19 listopada 2016

W dniu 19 listopada 2016 r. BUND NRW oraz Akademia Ochrony Przyrody i Środowiska NRW zorganizowały seminarium „Reaktory ze złożem żwirowym, tor i transmutacja: ostatnie krople atomowego lobby" zamiast.

Prowadzone wykłady:

- Jurgen Streich (Recenzja)

- dr Rainer Moorman (Wyglądać - Technologia - Potencjał zagrożenia)

– Uwe Hikscha (Przegląd na całym świecie)

- Horsta Blume'a wygłosił wykład na temat oporu przeciwko THTR w RFN i RPA, który tutaj dokumentujemy:

Reaktory ze złożem żwirowym, tor i transmutacja: ostatnie krople atomowego lobby

Opór wobec THTR w Niemczech i RPA

BI Hamm ma już ponad 40 lat, a jego historia jest bogata w doświadczenia i wydarzenia. Pojawiło się więc pytanie, które doświadczenia podkreślam dzisiaj, a które lekceważę.

W swoim wykładzie podkreślę niektóre lokalne osobliwości, ale także pokażę, jak radziliśmy sobie z problemami międzynarodowymi w szczególności na przestrzeni ostatnich 15 lat Republika Południowej Afryki, pracowałem.

Budowa THTR rozpoczęła się w 1971 roku, kiedy wielu członków założycieli było zbyt młodych, by przejmować się tematem. Dopiero w 1975 roku niektórzy z nas wysłuchali wiadomości od rolników, którzy bez przemocy stawiali opór planowanej elektrowni jądrowej w Wyhl. W tym czasie byłem członkiem DFG/VK i zajmowaliśmy się tematem broni jądrowej i zorganizowaliśmy się w osobną grupę roboczą przygotowującą do powstania inicjatywy obywatelskiej przeciwko elektrowniom jądrowym.

W tym samym czasie westfalski Lippische Landjugend pozyskiwał informacje i organizował licznie zgromadzone spotkania dyskusyjne. W tym samym czasie kontaktowała się z nami grupa młodych Gandhów z pokojowego ugrupowania z Arnsbergu, a później z Dortmundu.

W lutym 1976 roku, po długim okresie przygotowawczym, powstało BI liczące około 40 członków. Ponieważ termin dyskusji na temat drugiej elektrowni jądrowej miał się odbyć w Hamm, mieliśmy tylko 6 tygodni na przygotowania. Peter Book pochodził z Wyhl i wspierał nas. Mogliśmy więc uczyć się z doświadczeń południowych Niemiec.

W 1976 r. w pobliżu THTR na polu rolnika odbył się obóz namiotowy. Wzięli w nim udział studenci z Münster i niedawno powstałe inicjatywy obywatelskie z tego regionu. Młodzież wiejska wystawiała własne spektakle teatralne na świeżym powietrzu w okolicznych wsiach, a niektórzy uczniowie śpiewali na ten temat własne moritos. Były to również formy komunikacji, które były jeszcze wtedy praktykowane.

Zajęcie centrum informacyjnego VEW

W tym czasie United Electricity Works otworzyło za 4 mln DM nowo ukończone centrum informacyjne obok THTR.

Wraz z naszymi wyszkolonymi przez Gandhiego przyjaciółmi z Theo Hengesbach z Dortmundu, skrupulatnie przygotowaliśmy się do zajęcia miejsca przed centrum informacyjnym w celu rozstawienia własnego namiotu informacyjnego. Wszyscy uczestnicy tej akcji zostali wcześniej poinstruowani za pomocą ulotki, w jaki sposób ta jawnie pokojowa akcja powinna przebiegać i dlaczego wybrano tę formę działania. Obecni policjanci otrzymali specjalne loty, na których wyjaśniono nasze obawy i pokojowy charakter zdarzenia. Pojawił się również komunikat prasowy dla mediów.

Przestrzeń była łatwo zajęta, ustawiono namiot informacyjny i grill do kiełbasek, a potem policjanci przyszli też razem zjeść kiełbaski. Ta jednodniowa impreza odniosła ogromny sukces i spotkała się z bardzo pozytywnym oddźwiękiem w mediach.

