
Kaart van de nucleaire wereld	Het uraniumverhaal
INES, NAMEN en de verstoringen	Radioactieve lage straling?!
Uraniumtransporten door Europa	Het ABC-implementatieconcept

INES en de verstoringen in nucleaire installaties

1960 bis 1969

***

INES, wie de f... is INES?

De internationale schaal van nucleaire en radiologische gebeurtenissen (INES) is een hulpmiddel om het publiek te informeren over de veiligheidsimplicaties van nucleaire en radiologische gebeurtenissen, maar INES heeft een probleem...

Wij zijn altijd op zoek naar actuele informatie. Als iemand kan helpen, stuur dan een bericht naar:
nucleaire-welt@ Reaktorpleite.de

2019-2010 | 2009-2000 | 1999-1990 | 1989-1980 | 1979-1970 | 1969-1960 | 1959-1950 | 1949-1940 | eerder

1969

17 oktober 1969 (INES 4) Akwa Saint Laurent, FRA

Meer dan 50 kilogram uraniumbrandstof in de kerncentrale van Saint-Laurent begon te smelten nadat de koelsystemen uitvielen. De fabriek moest worden stilgelegd en gerepareerd. De reparatie van de reactor duurde een jaar.
(Kosten ongeveer US $ 541,4 miljoen)

Kernenergie-ongevallen

Kerncentrales plaag

Saint Laurent (Frankrijk)

1969: Gedeeltelijke meltdown in reactor A-1

Het eerste ongeval bij reactor A-1 op 17 oktober 1969 werd veroorzaakt door een menselijke fout en een technisch defect. Tijdens het laden van vier brandstofkamers stopte de machine meerdere keren, maar de medewerker herriep de stops en ging door met laden. Als gevolg van oververhitting en een toename van de radioactiviteit werd een alarm geactiveerd en werd de noodstop in gang gezet. Sommige brandstofelementen die zojuist waren geladen, smolten. Omdat het koelsysteem nog steeds op een kwart van het normale niveau functioneerde, was er geen sprake van een grote catastrofe. Slechts kleine hoeveelheden radioactiviteit ontsnapten uit het gebouw. Het schoonmaken van het gebouw duurde een jaar, waarna de reactor weer in bedrijf werd gesteld.

De gebeurtenis werd geclassificeerd als een ongeval van INES-niveau 4.

Wikipedia nl

Kerncentrale Saint Laurent

Op 17 oktober 1969 werd de reactorkern beschadigd tijdens het laden van de grafietreactor A1. De koeling van een brandstofelement werd onderbroken, dat vervolgens smolt. 50 kg uranium ontsnapt. Alleen het terrein was verontreinigd; de bevolking werd niet geïnformeerd. In 1969 werd dit level 4 ongeval op de INES schaal door de EdF tot 'incident' verklaard...

12 oktober 1969 (INES 4) nucleaire fabriek Windschaal/Sellafield, GBR

Vrijgave uit de schoorsteen van gebouw B204.
(Kosten ongeveer US $ 2500 miljoen)

Kernenergie-ongevallen

Dit incident en verschillende andere lozingen van radioactiviteit zijn binnen Wikipedia niet meer te vinden.

Wikipedia nl

Sellafield

Het complex werd beroemd door een catastrofale brand in 1957 en door frequente nucleaire incidenten, wat een van de redenen is waarom het werd omgedoopt tot Sellafield. Tot het midden van de jaren tachtig werden grote hoeveelheden kernafval die bij de dagelijkse operaties vrijkwamen in vloeibare vorm via een pijpleiding in de Ierse Zee geloosd.

Wikipedia op

Sellafield # Incidenten

radiologische releases

Tussen 1950 en 2000 waren er 21 ernstige off-site incidenten of ongevallen met radiologische lozingen die classificatie op de International Nuclear Event Scale rechtvaardigden, één op niveau 5, vijf op niveau 4 en vijftien op niveau 3. Daarnaast waren er opzettelijke lozingen van plutonium en bestraalde uraniumoxidedeeltjes in de atmosfeer, bekend gedurende langere perioden in de jaren vijftig en zestig...

vertaling met https://www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

Kerncentrales plaag

Sellafield (voorheen_Windscale), Verenigd Koninkrijk

Er zijn vergelijkbare kernfabrieken over de hele wereld:

Uraniumverrijking en opwerking - faciliteiten en locaties

Tijdens de opwerking kan de inventaris van verbruikte splijtstofelementen met behulp van een complex chemisch proces (PUREX) van elkaar worden gescheiden. Gescheiden uranium en plutonium kunnen dan opnieuw worden gebruikt. Dat is de theorie...

YouTube

Uraniumeconomie: voorzieningen voor de verwerking van uranium

Opwerkingsfabrieken zetten een paar ton nucleair afval om in vele tonnen nucleair afval

Alle uranium- en plutoniumfabrieken produceren radioactief kernafval: uraniumverwerkings-, verrijkings- en opwerkingsfabrieken, of het nu in Hanford, La Haag, Sellafield, Mayak, Tokaimura of waar dan ook ter wereld is, hebben allemaal hetzelfde probleem: bij elke verwerkingsstap steeds extremer Er ontstaat giftig en zeer radioactief afval...

11 mei 1969 (INES 5 | NAMEN 2,3) nucleaire fabriek Rocky Flats, VS

Er brak een plutoniumbrand uit in de verwerkingsafdeling van gebouw 776, set 10 TBq Radioactiviteit kwam vrij en veroorzaakte hoge stralingsdoses bij 41 brandweerlieden.
(Kosten ongeveer US $ 425,2 miljoen)

Kernenergie-ongevallen

Het volgende fragment uit de gelinkte WikipediaHet artikel is niet langer beschikbaar in deze bewoording. Het artikel is herzien, feiten zijn verdwenen en alles klinkt nu een beetje anders; volgens het motto: “Het was maar half zo erg!”

Wikipedia nl

Rotsachtige flats

Plutonium spontaan ontstoken in een container met 600 ton ontvlambaar materiaal. Het vuur verbrandde 2 ton van het materiaal en er kwam plutoniumoxide vrij. Uit grondmonsters die rond de faciliteit zijn genomen, bleek dat het gebied was verontreinigd met plutonium. Aangezien de exploitanten van de fabriek weigerden een onderzoek in te stellen, werden de monsters genomen in het kader van een onofficieel onderzoek ...

