خبرنامه THTR شماره 156،

دسامبر 2023:

***

مطالب و محتوا:

هیدروژن سبز: انرژی استعماری؟ - نه متشکرم!

چین: آینده HTR در ستارگان؟

آفریقای جنوبی - در راه ورشکستگی بعدی

زباله های هسته ای جولیخ THTR به زودی در خیابان ها؟

علاقه به نیروگاه های هسته ای کوچک فقط مینی است!

دعوای آب و هوا علیه RWE در Hamm!

جنون ماشین در هام

تاریخچه: "بدون خشونت علیه نیروگاه هسته ای در Hamm-Uentrop!"

مقاله: «اتحادیه اروپا و مرکوسور - این استثمار خالص است! توافقنامه تجارت آزاد برنامه ریزی شده معیشت را از بین می برد.

نقد کتاب: "بحران، فاجعه، فروپاشی - امید؟" - "کامو: حکمت بدون قاشق سوراخ"

خوانندگان عزیز!

هیدروژن سبز: انرژی استعماری؟ - نه متشکرم!

پیامدهای فاجعه آب و هوایی و عدم تحویل گاز از روسیه منجر به فعالیت‌های هولناک در سطوح مختلف به منظور تولید انرژی بیشتر به روشی بی‌طرفانه، پایدار و سازگار با محیط زیست در آینده شده است. این قرار است در درجه اول با هیدروژن ظاهرا سبز اتفاق بیفتد. Hamm نیز قرار است به شبکه هسته هیدروژن متصل شود. تیتر روزنامه Westfälische Anzeiger (WA) در 16 نوامبر بود: "همه چیز بهتر از این نمی شود."

با این حال، هیدروژن "سبز"، که اغلب مورد تحسین مردم قرار می گیرد، به عنوان یک منبع انرژی مشکل ساز است، زیرا تبدیل آن منجر به تلفات بین 20 تا 40 درصد می شود. اتلاف انرژی اضافی بین 15 تا 25 درصد در طول پردازش و حمل و نقل وجود خواهد داشت.

علاوه بر این، هیدروژن "سبز" را باید به طور انتقادی نگریست زیرا نمی توان به مقدار کافی در جمهوری فدرال آلمان تولید کرد، بنابراین باید به مقدار زیاد از جنوب جهانی وارد شود. با این حال، مصرف انرژی و مواد خام باید به میزان قابل توجهی کاهش یابد تا بتوان به اهداف اقلیمی مورد نظر دست یافت و برخی از بلایای آتی، نقاط اوج و فروپاشی را به تعویق انداخت یا حداقل کاهش داد.

شیوه زندگی امپراتوری

با این حال، همه علائم نشان می دهد که مصرف انرژی و مواد اولیه و همچنین مصرف کالاها و تثبیت تردد خودروها بسیار بالا خواهد ماند. اساساً بر اساس این مدل، تجارت باید مانند گذشته با استفاده از انرژی های جایگزین بیشتر ادامه یابد. تنها نوع تولید انرژی در این «شیوه زندگی امپراتوری» تغییر خواهد کرد.

قراردادهای هیدروژنی که با کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین منعقد شده است، روابط ناعادلانه قدرت و استثمار قرن ها بین قدرت های استعماری و مستعمرات را تداوم می بخشد. اکنون، از بین همه مردم، کسانی که از این پیشرفت در جنوب جهانی رنج می برند، قرار است با تولید و تامین هیدروژن "سبز" به مسئولین فاجعه اقلیمی شمال جهانی کمک کنند تا با تولید و تامین هیدروژن "سبز" از یک استاندارد راحت اطمینان حاصل کنند. زندگی برای آنها در صورت بروز بلایای آینده.

وزارت تحقیقات و آموزش فدرال (BMBF) قبلاً "همکاری" هیدروژنی را با آفریقای جنوبی (2 کشور عضو، SADC) و غرب آفریقا (16 کشور عضو، ECOWAS) تحت عنوان "پروژه H15Atlas-Africa" ​​آغاز کرده است. این وزارتخانه توسعه آینده را به عنوان یک موقعیت برد-برد برای هر دو طرف معرفی می کند. رفاه اجتماعی-اقتصادی، ایجاد شغل و کاهش وابستگی به سوخت های فسیلی همگی وعده داده شده است.

اما سوال این است که این همکاری در آینده چگونه خواهد بود، چه کسی پول و حرفش را دارد، اهداف را تعیین می کند و تصمیم می گیرد که کدام گروه های آسیب دیده در سایت قرار گیرند.

مرکز تحقیقات Julich

کل پروژه هیدروژن توسط مرکز تحقیقات یولیخ مدیریت و هماهنگ می شود، که اغلب در دهه های اخیر ثابت کرده است که با همکاری نزدیک با شرکت های انرژی و دولت های دیکتاتوری برای ترویج و توسعه پروژه های فناوری و غیرانسانی در مقیاس بزرگ (مانند نیروگاه های هسته ای) کار می کند. که از بالا برنامه ریزی و اجرا می شوند. بنابراین FZ Jülich با تصمیم اولیه در مورد "مناسب بودن مناطق زمین برای انرژی های تجدید پذیر و زیرساخت های هیدروژن" و همچنین ارزیابی "زمینه اجتماعی-سیاسی و فرصت های توسعه" باقی مانده است.

گروه پروژه ملی پنج نفره «از سازمان‌های مختلف مربوطه انتخاب می‌شوند». چه کسی و چه کسی تصمیم می گیرد، مبهم باقی می ماند. علاوه بر این، این گروه پروژه به یک «کمیته فنی منطقه‌ای» گزارش می‌دهد. این کمیته کمک‌های کشورهای مختلف را گرد هم می‌آورد و منافع منطقه را از هر دو جنبه فنی و دیگر (!) نمایندگی می‌کند. این موضوع در ترکیب کمیته نیز منعکس می‌شود. ، که با کارگروه آلمانی Forschungszentrum Jülich GmbH برای اجرای این پروژه همکاری می کند. گروه‌ها و کمیته‌های پروژه‌ای که مستقیماً به FZ Jülich و بنابراین به منافع دولت فدرال آلمان وابسته هستند، به وضوح نشان می‌دهند که تصمیم‌ها بر اساس برابری گرفته نمی‌شوند!