Zlot we wsi

Kilka tygodni później w wiosce niedaleko THTR, także na terenach wiejskich, odbył się licznie licznie zgromadzony wiec, do którego przygotowywaliśmy się bez użycia przemocy. Kierował nami niemiecko-amerykański Erich Bachmann, jeden z mieszkańców wieży chłodniczej THTR od 1986 roku. Problem: Zorientowana na maoizm Liga Komunistyczna Niemiec Zachodnich ogłosiła, że ​​nadużyje naszej imprezy dla własnej ekspresji, co zrobiliśmy nie chcę się z tym pogodzić. Więc ćwiczyliśmy radzenie sobie z tymi ludźmi w grach RPG.

Brockdorf

W następnych latach w wielu miastach powstawało coraz więcej grup obywatelskich, ale wielu wolało raz lub dwa razy w roku przejechać tysiące, setki kilometrów do Brokdorfu, zamiast stawiać czoła trudnej sytuacji na miejscu. Gandhi nazwał kiedyś takie zachowanie „radością w ekscytującej aktywności”. W przypadku samego THTR tylko stosunkowo niewiele osób w miastach otaczających Hamm pracowało nieprzerwanie dla THTR.

Oczywiście odegrało też rolę, że THTR był już w budowie i rzekomo na krótko przed jego ukończeniem. Ale to się ciągnęło. Trwało to coraz dłużej. Czy mimo wszystko było jeszcze coś do zrobienia?

Procesy

Z tego powodu postanowiliśmy wystąpić na drogę sądową łącznie z 17 częściowymi pozwoleniami na budowę. Grupa procesowa poparła 3 powodów. Na próby zebraliśmy ponad sto tysięcy marek. Wydaliśmy „akcję ochrony prawnej” z ładnym zdjęciem i rozpoczęliśmy wielką kampanię w niezliczonych alternatywnych gazetach i różnych gazetach codziennych.

Raz nawet do 100 osób poszło na rozprawę sądową, a media obszernie donosiły. Skargi zostały oddalone, ale pewnego razu mieliśmy sześciotygodniowe zamrożenie budowy, co sprawiło, że wiele osób usiadło i zwróciło uwagę.

Grupa procesowa zapoznawała się ze złożoną materią iw ten sposób poznawaliśmy coraz więcej szczegółów na temat problemów powodowanych przez ten reaktor. - Choć reaktor zamknięto w 1989 roku, spory wokół tych procesów i ich kosztów ciągnęły się do końca lat dziewięćdziesiątych.

Mimo wielu trudności i problemów THTR nadal działał. Ale ciągle się zatrzymywał.

Wypadek z 1986 r.

Kiedy wypadek w THTR stał się znany kilka dni po katastrofie reaktora w Czarnobylu w 1986 r. i zmierzono znacznie podwyższony poziom radioaktywności w Hamm, w ciągu następnych trzech lat przed THTR odbyło się wiele wieców i blokad obywateli i rolników z traktorami . W Hamm i okolicach powstało wiele nowych inicjatyw.

Rolnicy i konsumenci

Ale głównymi nosicielami oporu byli „rolnicy i konsumenci”. Dogadywaliśmy się dobrze z lokalną policją. Kiedy setki ludzi przychodziły z daleka, wycofywaliśmy się i wracaliśmy kilka dni lub tygodni później. To był pełen wrażeń czas.

Tłum przed reaktorem chwilowo powiększył się do 7.000 osób i dawał upust swojej złości i rozpaczy w czasami drastycznych akcjach, ale zawsze nie stosował przemocy.

Treckertreck do Düsseldorfu

Znana trzydniowa wędrówka przez Zagłębie Ruhry do Düsseldorfu wywarła dodatkową presję na rząd stanowy SPD.

W ciągu ostatnich dziesięciu lat inicjatywa obywatelska zbudowała struktury i przeprowadziła intensywną pracę public relations, która teraz opłaciła się szerokim udziałem wielu osób. Operator miał też problemy finansowe. Nastrój zmienił się również na imprezach przyjaznych THTR.

Teraz było tylko pytanie, jak można wyłączyć THTR bez zbytniej utraty twarzy dla partii nuklearnych i przerażających roszczeń regresowych ze strony operatora.

Po zamknięciu THTR w 1989 r. wielu działaczy straciło energię po tym wielkim sukcesie. Myślę, że to zupełnie normalne, że zdarzają się wzloty i upadki.

Ale już w 1992 r. tak zwany wypadek z wodą trytową w „piwnicy” THTR musiał zostać krytycznie zakwestionowany. W latach 90. odbyło się 59 transportów Castor z kulkami radioaktywnych elementów paliwowych z THTR do Ahaus. Tutaj również BI współpracowała z inicjatywami w Münsterland i brała udział w demonstracjach w Ahaus i Münster.