Kerncentrales plaag

https://atomkraftwerkeplag.fandom.com/de/wiki/USA

YouTube

Uraniumeconomie: voorzieningen voor de verwerking van uranium

1 mei 1969 (INES Klas.?) Akwa Ågesta, Stockholm, ZWE

Een klepstoring veroorzaakte een overstroming in de zwaarwaterdrukreactor van Agesta.
(Kosten ongeveer US $ 16 miljoen)

Kernenergie-ongevallen

Wikipedia nl

Kerncentrale van Ågesta

5 maart 1969 (INES 3) nucleaire fabriek Windschaal/Sellafield, GBR

Vrijkomen van 370 MBq plutonium in het laboratorium van gebouw B229.
(Kosten ongeveer US $ 84,5 miljoen)

Kernenergie-ongevallen

Dit incident en verschillende andere lozingen van radioactiviteit zijn binnen Wikipedia niet meer te vinden.

Wikipedia nl

Sellafield

Wikipedia op

Sellafield # Incidenten

radiologische releases

vertaling met https://www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

Kerncentrales plaag

Sellafield (voorheen_Windscale), Verenigd Koninkrijk

Er zijn vergelijkbare kernfabrieken over de hele wereld:

https://atomkraftwerkeplag.fandom.com/de/wiki/Wiederaufarbeitung#Standorte_für_Wiederaufarbeitung

Uraniumverrijking en opwerking - faciliteiten en locaties

21 januari 1969 (INES 5 | NAMEN 1,6) Akwa VAKL Lucens, CHE

Het werd ongeveer 2,1 TBq radioactieve straling vrijgekomen.
(Kosten ongeveer US $ 26 miljoen)

Kernenergie-ongevallen

Wikipedia nl

Reactor Lucens#Het ongeval van 21 januari 1969

Op 21 januari 1969 werden de activiteiten na een revisie hervat. Tijdens de toename van het reactorvermogen raakten verschillende splijtstofelementen oververhit. Brandstofelement nr. 59 werd zo heet dat het smolt, waardoor uiteindelijk de drukleiding barstte. 1100 kg zwaar water, gesmolten radioactief materiaal en radioactieve gassen werden in de reactorcaverne gegooid...

Kerncentrales plaag

Lucens, Zwitserland 1969

De reactor heette "Experimentele Kerncentrale Lucens (VAKL)" en was eigendom van de Nationale Vereniging ter Bevordering van Industriële Atoomtechnologie en werd geëxploiteerd door Energie de l'Ouest Suisse. In 1966 werd de reactor kritiek en in 1968 werd voor het eerst elektriciteit aan het elektriciteitsnet geleverd...

1968

10 december 1968 (INES 4) nucleaire fabriek Majak, Sovjet-Unie

Een technicus stierf door blootstelling aan straling na het starten van een test.
(Kosten ?)

Kernenergie-ongevallen

Door de jaren heen zijn er in Mayak ongeveer geweest 235 radioactieve incidenten heeft plaatsgevonden, waarvan er slechts enkele zijn gemeld...

Wikipedia nl

Mayak-kerncentrale

10 december 1968: Kritiek ongeval in container met een plutoniumoplossing

Tijdens het geïmproviseerd overbrengen van een plutoniumoplossing van een container van 20 liter naar een container van 60 liter werd de oplossing in de doelcontainer van cruciaal belang. Na de resulterende lichtflits en uitbarsting van hitte liet de arbeider de container van 20 liter vallen, waarbij de overblijfselen van de plutoniumoplossing erin op de vloer terechtkwamen. Het gebouw werd ontruimd en de stralingsbeschermingsfunctionaris verbood de toegang tot het gebied. De ploegleider stond echter erop het gebouw binnen te gaan en ging samen met de stralingsbeschermingsfunctionaris naar de kamer waar het ongeval plaatsvond. Ondanks gevaarlijk hoge gammastralingsniveaus ging de ploegleider naar binnen nadat hij de stralingsbeschermingsfunctionaris had weggestuurd. Waarschijnlijk probeerde hij vervolgens delen van de plutoniumoplossing naar een afvalwatertank te leiden, maar dit leidde tot hernieuwde kritiek. De ploegleider werd blootgesteld aan naar schatting 24 Gray straling en stierf ongeveer een maand later. De arbeider ontving ongeveer 7 Gray en ontwikkelde ernstige acute stralingsziekte; zijn beide benen en één hand moesten worden geamputeerd.

De nucleaire keten

Majak/Kyshtym, Rusland

nucleaire fabriek

De Russische kerncentrale in Mayak heeft ruim 15.000 km2 vervuild met hoogradioactieve afvalproducten door een reeks ongelukken en radioactieve lekken. Het Kyshtym-ongeval besmette in 1957 een groot deel van de oostelijke Oeral. Duizenden mensen moesten worden verplaatst. Tot op de dag van vandaag is het getroffen gebied een van de meest vervuilde plekken op aarde.

Achtergrond

De productiecoöperatie Mayak was de eerste en met een oppervlakte van ruim 200 km2 de grootste kerncentrale in de Sovjet-Unie. Tussen 1945 en 1948 werden op deze locatie tussen Jekaterinenburg en Tsjeljabinsk vijf kernreactoren gebouwd om plutonium te produceren voor het Sovjet-kernwapenprogramma. De fabriek werd voortdurend uitgebreid tot 1987, toen de productie werd stopgezet en de activiteiten geleidelijk werden afgebouwd. Van 1949 tot 1956 werd in de zijrivieren van de Techa in totaal 100 peta becquerel (peta = biljard) radioactief afval geloosd – waaronder strontium-90, cesium-137, plutonium en uranium.1 Ter vergelijking: de radioactieve besmetting van de Techa Stille Oceaan door de Super De ramp in Fukushima wordt geschat op ongeveer 78 PBq. Bovendien waren er in 1968 minstens acht kritieke ongevallen in Mayak...

Kerncentrales plaag

De plutoniumfabriek van Mayak

In 1957 vond het eerste grote ongeval plaats bij het gebruik van atoomenergie, die qua omvang vergelijkbaar is met de rampen in Fukushima en Tsjernobyl, maar pas in 1989 bekend werd bij het wereldpubliek.

Het nucleaire complex Mayak, 15 kilometer ten oosten van de stad Kyshtym in de oblast Chelyabinsk aan de oostkant van de zuidelijke Oeral, was een belangrijk onderdeel van Stalins plannen in 1945 om snel plutonium voor wapens te produceren en het kernwapentekort van de Sovjet-Unie te dichten. In 1948 werd de eerste reactor ingeschakeld, in 1949 werd de eerste atoombom tot ontploffing gebracht en had Stalin de VS ingehaald.

Er zijn vergelijkbare kernfabrieken over de hele wereld:

Uraniumverrijking en opwerking - faciliteiten en locaties

Tijdens de opwerking kan de inventaris van verbruikte splijtstofelementen in een complex chemisch proces (PUREX) van elkaar worden gescheiden. Gescheiden uranium en plutonium kunnen dan hergebruikt worden. Tot zover de theorie...

