Biuletyny THTR z 2003 roku

***

***

Biuletyn THTR nr 84 sierpień 2003

VEW w latach 80-tych:

Współpraca nuklearna z rasistowskim reżimem RPA!

Podczas gdy w 1987 r. grupy obywatelskie w rejonie Hamm walczyły z różnego rodzaju akcjami o jego ostateczne zamknięcie po poważnym incydencie w THTR, VEW już w tym momencie, poprzez dyplomację podróżniczą do RPA, został przez nas zaniedbany kurs budowy THTR, który jest możliwy do dzisiaj.Wariant Pebble Bed Modular Reactor (PBMR) postawiony - i pracował beztrosko z białym rasistowskim reżimem! Pierwsze wolne wybory odbyły się w Republice Południowej Afryki w 1994 roku.

Planowany z udziałem czołowych inżynierów i naukowców z Niemiec Stowarzyszenie Operatorów Dużych Elektrowni (VGB) specjalistyczna konferencja na temat wytwarzania energii elektrycznej i elektrowni w RPA. Na otwarciu przedsiębiorstwa państwowego ESKOM zorganizowaną konferencję w Johannisburgu w dniu 9 listopada 1987 r. była wykładem przewodniczącego zarządu VEW i zastępcy Przewodniczący VGB Klaus Knizia przeznaczony. Temat energii atomowej nie był oficjalnie w programie.

Ale według TAZ, Knizia „jest znana z tego, że nie przegapi żadnej okazji do napędzania biznesu energetyki jądrowej”. dr marnet, członek zarządu Düsseldorfer Stadtwerke i VGB, a później dyrektor zarządzający AVR w Jülich (!), Powinien pojawić się również jako mówca jako znany mistrz technologii reaktorów wysokotemperaturowych.

Wizyta w jedynej południowoafrykańskiej elektrowni jądrowej w Koebergu była częścią „programu podstawowego”, który został uzupełniony koktajlami ESKOM oraz „wycieczkami łączącymi” do rezerwatów dzikiej przyrody czy na pustynię Nagib. Niemieckie ugrupowania przeciw apartheidowi szturmowały tę ewidentną współpracę i nawet rzeczniczka SPD Socjalistycznej Grupy Parlamentarnej w Parlamencie Europejskim, Barbara Simonis, oświadczyła 7 września 9 r.: „Pożądana »techniczna i naukowa wymiana doświadczeń« z Państwowa firma energetyczna Republiki Południowej Afryki jest zaangażowana w konspiracyjną współpracę z rasistowskim reżimem.”

Natomiast socjaldemokratyczne rady nadzorcze w RWE i VEW były skrajnie niedoinformowane i bezinteresowne. Rząd stanowy kierowany przez SPD również: „Każdy musi sprawdzić swoje zaangażowanie w RPA na własnym sumieniu”, mówi Ministerstwo Gospodarki, które powinno mieć świadomość, że rząd stanowy może wywierać więcej niż tylko filozoficzny wpływ za pośrednictwem Westdeutsche Landesbank , który jest częścią VEW ”(7 września 9). Dopiero po kilku tygodniach nacisków SPD i związki zawodowe pozwoliły sobie na krytyczne oświadczenie. Dortmund SPD pod OB Samtlebe jednak nie!

Dwóch mówiących po niemiecku, w tym dr. Marnet odwołała swoją podróż pod presją publicznej dyskusji. Ale: Mówca otwierający Szef VEW prof. Knizia pozostaje uparty. W dziewięciostronicowym liście do krytyków z Dortmundu Knizia kategorycznie odrzuca środki bojkotu wobec RPA i deklaruje, że „musisz nawet uczestniczyć w konferencji, zwłaszcza jeśli nie aprobujesz łamania praw człowieka” (13 października 10 r. ).

dyrektor zarządzający VGB Ottmara Schwarza ogłosił również: „Wyświadczamy całej populacji w RPA przysługę, omawiając systemy istotne dla środowiska w elektrowniach, aspekty bezpieczeństwa i kwestie szkoleniowe”. - 

Z tymi samymi „argumentami” czerwono-zielone ministerstwa uzasadniają swoją zgodę na obecny eksport know-how nuklearnego do RPA!

