Surat berita THTR dari 2006

***

***

Surat Berita THTR No. 104, Januari 2006

Reaktor suhu tinggi di Jülich: reaktor pada cangkuk

Unsur bahan api radioaktif telah dijual kepada China

Sesiapa sahaja yang ingin mendapatkan idea tentang dimensi yang boleh diandaikan oleh masalah semasa membongkar Hamm THTR, lihat Jülich! Reaktor ujian am (AVR) akan dibongkar di sana.

HTR ini berfungsi dengan kuasa 1988 MW sehingga 15 dan telah terbiar sejak itu. Sebagai perbandingan: THTR menyediakan Prestasi elektronik dua puluh kali gandajika, sebagai pengecualian, tiada insiden yang menghalangnya.

AVR memberikan kelulusan untuk berpantang yang selamat pada tahun 1994. Ini kemudiannya terpaksa ditukar empat kali. Selepas lubang pemeriksaan yang meluas di dalam kapal reaktor, "kejadian yang tidak dijangka" menyebabkan kelewatan selanjutnya dalam percubaan pembongkaran. Pada Mac 1999, Kementerian Ekonomi dan Perusahaan Bersaiz Sederhana, Teknologi dan Pengangkutan NRW melaporkan: "Dalam sistem kebuk konkrit reaktor ujian AVR yang dinyahaktifkan di Jülich, air tercemar radioaktif telah dikesan. (...) Aktiviti khusus yang diukur dalam air kebuk konkrit, terutamanya disebabkan oleh radionuklid Strontium 90, adalah 80 Becquerel seliter dengan jumlah air sekitar 800 meter padu Kerana melarikan diri.(...) Akibatnya, tanah di sekitar bangunan reaktor tercemar dan air kebuk konkrit yang tercemar masuk ke dalam pembetung air hujan di premis AVR dan FZJ."

15 syarikat pembekal tenaga (EVU), sebagai pemegang saham AVR, terharu dengan projek itu, memindahkan tanggungjawab selanjutnya kepada Energiewerken Nord (EWN) GmbH dan, dengan cara yang elegan ini, menyingkirkan masalah besar. Syarikat asal Jerman Timur EWN telah pun membongkar kemudahan penyimpanan sementara untuk kapal selam nuklear di Murmansk dan loji kuasa nuklear Greifswald. Secara kebetulan, "ahli kesatuan sekerja" Jobst Weißenborn dari lembaga utama IG BCE membantu sebagai timbalan pengerusi lembaga penyeliaan.

Hasrat asal untuk membongkar reaktor di bangunan sedia ada dan memindahkannya ke gudang telah ditinggalkan. Konsep pembongkaran baharu menyediakan keseluruhan kapal reaktor untuk diangkat keluar dari loji secara keseluruhan pada cangkuk besar. Untuk tujuan ini, rangka sokongan besar yang diperbuat daripada galang keluli dan penyokong telah dibina di sekeliling reaktor. "Kunci bahan" besar ini sahaja seberat 2.400 tan dan berharga 5,5 juta euro. Ia meningkatkan bangunan reaktor daripada 48 m kepada 58 m. Selain itu, sistem pengudaraan perlu dipasang. Kawasan bumbung yang baru dibuat ialah 1.500 meter persegi. Pembinaan cangkerang kunci bahan telah dijalankan dalam tempoh tiga suku tahun oleh syarikat "Stahlbau Queck Düren". Majlis topping-out untuk projek bangunan ini telah berlangsung pada 16 September 9. Ia disambut secara memalukan dengan ramai selebriti politik.

Keseluruhan pembinaan ("tugas yang amat sukar" menurut Stahlbau Queck) hanya akan siap dalam tiga tahun lagi. Hanya selepas itu reaktor boleh disambungkan dan pembongkaran dimulakan.