YouTube

Uraniumeconomie: voorzieningen voor de verwerking van uranium

Alle uranium- en plutoniumfabrieken produceren radioactief kernafval: uraniumverwerkings-, verrijkings- en opwerkingsfabrieken, of het nu in Hanford, La Hague, Sellafield, Mayak, Tokaimura of waar ook ter wereld zijn, ze hebben allemaal hetzelfde probleem: bij elke verwerkingsstap Meer en meer extreem giftig en hoogradioactief afval wordt geproduceerd ...

1 mei 1968 (INES 4 | NAMEN 4) nucleaire fabriek Windschaal/Sellafield, GBR

Uit de schoorsteen van gebouw B230 kwamen in een periode van ongeveer een maand 550 stuks vrij vanwege een defect filter TBq radioactieve straling.
(Kosten ongeveer US $ 1900 miljoen)

Kernenergie-ongevallen

Dit incident en verschillende andere lozingen van radioactiviteit zijn binnen Wikipedia niet meer te vinden.

Wikipedia nl

Sellafield

Sinds het einde van de jaren veertig en het begin van Windscale/Sellafield zijn ongeveer 1940 incidenten van meer of minder ernstige aard gemeld waarbij radioactiviteit vrijkwam. Het kernafval dat vrijkomt bij de dagelijkse operaties wordt in grote hoeveelheden in vloeibare vorm via een pijpleiding in de Ierse Zee geloosd.

Wikipedia op

https://en.wikipedia.org/wiki/Sellafield

Kernenergieongevallen per land#United_Kingdom

vertaling met https://www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

Kerncentrales plaag

Sellafield (voorheen_Windscale), Verenigd Koninkrijk

Er zijn vergelijkbare kernfabrieken over de hele wereld:

Uraniumverrijking en opwerking - faciliteiten en locaties

YouTube

Uraniumeconomie: voorzieningen voor de verwerking van uranium

8 april 1968 (Broken Arrow) Onderzeeër K-129 zonk 2900 km ten noordwesten Hawaï, USSR

Kernwapens AZ

Ongevallen met kernwapens - Hawaï, 1968

Op 1.200 april 4.900 zonk 11 km ten noordwesten van het eiland Oahu, Hawaii, op een diepte van 1968 meter in de Stille Oceaan, een Sovjet-dieselonderzeeër K-129 (Golfklasse) onder onduidelijke omstandigheden. Aan boord waren drie ballistische raketten (SS-N-5) en mogelijk twee torpedo's met nucleaire explosieven. 80 matrozen werden gedood. In 1974 deed de CIA, met deelname van zeestrijdkrachten, een geheime poging om de onderzeeër omhoog te brengen, wat resulteerde in het breken van de romp. De inspanning heette 'Project Jennifer'. Blijkbaar werd hiervoor de Howard Hughes-boot "Glomar Explorer" gebruikt.

Wikipedia nl

Onderzeeër K-129

De K-129 was een Sovjet Project 629 (Golfklasse) onderzeeër. Het was een dieselelektrisch aangedreven raketonderzeeër. Nadat het in 1968 tot zinken was gebracht, werd het in 1974 gedeeltelijk door de Amerikaanse marine opgehaald in het Azorian Project...

Geschiedenis

In februari 1968 vertrok de onderzeeër vanaf een basis in Kamtsjatka voor zijn derde nucleaire afschrikkingspatrouille in de Stille Oceaan. Begin maart waren er geen reguliere radioberichten van de boot naar de Sovjet-marine, waarop de Sovjet-marine een zoekactie startte, maar de onderzeeër niet kon vinden...

Azorisch project

De Verenigde Staten daarentegen konden de plaats van het ongeval lokaliseren met behulp van het SOSUS-onderwaterluistersysteem. De CIA begon toen plannen te maken voor het opgraven van het wrak om meer informatie te verkrijgen over de nucleaire capaciteiten van de Sovjet-Unie. Miljardair Howard Hughes kwam tussenbeide als dekmantel en liet een schip, de Hughes Glomar Explorer, bouwen, zogenaamd om onder water erts te winnen. In feite financierde de Amerikaanse overheid het schip, dat het wrak op een diepte van 5000 meter met een grijparm moest omsingelen en naar de oppervlakte van het water moest brengen. In 1974 zette de Glomar Explorer koers naar de plaats van het ongeval en wist zoals gepland het wrak te pakken. Deze brak echter tijdens het hijsen waardoor slechts een deel van de boeg kon worden geborgen.

Tot dan toe bleef de hele operatie voor het publiek verborgen; pas in 1975 verschenen de eerste kranten- en televisiereportages. In maart 1975 onthulde de New York Times eindelijk grote delen van het Azorian Project in een rapport van Pulitzerprijswinnaar Seymour Hersh. De CIA zelf heeft in 2010 voor het eerst uitgebreide documenten over de operatie vrijgegeven.

[...] Het uitvoeren van de operatie

Op 1 augustus werd de grijparm eindelijk rond het wrak van de K-129 gesloten en kon het hijsen beginnen. De Glomar Explorer kondigde vervolgens via een niet-gecodeerde radio aan dat de grijparm die werd gebruikt om de mangaanknobbeltjes op te halen beschadigd was en dat de marinebasis op de Midway-eilanden bezocht moest worden om dit te controleren. Zo wilde de CIA verklaren waarom het burgerschip een marinebasis aandeed. Er waren echter problemen met het heffen van de last en de hydraulische pompen vielen gedeeltelijk uit. Tijdens de opstijging brak een deel van de grijparm af en daarmee gleed ook een groot deel van het wrak terug naar de zeebodem. Wat er door de Glomar Explorer is teruggevonden, is niet officieel aangekondigd. Volgens berichten in de media bevonden zich in de boeg van de boot onder meer twee torpedo's met kernkoppen, maar niet de kernraketten. Ook werden de lichamen van zes Sovjet-zeelieden geborgen. Ze werden in september 1974 begraven in een zeebegrafenis.

Op 9 augustus werd de rest van het wrak in veiligheid gebracht in de romp van de boot, kort nadat de Sovjetsleepboot SB-10, die de afgelopen dagen binnen een paar meter van de Glomar Explorer was gekomen, het gebied had verlaten. Tijdens een eerste onderzoek ontdekte de bemanning van de Glomar Explorer dat het wrak vervuild was met plutoniumhydroxide...

Lijst van U-bootongevallen sinds 1945

Van de verloren schepen waren er minstens negen met kernenergie, sommige bewapend met kernraketten of torpedo's...

