خبرنامه های THTR از سال 2009

***

***

خبرنامه THTR شماره 129، دسامبر 2009

مطالب و محتوا:

در مرگ تئو هنگسباخ

Duisburg، Mühlheim، Essen - صنعت هسته‌ای در منطقه روهر می‌خواهد زباله‌ها را در Münsterland ناپدید کند.

نمایشگاه های مقاومت THTR به عنوان بخشی از پایتخت فرهنگی اروپا RUHR.2010 بسیار موضوعی هستند!

در مرگ تئو هنگسباخ

تئو هنجسباخ در 15 نوامبر 2009 پس از یک دوره طولانی سرطان در سن 55 سالگی درگذشت. او یکی از بنیان‌گذاران طرح‌های شهروندان علیه نیروگاه‌های هسته‌ای در مناطق هام و دورتموند بود و سال‌ها با الگوی محتاطانه، دوستانه و پایدار خود، آن‌ها را به‌طور چشمگیری شکل داد. او ما را با نحوه برخورد با اقدامات خشونت آمیز و نافرمانی مدنی آشنا کرد.

در دورتموند او راه های کاملاً جدیدی را در کار اجتماعی پیش گرفت. او به عنوان یک مددکار اجتماعی در Kreuzviertel برای حقوق افراد مسن مبارزات انتخاباتی انجام داد و برای چندین دهه بر سیاست های ایالتی و فدرال در زمینه کار برای سالمندان تأثیر گذاشت. در سال 2000، تئو توسط وزارت مسئول NRW به کنفرانس سالمندان منطقه ای منصوب شد. او به خاطر تعهد خود جوایز متعددی دریافت کرد. هدف او مراقبت حمایتی نبود، بلکه زندگی مستقل در دوران سالمندی و مشارکت بیشتر سالمندان در همه سطوح بود. یک منبع مهم الهام برای او زندگی و کار مهاتما گاندی بود. او دانش خود را به ما منتقل کرد - نه با غیرت تبلیغی، بلکه به عنوان یک پیشنهاد فداکارانه که ما با کمال میل پذیرفتیم.

این کار با یک آگهی شخصی در شماره 17 مجله "Graswurzelrevolution" در سال 1975 برای یافتن حامیانی علیه نیروگاه های هسته ای آغاز شد. تئو هنگسباخ و بخش‌هایی از اقدام غیرخشونت‌آمیز آرنسبرگ آماده شدند تا برای تحصیل به دورتموند بروند. آنها با خطرات نیروگاه های هسته ای مقابله کردند و به راحتی مستقیم به "لانه شیر" حرکت کردند. دورتموند مقر کارخانه یونایتد الکتریک بود که مسئول ساخت رآکتور دمای بالا توریم (THTR) در هام بود. انقلاب مردمی در گروه چکش انجمن صلح آلمان-مخالفان سرویس جنگ متحد (DFG-VK) خوانده شد و خیلی زود تبادل نظر شخصی شدیدی صورت گرفت.

چند هفته بعد، قبل از اینکه ابتکار عمل شهروندان برای حفاظت از محیط زیست پایه گذاری شود، با پنج نفر و یک قاب اسکلت چهار متری، پوسترها و اعلامیه ها در مرکز شهر همر قدم می زدیم. یک دوربین به من دادند و عکس گرفتم چون عکاس یا خبرنگاری برای صبح های شنبه پیدا نشد. دو روز بعد تقریباً کل مطبوعات منطقه روهر تیتر "برای اولین بار اعتراض خیابانی علیه نیروگاه هسته ای Uentrop" را منتشر کردند.

از این به بعد همه چیز خیلی سریع پیش رفت. ابتکارات شهروندان در آن زمان پدیده جدیدی بود که ما اطلاعات کمی درباره آن داشتیم. باید ساختارهای جدیدی ایجاد می‌شد، شکل‌های جدید عمل باید آزمایش می‌شد. تئو نه تنها اوراق و بروشورهای گروه های شهروند بادن-آلساتی را که یکی دو سال جلوتر از ما بودند، در چمدانش آورد. همچنین کتاب‌های گاندی، تولستوی و کروپوتکینز "کمک متقابل". عنوان دوم قبلاً در آن زمان نشان می داد که او در تماس های انتزاعی متوقف نمی شود، اما کار اجتماعی تمرین محور زندگی آینده او را پر می کند.