Nowa sytuacja z 2000 roku

Po 2000 roku sytuacja ponownie się zmieniła. W mediach pojawiły się pozytywne doniesienia o reaktorach żwirowych, zielony minister spraw zagranicznych Fischer podpisał porozumienie o współpracy w zakresie badań nad THTR w Afryce Południowej, a czerwono-zielone rządy rządu federalnego i Nadrenii Północnej-Westfalii finansowały i tolerowały dalszy rozwój THTR w RFN, głównie zaangażowane były FZJ i TÜV Rheinland. To był bardzo denerwujący rozwój. Ale co musieliśmy zrobić, aby temu przeciwdziałać?

Okrągły THTR

Od 1987 roku wydajemy THTR-Rundbrief, który czasami ukazuje się co miesiąc. Objętość wahała się od 32 do 100 stron i miała charakter bardziej dokumentalny. Całkowita liczba stron wynosiła około 2.200 do 1995 roku. Od tej pory ukazywał się od 6 do 20 stron w nakładzie 120 egzemplarzy.

Przy tak małej gazecie niemożliwe było zrównoważenie wielu artykułów pro-THTR w prasie codziennej. Coraz większego znaczenia nabierał też internet.

Internet

Dlatego z radością przyjęliśmy propozycję naszego członka Wernera Neubauera, który obecnie mieszka w Berlinie, aby stworzyć stronę internetową z "reaktorpleite.de". Pojawiły się tu nie tylko okólniki, które nadal pojawiają się w formie pisemnej, ale także stale poszerzano ich obecność. Witryna zajmuje kilka lat, zanim zaistnieje w Internecie i Google.

Po 14 latach mamy średnio sto tysięcy odwiedzin miesięcznie na różnych stronach. Aby osiągnąć taki wynik, tę stronę główną trzeba popracować co tydzień.

Często otrzymujemy również zapytania od dziennikarzy, ponieważ dzięki tej stronie można się z nami łatwo skontaktować. - Jednak nadal muszą nauczyć się korzystać z funkcji wyszukiwania wewnętrznego. Wiele osób jest zbyt łatwych, aby to zrobić i zadać pytania, na które od dawna udzielamy odpowiedzi na naszej stronie internetowej.

Z pomocą naszej strony głównej stworzyliśmy ważne narzędzie do dostarczania informacji o THTR i jego incydentach. W tym miejscu chciałbym pokrótce nakreślić, jak rozwinęło się to w przypadku Republiki Południowej Afryki i jak próbowaliśmy wywierać wpływ bardzo skromnymi środkami.

Republika Południowej Afryki

Początkowo nie zwracaliśmy uwagi na wydarzenia w RPA. Dopiero potem zrekonstruowaliśmy to, co działo się na temat PBMR w RPA we wczesnych latach.

Okres apartheidu

W okresie apartheidu w 1987 r. Klaus Knizia z VEW odwiedził RPA, aby uczynić THTR przyjemnym dla tamtejszego reżimu. Wspierali go także urzędnicy z Forschungszentrum Jülich. W mediach pojawiły się krytyczne doniesienia o tej skandalicznej współpracy z reżimem apartheidu. Bardzo wymowne jest to, że po upadku THTR w Niemczech operatorzy znaleźli tu swoich najlepszych przyjaciół ze wszystkich miejsc.

A jeszcze bardziej zdumiewające jest to, że po rozpadzie rasistowskiego reżimu nowy rząd AKN po 1994 r. trzymał się intencji swoich poprzedników i również chciał zbudować THTR.

Fundacja Bölla

Niezwykle ważny był dla nas intensywny kontakt ze Stefanem Cramerem w RPA. Był szefem powiązanej z zielenią Fundacji Heinricha Bölla i był bardzo zmotywowany, by sprzeciwić się reaktorowi, który miał zostać zbudowany w RPA przy wsparciu czerwono-zielonych rządów. To była bardzo szczególna sytuacja.

Stefan przetłumaczył fragmenty naszej strony o upadłości reaktora na język angielski, ponieważ funkcje automatycznego tłumaczenia w Internecie nie były wtedy zbyt dobre. Współpracował z organizacją ekologiczną Earthlife Africa i przekazywał te informacje dalej.