Sementara itu, kemudahan penyimpanan interim elemen bahan api telah disediakan di tapak AVR. Sekitar 5.400 unsur bahan api sfera radioaktif telah dikeluarkan dari reaktor dan dikembalikan ke Pusat Penyelidikan Jülich (FZJ) yang berdekatan. Laman utama FZJ melaporkan tentang lokasi bola-bola ini: "Pemindahan 5.400 elemen bahan api AVR untuk projek antarabangsa ke RR China (selesai)"Di sana mereka amat diperlukan sebagai bahan api untuk penjanaan HTR baharu, kerana reaktor penyelidikan HTR sudah pun beroperasi di Beijing dan pembinaan reaktor kuasa HTR yang besar akan dimulakan tahun depan.

Di Jerman, bagaimanapun, bencana HTR nuklear menyebabkan lilitan kos yang tidak berkesudahan. Dari tahun 1988 hingga 2003 sahaja untuk penyahtauliahan AVR mengikut maklumat rasmi 189,7 juta euro dikeluarkan. Dan akan ada 200 juta euro yang akan ditambah. Sehingga 2003, 90% membayar kerajaan persekutuan dan 10% negeri Rhine-Westphalia Utara. Kementerian Pendidikan dan Penyelidikan Persekutuan (BMBH) pada 2002 bercakap tentang "perjalanan projek yang sepi"(TAZ 15 Julai 7).

TAZ meneruskan: "Pejabat Audit Persekutuan kini telah mengambil tindakan terhadap kes itu. Penilaiannya amat mendukacitakan. Jika keadaan sebelum ini dan kepantasan kerja dikekalkan, projek itu mungkin akan bertahan sekurang-kurangnya empat tahun berbanding rancangan asal. 18 tahun ', dia memberi amaran kepada jawatankuasa belanjawan Bundestag. Kos akan meningkat daripada 39 juta asal kepada 215 juta euro lebih daripada quintuple. (...) Mengikut undang-undang, kerajaan persekutuan tidak diwajibkan untuk menjalankan pembongkaran reaktor mahupun membiayainya. Harta tersebut adalah milik negeri Rhine-Westphalia Utara, reaktor itu sendiri adalah milik AVR, di mana 15 utiliti perbandaran terlibat. Oleh itu, AVR dan negeri juga perlu bertanggungjawab untuk pembongkaran loji itu, percaya Pejabat Audit Persekutuan. Itu akan menjadi 64,5 juta untuk AVR-HTR. Di samping itu, terdapat 5,6 juta euro setiap tahun untuk penamatan THTR di Hamm. Industri nuklear suka menyapu kos ini di bawah permaidani.

Bencana HTR selama beberapa dekad di Rhine-Westphalia Utara tidak akan menghalang industri nuklear daripada terus menyebarkan teknologi kebankrapan ini secara agresif. Betul-betul bersebelahan di bandar rakan kongsi Jülich di Aachen, mereka berasal 16-18 Mei 2006 pada "Persidangan Tahunan mengenai Teknologi Nuklear" menjalin rancangan baharu untuk masa depan dan dengan berani bercakap tentang keberkatan reaktor suhu tinggi yang sepatutnya. Kita semua boleh membayar untuk perkara karut ini.

Sementara itu, RWE sedang menyediakan pengembangan selanjutnya bagi HTR di peringkat antarabangsa dengan menghasilkan "Detail Design" untuk Pebble Bed Modular Reactor (PBMR) di Afrika Selatan. Dalam akhbar "Atomwirtschaft" (atw, Nov. 2005) terdapat iklan pekerjaan muka penuh dari RWE, yang sedang mencari pengurus untuk "tugas yang mencabar dalam bidang ketegangan antara mekanik elemen bahan api, neutronik, termohidraulik". Khususnya, ia adalah mengenai "Spesifikasi dan penilaian reka bentuk teras dan unsur bahan api baharu". Sudah jelas apabila tugas dirumuskan seperti berikut: "Hubungi syarikat kejuruteraan nasional dan antarabangsa, organisasi pakar dan pihak berkuasa serta institusi penyelidikan". Ia adalah demonstrasi keinginan untuk mengembangkan kuasa nuklear.

