خبرنامه های THTR از سال 2013

***

***

خبرنامه THTR شماره 142، دسامبر 2013

مطالب و محتوا:

فیلم «قدرت بالا» درباره تأثیرات انرژی هسته ای در هند

کودانکولام: مقاومت بدون خشونت علیه نیروگاه های هسته ای در جنوب هند

انتقاد نامطلوب: دولت جامعه مدنی را باز می کند دروغ هسته ای: فیلم هندی به کمک مالی نیاز دارد

عناصر سوخت THTR مواد درجه یک بمب اتمی هستند!

THTR: هزینه از کار انداختن

حوادث در نیروگاه زغال سنگ هام

انرژی زغال سنگ SPD شرکت های انرژی را خوشحال می کند

خوانندگان عزیز!

اثرات انرژی هسته ای در هند:

فریب خورده، اخراج شده، بیمار و فقیر شده

در مستند سینمایی «قدرت بالا»، مصاحبه با ساکنان، تأثیرات انرژی هسته ای را به تصویر می کشد

چقدر ویرانگر نیروگاه اتمی تاراپور در سواحل غربی هند، که از سال 1967/68 در حال کار است، مردم و محیط زیست را تحت تأثیر قرار می دهد با مصاحبه های غم انگیز یک بازدید کننده با ساکنان عصبانی و ضبط های ظالمانه در مستند پرادیپ ایندولکار "قدرت بالا" توصیف شده است. .

از سال 1999 ساکنان روستاهای اطراف تاراپور علیه نیروگاه اتمی تظاهرات کردند. دولت به آنها قول کار و توسعه زیرساخت ها را داد، اما به دلیل نداشتن برق، با وجود اینکه در مجاورت نیروگاه زندگی می کنند، دروغ گفت و فریب داد. وقتی آنها اعتراض کردند، پلیس آنها را به زور از روستاهایشان بیرون کرد و خانه هایشان را با بولدوزر تخریب کرد. آب خنک کننده داغ تمام ماهی های آب های ساحلی را از بین برد، به طوری که ماهیگیران مجبورند با قایق های موتوری به بیرون بروند تا فقط چند ماهی ریز را صید کنند که هیچ کس نمی خواهد بخرد.

اکثر اهالی روستا بیکار و فقیر شدند. بسیاری از بیماری‌های ناشناخته قبلی مانند سرطان، بیماری‌های قلبی، تنفسی و کلیوی، ناباروری، سقط جنین، نرخ بالای مرگ و میر نوزادان، آسیب‌های مغزی و ناتوانی‌ها رنج می‌برند. درختان و میوه ها بسیار کندتر رشد می کنند و فقط نصف بزرگی دارند، به طوری که برداشت به نصف کاهش یافت. جایی که خطوط برق اجرا می شود، نواری به عرض 25 متر برای زندگی وجود دارد. حدود 30 تماشاگر در سینمای اشتراکی ابتدا سکوت می کنند، سپس سوالات مختلفی را از کارگردان می پرسند که پیتر هاوک، فعال ضد هسته ای، پاسخ های آنها را ترجمه و تکمیل می کند.

آیا رادیواکتیویته در تاراپور اندازه گیری شد؟

پاسخ این بود: "دولت هند نیروگاه ها را کنترل و بررسی می کند، اما هیچ نتیجه ای منتشر نمی کند." دانشمندان خارجی اجازه (دوباره) ورود ندارند، مانند یک زمین‌شناس آمریکایی که منطقه زلزله‌زده اطراف جایتاپور، جایی که قرار است بزرگترین نیروگاه هسته‌ای جهان ساخته شود را بررسی کرد. افزایش رادیواکتیویته اندازه گیری شده توسط یک پزشک و فعال تشخیص داده نمی شود. هاوک اعلام کرد که به همین دلیل است که فعالان اروپایی ضد اتم در حال برنامه ریزی اندازه گیری توسط تیمی از کارشناسان هستند تا فشار عمومی را افزایش دهند.

نظر هندی ها در مورد انرژی اتمی چیست؟

به گزارش ایندولکار، علیرغم فاجعه فوکوشیما، افکار عمومی در هند به دلیل تبلیغات دولتی همچنان عمدتاً طرفدار انرژی هسته ای هستند و رسانه ها عمدتاً طرفدار دولت هستند. به همین دلیل فیلم را ساختم تا حقیقت را برای هموطنانم روشن کنم.»
در این بین او توانست "قدرت بالا" را در بمبئی نشان دهد: "حضار همانطور که انتظار داشتند واکنش نشان دادند، متفکر شدند و آگاهانه تر از برق استفاده کردند." از آنجایی که برق توسط ایالت از طریق یک شبکه متمرکز تامین می شود، هندی ها نمی توانند برق را تغییر دهند. ارائه دهندگان ارائه دهندگان خدمات، اما آنها بدون خشونت اعتراض می کنند، هزاران نفر دست به تظاهرات، اعتصاب غذا و نقض عمد ممنوعیت ها زدند تا دستگیری خود را تحریک کنند و در نتیجه مقامات را تحت فشار قرار دهند.

آلمان چگونه درگیر است؟

صنعت هسته ای بین المللی به شدت در هم تنیده است، به همین دلیل است که آلمان در پروژه های نیروگاه هسته ای جدید مشارکت دارد که شرکت هایی از اروپا، ایالات متحده آمریکا و روسیه قطعات را برای آنها تامین می کنند. به گفته هاوک، اگرچه درخواست دولت آلمان برای تضمین هرمس برای حمایت از پروژه جایتاپور هنوز قطعی نشده است، اتحادیه IG Metall به نفع آن استدلال می کند، زیرا مشاغل آلمان را تضمین می کند. نیروگاه های هسته ای هند از چه فناوری استفاده می کنند؟ برنامه هسته ای هند از سه مرحله تشکیل شده است: به گفته هاوک، در حال حاضر راکتورهای آب سنگین با اورانیوم طبیعی کار می کنند، در آینده پرورش دهندگان سریع، "فناوری که در سرتاسر جهان کار نمی کند" با کمک ذخایر طبیعی توریم انرژی تولید خواهند کرد. زباله های هسته ای به عنوان سوخت در نظر گرفته می شوند، به همین دلیل است که یک کارخانه مرکزی بازفرآوری تحت کنترل بین المللی برنامه ریزی شده است.