تئو به دقت با ما برای اولین شغل ما در سال 1976 آماده شد. در کنار مرکز تبلیغات اتمی گران قیمت VEW در Uentrop، ما فقط پس از غلبه بر حصار سیم خاردار چادر اطلاعاتی خود را برپا نکردیم. در عوض، یک برگه آماده‌سازی ویژه برای هر یک از بیش از یکصد «سکوتر» با توصیه‌هایی برای اقدام وجود داشت: همیشه پذیرای یک گفتگو دوستانه باشید - و محکم بایستید. برگه ای برای پلیس: ما خشونت نمی کنیم و می خواهیم از شما نیز در برابر رادیواکتیویته محافظت کنیم. ضمنا یک برگه اضافه برای خبرنگاران که در آن پیشینه اقدام توضیح داده شده بود. و برای تماشاگران کنجکاو در کنار چادر اطلاع رسانی یک کباب سوسیس تعبیه شده بود (گیاهخواران عزیز از شما عنایت داریم...).

او به ما نشان داد که چگونه در بیانیه‌های مطبوعاتی و گفتگوها به گونه‌ای بیان کنیم که بیشتر مردم بفهمند و بفهمند که ما در مورد چه چیزی هستیم. صبورانه توضیح دهنده، مؤدب، اما در عین حال مؤکد و مصمم. انجام همین کار همیشه آسان نبود، اغلب خسته کننده بود. در سال‌های بعد، بسیاری از گروه‌ها و احزاب سیاسی دیگر سعی کردند ما را به عنوان یک ابتکار شهروندی با ما همراهی کنند یا برخی اقدامات ستیزه جویانه (شبه) یا یک سبک زبانی افراطی کلامی را بر ما تحمیل کنند.

از طرف دیگر، تئو یک فرد کاملاً متفاوت بود. او بسیار محتاط و با ملاحظه بود. همراه با او، بسیاری از ما به "لذت افسار گسیخته فعالیت هیجان انگیز" (گاندی) انتقادی می نگریستیم و سعی می کردیم در مقابل هیاهوی بروکدورف که در آن زمان گسترده بود، نگاهی روشن داشته باشیم. چه فایده ای داشت که ده ها هزار نفر صدها کیلومتر را برای چند ساعت به سمت نقاط تبلور ادعایی مقاومت ضد هسته ای طی کردند، اما جلوی درب ورودی خودشان نه تکان خوردند و نه چیزی را تغییر دادند؟

هنگامی که ده سال بعد، در سال 1986، حادثه بزرگ در THTR مردم منطقه را نگران کرد، "کشاورزان و مصرف کنندگان علیه انرژی هسته ای" بر حق خود برای مقاومت در برابر محاصره ها و اشغال ها به روشی غیر خشونت آمیز پافشاری کردند. خودشان می خواستند - و بعد از سه سال با آن موفق شدند. برای برخی دیگر در جنبش ضد هسته ای، رفتار «شهروند محور» ما خیلی خسته کننده بود، نه انقلابی و تماشایی. وقتی مجبور بودیم بارها و بارها به این اتهامات تلخ گوش کنیم، اغلب به سال‌های اولیه فکر می‌کردم، زمانی که تئو نسبت‌های مشابه را با آرامش تحمل می‌کرد و مطمئن بود که دهه‌ها بعد، بر اساس واقعیت‌ها، تاریخ قضاوت عینی خواهد کرد.

تئو صدها نامه (!) با بریده‌های روزنامه، تشویق، پیشنهادات و پیشنهادات استراتژی در Hamm برای ما فرستاد - در دهه‌های 70 و 80 نه اینترنت وجود داشت و نه صندوق پستی. او در مجله «اطلاعات سازمان‌دهندگان بدون خشونت» که بیشتر داخلی انقلابیون مردمی است، توسعه مقاومت در برابر THTR را در مجموعه‌ای از مقالات در 19 شماره تحلیل کرد. مقالات تخصصی در «اقدام بدون خشونت» از اتحادیه آشتی اضافه شد. حتی اگر مبارزان حصار با تحقیر به BI کوچک غیرخشونت آمیز نامحسوس در هام نگاه می کردند - محققان صلح و کارگران جنبش تجربیات و آزمایش های ما را با کمک گزارش های انتقادی تئوس از همبستگی با علاقه فراوان ارزیابی کردند.