همانطور که نمونه های متعددی از سال های اخیر نشان می دهد، مدیریت پایدار زمین فعلی توسط کشاورزان کوچک با غصب و جابجایی زمین در حال نابودی است.

FZ Jülich در سال 2021 اعلام کرد که طبق یافته های خود، 33 درصد از مساحت زمین در جامعه اقتصادی غرب آفریقا (ECOWAS) برای سیستم های فتوولتائیک و 76 درصد برای توربین های بادی خشکی مناسب است. ابعاد سلب مالکیت های برنامه ریزی شده در اینجا بسیار روشن می شود. مردم اروپا خیلی خوشحال هستند که این تصور نادرست را ایجاد کنند که شمال و غرب آفریقا عمدتاً دارای بیابان های بزرگ، کم جمعیت و بدون استفاده هستند که به راحتی می توانند به سیستم های خورشیدی در مقیاس بزرگ مجهز شوند.

مبارزه زنان سولیاتی علیه این غصب زمین فراتر از مراکش شناخته شده است. حدود 3000 هکتار زمین از جوامع آمازیغ در سال 2016 برای ساخت یک نیروگاه خورشیدی در Ouarzazate به سرقت رفت. در این منطقه خشک، مقدار زیادی آب نیز برای خنک کردن و شستشوی پنل های خورشیدی استفاده می شود. این امر پیامدهای تغییرات آب و هوایی در مراکش را بدتر خواهد کرد.

دولت‌ها و شرکت‌های اروپایی به منظور ایجاد منافع مشترک بین شرکای قراردادی نابرابر، از مبارزه مشترک فرضی علیه تغییرات آب و هوایی استفاده می‌کنند. حمزه حموچن، روزنامه نگار الجزایری می گوید:

«نیت‌های سطحی خوب که مقدم بر این پروژه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر در مقیاس بزرگ است، در نهایت فقط اشکال وحشیانه استثمار و سرقت را که آنها را هدایت می‌کند، پنهان می‌کند. ما در اینجا با یک الگوی استعماری آشنا سر و کار داریم: منابع ارزان (از جمله انرژی سبز) آزادانه از جنوب جهانی به شمال غنی جریان دارد، در حالی که قلعه اروپا دیوارها و حصارهایی ایجاد می کند که مردم را از رسیدن به سواحل خود باز دارد.

آمریکای جنوبی: انرژی جایگزین برای «موتور ورزش»!

زمانی که اولاف شولز صدراعظم فدرال در پایان ژانویه 2023 به آمریکای جنوبی سفر کرد، همکاری های آتی در زمینه تولید هیدروژن سبز نیز مورد بحث قرار گرفت. زیمنس انرژی و پورشه در قسمت شیلیایی پاتاگونیا (پونتا آرناس) اولین کارخانه تجاری سوخت الکترونیکی (سوخت‌های مصنوعی) را با حمایت وزارت اقتصاد فدرال آلمان ساخته‌اند.

برای این منظور قرار است هزاران توربین بادی در منطقه سرخپوستان ماپوچه ساخته شود. استفاده مورد نظر قابل توجه است: "برنامه تولید 130.000 لیتر سوخت الکترونیکی در سال 2023 است. پورشه می خواهد از این سوخت در موتورهای اسپرت و خودروهای آزمایشی استفاده کند. انتظار می رود ظرفیت کارخانه تا اواسط به 55 میلیون لیتر در سال افزایش یابد. دهه، و تا سال 2027 به 550 میلیون لیتر خواهد رسید.

در برزیل، شولتز از امضای قرارداد تجارت آزاد بحث‌برانگیز مرکوسور در اسرع وقت حمایت کرد تا شرکت‌های معدنی در آمازون بتوانند سنگ آهن مورد نیاز صنایع آلمان را برای توربین‌های بادی، سیستم‌های فتوولتائیک و صنعت خودرو حتی ارزان‌تر از قبل تامین کنند. بنابراین، جنگل زدایی جنگل های بارانی را تسریع کنید! اگرچه برزیل 78,1 درصد برق خود را از انرژی های تجدیدپذیر (عمدتاً برق آبی) تولید می کند، اما در حال حاضر در اینجا آماده سازی برای تولید هیدروژن "سبز" در آینده و صادرات آن به اروپا انجام شده است. با پیامدهای گسترده: "راهروهای باد" برای توربین های بادی در آمازون قرار است در ایالت باهیا در برزیل ساخته شود. این به معنای شفاف سازی در مقیاس بزرگ است!

مشاهده می شود که سیاست تجاری فعلی جمهوری فدرال آلمان با مشارکت SPD، FDP و سبزها با تمرکز بر واردات یک طرفه مواد خام و انرژی، به سختی با چین متفاوت است. برای دریافت ایده ای از ابعاد برنامه ریزی شده تولید هیدروژن سبز، باید به خاطر داشته باشیم که به عنوان مثال، 3.800 توربین بادی جدید در آینده برای تولید فولاد بسیار مضر برای محیط زیست در کوره بلند ThyssenKrupp در Duisburg مورد نیاز خواهد بود.

نامیبیا: از اردوگاه های کار اجباری تا هیدروژن "سبز".

