De THTR nieuwsbrieven uit 2009

***

***

THTR nieuwsbrief nr. 125, februari 2009

125 problemen: niet altijd THTR ...

Nadat de Daily Horror Trip Reaktor (THTR) er niet meer één was, schitterde hij rustig voor zich uit en trok alleen minder vaak de aandacht. Aangezien radioactiviteit en nucleair afval niet meer verdwijnen dan de inspanningen van bepaalde politici om dit type reactor nieuw leven in te blazen, zeggen we sinds 1987: blijf waakzaam en documenteer de volledige omvang van het faillissement voor toekomstige generaties in de THTR-circulaire.

Maar er was nog tijd voor de leukere dingen in het leven, waaronder het lezen van onze plaatselijke krant. Want zonder twijfel was het belangrijk om te weten waar de meeste tuinkabouters in Hamm zaten of wat de konijnenfokkerij naast de deur uitspookte. Deze uiterst opmerkelijke informatiebundel in de plaatselijke krant vormde de basis om de THTR-circulaire te laten schitteren met achtergrondartikelen, bijvoorbeeld om uit te leggen waarom de krant is zoals hij is: "Typing for Ippen" en "God made me a publisher" in Nr. 51 verscheen eerst in de TAZ, maar dan bij ons. Nu moet uiterlijk aan jongere lezers worden uitgelegd dat de THTR-Rundbrief talrijke artikelen uit andere kranten documenteerde tot nummer 52. Tot op heden is de totale lengte van alle nieuwsbrieven ongeveer 2.600 pagina's.

De gemiddelde intellectuele horizon, wijdverbreid in een provinciestad als Hamm, leverde het juiste personeel in de politieke partijen op. De populaire 19-delige serie over "Leithammel Laurenz" met de trotse Duitse stamtafel en loonkegelkoning, de schaamteloze VEW-lobbyist en zijn interview met de extreemrechtse krant "Junge Freiheit" laat duidelijk zien hoe bepaalde figuren in deze samenleving blijven decennia lang aan de top staan ​​(zonder noodzakelijkerwijs met een meerderheid te zijn gekozen).

Maar niets blijft zoals het was. Ondertussen imiteert zelfs de WA de THTR-reeks circulaires en karikaturen Meyer's kerncompetentie: "Meyer bij McDonalds, Meyer bij het tankstation, Meyer die aardappelpannenkoeken bakt in de voetgangerszone, Meyer op het Oktoberfest, Meyer underground en Meyer leg de eerste steen voor het RWE kolengestookte elektriciteitsblok." (11/10/2008). Meyer satire is duidelijk in de mainstream aangekomen en dit begint op een positieve manier te verrassen. Het enige wat ik nu nog moet doen, is hopen op een nieuwe, lucratieve Meyer-kandidatuur om de spannende vraag te onderzoeken of hij deze keer de 30% hindernis in Hamm zal halen? Want ook onze lieve medeburgers zijn niet helemaal blind.

Een karikatuur van Meyer, die zeker niet in de mainstream te vinden is, drukte de THTR-Rundbrief in nummer 64 af. Tekenaar was Siegbert Künzel. In nummer 78 schreef hij ook een langer artikel over de verwoeste synagoge in Hamm en de nieuwe vormen van herdenking op de Synagogenplatz. De oorzaken en gevolgen van nationalistische arrogantie zijn altijd een onderwerp geweest in deze krant.

De preoccupatie met het weer oplevende antisemitisme in de BRD leidde ertoe dat deze krant (nr. 75) in detail berichtte hoe de afstammelingen van enkele miljoenen joden in Rusland en Oekraïne de ramp in Tsjernobyl in klezmermuziek verwerkten. Regio Kiev is een oude Joodse nederzettingsgebied - het moet nu gezegd worden.

