De THTR nieuwsbrieven uit 2011

***

***

THTR nieuwsbrief nr. 134, jan. 2011

inhoud:

Nieuwsdiensten voor de thoriumindustrie

*

Inzichten in Indiase en Pakistaanse nucleaire programma's

*

Atomwirtschaft-Zeitung bericht eigenlijk over het einde van PBMR!

*

Nieuwsdiensten voor de thoriumindustrie

Uranium wordt schaars en kun je beter geen kerncentrales meer exploiteren? - "Geen probleem, er is nu thorium als ongevaarlijke vervanger!" beweert dat de industrie aan het bagatelliseren is. Om dit voorheen weinig opgemerkte nieuws meer aandacht te geven, helpt de bruisende oud-president van de Federale Inlichtingendienst (BND), Hans-Georg Wieck, een beetje met zijn eigen "nieuws". En neemt ook deel als partner in een heel bijzonder bedrijf dat belooft de energieproblemen van de wereld op te lossen. Kan de nucleaire industrie nu opgelucht ademhalen? - Wieck grijpt in.

Als voormalig inlichtingenagent weet Wieck het juiste moment te vinden voor politiek ingrijpen. En als voormalig Duitse ambassadeur in India kent hij de situatie in het land met de enorme hoeveelheden thorium heel goed. In 88 schreef hij in de publicatiereeks "Reports & Studies" nr. 2007 van de aan de CSU gelieerde Hans Seidel Foundation, een van zijn favoriete samenwerkingspartners:

"De overeenkomst tussen de VS en India van 2005 over samenwerking op het gebied van civiel gebruik van kernenergie is in strategisch opzicht van baanbrekend belang Dag om de grote minerale thoriumbronnen te kunnen gebruiken voor de productie van kernenergie. Patenten van de Russische wetenschapper Professor Lev Maximov, Novosibirsk, zijn beschikbaar "(1)

Er wordt gezegd dat amorf thorium leidt tot "amorfe" anti-atomaire weerstand

Wieck wil thoriumreactoren in Duitsland op een slimme manier smakelijk maken ten koste van de oude, problematische reactorlijnen in een uitwerking die hij ook in 2007 schreef en toegankelijk was op internet. Hij noemt het "mogelijk misbruik van de accumulatie van plutonium voor de productie van nucleaire explosieven en de bekende risico's van opwerking" en "problemen met de verwijdering van nucleair afval" om een ​​speciale variant van de thoriumreactoren in het spel te brengen als een klaarblijkelijke alternatief:

"Alle eerdere experimenten waren gebaseerd op het gebruik van thorium in kristallijne toestand, bijvoorbeeld in de AVR-reactor Jülich (1967-1988), Dragon-reactor in Winfrith, GB (1964-1973), in de perzikbodemtestfaciliteit (VS vanaf 1967 tot 1974), evenals in de experimentele reactoren van Kamini en Kalpakkam in India (1996) Thorium als basiselement van nucleaire brandstof. De fabrieken van Karapar 300 en 1 in India gebruiken alleen thorium als brandstofbasis, maar de problemen waarmee de gebruik van thorium als brandstof - hoge kosten van brandstofproductie, evenals enkele wapengerelateerde problemen (sic!) En de problemen van de re-integratie van de brandstof - kon tot nu toe niet bevredigend worden opgelost. Dus waarom uranium vervangen door thorium kernbrandstof' helemaal niet?" (2)

- Omdat de grote professor Lev Maximov uit Novosibirsk de oplossing voor het probleem vond en op 17 augustus 8 patenteerde onder het internationale aanvraagnummer PCT / RU2006 / 2006! Niet langer keramiek, maar eerder amorf (vormloze, gedeeltelijk ongeordende moleculaire structuren) thorium moet hier worden gebruikt.

In december 2009 legde oud-diplomaat Wieck het nog eens uit aan het ietwat dubieuze publiek:

"Net als amorfe splijtstof behoren de manier waarop de reactor wordt bestuurd en de opstelling van de splijtstofelementen in de reactor zelf tot de opwekking van kernenergie, die gebaseerd is op het gebruik van thorium, de splijtingsproducten die kernsplijting vormen, mogen niet uit de kernbrandstof kunnen verwijderen met conventionele chemische processen, maar met puur fysieke processen. Volgens het proces van professor Maximow gebeurt dit met behulp van amorf thorium. " (3)

Wat nu volgt is een zeer duidelijk begrijpelijke poging om Wieck te overtuigen, die elke vertegenwoordiger van stofzuigers tot eer zou hebben gebracht:

"Professor Maximow heeft zich met zijn octrooien tot bevoegde Duitse onderzoeksinstellingen gewend, aangezien Duitsland zich niet langer bezighoudt met de milieu- en veiligheidsgerelateerde perfectionering van de derde generatie kerncentrales die momenteel in aanbouw is en daarom naar zijn mening nog niet experimenteel geverifieerd, maar theoretisch ontwikkeld concept van een risicovrije of laagrisicoprocedure voor het gebruik van kernenergie moet open zijn. De presentatie had een positieve reactie vanuit wetenschappelijk en technologisch oogpunt. " (4)

Het veelzeggende verleden van een dienstverlener

Om een ​​eerste indruk te krijgen van wie zich zo hardnekkig inzet voor thoriumreactoren, laten we eens kijken naar wat Wikipedia onthult over Hans-Georg Wieck:

"Van 1954 tot 1993 was hij ambtenaar bij het ministerie van Buitenlandse Zaken. Hij was onder andere ambassadeur in Iran, de USSR en India, evenals permanent vertegenwoordiger van de Bondsrepubliek Duitsland in de Noord-Atlantische Raad (NAVO) de Federale Republiek Inlichtingendienst tot 1985. Na het verlaten van de ambtenarij was hij van 1990 tot 1998 hoofd van de advies- en waarnemersgroep van de OVSE in Minsk, Wit-Rusland. Van 2001 tot september 1996 was hij voorzitter van de Indo-German Society.” (5)

Al in de jaren vijftig werkte Wieck als diplomaat met de binnenste cirkel van degenen die na de nederlaag van het fascisme de macht in de nieuwe BRD-staat hadden veroverd. Als ambassadeur in Iran en de Sovjet-Unie en als permanente vertegenwoordiger van de Bondsrepubliek Duitsland in de Noord-Atlantische Raad (NAVO), was zijn politieke optreden ingebed in het anticommunistische conflict tussen Oost en West tijdens de Koude Oorlog. Op het hoogtepunt van zijn carrière van 50 tot 1985 had hij als voorzitter van de Federale Inlichtingendienst (BND) toegang tot een breed scala aan exclusieve informatie of relaties van politieke, militaire en economische aard. Zijn daaropvolgende activiteit als ambassadeur in India (1990 - 1990) en zijn "werk van de burgermaatschappij" als voorzitter van de Indo-German Society (DIG) van 1993 tot 1996 geven nog een andere indicatie waarom hij zo bijzonder geïnteresseerd is in thorium: India heeft ongeveer een kwart van 's werelds thoriumreserves.

Eervolle herinnering aan nazi's maakt deel uit van de "culturele kern" van alle beschavingen!

In 2005 toonde een pikante ruzie met de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Joschka Fischer het besef dat zelfs 60 jaar na het einde van het fascisme nog steeds de functionele elite van de Duitse staat vormde. Het ging over de doodsbriefpraktijk in het huisbulletin van het Federaal Ministerie van Buitenlandse Zaken (AA). Minister Fischer van Buitenlandse Zaken bepaalde dat bij overlijden onder de talrijke voormalige NSDAP-leden in dienst van de BRD het overlijdensbericht alleen neutraal mag worden opgesteld. Zeventig medewerkers van de diplomatieke dienst eisten in hun handtekeningenactie van Fischer dat de overledene geëerd zou blijven worden met de volgende toevoeging: "We zullen hem/haar eervolle herinnering bewaren". (...) Volgens de krant stelt de brief van de critici dat het eren van de doden deel uitmaakt van de "culturele kern" van alle beschaving. "(6). Wieck was een van de supporters van deze zeer speciale eer voor voormalige nazi's - een echt zeer belangrijke "culturele kern"!

"Discussiegroep" als lobby voor BND-belangen

Samen met collega's van de BND, het Federaal Bureau voor de Bescherming van de Grondwet, de Militaire Contra-Intelligence Service (MAD) en verschillende wetenschappers en politici richtte Hans-Georg Wieck de "Intelligence Service in Germany Discussion Group" op in overeenstemming met de dan hoofd van de Kanselarij en voormalig minister van Buitenlandse Zaken Frank-Walter Steinmeier "(GKND). Het officiële doel van deze organisatie is om "objectief bij te dragen aan een constructieve en publieke discussie over de geheime inlichtingendiensten" (7). Sindsdien zijn verschillende conferenties, publicatiereeksen en publicaties gepresenteerd aan een min of meer uitgekozen "publiek", met name in samenwerking met de aan de partij gelieerde stichtingen. De onofficiële motieven waren waarschijnlijk de kameraadschappelijke uitwisseling van ideeën en de verdediging tegen indiscreties en kritiek.

Voormalige nazi's in de BND blijven werken

Deze verdediging zou spoedig moeten komen. De Amerikaanse historicus Timothy Naftali berichtte in het tijdschrift "Foreign Affairs" over de talrijke NSDAP-leden en oorlogsmisdadigers die de "Organisatie Gehlen" had aanvaard als voorloper van de BND en die tientallen jaren onheil in de BND bleven voortzetten. Bij zijn verdediging tegen deze kritiek veroordeelde Wieck "de polemische benadering" van critici, omdat het "geen goede voedingsbodem was voor een nuchtere analyse van de algemene omstandigheden van de onmiddellijke naoorlogse periode" (8) bieden.

Deze verklaringen van Wieck vinden ook plaats tegen de achtergrond waarvan de BND (net als de CIA) twee jaar voor de Israëli's wist "onder welke naam Adolf Eichmann, de organisator van de moord op Joden, zich in Argentinië verstopte", maar niets over zijn arrestatie ondernam.

Rechterbladen als aankondigingsorganen

In 2006 heeft Wieck het brede takenpakket van de BND uitgebreid toegelicht in het maandblad "MUT": "De Federale Inlichtingendienst werkt op alle gebieden, zowel militair als politiek, economisch, technologisch en andere specifieke gebieden zoals de internationale mensenhandel en witwassen" (9) Het is heel opmerkelijk in welk tijdschrift hij dit zegt. "MUT" werd opgericht in 1965 en was gelieerd aan het militante rechts-radicale "Actie Verzet". Zelfs de liberale "Zeit" meldde met afschuw:

"De krant werd gedoopt door Bernhard Christian Wintzek (geboren in 1943). De voormalige NPD-kandidaat voor de Bondsdag is nog steeds de uitgever en hoofdredacteur van het tijdschrift vandaag (ook in 2010!; HB). Wintzek werd bekend als een co -initiatiefnemer van het "Actieverzet" dat begin jaren zeventig militant vocht tegen de nieuwe Ostpolitik van de sociaal-liberale coalitie - met leuzen als: "Brandt aan de muur" en "Hang de verraders". (...) NPD kreeg kritiek van rechts: te laks!" (10)

Over de twijfelachtige "transformatie" van de rechts-radicale krant 20 jaar later schreef "Die Zeit" in bovengenoemde editie: "Moed, zegt Arno Klönne, is een opmerkelijk voorbeeld van hoe de scheidslijnen tussen de conservatieve en de extreemrechts, het neoconservatief en het nieuwe rechtse politieke discours verdampt.”