آیا هند نیز از انرژی های تجدیدپذیر استفاده می کند؟

در حال حاضر زغال سنگ، گاز، نفت و نیروگاه های آبی در مقیاس بزرگ منابع اصلی انرژی هند هستند، سهم انرژی های تجدیدپذیر با نیروگاه های خورشیدی و بادی حدود 12 درصد است و انرژی هسته ای تنها حدود 3,5 درصد را تشکیل می دهد. از آنجایی که انرژی هسته‌ای گران است، اما قیمت‌های تولید انرژی‌های تجدیدپذیر در حال کاهش است، هاوک امیدوار است که هند سیاست انرژی خود را به دلایل اقتصادی تغییر دهد و در آینده از خورشید و باد برق تولید کند. در نهایت، برخی از بازدیدکنندگان این شب با ارسال نشانی از همبستگی با جنبش ضد هسته‌ای هند، بنری را با پیام «جایتاپور را متوقف کنید» امضا می‌کنند.

الیزابت کلاپر در 27 سپتامبر 9 در "Murrhardter Zeitung" درباره یکی از 2013 رویداد در آلمان و فرانسه با پرادیپ ایندولکار. اطلاعات بیشتر در مورد جایتاپور در لوموند دیپلماتیک:

http://www.monde-diplomatique.de/pm/2011/04/08/a0046.text.name,askPOarE9.n,0

http://indien.antiatom.net/

http://indien.antiatom.net/high-power-doku-film-uber-indische-atomanlage-regisseur-auf-rundreise-in-deutschland/#more-202

واحد 1 نیروگاه هسته ای کودانکولام در ایالت تامیل نادو در جنوب هند برای اولین بار در 13 جولای 2013 به وضعیت بحرانی رسید. خروجی راکتور قرار است گام به گام به 1000 مگاوات افزایش یابد. رآکتور دوم قرار است سال آینده راه اندازی شود.
دو راکتور آب تحت فشار از نوع VVER-1000 توسط شرکت اتمی روسی Rosatom عرضه شده است. در حال حاضر مذاکرات در مورد بلوک سوم و چهارم در حال انجام است. در مجموع شش تاسیسات هسته ای برای کودانکولام برنامه ریزی شده است.
مردم منطقه آگاهانه در برابر تاسیسات هسته ای مقاومت غیرخشونت آمیز ارائه می کنند. دو سال است که آنها یک اعتصاب غذای زنجیره ای را در دهکده ماهیگیری ایدینتاکارای انجام می دهند که بارها با اعتصاب غذای بدون پایان و سایر اقدامات غیرخشونت آمیز به سنت گاندی تکمیل شده است.
با مسدود شدن جاده ها، آنها در پاییز 2011 به یخ زدگی ساخت و ساز رسیدند. این در مارس 2012 با حضور گسترده پلیس پایان یافت. ایدینتاکارای، مرکز جنبش مقاومت با بیش از 10.000 ساکن، برای چند روز به طور کامل با دنیای خارج قطع شد. دسترسی رایگان هنوز امکان پذیر نیست. تقریباً همه ساکنان منطقه ساحلی در ساده ترین شرایط زندگی می کنند: آب آشامیدنی تمیز آسان نیست و برق فقط در دسترس افراد است.

یک محقق صلح باید به زیرزمین برود

با وجود محاصره منطقه اطراف آیدینتاکارای، ما توانستیم به دکتر ایمیل بزنیم. از SP Udayakumar در مورد وضعیت فعلی بپرسید. او در سال 1959 در Nagercoil در نزدیکی Idinthakarai متولد شد و اولین تحصیلات خود را در دانشگاه کرالا در سال 1981 به پایان رساند. او بعداً سالها در اتیوپی به تدریس زبان انگلیسی پرداخت و تحصیلات تکمیلی خود را در دانشگاه هاوایی با مدرک دکترا به پایان رساند. علوم سیاسی. او در چندین کشور در مورد حل منازعه بدون خشونت، تحقیقات صلح و توسعه پایدار سخنرانی کرد. اودایاکومار از اواخر دهه 1996 علیه انرژی هسته ای مبارزات انتخاباتی را آغاز کرده است و سخنگوی PMANE (جنبش مردمی علیه انرژی هسته ای) است.

او در سال 2002 «مدرسه تحصیلات SACCER» را در محل تولد خود تأسیس کرد که در آن دانش‌آموزان بی‌بضاعت بر اساس اصول اکولوژیکی و صلح‌طلبانه برای تحصیلات عالی آماده می‌شوند. این مدرسه از سال 2011 چندین بار توسط افراد غریبه مورد تخریب قرار گرفته است. او مدت‌هاست که به‌عنوان یک «عامل خارجی» و شریک زندگی‌اش تهدیدات خاصی را علیه خود دریافت کرده است. اودایاکومار بیش از یک سال و نیم است که نتوانسته شهر آیدینتاکارای را ترک کند، زیرا در خارج از شهر او را با دستگیری فوری و احتمالاً چندین دهه زندان تهدید می‌کنند.

سخنگوی PMANE به ما اطلاع داد که هنوز نمی توان با اتوبوس های عمومی به آیدینتاکارای رفت، اما مواد غذایی و ضروریات این مکان توسط تاکسی های مشترک و خودروهای شخصی تامین می شود. بچه ها اغلب مایل ها پیاده تا مدارس خود می روند. ما نتوانستیم چیزی در مورد مراقبت های بهداشتی پیدا کنیم.

گفته می شود در اول ژوئیه، یک تیم تلویزیونی ARD سعی کرد از جمعیت مقاومت کننده گزارش تهیه کند، اما اجازه ندادند ادامه دهد. این فعال تائید می کند که یک روزنامه نگار آلمانی زمانی که به ایستگاه پلیس در کودانکولام گزارش داده بود از منطقه بیرون رانده شد. او توسط اعضای سرویس اطلاعاتی و پلیس محلی به شدت مورد آزار و اذیت قرار گرفت.

سرکوب فعالان ضد هسته ای

تاکنون ده‌ها هزار فعال در شهر آیدینتاکارای و اطراف آن در مجموع 325 پرونده قضایی مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند. اتهاماتی مانند «جنگ علیه دولت»، «شورش»، «نقض جدی صلح» و غیره علیه 227.000 نفر مطرح شد. این رقم بالا نیز با گزارش هایی در قالب «خانم الف، آقای ب. و دو هزار نفر دیگر ... متهم ...» توضیح داده شده است. به عنوان یک قاعده، چندین پرونده علیه فرد وجود دارد. آقای گانسان تقریباً شش ماه است که در زندان است. او یکی از اعضای کمیته سازماندهی محلی مقاومت بدون خشونت، "کمیته مبارزه" است. دادگاه عالی هند در ماه مه 2013، در حکم موافقان هسته ای خود خواستار عفو افرادی شد که مخالف انرژی هسته ای هستند. با این حال، دولت مسئول ایالت تامیل نادو به این دلیل که تا زمانی که اعتراضات ادامه داشته باشد و اعتصاب غذا و توقف کار پایان نیابد، عفو مناسبی نخواهد بود، از بستن روند رسیدگی خودداری کرد. فعالان انتظار ندارند که این روند در آینده قابل پیش بینی خاتمه یابد.