Stefan i ja często pisaliśmy po niemiecku o niebezpieczeństwach PBMR w dwumiesięczniku „afrika süd”. To jest gazeta ruchu przeciw apartheidowi i jego następców.

Wiele działań w RPA nastąpiło w latach 2003 i 2004.

Fundacji Bölla udało się przeprowadzić wysłuchanie dialogu między parlamentem a inicjatywami obywatelskimi.

Jednocześnie skontaktowaliśmy się z Ambasadą Republiki Południowej Afryki w Berlinie w Niemczech i wyraziliśmy nasze obawy.

Wniosek obywatelski w Hamm

W tym samym czasie my i kilka innych grup ekologicznych w Hamm złożyliśmy wniosek obywatelski do komisji skarg miasta Hamm. Naszym celem było zorganizowanie wymiany doświadczeń na temat THTR między Hamm a Cape Town. Administracja Hamma musiała z konieczności uporać się z problemami THTR, a także zatrudniła kogoś, kto pracował w tym obszarze od kilku lat. - Wniosek został odrzucony zgodnie z oczekiwaniami, ale sprawa została rozważona i omówiona w Hamm.

Przygotowania budowlane

Przygotowania do PBMR rozpoczęły się w RPA w ciągu najbliższych dwóch lat. - I oczywiście również w Niemczech, nie należy o tym zapominać !! - Co najmniej pięć niemieckich firm dostarczyło kluczowe komponenty systemowe dla Republiki Południowej Afryki:

+ Oprogramowanie dostarczane przez Meridium w Walldorf

+ SGL Carbon z Wiesbaden i Meitingen dostarczył grafit

+ EHR firmy Essen dostarczyła systemy rurowe

+ RWE-Nukem z Hanau produkuje kuliste elementy paliwowe

+ Uhde, córka Kruppa Thyssena z Dortmundu miała wybudować fabrykę elementów paliwowych w ośrodku jądrowym Pelindaba

uhde

Ponieważ Uhde znajduje się w Dortmundzie w pobliżu Hamm, sensowna była interwencja z naszej strony.

W 2005 roku dużo pisałem o roli Uhde jako filii Rheinmetall z tą firmą w jubileuszowym wydaniu okólnika THTR.

Friedrich Ostendorff, budowniczy blokad od 1986 r., a tymczasem zielony członek Bundestagu, wezwał ministra spraw zagranicznych Fischera do zakazania licencji eksportowej na komponenty jądrowe. Zwrócił się także do ówczesnego ministra gospodarki Nadrenii Północnej-Westfalii.

Skontaktowaliśmy się z „krytycznymi akcjonariuszami”, którzy z kolei wygłosili przemówienie na ten temat na dorocznym zgromadzeniu akcjonariuszy Kruppthyssen.

W 2007 roku zorganizowaliśmy mały wiec przed Uhde w Dortmundzie z kilkoma grupami, a następnie pojechaliśmy do Münster w paradzie samochodów, aby zademonstrować przeciwko obiektom jądrowym NRW.

W 2008 roku ekipa filmowa WDR pojechała do Hamm i RPA i zrelacjonowała XNUMX minut naszej współpracy.

Wszystkie te czynności miały w zasadzie skromny zakres i wykonywało je bardzo niewiele osób. Większość grup ekologicznych nie była zainteresowana tym „egzotycznym” tematem i za każdym razem musiała być motywowana do udziału. Ale zajęcia były bardzo specyficzne i wydaje mi się to bardzo ważne.

W 2009 roku zrezygnowano z budowy PBMR. Nie z powodu naszej działalności, ale dlatego, że było za duże i za drogie dla RPA. W ten bezsensowny projekt włożono ponad miliard dolarów.

Hamm - badanie KiKK

Na koniec chciałbym pokrótce wrócić do sytuacji w Hamm. W 2008 roku tzw. badanie raka u dzieci (Badanie KiKK) zostać wykonane. Tylko nie w THTR. Mówiono, że nie działał wystarczająco długo i był tylko prototypem z powodu wielu incydentów. Wiele osób w Hamm nie rozumiało tego podejścia.

Jako BI zorganizowaliśmy zbiórkę podpisów pod badania KiKK w Hamm, a zwłaszcza w okolicznych wioskach przy reaktorze. Ulotki i listy zostały przekazane i bardzo dobrze przyjęte. Wiele osób działało samodzielnie i zbierało podpisy. To było bardzo pozytywne doświadczenie. Reakcja mediów była ogromna. W sumie zebrano 4.000 podpisów.

