De THTR nieuwsbrieven uit 2007

***

***

THTR nieuwsbrief nr. 118, december 2007

Nucleaire gangsters!

Brute aanval op het Zuid-Afrikaanse nucleaire onderzoekscentrum Pelindaba, waar BRD-bedrijven splijtstof produceren voor de hogetemperatuurreactor. Vecht in het controlecentrum
Daar wordt met hulp van de Duitse bedrijven NUKEM (Alzenau), Uhde (Dortmund), SGL Carbon (Wiesbaden, Meitingen), Essener hogedrukbuizenfabriek EHR (Dortmund branch) en de Amerikaanse dochteronderneming Meridium (Walldorf) in Pelindaba de productie van de nucleaire brandstof voor de Pebble Bed Modular Reactor (PBMR), vond op 8 november 2007 een zwaarbewapende aanval plaats op het controlecentrum van het nucleair onderzoekscentrum.

Vier gangsters stormden rechtstreeks naar het instrumentenpaneel van de nucleaire faciliteit en verwondden de verantwoordelijke manager ernstig met geweerschoten. In dit kader is nu pas bekend geworden dat er in juni 2007 ook een gewapende aanval heeft plaatsgevonden waarbij een andere manager is neergeschoten.

Spiegel Online meldde de laatste aanslag op 11/11/2007: “Twee van de vier gewapende mannen hadden toegang gekregen tot een elektronisch afgesloten controlekamer en stormden naar het dashboard, meldt de krant 'Saturday Star'. Ze schoten de verantwoordelijke manager Anton Gerber in de borst - en verdwenen kort daarna."

Volgens de officiële regeringsfilosofie is Pelindaba een van de veiligste plaatsen in de Republiek Zuid-Afrika, die wordt geteisterd door de meest ernstige en extreem frequente misdaad. Hoe de daders erin slaagden om in het nucleaire controlecentrum te komen, is nog niet helemaal duidelijk. Er moesten immers niet alleen verschillende controleposten met videobewaking, maar ook elektronische hekken en beveiligingssystemen worden overwonnen.
De Zuid-Afrikaanse krant "Pretoria News" meldde dat een medewerker van de fabriek een luide knal hoorde in het oostelijke blok en dat de aanvallers een brandladder buiten het gebouw hadden kunnen gebruiken om toegang te krijgen tot een raam, dat vervolgens met geweld werd geopend. Tijdens de daaropvolgende gevechten in het controlecentrum werd de verantwoordelijke manager ernstig gewond door twee kogels die het hart en de ruggengraat ternauwernood misten.

Internationale verlegenheid
De aanvallers konden na de aanval vluchten. Maar wat wilden ze in het nucleair onderzoekscentrum? "Die Welt" meldde en probeerde op 11/11/2007 de hele zaak te achterhalen:

“Een politiewoordvoerder bevestigde dat er naar de criminelen werd gezocht. Tot nu toe zijn er geen arrestaties verricht. Het incident had zich donderdag al voorgedaan. De motieven van de daders die ongemerkt op de vlucht sloegen, bleven onduidelijk.

Meer dan zes atoombommen werden gebouwd in Pelindaba tijdens de apartheidsperiode, maar ze werden onschadelijk gemaakt vóór de democratische ommekeer in de Kaap. Volgens officieel onbevestigde informatie bevindt het uranium van wapenkwaliteit zich nog steeds op het terrein van de fabriek onder internationaal toezicht en wordt het voor medische doeleinden gebruikt voor de productie van isotopen. (...)
In het verleden stopte het ongebreidelde hoge geweld in het gastland van het WK voetbal 2010 niet bij faciliteiten met het hoogste veiligheidsniveau zoals ambassades of luchthavens."

