04 มิ.ย. 2012

เครื่องปฏิกรณ์เตียงกรวดในJülich: บนเส้นทางของการพยายามปกปิดของผู้ปฏิบัติงาน!

จาก Horst Blume

เมื่อวันที่ 15 พฤษภาคม 2012 Rainer Moormann และนักข่าว Jürgen Streich ได้ปรึกษากับ Christian Küppers ประธานคณะกรรมการสอบสวนที่เกี่ยวกับประวัติอุบัติเหตุและปริมาณน้ำกัมมันตภาพรังสีที่ยังไม่ได้แปรรูปก่อนหน้านี้ที่ AVR ในปี 1978 ในเมือง Jülich

Forschungszentrum Jülich (FZJ) มักจะปฏิเสธที่จะให้ข้อมูลรายละเอียดเกี่ยวกับอุบัติเหตุที่มักถูกละเลยแก่นักวิจารณ์สองคนเกี่ยวกับเครื่องปฏิกรณ์แบบเตียงกรวด อย่างไรก็ตาม ทั้งสองได้พบแหล่งข้อมูลที่แตกต่างกัน และขณะนี้กำลังให้ข้อบ่งชี้เบื้องต้นเกี่ยวกับข้อเท็จจริงและคำถามที่ยังไม่ได้รับการพิจารณาอย่างเพียงพอ คุณเขียนว่า: "เราได้เริ่มดูเอกสารที่เข้าถึงได้ใหม่เกี่ยวกับปัญหาด้านความปลอดภัยทางเทคนิคและกระบวนการของเหตุการณ์ และสามารถพูดได้แล้วว่าเราผ่านพ้นความสงสัยที่แย่ที่สุดแล้ว - เกี่ยวกับการจัดการกับความเสี่ยงวิกฤติและแม้กระทั่งการจัดการระบบป้องกันเครื่องปฏิกรณ์ในเครื่องปฏิกรณ์โดยไม่ได้รับอนุญาต ของเหตุการณ์ข้างต้นปี 1978 "

น้ำกัมมันตภาพรังสีในดินตั้งแต่ปี พ.ศ. 1978

Moormann และ Streich ชี้ให้เห็นว่าน้ำที่มีกัมมันตภาพรังสีสูง 25-30 ตันในดินและในน้ำใต้ดินถูกค้นพบหลังจาก 21 ปีในปี 2000 เท่านั้น และจำเป็นต้องมีการวัดเพิ่มเติมในระหว่างงานแก้ไขในอนาคต เพื่อให้ได้การประเมินตามความเป็นจริงของ อันตรายต่อสุขภาพที่อาจเกิดขึ้น

ตามเวอร์ชันอย่างเป็นทางการ สตรอนเทียมกัมมันตภาพรังสีส่วนใหญ่ยังคงอยู่บนไซต์และได้ออกจากไซต์เครื่องปฏิกรณ์เพียงเล็กน้อยเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ตามความเห็นของ Moormann และ Strauch เป็นเรื่องเร่งด่วนที่จะต้องตรวจสอบว่าอิทธิพลของการระดม เช่น การเปลี่ยนแปลงของค่า pH สามารถตัดออกได้ตลอดหลายทศวรรษหรือไม่

Moormann และ Strauch ถือว่าความเข้มข้นของทริเทียมเป็นปัญหามาก:

"ยังคงมีความเป็นไปได้ที่จะพบไอโซโทปในปริมาณที่มากกว่า HTO ในบริเวณใกล้เคียงกับรอยต่อพื้นชำรุดในระหว่างการระบายน้ำออกจากเครื่องปฏิกรณ์และในระหว่างความพยายามที่ค่อนข้างมือสมัครเล่นในการทำให้น้ำกัมมันตภาพรังสีแข็งตัวด้วยคอนกรีตที่นำมาอย่างเร่งรีบ เครื่องผสม หากเป็นกรณีนี้ AVR จะนำไปสู่การปนเปื้อนน้ำบาดาลกัมมันตภาพรังสีที่ใหญ่ที่สุดที่รู้จักในยุโรปตะวันตก: ขณะนี้เรามีขีด จำกัด น้ำดื่มที่ถูกต้องที่ 100 Bq / l สำหรับไอโซโทปที่มีปริมาณไอโซโทปที่รั่วไหลทั้งหมดประมาณ เปรียบเทียบ 500 พันล้านเบคเคอเรล
ดังนั้น คำถาม: แน่ใจหรือไม่ว่าไอโซโทปนี้นำเส้นทางที่อาจเป็นอันตรายกว่าสู่ชั้นบรรยากาศผ่านการระเหย แทนที่จะลงไปในน้ำใต้ดิน หรือข้อโต้แย้งนี้อาจอยู่เบื้องหน้าที่ไม่ต้องยอมรับการปนเปื้อนของน้ำใต้ดินที่มีกัมมันตภาพรังสีจำนวนมาก และลดโอกาสทางการตลาดสำหรับเครื่องปฏิกรณ์แบบเตียงกรวดอีกหรือไม่ อย่างที่คุณอาจทราบ ผู้เชี่ยวชาญในขณะนั้นหวังว่าจะมีโครงการเครื่องปฏิกรณ์แบบเตียงกรวดของแอฟริกาใต้ PBMR และมีส่วนเกี่ยวข้องค่อนข้างมากในช่วงปี 2000 จนถึงการล่มสลายในปี 2010 "

น้ำใต้ดินปนเปื้อนกัมมันตภาพรังสีหรือไม่?

หลังจากเกิดอุบัติเหตุในการประปา ไม่พบไอโซโทปในปริมาณที่สังเกตเห็นได้ชัดที่ชั้นล่าง ตามเวอร์ชันอย่างเป็นทางการ การปนเปื้อนของน้ำบาดาลที่เกิดขึ้นนั้นจำกัดอยู่ที่ระดับน้ำบาดาลตอนบน ในขณะที่น้ำดื่มสาธารณะถูกถอนออกจากระดับที่ต่ำกว่า อย่างไรก็ตาม นี่ไม่ได้หมายความว่าสามารถระบุได้อย่างชัดเจน:

“เกี่ยวกับข้อโต้แย้งที่ 3 พึงสังเกตว่า

ก) นอกเหนือจากการนำน้ำดื่มสาธารณะไปใช้แล้ว ยังมีการใช้น้ำบาดาลในรูปแบบอื่นๆ (การชลประทาน การรดน้ำโค ฯลฯ) ซึ่งน่าจะส่งผลกระทบต่อชั้นบน การใช้ระดับน้ำบาดาลตอนบนดังกล่าวสามารถตัดออกได้อย่างแน่นอนในช่วงปี พ.ศ. 1978-1982 ที่ปลายน้ำของ AVR หรือไม่?

b) ตามข้อมูลจากผู้เชี่ยวชาญ Rheinbraun มีความเชื่อมโยงระหว่างระดับน้ำใต้ดินในพื้นที่ที่เกี่ยวข้อง การซึมของกัมมันตภาพรังสีในระดับน้ำใต้ดินที่ลึกกว่าด้วยการดื่มน้ำที่เป็นนามธรรมสามารถตัดออกได้อย่างมั่นใจเพียงพอหรือไม่? ลำดับของการสุ่มตัวอย่างในแหล่งประปาสำหรับการวัดไอโซโทปอยู่ใกล้มากจนควรค้นพบ “เมฆไอโซโทป” ชั่วคราวไม่ว่าในกรณีใด?

สุดท้าย คำถามที่เกิดขึ้นสำหรับเราคือการบันทึกการปล่อยไอโซโทปผ่านอากาศเสียเป็นอย่างไร ดังที่คุณทราบ ตั้งแต่ปี 1966 ถึงเดือนสิงหาคม 1973 ไม่ได้สังเกตว่าตัวกรองไอโซโทปบน AVR ไม่ทำงาน และไอโซโทปทั้งหมดถูกปล่อยออกสู่สิ่งแวดล้อมโดยไม่มีการกรอง