جمهوری فدرال آلمان در مستعمره آلمان سابق نامیبیا حتی بیشتر از آمریکای لاتین، مراکش و غرب آفریقا عمل می کند. نگاهی کوتاه به گذشته: بازرگان آدولف لودریتز که در سال 1834 در خانواده ای ثروتمند برمن متولد شد، از سال 1882 به بعد سعی کرد زمین هایی را در جنوب غربی آفریقا به دست آورد تا به دنبال منابع معدنی باشد.

در سال 1883 او با رهبر سنتی قبیله ناما، کاپتین یوزف فردریک دوم، قراردادی منعقد کرد که در آن پنج مایل زمین در نزدیکی لودریتز به مبلغ 100 پوند طلا و 200 تفنگ به او واگذار شد. جوزف فردریکز فرض کرد که ارزیابی بر اساس یک مایل انگلیسی 1,6 کیلومتری انجام می شود. با این حال، لودریتز مایل پروس را با طول 7,5 کیلومتر ترجیح داد. رئیس نما فریب خورد. لودریتز بلافاصله پس از آن با خرید دیگری در 20 مایلی داخل کشور، همان رویکرد پنهانی را تکرار کرد. در ویکی‌پدیا می‌توانید درباره این مانور فریبنده بخوانید: «مبنای قراردادی مشکوک برای خریدها، که معمولاً «فریب‌کاری مایلی» نامیده می‌شود، در اوایل به لودریتز لقب Lienfritz را داد.

پس از اینکه نماها از بخش بزرگی از سرزمینشان فریب خوردند، لودریتز در 24 آوریل 1884 از دولت و امنیت نظامی آلمان "حمایت رایش" دریافت کرد. کشتی های جنگی «الیزابت» و «لایپزیگ» نیروها را به ساحل آوردند. از این پس "آفریقای جنوب غربی آلمان" مستعمره آلمان بود. از این به بعد لودریتزورت، لودریتزبوخت و لودریتزلند روی نقشه ها مشخص شدند. از آنجایی که استثمار بیشتر از توانایی‌های مالی بازرگان برمن فراتر رفت، او این زمین‌ها را به انجمن استعماری آلمان برای آفریقای جنوب غربی وصیت کرد.

این زمین خواری به همین جا ختم نشد. در چند سال بعد، ساکنان سفیدپوست گله‌های گاو و چراگاه‌های محلی هررو، سان و ناما را تصاحب کردند. آنها به طور فزاینده ای رانده شدند، به طوری که به طور فزاینده ای معیشت خود را از دست دادند و مجبور شدند به عنوان کارگران مزدبگیر ارزان و بی حقوق برای کشاورزان سفید پوست کار کنند. از سال 1904 تا 1908 قیام هایی رخ داد که توسط ارتش آلمان وحشیانه سرکوب شد.

هزاران نفر اسیر شدند و در اردوگاه هایی قرار گرفتند که برای اولین بار از اصطلاح اردوگاه کار اجباری استفاده شد. بدترین اردوگاه کار اجباری در حومه Lüderitz در جزیره Walfisch (نیمه) بود. در شرایط فاجعه‌بار، هزاران نفر از مردمی که به عنوان پست‌تر تلقی می‌شدند توسط سربازان استعماری آلمانی به طرز وحشیانه‌ای به قتل رسیدند و مجبور شدند روی خطوط راه‌آهن کار کنند تا زیرساخت‌های استعماری و نظامی را تامین کنند.

در دهه‌های 1920 و 30، بیش از 30 خیابان در آلمان به نام لودریتز نام‌گذاری شدند و بدین ترتیب حکومت استعماری آلمان را تغییر شکل داد و تجلیل کرد. تنها در چند سال اخیر ابتکاراتی برای تغییر نام این خیابان ها صورت گرفته است. حتی در مونستر هنوز هم لودریتزوگ وجود دارد.

امروزه، در نامیبیا، به طرز گیج کننده ای، یک کمپینگ برای تعطیلات در محل سابق اردوگاه کار اجباری در خلیج لودریتز وجود دارد. در حالی که یک یادبود بزرگ در همسایگی 14 سرباز استعمارگر آلمانی وجود دارد که در اثر بیماری جان خود را از دست دادند، چیزی وجود نداشت که ما را به یاد وجود اردوگاه کار اجباری بیاندازد. تنها در آوریل 2023 بود که انجمن مردمان در معرض تهدید، با مشورت بازماندگان قربانیان نامیبیا، یک سنگ یادبود ارزشمند را تأمین مالی کرد.

پس از استقلال خود در سال 1990، نامیبیا نقش مهمی به عنوان تامین کننده مواد خام برای شرکت های بین المللی ایفا کرد: الماس، مس و به ویژه اورانیوم. این خبرنامه به تفصیل در این مورد گزارش داده است. مردم محلی از این امر بهره ای نبردند و مجبور شدند با آسیب های زیست محیطی ناشی از آن زندگی کنند.

تقلب در مقدار

در دسامبر 2022، وزیر اقتصاد فدرال رابرت هابک با بزرگترین هیئت تجاری که تا کنون از نامیبیا بازدید کرده بود به کشور سفر کرد. سیاستمدار سبز اعلامیه قصد ساخت "یکی از بزرگترین نیروگاه های هیدروژن سبز جهان" را امضا کرد. مکان برای این لودریتز و منطقه اطراف آن خواهد بود.

هابک به نامیبیا زبان آلمانی "Allgemeine(n) Zeitung" (AZ) گفت: "تمرکز این است که ما - در صورت تمایل - از نامیبیا در توسعه منابع انرژی تجدیدپذیر پاک، قابل اعتماد و ارزان حمایت کنیم. اگر نامیبیا مازاد این انرژی را تولید کند. منابع "ما واقعاً دوست داریم این محصولات (آمونیاک) را وارد کنیم". آمونیاک مشتق قابل حمل تری از هیدروژن است و در صنایع شیمیایی برای تولید کود مصنوعی استفاده می شود. بنابراین برای یک تحول اکولوژیکی در کشاورزی نامناسب خواهد بود.