تئو در مورد تجربیات خود در هام و دورتموند در مجلات "اقدام غیرخشونت آمیز" (انجمن آشتی ها) و "Umweltmagazin" (انجمن فدرال ابتکارات شهروندان حفاظت از محیط زیست) نوشت. او با بروشور 77 صفحه ای خود "نافرمانی مدنی و دموکراسی" در سال 1979 در بحث در مورد اشکال مقاومت دخالت کرد. نشریه 56 صفحه ای «امتناع از پول برق» که همراه با مایکل شوایزر منتشر شد، یک نسل کامل از فعالان بدون خشونت را شکل داد. با این اقدام نافرمانی کاملاً اندیشیده شده و غنی از رسانه، صنعت هسته ای در ده ها شهر تحت فشار شدید قرار گرفت (به مقاله بعدی مراجعه کنید).

وقتی کنگره بین‌المللی اورانیوم در سال 2007 در دورتموند برگزار شد، تئو برای دیدن دوباره ما و شرکت در جنبش قدرتمندی که 34 سال پیش به راه‌اندازی آن کمک کرد، رفت. بسیار غم انگیز است که او نمی تواند چند دهه آینده را ببیند.

آگهی های ترحیم دیگری برای تئو هنگسباخ در انقلاب مردمی شماره 345 (ژانویه 2010) و زیر است. www.kreuzviertel-verein.de برای پیدا کردن.

تحریم پرداخت برق: با صبر و تف...

در ماه مه 1978، کمپین بدون خشونت برای حفاظت از محیط زیست تصمیم به سازماندهی امتناع پول برق گرفت. دلایل زیادی برای این وجود داشت، زیرا VEW در مجموع چهار نیروگاه هسته ای در حال بهره برداری، ساخت یا برنامه ریزی در دو مکان داشت. علاوه بر این، VEW یکی از اعضای انجمن آلمان برای بازفرآوری سوخت‌های هسته‌ای است که مسئولیت ساخت تأسیسات ذخیره موقت زباله‌های هسته‌ای در آهاوس و کارخانه بازفرآوری در گورلبن را بر عهده دارد.

حدود نیم سال سازماندهی شد، مطالب تهیه شد، اعلامیه ها توزیع شد، گروه ها و افراد مورد خطاب قرار گرفتند. در اولین مجمع عمومی در 1 آذر 1978 مقرر شد که 100 خانوار تا کنون با 1979 درصد امتناع در سال 10 شروع به کار کنند. قبل از آن، شرکت کنندگان می خواستند توجیهی برای تحریم خود بنویسند و این نامه ها را در یک رویداد قبل از کریسمس به VEW تحویل دهند.

هدیه کریسمس برای VEW

سه روز مانده به شب کریسمس بود که یک راهپیمایی کوچک تظاهرات، حدود 30 نفر، راهی مقر VEW شد.

در حالی که هنوز متون مکتوب جدید در مورد انرژی اتمی و امتناع از پرداخت برق با ملودی های سرودهای قدیمی کریسمس پخش می شد، یک بابانوئل در حال دوچرخه سواری با دوچرخه مشاهده شد که بلافاصله به سمت تظاهرکنندگان رفت. آیا این VEW نیست؟ آره! او برای اولین بار اینجا بود و باید به کتاب طلایی خود نگاه می کرد تا ببیند VEW در سال گذشته چه کارهای خوبی انجام داده است. اما آن چه بود؟ هیچ کار خیری در کتاب طلایی ثبت نشده است! از سوی دیگر، فهرست اعمال ناشایست در کتاب سیاه بسیار طولانی تر بود. امتناع از پرداخت برق به عنوان کمک کوچکی برای بهتر شدن ضروری به نظر می رسید، و در حالی که آهنگ ها هنوز در خارج خوانده می شد، هیئتی از VEW نامه های ذکر شده در بالا را آورد. نمایندگان VEW که ما را پذیرفتند چندان صمیمی نبودند، اما بدون هیچ مقدمه ای به درستی دریافت نامه کریسمس را تایید کردند. در غروب و فردای آن روز، شادی بسیار زیاد بود: تلویزیون گزارش بسیار خوبی از اقدام و پیشینه ارائه کرد، مطبوعات منطقه به صورت خیرخواهانه و گاه بسیار گسترده در بخش فرامنطقه ای گزارش دادند، به طوری که این اقدام در میان بهترین ها بود. از نظر مطبوعات، آنچه در سال های اخیر در منطقه حفاظت از محیط زیست در دورتموند اتفاق افتاده است.