Dobrze, że znałem wcześniej rzecznika prasowego ówczesnego ministra środowiska Gabriela. To Michael Schroeren był redaktorem „Rewolucji od podstaw” w latach siedemdziesiątych. Dziś jestem współredaktorem tej gazety.

Zadzwoniłem do niego z prośbą o zrobienie czegoś dla nas. On też to zrobił. Przyjął nas przed ministerstwem, pochwalił nasze zaangażowanie obywatelskie i rozmawiał z nami przez 2 godziny. Oczywiście nie mógł tak naprawdę wpłynąć na decyzję swojego przełożonego. Ale byliśmy obecni w wielu mediach z tą kampanią. W tych okolicznościach nie można było liczyć na więcej.

Dzięki naszym działaniom wiele osób dowiedziało się o możliwych zachorowaniach na raka w pobliżu THTR. Około 20 skontaktowało się z nami telefonicznie, e-mailem lub odręcznym listem i zgłosiło przypadki raka w swoich rodzinach lub w okolicy. Często rozmawialiśmy w naszym małym BI o tym, jak powinniśmy postępować z tymi informacjami.

Chociaż te notatki są interesujące i ważne, są one statystycznie trudne do przetworzenia i sklasyfikowania. Władze rządowe od początku nie prowadziły systematycznego rejestrowania zachorowań na raka.

Jednak naszym zadaniem jako inicjatywy obywatelskiej nie może być liczenie się teraz i dokonywanie wszelkiego rodzaju – być może śmiałych – statystycznych porównań i spekulacji.

Naszym zadaniem jest wskazywanie skarg poprzez demonstracje, kampanie i działania public relations. Na arenie międzynarodowej i oczywiście również w Nadrenii Północnej-Westfalii.

Uzupełnienie do Euratomu, UE i IV generacji:

Od 2004 roku, na różnych demonstracjach ruchu ekologicznego, kilkakrotnie rozdawaliśmy różne ulotki, narzekając na brak zaangażowania w Generację IV i unijne dofinansowanie linii HTR.

W ciągu ostatnich 12 lat napisałem wiele artykułów na temat UE, Euratomu, reaktorów IV generacji i rozwoju HTR. Oto mały wybór w porządku chronologicznym:

2004: Fundusze UE na badania nad HTR
http://www.machtvonunten.de/atomkraft-und-oekologie/272-eu-gelder-fuer-htr-forschung.html

2005: Ramy Jądrowe UE. Generacja IV
http://www.machtvonunten.de/atomkraft-und-oekologie/257-der-nukleare-rahmen-der-eu.html

2007: Zapomniana IV Generacja Ruch ekologiczny ignoruje wysiłki UE na rzecz promowania nowej linii reaktora
http://www.machtvonunten.de/atomkraft-und-oekologie/276-die-vergessene-generation-iv.html

2008: Od THTR do IV generacji: Przemysł jądrowy wyznacza kurs na nadchodzące dziesięciolecia!
http://www.reaktorpleite.de/nr.-122-august-08.html#Vom-THTR-zur-Generation-IV

2010: Badania HTR i badania IV generacji w Niemczech do dziś. Wykaz betonu
http://www.reaktorpleite.de/thtr-rundbriefe-2010/39-sp-590/rundbriefe-2010/383-thtr-rundbrief-nr-133-oktober-2010.html#HTR-Forschung%20in%20der%20BRD%20von%202008%20bis%20Heute:

2011: Kontynuacja badań HTR. Liczby betonowe
http://www.reaktorpleite.de/nr-136-juli-2011.html#THTR-Forschung%20geht%20weiter!

2014: Generacja IV – współpraca i Chiny
http://www.reaktorpleite.de/thtr-rundbriefe-2014/55-sp-590/rundbriefe-2014/495-thtr-rundbrief-nr-144-november-14.html#Hochtemperaturreaktor-China

2015: Wyznaczanie kursu na kolejne 10 lat dla Generacji IV
http://www.reaktorpleite.de/reaktorpleite-thtr/57-sp-590/rundbriefe-2015/523-thtr-rundbrief-nr-146-dez-2015.html#2.Thema

Przeszukaj całą zawartość „bankructwa reaktora”
Słowo kluczowe: Reaktor ze złożem żwirowym

*

W nawiązaniu do: Artykuł prasowy 2016

***

góra strony

***

***

góra strony

***