ابعاد

در نامیبیا، با تنها 2,3 میلیون نفر جمعیت، یکی از بزرگترین نیروگاه های هیدروژن سبز در جهان در حال ساخت است و هابک می گوید که اگر نامیبیا هنوز مقداری انرژی باقی مانده باشد، آلمان خوشحال خواهد شد که بقیه را بگیرد. همانطور که خواهیم دید، این یک معکوس بزرگ ابعاد است. پس از "تقلب مسافت پیموده شده" در سال 1883، اکنون یک "تقلب مقداری" عمده به قیمت هزینه جمعیت نامیبیا صورت می گیرد. فقط یک سوم جمعیت روستایی برق دارند. اول از همه، خطوط برق باید ساخته شود. برنامه ریزی شده 500 توربین بادی و 40 کیلومتر مربع دیگر از سیستم های خورشیدی، حجم سرمایه گذاری در حدود 9,4 میلیارد دلار را شامل می شود، یعنی همان مقدار تولید ناخالص داخلی نامیبیا. مقدار برق تولید شده معادل حدود ده نیروگاه بزرگ معمولی خواهد بود.

از آنجایی که دولت نامیبیا با 24 درصد در سرمایه گذاری مشارکت دارد و از بانک های اروپایی وام می گیرد، در صورت بروز مشکل، خطر تله بدهی وجود دارد. به خوبی شناخته شده است که هیدروژن ظاهرا سبز تلفات تبدیل فاجعه بار بالایی دارد و با هزینه های حمل و نقل گزاف همراه است. این مشکل بزرگی در مسیر طولانی نامیبیا به اروپا خواهد بود.

مردم در حال آزرده شدن هستند

Bertchen Kohrs، رئیس Earthlife Namibia، از عجله، مناقصه ناقص و عدم شفافیت اجرای پروژه هیدروژن با همکاری حزب حاکم Swapo انتقاد کرد: "جمعیت نامیبیا مات شده بودند. (... ) A رویکرد دموکراتیک متفاوت به نظر می رسد. انتقادات از طرف جنبش خلق بی زمین (LPM) نیز وارد می‌شود که یک حزب سیاسی جدیدتر است که دولت منطقه‌ای را در مناطق آسیب‌دیده تشکیل می‌دهد و در پارلمان فدرال نیز نمایندگی دارد: «LPM دولت را به حمایت از ادارات منطقه‌ای در منطقه متهم کرده است. جنوب کشور در توسعه صنعت هیدروژن برنامه ریزی شده و اکتشاف نفت.(...) در عین حال، هم شورای منطقه و هم مقامات محلی از مذاکرات مستثنی می شوند. انرژی برای پروژه هیدروژن در پارک ملی Tsau Khaeb، سیبیب، دولت را به پنهانکاری متهم کرد و از "استعمار نو توسط آلمان" صحبت کرد.

RWE

Hyphen Hydrogen Energy یک شرکت ثبت شده در نامیبیا است. سهامداران عبارتند از شرکت انرژی آلمانی Enertrag، که دفتر مرکزی آن در براندنبورگ است - جایی که مایل های پروس از آنجا می آیند. جنبش دموکراتیک مردمی (PDM)، بزرگترین حزب اپوزیسیون نامیبیا، از این بیم دارد که سرمایه گذاری های کلان "تنها به نفع افراد دارای ارتباط سیاسی خوب باشد" و افزایش فساد. مک‌هنری ونانی، رهبر حزب PDM با انتقاد از انعقاد قرارداد 40 ساله با شرکت هایفن هیدروژن انرژی می‌گوید: «چطور ممکن است که یک شرکت شش ماهه بدون سابقه، بزرگترین قرارداد دولتی تاریخ کشورمان را دریافت کند؟» Hyphen قبلاً قراردادهای خرید هیدروژن را با شرکت انرژی RWE منعقد کرده است.

پیامدهای زیست محیطی

تاسیسات صنعتی غول پیکر برنامه ریزی شده 100 کیلومتر طول و 80 کیلومتر عرض خواهد داشت و در وسط پارک ملی Tsau/Khaeb (منطقه محدود)، درست در کنار Lüderitz قرار خواهد گرفت. کوهرس می نویسد: در دهه های اخیر، یک ذخیره گاه طبیعی مهم از منطقه سابق معدن الماس پدید آمده است، که در آن "جانوران و گیاهان بومی و استثنایی ایجاد می شود که در سیاره ما بی نظیر است." این منطقه محل زندگی 20 درصد از کل گونه های گیاهی نامیبیا در تنها 2 درصد از مساحت کشور است. حافظان محیط زیست در فرآیند تصمیم گیری دخیل نبودند و نگرانی های زیست محیطی در نظر گرفته نشد.

نامیبیا خشک ترین کشور جنوب صحرا است. در این شرایط سخت، تهیه مقادیر زیادی آب تصفیه شده برای تولید هیدروژن دشوار می شود. کارخانه های گران قیمت نمک زدایی آب دریا نیز هنوز باید ساخته شوند و محیط زیست را با مقادیر زیادی نمک نمک آلوده می کنند. در این شرایط آب کمیاب می شد و قیمت آب افزایش می یافت. ابعاد غول پیکر است. پروفسور فرانزیسکا مولر از دانشگاه هامبورگ می‌گوید: «پروژه‌ای که در نامیبیا برنامه‌ریزی شده است، یک پنجم پارک ملی تساو خایب را اشغال می‌کند - این بیش از پنج برابر مساحت ایالت فدرال هامبورگ است.

بدتر از آن، یک بندر در اعماق دریا هنوز باید در خلیج لودریتز، نه چندان دور از اردوگاه کار اجباری سابق، برای کشتی های اقیانوس پیمایی که هیدروژن را گرفته و به آلمان منتقل می کنند، ساخته شود.