กับพื้นหลังที่ว่ากรณีที่พบบ่อยของโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาวในวัยเด็ก (1980-90) ที่เกิดขึ้นในพื้นที่Jülichสามารถเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุทางน้ำ AVR อย่างน้อยที่สุดในแง่ของเวลาเราถือว่าการประมวลผลคำถามเหล่านี้อย่างละเอียดถี่ถ้วน จำเป็น. โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สิ่งที่เราพิจารณาว่าเป็นการห้ามก่อนกำหนดของ FZJ, AVR และหน่วยงานทางการบางส่วนในเรื่องนี้ควรถูกตั้งคำถาม เนื่องจากประชากรมีสิทธิ์ได้รับเอกสารที่สมบูรณ์ของกระบวนการปลดปล่อยและผลกระทบด้านสุขภาพที่อาจเกิดขึ้น ซึ่งรวมถึงความไม่แน่นอนทั้งหมดด้วย "

อุณหภูมิของเครื่องปฏิกรณ์สูงได้รับอนุญาตหรือไม่?

โดยสรุป มัวร์มันน์และชไตค์ชี้ให้เห็นว่าในเดือนธันวาคม พ.ศ. 1987 ได้มีการทดลองกันแล้วว่า THTR ขนาดเล็กในยูลิชมีอุณหภูมิที่สูงกว่าที่เคยสันนิษฐานไว้มากในบางจุด คำถามถูกถามว่าอุณหภูมิสูงระหว่างการใช้งานระหว่างปี 1974 ถึง 1987 อยู่นอกเหนือประกาศเพิ่มเติมฉบับที่ 13 สำหรับการอนุมัติ AVR หรือไม่ กล่าวอีกนัยหนึ่ง เครื่องปฏิกรณ์ทำงานภายใต้ข้อกำหนดทางกฎหมายที่ได้รับอนุมัติหรือไม่

ผลลัพธ์ที่ไม่ต้องการจะไม่ถูกเผยแพร่!

อุบัติการณ์ อุณหภูมิสูง และน้ำเข้าที่ AVR คำนวณโดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์ WAPRO ที่ศูนย์วิจัย Jülich อย่างไรก็ตาม บนพื้นฐานของอุณหภูมิสูงสุดโดยประมาณที่ต่ำเกินไปเท่านั้น

"การคำนวณด้วยอุณหภูมิพีคที่สูงกว่าเป็นที่ทราบกันดีอยู่แล้วในสภาวะของเครื่องปฏิกรณ์ตั้งแต่ปี 1988 เป็นต้นไป เช่น ในกรณีที่มีปัญหาน้อยกว่าโดยมีระดับอุณหภูมิโดยรวมที่ต่ำกว่าของเครื่องปฏิกรณ์ ตามความรู้ของเรา ผลลัพธ์ของ WAPRO นั้นเป็นจริงสำหรับสภาวะที่มีปัญหาในปี 1974-87 (อุณหภูมิของแก๊ส) 950 ° C บวกอุณหภูมิสูงสุดของกราไฟท์จริงที่มากกว่า 1300 ° C) ถูกสร้างขึ้น แต่ไม่เคยเปิดเผยต่อสาธารณะเนื่องจากผลลัพธ์ที่ไม่ต้องการ (ไม่ได้ควบคุมอุบัติเหตุจากการออกแบบ เครื่องปฏิกรณ์จึงไม่ปลอดภัย) ดังนั้น เราขอแนะนำให้คุณขอผลลัพธ์ WAPRO ดังกล่าวจาก AVR . "

เป็นเรื่องที่น่าขนลุกวิธีการที่ FZJ จัดการกับผลการทดสอบที่ไม่พึงประสงค์และความปลอดภัยของผู้คนมานานหลายทศวรรษ ที่นี่มองเห็นยอดภูเขาน้ำแข็ง มันจะได้อะไรอีก

บทความที่ยาวขึ้นเกี่ยวกับ Rainer Moormann ในหัวข้อ “Can Truth be sin?” ปรากฏในหนังสือพิมพ์ธุรกิจรายเดือน “brand eins” ตั้งแต่เดือนพฤษภาคม 2012 คุณสามารถอ่านได้ที่นี่: http://www.westcastor.de/br1.pdf

*

ต่อไป: บทความในหนังสือพิมพ์ 2012

***

ด้านบนของหน้า

***

***

ด้านบนของหน้า

***