21 januari 1968 (Broken Arrow) Thule Airport, Groenland, VS

De nucleaire keten

Thule, Groenland

Nucleaire vliegtuigcrash

De crash van een B-52-bommenwerper van de Amerikaanse luchtmacht met kernwapens boven Groenland heeft grote stukken land en de omliggende wateren besmet met radioactief plutonium. Bewoners en reddings- en decontaminatieploegen werden blootgesteld aan hoge doses straling.

Achtergrond

Op 21 januari 1968 begon een Amerikaanse B-52 bommenwerper uit New York aan een patrouillevlucht rond Groenland, bewapend met vier waterstofbommen. In de jaren zestig waren als onderdeel van Operatie Chrome Dome elke dag twaalf Amerikaanse bommenwerpers met kernwapens in de lucht om terug te kunnen slaan bij een eerste nucleaire aanval van de Sovjet-Unie. Op die dag, zes uur na het opstijgen, begon er echter brand te branden in de cabine van het vliegtuig. De bemanning werd gedwongen het vliegtuig te evacueren met behulp van een schietstoel en het vliegtuig stortte neer op het Groenlandse ijs, ongeveer 1960 km ten zuiden van de Amerikaanse Thule Air Force Base. Eén bemanningslid kwam om bij de crash, de andere zes overleefden. Door een meevaller was er geen atomaire kettingreactie toen de waterstofbommen neerstortten. Het niet-nucleaire explosief ontplofte echter en leidde tot de wijdverbreide besmetting van ongeveer 13 km² van het omliggende gebied met ongeveer tien terabecquerels radioactief plutonium (tera = biljoen), evenals uranium, americium en tritium...

Wikipedia nl

B-52 stort neer nabij Thule Air Base in 1968

De crash van een B-52 nabij Thule Air Base vond plaats op 21 januari 1968...

Pituffik Space Base (voorheen Thule Air Base)

Geschiedenis

In 1951 begon het United States Army Corps of Engineers met de bouw van een 10.000 voet (ongeveer 3 km) landingsbaan en basis onder de codenaam ROBIN (later BLUE JAY) voor de Amerikaanse luchtmacht. Dit werd op 1 maart 1951[2] in gebruik genomen op basis van de Thulesag 2-overeenkomst tussen de Verenigde Staten en Denemarken. Tijdens de Koude Oorlog diende de basis aanvankelijk het Strategic Air Command als basis voor B-36 en B-47 langeafstandsbommenwerpers voordat deze in de jaren vijftig en zestig werden vervangen door B-1950 bommenwerpers.

[...] Vanuit Thule werd eind jaren vijftig begonnen met de bouw van Camp Century, 1950 kilometer verderop, een Amerikaanse basis onder de ijskap, die werd gebruikt als opmaat voor Project Iceworm om Amerikaanse kernraketten op Groenland te stationeren. zou moeten dienen...

Wikipedia op

Broken Arrow-incidenten

Het Amerikaanse ministerie van Defensie heeft tussen 32 en 1950 ten minste 1980 Broken Arrow-incidenten officieel erkend.

Voorbeelden van deze evenementen zijn:

1950 British Columbia B-36-crash
1956 B-47 verdwijning
1958 Mars Bluff B-47 incident met kernwapenverlies
1958 Tybee Island botsing in de lucht
1961 Yuba City B-52-crash
1961 Goldsboro B-52 crasht
1964 Savage Mountain B-52-crash
1964 Bunker Hill AFB-baanongeval
1965 Filippijnse Zee A-4-incident
1966 Palomares B-52 stort neer
1968 Thule Air Base B-52 crasht
1980 Damascus Titan-raketexplosie, Arkansas

Officieus heeft de Defense Atomic Support Agency (nu bekend als de Defense Threat Reduction Agency (DTRA)) honderden ‘Broken Arrow’-incidenten gedetailleerd beschreven.

vertaling met https://www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

Wayback Machine nl

De OOPS-lijst

In een rapport van Sandia Laboratories uit 1973, waarin een destijds geheime legercompilatie werd aangehaald, werd gesteld dat tussen 1950 en 1968 in totaal 1.250 Amerikaanse kernwapens betrokken waren bij ongevallen of incidenten van verschillende ernst, waaronder 272 (22%), waarbij omstandigheden plaatsvonden die veroorzaakte in sommige gevallen de ontploffing van het conventionele explosief van het wapen...

1967

1967 (INES Klas.?) onderzoeksreactor Würenlingen, CHE

Wikipedia nl

Onderzoeksreactor_Dioriet

De kleine onderzoeksreactor "Diorit" produceerde een gesmolten splijtstofelement, de reactorhal was vervuild. Later werd een afvalwaterpartij gemaakt, die overeenkwam met 40 keer de normale waarde. (Bron: ASK, de huidige federale inspectie voor nucleaire veiligheid ENSI)

Kerncentrales plaag

Zwitserland

2 mei 1967 (INES 4) Akwa Chapelcross, Verenigd Koninkrijk

Een splijtstofstaaf vloog in brand en veroorzaakte een gedeeltelijke meltdown in de Chaplecross Magnox Nuclear Power Plant, sluiting en 2 jaar reparatietijd.
(Kosten ongeveer US $ 89 miljoen)

Kernenergie-ongevallen

Wikipedia nl

Kerncentrale Chapelcross

In mei 1967 was er een gedeeltelijke kernsmelting in blok 2. De oorzaak was een testbrandstofstaaf waarbij een grafietdeeltje het koelsysteem blokkeerde. De kern werd vernieuwd en in 1969 weer in gebruik genomen.

In 2001 was er een incident bij het tanken van reactor 3...

Wikipedia op

Kernenergieongevallen per land#United_Kingdom

vertaling met https://www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

Kerncentrales plaag

Chapelcross (VK)

Gedeeltelijke kernsmelting, vliegtuigcrash Lockerbie en andere incidenten

Op 2 mei 1967 vond een gedeeltelijke meltdown plaats in Chapelcross-2. De trekker was een brandstofstaaf die brak en vlam vatte. Het incident werd enkele jaren geheim gehouden, de reactor bleef twee jaar stil liggen...

1966

5 oktober 1966 (INES 4) Akwa Enrico Fermi 1, VS

Fermi-1, het prototype van een snelle kweekreactor, leed aan een gedeeltelijke brandstofsmelting.
(Kosten ongeveer US $ 23 miljoen)

Kernenergie-ongevallen

Wikipedia nl

Enrico Fermi1

Op 5 oktober 1966 vond er een kernsmelting plaats in sommige delen van de reactorkern. Dit ongeval werd veroorzaakt door een fragment dat in het koelcircuit terechtkwam. Twee van de 105 brandstofelementen smolten. De reactor werd op 29 november 1972 stilgelegd...