Het algemene Zwitserse militaire tijdschrift ASMZ schreef op 10.11 november. 2007: “Politici van de oppositie bekritiseerden het incident als een ernstige bedreiging voor de veiligheid van het land. 'Als Pelindaba in handen zou vallen van terroristen, zou de veiligheid van het hele land in gevaar kunnen komen', zegt Dianne Kohler Barnard, parlementslid van de Democratische Alliantie.

Deze verlegenheid komt op een uiterst ongelegen moment: Zuid-Afrika bereidt zich momenteel voor om het voorzitterschap over te nemen van de Internationale Organisatie voor Atoomenergie, die geacht wordt een verdrag op te stellen dat een hoog niveau van internationale nucleaire veiligheid en effectieve beveiliging tegen nucleaire installaties moet garanderen. effect. Groter wordt het niet!

Zuid-Afrika: Criminele nucleaire supermarkt
Slechts drie dagen later, nadat de huidige gangsteraanval op het Zuid-Afrikaanse nucleaire onderzoekscentrum in de BRD bekend werd, meldde het persbureau AP dat de "vader van de Pakistaanse atoombom" al tientallen jaren de opdracht had gekregen, Abdul Quadier Khan, actieve nucleaire smokkelaars Gotthard Lerch Na de formele mislukking van eerdere processen, moet hij zich nog steeds verantwoorden voor de Hogere Regionale Rechtbank van Stuttgart wegens vermeende betrokkenheid bij de ontwikkeling van het Libische kernwapenprogramma. Zijn belangrijkste uitvalsbasis voor de ontwikkeling en constructie van centrifuges voor de vervaardiging van atoombommen was Zuid-Afrika. De bouwplannen kwamen van Khan, die ze gebruikte als medewerker van de Duits-Nederlandse groep URENCO (Gronau/Almelo) daar in de jaren 70 illegaal gestolen. 

AP rapporteerde op 14 november 11: “Hij liet de centrifugeonderdelen vervaardigen in Zuid-Afrika. Een vrachtschip met onderdelen werd in 2007 op weg naar Libië tegengehouden, de levering werd gedwarsboomd. De ingenieur ontving zo'n 2003 miljoen mark (zo'n 55 miljoen euro) voor zijn diensten, zo werd gezegd. Volgens het parket is het bedrag ook betaald voor de fabricage van de centrifuges."

De Hoge temperatuur reactor PBMR is in Zuid-Afrika speciaal ontwikkeld voor export naar opkomende landen. Hierdoor komen steeds meer staten in het bezit van uranium, wat het risico op proliferatie sterk vergroot. Zuid-Afrika was niet alleen een centrum van internationale nucleaire smokkel tijdens het apartheidsregime, het is dat nog steeds. De huidige incidenten in Pelindaba en de daadwerkelijke bouw van kernwapens voor massavernietiging laten zien dat politie, rechtbanken en overheid er de afgelopen jaren niet in zijn geslaagd het atoommoeras droog te leggen.

Met de bouw van de PBMR, die wordt gerealiseerd met hulp van de Duitse bedrijven NUKEM, Uhde, SGL Carbon, Essener hogedrukbuisfabrieken (EHR) en Meridium, worden toekomstige atoomschandalen en mogelijk zelfs atoomoorlogen waarschijnlijker. - Wie zijn hier de echte nucleaire bendes?

update:

Een week na de ergste aanval op een nucleaire faciliteit in de recente geschiedenis worden enkele nieuwe details onthuld. De Zuid-Afrikaanse veiligheidsautoriteiten tasten uiteraard nog in het duister.
Volgens "The Times" van 14 november 2007 bevond zich een andere groep aanvallers in het westelijke deel van de faciliteit en na een vuurgevecht vluchtten ze onopgemerkt weg.