Bunga Horst

Artikel lanjut mengenai AVR di Jülich boleh didapati di Pekeliling THTR Bil. 80 und No 81 untuk mencari.

Beberapa hari sebelum Krismas, tanda dan keajaiban masih berlaku. Kementerian Ekonomi, Perusahaan Bersaiz Sederhana dan Tenaga NRW menjawab pertanyaan kami pada 20 Mac 12 mengenai elemen bahan api THTR di BEZ Ahaus pada 2005 Disember 18, selepas kami mendesak jawapan penuh untuk kali kedua pada Julai 3. Berikut adalah kata-kata jawapan kementerian:

"Berkenaan dengan soalan anda tentang pemeriksaan suis tekanan pada bekas CASTOR, saya boleh memaklumkan anda hari ini bahawa program peperiksaan berkaitan yang dimulakan oleh MWME kini telah dijalankan dan diselesaikan. GNS) juga melibatkan Institut Penyelidikan Bahan Persekutuan dan Pengujian (BAM) dan TÜV Nord EnSys Hannover GmbH & Co. KG.

Siasatan mempunyai sebab untuk tindak balas sistem pemantauan operasi (BÜS) Kepincangan suis rujukan suis tekanan yang dialamatkan dengan jelas disahkan.

Ujian kebocoran integral yang dijalankan ke atas keseluruhan unit suis tekanan (suis utama ditambah suis rujukan) serta ujian kebocoran individu tidak mendedahkan sebarang aduan. Tiada kebocoran ditemui. Tekanan ruang pengedap dan titik pensuisan suis utama juga berada dalam julat titik tetap.

Fungsi suis tekanan yang diperiksa adalah mengikut spesifikasi, kerana kekejangan dan tekanan ruang pengunci bekas CASTOR yang akan dipantau masih dipantau pada setiap masa, iaitu walaupun selepas suis rujukan tidak berfungsi.

Pakar juga menyatakan bahawa kerosakan yang sepadan pada suis utama - sama dengan suis rujukan - juga akan mencetuskan BÜS. Oleh itu, pemantauan kendiri suis tekanan tidak terjejas oleh kegagalan di atas tetapi berfungsi seperti yang dimaksudkan.

Kepincangan suis rujukan yang berlaku dinilai sebagai satu kesalahan oleh pakar yang dirujuk.

Bagi pihak PG Ceyrowsky "

Di Pakistan, Abdul Khadir Khan dianggap sebagai wira negara - walaupun teknologi nuklear rahsia diserahkan kepada Iran, Libya dan Korea Utara. Khan memperoleh pengetahuannya pada tahun XNUMX-an - di bahagian Belanda di Urenco.

Pada bulan Ogos, Ruud Lubbers, bekas Perdana Menteri Belanda, mengejutkan rakan senegaranya: Atas permintaan perkhidmatan rahsia AS CIA, Belanda telah membiarkan perisik nuklear Pakistan Abdul Khadir Khan pergi pada pertengahan XNUMX-an, Lubbers mengumumkan di radio. "Beri kami maklumat dan jangan tangkap dia," adalah tuntutan CIA pada masa itu - dalam Perang Dingin yang sama dengan perintah: "The Hague, Washington mempunyai kata terakhir," kata Lubbers. "Tidak ada keraguan bahawa mereka tahu dan mendengar segala-galanya." Sebagai menteri ekonomi yang bertanggungjawab, Lubbers masih ragu-ragu: "Saya ragu-ragu bahawa ini adalah jalan yang betul".