اس پی اودایاکومار اغلب توسط رسانه های هندی به عنوان "رهبر فرقه" یا "رئیس آژیتاتورها" به تصویر کشیده می شود. او را در این کشور سرکرده می نامند. وی با این حال تاکید می کند که ساختارهای تشکیلاتی جنبش مقاومت بسیار دموکراتیک است و همه دست اندرکاران سهمی برابر دارند. "کمیته مبارزه" شامل نمایندگانی از شهرهای اطراف، نمایندگان ائتلاف PMANE و کشیشان کاتولیک است. "کمیته مبارزه" اعتصابات، تظاهرات و محاصره های متعددی را در روستاها و به دلیل حضور پلیس، بیشتر و بیشتر بر روی آب ترتیب داد.

خانواده های ماهیگیر در حال از دست دادن معیشت خود هستند

در مورد خطرات و پیامدهای نیروگاه اتمی باید به این نکته اشاره کرد که شرکت روسی زیو پودولسک قطعات ضعیفی را تامین می کرد. خریدار اصلی زیو پودولسک به دلیل خرید فولاد پایین تر و گرفتن تفاوت قیمت در مقایسه با فولاد گران قیمت مورد نیاز برای ساخت نیروگاه هسته ای دستگیر شد. اودایاکومار اضافه می‌کند که کابل‌های پایین‌تری نیز در ساخت استفاده شده است و ممکن است مخزن تحت فشار راکتور به دلیل درزهای جوش در مناطقی که مجاز نیستند، مشکلاتی داشته باشد.

در طول بهره برداری از نیروگاه هسته ای، هزاران تن آب خنک کننده گرم شده و کم تشعشع به دریا پمپاژ می شود. این امر به تنهایی تأثیر زیادی بر رشد و تغذیه ماهی که مهمترین معیشت مردم منطقه است، خواهد داشت. چون محل ماهیگیری درست از کنار نیروگاه هسته ای شروع می شود. SP Udayakumar اشاره می کند که در آینده نزدیک کارخانه های نمک زدایی زباله و مواد شیمیایی خود را به دریا می ریزند - مرگ حتمی برای اکثر جانداران دریایی در محل.

در هیچ کجای منطقه مخالفان انرژی هسته ای به دستگاه های اندازه گیری تشعشع دسترسی ندارند. این فعال حتی می ترسد که اندازه گیری تشعشعات مستقل ممنوع شود.

تقریبا هیچ کس باور نمی کند که اولین بلوک نیروگاه هسته ای تا چند هفته دیگر، همانطور که اعلام شد، آنلاین شود. مشکلات جدی حتی اگر شرکت عامل دولتی تمام موانع را کنار بگذارد، ادامه خواهد داشت. اجزای متعددی از راکتور دوم به عنوان قطعات یدکی راکتور واحد اول استفاده شد. اینها اکنون باید دوباره تولید و تحویل شوند. بنابراین، ممکن است سال‌ها و نه ماه‌ها طول بکشد تا راکتور دوم بتواند برای اولین بار برق - به شهرها و برای صنایع دوردست- تامین کند.

روحیه در جنبش هنوز خوب است. این خوش بینی وجود دارد که چهار راکتور اضافی به هیچ وجه ساخته نشوند و می توان از راه اندازی بیشتر دو راکتور موجود جلوگیری کرد. مقاومت در برابر انرژی هسته ای در هند همچنان گسترش می یابد و گروه های جدیدی در بسیاری از مناطق شکل می گیرند. در نیروگاه هسته‌ای برنامه‌ریزی‌شده در جایتاپور، در ساحل غربی در ایالت ماهاراشترا، مردم بیشتر و بیشتری علیه تأسیسات هسته‌ای چندملیتی فرانسوی آروا مبارزه می‌کنند.

تقریباً 40 سال است که جنبشی علیه بمب های اتمی هند وجود داشته است. اودایاکومار با خوشحالی می گوید، اما اکنون بالاخره یک جنبش قوی علیه انرژی هسته ای وجود دارد. افراد فعال در هند بسیاری از چیزهایی را که می توانند در مورد جنبش ضد هسته ای در آلمان بیاموزند، منتقل می کنند. این فعال PMANE می گوید که خروج هسته ای از آلمان بسیار توسعه یافته از نظر صنعتی و علمی و تصمیم به نفع منابع انرژی تجدید پذیر برای سایر کشورها الگو است.

در هند اطلاعات کمی وجود دارد که نیروگاه های هسته ای و مجموعه های سوخت هنوز از آلمان صادر می شوند. توافقات هسته ای بین المللی FRG هنوز در این کشور بسیار کم توجه است.

ایگور و پیتر موریتز (از: "Graswurzelrevolution"، شماره 381، سپتامبر 2013)

من قبلاً در بخشنامه شماره 140 THTR به طور گسترده در مورد Kundankulam گزارش داده ام

بزرگترین دموکراسی در جهان - هند رسمی دوست دارد خود را اینگونه ببیند. اما دولت دهلی نو به طور فزاینده ای اقدامات شدیدی را علیه سازمان هایی انجام می دهد که معتقد است علیه "منافع عمومی" هستند. این شامل هر چیزی است که با رشد اقتصادی ارتباط دارد.

یک دستشویی، یک توالت و دو اتاق 30 متر مربعی هر کدام با بیش از 700 میز، که در آن فعالان ضد انرژی هسته ای، فعالان حقوق بشر، منتقدان مهندسی ژنتیک و مخالفان پروژه های بزرگ صنعتی و مناطق ویژه اقتصادی فعالیت می کنند. این دفتر INSAF، انجمن اقدام اجتماعی هند در دهلی نو است. این مخفف در اردو به معنای "عدالت" است. بیش از XNUMX سازمان و جنبش زیر چتر INSAF، یک سازمان شریک "نان برای جهان" گرد هم آمده اند. اما INSAF از ژوئن قادر به برداشت پول نبود زیرا وزارت کشور حساب انجمن را مسدود کرد. مبنای این امر قانون ثبت وجوه خارجی است.