Dat Wiecks bijdrage aan het controversiële tijdschrift "MUT" geen uitzondering was, blijkt uit zijn lange interview in het nieuwrechtse "Junge Freiheit" (nr. 28) in 2010 over het onderwerp "industriële spionage". Als voormalig voorzitter van de Federale Inlichtingendienst wist hij precies met welke krant hij te maken had. Hij zal zijn medium zorgvuldig hebben gekozen. In 2004 schreef ik over dit artikel: "Nadat de electorale hoop van de 'Junge Freiheit' op de 'Republikeinen' in de jaren negentig was verbrijzeld, probeerden ze het gevestigde rechtse conservatisme onder druk te zetten door belangrijke termen en formules te gebruiken die binnen het geschil voor zichzelf om ze op een volks-nationalistische manier te herwaarderen "(11).

Klantgerichte inzet voor de "binnenlandse" nucleaire industrie

In het boek "Altijd tot uw dienst. De BND tussen fascistische wortels en de nieuwe wereldorde" benadrukken de auteurs het volgende aspect van de publicatiepraktijk van de diensten: "Voor de BND gaat het er niet per se om het verbeteren van haar zelfbeeld in de pers, maar staat op het punt om bepaalde informatie te lanceren die hij graag gedrukt zou zien "(12). De thoriumartikelen van Wieck hebben dan ook tot taak de internationaal achtergebleven "binnenlandse" nucleaire variant weer in de publieke discussie te brengen, temeer daar de startvoorwaarden daarvoor aanzienlijk zijn verbeterd met de opheffing van rood-groen op federaal niveau . Het (voormalige) BND-personeel zou de spreekbuis zijn geworden van een specifieke factie in de nucleaire industrie.

Deze indruk wordt versterkt wanneer men leest dat August Hanning, ook net als Wieck co-auteur van de serie "De rol van de inlichtingendiensten in politieke besluitvormingsprocessen", schreef: "Inlichtingendiensten zijn dienstverleners voor politiek, veiligheidsautoriteiten en de krijgsmacht. De topprioriteit voor elke dienstverlener, en daarin als inlichtingendiensten niet verschillen van dienstverleners in de private sector, is de klantgerichtheid "(13). Deze reeks publicaties verscheen in de aan de CSU gelieerde Hans Seidel Stichting. De intensieve samenwerking van de "Duitse Inlichtingendienst Discussiegroep" (GKND) met de stichtingen van de CDU/CSU en FDP kan niet over het hoofd worden gezien en laat zien wie primair een van de ontvangers is van de bovengenoemde "diensten".

Partijgebonden stichtingen als BND-instrumenten

Nu hebben de bovengenoemde partijgebonden stichtingen de neiging zich te bemoeien met perfide methoden in bepaalde landen van Latijns-Amerika aan de kant van de rechtse contra's, waar bevrijdingsbewegingen op weg zijn om het lot van de armen een beetje te verlichten. - En welke taak van het maatschappelijk middenveld neemt Wieck op zich als voormalig ambassadeur in de voormalige Sovjet-Unie? - Hij is bestuurslid van "Association Human Rights in Belarus". Nu, als tegenstanders van kerncentrales, die ook te maken hebben met de besmette gebieden in Wit-Rusland, weten we maar al te goed dat president Loekasjenko de oppositie in zijn land brutaal onderdrukt en in veel gevallen de mensenrechten negeert. Toch weten we ook dat de sociale (!) mensenrechtensituatie in Wit-Rusland voor veel mensen niet zo slecht is in vergelijking met Oost-Europa. Als vooral de neoliberale strategen van de partijen waar de BND ten dienste van staat hier het woord zouden hebben, zouden de mensen in Wit-Rusland in de toekomst hun "Berlusconi" kunnen kiezen in vrije en geheime stemming, maar ze zouden afhankelijk kunnen zijn van voedselbezorging om niet te verhongeren. - Wieck in een neerbuigende pose als pakketbezorger in een door bedrijven geplunderd land zou zeker de volgende PR-maatregel van het BND-personeel zijn.

Samenwerking met Kroatische fascisten en nationalisten om de Duitse invloedssferen veilig te stellen

In dit verband moet ook worden gewezen op de rol van de BND in de aanloop naar de Joegoslavische desintegratieoorlogen 1991-95, die een voortzetting waren van de frontlinie in de Tweede Wereldoorlog in Joegoslavië. De genocide van de Kroatische Ustasha's, gelieerd aan het fascistische Duitsland, tegen de Serviërs in Kroatië in 1941-45 duurde tientallen jaren en, naar de mening van de voormalige ARD-correspondent Ulrich Schiller, "de essentiële ideeën en principes van deze regel overleefden en vonden acceptatie" (14) naar het huidige Kroatië.