Kiedy 27 października 10 r. w Dortmundzie odbyła się konferencja VGB, dotycząca technologii HTR, protestowało 1987 demonstrantów. TAZ obserwował scenę nuklearną w następujący sposób: „Sytuacja na rynku elektrowni jądrowych jest teraz trudna, powiedział. generator prawdopodobnie będzie miał wysoką temperaturę - Reaktor (HTR) był jednomyślną, jeśli nie tak otwarcie sformułowaną opinią prelegentów na konferencji prasowej, dlatego lobby elektrowni jądrowych coraz bardziej stara się o zamówienia z zagranicy.. ... ”- 

W 1987 roku sponsorzy THTR poznali nowych przyjaciół w rasistowskiej Afryce Południowej.

Efekt widzimy dzisiaj.

Horst kwiat

(Wszystkie informacje pochodzą z wydań TAZ z 15 lipca, 7, 18 i 19 września, 13 i 28 października oraz 9 listopada 1987)

Gottfried Wellmer, specjalista ds. RPA i autor książki „Pożyczki dla ESKOM – przykład współpracy z reżimem apartheidu”, zbliżył się bliżej państwowej firmie w swoim podsumowaniu ukończonym w 2002 roku. Sekcje oznaczone na początku (X) zostały opublikowane w oficjalnym raporcie południowoafrykańskiej Komisji Prawdy i Pojednania i wyraźnie pokazują, jak dziś oficjalnie postrzegana jest rola ESKOM w RPA. Dokumentujemy:

„Według Fine & Rustomjee (1994) Eskom należy do kompleksu mineralno-energetycznego (MEK). To było i jest do dziś sercem południowoafrykańskiej gospodarki. Wytwarza wyższą wartość dodaną na pracownika niż jakikolwiek inny sektor gospodarki. MEK, akumulacja kapitału odbywała się na dużą skalę To tutaj produkowano większość południowoafrykańskiego eksportu.Eskom elektroenergetyka i produkty chemii przemysłowej (Sasol) były głównie nastawione na potrzeby przemysłu wydobywczego, a ich produkcja opierała się na surowce górnictwa, głównie węgiel .

(X) Eskom, jako korporacja parapaństwowa działająca w systemie apartheidu, miał za zadanie po pierwsze produkować niezwykle tanią energię dla górnictwa i przemysłu ciężkiego, a po drugie pomagać w realizacji politycznych celów apartheidu. Właśnie w tym drugim sensie powstał wkład Eskomu

- Oferowanie stabilnych miejsc pracy niewykwalifikowanym białym pracownikom jako personelowi nadzorczemu

- podczas gdy czarnoskórzy robotnicy byli głównie rekrutowani jako krótkoterminowi pracownicy migrujący; Czyli: okresowe bezrobocie Murzynów było zaplanowane od początku; Wzniesienie się. lub możliwości dalszego szkolenia były tak samo wykluczone, jak każda forma zabezpieczenia społecznego; mieszkali w odizolowanych społecznie i ściśle kontrolowanych barakach niekoedukacyjnych; otrzymywali bardzo niskie płace, które nie uwzględniały reprodukcji rodzin robotników w rezerwatach. Dopiero w 1987 roku Eskom podjął wysiłek uznania niezależnych i nierasistowskich związków zawodowych NUM (Krajowy Związek Górników) i NUMSA (Krajowy Związek Metalowców Republiki Południowej Afryki) dla celów zbiorowych płac i rokowań zbiorowych. Dopiero w 1992 r. biali i czarni robotnicy, pracownicy etatowi i migranci zostali dopuszczeni do jednego zintegrowanego forum rokowań zbiorowych.