قبلاً در اولین مجمع عمومی تصمیم گرفته شد که یک اقدام سپرده گذاری مشترک در 1 فوریه 1979 انجام شود تا به وضوح شروع عمل در دورتموند را نشان دهد. برخلاف کمپین کریسمس، این بار ما حضور خود را در VEW اعلام نکردیم.

ارتقای سپرده

کمی قبل از ظهر، دوباره با حدود 30-40 نفر، مقابل مرکز مشتریان VEW در مرکز شهر، که با بنرها و ساندویچ ها تزئین شده بود، جمع شدیم. اما زمانی که امتناع‌های مایل به پرداخت برق می‌خواستند 90 درصد خود را بپردازند، درهای VEW قفل شد. باربرها و کارمندان VEW که ظاهر نامطمئن داشتند به ما روشن کردند که اجازه ورود نخواهیم داشت. حتی تلاش برای برقراری ارتباط با استفاده از یک مگافون از طریق در شیشه ای به شدت رد شد. پیشنهاد ما مبنی بر اینکه شرکت کنندگان به صورت انفرادی و نه با هم وارد ساختمان شوند نیز پذیرفته نشد. بنابراین چاره ای جز اجرای یک برنامه سرگرمی داخلی و صحبت با عابران و دیگر مشتریان VEW که راه خود را به در پشتی ساختمان VEW پیدا کردند، نداشتیم.

وضعیت تنها زمانی تغییر کرد که یک ماشین پلیس که توسط VEW فراخوانده شد رسید. ما افسران را دیدیم که با کارمندان VEW صحبت می کردند، سپس آنها به سمت ما آمدند، فقط از دمیدن شیپور توسط یک تظاهرکننده (نقض Immissionsschutzgesetz) شکایت کردند و ناگهان سسم باز شد. کسانی که از پرداخت برق خودداری کردند، اجازه داشتند به صورت انفرادی وارد شوند و 90 درصد خود را بپردازند. Westfälische Rundschau کاملاً به درستی گزارش داد: "VEW سالن صندوق را برای کسانی که از پرداخت برق امتناع می‌کردند بست: فقط پس از مداخله پلیس، همه مجاز به پرداخت جداگانه بودند."
دلیل تغییر عقیده VEW احتمالاً عدم پذیرش آنها بود. این بدان معنا بود که ما مجبور نبودیم دوباره تلاشی برای پرداخت پول انجام دهیم، بلکه VEW مجبور بود 90٪ پیشنهادی را از هر خانوار دریافت کند. این امر باعث شد تا آنها از بازدیدهای خانگی صرفه جویی کنند، اما به دلیل تأخیر مجبور شدند این ضرر را بپذیرند که یک ساعت بیشتر از حد معمول باز می شود. دروازه بان VEW سپس به ما اعتراف کرد که اگر ما فوراً به ما اجازه ورود داده می شد، کل ماجرا می توانست کمتر هیجان انگیز باشد. با این حال، رفتار VEW چه از نظر مطبوعاتی و چه در مورد خطاب قرار دادن عابران بر ما تأثیر مثبت داشت. پویایی اقدامات غیرخشونت آمیز: سرکوب به کسانی که آن را انجام می دهند ضربه می زند.