In veel opzichten was het onvermijdelijk dat er een confrontatie zou komen met de partij die oorspronkelijk onze glanzende ruïnes had gekozen als hun favoriete reactor. Sommige van deze politici rouwen openlijk om hem of nog steeds heimelijk achteraf - functies in gemeentelijke nutsbedrijven, raden van toezicht en commissies waarin de vermeende voordelen van de wonderreactor werden onderstreept met behulp van royale donaties waren maar al te aantrekkelijk. Gedeeltelijk tot vandaag. Ik was ook lid van deze partij toen ik 17 was en hoop dat het zal doorgaan als een jeugdzonde. Vanuit mijn eigen pijnlijke ervaring werd het partijsoldaat Bismarxisme van de SPD nader onder de loep genomen. Er was veel te melden:

NRW-minister van Milieu Matthiesen werd ontmaskerd als een meester in desinformatie (nr. 48). NRW-minister van Binnenlandse Zaken Kniola belasterde tegenstanders van kerncentrales in Ahaus, maar liet SS-massamoordenaars bespioneren die vervolgd werden door het naziregime (nr. 56). We reageerden op de verklaring van de NRW-minister van Economische Zaken en THTR-ongevallenexpert Jochimsen dat de HTR-lijn "bij voorkeur en veilig" was met: "Er is een dode drugs gevonden en zijn dealer werd om een ​​onderzoeksrapport gevraagd" (nr. 63). De onvermoeibare inspanningen van de NRW-minister van Financiën Schleusser om de sluiting van de THTR op het laatste moment te voorkomen (nr. 66) werd erkend, evenals de landelijke SPD-krant voor lokale politici "Democratische gemeenschap" (nr. 64). Zelfs na de ramp in Tsjernobyl stond dit vel papier nog vele jaren vol met vastgepinde nucleaire propaganda en betaalde advertenties uit de nucleaire industrie. De sociaal-democratische realpolitik zag er meestal dienovereenkomstig uit.

Dit hoge niveau van verdorvenheid in de politiek was moeilijk te verdragen. Onder deze omstandigheden bleef het een constante uitdaging om niet tot gewapende strijd over te gaan, maar bewust over te gaan tot geweldloze actie. De ervaringen van oude geweldloze strijders als Gandhi en Thoreau moesten verder worden ontwikkeld voor de moderne burgerinitiatiefbeweging. Een belangrijk hulpmiddel was het "Bewegingsactieplan" (nr. 51), dat door Bill Moyer, een medewerker van Martin Luther King, was ontworpen als een dynamisch en strategisch georiënteerd actievoorstel. Moyer kent verschillende rollen en taken toe aan de verschillende deelnemers, die elkaar kunnen aanvullen en die allemaal bruikbaar moeten worden gemaakt. Dit zijn de kritische burgers, de 'rebellen', de activisten voor sociale verandering en de onvermijdelijke hervormers die onze zaak zullen verraden zodra de druk afneemt.

Toen enkele jaren geleden steeds duidelijker werd dat er een nieuwe THTR gebouwd moest worden nabij Kaapstad in Zuid-Afrika, ontstond er een onverwachte dwarsverbinding met een van de belangrijkste pioniers van de BI-beweging. In de uitgebreide jubileumeditie 100 werd gemeld dat Mahatma Gandhi 21 jaar als advocaat en activist in Zuid-Afrika (soms zelfs in Kaapstad) had gewoond. De stakingsbewegingen van de mijnwerkers die hij steunde, vonden plaats in Osttransval, de huidige partnerstaat van Noordrijn-Westfalen. Sommige bedrijven in het Ruhrgebied bouwen nu delen van de THTR in Zuid-Afrika. Reden genoeg om in deze krant eens dieper op dit land in te gaan. En naar buurland Namibië (nr. 101 +103), vroeger een Duitse kolonie, waar het uranium vandaan komt. - Het is niet ver van hier naar het grootste atoombommensmokkelschandaal aller tijden. Het artikel "The Atomic Triangle: Germany, South Africa and Pakistan" (nr. 95) werd het meest gelezen van deze krant met een goed dozijn herdrukken in andere kranten met een hoge oplage. Dit schandaal komt in dit nummer opnieuw aan de orde.