In zijn boek uit 2010 "Duitsland en 'zijn' Kroaten. Van Ustasa Fascisme tot Tudjmann's Nationalisme", beschrijft hij de rol van de BND en haar toenmalige baas Wieck in de vernietiging van Joegoslavië om de beoogde invloedssferen veilig te stellen. onder nazi-Duitsland. Volgens deze zijn de belangrijkste voorwaarden voor de BND om invloed uit te oefenen op de Kroatische geheime dienst "pas aan het einde van de jaren tachtig gelegd" (15). Dus precies tijdens Wiecks ambtstermijn. Volgens de informatie van Schiller werd in februari 1990 het volgende overeengekomen:

"1. Samenwerking bij de actie tegen Joegoslavië en Servië; 2. De BND voorziet de Kroaten van alle informatie met betrekking tot Joegoslavië, inclusief militair-militaire informatie. Dus Antun Duhacek, en verder: 'De Duitse zijde eiste totale ondergeschiktheid van de Kroatische dienst voor zijn diensten, en het kreeg het.' In februari 1990 heette de BND-baas niet Klaus Kinkel, maar Hans-Georg Wieck, voormalig ambassadeur in Moskou, BND-baas van 1990 tot 1985. Ik vroeg ambassadeur Wieck af en toe om op een evenement in Berlijn over Kroatië te praten, en het antwoord was een spijtig nee "(16).

Wieck sprak liever niet in het openbaar over de gezamenlijke verantwoordelijkheid van Duitsland en de BND in duizenden moorden en oneindig lijden in voormalig Joegoslavië. Hij richtte zijn "discussiegroep" pas 13 jaar later op, toen er gras was gegroeid.

Voormalig BND-president en vervolgens Duitse ambassadeur in India zijn - een interessante combinatie! Niet alleen de rivaliteit tussen de Indiase en Pakistaanse geheime diensten, maar ook de wapenwedloop met atoombommen tussen de twee oorlogvoerende staten was zeer onthullend. De activiteiten van de "vader van de Pakistaanse atoombom" Abdul Quadeer Khan (17) in buurland Pakistan en zijn nucleaire inkooptournees in de Bondsrepubliek Duitsland vielen gedeeltelijk in Wiecks "actieve" tijd, die op veel manieren werd gebruikt. Waarschijnlijk daarom luidt de boodschap van Wieck vandaag: Met de superveilige, originele Duitse thoriumtechnologie zou zo'n bomtheater überhaupt niet hebben bestaan ​​- wat overigens niet waar is.

"Een of meer procent splijtbaar uranium of plutonium" - volledig ongevaarlijk ??

Nu naar de nieuwe wonderreactoren met thorium in amorfe toestand als brandstof. Wieck en Rudolf König schrijven in hun uitwerking "Amorphous Thorium ..." (18) vanaf november 2007:

"In de octrooiaanvraag van Lev Maximow wordt de amorfe nucleaire brandstof als volgt beschreven: De brandstof is gebaseerd op metallisch thorium en zijn legeringen met toevoeging van één of meer procent splijtbaar uranium en/of plutonium-239 isotopen als ontstekingsmateriaal."

Dit gebruik van "een of meer procent splijtbaar uranium en/of plutonium-239 isotopen" brengt grote risico's met zich mee, zoals het "Oostenrijkse Instituut voor Ecologie" ontdekte in een studie voor het Oostenrijkse Ministerie van Leven:

"De radiotoxiciteit van plutonium en uranium mag niet worden onderschat. De inademing van 40 miljardste (!) gram Pu-239 is voldoende om de grenswaarde van de jaarlijkse activiteitsinname voor inademing bij werknemers te bereiken. Enkele kilo's 239-Pu ( ongeveer de grootte van een tennisbal Bullet) kan - in theorie - iedereen doden als iedereen er een deel van inademt. Met zijn relatief korte halfwaardetijd van 24.000 jaar heeft plutonium een ​​hoge toxiciteit op lange termijn. 233-U is net zo giftig en heeft een halfwaardetijd van 159.000 jaar." (19)

Aangezien thorium (Th-232) alleen geen nucleaire kettingreactie kan ondersteunen, maar slechts een kweekmateriaal is, moeten er neutronen aan worden toegevoegd. Dat kan met uranium (U-235) of, zoals gepland in India, met plutonium (Pu-235). Het resultaat is dan splijtbaar uranium (U-233), dat geschikt is als splijtstof:

Th-232 + Pu-239 = U-233

Uit: "Reactors for Tomorrow", 1975 (!), Pagina 22, Kraftwerk Union

Wieck en König prijzen hun concept als volgt: "De volledige onderdrukking van de productie van plutonium en andere transuranen; het vermijden van overmatige reactiviteit, zoals die bestaat in de huidige kerncentrales (...). Er is geen verwerking van de verbruikte nucleaire brandstof. " (20)

Het "Oostenrijks Instituut voor Ecologie" beoordeelt de vermeende "preventie van de productie van plutonium" als volgt:

"Het slimme argument van de nucleaire industrie dat het gebruik van thoriumreactoren de productie van nieuw plutonium zou kunnen beperken en de voorraad van bestaand plutonium voor wapens zou kunnen verkleinen, moet met voorzichtigheid worden behandeld. Wij zijn van mening dat de thoriumeconomie niet minder gevaarlijk is dan het plutonium economie Door het neutronenbombardement van de thoriumisotoop Th-232 ontstaat de niet minder gevaarlijke uraniumisotoop U-233, die net als Pu-239 door zijn kritische massa zowel voor kernreactoren als voor kernwapens kan worden gebruikt.

Daarnaast wordt ook de uraniumisotoop U-232 gevormd. Deze isotoop creëert kortlevende dochterproducten (bijv. TI-208) die, als gammastralers, de behandeling, opwerking en "recycling" van U-233 bemoeilijken. "(21)

Thorium: Trojaans paard voor herintreding in technologie van fokkers en herfabricage

Een opwerking, waarbij plutonium en uranium worden gescheiden van verbruikte splijtstofelementen om het te kunnen hergebruiken, is voor thoriumreactoren dan ook hard nodig, in tegenstelling tot de informatie van König en Wieck. Want wanneer uit de gebruikte brandstof verse reactorbrandstof wordt geproduceerd (uitgebroed), moet deze snelle kweeker worden opgewerkt. "Er is een dringend vermoeden dat er onder het mom van Generatie IV pogingen worden ondernomen om de concepten voor kweekreactoren die om veiligheidsredenen al lang zijn afgedankt, nieuw leven in te blazen" (22) schrijft het "Oostenrijks Instituut voor Ecologie".