در سال 2010 آنها قانون را تغییر دادند. ویلفرد دکوستا، سخنگوی INSAF توضیح می دهد که اکنون حساب ها را می توان برای "فعالیت های سیاسی" نیز مسدود کرد. سازمان او یکی از 22.000 سازمان جامعه مدنی در هند است که از خارج از کشور کمک مالی دریافت کرده است. همه باید در وزارت کشور ثبت نام کنند. INSAF از نسخه جدید قانون در دادگاه عالی شکایت کرده است - اما وزارت کشور حقایق را ایجاد می کند. در نامه رسمی چیز زیادی در مورد دلایل تعلیق حساب نمی گوید: فعالیت های INSAF "برای منافع عمومی مضر است".

از زمان پیشرفت نئولیبرالیسم در هند، منافع عمومی مترادف با رشد اقتصادی بوده است. دولت اعتراضاتی را که مانع پروژه‌های بزرگ اقتصادی یا موافقت‌نامه‌های تجاری می‌شود، به عنوان اقدامات خصمانه دولتی تفسیر می‌کند. در مطالعه‌ای توسط ACT Alliance، انجمنی از اتحادیه اروپا، آمده است: «کسانی که برای حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مبارزه می‌کنند، هدف سرکوب قرار گرفته‌اند. 130 مسیحی سازمان های کمک رسانی از سراسر جهان.

در سال 2012، مانموهان سینگ، نخست وزیر هند، در مصاحبه ای با مجله علمی آمریکایی "ساینس" از مخالفان انرژی هسته ای و منتقدان مهندسی ژنتیک که اغلب از مبارزات کشاورزان، ماهیگیران و ساکنان محلی علیه چنین پروژه هایی حمایت می کنند، انتقاد کرد. سینگ گفت: «سازمان‌های غیردولتی، که اغلب از ایالات متحده و اسکاندیناوی تأمین مالی می‌شوند، وجود دارند که چالش‌های توسعه کشور ما را درک نمی‌کنند». و یک جمله بعد سعی کرد باد را از بادبان های انتقاد احتمالی از درک خود از دموکراسی بیرون بکشد: "اما ما یک دموکراسی هستیم، ما مانند چین نیستیم."

اما شاید مثل روسیه؟ مدت کوتاهی پس از مصاحبه، وزارت کشور مجوز حساب بیش از 4000 سازمان غیردولتی را به اتهام دلایل رسمی لغو کرد. بسیاری از سازمان‌های آسیب‌دیده به بزرگترین نیروگاه هسته‌ای هند در کودانکولام در جنوب هند اعتراض کرده بودند که با کمک شرکت روسی Rosatom ساخته شده است. فعالیت های دولت هند در حال انجام است. بسیاری از سازمان های غیردولتی اکنون از وجود خود بیم دارند. این موضوع توسط اس پی اودااکومار، سخنگوی جنبش علیه نیروگاه هسته ای کودانکولام نیز تایید شده است: سازمان های غیردولتی اکنون از شرکت در تظاهرات می ترسند.

اقدامات نافرمانی مدنی بخشی از رویه رایج جنبش های اعتراضی اجتماعی در هند است. داکوستا، سخنگوی INSAF می گوید: «حتی تظاهرات و مبارزات ساده دهقانان و مردم بومی اکنون آنها را به عنوان فعالیت سیاسی ممنوعه تعریف می کند. اما ما می گوییم که فعالیت سیاسی حق اساسی هر شهروند هندی است - همانطور که در قانون اساسی ما آمده است.» (...)

این مقاله ای از دومینیک مولر از مجله "Welt-Sichten" شماره 8، 2013 است.

Praved Krisnapilla در حال ساخت مستندی درباره مبارزه مردم محلی علیه برنامه هسته ای هند است. او با حمایت جنبش بوم گردی اتریش کمک های مالی را برای تامین مالی فیلم جمع آوری می کند.

«فیلم 60 دقیقه‌ای «دروغ‌های هسته‌ای» نارضایتی‌ها، دروغ‌ها و خشونت‌های پلیسی وحشتناک را در اطراف تأسیسات هسته‌ای مانند کودانکلام نشان می‌دهد. قربانیان و مصیبت آنها که دولت هند مسئول آن است. او ما را از طریق روستاهایی که نزدیک به راکتورهای مشکل دار موجود هستند هدایت می کند. و معادن بسیار آلوده، کارخانه های فرآوری و نیروگاه های هسته ای برنامه ریزی شده را نشان می دهد. این فیلم صدای افراد آسیب دیده و مبارزه آنها برای بقا را ضبط می کند." فراخوان کمک های مالی + اطلاعات:

http://www.startnext.de/nuclear-lies

http://indien.antiatom.net/category/kudankulam/

پس از تعطیلی THTR Hamm در سال 1989، 600.000 عنصر سوخت کروی رادیواکتیو آن به تاسیسات ذخیره موقت در آهاوس آورده شد. تنها اکنون از افشاگر و کارمند سابق Forschungszentrum Jülich (FZJ) Rainer Moormann و نویسنده همکار یورگن Streich مشخص شده است که این حمل و نقل چقدر خطرناک بوده است:

عناصر سوختی که حدود شش سانتی‌متر قطر دارند، بسیار رادیواکتیو هستند، تقریباً برای سلاح‌های هسته‌ای کاملاً مناسب هستند و نشان‌دهنده یک بمب ساعتی برای قرن‌ها هستند!

مسئولین در جولیخ، که به خوبی با پول دولتی حمایت می شوند، نه تنها در گذشته نتوانسته اند یک "مفهوم دفع" منسجم ایجاد کنند، بلکه تلاش های شدیدی برای صحبت با سایر کشورها در مورد مفهوم راکتور شکست خورده خود انجام می دهند. کمک های دولتی در یولیخ به جای تلاش برای محدود کردن خسارات عظیمی که به بار آورده اند، برای چند برابر کردن مشکلات به وجود آمده بی وقفه عمل می کند. رسوایی باورنکردنی!

مردم در مورد حمل و نقل بسیار خطرناک فریب خوردند!