En dan was er Hartz IV. Heel wat mensen uit de milieubeweging zeiden eerst niets omdat ze vanwege hun bevoorrechte klassensituatie nogal egoïstisch geloofden dat ze niet met zoiets alledaags te maken hadden. Nog voordat deze sociale overval juridisch bindend werd, verschenen er in 2002 verschillende speciale nummers (nr. 73, 76) over dit onderwerp. En toen meldden we wat te denken van het "verzet" van de DGB tegen Hartz IV: Bijna alle federale parlementsleden die lid waren van de DGB hebben de wet goedgekeurd! Wat kun je anders doen dan met de songwriter Georg Kreisler te zeggen: "Het heeft geen zin meer om liedjes te maken in plaats van de verantwoordelijken neer te leggen" (nr. 85)?

Burgerinitiatieven ontstaan ​​wanneer parlementen worden bestuurd tegen de wil van de meerderheid van de bevolking. Dit geldt niet alleen voor de Bondsdag, maar ook voor de lokale politiek (zie Lippesee, nr. 108). We bevinden ons in een "superverkiezingsjaar" in 2009, waarin sommige mensen, in tegenstelling tot alle eerdere ervaringen, de illusie koesteren dat ze iets goed doen met een kruis op de juiste plaats. Het enige wat ze doen is hun eigen zaken delegeren aan een paar winderige politieke bureaucraten! Om de onverbeterlijke stembusgangers te laten zien hoe de Hammer Council een jaar na de ramp in Tsjernobyl omging met het zeer explosieve onderwerp van THTR-ongevallen, kijken we naar een ouder nummer. Hier is hoe het lokale kiezersinitiatief Grün-Alternative Liste verging nadat het erin slaagde in de gemeenteraad van Hamm te komen:

"Luister naar toespraken, handen omhoog, handen naar beneden, zoek naar het volgende sjabloon van de stapel, wordt opzettelijk over het hoofd gezien door het management wanneer hem wordt gevraagd om te spreken, maar vecht toch voor het recht om te spreken om een ​​keer een toespraak te houden voor de THTR, neem de zinloze route naar de microfoon, dan het zinloze applaus van enkele toeschouwers horen, de volgende dag in de krant staan ​​en de reactor blijft draaien, mogelijk onderbroken door een schrikbarend aantal meldingsplichtige incidenten en hernieuwde reparatiewerkzaamheden.

Zijn toespraak werd niet alleen beantwoord met ruzie over wat getolereerd kon worden. Het werd niet zelden onderbroken door minachtend gelach van de andere gekozen functionarissen. Laurenz babbelde vervolgens demonstratief met de man achter hem. Sommigen van hen gingen naar het toilet of dronken even snel een biertje en kwamen pas terug om hun voorstellen af ​​te wijzen.” (nr. 97)

Wie dit walgelijke circus heeft meegemaakt, verliest niet alleen respect, maar ook de hoop op verbetering binnen de gegeven politieke representatiesystemen. Wie erin slaagt om in het parlement of zelfs de regering te komen - misschien met goede bedoelingen - zal schrikbarend weinig kunnen veranderen. Omdat de echte macht in handen is van anderen. Slechte omstandigheden worden echt in twijfel getrokken en veranderd, voornamelijk door directe acties, massamobilisaties en buitenparlementaire bewegingen - burgerinitiatieven.