بارق هر روز

علاوه بر این اقدامات دیدنی، البته کارهای مفصل زیادی در اینجا انجام می شود. این امر بیش از هر چیز در مورد استخدام شرکت‌کنندگان صدق می‌کند، جایی که ما برای بحث‌های شخصی با افراد و گروه‌ها ارزش بیشتری قائل می‌شویم تا تعداد پرینت اعلامیه‌ها. به منظور کنار هم نگه داشتن شرکت کنندگان و توسعه کار مشترک، یک مهمانی و تشکیل کارگروه هایی وجود داشت که باید به خروج هر چه بیشتر از فرآیندها از طریق استدلال مبتنی بر واقعیت کمک کند. در این میان، گروه سازمانی نیز از محبوبیت بیشتری برخوردار است.
تا اواسط مارس 1979، حدود 135 خانوار بیش از 1000 DM را به حساب امانی واریز کرده بودند که هر هفته چند حواله اضافه می شد. VEW یادآوری‌هایی را در پاسخ ارسال کرد، اما زمانی که ردکننده مربوطه با VEW تماس گرفت و توضیح داد که چرا فقط 90% پرداخت کرده است، اعلام کرد که انجام می‌شود. طبق اطلاعات ما، وکلای VEW هنوز در مورد رویکرد خود فکر می کنند. به نوبه خود، ما اعلام می‌کنیم که منتظر محاکمه هستیم و آماده هستیم که با VEW در آنجا یک مناقشه استدلالی انجام دهیم.

تئو هنگسباخ

برگرفته از: انقلاب مردمی شماره 41 اردیبهشت 1979

از زمان تعطیلی نیروگاه های هسته ای هام، وورگاسن و یولیخ، NRW برای مدت طولانی هیچ ارتباطی با صنعت هسته ای نداشته است؟ - حتی نزدیک نیست!

میراث هسته ای در وسط منطقه روهر، حتی در مناطق مسکونی، خطراتی را ایجاد می کند. نه تنها 152.000 عنصر سوخت رادیواکتیو از mini-THTR در یولیخ، بلکه مواد رادیواکتیو سطح سبک و متوسط ​​از Duisburg نیز در آینده به تاسیسات ذخیره موقت در آهاوس آورده می شود.

به ندرت کسی GNS (انجمن خدمات هسته ای) را می شناسد و حتی تعداد کمتری از مردم کارخانه تهویه سازی زباله های هسته ای GNS در Duisburg-Wanheim را می شناسند. تأسیسات هسته ای مستقیماً در مجاورت یک منطقه مسکونی است و در نیمه راه جولیخ به آهاوس واقع شده است. در 14 نوامبر 2009، تاز در ارتباط با تصویب زباله های هسته ای جدید به آهاوس گزارش داد که این زباله های هسته ای "سطح پایین و متوسط" طبق GNS، از جمله موارد دیگر، در کارخانه تهویه مطبوع دویسبورگ فشرده می شود. GNS، در میان چیزهای دیگر، از ظروف به اصطلاح Mosaic II استفاده می کند، که در آن زباله های هسته ای با تابش شدید از هسته هسته های راکتور بسته بندی می شود. ظروف حتی خالی هم 10 تن وزن دارند.

در همین حال مشخص شد که در اوایل سال 2009 قراضه هسته ای هند به مدت "نیم سال" در دویسبورگ ذخیره می شد. بر اساس گزارش راینیشر پست (منبع: Europaticker) علاوه بر این، GNS مجاز است به طور موقت زباله های هسته ای فشرده خود را برای «دو تا چهار سال» در محل کارخانه ذخیره کند.

Rheinische Post در 30 نوامبر 11 نوشت: "Gesellschaft für Nukleartransporte، که در سال 2009 تأسیس شد، در سال 1974 به Gesellschaft für Nuklear-Service (GNS) تبدیل شد. شعبه در جنوب دویسبورگ یکی از مکان های بسیاری مانند Essen، Jülich است. , Mülheim یا Ahaus زمینه های فعالیت این شرکت شامل خدمات پسماند نیروگاه های هسته ای، نگهداری، تعمیر و از کار انداختن تاسیسات هسته ای، دفع سوخت و بهره برداری از تاسیسات ذخیره موقت زباله های رادیواکتیو می باشد.در سال 1977 GNS مکانی را در Wanheim اجاره کرد. کارمندان از خیابان Friemersheimer در سایت صنعتی Sona-Präzisionsschmiede در Wanheim مراقبت می کنند تا اطمینان حاصل کنند که مواد آلوده به رادیواکتیو برای تأسیسات ذخیره موقت در Gorleben و از این به بعد برای Ahaus تمیز و آماده می شوند.