Wikipedia op

Nuclear Generating Station Enrico Fermi#Fermi_1

vertaling met https://www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

Kerncentrales plaag

Enrico Fermi1

...De bouw van de snelle kweekreactor bij Monroe in de staat Michigan, ten zuiden van Detroit aan Lake Erie, begon in 1956 en de reactor werd in 1963 in bedrijf genomen.

[...] De bouwkosten waren de oorspronkelijke schatting verdrievoudigd tot $ 135 miljoen, en kinderziektes tijdens de exploitatie leidden tot financiële verliezen. In 1966, het jaar waarin hij in bedrijf werd genomen, produceerde de reactor slechts $300.000 aan elektriciteit en kleine hoeveelheden brandstof. Na een ongeval op 5 oktober 1966 werd hij vier jaar lang gerepareerd, maar zelfs daarna presteerde hij nooit volledig.

[...] De reactor bevindt zich in veilige opsluiting; de sluiting is gepland voor 2032...

2 juli 1966 - Frankrijk's eerste atoombomtest op de Muroroa-atol

spiegel

http://www.spiegel.de/einestages/mururoa-wie-frankreich-atombomben-auf-dem-atoll-testete-a-1100371.html

Wikipedia nl

Lijst_van_kernwapentests

Kernwapens A - Z

kernwapens states.html

07 mei 1966 (INES 4) RIAR Onderzoeksinstituut, Melekess, nabij Nizjni Novgorod (Gorky), USSR

In de onderzoeksreactor VK-50 vond een ongeval plaats: een technicus en de ploegleider werden blootgesteld aan een hoge dosis straling.
(Kosten ?)

Kernenergie-ongevallen

Kerncentrales plaag

VK-50 Melekess (Rusland)

Op 7 mei 1966 vond een ongeval plaats in de VK-50 onderzoeksreactor: een kettingreactie van snelle neutronen resulteerde in een krachtuitslag. De telefoniste en de ploegleider werden blootgesteld aan een hoge dosis straling...

Wikipedia nl

LACHEN

Bij het Atomic Reactor Research Institute Melekess vond een stroomexcursie plaats met behulp van snelle neutronen in een experimentele kokendwaterreactor (VK-reactor). De telefoniste en de ploegleider kregen hoge doses straling...

Met de VK-50 in Melekess werd in de jaren zestig ook even het kokendwaterreactorconcept van de VS overgenomen, dat echter na twee jaar met een ernstig ongeval abrupt ten einde kwam...

Lijst_van_nucleaire_faciliteiten_in_Rusland#Geschiedenis

Wikipedia op

Kernenergieongevallen per land#Rusland

17 januari 1966 (Broken Arrow) Palomares, Spanje, VS

De nucleaire keten

Palomares, Spanje

Nucleaire vliegtuigcrash

In januari 1966 ontploften vier waterstofbommen nabij de Spaanse stad Palomares nadat een B-52 van de Amerikaanse luchtmacht in de lucht in botsing kwam met een ander vliegtuig. De niet-nucleaire explosieven van twee bommen ontploften en verspreidden de radioactieve neerslag over een groot gebied. Zelfs 40 jaar na het ongeval kan er in de buurt van de crashlocatie radioactief besmette grond worden aangetroffen.

Achtergrond

Op 17 januari 1966 kwam een B-52 bommenwerper van de Amerikaanse luchtmacht in botsing met het tankvliegtuig terwijl hij in de lucht tankte. Het ongeval gebeurde ongeveer 9.500 meter boven het kleine Spaanse vissersdorpje Palomares. De B-52 had op dat moment vier waterstofbommen aan boord, die na de botsing vrijkwamen en samen met het vliegtuig neerstortten. Bij twee van de bommen werkten de parachutes niet. Ze troffen de oostelijke en westelijke randen van de stad, waardoor enkele niet-nucleaire explosieven van de wapens tot ontploffing kwamen. Het is slechts dankzij toeval dat er geen kettingreactie heeft plaatsgevonden in de kernkoppen. De explosie verspreidde echter radioactief materiaal, voornamelijk uranium en plutonium, over de Palomares-velden. Sterke wind blies de radioactieve wolk met plutoniumstof over lange afstanden, waardoor wijdverspreide besmetting van de omgeving ontstond. De derde waterstofbom werd snel en relatief intact gevonden door bergingsteams, terwijl de vierde bom pas 80 dagen later van de zeebodem werd geborgen. Na het Palomares-ongeluk verbood Spanje het overvliegen met kernwapens in zijn luchtruim. De reguliere patrouillevluchten met kernwapens werden verminderd, maar pas volledig stopgezet na het Thule-ongeluk in 1968...

Wikipedia nl

Kernongeluk Palomares

Het nucleaire ongeval in Palomares waarbij kernwapens van het Strategic Air Command van de Amerikaanse luchtmacht betrokken waren, vond plaats op 17 januari 1966 nabij Palomares, een klein stadje aan de zuidoostkust van Spanje tussen Almería en Cartagena. Een Amerikaanse bommenwerper met vier waterstofbommen aan boord en een tankvliegtuig kwamen in de lucht met elkaar in botsing. Geen van de waterstofbommen ontplofte, maar de met plutonium gevulde ontstekers van twee van de bommen ontploften, waardoor enkele kilo's zeer radioactief plutonium-239 over het landschap werden verspreid...

Wikipedia op

Broken Arrow-incidenten

Het Amerikaanse ministerie van Defensie heeft tussen 32 en 1950 ten minste 1980 Broken Arrow-incidenten officieel erkend.

Voorbeelden van deze evenementen zijn:

Officieus heeft de Defense Atomic Support Agency (nu bekend als de Defense Threat Reduction Agency (DTRA)) honderden ‘Broken Arrow’-incidenten gedetailleerd beschreven.

vertaling met https://www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

Wayback Machine nl

De OOPS-lijst

In een rapport van Sandia Laboratories uit 1973, waarin een destijds geheime legercompilatie werd aangehaald, stond dat tussen 1950 en 1968 in totaal 1.250 Amerikaanse kernwapens betrokken waren bij ongevallen of incidenten van verschillende ernst, waaronder 272 (22 procent), waarbij omstandigheden plaatsvonden die veroorzaakte in sommige gevallen de ontploffing van het conventionele explosief van het wapen...

1965

Op 2 maart 1965 bombardeerden de VS voor het eerst Noord-Vietnam en vanaf 8 maart landden reguliere Amerikaanse gevechtstroepen in Vietnam.