Op 5 november 2008 publiceerde DPA onderstaand artikel onder de kop "Kosten zorgen ervoor dat Zuid-Afrika afziet van uitbreiding van kernenergie". In verschillende zeer verkorte krantenversies wekte het bij sommige lezers de nodige irritaties op: geldt deze zet ook voor de Pebble Bed Modular Reactor (PBMR)? - Hier is de lange versie van het bericht: 
"Zuid-Afrika heeft aanvankelijk de geplande uitbreiding van zijn kerncentrales opgegeven tegen de achtergrond van gestegen kapitaalkosten. Het staatsenergiebedrijf Eskom zei vrijdag dat de geplande nieuwbouw van een tweede drukwaterreactor was geannuleerd. De Franse Areva-groep en de Amerikaanse fabrikant waren in de definitieve selectie Westinghouse.
Tot dusver heeft de Kaapstaat de enige commerciële kerncentrale van Afrika in Koeberg (nabij Kaapstad) geëxploiteerd. De uraniumproducent Zuid-Afrika ontwikkelt momenteel een minireactor (PBMR) parallel aan China, waarvan het prototype tegen 2012 moet zijn voltooid.
De naar de Duitse hogetemperatuurreactor gemodelleerde PBMR wordt later ook geëxporteerd. Met het oog op de acute energiecrisis in het land had Eskom 150 miljard rand (15 miljard euro) gepland voor een vijfjarig vernieuwingsprogramma. De wereldwijde crisis maakte het aantrekken van kapitaal op de internationale financiële markt echter moeilijker dan verwacht. Tot dusver heeft het land ongeveer 94 procent van zijn energie geproduceerd uit steenkool en 5 procent uit de kerncentrale van Koeberg, die in de jaren tachtig werd gebouwd en waarvan de twee reactoren 1980 megawatt leveren. Slechts één procent komt uit hernieuwbare energie.”

Zuid-Afrika hoeft dus alleen om financiële redenen af ​​te zien van de op één na geplande drukwaterreactoren, omdat het er geen geld voor heeft. De nucleaire industrie en de Zuid-Afrikaanse regering zijn vastbesloten door te gaan met de bouw van de PBMR. Het nucleair-kritische tijdschrift "Nuclear Monitor" bericht in nummer 681 van 18 december 12 over de achtergronden van deze nieuwe ontwikkeling. Hier zijn enkele fragmenten:

"In 1998 werd verwacht dat de bouw van een prototype van de PBMR al in 1999 zou beginnen en dat het voor 2003 klaar zou zijn om vervolgens commercieel gebruik mogelijk te maken. In maart 2007 maakte een woordvoerder van de PBMR-operators bekend dat de De bouw van een prototype start mogelijk niet vóór 2008 of begin 2009.

In 2007 verwachtte nucleair-kritische wetenschapper Steve Thomas dat het demonstratiemodel pas medio 2014 elektriciteit zou kunnen leveren. Dat zou meer dan 10 jaar later zijn dan de toekomstige exploitanten in 1998 voorspelden.

In april 2006 maakte de Zuid-Afrikaanse minister Alec Erwin bekend dat hij het energiebedrijf ESKOM had gevraagd of het een drukwaterreactor (!) kon bouwen om in de dringende elektriciteitsbehoefte van het land te voorzien. Het antwoord was dat zo'n kerncentrale met een vermogen van 200 tot 300 MW pas in 2014 elektriciteit kon leveren. En zou $ 9-11 miljard kosten.

Volgens analist Van der Waal van Frost & Sullivan zal de huidige "stilstand" in het algemene nucleaire programma van ESKOM ook het commerciële gebruik van de PBMR met vier jaar vertragen tot 2020. Ook de perswoordvoerster van de ondernemersverenigingen, Portia Molefe, vreesde op 5 december 12 dat deze situatie ernstige schade zou kunnen toebrengen aan het PBMR-project en drong aan op een spoedige fundamentele beslissing zodat het kon doorgaan.

Zelfs vóór de financiële crisis werden de kosten van een prototype van 165 MW van de PBMR optimistisch geschat op 3 miljard dollar. Dus je bent al in omvang verdubbeld, schreef Uranium Intelligence Weekly. Het inbedrijfstellingsproces en de opslag van nucleair afval zijn nog niet meegenomen."

Tot zover het fragment uit "Nuclear Monitor". De nucleaire lobby in Zuid-Afrika heeft flink gezweet en zal nog met een paar ideeën moeten komen om misschien met veel geld de kar uit de modder te trekken. Het geld is echter krap geworden. De kritische THTR-studie van de Jülich-wetenschapper Moormann, geschreven in het Engels, is inmiddels welbekend in Zuid-Afrika en is een heet hangijzer. Met de PBMR worden vergaande exportverwachtingen geassocieerd. Zuid-Afrika en de nucleaire industrie willen tientallen opkomende economieën en islamitische staten overtuigen om gebruik te maken van deze 'wonderreactor'. En ze denken ook aan één ding: atoombommen!