GNS زیرمجموعه گروه های هسته ای (48٪ EON، 28٪ RWE، به علاوه EnBW + Vattenfall) است. در NRW، GNS همچنین یک سیستم تهویه بیشتر را برای برچیدن نیروگاه هسته‌ای در نیروگاه هسته‌ای بلااستفاده Würgassen در Weser اجرا می‌کند. GNS همچنین به شدت در جولیخ (به عنوان مثال با یکی از سه نقطه جمع آوری ایالت نیدرزاکسن (!)) و در ساختن سیستم شیشه کاری در کارلسروهه نقش دارد (منبع: Europaticker).

از بیانیه مطبوعاتی GNS در 4 دسامبر 12، که در آن انتقال مقر GNS به Essen-West در سال 2009 اعلام شده است، آشکار می شود که صنعت هسته ای تا چه حد در منطقه روهر نیز حضور دارد. حداقل 2011 نفر در دفتر مرکزی مشغول به کار هستند.

Rheinische Post به نقل از سخنگوی مطبوعاتی GNS، مایکل کوبل، می گوید: "ما از سال 1985 در دویسبورگ فعال بوده ایم. از آن زمان، حمل و نقل دائمی وجود داشته است. هیچ چیز برای دویسبورگ تغییر نخواهد کرد." . تا آنجا که او می داند، هر هفته دو حمل و نقل مواد ضعیف یا نسبتاً آلوده در سراسر آلمان انجام می شود.

در یک بیانیه مطبوعاتی، ابتکارات شهروندان در تضاد با تلاش کوبل برای کم اهمیت جلوه دادن آن است: "ظاهراً، گسترش کارخانه تهویه مطبوع به معنای مشکلات ظرفیت ذخیره سازی زباله های هسته ای فشرده در میان مدت خواهد بود. زیرا مقدار ذخیره سازی در سایت محدود است. Ahaus اکنون به عنوان یک حائل میانی قبل از دفع نهایی مورد نظر از سال 2014 عمل می کند. بنابراین از نظر ما، این محدودیت غیرعادی مجوز استقرار Ahauser را به حداکثر ده سال توضیح می دهد. در آهاوس ".

"صنعت هسته ای در حال خفه شدن در زباله های هسته ای خود است. آهاوس قرار است به حوضچه جمع آوری کوه زباله های هسته ای تبدیل شود. اما پس از تجربیات چشمگیر در "مخزن آزمایش" شفت ASSE، هیچ کس نمی داند که آیا زباله های هسته ای خواهد شد یا خیر. همیشه در شفت کنراد نامناسب ذخیره شود. مردمی در آهاوس و دویسبورگ خواهند بود، جایی که زباله‌های هسته‌ای در حال انباشته شدن هستند. دویسبورگ به‌ویژه توسط حمل‌ونقل هسته‌ای برنامه‌ریزی‌شده آسیب جدی خواهد دید. چه با کامیون یا قطار - در هر دو مورد هسته‌ای ویلی هسترز از ائتلاف مونسترلند علیه تأسیسات هسته‌ای گفت: زباله‌ها از طریق مناطق مسکونی شلوغ عبور می‌کنند. در مقابل، در دویسبورگ نیز خواهد بود.

درخواست های تایید برای 2006 کانتینر حمل و نقل از لاهه (فرانسه) از سال 150 در اداره فدرال حفاظت در برابر تشعشعات اجرا شده است. انتقال این کانتینرها به انبار موقت آهاوس در چند سال آینده آغاز خواهد شد. 11.11/2009 در سال XNUMX، استقرار پسماندهای رادیواکتیو سطح متوسط ​​و پایین ناشی از بهره برداری و برچیدن تاسیسات هسته ای قدیمی تصویب شد. این حمل و نقل می تواند در سال جاری شروع به کار کند.

