عضویت در خبرنامه X 2021

03 تا 09 مارس

***

***

09 مارس 2021 - حذف تدریجی هسته ای: بی دقتی نتیجه می دهد

*

08 مارس 2021 - فیل سفید هسته ای ژاپن

*

08 مارس 2021 - غرامت برای خروج هسته ای: انتقاد در آدرس اشتباه

*

08 مارس 2021 - مقامات هسته ای راکتورهای جدید در NPP Dukovany را تأیید کردند.

*

نیروگاه هسته ای نکاروستهایم

08 مارس 2021 - تقریبا 500 مخالف هسته ای در جاده ها

*

ژاپن باید روی انرژی سبز تمرکز کند

07 مارس 2021 - اکثریت بازماندگان فاجعه فوکوشیما از حذف تدریجی انرژی هسته ای حمایت می کنند

*

07 مارس 2021 - CSU علیه حمل و نقل زباله های هسته ای به Grafenrheinfeld

*

07 مارس 2021 - برنامه ریزی برای تاسیسات ذخیره سازی هسته ای وورگاسن ادامه دارد

*

06 مارس 2021 - اعتراض در دروازه براندنبورگ: یادآوری فوکوشیما

*

05 مارس 2021 - آماده سازی برای تسلیحات هسته ای در آلمان آغاز شد

*

05 مارس 2021 - حذف تدریجی هسته ای: دولت و شرکت های انرژی در مورد خسارت توافق کردند

*

05 مارس 2021 - توقف هسته ای: "در آینده بدون EURATOM" رسماً به عنوان یک طومار در پارلمان اروپا ثبت شد.

ثبت موفقیت آمیز طومار "در آینده بدون EURATOM" می تواند یک توقف اتمی را اعلام کند - دقیقاً در همان روزی که یک جدول زمانی برای شروع چندین بار به تعویق افتاده "کنفرانس آینده اروپا" تعیین شد.

»این روز خوبی برای توسعه بیشتر مهم ایده اروپایی است: «کنفرانس آینده اروپا» که مدت ها به تعویق افتاده بود، اکنون در روز اروپا، 9 می، آغاز می شود! در این زمینه، از شهروندان اتحادیه اروپا صریحاً دعوت می شود تا نگرانی های خود را به سیاستمداران بیان کنند. و صدها نفر اول از حامیاندر آینده بدون EURATOMدر حال حاضر به موقع وجود دارد، زیرا درخواست ما اکنون با ثبت رسمی پارلمان اتحادیه اروپا تأیید شده است! «...

*

05 مارس 2021 - ده سال از فاجعه هسته ای فوکوشیما: دیگر هرگز!

*

04 مارس 2021 - راینلند-فالتز می خواهد از فضاهای پارکینگ برای انرژی خورشیدی استفاده کند

*

04 مارس 2021 - نشت یا پارگی؟ کارشناس خواستار خاموش شدن Neckarwestheim II است

*

03 مارس 2021 - نه به مشارکت روسیه در تولید عنصر سوخت در لینگن

*

گامی سه گانه در مسیر درست.

03 مارس 2021 - شفافیت بیشتر برای لابی‌گران: ثبت لابی در راه است

*

03 مارس 2021 - کمیسیون اتحادیه اروپا میلیاردها غرامت برای شرکت های زغال سنگ را بررسی می کند

*

لطفا نظرات را نیز بخوانید.

03 مارس 2021 - آوارهای نیروگاه هسته ای: مستقل از بی اهمیت بودن انتقاد می کنند

***

بالای صفحه
اخبار +	دانش پس زمینه

***

اخبار +

**

03 مارس 2021 - رادیواکتیویته زیست کره عمیق را تغذیه می کند

پوسیدگی رادیواکتیو زندگی میکروب‌ها را در رسوبات عمیق فراهم می‌کند

منبع غذایی تابشی: مطالعه‌ای اکنون تایید کرده است که بیشتر محیط زندگی در رسوبات عمیق توسط رادیواکتیویته تامین می‌شود - تجزیه طبیعی عناصر رادیواکتیو. زیرا تشعشعات آزاد شده در این فرآیند هیدروژن و مولکول های دیگری را تولید می کند که برای میکروب ها حیاتی هستند. در رسوبات مرطوب، مقدار زیادی هیدروژن ناشی از تشعشع تولید می شود - این می تواند عواقبی برای مخازن هسته ای داشته باشد ...