تا سال 1995، 59 حمل‌ونقل ریلی با بیش از 600.000 کره بسیار پرتوزا از هام به آهاوس وجود داشت. از آنجایی که این یک مسیر قطار کوچک در منطقه Hamm بود، محموله نادیده گرفته شده و پرخطر از مجموع 305 چرخ‌گردان ده‌ها گذرگاه بدون محدودیت را پشت سر گذاشت و اکنون در تأسیسات ذخیره موقت عنصر سوخت (BEZ) در Ahaus ذخیره می‌شود. طبق مجوز، توپ ها تا سال 2036 در آنجا قابل نگهداری هستند. بر اساس یک ارتباط جدید از سوی دولت فدرال، فرض بر این است که این "ذخیره موقت" تا سال 2055 ادامه خواهد داشت. بنابراین تمام تعهدات قبلی هدر می رود.

اپراتور و دولت: به جای یک مفهوم، فقط سردرگمی

چند هفته پیش، Rainer Moormann و نویسنده همکارش Jürgen Streich در یک مقاله 14 صفحه ای صحبت کردند و بی وقفه وضعیت فعلی را از نظر ذخیره سازی و جابجایی عناصر سوخت THTR افشا کردند.

از آنجایی که مجوز ذخیره سازی 290.000 عنصر سوخت AVR در 152 چرخ چرخ در جولیخ به پایان می رسد، در پشت صحنه کشمکش شدیدی وجود دارد که چه اتفاقی باید برای آنها بیفتد. علاوه بر گزینه ذخیره سازی در سایت یا ارسال به آهاوس، حمل و نقل از طریق حوضچه به ایالات متحده نیز مورد بحث قرار گرفته است، زیرا اورانیوم بسیار غنی شده (HEU) برای عناصر سوخت THTR (تا سال 1977) از اینجا آمده است. . ایالات متحده علاقه مند به جمع آوری HEU است، که زمانی بسیار آزادانه توزیع می شد، به طوری که نمی توان با آن بمب اتمی ساخت. "تا سال 1977، در مجموع حدود 1250 کیلوگرم HEU برای راکتورهای بستر سنگریزه ای از ایالات متحده آمریکا به آلمان تحویل داده شد."

عناصر سوخت THTR دعوتی برای تروریست ها هستند!

در این شرایط دو دانشمند با تحقیقات جدید خود پا به صحنه می گذارند و ثابت می کنند که تفاوت فاحشی بین توپ های عنصر سوخت AVR Jülich از یک سو و THTR Hamm از سوی دیگر وجود دارد!

کره های اتمی AVR از جولیخ به دلیل سال ها کارکرد تا حد زیادی سوخته اند. به همین دلیل، نمی توان از آنها برای ساخت سلاح هسته ای به این راحتی استفاده کرد.

وضعیت در مورد توپ های THTR از Hamm کاملاً متفاوت است: "سوخت بسیار غنی شده فقط به طور ناقص سوزانده شد، زیرا THTR-300 در Hamm قبلاً به دلیل مشکلات فنی و ایمنی گسترده بود که شرکت عامل را در آستانه ورشکستگی قرار داد. 1989 14 ماه عملیات بار کامل باید رها می شد. سوزاندن عناصر سوخت آن به اندازه رآکتورهای تحقیقاتی کم است.» - اگر به گفته مورمن، کمتر از نیمی از اورانیوم با سلاح های بالا در کره ها مصرف شود، آنگاه مواد شکافت پذیر به اندازه کافی باقی مانده است. ساخت پنج بمب اتمی هیروشیما یا حتی 10 تا 12 بمب اتمی با آرایش بازتابنده مطلوب.

جابجایی آسان تر با بمب های اتمی

خطر استفاده نظامی یا تروریستی از گلوله های THTR در آینده کاهش نخواهد یافت، اما به میزان قابل توجهی افزایش خواهد یافت: زیرا تشعشعات نافذ (!) ساطع شده از گلوله ها در طول زمان به طور قابل توجهی کاهش می یابد (و تا حد زیادی از سال های 2250-2300 ناپدید خواهد شد. ، مردم می توانند خیلی راحت تر با آنها برخورد کنند و مواد شکافت پذیر را که برای بمب های اتمی لازم است از آنها استخراج کنند.

یک بمب اتمی را می توان با اورانیوم بسیار غنی شده نسبتاً آسان ساخت. ساخت آن از نظر مکانیکی آسان خواهد بود و فقط دانش کمی برای این مورد نیاز است.

Moormann و Streich بیان می‌کنند که در ذخیره‌سازی عناصر سوخت از راکتورهای بستر سنگ‌ریزه‌ای، عناصر THTR Hamm بزرگترین مشکل را در چند قرن آینده نشان می‌دهند. تاکنون، اپراتورها و دولت‌ها هیچ راه‌حلی پیدا نکرده‌اند، حتی اگر ده‌ها سال برای این کار وقت داشته باشند.

رزومه Moormann und Streich باید کاملاً مورد توافق قرار گیرد:

«به منظور آوردن ساختار به بحث گیج کننده در مورد دفع سنگریزه اتمی و راکتور بستر سنگریزه، ما خواهان آن هستیم که یولیخ / آخن در نهایت متوقف شود تا کار به ظاهر غیرقابل صرفه برای راکتورهای بستر سنگریزه آتی و سایر تحقیقات هسته ای ضروری و آزاد شده متوقف شود. مردم را برای کار در دفع / برچیدن رآکتورهای بستر سنگریزه ای مشکوک هستیم که غفلت از این کار در یولیخ / آخن برای بیش از 20 سال به نفع کار توسعه راکتورهای آینده آسیب قابل توجهی به راکتور بستر سنگریزه وارد کرده است - برچیدن / دفع."

آخرین: FZ Jülich به دولت آپارتاید آفریقای جنوبی کمک کرد تا دانش هسته ای به دست آورد!

مورمن و استریچ می نویسند: "به هر حال، یولیخ / آخن در برنامه تسلیحات هسته ای دولت آپارتاید آفریقای جنوبی به شرح زیر درگیر بودند: آفریقای جنوبی به دانش لازم برای ساخت نیروگاه های هسته ای کوچک برای راندن زیردریایی های هسته ای نیاز داشتند که قرار بود این کار را انجام دهند. بمب های A را بردارید به دلیل تحریم‌های بین‌المللی، آن‌ها نمی‌توانستند چنین دانشی به دست آورند تا اینکه توسعه راکتور یولیخ/آخن به بهانه همکاری علمی وارد این شکاف شد و از سال 1988 دانش را برای راکتورهای بستر سنگ‌ریزه فراهم کرد. پس از پایان آپارتاید، این منجر به پروژه غیرنظامی PBMR آفریقای جنوبی شد که در سال 2010 شکست خورد.