و اپراتورهای تاسیسات ذخیره سازی عنصر سوخت Ahaus از Jülich نیز می خواهند کاستورهای بیشتری را در Ahaus ذخیره کنند. فرآیند تایید ذخیره سازی زباله های هسته ای جدید در آهاوس به طور کامل برای عموم بسته است.

مقدمات نمایشگاه با موضوع تغییرات ساختاری در منطقه روهر، که قرار است در چارچوب موزه جدید روهر در محوطه Zeche Zollverein در اسن به نمایش گذاشته شود، از اوایل سال 2007 آغاز شد. این نمایشگاه دائمی بخش اصلی فعالیت های پایتخت فرهنگی اروپا RUHR.2010 است.

ابتکار شهروندان برای حفاظت از محیط زیست در هام با دو نمایشگاه ارائه شده است. یکی جزوه ای از سال 1990 است که در آن سخنرانی سخنران BI Ahaus در Hamm تبلیغ شده است. این عنوان با عنوان "THTR-Müll: فقط دور از هام؟!"

این شامل کاریکاتوری از فریتز برومرز، طراح آنزایگر وستفالیایی است که عناصر سوخت رادیواکتیو THTR "Gaules" را به تصویر می‌کشد که چهار دست و پا از خودش کشیده شده است، به عنوان مدفوع اسبی که دیگر هیچ‌کس نمی‌خواهد داشته باشد.

نمایشگاه دوم شامل پوستری است که به سفر سه روزه تراکتوری "کشاورزان و مصرف کنندگان علیه انرژی اتمی" در منطقه روهر از 10 ژوئیه 1986 اشاره دارد.

چند هفته پس از حادثه در THTR و فاجعه در چرنوبیل، کشاورزان تراکتورهای خود را در یک راهپیمایی هیجان انگیز با توقف و تجمع در دورتموند و اسن به سمت پایتخت ایالت NRW دوسلدورف راندند تا بر بسته شدن THTR در هام فشار وارد کنند.

این نمایشگاه ها به بازدیدکنندگان موزه روهر نشان می دهد که مقاومت جدی و در نهایت موفقی در برابر فناوری خطر هسته ای در منطقه روهر وجود داشته است. شما در سطح به اصطلاح 6 متری کارخانه زغال شویی در بخش "تاریخچه" (که با صنعتی شدن منطقه روهر شروع می شود) ، فصل "تغییر ساختاری" موضوع "بحران ها و اعتراضات" که به بحران انرژی از جمله موارد دیگر.

این دو نمایشگاه به هیچ وجه یک نگاه نوستالژیک به گذشته نیستند، بلکه بسیار موضوعی هستند: عناصر سوخت THTR که توسط برومر کاریکاتوریست به تصویر کشیده شده است، شاید امسال دوباره به سفری پرخطر فرستاده شوند، اما قطعاً در سال 2009. احتمالاً از طریق منطقه روهر. این 2010 توپ ذخیره شده در 152 ظروف کرچکی از THTR کوچک در مرکز تحقیقات یولیچ است که قرار است به آهاوس منتقل شود.

روز یکشنبه، 20 دسامبر 2009، ساعت 14 بعد از ظهر، تظاهرات سازماندهی شده ملی علیه برنامه ریزی شده حمل و نقل زباله های هسته ای در مقابل تأسیسات ذخیره موقت در آهاوس برگزار می شود. در سالگرد چرنوبیل در 24 آوریل 2010، آهاوس قبلاً به عنوان یکی از سه مکان تظاهرات سراسری انتخاب شده است.

نمایندگان BI Hamm توسط موزه روهر دعوت شده اند تا در مراسم افتتاحیه نمایشگاه در 9 ژانویه 2010 شرکت کنند. هنگامی که نخست وزیر یورگن روتگرز، لرد شهردار و نمایندگان دولت فدرال در آنجا سخنان خوشامدگویی را بیان می کنند، جنبش ضد هسته ای نیز حضور خواهد داشت. اما 35 سال گذشته است، زیرا Hammer BI سال آینده به این میزان خواهد بود.

***

بالای صفحه

***

***

بالای صفحه

***