Volgens kritische wetenschappers is de promotie van thoriumreactoren als een uitweg uit de schaarse uraniumreserves een vaardige poging om gevaarlijke opwerking via de achterdeur opnieuw te introduceren in strategische energiebeleidsoverwegingen. In dit verband moet worden opgemerkt dat het met name bij (ex) "inlichtingendiensten" niet alleen van belang is welke prettige frasen ze gebruiken over "volledig nieuwe ongevaarlijke toriumreactoren", maar welke echte bedoelingen en belangen erachter schuilgaan.

India en de VS hebben ondertussen niet stilgezeten bij de voorbereiding van de bouw van een opwerkingsfabriek: "De VS en India hebben op 30 juli 2010 een overeenkomst getekend die India in staat zal stellen contractgerelateerd Amerikaans nucleair materiaal op te werken" (23)

De productie van kernwapens wordt gemakkelijker gemaakt!

Aangezien thorium en uranium of plutonium gemakkelijk chemisch kunnen worden gescheiden, zou de diefstal van verse splijtstofelementen een elegante manier zijn om bommen te bouwen. Zo bevatten ongeveer 5.000 tot 10.000 verse THTR-brandstofassemblages voldoende U-235 om een ​​Hiroshima-achtige bom te maken.

Het Oostenrijkse Energie-instituut vat samen: "Een omschakeling naar snelle kweek betekent echter een voortzetting van de plutonium- en thoriumeconomie in een mate die nog niet heeft plaatsgevonden. Veel zeer giftige materialen zoals plutonium- en uraniumisotopen, zoals steenkool of ruwe olie, zou de halve wereld verloren gaan. Dat moet koste wat kost worden vermeden "(24).

Noorwegen wil geen thoriumreactoren meer

Noorwegen heeft het op twee na rijkste voorkomen van thorium ter wereld en politici daar verklaarden in de studie "Thorium as an Energy Source - Opportunities for Norway" (25) in 2008 om te onderzoeken of thoriumreactoren een realistische optie voor energiebeleid voor dit land zouden zijn. De TAZ schreef in 2009: "Destijds was de sterke thoriumlobby een debat begonnen over de vermeende voordelen van deze technologie, wat ook het staatsbedrijf voor elektriciteit Statkraft ertoe aanzette interesse te tonen in een reactor" (26).

De resultaten van het onderzoek waren ontnuchterend: "Een thoriumreactor produceert minder langlevend kernafval dan een kerncentrale met uraniumbrandstofstaven. Dit is ook stabieler dan conventioneel kernafval. In ruil daarvoor stoot het meer straling uit, wat het transport bemoeilijkt en opslag. Doorslaggevend is volgens het onderzoek dat de thoriumtechnologie ook het atomaire afvalprobleem niet oplost. Bovendien is er veel sterkere radioactieve straling als de reactor in bedrijf is. "Het thoriumdebat moet nu een afgesloten hoofdstuk', meent Nils Bøhmer, atoomexpert bij de milieubeschermingsorganisatie Bellona: 'Hopelijk hebben de politici nu te maken met echte oplossingen voor het klimaatprobleem.' "(27)

De regering en de stralingsbeschermingsautoriteiten in Noorwegen hebben de bouw van thoriumreactoren in 2009 afgewezen. De nucleaire industrie en haar propagandisten in andere landen willen des te meer hun thorium-onderwerp in de publieke discussie houden.

"Het bedrijf" verschijnt

Ondanks de verbeterde randvoorwaarden tijdens de grote coalitie (en de daaropvolgende Black and Yellow), boekte het thoriumreactorproject geen goede voortgang. Reden genoeg voor Wieck om het veel geciteerde initiatief markteconomie te laten zien. Er werd een "Vereniging ter Bevordering van Veelbelovende Octrooien - Ontwikkeling, Evaluatie, Publicatie en Exploitatie" opgericht met de ietwat omslachtige naam "SBE Safe and Affordable Energy". De eerder genoemde prof. Lew Maximow is de algemeen directeur, de ijverige thoriumjournalisten Wieck en Rudolf König zijn aandeelhouders.

Met "vijf grensverleggende uitvindingen voor de bouw en modernisering van energiecentrales" willen de heren in de fleurige pensioenleeftijd de wereldwijde energiemarkt opschudden. Van "ureumproductie" tot het gebruik van amorf thorium voor milieuvriendelijke energieopwekking, het wendbare bedrijf heeft veel te bieden. "De SBE neemt ook de evaluatie van uitvindingen van derden, hun octrooieerbaarheid en de eventuele optimalisatie, aanvulling en financiering van octrooiaanvragen en hun commerciële exploitatie op zich". In het artikel "Ontwikkeling van veilige nucleaire brandstoffen - een noodzaak van het uur" (28) Wieck geeft de strategische richting: "Kernenergie is niet populair in Duitsland en toch belangrijk. De risico's van de zeventien kerncentrales die in bedrijf zijn in Duitsland, meer dan 200 in Europa en meer dan 450 wereldwijd zijn bekend en worden zoveel mogelijk onder controle gehouden Incidenten zijn niet uitgesloten, komen ook bij ons voor."