Het project, dat de nucleaire industrie met veel euforie begon, is tot stilstand gekomen en zal nog voor menige verrassing zorgen. Het is gewoon een echte hogetemperatuurreactor.

Aanvullende artikelen over de PBMR in Zuid-Afrika zijn te vinden in THTR Circulars No. 110 (2007) en 114 (2007).

De komende jaren wordt in Zuid-Afrika een hogetemperatuurreactor gebouwd, de Pebble Bed Modular Reactor (PBMR). De voorbereidingen zijn al in volle gang. Bedrijven uit het Ruhrgebied helpen mee. Zuid-Afrika is een extreem onveilig gebied geweest, en niet alleen sinds de gangsteraanval in het midden van de controlekamer van het nucleaire centrum van Pelindaba, waar de vijf atoombommen van het oude apartheidsregime nog steeds zijn opgeslagen.
Zuid-Afrika benadrukt herhaaldelijk dat het zich wil houden aan het Nuclear Non-proliferation Treaty en dat het constructief zal samenwerken met het International Atomic Energy Agency (IAEA). Gezien de aan de gang zijnde bouw van de PBMR bij Kaapstad en de daarmee gepaard gaande en geplande export van nucleaire installaties met proliferatiemogelijkheden naar opkomende landen, zijn deze beloften niet meer te veel waard.
De gebeurtenissen rond het nucleaire smokkelproces in Stuttgart in 2008 toonden duidelijk aan dat het gedrag van Zuid-Afrika in 's werelds grootste kernwapenschandaal aller tijden onder de Pakistaanse "vader van de atoombom", Abdul Khadir Khan, onverantwoordelijk en hypocriet is.

Tijdens de apartheid streefde het racistische regime ernaar om een ​​kernmacht te worden en legde het talrijke contacten met onbetrouwbare zakenmensen, ingenieurs en ambtenaren uit verschillende staten om onderdelen te verkrijgen. Zo werd dit land niet alleen een knooppunt van het nucleaire smokkelnetwerk, maar ook een productielocatie voor diverse zeer gewilde losse onderdelen voor uraniumverrijkingsinstallaties.

Nadat Libië de afgelopen jaren zijn atoombomplannen moest opgeven en informatie prijsgaf over met wie het samenwerkte, vonden er arrestaties en rechtszaken plaats in de BRD en Zwitserland. De bevoegde rechtbanken kregen echter te maken met massale doofpotten door geheime diensten en staten bij het aanleveren van bewijs. Dit schandaal werpt veelzeggend licht op het onvermogen (vaak ook de onwil) van staten om de verspreiding van kernwapens effectief een halt toe te roepen. Op 16 oktober 10 schreef Focus Online het volgende verslag over het proces tegen de beklaagden die in Zuid-Afrika praktiseren:

"De Duitse ingenieur Gotthard Lerch is veroordeeld voor zijn rol in het geheime nucleaire programma van Libië. De Lerch-zaak bracht de Hogere Regionale Rechtbank van Stuttgart tot het uiterste. De beschuldigde volgde de procedure in stilte en vaak met een stoïcijnse grijns, en uiteindelijk heeft hij had reden om te glimlachen: de senaat voor staatsveiligheid van de Hogere Regionale Rechtbank van Stuttgart veroordeelde de 65-jarige Duitse ingenieur Gotthard Lerch, die in Zwitserland woont, tot vijf en een half jaar gevangenisstraf.

De reden is een deal tussen het federaal parket, de advocaten van Lerch en de rechtbank: Lerch gaf toen toe dat hij betrokken was bij de bouw van een uraniumverrijkingsfaciliteit in Zuid-Afrika. Van eindklant Libië wil hij echter niets weten. In ruil voor zijn bekentenis werd hem bij voorbaat verzekerd dat hij geen gevangenisstraf van meer dan zes jaar zou krijgen.