Keraguan Lubbers adalah wajar: Khan kini penyeludup nuklear terhebat sepanjang zaman. Pada Februari 2004, jurutera mekanikal, yang mengetuai program nuklear Pakistan dari 1976 hingga 2001, secara terbuka mengakui teknologi dan pengetahuan nuklear Iran, Libya dan Korea Utara telah berlalu. Satu aib untuk ibu pejabat CIA di Langley: Ketiga-tiga negara tergolong dalam "negara penyangak" yang tidak terkira yang Presiden George W. Bush panggil sebagai "paksi kejahatan".

Khan sendiri tidak pernah dihukum: saintis nuklear dianggap sebagai wira negara di Pakistan - lagipun, India, yang dengannya negara Islam berperang tiga kali selepas berakhirnya pemerintahan kolonial British pada tahun 1947, juga mempunyai senjata pemusnah besar-besaran. Di sebalik pengakuannya, Khan telah diampunkan oleh Perdana Menteri Pakistan Pervez Musharraf atas khidmatnya kepada program nuklear negara itu, tetapi boleh dikatakan berada dalam tahanan rumah di ibu negara, Islamabad.

Kerajaan Belanda juga enggan mengambil tindakan terhadap Khan pada pertengahan XNUMX-an. Selepas belajar di Universiti Teknikal Delft, Khan mula berminat dengan teknologi emparan untuk pengayaan uranium, yang dikendalikan oleh bahagian Belanda Urenco di Almelo. Ini tidak disembunyikan daripada perkhidmatan rahsia Belanda. Dia sepatutnya ditangkap seawal tahun 1974, tetapi CIA memegang tangan pelindungnya. Sebaliknya, jurutera itu dipindahkan - dan diberi amaran: setahun kemudian dia tidak pulang dari perjalanan ke Pakistan.

Belanda hanya mencubanya tanpa kehadiran pada tahun 1983. Namun begitu, Khan on the Rhine dan Maas tidak dianggap mempunyai rekod jenayah: Pada tahun 1985 dia dibebaskan pada percubaan kedua kerana kesilapan rasmi, selepas itu dia pergi ke Belanda dua kali secara peribadi. Di sana dia membeli teknologi yang hilang untuk program nuklear Pakistan, Khan masih berbangga hari ini: "Pada masa itu, kami dihujani dengan tawaran."

Dalam logik perang dingin, ini hanya logik. Dilengkapi dengan teknologi emparan pengayaan uranium dari Urenco, Khan sepatutnya membantu meneutralkan kuasa nuklear muda India - dan menjadi jin dari botol: Sebagai pertukaran untuk teknologi roket terkini, ahli fizik nuklear itu menyediakan pengetahuannya kepada Iran, Libya dan Korea Utara. Peranan tentera Pakistan dalam program persenjataan tidak pernah dijelaskan - Perdana Menteri Pakistan Musharraf adalah jeneral pasukan itu.

Khan masih terlibat dalam diplomasi antarabangsa hari ini: Amerika Syarikat mengesyaki Iran, dalam kerja-kerja bawah tanah Nathan untuk menggalakkan pengayaan uranium. Bergantung pada tahap pengayaan, bahan atom boleh digunakan untuk penjanaan elektrik yang aman, tetapi juga untuk membina bom atom. Bekas Perdana Menteri Israel Benjamin Netanyahu semalam menggesa serangan pencegahan terhadap program nuklear Iran: Seperti pada 1981, tentera udara Israel mesti mengebom kemudahan nuklear itu - dan dengan itu menyebabkan pemindahan teknologi Abdul Khadir Khan menjadi runtuhan dan abu buat sementara waktu."

Andrew Wyputta, daripada: TAZ-NRW dari 06.12.2005 Disember XNUMX

Laporan lanjut mengenai UAA dan Khan adalah dalam isu-isu THTR-Rundbrief No 95, Tidak. 98 und Tidak.99 untuk mencari.