En het bedrijf heeft de oplossingen voor deze problemen klaar. Herbert Wellner, advocaat en notaris bij SBE, somt de grandioze voordelen van de geplande thoriumreactoren op. Ze zijn "niet van wapenkwaliteit, buiten het aanvraagproces niet stralend". Dienovereenkomstig bieden ze "de grootst mogelijke bescherming tegen terroristische aanslagen en ongevallen" en natuurlijk "veilige en milieuvriendelijke ondergrondse opslag van de verwerkte materialen" (29). Problemen in Asse, Gorleben en Schacht Konrad - volgens de nieuwe methode, dat was het nieuws van gisteren.

Verdere vragen? Wat op het eerste gezicht nep uit de satirische krant "Titanic" lijkt, is kennelijk serieus bedoeld. De verschillende bijdragen van het bedrijf SBE zijn uiteraard bedoeld om de indruk van de internationale internet- en bloggergemeenschap te versterken dat de belangrijkste ontwikkelingsstappen en patenten voor de realisatie van de thoriumwonderreactor al lang zijn uitgevoerd. En nu moet de Duitse regering eindelijk meer betrokken raken bij onderzoek en ontwikkeling van generatie IV-reactoren. Dat is de boodschap erachter. Omdat in bepaalde fora en op internetbrieven aan de redacteur van bepaalde conservatieve kranten jarenlang is gebeden over de litanie van vermeende voordelen van de nieuwe reactorlijn en bezorgd wordt gevraagd wanneer onze CDU / CSU eindelijk uit de schaduw van rood zal stappen -groen en moedig een nieuwe nucleaire optie aanpakken?

Zo snel gaat het echter niet. Sinds de patentaanvraag van het fabuleuze Maximow in 2006 is er veel hete lucht geproduceerd, maar weinig concreets uitgevoerd. In principe is dit sinds de jaren vijftig het geval met thoriumreactoren. Miljarden euro's werden verspild aan een zinloos en gevaarlijk nucleair experiment. De SBE-website is al zes maanden niet bijgewerkt. Er lijkt niets baanbrekends te zijn gebeurd. Wat overblijft is een kleine propagandacomponent in de structuur van de nucleaire reclamestrategie.

De zaken lijken niet zo goed te gaan met Wieck, die gewend is aan succes. In 1987 meldde "Der Spiegel" in zijn artikel "Met feodaal gedrag en politieke vooroordelen BND-baas Wieck in de schemering" over zijn ongebruikelijke reisgewoonten als BND-president: "Wieck was passend in de Lufthansa First Class voor ongeveer 10.000 Marks Zuid-Amerika Achter de Lufthansa volgde Boeing het driemotorige Falcon 50-straalvliegtuig van BND (aankoopkosten: 7,3 miljoen dollar), dat Wieck normaal gesproken nodig heeft voor snelle sprints tussen Pullach en Bonn "(30). - Vandaag kunt u op zijn homepage lezen: "Publicaties mogen alleen worden herdrukt met toestemming van de uitgever; niet-gepubliceerde artikelen kunnen worden gepubliceerd tegen een nominale vergoeding van 50 euro en door het opsturen van een voorbeeldexemplaar ..."

De situatie in India

De economische groei van India is de afgelopen jaren snel gegaan. Niet alleen de vraag naar energie zal enorm toenemen, maar ook de maatschappelijke onrechtvaardigheid die met deze ontwikkeling gepaard gaat. De midden- en hogere klassen profiteren, de enkele honderden miljoenen (!) armere mensen blijven achter. De winning van enorme hoeveelheden grondstoffen (waaronder uranium) en de bouw van honderden dammen vormen een bedreiging voor de inheemse bevolking van India (Adivasi), met name op het platteland. De Indiase staat stelt 'speciale economische zones' in waarin internationale bedrijven niet aan milieueisen hoeven te voldoen. Een deel van de oorspronkelijke bewoners wordt zonder compensatie weggejaagd en in de ellende gestort. Het tijdschrift "Südasien" meldt:

"Bij benadering zijn 60 miljoen vluchtelingen en mensen ontheemd door bouwprojecten. Dat is vier keer zoveel mensen als er werden uitgewisseld tussen India en de twee vleugels van Pakistan op het moment van de opdeling. De meerderheid van degenen die door projecten zijn ontheemd, zijn stamleden en landlozen Dalits, die op of op gemeenschappelijk eigendom wonen. En tot nu toe heeft amper 20 procent van hen een vergoeding gekregen.” (31)

De onbezonnen industrialisering die gepaard gaat met het binnen-Indiase imperialisme stuit op weerstand, vooral bij de enorme stuwdamprojecten. Gevechten over water, energieopwekking en tegen industriële grootmachtsambities leiden niet alleen tot geweldloze ecologische verzetsbewegingen, maar ook tot de versterking van een maoïstische guerrilla die aan alle kanten een brute oorlog voert in de zogenaamde "rode gordel" in een dozijn Indiase staten. In Europa wordt er nauwelijks over gerapporteerd.

Op slechts een paar honderd meter van het THTR-terrein in Hamm-Uentrop ligt de grootste Zuid-Indiase hindoetempel van Europa, van waaruit jaarlijks in mei/juni zo'n 20.000 mensen verhuizen. Informatie over de Sri Kamadchi Ampal-tempel: www.kamadchi-ampal.de

Het Indiase nucleaire programma

In India zijn sinds 1969 twee commerciële kerncentrales in bedrijf. Ondertussen produceren 19 kerncentrales ongeveer 2,5 procent van de elektriciteit in India. De doelstelling is 2050 procent in 25. De Duitse Vereniging voor Technische Samenwerking (GTZ) schrijft: "Veel waarnemers zijn echter sceptisch, omdat India in het verleden wel vaker van plan was kernenergie uit te breiden, maar dit nooit heeft uitgevoerd" (32). "Prognos" noemt hiervoor een belangrijke reden: "Aangezien India het Nucleaire Non-proliferatieverdrag nog niet heeft ondertekend, waren er beperkte internationale handelsbetrekkingen voor kernenergietechnologie en brandstoffen. Als gevolg hiervan vond de ontwikkeling van Indiase technologie geïsoleerd plaats Een versoepeling van dit handelsembargo zal ertoe leiden dat India in toenemende mate kan gaan samenwerken met andere landen zoals China, Rusland en de VS "(33).