***

بالای صفحه
اخبار +	دانش پس زمینه

***

دانش پس زمینه

**

reactorpleite.de

نقشه جهان هسته ای:

شاید ما نباید زباله های هسته ای خود را تا حد امکان عمیق دفن کنیم،
اما ما قطعا باید اورانیوم را در زمین بگذاریم ...

نسخه انگلیسی این نقشه جهان:

https://www.google.com/maps/d/viewer?mid=1fCmKdqlqSCNPo3We1TWZexPjgNDQOaLD

**

جستجو در reaktorpleite.de با عبارت جستجو 

از جمله نتایج زیر را به همراه داشت:

29 اکتبر 2019 - گرد و غبار یخبندان رادیواکتیو - کرایوکونیت راز تابشی دارد

**

کانال یوتیوب "Reaktorpleite"

رادیواکتیویته در سراسر جهان ...

کیک زرد: دروغ انرژی پاک

**

نیروگاه های هسته ای طاعون هستند

رادیواکتیویته و تشعشع

"تابش رادیواکتیو" به چه معناست؟

تشعشعی که ما در معرض آن هستیم از منابع مختلفی می آید: از فضا، از سنگ ها و گازها، از دارو، از آزمایش های سلاح هسته ای، و همچنین از سوانح هسته ای و بهره برداری از نیروگاه های هسته ای.

اصطلاح "تابش رادیواکتیو" که در زبان روزمره استفاده می شود در واقع دو پدیده را پوشش می دهد: رادیواکتیویته و تابش یونیزان.

رادیواکتیویته به عنوان خاصیت رادیونوکلئیدها (هسته های اتمی ناپایدار) برای واپاشی، یعنی تبدیل خود به خود به هسته های اتمی دیگر شناخته می شود. رادیونوکلئیدها به طور طبیعی وجود دارند، اما می توانند به طور مصنوعی در طی شکافت هسته ای در نیروگاه های هسته ای نیز تولید شوند.

هنگامی که هسته های اتمی ناپایدار تجزیه می شوند، به اصطلاح تشعشعات یونیزان ساطع می شود. تشعشعات یونیزان به روش های مختلفی رخ می دهد: به عنوان تابش ذرات، مانند ب. تابش آلفا از پروتون ها و نوترون ها (تابش α) و تابش بتا یا الکترون از الکترون ها (تابش β)، و به عنوان تابش الکترومغناطیسی، مانند. ب- تابش گاما (تابش γ). اگر پرتوهای یونیزان به اتم ها یا مولکول ها برخورد کند، می تواند الکترون ها را از بین ببرد و یون ها یا بقایای مولکولی باقی بگذارد. به عبارت دیگر: می تواند اتم ها و مولکول های ماده از جمله سلول ها و بافت های موجودات زنده را تغییر داده و از بین ببرد. پرتوهای یونیزه می توانند رشته DNA را بشکنند و آسیب جبران ناپذیری به بار آورند. به عنوان مثال، تغییر تقسیم سلولی می تواند منجر به تغییر شمارش خون یا سرطان شود.

*

باتری های پلوتونیوم و آلودگی رادیواکتیو

برای دهه‌ها، باتری‌های به اصطلاح رادیونوکلئید در سفرهای فضایی برای تولید الکتریسیته مورد استفاده قرار می‌گرفتند که از تجزیه رادیواکتیو انرژی تولید می‌کردند. اصطلاح انگلیسی آن ژنراتورهای ترموالکتریک رادیو ایزوتوپ (RTG) است. پلوتونیوم یا آمریکیوم بیشتر در RTG ها استفاده می شود. علاوه بر این، واحدهای گرمکن رادیوایزوتوپ (RHUs) برای تولید گرما برای ابزارها توسعه داده شده‌اند.