Tiang strap, hari terputus bekalan elektrik - cuaca telah menyebabkan industri memerlukan penjelasan, yang bermaksud mencungkil harga dan keuntungan super.

(...) Hari ini hampir tiada apa yang berfungsi tanpa tenaga elektrik. Syarikat-syarikat elektrik diberi ganjaran yang hebat untuk ini, dan dengan struktur seperti monopoli mereka, mereka memastikan bahawa skru harga dihidupkan. Oleh itu, anda tidak perlu terkejut jika anda terpedaya selepas peristiwa di Münsterland.

Sebagai tambahan kepada loji kuasa, rangkaian saluran paip adalah modal fizikal yang paling penting bagi syarikat tenaga. Anda boleh membiayai semula ini dengan bayaran penghantaran yang tinggi daripada pelanggan anda. Sebagai balasan, empat monopoli wilayah E.on, RWE, EnBW dan Vattenfall sekurang-kurangnya bertanggungjawab untuk memastikan rangkaian ini berfungsi. Ini jelas tidak berlaku dengan RWE di Münsterland, dan kini penyokong pengguna, pelanggan dan ahli politik bertanya bagaimana ia boleh berlaku, dan tuntutan dibuat untuk pampasan. Pada masa yang sama, tertanya-tanya sejauh mana keselamatan rangkaian saluran paip di Jerman.

RWE pada mulanya cuba membincangkan jalan keluar dari "Force Majeure" dan menolak tuntutan oleh pihak yang cedera. Dalam pada itu, syarikat multinasional elektrik Essen telah menubuhkan dana berjuta-juta dolar untuk "membantu" dalam kes kesusahan yang didakwa. Pada masa yang sama, legenda keluli lama, yang cenderung menjadi rapuh, telah diedarkan.

Kebanyakan tiang voltan tinggi RWE masih diperbuat daripada bahan ini, dan kumpulan itu telah melancarkan program untuk menggantikan tiang ini menjelang 2015. Mereka mahu membelanjakan 550 juta euro untuknya, dan proses itu juga tidak boleh dipercepatkan. Tempoh.
Tetapi terdapat tentangan terhadap baris hujah ini. »Itu alasan yang malas. Penyelenggaraan telah diabaikan«, Said Akos Paulinyi, pakar dalam kejuruteraan besi dan keluli, Financial Times Deutschland (edisi Selasa). Keluli yang dibuat menggunakan proses Thomas yang dipanggil menjadi bahan perbincangan. »Terdapat banyak binaan yang diperbuat daripada Thomasstahl yang berusia lebih 100 tahun dan dalam keadaan berfungsi dengan sempurna. Anda perlu menjaga mereka dengan bijak, "kata Walter Suttrop, perunding pembinaan keluli di Düsseldorf.

RWE menolak sekeras-kerasnya tuduhan penyelenggaraan yang ceroboh. Program penstrukturan semula kumpulan itu sendiri menentang perkara ini. 70 peratus daripada 2 tiang masalah telah pun diganti. "Talian diperiksa setiap tahun, juga dengan helikopter," kata seorang jurucakap.
Paulinyi tidak menerimanya. RWE mengelak daripada kos kakitangan: »Penyelenggaraan tidak boleh diautomasikan. Anda perlu pergi dari tiang ke tiang, memanjat dan melihat. Anda tidak boleh melakukannya dengan kawalan penerbangan, "kata profesor emeritus itu. Pada tahun 2003, RWE menyumber luar penyelenggaraan kepada syarikat perkhidmatan. Walau apa pun, ia tidak boleh kerana wang jika RWE sedikit di sini, paling banyak kerana ketamakan yang terkenal untuk keuntungan. 1,7 bilion euro dalam keuntungan melaporkan bekas syarikat perbandaran yang disenaraikan dalam Dax pada tiga suku pertama tahun ini sahaja. Ia sepatutnya mempunyai banyak persamaan dengan kuasi-monopoli lain dalam industri.