Vijf en een half jaar gevangenisstraf. Dat klinkt zwaar. Maar de 66 maanden zijn "verkort" met 12 maanden "vanwege de lange duur van de procedure". De ingenieur zonder strafblad heeft al 21 maanden in voorarrest gezeten. Er zijn nog 33 maanden te gaan. Maar ze zullen een "rest van de straf" terugbetalen, die de verdediging nu aanvraagt ​​en die het federaal parket zal goedkeuren. Dus de afspraak.

In zijn pleidooi rechtvaardigde federaal aanklager Wolfgang Sigmund deze "overeenkomst" door te zeggen dat het proces "de grenzen van het vaststellen van de waarheid had aangetoond". De controversiële gebeurtenissen betroffen internationale operaties met aanknopingspunten voor de geheime dienst, die niet meer konden worden opgelost zonder uitgebreide juridische bijstand van een aantal staten. Deze rechtsbijstand is er in een aantal gevallen niet van gekomen en wordt ook niet in de toekomst verwacht. Daarom is de toelating van Lerch wettelijk "van hoge waarde".

De voorzitter van de rechtbank Jürgen Niemeyer was het in de motivering van het vonnis eens met deze beoordeling. Het Lerch-proces wordt gekenmerkt door "eigenaardigheden" die "bij normale processen" niet voorkomen. Vrijwel alle plaats delict, bewijsmateriaal en getuigen bevinden zich in het buitenland. Hij berispte met name de Republiek Zuid-Afrika, die simpelweg "geen reacties" had getoond op talrijke rechtshulpverzoeken. Dit zou in sterke tegenspraak zijn met de toezeggingen van Zuid-Afrika aan het Internationaal Agentschap voor Atoomenergie dat het zou helpen om het Khan-netwerk op te ruimen."

Op 16 oktober 10 becommentarieerde de Rheinische Post de uitkomst van het proces als volgt: "Het federaal parket had zes jaar gevangenisstraf geëist. De verdediging eiste een mildere straf en rechtvaardigde dit met de stelling dat de deal mogelijk was gestart door internationale geheime diensten. De rechtbank volgde deze bewering niet, maar was kritisch over de rol van inlichtingendiensten en de International Atomic Energy Agency (IAEA): Hun betrokkenheid maakte het bijna onmogelijk om de waarheid te onderzoeken."

Drie leden van de Zwitserse familie Tinner van ingenieurs, die ervan worden verdacht zeer actieve leden van het Khan-netwerk te zijn, werden in januari 2009 snel achter elkaar vrijgelaten na enkele jaren van voorlopige hechtenis. Pas nadat hun atoomsmokkel aan het licht kwam, werkten ze samen met de Amerikaanse geheime diensten. In een geheim gehouden besluit beval de Federale Raad van Zwitserland op 14 november 11, blijkbaar onder druk van de VS, om uitgebreide, zeer explosieve gegevensdragers uit de Tinner-procedure te vernietigen! Dit nieuwe schandaal houdt Zwitserland in februari 2007 bezig. Vervolg volgt.

Internationale controle-autoriteiten en geheime diensten maakten gemene zaak met gewetenloze criminele bendes. Zuid-Afrika blokkeerde elke constructieve samenwerking met justitie om het nucleaire schandaal aan het licht te brengen. Dit land houdt zich niet eens aan de extreem lakse en onbetrouwbare internationale minimumnormen. Dit is nog een reden waarom de PBMR-constructie moet worden voorkomen!

De spoortransporten met het zeer gevaarlijke uraniumhexafluoride (UF6) via Hamm naar Gronau hebben de afgelopen jaren tot veel discussies geleid. Nu wordt Hamm opnieuw getroffen. Tot nu toe is het uitgeputte radioactieve materiaal via Rotterdam naar Siberië gestuurd, waar het in de open lucht wordt opgeslagen. - Maar op 8 december 2008 vervoerde de trein het via Hamm naar Zuid-Frankrijk naar het nucleaire bedrijf AREVA / Eurodif. Volgens de Gronau-exploitant Urenco zijn er zeven wagons met elk vier vaten naar Zuid-Frankrijk gereden. Dat was in totaal 350 ton verarmd uraniumhexafluoride.

***

top of page

***

***

top of page

***