20 januari 1965 (INES 4 | NAMEN 3,7) nucleaire fabriek LLNL, Livermore, VS

Ongeveer 259 TBq kwamen in 1965 uit de schoorsteen van de tritiumfabriek vrij. Dit ongeval werd jarenlang geheim gehouden, gedurende welke tijd de bevolking groeide en huizen op vervuilde grond werden gebouwd.
(Kosten ongeveer US $ 6,1 miljoen)

Kernenergie-ongevallen

Kijk uit voor de ecologie van Livermore

Livermore Eco Watchdogs (Dit domein zal in 2023 niet langer beschikbaar zijn.)

Historische doses voor het publiek door routinematige en accidentele vrijgaven van tritium

Tijdens de drieënvijftig jaar dat het in gebruik was, was de locatie in Livermore van het Lawrence Livermore National Laboratory de thuisbasis van naar schatting 29.300 TBq tritium komt vrij in de atmosfeer; Ongeveer 75% daarvan kwam in 1965 en 1970 per ongeluk vrij als gasvormig tritium. Routine-emissies droegen iets meer dan 3.700 TBq bij gasvormig tritium en ongeveer 2.800 TBq getritieerde waterdamp tot de totale dosis bij...

vertaling met https://www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

De op één na hoogste dosis was het gevolg van de Uitgegeven 222 TBq in 1970.

GEBRUIK VAN TRITIUM IN LIVERMORE LABORATORIUM:

Tritium en het Lawrence Livermore National Laboratory

Twee van de drie grootste tritiumongevallen die ik ooit heb gedocumenteerd, vonden hier op het hoofdkantoor van Livermore Lab plaats. In 1965 en 1970 bracht het Livermore Lab ongeveer 650.000 Curies (23.700 TBq) Tritium dat via de schoorstenen van de tritiumfabriek (gebouw 331) in de lucht terechtkomt.

Opmerking: één curie komt overeen met 37 miljard radioactieve vervalprocessen per seconde, in becquerel 37 GBq.

Na het ongeval in 1965 zijn er niet veel gegevens beschikbaar over windpatronen, neerslag, enz., maar na het ongeval in 1970 vonden wetenschappers van Livermore Lab verhoogde tritiumniveaus die ze in verband brachten met het ongeval in 1970, zo ver naar het zuiden als Fresno, in het zuidoosten ongeveer 200 mijl afstand.

vertaling met https://www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

Wikipedia nl

Helaas zijn er binnen Wikipedia de geen informatie over de ongevallen uit 1965 en 1970.

Lawrence_Livermore_National_Laboratorium

Wikipedia op

Ook op de Engelstalige Wikipedia is er alleen de gebruikelijke rechtbankverslaggeving.

Lawrence_Livermore_National_Laboratory#Public_protests

openbare protesten

De Actiegroep Livermore organiseerde van 1981 tot 1984 talloze massaprotesten tegen de productie van kernwapens door het Lawrence Livermore National Laboratory. Op 22 juni 1982 werden tijdens een geweldloze demonstratie ruim 1.300 anti-kernwapenactivisten gearresteerd. Meer recentelijk zijn er jaarlijkse protesten geweest tegen onderzoek naar kernwapens in Lawrence Livermore. In augustus 2003 protesteerden 1.000 mensen tegen "kernkoppen van de nieuwe generatie" bij Livermore Labs. Tijdens de protesten van 2007 werden 64 mensen gearresteerd. In maart 2008 werden ruim 80 mensen gearresteerd terwijl ze buiten de poorten protesteerden.

vertaling met https://www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

1964

1964 tot 1979 (INES 4) Akwa Beloyarsk, USSR

Wikipedia nl

Kerncentrale Beloyarsk

Van 1964 tot 1979 was er een reeks vernietiging van brandstofkanalen in reactor 1 van de kerncentrale van Beloyarsk. Bij elk van deze ongevallen werd het personeel blootgesteld aan aanzienlijke blootstelling aan straling...

Wikipedia op

Kernenergieongevallen per land#Rusland

Kerncentrales plaag

https://atomkraftwerkeplag.fandom.com/de/wiki/Beloyarsk_(Russland)

24 juli 1964 (INES 4) nucleaire fabriek UNC Charlestown, RI, VS

Wikipedia nl

Lijst met ongevallen in nucleaire installaties#1960s_Years

In een fabriek voor de fabricage van nucleaire brandstof van de United Nuclear Corporation in Charlestown veroorzaakte de 38-jarige arbeider Robert Peabody een ongeval met een oplossing van vloeibaar uranium. Als gevolg hiervan werd Peabody blootgesteld aan een dodelijke dosis straling van ongeveer 88 sieverts. (INES: 4)

Wikipedia op

United Nuclear Corporation, Wood River Junction

Op 24 juli 1964 vond er een dodelijk ongeval plaats in de kerncentrale Wood River Junction van de United Nuclear Corporation. Deze installatie is ontworpen voor de terugwinning van hoogverrijkt uranium uit afval van de productie van splijtstofelementen. Technicus Robert Peabody werkte met een tank met radioactief uranium-235 in een met een roerder geroerde natriumcarbonaatoplossing. Met de bedoeling een fles trichloorethaan toe te voegen om organische stoffen te verwijderen, voegde hij per ongeluk een fles uraniumoplossing toe aan de tank, wat resulteerde in een kritieke excursie (op hol geslagen kettingreactie) die gepaard gaat met een lichtflits en het spuiten van ongeveer 20% van de de inhoud van de tank (ongeveer 10 liter van 40 tot 50 liter inclusief de inhoud van de fles).

Deze kritiek stelde de 37-jarige Peabody bloot aan een dodelijke stralingsdosis van "meer dan 700 rem", wat overeenkomt met 7 Sv. Hij stierf 49 uur na het incident...

vertaling met https://www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

1 april 1964 - China's testlocatie voor kernwapens Loop Nor

Wikipedia nl

Lop noch kernwapens testsite

De Chinese kernwapentestlocatie Lop Nor werd op 1 april 1960 gebouwd in Xinjiang nabij Qinggir ten noorden van de Lop Nor-woestijn in het Kuruk Tagh-gebergte als de grootste kernwapentestlocatie ter wereld met een oppervlakte van 100.000 km². Tussen 1964 en 1996 werden daar in totaal 45 bovengrondse (laatste op 16 oktober 1980) en ondergrondse kernproeven voor plutoniumbommen en vanaf 1967 ook voor waterstofbommen uitgevoerd.

https://de.wikipedia.org/wiki/Liste_von_Kernwaffentests

Kernwapens A - Z

https://www.atomwaffena-z.info/heute/atomwaffenstaaten.htm

1963

Heb ik iets gemist? Was er een van de militairen bekend in 2050? Kernwapenproeven of zelfs een voorheen weinig bekend incident, mogelijk uit de civiele of medische sector?

nucleaire-welt@ Reaktorpleite.de

1962

1 mei 1962 - Franse atoombomtest "Beryl" in in Ecker Algerien

Kernproef Béryl - In 1961 en 1962 voerde Frankrijk 13 ondergrondse kernproeven uit in het Hoggar-gebergte, de tweede test "Béryl" op 01 mei 1962 brak door en werd bovengronds uitgevoerd ...