عدم تعادل اجتماعی

Hyphen در تلاش است تا تولید هیدروژن برنامه ریزی شده را به عنوان یک موقعیت برد-برد ارائه کند. در طول مرحله ساخت و ساز پنج ساله، قرار است 15.000 شغل ایجاد شود و 12.500 کارگر ماهر بیشتر محلی در شهر کوچک و خواب آلود لودریتز با مجموع 3.000 ساکن مستقر شوند. کمبود مسکن و نبود زیرساخت های بهداشتی، مدارس و جاده ها اجتناب ناپذیر است زیرا ایالت نامیبیا قادر به حل این مشکلات نیست.

فرانزیسکا مولر و یوهانا تون انتقاد می کنند که شرایط کار و اسکان نامطمئن و استثمارگرانه نتیجه آن خواهد بود و جامعه مدنی و اتحادیه های کارگری به عنوان بازیگران اساسی این تغییرات، در فرآیندهای تصمیم گیری دخالت ندارند. مشخص نیست که چگونه چندین هزار کارگر ماهر محلی بدون موقعیت های آموزشی موجود می توانند در مدت زمان کوتاهی در این کشور کم جمعیت واجد شرایط شوند. معنای این اقدام سریع سیاست انرژی این است که تنها چند اثر مثبت اشتغال را می توان برای جمعیت انتظار داشت.

در گزارش نهایی بنیاد بی‌طرفی آب و هوا از سال 2022 این ترس وجود دارد: «با این وجود، ممکن است چالش‌های مختلفی در حین اجرا ایجاد شود و بخشی از جمعیت ممکن است در برابر پروژه مقاومت کنند. ترکیب جمعیت می‌تواند به‌طور قابل توجهی در طول پروژه تغییر کند، زیرا متخصصان به خوبی آموزش دیده هستند. "مردم محلی مستقیماً از پروژه Hyphen منفعت نخواهند برد. برعکس: تغییرات اقتصادی ناشی از این پروژه می تواند منجر به قیمت های بالاتر برای مردم محلی شود."

با توجه به موانع زیادی که باید برطرف شوند، مشخص نیست که آیا ساخت تأسیسات می تواند در سال 2027 طبق برنامه ریزی شده آغاز شود یا خیر. به هر حال، قوانین بی شماری در نامیبیا هنوز باید تنظیم یا مذاکره و از قبل تصویب شوند تا یک چارچوب قانونی برای این پروژه غول پیکر ایجاد شود.

جایگزین

تا سال 2040 بالغ بر 190 میلیارد دلار نیاز خواهد بود، که ایده ای تقریبی از ابعاد برنامه ریزی شده ارائه می دهد. مطمئناً منطقی‌تر است که حداقل منتظر تجربه پروژه‌های کوچکتر هیدروژن در نامیبیا قبل از شروع این پروژه در مقیاس بزرگ باشیم. با این حال، در اصل، بهتر است که سیستم‌های بادی و خورشیدی غیرمتمرکز در نامیبیا ساخته شوند. اما این پروژه مربوط به مردم نامیبیا نیست. این بیشتر در مورد حفظ گرسنگی انرژی و سیستم اقتصادی در جمهوری فدرال آلمان است که در جهت اتلاف و رشد در آینده است.

مانفرد فیشیک، رئیس موسسه مشهور آب و هوا، محیط زیست و انرژی ووپرتال، ثابت کرده است که هیدروژن سبز تولید شده در جمهوری فدرال آلمان در نهایت ارزان‌تر و زیست‌محیطی‌تر با گسترش مداوم انرژی جایگزین خواهد بود تا تولید هیدروژن با هزینه‌های زیاد در نامیبیا و سپس آن را به نصف کاهش دهید تا کره زمین را منتقل کنید. هیدروژن تولید شده در نامیبیا برای انتقال به موقع انرژی در جمهوری فدرال آلمان بسیار دیر است. اما از آنجایی که دگرگونی زیست‌محیطی در اینجا در جمهوری فدرال آلمان با موانع زیادی روبرو است، هابک، وزیر اقتصاد، علی‌رغم لفاظی‌های ارزان‌قیمت خود، در واقع سیاستی را با کلاغ در رابطه با نامیبیا دنبال می‌کند و بنابراین در حال سقوط در الگوهای استعماری قدیمی است.

این مقاله تا حدی در روزنامه "Neues Deutschland" (ND) منتشر شد. نسخه های تفصیلی با 39 مرجع را می توانید در مقالات زیر در مجله "انقلاب مردمی" مشاهده کنید:

"همه چیز سبز است؟ "استعمار انرژی از طریق همکاری هیدروژنی"

http://www.machtvonunten.de/?view=article&id=33:alles-gruen&catid=20:atomkraft-und-oekologie

«(پسا)استعمار در نامیبیا: از اردوگاه های کار اجباری تا هیدروژن سبز»

http://www.machtvonunten.de/?view=article&id=384:post-kolonialismus-in-namibia&catid=20:atomkraft-und-oekologie

چین: آینده HTR در ستارگان؟

من در مورد تجلیل دولت چین از دانشمند چینی وانگ دازونگ به دلیل توسعه مشترک راکتورهای با دمای بالا در شماره گذشته نوشتم. او یک دانشمند مهمان در Forschungszentrum Jülich و در RWTH آخن بود و تا حد زیادی مسئول رآکتور تحقیقاتی 10 مگاواتی در پکن و دو HTR 100 مگاواتی در شانگدونگ در نزدیکی دانشگاه Tsinghua بود که اخیراً به بهره برداری رسید.