De eerste groep van vier gewapende mannen nam een ​​computer in beslag, die vervolgens werd achtergelaten op een balkon nabij het controlecentrum. Het is nog niet bekend of de harde schijf is verwijderd. Op de Zuid-Afrikaanse websites van verschillende kranten werd vermeld dat de daders zeer bekend moeten zijn geweest met de nucleaire installatie. Eentje maar zeer gespecialiseerde groep met voorkennis had daarom alarmsystemen kunnen uitschakelen en alle barrières kunnen overwinnen. De daders wisten blijkbaar precies waar ze actie wilden ondernemen.
De Zuid-Afrikaanse rapporten verwijzen herhaaldelijk naar de atoombommen die hier tot 1993 werden bewapend en vragen of de twee aanvallende groepen twee verschillende componenten (bom en ontstekings- of startcodes) wilden samenbrengen en combineren met extreem destructieve bedoelingen. En welke informatie stond er vandaag nog op deze computer. Het zou echt een fatale fout zijn als beide componenten zo dicht bij elkaar en natuurlijk zo gemakkelijk toegankelijk zouden zijn!

Of wilden de gangsters bepaald materiaal of informatie stelen? De gegevens die in de computer zijn opgeslagen, kunnen nuttig zijn voor internationaal terrorisme.

Verdere inconsistenties worden besproken in de Zuid-Afrikaanse pers: wat deed de verloofde van de ernstig gewonde hoofdnucleair ingenieur Anton Gerber in het zeer gevoelige deel van de faciliteit op het moment van de aanval? Hoe serieus zijn de verklaringen van Gerber voor de aanval dat hij verwachtte dat "problemen" zouden worden genomen. Wist hij iets?

Het zeskoppige beveiligingspersoneel in dit deel van de faciliteit, inclusief hun baas, werd na de aanval ontslagen. Zij en hun manier van werken zullen het onderwerp zijn van een onderzoek. Waren er lekken of medeplichtigen?

De gezichten van de aanvallers zijn slechts vaag zichtbaar op de bewakingsvideo's. Er is geen spoor van de daders. - Het is een uiterst gênante zaak geworden voor de Zuid-Afrikaanse nucleaire industrie en de staat. De milieubeschermingsorganisatie Earthlife Africa werd zelfs geciteerd in de New York Times met haar kritische uitspraak. Men kan zich verheugen op de voortgang van de gebeurtenissen.

De THTR-circulaire bevat artikelen over de volgende bedrijven:
Op NUKEM: nr. 101 (2005), 107 (2006) en 110 (2007).
Over Uhde: nr. 100 (2005), 101 (2005), 111 (2007)
Over Essener hogedrukleidingen (EHR): nr. 110 (2007), 111 (2007), 112 (2007)
Met betrekking tot SGL Carbon: nr. 102 (2005), nr. 117 (2007)
Op Meridium: nr. 116 (2007)
Over URENCO en Khan: nr. 95 (2004), nr. 99 (2005), nr. 101 (2005), nr. 104 (2006), nr. 111 (2007)

Waar in Nederland het netwerk van de 'vader van de Pakistaanse atoombom' Abdul Quadeer Khan onderwerp is geworden van een brede maatschappelijke discussie, zijn er in de BRD slechts sporadische en geïsoleerde berichten in geselecteerde kranten. En dit ondanks het feit dat Duitsers en Zwitsers die in Zuid-Afrika wonen de grootste boosdoeners zijn.
 
Toen Libië in 2003 begon samen te werken met het International Atomic Energy Agency, kwamen de gewetenloze machinaties aan het licht: al aan het einde van de jaren 90, de Duitse ingenieur Gotthard Lerch bereidde de levering voor van een centrifugesysteem voor de verrijking van uranium voor wapens. Gerhard Wisser uit Zürich nam de productie van componenten over en liet deze bouwen in een fabriek in Zuid-Afrika. Hieronder worden de afzonderlijke fasen van het schandaal gepresenteerd, hoewel het einde nog lang niet in zicht is.