- Eskom wspierał interesy rządzącej burskiej klasy politycznej w przejęciu kontroli nad wyżynami gospodarki, m.in. poprzez zawieranie długoterminowych kontraktów na dostawy węgla z burskimi spółkami wydobywczymi; lub zatrudniając instytucje finansowe Boer do obsługi lokalnych obligacji publicznych i transakcji finansowych dla Eskom.

- Eskom wspierał bantustańską politykę apartheidu, subsydiując przemysł na obszarach przygranicznych, np. Alusaf w Richards Bay, poprzez szczególnie tanie taryfy energetyczne.

- Eskom poparł roszczenia rządu RPA do regionalnej hegemonii, przejmując rozwój wytwarzania i dystrybucji energii w okupowanej Namibii, podobnie jak Eskom wspierał chwiejne portugalskie imperium kolonialne, budując tamy Cahora Bassa (Mozambik) i Gove & Calueque (Angola). ), a także dofinansowano budowę elektrowni wodnych Ruacana i Cahora Bassa. Ale kiedy Angola i Mozambik uzyskały niepodległość, rzekoma ochrona Ruacany była pretekstem do inwazji wojsk południowoafrykańskich na niezależną Angolę; podczas Contras Renamo mógł zniszczyć tysiące słupów wysokiego napięcia między RPA a Cahora Bassa.

Eskom pomógł przekształcić system apartheidu w zagrożenie dla pokoju.

- po II wojnie światowej Eskom odegrał kluczową rolę w promowaniu wydobycia i przetwarzania uranu w RPA,

- sam Eskom zbudował elektrownię jądrową w pobliżu Koebergu, wsparł finansowo budowę południowoafrykańskiego zakładu wzbogacania uranu oraz budowę południowoafrykańskiej broni jądrowej; Eskom zdołał nawet, z pomocą Szwajcarii i Francji, pozyskać 100 t LEU bez konieczności podpisywania NPT (Układ o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej).

- (X) Ze względu na swoje strategiczne znaczenie dla państwa apartheidu, Eskom został uznany za "klucz narodowy" w 1980 roku; Oznacza to, że wszyscy czołowi pracownicy i menedżerowie Eskomu musieli poddać się kontroli bezpieczeństwa przez służby specjalne i musieli utrzymywać stały kontakt z policją bezpieczeństwa i wojskiem w celu zabezpieczenia obiektów Eskomu przed atakami sabotażowymi. W tym celu Eskom musiał powołać własną milicję i firmowy pierścień kontrwywiadu. Przed Komisją Prawdy i Pojednania Eskom został oskarżony o przekazywanie broni ze swojego magazynu do Inkatha, bezpośrednio napędzając wojnę domową. Eskom temu zaprzeczył.

- Pomimo traktatu Nkomati o nieagresji z Mozambikiem w 1984 r., Eskom zbudował w 1986 r. śmiertelne ogrodzenie elektryczne 63 km wzdłuż granicy między dwoma krajami. W ciągu pierwszych czterech lat swojego istnienia płot o napięciu 3000 V zabił 94 osoby; głównie cywile, którzy próbowali uciec przed wojną wspieraną przez RPA w Mozambiku.”

„(…) W programie „Westblick” (WDR 5) 23.12.2002 grudnia 2000 r. usłyszeliśmy, że przewodniczący ośrodka badawczego w Jülich, profesor Joachim Treusch, chciał przekazać know-how w zakresie energetyki jądrowej dla wariantu THTR Reaktor modułowy Pebble Bed (PBMR) był po raz pierwszy w Republice Południowej Afryki w październiku XNUMX roku i stwierdził: „I ta pierwsza podróż, podczas której podpisano pierwsze umowy, odbyła się wyraźnie w porozumieniu z Ministerstwem Spraw Zagranicznych i ambasadą więc wszystko poszło całkiem legalnie. Mamy następujące pytania:

1. Od kiedy, z jaką treścią i z jakimi uczestnikami, we współpracy z Federalnym Ministerstwem Spraw Zagranicznych i powiązanymi z nim grupami roboczymi (np. Grupą ds. Problemów Atomowych, Grupą Roboczą ds. Nieproliferacji) podjęto wysiłki, aby uzyskać know.how w zakresie wysokich temperatur technologia reaktora dostępna dla firmy energetycznej ESKOM w RPA ?