Kerncentrales plaag

Atoombom test Frankrijk

Algerije en Frans-Polynesië

Tot 2001 ontkende de Franse regering nog steeds dat er stralingsslachtoffers waren als gevolg van haar 210 kernproeven in Algerije en Polynesië.

In de Algerijnse Sahara zouden Franse rekruten, kort na een van de tests, opzettelijk naar de plaats van de explosie zijn geleid om 'de fysieke en psychologische effecten van kernwapens op mensen te onderzoeken'. Veel van de kernproefveteranen lijden tegenwoordig aan kanker en andere stralingsziekten...

Kernwapens AZ

De kernwapenstaten

Overzicht van nucleaire arsenalen wereldwijd...

Wikipedia nl

Franse atoombomtests

In de buurt van In Ekker exploiteerde Frankrijk een experimenteel centrum voor het leger ("Center d'expérimentations militaires des oasis, CEMO"). Daar werden tussen 7 november 1961 en 16 februari 1966 13 kernwapenproeven uitgevoerd. Bij de tweede toets (Beryl) op 1 mei 1962 ging de sluiting van de tunnel niet door. Radioactieve gassen, stof en lava werden uitgestoten. De waarnemers van de test waren besmet (inclusief de aanwezige Franse ministers)...

1961

30 oktober 1961 - Waterstofbomtest, USSR - "AN602" Nova Zembla

Kernwapens A - Z

De ontploffing van de tsaarbom (of tsaarbom)

[...] De test werd uitgevoerd in een tijd van verhoogde spanning. Op 1 september 1961 eindigde een driejarig testmoratorium. In de daaropvolgende zestien maanden voerden de Verenigde Staten en Rusland meer bovengrondse tests uit dan in de voorgaande zestien jaar.

Deze bom was echter militair onbruikbaar vanwege zijn zware gewicht en was ontworpen als puur machtsdemonstratie tijdens de Koude Oorlog...

Wikipedia nl

AN602

De AN602 was een waterstofbom die op 30 oktober 1961 tot ontploffing kwam in het noorden van de Sovjet-Unie. Het veroorzaakte de grootste explosie ooit veroorzaakt door de mens...

Structuur

Dat van een team rond de latere dissident Andrei Sacharov De gebouwde bom woog 27 ton, was acht meter lang en twee meter in diameter. Het werd in drie fasen gebouwd en was ontworpen voor een explosieve kracht van 100 ton. Bij de test werd de helft van de explosieve kracht weggelaten om de radioactieve besmetting met 97 procent te verminderen...

explosieve kracht

Volgens Sovjetinformatie bedroeg de explosieve kracht van de tsaarbom 50 ton, wat hem ongeveer 4000 keer zo krachtig maakte als de Hiroshima Little Boy-bom en ongeveer drie tot vier keer zo krachtig als Castle Bravo, de krachtigste kernwapentest ter wereld. VERENIGDE STATEN VAN AMERIKA...

De hoeveelheid chemisch explosief TNT, die energie zou vrijgeven die vergelijkbaar is met de tsaarbom, zou als bol een diameter van 400 meter hebben.

Het uitvoeren van de test

De bom werd op 30 oktober 1961 om 11 uur Moskouse tijd tot ontploffing gebracht boven de Sukhoy Nos Zone C-testlocatie op ongeveer 32 ° noorderbreedte en 73,8 ° oosterlengte in Mityushika Bay op het eiland Novaya Zemlya. Het werd gedropt vanaf een aangepaste Tupolev Tu-54,6W bommenwerper op een hoogte van 95 meter en afgeremd door een parachute om het vliegtuig voldoende tijd te geven om het testgebied te verlaten...

Auswirkungen

De explosie vond plaats op een hoogte van ongeveer 4.000 meter...

Lijst van kernwapenproeven

19 juni 1961 (INES 3 | NAMEN 4) nucleaire fabriek Windschaal/Sellafield, GBR

Door een lek in een verdamper kwamen grote hoeveelheden vloeistof vrij die plutonium (540 TBq) vrijkomt in het koelwater. Hoewel het de XNUMXe grootste uitstoot van radioactiviteit ter wereld was, hebben we geen verdere informatie.
(Kosten ongeveer US $ 800 miljoen)

Kernenergie-ongevallen

De nucleaire keten

Sellafield/Windscale, VK

De grootste civiele en militaire nucleaire faciliteit van Europa bevindt zich in Sellafield. Terwijl hier in het verleden plutonium werd geproduceerd voor het Britse kernwapenprogramma, doet de locatie nu dienst als opwerkingsfaciliteit voor kernafval. De grote brand van 1957 en talrijke radioactieve lekken vervuilden het milieu en stelden de bevolking bloot aan verhoogde stralingsniveaus...

Dit incident en verschillende andere lozingen van radioactiviteit zijn binnen Wikipedia de is niet meer te vinden.

Wikipedia nl

Sellafield

Wikipedia op

Sellafield # Incidenten

radiologische releases

vertaling met https://www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

Kerncentrales plaag

Sellafield (voorheen_Windscale), Verenigd Koninkrijk

Er zijn vergelijkbare kernfabrieken over de hele wereld:

Uraniumverrijking en opwerking - faciliteiten en locaties

3 januari 1961 (INES 4 | NAMEN 2,9) SL-1, NRTS Idaho Falls, VS

Bij dit ongeval in wat in wezen de eerste kleine modulaire reactor (SMR) was, kwamen 3 mensen en 41 om het leven TBq radioactieve straling wurden uitgegeven
(Kosten ongeveer US $ 26 miljoen)

Kernenergie-ongevallen

Wikipedia nl

Nationaal laboratorium van Idaho

Het ongeval is te vinden in het Wikipedia-artikel in deze paragraaf:

De Stationaire laagvermogenreactor nummer één (SL-1) was een reactor met een bijzonder laag vermogen, bedoeld om elektrische energie en warmte te leveren aan afgelegen stations van het Amerikaanse leger, zoals radarstations in het noordpoolgebied. Bij een ongeval op 3 januari 1961 kwamen drie mensen, het bedienend personeel van de reactor, om het leven. Radioactief jodium ontsnapte uit het reactorgebouw en besmette de omgeving met 50-100 keer de natuurlijke besmetting; zelfs 80 km verderop in de richting van de wind was het stralingsniveau twee keer zo hoog als normaal...