De journalist Wolfgang Frey schreef op 28 juli 2007 in de "Liechtensteiner Wirtschaftswochenzeitung":

“Terwijl het onderzoek naar de internationale nucleaire maffia in Zwitserland en Duitsland geen goede vooruitgang boekt, belooft een Zuid-Afrikaans proces te worden opgehelderd. Twee betrokkenen hebben daar al uitgepakt.
Gerard Wissers Sms naar zijn partner Johan Meyer was duidelijk: "De vogel moet vernietigd worden, veren en alles." Kort daarvoor was Libië's geheime atoombomprogramma aan het licht gebracht door een inlichtingenoperatie van de CIA en Wisser was kennelijk terecht bezorgd dat de leveranciers van atoomtechnologie spoedig zouden worden aangevallen. Er stonden in ieder geval meerdere containers met onderdelen voor de productie van Libische bommen in de fabriek van Meyer's bedrijf in Vanderbijltpark, Zuid-Afrika. Wisser maakte de ernst van de situatie duidelijk in een andere sms aan Meyer: "Ze voerden ons aan de honden. (...)
Ondertussen had het parket echter geprobeerd het proces geheim te houden, blijkbaar om te voorkomen dat details van zijn eigen geheime kernwapenprogramma uit de apartheid aan het licht zouden komen. Want ook een deel van de betrokkenen was hier – al als toeleverancier – bij betrokken.”

Nadat het eerste atomaire smokkelproces in Mannhein in 2006 mislukte, werd het proces dit jaar heropend in Zuid-Afrika. Met verrassende resultaten. Opmerkelijk is dat de rechterlijke macht heeft geprobeerd het proces gedeeltelijk achter gesloten deuren uit te voeren.

Ralf E. Krüger meldde op 4 september 9 het volgende voor "Der Tagesspiegel":

“In Zuid-Afrika stonden vandaag de beschuldigden van het smokkelen van nucleaire technologie voor Libië voor de rechtbank. De 68-jarige Duitser (Gerard Wisser, de RB-redactie) bekende. Hij zou hebben bemiddeld in een onderdeel voor het Libische kernwapenprogramma.
Bijna een jaar na het einde van 's werelds eerste proces tegen een vermeende smokkel van nucleaire technologie voor Libië - in Mannheim - kwam de klap in een vervolgproces op de Kaap. In ruil voor een milde straf bekende de beschuldigde Duitse zakenman niet alleen, maar beloofde hij ook volledige medewerking aan de Duitse en Zuid-Afrikaanse autoriteiten. Dit vergroot de kans dat het proces tegen een andere Duitse manager, die in 2006 in Mannheim mislukte, wordt herhaald. Omdat hij in het verre Pretoria door zijn ex-zakenpartner werd aangeklaagd voor het helpen van zowel Libië als Pakistan om nucleaire technologie te realiseren met een Sri Lankaanse inwoner in Dubai."
Volgens AFP van 4 september 9 werd Wisser veroordeeld tot 2007 jaar voorwaardelijk en drie jaar huisarrest. “Volgens de informatie zal de rechterlijke macht ook het equivalent van 18 euro in contanten en buitenlandse activa van meer dan 600.000 miljoen euro incasseren. De veroordeelde beloofde de autoriteiten van Zuid-Afrika en andere landen te ondersteunen bij hun onderzoek naar andere leden van de smokkelbende."

Julia Raabe schreef op 13 september 9 in "Der Standard" over de voortgang van het onderzoek en over de ongelooflijke afmetingen die de "grootste bedreiging voor het Nucleaire Non-proliferatieverdrag" vormden:
Met nieuwe onderzoeken en de strafrechtelijke vervolging van verdachten wil Zuid-Afrika aandringen op de definitieve afbraak van een smokkelbende voor nucleaire technologie. Delen van het netwerk rond de Pakistaanse nucleaire wetenschapper Abdul Qadeer Khan, die in 2003 werd blootgelegd, zouden nog steeds actief kunnen zijn, waarschuwde de Zuid-Afrikaanse vertegenwoordiger bij de International Atomic Energy Agency (IAEA), Abdul Minty, aan de zijlijn van de IAEA Board of Governors meeting deze week in Wenen. "Het illegale netwerk is waarschijnlijk de grootste bedreiging voor het Non-proliferatieverdrag."