(...) Daripada: JungeWelt dari 7.12.2005 Disember XNUMX

Thames Water: Mengapa RWE membeli sistem air dan kumbahan London dan kini mahu menjualnya semula dengan cepat"

Rheinische Elektrizitätswerke AG (RWE) membeli Thames Water, syarikat air dan kumbahan London, pada tahun 1999. Keuntungan yang pada mulanya tinggi yang mungkin untuk masa yang lama dalam syarikat Inggeris yang diswastakan telah menggoda di sini. Keuntungan di Thames Water mengalir dengan mengorbankan sistem saluran paip yang rosak. Oleh kerana pihak berkuasa kawal selia kini menuntut pelaburan dan mengehadkan pulangan kepada enam peratus setahun, RWE melarikan diri: Banyak lagi yang perlu diperolehi dengan gas dan elektrik.

Dengan membeli Thames Water pada tahun 1999, RWE mengambil alih sistem air dan air sisa terlaris di dunia, yang dikendalikan oleh syarikat swasta: Thames Water mempunyai lapan juta pelanggan untuk air minuman dan 15 juta untuk air sisa di kawasan London yang lebih besar. Dengan ini, RWE mahu meletakkan asas untuk menjadi nombor satu dalam perniagaan air global. Kerana air telah muncul atau muncul kepada bank pelaburan dan syarikat utiliti sejak 90-an sebagai "emas biru": Memandangkan kekurangan yang semakin meningkat, ia boleh dikembangkan menjadi perniagaan yang menguntungkan di peringkat global abad ini. Pesaing pasaran dunia Perancis Vivendi / Veolia dan Suez / Ondeo telah pun membeli ke dalam air dan kerja kumbahan metropolis antara Rio de Janeiro, Paris dan Jakarta.

Pada tahun 1989, Thames Water Utilities Limited diasaskan sebagai sebuah syarikat awam di bawah arahan fundamentalis penswastaan ​​Maggie Thatcher. Dana pencen AS dan pelabur dari daerah perbankan London membeli saham tersebut. Sebagai hadiah hari lahir, kerajaan "konservatif" mengecualikan syarikat milik kerajaan yang diswastakan daripada semua cukai keuntungan. Dalam dekad selepas penubuhan ekonomi baharu, semua janji ekonomi baharu dapat ditunaikan: Gaji pengurus meningkat, harga air naik dan keuntungan meningkat.

RWE mempunyai banyak, banyak wang: Selama beberapa dekad, kumpulan itu telah menggunakan kedudukannya sebagai monopoli elektrik serantau North Rhine-Westphalia untuk mengutip harga elektrik yang berlebihan. Pejabat kartel negeri membantu, begitu juga dengan ratusan ahli politik yang disokong oleh RWE dalam lembaga penyeliaan dan penasihat serta senarai gaji. Walaupun di RWE, di mana imej lapuk masih wujud bahawa majlis perbandaran mempunyai hak untuk bersuara mengenai beberapa saham keutamaan mereka, pelabur antarabangsa tanpa nama telah lama berpindah bersama pemegang saham terkenal Allianz AG dan Münchner Rück. Anda mempunyai majoriti dengan 41 peratus. Anda mendesak untuk pelaburan yang menguntungkan.
RWE membeli Thames Water pada tahun 1999 pada harga melambung sebelas bilion euro. Pemegang saham terdahulu gembira untuk menjual walaupun sedekad dengan pulangan yang tinggi, kerana RWE keluar dengan premium yang luar biasa tinggi pada nilai saham: ia adalah penipuan Peratus 43. RWE mempunyai dua matlamat: Mereka mahu meneruskan "pulangan impian" yang kelihatan dua angka di kawasan perairan bandar terbesar di dunia. Pada masa yang sama, Thames Water nampaknya menjadi kunci untuk menakluki pasaran global: syarikat air yang diswastakan, yang mendapat manfaat daripada kedudukan bersejarah metropolis Inggeris, telah berkembang melalui pengambilalihan dan pelaburan di beberapa negeri Komanwel British.