اکنون حتی یک سیارک به نام وانگ دازونگ نامگذاری شده است. قطر آن 2,9 کیلومتر است که در سال 1995 به ثبت رسید و اکنون با نام "192353 Wangdazhong" شناخته می شود. هنوز مشخص نیست که آیا دو راکتور HTR-PM در شاندونگ واقعاً به اندازه‌ای که افتخار نشان می‌دهد موفق هستند یا خیر، زیرا گزارش‌های دستگاه تبلیغاتی چینی که در غیر این صورت بسیار پر جنب و جوش است کمتر و قابل توجه‌تر شده است.

در 1 آگوست 2023، سرویس خبری دوستدار هسته ای WNN گزارشی از 9 دسامبر 2022 را تکرار کرد که دو واحد HTR "سنگ پایه" را برای عملیات تجاری آینده این خط رآکتور خواهند گذاشت. اما همین. حتی صفحه اصلی "Gaufrei" که گاهی اوقات با اطلاعات اپراتور پر می شود، در اکتبر 2023 نوشت: "TRISO HTR-PM چینی اکنون تقریباً دو سال است که به صورت آنلاین در حال اجرا است. ظاهراً با کاهش دما به منظور آزمایش گسترده همه شرایط. ما در حال حاضر فقط مقدار کمی از اطلاعات را دریافت می کنیم.»

آفریقای جنوبی - در راه ورشکستگی بعدی

آفریقای جنوبی در گذشته به شدت انگشتان خود را روی راکتور با دمای بالا سوخته است. حدود یک میلیارد یورو در توسعه راکتور مدولار بستر سنگریزه (PBMR) سرمایه گذاری شد، اما در سال 2009 باید رسماً اعتراف کرد که این فناوری بسیار نابالغ است و این پروژه برای این کشور چند اندازه بزرگ و بسیار گران است (1). ). از آن زمان تاکنون چندین تلاش بی‌صبرانه برای احیای این فناوری شکست خورده صورت گرفته است، حتی اگر خورشید و باد کافی در آفریقای جنوبی وجود داشته باشد.

طرف های علاقه مند اکنون دوباره تلاش می کنند. در 23 ژوئن 2023، WNN و به زبان آلمانی "Technik-Smartphone-News" گزارش دادند که در آفریقای جنوبی، شرکت تازه تاسیس Stratek Global می خواهد یک HTMR 100 ماژولار کوچک با تنها 35 مگاوات خروجی بسازد، به دنبال کارهای مقدماتی قدیمی. PBMR این راکتور بزرگ‌تر از یک زمین فوتبال نخواهد بود و می‌توان از آن در هر مکانی استفاده کرد. سوخت عناصر سوخت کروی TRISO با پوشش گرافیتی خواهد بود. تکمیل آن فقط باید پنج سال طول بکشد.

در تیم مدیریت، نه تنها یک مدیر سابق شرکت انرژی دولتی Eskom، فرانسوا ملت، برجسته است، بلکه بیش از همه رئیس شرکت، دکتر. کلوین کم. او دانشمند شرکت دولتی انرژی هسته‌ای آفریقای جنوبی (نسکا) بود، اکنون خود را مشاور استراتژی شرکت می‌نامد و از مزایای انرژی هسته‌ای در ویدئوها و در بسیاری از رویدادها تمجید می‌کند.

اما برخی از فعالیت های قبلی او نیز شبهه هایی را ایجاد می کند. او اغلب ویدئوها و مصاحبه های یو تیوب را با همکاری نزدیک با فرقه مبهم طرفدار هسته ای لاروش انجام می دهد که شاخه های آلمانی آن BÜSO (2) است که در انتخابات پارلمانی نیز شرکت می کند و موسسه به اصطلاح شیلر. او آشکارا در این محیط که تئوری های توطئه را منتشر می کند، احساس راحتی می کند. موسسه شیلر آن را برای یک کنفرانس اینترنتی در 26 ژوئن 2021 به شرح زیر اعلام کرد:

آنچه در پی آمد، فهرستی چشمگیر از سخنرانان بین‌المللی بود که پیش‌بینی‌های آخرالزمانی «لابی تغییرات آب و هوا» را رد می‌کردند و خواستار پایان کارزار مالتوسی‌ها علیه سوخت‌های فسیلی شدند: کلوین کم، فیزیکدان هسته‌ای آفریقای جنوبی و رئیس سابق شرکت انرژی هسته‌ای آفریقای جنوبی، در مورد "رویکرد یک مهندس به انرژی و انرژی های تجدید پذیر"

این اساساً گویای همه چیز است. همچنین قابل توجه است که کم دوست دارد با رهبری نظامی از وزارت دفاع عکس بگیرد. در آنجا سمینارهایی در مورد انرژی هسته ای برگزار می کند. پرسنل نظامی از مصر، نامیبیا، تانزانیا و غیره اضافه می شوند. این قطعا تصادفی نیست. استفاده نظامی و "صلح آمیز" از انرژی هسته ای دو روی یک سکه است. آفریقای جنوبی در دوران آپارتاید پنج بمب اتمی داشت و مایل بود در آینده نقش بزرگتری در صحنه بین المللی ایفا کند - از جمله در چارچوب گروه کشورهای بریکس.

(1) http://www.machtvonunten.de/atomkraft-und-oekologie.html?view=article&id=193:der-thtr-in-suedafrika-wird-nicht-gebaut&catid=20:atomkraft-und-oekologie

(2) https://www.reaktorpleite.de/nr-128-november-09.html

زباله های هسته ای جولیخ THTR به زودی در خیابان ها؟

راکتور آزمایشی کوچک THTR در جولیخ در سال 1988 از رده خارج شد. از آن زمان، 300.000 گلوله سوخت رادیواکتیو در 152 چرخ در آنجا ذخیره شده است. اکنون آنها باید از طریق بزرگراه به محل ذخیره موقت در آهاوس، در 170 کیلومتری، جایی که زباله های هسته ای هام در حال حاضر ذخیره شده است، منتقل شوند. دومین آزمایشی بدون محموله رادیواکتیو در 21 و 22 نوامبر با حضور گسترده پلیس انجام شد. 150 نفر و 20 کشاورز با تراکتور در آهاوس تظاهرات کردند. همچنین تظاهراتی در یولیخ و پل‌های بزرگراه‌ها برگزار شد. سفر آزمایش‌کننده به یک نمایش پلیسی بزرگ تبدیل شد: ده‌ها خودروی اورژانس، صدها خودرو، نیروهای ویژه و یک هلیکوپتر کامیون را بر فراز بزرگراه‌ها همراهی کردند و ده‌ها نفر دیگر در آهاوس منتظر بودند.