ایالات متحده برای اولین بار از یک RTG در سال 1961 در ماهواره ناوبری Transit 4A و دیگری در سال 1969 در ماهواره هواشناسی Nimbus III استفاده کرد. RTG ها و تا حدودی RHU در ماموریت های آپولو، پایونیر، وایکینگ، ویجر، گالیله، اولیس، کاسینی و افق های جدید مورد استفاده قرار گرفتند. مریخ نوردهای Pathfinder، Spirit و Opportunity از انرژی خورشیدی استفاده کردند، اما گرمای ابزارها را با RHU تولید کردند. در طول ماموریت کنجکاوی از سال 2011، ژنراتور ترموالکتریک ایزوتوپی چند ماموریتی برای اولین بار برای تولید برق و گرما استفاده شد. از دهه 1960، اتحاد جماهیر شوروی و بعداً روسیه نیز از باتری‌های رادیونوکلئید در سفرهای فضایی استفاده کردند.

استفاده از باتری های رادیواکتیو چندین بار منجر به حوادث جدی شده است:

در سال 1964، یک ماهواره نیروی دریایی ایالات متحده هنگام پرتاب سقوط کرد و یک کیلوگرم پلوتونیوم در جو پخش شد.

در سال 1978 هسته رآکتور ماهواره شوروی "Kosmos 954" 124.000 کیلومتر مربع در کانادا را پس از فرود تصادفی آلوده کرد. 

در سال 1996 کاوشگر روسی Mars-96 با 200 گرم پلوتونیوم به منطقه مرزی بین شیلی و بولیوی سقوط کرد.

**

ویکیپدیا

رادیواکتیویته در محیط

رادیواکتیویته تا حدی به طور طبیعی در محیط ما رخ می دهد (بدون دخالت انسان)، تا حدی توسط فعالیت های انسانی ایجاد شده یا می شود ("انسان زایی"). علل تشعشعات رادیواکتیو طبیعی رادیونوکلئیدهای اولیه با محصولات ثانویه آنها و همچنین هسته هایی هستند که توسط تشعشعات کیهانی در جو زمین ایجاد می شوند. رادیواکتیویته ساخت بشر معمولاً دارای ترکیب ایزوتوپی است که با ترکیب طبیعی متفاوت است، زیرا حاوی رادیواکتیویته های کوتاه مدت است که در فرآیندهای متوالی فروپاشی یا پوسته پوسته شدن ایجاد نمی شوند.

رادیواکتیویته طبیعی

رادیونوکلئیدهای اولیه از مواد زمین اولیه می آیند و هنوز هم به دلیل نیمه عمر طولانی آنها وجود دارند. اینها شامل پتاسیم 40 است که همیشه در بدن انسان وجود دارد و ایزوتوپ های اورانیوم که به عنوان سوخت هسته ای مهم هستند. سایر رادیونوکلئیدها به طور غیرمستقیم به عنوان محصولات فروپاشی سری واپاشی رادیواکتیو این هسته های اولیه که دائماً در حال تکثیر هستند، مانند گاز رادون که از سراسر زمین فرار می کند، به وجود می آیند. به این هسته ها رادیوژنیک می گویند. علاوه بر این، رادیونوکلئیدهای کیهانی به طور مداوم در جو از طریق واکنش های هسته ای با پرتوهای کیهانی تولید می شوند. آنها شامل کربن 14 است که مانند پتاسیم 40 از طریق متابولیسم وارد همه موجودات می شود.

تشعشعات پرتوزای طبیعی موجود در همه جا به عنوان تشعشعات زمینی شناخته می شود.