2. Jak doszło do współpracy między Pana biurem, ambasadą RPA i niemieckimi przedstawicielami przemysłu i nauki i jak wyglądała?

3. Jak oceniasz doświadczenia zdobyte w Niemczech z technologią reaktorów wysokotemperaturowych?

4. Jak ważne są oceny byłych i obecnych przewodniczących Niemieckiej Komisji ds. Bezpieczeństwa Reaktorów Lothara Hahna i Michaela Sailera, którzy bardzo krytycznie wypowiadali się na temat technologii reaktorów wysokotemperaturowych?

5. Czy Pana działania są sprzeczne z deklarowanym celem rządu federalnego, jakim jest stopniowe wycofywanie energii jądrowej?

6. Jak oceniasz powagę i wysiłki ESKOM na rzecz poszanowania praw człowieka oraz przyjaznego dla środowiska i zrównoważonego wytwarzania energii w Afryce Południowej?

7. Czy względy na ryzyko proliferacji odgrywały rolę w Pana działaniach, skoro planowany PBMR w RPA ma być zbudowany specjalnie na eksport i np. produkcja tzw. brudnej bomby mogłaby być możliwa w inne kraje?

8. Czy nadal ma miejsce transfer wiedzy na temat zagadnień jądrowych do RPA i czy jest on planowany na przyszłość?

9. Czy wspierasz wysiłki w swojej służbie, aby zapewnić, że energia przyjazna dla środowiska będzie w przyszłości brana pod uwagę w Republice Południowej Afryki?

Zobacz także w 'Biuletyn nr: 88”, łącznie 2 zapytania z odpowiedzią Ministerstwa z dnia 10.01.2004, które od tego czasu nadeszły.

Przetłumaczyłem aktualny artykuł z "Nuclear Monitor" nr 590 z 11.07.2003 w następujący sposób:

25 czerwca Ministerstwo Środowiska i Turystyki Republiki Południowej Afryki (DEAT) zatwierdziło przegląd środowiskowy planowanego PBMR. To nie ostatni, ale ważny krok w budowie prototypu PBMR w Koeberg koło Kapsztadu.

Południowoafrykańskie organizacje pozarządowe chcą odwołać się od tej decyzji i przygotowują apelację do sądu jeszcze w tym roku, aby zapobiec budowie.

W maju Earthlife Africa poszło do sądu, aby uzyskać nakaz od sędziego przeciwko temu postępowaniu. Earthlife wierzy, że konstytucja Republiki Południowej Afryki daje prawo do bycia wysłuchanym przez rząd przed podjęciem decyzji.

Sąd odrzucił orzeczenie w trybie pilnym 3 czerwca i Eartzlife musiało przejść przez normalny proces prawny. Termin rozprawy przed Ministerstwem Środowiska i Turystyki wyznaczono na 9 września.

26 czerwca DEAT wydał komunikat prasowy zatwierdzający przegląd środowiskowy i

w ten sposób usunęła pierwszą przeszkodę dla 110 MW PBMR. Pozwolenie zawiera wykaz warunków, w tym unieszkodliwiania odpadów, koncepcji likwidacji oraz długoterminowego przetwarzania silnie skażonych odpadów i wypalonych elementów paliwowych, które muszą zostać spełnione przed rozpoczęciem budowy. Naszym zdaniem te warunki są bez znaczenia. (...)

Komunikat prasowy DEAT nie oznacza, że ​​samo ministerstwo nadzoruje przepisy dotyczące odpadów czy ochrony środowiska. Raczej pozostawia te obszary ministerstwu minerałów i energii (odpady) lub państwowemu organowi energetycznemu (bezpieczeństwo).