پیتر باستیان از اتحاد اکشن مونسترلند اشاره می کند که کاستورن در حال حاضر حدود 30 سال دارد. ظروف کاستور در ابتدا برای 40 سال طراحی شده بودند، اما تا سال 2030 به این طول عمر خواهند رسید. چه اتفاقی می افتد، کاملاً نامشخص است. هیچ شرطی سازی یا بسته بندی مجدد زباله های هسته ای در آهاوس امکان پذیر نیست. او توضیح می‌دهد که تنظیم‌کننده هسته‌ای NRW ظاهراً این را در تمام مراحل رسمی که نظارت می‌کند در نظر ندارد. "به همین دلیل است که ما از هر یک از 152 حمل و نقل برنامه ریزی شده کاستور انتقاد می کنیم و آنها را با اعتراض همراهی می کنیم."

ابتکارات ضد انرژی هسته ای به وضوح در یک تاسیسات ذخیره موقت جدید و ایمن ممکن در جولیخ بهتر سرمایه گذاری می شود.

اطلاعات: https://sofa-ms.de/

علاقه به نیروگاه های هسته ای کوچک فقط مینی است!

NuScale و کنسرسیوم سیستم‌های برق شهری مرتبط با یوتا اعلام کردند که از توسعه و ساخت راکتورهای کوچک مدولار (SMR) در آیداهو (ایالات متحده آمریکا) منصرف شده‌اند. دلیل آن افزایش هزینه ها و کاهش علاقه شرکت های انرژی به تعهد به فناوری در دراز مدت بود. طراحی رآکتور تنها مورد تایید تنظیم کننده هسته ای ایالات متحده بود. پایان توسعه بسیار دیدنی تر است.

https://jungle.world/artikel/2023/46/atomkraft-rueckschlag-usa-das-tote-pferd

http://www.machtvonunten.de/atomkraft-und-oekologie.html?view=article&id=176:kleine-urenco-reaktoren-small-is-not-beautiful&catid=20:atomkraft-und-oekologie

دعوای آب و هوا علیه RWE در Hamm!

RWE یکی از بزرگترین انتشار دهنده های CO2 در اروپا است و مسئول 0,47٪ از انتشار گازهای گلخانه ای تاریخی جهانی است. Saúl Luciano Lliuya - کشاورز و راهنمای کوهستانی آند از پرو - و همراه با او بیش از 50.000 نفر از ساکنان شهر Huaraz آند به دلیل عواقب گرمایش جهانی به شدت در معرض خطر موج جزر و مد هستند. دریاچه ای یخبندان در بالای شهر به دلیل ذوب شدن یخچال ها به طرز تهدیدآمیزی رشد کرده است. یک بهمن یخ می تواند باعث سرریز دریاچه و ایجاد یک موج جزر و مدی مخرب شود. سائول از این شرکت می‌خواهد که در هزینه‌های اقدامات حفاظتی در دریاچه یخچال به منظور محافظت از هوآراز در برابر فاجعه سیل - معادل 17.000 یورو - مطابق با سهم خود در بحران آب و هوا کمک کند. رسیدگی شفاهی این دعوی در دادگاه عالی منطقه ای در سال 2017 برگزار شد. محاکمه در بهار 2024 در Hamm ادامه خواهد یافت. به عنوان یک "برنامه همراه" چندین تجمع و فعالیت همراه با موسیقی در هام برگزار می شود. اطلاعات:

https://rwe.climatecase.org/de

https://de.wikipedia.org/wiki/Sa%C3%BAl_Luciano

جنون ماشین در هام

در 1 ژانویه 2023، 48,8 میلیون خودرو در آلمان ثبت شد (WA 6 سپتامبر 9). برای کاهش سرعت تغییرات آب و هوایی، این تعداد باید در چند سال آینده حداقل به نصف کاهش یابد. تقریباً 2023 خودرو نیز در 12 ماه گذشته (WA 30.000 نوامبر 8) در هام ثبت شده است، اگرچه هام در رتبه پایین تر از قدرت خرید در شهرداری ها در سراسر کشور قرار دارد. هنوز پول کافی برای ماشین وجود دارد. - و این در حالی است که کمپین های متعددی توسط طرفداران محیط زیست در Hamm برای تشویق مردم به روی آوردن به دوچرخه سواری و حمل و نقل عمومی وجود دارد. آیا این همه برای گربه است؟ عواقب چنین رفتاری آشکار است.

تاریخچه: "بدون خشونت علیه نیروگاه هسته ای در Hamm-Uentrop!"

مستند 19 قسمت از سریال "بدون نیروگاه هسته ای در Uentrop" (1975 - 1978) توسط تئو هنگسباخ در مجله "سرویس اطلاع رسانی برای سازمان دهندگان غیر خشونت آمیز".