Het "Energy Report India 2007" van de ambassade van New Delhi beschrijft de voorbije en geplande ontwikkelingen als volgt:

"Het civiele Indiase nucleaire programma is gestructureerd in drie fasen en heeft tot doel de afhankelijkheid van uranium, dat in India slechts in kleine hoeveelheden voorkomt, te minimaliseren en in plaats daarvan de rijke thoriumreserves op middellange termijn te gebruiken. De eerste fase van het programma, de beheersing van de Het prototype van de snelle veredelaar die momenteel in aanbouw is, die het plutonium gebruikt dat in de bestaande kerncentrales wordt geproduceerd, markeert het begin van de tweede fase van het programma. Thorium wordt ook gebruikt in de snelle veredelaars voor de productie van uranium-233, die dan - dit zou de derde fase van het nucleaire programma zijn - in de verre toekomst de brandstof zal zijn voor de modernste generatie kerncentrales "(34).

Thorium en herfabricage in India

Het maandblad "atw" schreef in 2007 over de status van de ontwikkeling van de thoriumreactorlijn:

"Het Bhabha Nuclear Research Centre (BARC) werkt momenteel aan een geavanceerde thoriumreactor met een capaciteit van 300 MW (Advanced Heavy Water Reactor: AHWR) om het gebruik van thorium als nucleaire brandstof en een geavanceerd veiligheidsconcept te demonstreren. De constructie is gepland op de locatie van het nucleair onderzoekscentrum. De fysieke eigenschappen en belangrijke componenten worden getest in individuele testopstellingen "(35).

"Atw" schreef over de ontwikkeling van de snelle veredelaar en de opwerking:

"India's kernenergieprogramma is gebaseerd op de 'gesloten splijtstofcyclus', die de opwerking van de verbruikte splijtstof en de recyclage van plutonium en U-233 in de splijtstof omvat. India exploiteert een proeffabriek voor de opwerking van splijtstof in Trombay, waarin splijtstoffen uit onderzoeksreactoren worden verwerkt en 2 commerciële opwerkingsfabrieken in Tarapur en Kalpakkam voor splijtstof uit kerncentrales. De eerste U-233 werd in 1970 gewonnen uit bestraalde thoriumbrandstof"(36).

De samenwerking met de VS en de ondertekening van de nucleaire deal in 2010 opende nieuwe perspectieven voor opwerking:

"India en de Verenigde Staten hebben officieel een overeenkomst getekend voor de opwerking en opwerking van kernbrandstof die Amerikaanse bedrijven in staat zal stellen een deel van India's kernenergiemarkt van 150 miljard dollar veilig te stellen. (...) India heeft een ambitieus programma voor de ontwikkeling van civiele kernenergie om te voldoen aan de groeiende energiebehoeften van het land met als doel de geïnstalleerde capaciteit meer dan zevenvoudig te verhogen tot 35.000 MWe tegen 2022 en 60.000 tegen 2032 "(37).

Ook is overeenstemming bereikt over de overdracht van knowhow op het gebied van thoriumreactoren. Het Indiase engineering- en constructiebedrijf "Punj Lloyd" heeft een samenwerkingsovereenkomst getekend met het in de VS gevestigde bedrijf "Thorium Power": "De nucleaire sfeer is veelbelovend en met deze samenwerking streven we het doel na van India's langdurige inzet voor ' thorium Fuel Cycle', zei de directeur van de groep (38).

In samenwerking met Rusland, Frankrijk en Canada zijn in 2010 diverse andere partnerships en leveringscontracten voor kerncentrales getekend. Het onderwerp "India en kernenergie" zal dan ook zeer actueel blijven.

Opmerkingen:

1. Reports & Studies No. 88 "Energievoorziening als veiligheidsuitdaging", pagina 219
2. Zie: Rudolf König en Hans-Georg Wieck: Amorphous Thorium - Basis of a Nuclear Fuel for Safe Nuclear Power Plants of the Future ": http://www.hans-georg-wieck.com/data/Amorphes%20Thorium.pdf
3. Hans-Georg Wieck: "Ontwikkeling van veilige nucleaire brandstoffen - een noodzaak van het uur" onder "Forum" in http://www.sbe-international.com/
4. Zie 3.
5. Zie: http://de.wikipedia.org/wiki/Hans-Georg_Wieck
6. Der Spiegel van 27 maart 3: http://www.spiegel.de/politik/deutschland/0,1518,348452,00.html
7. http://de.wikipedia.org/wiki/GKND
8. Geciteerd uit "Freitag" op 16 juni 6, Otto Köhler
9. "MUT" nr. 471, 2006
10. "Die Zeit" van 26 februari 2
11. "Grassroots Revolution" No. 285, 2004. Horst Blume: "Bekend, jong brutaal" ".
12. Saskia Henze, Johann Knigge: "Altijd tot uw dienst", Unrast Verlag Münster, 1997, blz. 63
13. Studies & Opmerkingen 10, 2010, Hans Seidel Stichting, pagina 36
14. Ulrich Schiller "Duitsland en zijn' Kroaten" Donat Verlag 2010, pagina 140
15. Zie 14.
16. Zie 14.
17. Quadeer Kader Khan in THTR circulaire nr. 95, 98, 99, 104, 111, 118
18. Zie 2.
19. "Wetenschap of fictie. Heeft atoomenergie een toekomst?"; Oostenrijks Ecologisch Instituut; november 2007, pagina 14 http://www.ecology.at/files/pr577_2.pdf
20. Zie 2.
21. Zie 19.
22. Zie 19., pagina 15
23. Nuclear Forum Zwitserland op 5 augustus 8
24. Zie 19., pagina 15
25. "Thorium als energiebron - kansen voor Noorwegen": http://www.regjeringen.no/upload/OED/Rapporter/ThoriumReport2008.pdf
26. TAZ vanaf 6 januari 1
27. Zie 26.
28. In: http://sbe-international.com/
29. Zie 28.
30. "Der Spiegel" van 19 oktober 10: http://www.spiegel.de/spiegel/print/d-13525562.html
31. "Zuid-Azië" 1/2010, pagina 24, Walter Fernandes
32. "Energy Market India 2010", pagina 31, GTZ (Duitse Vereniging voor Technische Samenwerking)
33. "Renaissance van kernenergie?" Pagina 94. "Prognos", namens het Federaal Bureau voor Stralingsbescherming
34. "India. Jaarlijks verslag over het energiebeleid". Ambassade van New Delhi, ​​2007, 10
35. "atw" mei 2007, pagina 348
36. Zie 34.
37. “Zakelijk nieuws uit India”, pagina 9, augustus 2010
38. "Zakennieuws uit India", januari 2009

Bijna twee jaar na het voorzienbare einde van de PBMR in Zuid-Afrika, bericht het tijdschrift "atw" (nucleaire industrie) nu pas over het roemloze einde van de faillissementsreactor. Tot op de dag van vandaag fantaseren talloze kernenergievriendelijke websites over de mooie toekomst van de hogetemperatuurreactor in Zuid-Afrika. Ze hielpen zichzelf door de vastgelopen implementatie met allerlei winderige berichten over "samenwerking" en "gesprekken" met geïnteresseerde landen als Koeweit of Algerije. Maar nu moet zelfs de toonaangevende Duitse krant over de nucleaire industrie gedwee de feiten erkennen.

De beruchte nucleaire propagandisten bevestigen niet alleen het eerdere budget van ongeveer 1 miljard euro voor de PBMR-ontwikkeling, maar noemen ook de kosten die te verwachten zijn als het project zou worden voortgezet:

"Verdere investeringen voor een bedrag van ruim 30 miljard ZAR (ongeveer 3,3 miljard EUR) zijn te verwachten" (atw, uitgave 10, 2010, pagina 666). - Het is geweldig dat het publiek deze geschatte exorbitante extra kosten in ieder geval achteraf verneemt!

En Barbara Hogan, minister van Staatsondernemingen, gaf nog meer redenen om de ontwikkeling van PBMR stop te zetten:

"PBMR Ltd. was er niet in geslaagd om in voldoende mate en binnen de afgesproken termijn lange termijn externe investeerders aan te trekken. NGNP) (werd) niet meer gegeven nadat de Japanse partner van PBMR Ltd, Mitsubishi Heavy Industries Ltd (MHI), trok zich begin 2010 terug uit het programma "(atw).

Delen van het nucleaire onderzoek van de universiteit werden ook stopgezet: "Het Fuel Development Laboratory en de Helium Test Facility zouden worden stilgelegd. De Heat Transfer Test Facility aan de Northwest University zou ook worden stilgelegd, tenzij de universiteit ze wilde blijven gebruiken," zei Hogan. Hogan benadrukte dat de PBMR-technologie op geen enkele manier in twijfel werd getrokken.(...) Ze wees er ook op dat Zuid-Afrika werd erkend als een pionier in de PBMR, een opmerkelijke prestatie voor een ontwikkelingsland en een waar men met recht trots op mag zijn , voegde ze eraan toe "(atw). Dus samenvattend: er was niets anders dan zeer hoge kosten! Daar mag een arm "ontwikkelingsland" heel trots op zijn!

Gepland Castor transport van Jülich naar Ahaus: kruisen is niet meer mogelijk!

Het transport van 152 Castor-vaten van THTR-Jülich naar Ahaus zal waarschijnlijk in de tweede helft van 2011 worden goedgekeurd. Hiertegen vindt binnenkort een demo plaats: 30 januari 2011, 14 uur: demo van Rurtalbahnhof "Forschungszentrum" Jülich. Meer informatie over de nieuwe homepage: www.westcastor.de

Beste lezers!

Als een artikel als "Dure ontmanteling van 12 onderzoeksreactoren!" in THTR-circulaire nr. 133 staat, is de kans dat de inhoud ervan door verschillende grote kranten wordt opgepikt niet klein. In dit geval van Tagesspiegel (Berlijn), Junge Welt, Neues Deutschland, Fuge News en natuurlijk de volksrevolutie. Toen eind november 2010 berichten over kankergevallen bij de Asse in de media opdoken, reageerde de WDR snel en leverde op 26 november, met mij als gesprekspartner, een kleine bijdrage aan soortgelijke problemen bij de THTR. Eerder, op 11 september 6, had de WDR-radio over de THTR bericht in de zesdelige serie "Burst-nachtmerries" over dure kerncentrales die nauwelijks stroom hadden geleverd:

http://www.wdr5.de/sendungen/morgenecho/serienuebersicht/geplatzte-alp-traeume.html

***

top of page

***

***

top of page

***