Niniejsza aprobata jest ważna przez pięć lat. Jeżeli budowa nie rozpocznie się w ciągu pięciu lat, pozwolenie jest nieważne.

W opinii Earthlife opinia publiczna do tej pory była zaangażowana na niskim poziomie.

Zainteresowani obywatele i grupy mają 30 dni na odwołanie się do ministerstwa w celu odwołania się od decyzji. Ostateczny termin odwołania to 25 lipca.”

„Nuclear Monitor” cytuje w osobnym artykule pracę atomową „NuclearFuel” z 3 lipca 2003 r., która wyjaśnia dalszą planowaną ścieżkę proceduralną:

(...) „Ministerstwo Minerałów i Energii musiało wcześniej opracować krajową koncepcję unieszkodliwiania odpadów jądrowych, która musi zostać zatwierdzona przed rozpoczęciem budowy PBMR. projekt z punktu widzenia bezpieczeństwa ESKOM oczekuje, że wymagany raport o bezpieczeństwie nastąpi w pierwszym kwartale 2004 roku. Krajowy urząd ds. energii atomowej zakłada, że ​​przegląd raportu zajmie prawie rok.

Wstępne prace budowlane na miejscu mogłyby rozpocząć się w pierwszym kwartale 2005 roku, a reaktor mógłby pomieścić paliwo jądrowe na dwa do trzech lat przed uruchomieniem.”

„Wraz z końcem apartheidu w RPA zainteresowanie mediów tym krajem w dużej mierze się skończyło. Dostępny jest raport komisji prawdy, naruszenia praw człowieka podczas reżimu apartheidu zostały ujawnione, sprawcy i ofiary są znani. Podczas gdy większość sprawców objęto amnestią, ofiary wciąż czekają na odszkodowanie.

Suma reparacji i odszkodowań wynosi około miliarda marek. Pieniądze, które nie są dostępne, ponieważ Republika Południowej Afryki jest mocno zadłużona. Kredyty z apartheidu pochłaniają jedną piątą budżetu państwa. Niemieckie firmy i banki osiągnęły ogromne zyski w RPA. Dziś nikt nie chce o tym wiedzieć. Umorzenie krwawych pożyczek, których domagały się ofiary apartheidu, nie wchodzi w rachubę. Zachodnie firmy i banki jeszcze mniej myślą o adekwatnych wypłatach zadośćuczynienia za niedolę, którą spowodowały. Więc wszystko pozostaje takie samo. Dawni spekulanci są teraz ponownie szczęśliwie zaangażowani w dochodowe transakcje zbrojeniowe. Pod koniec 1999 roku prezydent Mbeki zawarł kontrakt zbrojeniowy z firmami zachodnioeuropejskimi o łącznej wartości 14 miliardów marek. Pieniądze, które byłyby bardzo potrzebne na walkę z biedą i likwidację problemów społecznych na Przylądku.” (Z AK nr 448)

Kiedy minister spraw zagranicznych Fischer odwiedził RPA w 2000 r., pod jego kierownictwem zawinięto nie tylko obecne kontrakty na eksport know-how nuklearnego z Jülich do RPA (patrz katalog pytań na stronie czwartej), ale także poprzednie uzbrojenie. umowy również znalazły swoją „zieloną” kontynuację. A „Empowerment Czarnych” (por. RB nr 83), który minister edukacji Bulmahn zachwalał jako wzorowy (por. RB nr XNUMX), oznacza w tym przypadku, że niemieccy eksporterzy broni byli zobowiązani do jak największej współpracy z firmami prowadzonymi przez Murzynów. . Co za krok do przodu !!