Dalam beberapa tahun pertama, jangkaan telah dipenuhi. RWE melabur sesedikit mungkin, menaikkan harga dan "mendapat" keuntungan yang tinggi. Dengan mereka RWE / Thames Water membayar untuk pengembangan global selanjutnya di Asia, Australia, Afrika, Amerika Syarikat, Kanada dan Amerika Selatan. Bahagian paling mahal ialah syarikat air terbesar AS, American Water Works, pada lapan bilion euro, yang mengendalikan kerja air dan sistem pembetung di 29 negeri AS dan empat wilayah Kanada dengan 18 juta pelanggan. Dengan pegangan dalam kerja air di Jakarta, Conception / Chile, Mallorca dan Budapest, RWE / Thames Water kini mempunyai kira-kira 70 juta pelanggan. Keuntungan keseluruhan kumpulan meningkat, tidak kurang disebabkan oleh sumbangan daripada perniagaan air dari 2000 hingga 2004 daripada 3,9 kepada 5,9 bilion euro. Thames Water bukan sahaja meneruskan pulangan yang tinggi di bawah pengurusan RWE. Prasyarat penting untuk keuntungan ini juga kekal: Sistem saluran paip besar dengan 32000 kilometer paip air minuman dan 64000 kilometer pembetung telah dijalankan pada tahap paling rendah dari segi teknikal. Banyak talian dan saluran berusia lebih 100 tahun dan sepatutnya telah dimodenkan sejak dahulu lagi."

Ini jauh dari penghujung artikel Werner Rügemer dalam "Junge Welt" pada 19 Disember 12. Ia boleh dibaca sepenuhnya di laman web kami. Aspek berikut dibentangkan secara terperinci:

Sejumlah besar air minuman dan kumbahan meresap ke London dan telah menyebabkan kerosakan alam sekitar yang besar. RWE ialah syarikat yang paling kerap didakwa dengan jenayah alam sekitar di England. Disebabkan skandal ini, Perdana Menteri Blair tidak dapat mengelak daripada menubuhkan pihak berkuasa kawal selia, yang menuntut jumlah pelaburan sebanyak 1.184 juta euro menjelang 2010 untuk pembaikan sistem saluran paip yang sakit daripada RWE. Dan ia mengehadkan keuntungan impian kepada maksimum 6 peratus. Penyalahgunaan sebelum ini dengan sistem paip yang sakit dan kenaikan harga air kini menjadi mustahil bagi RWE. Masa yang tepat untuk syarikat yang berpangkalan di Essen untuk menjual bahagian air!

Bunga Horst

Hamm yang meremehkan kemalangan masih aktif tanpa jemu. Pegawai keselamatan THTR dari 1986, Ivar Kalinovsky, berubah dengan ketara pada tahun 1991 kepada Pejabat Persekutuan untuk Perlindungan Sinaran yang sama yang meluluskan penyimpanan Castor THTR di Ahaus dengan bermurah hati. Seperti yang dilaporkan akhbar "atw" dalam edisi November 2005, Kalinowski bekerja di persidangan teknologi nuklear tahunan dalam mesyuarat pakar "Perkembangan semasa untuk mendapatkan pengetahuan dan kecekapan dalam teknologi nuklear". Di sini beliau memberikan syarahannya "Kerja jawatankuasa - sumbangan kepada pemeliharaan pengetahuan". Penembusan dan penyambungan yang paling dekat mungkin bagi kepentingan pengeluar dan pengendali kemudahan nuklear serta pihak berkuasa dan badan kawalan pastinya tidak dapat dipersembahkan dengan cekap oleh orang lain selain dirinya.

Bunga Horst

***

bahagian atas laman

***

***

bahagian atas laman

***