فایل پی دی اف "نظرات در مورد توانایی تسلیحات کره های اتمی از AVR Julich و THTR (Hamm) و در مورد ارسال گلوله اتمی به ایالات متحده" فون مورمن / استریخ را می توان در اینجا مشاهده کرد.

30 سال پس از اولین تلاش ها برای راه اندازی THTR در هام، کمیته های سیاسی و رسانه ها به طور فزاینده ای در مورد هزینه های گذشته و آینده راکتور ورشکستگی بحث و گمانه زنی می کنند. و در مورد نحوه برخورد با آثار شکست خورده عصر حجر هسته ای در چند دهه آینده.
پردازش باقیمانده، از بین بردن و "دفع" زباله های رادیواکتیو به عنوان گزینه هایی برای آینده نام برده می شود. با این ملاحظات، اما تنها دوره تا حدود 2080 پوشش داده می شود. اما حتی با این چارچوب زمانی قابل کنترل، اپراتورهای نیروگاه هسته‌ای با دمای بالا GmbH (HKG) و دولت فدرال و ایالتی نوردراین-وستفالن روزهای سختی را سپری می‌کنند.
احزاب و اپراتورهای سیاسی این را مسلم می دانند که برچیدن THTR باید در سال 2023 آغاز شود. این واقعیت که این پروژه با چندین مشکل جدی مخالف است در اینجا حذف شده است.

برچیدن یک خطر بزرگ است!

از یک سو، هنوز حدود 1,6 کیلوگرم سوخت هسته ای در راکتور وجود دارد. بازیابی آن بسیار دشوار خواهد بود. از سوی دیگر، راینر مورمن که 26 سال با ایمنی راکتورهای بستر سنگریزه سروکار داشته است، خاطرنشان کرد: داخل نیروگاه هسته ای به دلیل شکستن سنگریزه با لایه ای از غبار رادیواکتیو پوشیده شده است (1). . بعلاوه، پس از تعطیلی THTR در سال 1989، هیچ گونه نوکلیداد لاس ایجاد نشد که توسط ابتکارات شهروندان هشدار داده شده باشد. در این می توان دید که ذرات رادیواکتیو در کدام نقاط راکتور قرار دارند.

بنابراین، برچیده‌کننده‌های آینده زمانی که 6.000 متر مکعب زباله رادیواکتیو (2) برآورد شده توسط اپراتورها از THTR را بازیابی می‌کنند، در تاریکی قرار می‌گیرند. شما باید برای شگفتی های ناخوشایند آماده باشید و کار تخریب ممکن است جان مردم را به خطر بیندازد! - اما تاکنون این خطرات به هیچ وجه موضوع بحث عمومی نبوده است!
قطعاً این گزینه ای است که ارزش بحث را دارد که راکتور را برای چند دهه آینده باز نکنیم، بلکه اطمینان حاصل کنیم که تا حد امکان ایمن مهار شود تا تشعشعات حتی بیشتر فروکش کند. شاید اگر هزینه های هنگفت واقعی برچیده شدن علنی نام برده شود، شاید این نوع حامیان بیشتری در میان تصمیم گیرندگان سیاسی پیدا کند.

چه کسی هزینه یک دهه "عملیات خاموشی" را پرداخت می کند؟

در مقاله چاپ شده بوندستاگ 17/14588، دولت فدرال به درخواست کوچک سبزها در 20 اوت 8 در مورد مشکلات مربوط به برچیدن و تامین مالی پاسخ داد.
نکته اصلی این است که HKG، به عنوان یک اپراتور THTR، تنها 41,5 میلیون یورو از سرمایه خود دارد و بنابراین قادر به پرداخت صدها میلیون یورو برای برچیدن و "دفع" نیست. این خودش یک رسوایی است. زیرا به دلیل وجود "شرکت ورشکستگی" HKG به عنوان اپراتور، شرکت بزرگ انرژی RWE تا حد زیادی از مسئولیت رآکتور ورشکستگی خارج می شود و می تواند تقریباً تمام هزینه ها را از مالیات دهندگان دریافت کند و همچنان به سود خود ادامه دهد.
در هر صورت، HKG وظیفه خود را در صفحه اصلی خود به صورت زیر تعریف می کند: "ایجاد و حفظ محفظه ایمن THTR 300". خبری از برچیدن و "دفع" مسئولانه زباله های هسته ای نیست!

مذاکرات محرمانه در مورد فرض هزینه ها

قراردادهای قبلی در مورد هزینه های عملیاتی سالانه حدود 5 میلیون یورو برای THTR از کار افتاده (!) که در آن دولت فدرال، ایالت نوردراین-وستفالن و HKG هزینه ها را به یک سوم تقسیم می کردند، در سال 2009 منقضی شدند. به مدت چهار سال در مورد تخصیص مجدد بازپرداخت هزینه‌های سال‌های بعد بدون اطلاع از مشاوره‌های پنهانی پشت درهای بسته مذاکره شد. مردم عمداً از این کشمکش شرم‌آور برای میلیون‌ها نفر کنار گذاشته شدند، زیرا دولت‌های درگیر علاقه‌ای نداشتند که دخالت چندین دهه خودشان در سوءمدیریت THTR بسیار آشکار شود.
به اصطلاح پیش پرداخت های ذخیره نهایی که سالانه در کاغذ چاپی بوندستاگ سررسید می شود به عنوان یک اقلام هزینه جداگانه نامگذاری می شود. از سال 2010 تا 2012 باید سالانه 4,5 میلیون یورو برای این کار پرداخت می شد. در سومین قرارداد تکمیلی که اکنون بین سال‌های 3 و 2010 توافق شده است، دولت فدرال و ایالتی باید دو سوم این مبلغ را افزایش دهند. Bundesdrucksache ادامه می دهد: "این همچنین بار منابع خود HKG را کاهش می دهد، که می تواند برای تامین مالی عملیات محوطه ایمن و ذخیره موقت عناصر سوخت مصرف شده برای مدت طولانی تر استفاده شود. این توافقنامه تامین مالی را تنظیم نمی کند. از برچیدن». به عبارت دیگر: دولت باید بیشتر هزینه ها را متحمل شود، RWE خوب است.