Horst kwiat

Nasza strona internetowa jest szeroko wykorzystywana i publikowana w różnych gazetach. Od tego czasu dodano wiele listów i dokumentów. Wciąż pilnie poszukujemy tłumaczy na angielski iz angielskiego! Ponadto: Poprosiliśmy Fundację Böll NRW i Ministerstwo Środowiska NRW, aby planowana wycieczka południowoafrykańskich ekspertów ds. energii zatrzymała się również w Hamm i że możemy przedstawić naszą opinię na temat THTR. Wysłaliśmy również e-mail do biura Fundacji Bölla w RPA. Może będzie aktywny w tej sprawie...

NRW płaci 3,034 mln euro rocznie za THTR

W budżecie NRW w sekcji 20 (Zezwolenia na zobowiązania) można przeczytać klauzule 2020 - 69700: „Dotacje w związku z uporządkowanym zamknięciem THTR 300 w Hamm-Uentrop”. Od 2002 r. kraj związkowy Nadrenia Północna-Westfalia musi zapłacić łącznie 23,272 mln euro przez osiem lat. Oznacza to 2009 mln euro rocznie do 3,034 roku.

W Gronau, w Nadrenii Północnej-Westfalii, nic na to nie wskazuje Jedyny w Niemczech zakład wzbogacania uranu rozwija się: zamiast 1.680 ton operator Urenco chce, aby rocznie wzbogacano tam do 7.680 ton naturalnego uranu, aby nadaje się do elektrowni jądrowych - wystarcza paliwa na około 35 dużych Reaktory.

7.500 sprzeciwów wobec rozbudowy wpłynęło do Ministerstwa Gospodarki w Düsseldorfie. „To zostało nawet napisane przez obecnie stowarzyszony z rządem TAZ w dniu 8 lipca 7 r. Aby naprawdę utrudnić ekologom, czerwono-zielony rząd stanowy umieścił przesłuchanie w środku lata i obiekt jako całość 2003 km od Gronau do Legden. Przeciwnicy oczywiście nie otrzymali zawiadomienia na ten termin. 30 lipca TAZ-Ruhr napisał: "Przeciwnicy elektrowni atomowych narzekają na „chaotyczne negocjacje” na rozprawie” i szykany przy wejściu. „Każdy w Niemczech od energetyki jądrowej, nie należy zabezpieczać rozbudowy i dalszej eksploatacji elektrowni jądrowych w innych krajach” – przekonywał Robin. Drewno.

„Federalne Stowarzyszenie Chrześcijańskich Demokratów Przeciwko Energii Jądrowej” (CDAK), które twierdzi, że ma prawie 800 członków, skrytykowało niewystarczającą ochronę ubezpieczeniową i niewystarczające zabezpieczenie elektrowni przed atakami z powietrza. „Federalne Stowarzyszenie Zielonych przeciwko Energii Jądrowej” (GgA i. G.), które ma tylko dziewięciu (!) Członków, energicznie zaprotestowało….

W styczniu i lutym tego roku 25 odbiorców okólnika THTR przekazało darowiznę, aby otrzymać tę kartę. Szczególnie teraz, kiedy debata na temat planowanego wariantu THTR PBMR dopiero się zaczyna w RPA i Niemczech, ważne jest medium, które gromadzi informacje, a także pomaga organizować ruch oporu. Napisałem to również do 35 odbiorców, z których prawie wszyscy mieli coś wspólnego z ruchem na rzecz ochrony środowiska w Hamm w latach 70. i 80. i tylko jedna osoba przekazała darowiznę! Wstydliwy wynik! Z pewnością jest wiele innych ważnych kwestii politycznych i rozumiem, że niektórzy mogą chcieć w pełni cieszyć się ostatnią trzecią życia. Ale szczerze mówiąc, nie spodziewałem się takiego całkowitego braku zainteresowania, chociaż doskonale wiem, że gdy w bezpośrednim sąsiedztwie pojawia się osobiste zagrożenie, zawsze jest dużo emocji i nawet jeśli chodzi o Ahaus, zaangażowanie bardzo spadło. Pytanie tylko: kto, jak nie my, powinien zrobić coś przeciwko planowanej budowie PBMR?

***

góra strony

***

***

góra strony

***