رادیواکتیویته تولید یا منتشر شده توسط انسان

مدت‌ها قبل از کشف رادیواکتیویته، فعالیت‌های انسانی مانند استخراج معادن و سوزاندن زغال‌سنگ، مواد رادیواکتیو را منتشر کرده بود. پاراسلسوس بیماری اشنیبرگر را در سال 1567 توصیف کرد. سنگ معدن های فلزی و زغال سنگ حاوی رادیونوکلئیدهای بیشتری نسبت به میانگین بیوسفر هستند. سیستم های معدن رادون را از داخل زمین به سطح انتقال می دهند.

با استخراج اورانیوم، ساخت نیروگاه های هسته ای و از همه مهمتر ساخت و آزمایش سلاح های هسته ای در زمین، رادیواکتیویته در بیوسفر منتشر شد که تأثیر جهانی داشت.

مقادیر زیادی از مواد رادیواکتیو (علاوه بر آزمایش های هسته ای تا سال 1963) از طریق حوادث در تاسیسات هسته ای منتشر شد. فاجعه هسته ای چرنوبیل و فاجعه هسته ای فوکوشیما از همه شناخته شده اند. پس از سال 1990، حادثه کیشتیم در سال 1957 و مسیر استورال که در این فرآیند پدیدار شد، شناخته شد ...

*

باتری های رادیونوکلئید برای سفرهای فضایی

مقدار کافی بزرگ و مرتب از 238Pu به دلیل واپاشی رادیواکتیو خود به گرمای سفید گرم می‌شود و تنها مقادیر بسیار کمی تابش گاما ساطع می‌کند، به طوری که با نازک‌ترین محافظ در مقایسه با پنج هسته بالقوه مناسب دیگر کنار می‌آید. بنابراین به شکل اکسید شده به عنوان دی اکسید پلوتونیوم بی اثر شیمیایی برای تولید انرژی الکتریکی در باتری های رادیونوکلئیدی استفاده می شود.

باتری‌های رادیونوکلئید به دلیل طول عمرشان در سفرهای فضایی بین سیاره‌ای، به‌ویژه برای کاوشگرهای فضایی که قرار است به بیرون منظومه شمسی برسند، استفاده می‌شوند. زیرا سلول های خورشیدی دیگر انرژی کافی را در فاصله زیاد از خورشید تامین نمی کنند. چنین باتری‌های هسته‌ای در کاوشگرهای وویجر، کاسینی-هویگنز (1997-2005 برای زحل) یا افق‌های جدید (2006-2015 برای پلوتو) ساخته شده‌اند. در گذشته، باتری‌های رادیونوکلئید با پلوتونیوم 238Pu نیز در ماهواره‌های در حال گردش استفاده می‌شدند.

در سال 1964، ماهواره ترانزیت 5BN-3 ایالات متحده با یک باتری رادیونوکلئید در یک شروع کاذب در حدود 50 کیلومتری بالای اقیانوس آرام سوخت. این ماهواره حاوی تقریباً یک کیلوگرم پلوتونیوم بود که سپس به طور قابل اندازه گیری در کل نیمکره شمالی توزیع شد.

**

بیشتر به: مقاله روزنامه 2021

***

بالای صفحه
اخبار +	دانش پس زمینه

***

درخواست کمک های مالی

- THTR-Rundbrief توسط 'BI Environmental Protection Hamm' منتشر می شود و با کمک های مالی تأمین می شود.

- THTR-Rundbrief در همین حال تبدیل به یک رسانه اطلاعاتی بسیار مورد توجه شده است. با این حال، به دلیل گسترش وب سایت و چاپ برگه های اطلاعات اضافی، هزینه های مستمری وجود دارد.

- THTR-Rundbrief به تفصیل تحقیق و گزارش می کند. برای اینکه بتوانیم این کار را انجام دهیم، به کمک های مالی وابسته هستیم. ما از هر اهدایی خوشحالیم!

کمک های مالی حساب:

حفاظت از محیط زیست BI Hamm
هدف: دایره THTR
IBAN: DE31 4105 0095 0000 0394 79
BIC: WELADED1HAM

***

بالای صفحه

***