Lijst met ongevallen in nucleaire installaties #1960

In het National Reactor Testing Station Idaho kreeg de experimentele SL-1-reactor te maken met een kritieke stoomexplosie en een zwaar vrijkomen van radioactief materiaal, waarbij de drie operationele bemanningsleden omkwamen. Met uitzondering van jodium-131 was de verspreiding van de straling beperkt tot een oppervlakte van 12.000 m². Binnen een straal van 30 km rond de reactor was de vervuiling van de vegetatie met jodium-131 ongeveer 100 keer de natuurlijke stralingsintensiteit. Zelfs op 80 km afstand was de belasting van de vegetatie twee keer zo hoog...

... Het reddingsteam kon in eerste instantie geen brand of de slachtoffers vinden, maar ze vonden stralingsniveaus van ongeveer 10 mSv/h in het reactorgebouw. Toen de juiste beschermende uitrusting arriveerde, ging een team het reactorgebouw binnen en vond een dode en een ander lid van de driekoppige bemanning die nog leefde. Volgens een rapport van de Amerikaanse Atomic Energy Commission ontvingen 22 reddingswerkers een equivalente dosis in het bereik van 30 tot 270 mSv. De reactor werd ontmanteld en de reactorkern van 12 ton en het drukvat werden een paar maanden later begraven...

Wikipedia op

Kernenergieongevallen per land#United_States

vertaling met https://www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

1960

3 april 1960 (INES 4) Onderzoeksreactor WTR-2-reactor, Waltz Mill, VS

Ongeval met kernsmelting van WTR-2-reactor op de locatie van Waltz Mill in Westinghouse.
(Kosten ongeveer US $ 38 miljoen)

Kernenergie-ongevallen

Dit incident en verschillende andere lozingen van radioactiviteit zijn binnen Wikipedia de is niet meer te vinden.

Wikipedia op

Westinghouse_TR-2#1960_ongeluk

Op zondagavond 3 april 1960 onderging de reactor een gedeeltelijke meltdown. Een brandstofelement smolt en daarbij kwamen de radioactieve gasvormige splijtingsproducten krypton en xenon vrij. De oververhitting en daaropvolgende schade aan het brandstofsamenstel zou zijn veroorzaakt door een plaatselijk gebrek aan voldoende koelvloeistofstroom. Het ongeval kreeg de beoordeling 4 op de internationale schaal van nucleaire gebeurtenissen, wat een ongeval met lokale gevolgen betekent.

De eerste melding van het ongeval door de AEC kwam via een telefoontje van Westinghouse naar het AEC New York Operations Office. In een daaropvolgend briefrapport verklaarde Westinghouse: “Hoge activiteit in het primaire koelmiddel en hoge stralingsniveaus op de locatie leidden tot de sluiting van de WTR en de evacuatie van de locatie op 20 april 50 om ongeveer 3 uur. bewijs dat de hoge niveaus worden veroorzaakt door een defect aan het brandstofelement. "...

vertaling met https://www.DeepL.com/Translator (gratis versie)

13 februari 1960 - Eerste Franse atoombomtest in Reggane, Algerije

FAZ-Frankfurter Allgemeine Zeitung

Frankrijk liet opzettelijk soldaten bestralen

De opkomende kernmacht Frankrijk stuurde begin jaren zestig soldaten naar radioactieve gebieden in Algerije voor een reeks kernproeven en bekommerde zich weinig om hun gezondheid. De onthulling fragmenten uit een geheim rapport.

Ongeveer 50 km ten zuidwesten van Reggane of 20 km ten zuiden van Hamoudia was er tot 1965 een Franse testlocatie voor kernwapens (CSEM - Centre Sahara des Expérimentations Militaires). Daar voerde Frankrijk op 13 februari 1960 zijn eerste kernproef uit met een 70 kT atoombom, die ongeveer 4 keer zo krachtig was als de Hiroshima-bom. Op 1 april 1960, 27 december 1960 en 25 april 1961 werden op deze plaats nog drie bovengrondse atoombomproeven uitgevoerd met elk minder dan 5 kT ...

Kerncentrales plaag

Atoombom test Frankrijk

Algerije en Frans-Polynesië

Tot 2001 ontkende de Franse regering nog steeds dat er stralingsslachtoffers waren als gevolg van haar 210 kernproeven in Algerije en Polynesië.

In de Algerijnse Sahara werden kort na een van de tests Franse rekruten opzettelijk naar de plaats van de explosie geleid om 'de fysieke en mentale effecten van het kernwapen op mensen te onderzoeken'. Veel van de nucleaire testveteranen lijden nu aan kanker en andere stralingsziektes...

Ongeveer 150.000 mensen werkten voor het testprogramma, van wie velen werden blootgesteld aan onbeschermde straling, kanker kregen en stierven ...

Kernwapens AZ

De kernwapenstaten

Overzicht van nucleaire arsenalen wereldwijd...

Wikipedia nl

Franse atoombomtests

Op 13 februari 1960 testte Frankrijk zijn eerste atoombom (met een opbrengst van 70 kt TNT-equivalent) in de buurt van Reggane. Het was de krachtigste bom die ooit in een eerste test tot ontploffing is gebracht. Ter vergelijking: de eerste Amerikaanse test (Trinity) had een vermogen van 20 kt, de eerste USSR-test (RDS-1) was 22 kt, de eerste Britse test (Hurricane) was 25 kt. De Hiroshima-bom (Little Boy) was 13 kt, de Nagasaki-bom (Fat Man) was 22 kt. De andere drie oppervlaktebommen bij Reggane waren elk minder dan 5 kt...

2019-2010 | 2009-2000 | 1999-1990 | 1989-1980 | 1979-1970 | 1969-1960 | 1959-1950 | 1949-1940 | eerder

Voor werk aan 'THTR nieuwsbrief','reactorpleite.de'En'Kaart van de nucleaire wereld'je hebt behoefte aan actuele informatie, energieke, frisse strijdmakkers onder de 100 (;-) en donaties. Kunt u helpen, stuur dan een bericht naar: info@ Reaktorpleite.de

Bel voor donaties

- De THTR-Rundbrief wordt uitgegeven door de 'BI Milieubescherming Hamm' en wordt gefinancierd door donaties.

- De THTR-Rundbrief is inmiddels een veelbesproken informatiemedium. Wel zijn er doorlopende kosten door de uitbreiding van de website en het drukken van aanvullende informatiebladen.

- De THTR-Rundbrief onderzoekt en rapporteert in detail. Om dat te kunnen doen, zijn we afhankelijk van donaties. Wij zijn blij met elke donatie!

Donaties-account: BI milieubescherming Hamm

Doel: THTR nieuwsbrief

IBAN: DE31 4105 0095 0000 0394 79

BIC: WELADED1HAM

Zwelling

top of page

***