هزینه ها با جزئیات

در طرح کسب و کار HKG، کل هزینه های آتی در مجموع 735 میلیون یورو ذکر شده است. اینها به تفصیل خواهد بود:
+ 404 میلیون یورو برای برچیدن از سال 2023 تا 2044
+ 41 میلیون یورو برای محوطه امن از سال 2013 تا 2030
+ 78 میلیون یورو برای ذخیره موقت زباله های رادیواکتیو از سال 2013 تا 2055
+ 210 میلیون یورو برای پیش پرداخت های مخزن از سال 2013 تا 2080

هنوز مشخص نیست چه کسی تمام اینها را تامین می کند و بعد از سال 2080 چه اتفاقی می افتد! رقم 404 میلیون یورویی برای برچیدن نیز بسیار بحث برانگیز است و احتمالاً چندین برابر مبلغ تعیین شده بیشتر است:

راینر مورمان، شیمیدان (...) می‌گوید: هزینه‌های 400 میلیون یورویی که در بالا ذکر شد «رقص رویایی» است. در اوایل سال 1989، هزینه های برچیدن توسط کارشناسان مستقل تا 2 میلیارد مارک برآورد شد. بنابراین مورمن مرتبه بزرگی حداقل یک میلیارد یورو را «غیرواقعی» نمی داند (...). او به تجربیات مربوط به راکتور تحقیقاتی Jülich AVR به عنوان پیشرو THTR اشاره می کند: «در سال 1990 هزینه های برچیدن AVR 39 میلیون مارک بود. امروز ما به 700 میلیون یورو رسیده ایم - و این کافی نخواهد بود، او می گوید. "(تاز، 27 اوت 8)
با این حال، آنچه را که می‌توان به طور نسبتاً دقیق اندازه‌گیری کرد، می‌گوید: «بر اساس HKG، مصرف برق سالانه سیستم THTR 300 که ایمن محصور شده است به طور متوسط ​​670.000 jWh است.» این تقریباً با مصرف سالانه 150 خانوار چهار نفره مطابقت دارد (3).

خواسته ما این است: دولت‌های ایالتی و فدرال نباید به خود اجازه دهند که دستمزد رویاهای بزرگ شکست خورده صنعت هسته‌ای قرار گیرند، بلکه باید صورت‌حساب‌هایی را که باید به آلاینده‌ها پرداخت شود، برسانند! اینکه آیا تخریب ویرانه های هسته ای THTR در 20 سال آینده معقول و قابل توجیه خواهد بود یا خیر، باید به طور جامع تحقیق، اطلاع رسانی و بحث شود!

یک چیز مشخص است: THTR در چند دهه آینده نیز از سرفصل های منفی خارج نخواهد شد.

ملاحظات:

1.تاز 27 اوت 8
WA دوم از 2 مه 3
WA دوم از 3 مه 28

هنگامی که صدراعظم آنگلا مرکل و بسیاری از افراد برجسته در سال 2008 برای گذاشتن سنگ بنای دو نیروگاه بزرگ زغال سنگ در Hamm-Uentrop آمدند، تنها سه عضو ابتکار شهروندان ما به این سنگ (زغال سنگ) موقت اعتراض کردند. فن آوری.
دو نفر بنر را در دست داشتند، یکی اعلامیه را پخش کرد (تصویر را ببینید). بعداً یک گروه کوچک صلح سبز از خارج آمدند. Westfälische Anzeiger به تفصیل گزارش داد. همه کسانی که اکنون به طور شفاهی از قدرت زغال سنگ انتقاد می کنند، در سال های قبل از سال 2008، زمانی که تصمیمات سیاست انرژی اتخاذ شد، به طور قابل توجهی تمایلی به تعهد نداشتند، زیرا احزابی که به آنها تعلق داشتند مشترکاً مسئول بودند: شعار تمام عیار "دریچه گاز تمام شود روی زغال سنگ" (بررسی WA در 23 ژانویه 1) با هیچ مقاومت قابل توجهی از سوی سیاست مستقر در سال 2006 مواجه نشد.

امروز، RWE و 23 شرکت شهری (از جمله Hamm) که در GEKKO (نیروگاه مشترک زغال سنگ) ترکیب شده‌اند، با انبوهی از سیاست شکست خورده انرژی خود روبرو هستند. در دسامبر 2010، رسانه ها گزارش دادند که ساخت دو نیروگاه زغال سنگ که دو میلیارد یورو هزینه دارد، 200 میلیون یورو دیگر گران می شود. یکی از دلایل آن جوش های معیوب در دیگ بخار نیروگاه زغال سنگ بود. راه اندازی به تعویق افتاد.
سال گذشته به طور فزاینده ای مشخص شد که پس از افزایش سریع تولید انرژی جایگزین، انرژی حاصل از بلوک عظیم زغال سنگ 1.600 مگاواتی اصلاً مورد نیاز نخواهد بود. 23 شرکت خدمات شهری، که سود سهام بالایی داشتند اما سیاست انرژی اکولوژیکی را به عنوان هدف نداشتند، اکنون اجازه دارند در زیان های قابل پیش بینی سهیم باشند. - چه تشابهی با THTR که شرکت های خدمات شهری نیز در آن دخیل بودند و مجبور بودند برای اقدامات غیرمسئولانه خود «پرداخت اضافی» بپردازند!
«قبر میلیون‌ها Uentrop» (Stadtanzeiger به تاریخ 25 نوامبر 11) در 2012 سپتامبر 7، زمانی که یک بازرسی بصری صرف (!) نشت‌هایی را در سیستم لوله‌های تولید بخار فاش کرد، دوباره خبرساز شد. خسارت به میلیون ها نفر می رسد، انتظار می رود تاخیرهای بیشتری نیز وجود داشته باشد. داستان THTR همسایه شکست خورده در دو بلوک زغال سنگ ادامه دارد.
75 درصد نیروگاه های زغال سنگ FRG در حال حاضر با زغال سنگ وارداتی از کلمبیا، آفریقای جنوبی، چین و روسیه و غیره کار می کنند. "هزینه های ابدی" استخراج معادن به دلیل تخریب چشم انداز در این کشورها در اینجا مورد توجه نیست، همانطور که اقدامات احتیاطی رقت بار و اسفبار ایمنی شرکت های حریص زغال سنگ. استیصال افرادی که در معادن در شرایط نامناسب کار می کنند، از بین رفته است. مرگ و میرهای زیاد در تصادفات در کشورهای دور فقط گزارش های مختصری در اخبار ایجاد می کند و به سرعت فراموش می شود. به ندرت کسی در اینجا علاقه مند به قتل اتحادیه های کارگری است که می خواهند چیزی را در این وضعیت وحشتناک تغییر دهند.