Jarenlang had de smokkelbende nucleaire technologie buiten de internationale controle verkocht aan staten als Libië, Iran en Noord-Korea. De volledige omvang van de clandestiene transacties is tot op de dag van vandaag onbekend; het netwerk is actief in meer dan 30 landen. Het was een schot in de roos toen Libië op heterdaad werd betrapt bij het leveren van nucleaire technologie en niets kon worden ontkend. (...) Er lijkt weinig bekend te zijn over de huidige activiteiten van de ring. "Er is geen bewijs van activiteit door het Khan-netwerk", zegt nucleair expert Mark Fitzpatrick van het International Institute for Strategic Studies (IISS) in Londen de norm. "De mensen waarvan bekend is dat ze erbij betrokken waren, zijn failliet." Er zijn echter nog onbekende leveranciers die zich nu op de achtergrond houden en in de toekomst weer actief zouden kunnen worden."

Hoewel duidelijk wordt dat niet alle betrokken criminelen en leveranciers zijn gepakt en dat ze zelfs betrokken zijn bij nieuwe nucleaire activiteiten, proberen enkele van de betrapte daders vrij te komen. Dit meldde de “Neue Züricher Zeitung” op 15 oktober 10. De Zwitserse ingenieur die sinds oktober 2007 wordt gearresteerd op verdenking van illegale nucleaire smokkel Urs Tinner moet echter in hechtenis blijven; het verzoek om vrijlating uit de gevangenis werd afgewezen.
Op 14 november 2007 meldde PR-Inside dat Gotthard Lerch zich opnieuw moest verantwoorden voor de Hogere Regionale Rechtbank van Stuttgart na het mislukken van een proces in Mannheim. Tinner's proces zal naar verwachting beginnen op 5 februari 2008 in Pretoria, Zuid-Afrika. Vervolg volgt.

Over Khans nucleaire supermarkt en wat de BRD, Duitse bedrijven, Zuid-Afrika, Pakistan, Iran en Libië ermee te maken hebben, zie ook de volgende artikelen in de THTR-circulaire:
Nr. 111 (2007): Khan's atomaire smokkel en NRW-bedrijven
Nr. 104 (2006): Waar Khan leerde om van de bom te houden
Nr. 99 (2005): De uraniumcentrifuges waren bijna klaar in Zuid-Afrika
Nr. 98 (2005): Khan leverde aan Iran
No. 95 (2004): The Atomic Triangle: Duitsland, Zuid-Afrika, Pakistan (het veel geciteerde artikel)

Na het ongeval tijdens rangeerwerkzaamheden in het treinstation van Hammer neemt de vraag naar veiligheid voor de Hammer-bevolking toe. Zeker bij het vervoer van gevaarlijke stoffen met uraniumhexafluoride (UF-6) via Hamm naar de uraniumverrijkingsfabriek in Gronau.

De zeer gevaarlijke wagons werden meestal tussen 23:5 uur en 0.20:6 uur 's nachts onbeheerd achtergelaten op het rangeerstation van Hammer. Precies op hetzelfde tijdstip om 11 uur op 2007 november XNUMX gebeurde het ongeval op dezelfde plaats: wagons sprongen uit het spoor, kabels werden doorgesneden, elektriciteitskasten omgestoten, een wissel, het spoorbed en de bovenleiding beschadigd.

Wat zou er zijn gebeurd als een ontspoorde wagen was gecrasht op een UF-6-container die daar urenlang had gestaan?