با این متون سفری بسیار آموزنده را به همان آغاز مقاومت در برابر THTR آغاز می کنیم، که در ابتدا در هام بسیار محافظه کار دوران سختی داشت، اما سپس شتاب قابل توجهی پیدا کرد و منجر به تعطیلی آن پس از 14 سال شد. پایه‌های مهم این موفقیت در همان سال‌های اول با تمرکز بر ارتباط قابل درک با مردم و اقدامات غیرخشونت‌آمیز قابل درک، با دقت آماده و مستدل که دائماً و با انتقاد از خود منعکس می‌شد، پایه‌گذاری شد.

http://www.machtvonunten.de/?view=article&id=34:gewaltfrei-gegen-das-atomkraftwerk-in-hamm-uentrop&catid=21:lokales-aus-hamm

کودتا در شیلی و جنبش همبستگی در هام

رویداد "Left Forum Hamm" در پنجاهمین سالگرد کودتا در شیلی با گروه مونستر Contraviento در AWO Bürgerkeller در Hamm در 50 سپتامبر 30 با حضور و استقبال بسیار خوبی همراه بود. همچنین من یک نمایشگاه کوچک با اسناد اصلی در آنجا دارم. از این زمان. مقاله و مستند مفصل را می توانید در اینجا مشاهده کنید:

http://www.machtvonunten.de/?view=article&id=30:chile-ist-der-friedliche-weg-also-unmoeglich&catid=21:lokales-aus-hamm

مقاله: «اتحادیه اروپا و مرکوسور - این استثمار خالص است! توافقنامه تجارت آزاد برنامه ریزی شده معیشت را از بین می برد.

کشاورزی و استخراج گرایی

http://www.machtvonunten.de/?view=article&id=35:eu-und-mercosur-das-ist-ausbeutung-pur&catid=23:landwirtschaft

نقد کتاب:

"بحران، فاجعه، فروپاشی - امید؟"
(پابلو سروین، رافائل استیونز: "چگونه همه چیز می تواند فرو بریزد. کتابچه فروپاشی")

http://www.machtvonunten.de/?view=article&id=31:krise-katastrophe-kollaps-hoffnung&catid=13:literatur-und-politik

کامو: حکمت بدون قاشق سوراخ شده
(هولگر وانیچک: «اختلال. رقص آلبر کامو زیر شمشیر»)

http://www.machtvonunten.de/?view=article&id=32:camus-weisheit-ohne-schaumloeffel&catid=13:literatur-und-politik

خوانندگان عزیز!

امسال بحران‌های مختلف در حوزه‌های اقلیمی، جنگی و بلایایی به شدت به چشم می‌خورد. یک رویداد مهم کمی در هیاهوی رسانه‌ای گم می‌شود، بلکه در تصور ما از خودمان نیز گم می‌شود. آخرین نیروگاه های هسته ای در آلمان شش ماه پیش تعطیل شدند. این موفقیت بزرگی برای ابتکارات شهروندان است که در یک مبارزه سخت و چند ده ساله، نه تنها علیه منافع صنعتی، بلکه علیه همه طرف‌ها، مرحله هسته‌ای را از بین بردند! و تعهد اولیه آنها به انرژی جایگزین در همان زمان پایه و اساس این واقعیت را ایجاد کرده است که جایگزین های زغال سنگ و هسته ای اکنون از نظر حفاظت از آب و هوا چنان توسعه یافته اند که اگر آنها به طور مداوم اجرا می شدند، چیزی شبیه به امید می توانست به وجود بیاید. برای مقاومت کسانی که دیروز جان باختند. و البته نیروگاه‌های هسته‌ای در گرونائو و لینگن هنوز در حال فعالیت هستند و مسائل ذخیره‌سازی نهایی زباله‌های هسته‌ای "حل نشده" است. بنابراین هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.

اما ما همچنان باید بنشینیم و در یک لحظه آرام لبخند بزنیم و از فاصله ای درونی نظاره کنیم که چگونه رامپلستیلتس اسکین طرفدار هسته ای در برزخ گروه های ضداجتماعی هنوز به شدت خشمگین است، شکایت می کند و بی رحمانه به دلیل شکست خود به آشوب می کشد. ما حتی در برابر چنین افرادی پیروز شدیم! هیچ جنبش اجتماعی در تاریخ جمهوری فدرال آلمان چنین موفقیتی نداشته است و برای یک بار هم که شده می توانیم به آن افتخار کنیم.

و ما باید تجربیات خود را به جنبش آب و هوا منتقل کنیم، زیرا حفاظت از اقلیم چالش اصلی آینده است. همچنین به همین دلیل است که "بین المللی مخالفان جنگ" (IDK) برلین در چند هفته آینده کتابچه بسیار مورد توجه "نافرمانی مدنی و دموکراسی" نوشته تئو هنگسباخ را در سال 1979 منتشر خواهد کرد. ملاحظات با استفاده از مثال جنبش اکولوژی» با پیشگفتار و پس گفتار مایکل شرورن و من. من به آن باز خواهم گشت.

برای کار روی "خبرنامه THTR'،'reactorpleite.de"و"نقشه جهان هسته ایشما به اطلاعات به روز، رفقای پرانرژی و تازه زیر 100 سال (;-) و کمک های مالی نیاز دارید. اگر می توانید کمک کنید لطفا به آیدی زیر پیام دهید: info@ Reaktorpleite.de

درخواست کمک های مالی

- THTR-Rundbrief توسط 'BI Environmental Protection Hamm' منتشر می شود و با کمک های مالی تأمین می شود.

- THTR-Rundbrief در همین حال تبدیل به یک رسانه اطلاعاتی بسیار مورد توجه شده است. با این حال، به دلیل گسترش وب سایت و چاپ برگه های اطلاعات اضافی، هزینه های مستمری وجود دارد.

- THTR-Rundbrief به تفصیل تحقیق و گزارش می کند. برای اینکه بتوانیم این کار را انجام دهیم، به کمک های مالی وابسته هستیم. ما از هر اهدایی خوشحالیم!

کمک های مالی حساب: حفاظت از محیط زیست BI Hamm

هدف استفاده: خبرنامه THTR

IBAN: 31 4105 0095 0000 DE0394

BIC: WELADED1HAM

بالای صفحه

***