و چه کسی در هیئت های نظارت شرکت RWE رهبر بازار برق زغال سنگ در نوردراین-وستفالن حضور دارد؟ تقریبا نیمی از اتحادیه های کارگری DGB! یک چهارم سهام RWE در اختیار شهرداری هایی است که عمدتاً توسط SPD اداره می شوند. آنها به سود سهام RWE خود علاقه دارند و نه به عدالت (اقلیم). برای دهه ها، سیاستمداران محلی و ایالتی در نوردراین-وستفالن با موقعیت ها، مزایا و مزایای معتبر و پولساز فربه شده بودند. باران گرم پول برای آنها این امنیت را در جریان مذاکرات ائتلاف بزرگ فراهم می کند که هیچ تصمیمی علیه منافع شرکت های انرژی گرفته نخواهد شد.

اطلاعات بیشتر: "Energy (un) location Hamm":

http://www.machtvonunten.de/lokales-hamm/160-energie-unver-standort-hamm.html

انسداد سیستماتیک قریب الوقوع انرژی جایگزین توسط ائتلاف بزرگ جدید برای کسانی که آگاهانه سیاست SPD ارتجاعی بتنی در نوردراین-وستفالن را در دهه های گذشته تجربه کرده اند، تعجب آور نیست.
این حزب از دهه 50 قهرمان رآکتور ورشکستگی THTR بوده است و حتی پس از حادثه در سال 1986، تا زمانی که ممکن بود از ادامه کار خود با چنگال و دندان دفاع کرد، زیرا گفته می شود این راکتور روزی می تواند با گازی شدن زغال سنگ همراه شود.
این سیاست بسیار بدتر از CDU بود. اول، به این دلیل که خود SPD برای چندین دهه دولت بلامنازع NRW بود و این سیاست را اجرا کرد و نه CDU. و ثانیاً، زیرا «اتحادیه‌های» DGB مرتبط با آن، به‌عنوان ذینفعان این سیاست حامی زغال‌سنگ و انرژی هسته‌ای، تقریباً به طور کامل از مقاومت حمایت نکردند. زیرا کار در سایر بخش های انرژی به جز نیروگاه های زغال سنگ یا نیروگاه های هسته ای مضر برای محیط زیست فراتر از افق فکری آنها بود. آنها از آنچه شرکت های انرژی به آنها داده بودند سود بدی نبردند. - اگر مثلاً مجازات اعدام در نظر گرفته می شد، احتمال اینکه افرادی از صفوف آنها اتحادیه شعبه DGB برای جلادان را تأسیس کنند، بیشتر بود تا اینکه علیه مجازات اعدام به خیابان ها بیایند.
بین سال‌های 1986 و 1990 من ده‌ها مقاله در مورد سیاست انرژی SPD در مجله فصلنامه انجمن دوستان طبیعت وستفالن نوشتم که گاهی سروصدا به پا می‌کرد. برای تجدید خاطره وقایع مهم آن زمان و نشان دادن تشابهات امروزی، چهار مقاله از «فرهنگ و حفاظت از محیط زیست» را به صورت آنلاین قرار داده ام:

1987، شماره 3: راکتور با دمای بالا: آزمون اعتبار برای SPD
http://www.machtvonunten.de/atomkraft-und-oekologie/193-der-hochtemperaturreaktor-glaubwuerdigkeitstest-fuer-die-spd.html

1988، شماره 2: THTR در پایان؟
اعضای SPD بوندستاگ و دولت ایالتی نوردراین-وستفالن با تمام ترفندهای خود سعی می کنند THTR را نجات دهند و به تحقیقات HTR میلیون ها نفر تحت نام جعلی کمک مالی می کنند.
http://www.machtvonunten.de/atomkraft-und-oekologie/198-thtr-am-ende.html

1988، شماره 3: شرم آور: تبلیغات هسته ای زیاد در نشست بزرگ ملی "دوستان طبیعت"!
دولت SPD در NRW به طور کامل در مسیر هسته ای حتی پس از چرنوبیل.
http://www.machtvonunten.de/atomkraft-und-oekologie/200-peinlich-atomwerbung.html

1989، شماره 1: "جامعه دموکراتیک" "انگیزه های انرژی" درخشانی می دهد!
پس از چرنوبیل: مجله SPD به عنوان یک رسانه تبلیغاتی برای انرژی هسته ای.
http://www.machtvonunten.de/medienkritik/164-demokratische-gemeinde-gibt-strahlende-energieimpulse.html

در تابستان آخرین ویرایش خبرنامه، من از شروع ساخت THTR در چین و تلاش های بسیار مخرب برای تولید عناصر سوخت در آنجا گزارش دادم. اندکی بعد، مقالات طولانی تری در مورد این موضوع در Tagesspiegel (11 ژوئیه)، Neues Deutschland (12 ژوئیه) و Junge Welt (25 ژوئیه) منتشر شد. یک بحث بسیار بحث برانگیز در "Hauptstadtzeitung" Tagesspiegel با 15 مقاله در اینترنت مطرح شد (1). بنابراین دایره کوچک THTR تأثیر خاصی دارد. مقاله RB "Reichen 667 میلیون یورو" همچنین آغاز حجم عظیمی از گزارش های رسانه ای در مورد هزینه های از کار انداختن THTR است.

تمرکز بر هند در این شماره نه تنها از این بینش ناشی می شود که دیدگاه و گزارش اروپامحور خودخواهانه است و بیشتر واقعیت را پنهان می کند. بزرگترین ذخایر توریم جهان در هند قرار دارد و دولت در آنجا قصد دارد راکتورهای توریم بسازد. بنابراین زمان آن فرا رسیده است که با جنبش چابک ضد هسته ای در آنجا مقابله کنیم و برای آن آماده شویم. چیزی که با PBMR در آفریقای جنوبی بسیار "خوب" کار کرد باید در هند نیز امکان پذیر باشد: جلوگیری از ساخت HTRs.
به همین دلیل نیز، ما وب سایت پربازدید خود "Reaktkorpleite.de" را راه اندازی می کنیم و دو تا سه شماره بخشنامه THTR را در سال آینده منتشر خواهیم کرد. علاوه بر این، همراه با IPPNW، ما از نظر مالی در تحقیقات آزمایشگاهی جدید در مورد کره های کوچک یافت شده در نزدیکی THTR شرکت می کنیم. اگر می خواهید به روز بمانید و از ما حمایت کنید، می توانید این کار را انجام دهید. شماره حساب در حک شده است. و در آخر، برای شما چند تعطیلات شاد در پایان سال آرزو می کنم!

گل هورست

(1) http://www.tagesspiegel.de/politik/atomkraft-in-deutschland-gescheitert-in-china-neu-gebaut/8478502.html

***

بالای صفحه

***

***

بالای صفحه

***