De brandweer en de stad Hamm hadden helemaal niet geweten dat zo'n gevaarlijk transport door Hamm zou gaan! Daarom moet de stad Hamm er volgens het burgerinitiatief voor milieubescherming in de toekomst op aandringen dat de exploitanten van de uraniumverrijkingsfabriek in Gronau hen op de hoogte stellen van de gevaarlijke transporten, zodat de hulpdiensten van Hammer worden gewaarschuwd en maatregelen kunnen nemen bepaalde voorzorgsmaatregelen.

Na twee vragen van het burgerinitiatief voor milieubescherming in Hamm en de Groene Parlementaire Fractie en verschillende protesten, antwoordde het stadsbestuur van Hamm uiteindelijk met een gedetailleerde verklaring (0809/07) over het transport van zeer gevaarlijk uraniumhexafluoride door Hamm.

Onze collega Gerhard Pijper van het Berlin Information Center for Transatlantic Security (BITS) heeft deze verklaring kritisch geanalyseerd en kwam - in het kort - tot de volgende resultaten (deze zijn in detail gedocumenteerd in de bijlage):

1. Volgens de officiële informatie van het stadsbestuur van Hamm beschikt de brandweer van Hammer niet over een verkenningsvoertuig dat zelfs maar een besmetting met het zeer gevaarlijke uraniumhexafluoride zou kunnen detecteren.

2.  Gezien het zeer beperkte en deels verouderde potentieel (noodvoertuigen uit 1977 en 1982) is de stelling van het stadsbestuur dat de gehele BHV van de stad Hamm "zeker uitgerust of uitgerust volgens de huidige stand van de techniek" onbegrijpelijk.
 
3. De vaststelling van het burgerinitiatief dat de brandweerlocatie aan de Rathenaustraße 16 slechts enkele meters verwijderd is van de locatie van de geparkeerde wagens met het uraniumhexafluoride, kon door de administratie niet worden ontkracht. De verdeling van de verschillende deeltaken voor gevaarpreventie over verschillende locaties geldt niet voor NBC verdediging!

4. In het geval van een ongeval als gevolg van een storing van hun uitrusting in de Rathenaustraße, kon de brandweer van Hammer de ramp alleen van een veilige afstand bekijken.

5. Volgens brandweervoorschrift 50 zijn de door het stadsbestuur van Hamm gespecificeerde straal van 100 tot 500 meter voor de gevaren- en afgezette gebieden slechts tactische aanbevelingen die afhankelijk van de situatie zouden moeten worden aangepast en uitgebreid, met name rekening houdend met de wind voorwaarden. Een wolk van verontreinigende stoffen die uraniumhexafluoride bevat, kan zich over enkele kilometers verspreiden!

6. De hulpdiensten zouden te veel tijd nodig hebben om zich klaar te maken voordat een uraniumhexafluoridecontainer door de reis openbarstte, het aantrekken van speciale persoonlijke uitrusting en het opzetten van de benodigde decontaminatietenten.

7. De weinige bestaande ABC-voertuigen zouden worden verplaatst vanuit de Rathenaustraße, wat geen onoverkomelijk financieel probleem zou moeten zijn.

8. De door het stadsbestuur voorgestelde oefening met een gesimuleerd UF-6-ongeval moet worden toegejuicht. Het geïnteresseerde publiek moet als toeschouwer worden toegelaten.

Met de uitbreiding van de uraniumverrijkingsfabriek in de Westfaalse stad Gronau voor de brandstofproductie van meer dan 30 kerncentrales, die nu is begonnen, zal het transport van uraniumhexafluoride vele malen toenemen. Deze toestand is het tegenovergestelde van een uitgang! Uiteindelijk kan alleen de sluiting van alle nucleaire installaties het potentiële gevaar voor de bevolking verminderen.

Dit artikel is slechts lichtjes afgekort als een brief aan de redacteur in WA gedrukt op 14 november 2007 en ook gepubliceerd in nummer 185 van "anti atom aktuell" (www.anti-atom-aktuell.de).

***

top of page

***

***

top of page

***