De THTR nieuwsbrieven uit 2008

***

***

THTR nieuwsbrief nr. 123, oktober 2008

inhoud:

Het is nu tijd om te handelen:
Kanker bij kinderen rond kerncentrales

*

De mijn van Asse II onthult:
Hoogradioactieve THTR-splijtstofelementen duiken weer op!

*

Insider-onderzoek toont aan:
Inherente incidenten en radioactiviteitsemissies van de HTR-lijn!

*

Kerncentrales = enorme winsten voor aandeelhouders

*

Het is nu tijd om te handelen:

Kanker bij kinderen rond kerncentrales

De voorzitter van de nucleair kritische artsenorganisatie IPPNW, dr. med. Angelika Claussen, riep woensdag op een persconferentie in Berlijn op om de nodige conclusies te trekken uit het onderzoek naar kinderkanker en te zorgen voor de nodige risicopreventie. "Het is nu tijd om in actie te komen, want we hebben al veel tijd verloren", aldus Claussen. "Als minister van Milieu Sigmar Gabriel nu het onderzoek naar kinderkanker voor een nog langere officiële zender wil opschorten, dan moet bondskanselier Angela Merkel van de dringend noodzakelijke risicopreventie en dus de bescherming van de burgers een topprioriteit maken."

Claussen wees erop dat er al meer dan tien jaar serieuze aanwijzingen zijn voor verhoogde kankercijfers in de buurt van kerncentrales. Betrouwbaar bewijs hiervoor is al acht jaar beschikbaar en de definitieve zekerheid wordt nu geboden door het huidige onderzoek naar kinderkanker dat in 2007 door het IPPNW is gelanceerd. "Je kunt discussiëren over de details van deze studie, maar één ding is nu zeker bewezen", zegt Claussen: "Hoe dichter een kind bij een kerncentrale woont, hoe groter het risico op kanker of leukemie voor het kind - en dat op 25 meter precies."

Professor Eberhard Greiser, Instituut voor Volksgezondheid en Verpleegkundig Onderzoek aan de Universiteit van Bremen, zei in Berlijn dat het aantal extra gevallen van kanker niet de centrale vraag van het onderzoek was. In dit opzicht is het twijfelachtig of het hoofd van de studie, professor Maria Blettner, herhaaldelijk slechts verwijst naar een klein aantal gevallen in de "5 km-zone" en op zijn best de halve waarheid vertelt. Greiser benadrukte: "Als je het over aantallen hebt, dan hebben we in het hele studiegebied eigenlijk te maken met 29 tot 121 extra kankergevallen. Dat is 275% - 8% van alle kankers bij kinderen tot 18 jaar in het studiegebied - Dus binnen een straal van 5 km - rond de kerncentrales. We hebben het dus over een significant percentage kankergevallen bij kleine kinderen."

dr. vr. nat. Sebastian Pflugbeil, voorzitter van de Vereniging voor Stralingsbescherming, wees er in dit verband op dat er een aanvullende case-control studie is uitgevoerd om te bepalen of het belangrijkste resultaat van de Mainz kinderkankerstudie, een significante afstandsafhankelijkheid van de risico's, ook door middel van een een groot aantal andere mogelijke beïnvloedende factoren (confounders) zoals bestrijdingsmiddelen kunnen worden verklaard. "Zo'n confounder is niet gevonden", zegt Pflugbeil. "De onderzoekers van de Mainz Children's Cancer Registry vonden dat alleen de afstand tot de kerncentrales significante resultaten opleverde. Als men ervan uitgaat dat de radioactieve blootstelling afneemt met de afstand, evenals het waargenomen risico, dan is de conclusie dat de oorzaak van de toegenomen Kankercijfers moeten worden gezocht in de radioactieve emissies van de kerncentrales."

Professor dr. med. Greiser en professor dr. med. Wolfgang Hoffmann, University of Greifswald, Department of Supply Epidemiology and Community Health, bevestigde de correcte computationele uitvoering van het onderzoek, maar gaf ook kritisch commentaar op de conclusies van de studiediscussie. Hoffmann maakte duidelijk: "Een oorzakelijke bijdrage aan radioactieve emissies van kerncentrales is op basis van deze onderzoeksresultaten zeker niet uit te sluiten."

Professoren Greiser en Hoffmann en Dr. Pflugbeil is lid van de pluralistische commissie van deskundigen van het Federaal Bureau voor Stralingsbescherming, die de studie naar kinderkanker van het Duitse Kinderkankerregister in Mainz adviseerde. Op 10 december 2007 heeft deze commissie in haar verklaring over de resultaten van het onderzoek unaniem verklaard dat het vrijkomen van radioactieve stoffen uit Duitse kerncentrales niet kan worden uitgesloten als oorzaak van het toegenomen aantal gevallen van kinderkanker.

Volgens natuurkundeprofessor Schmitz-Feuerhake - voorheen Universiteit van Bremen - stoten nucleaire installaties meer radioactiviteit uit dan officieel wordt vermeld. De operators zouden continu metingen uitvoeren aan de uitlaatschoorsteen en in het afvalwater. “Maar er zijn voorbeelden van ongeoorloofd vrijkomen. Dit komt onder meer tot uiting in het feit dat in het bloed van kinderen in de buurt van de kerncentrale Krümmel en het kernonderzoekscentrum GKSS significant meer dicentrische chromosomen werden gevonden. een uitgebreide studie dan bij de niet-blootgestelde kinderen. Dicentrische chromosomen zijn een specifieke indicator van stralingsschade."

Het argument van de autoriteiten dat de dosis te klein is om het waargenomen effect te produceren, is niet geldig. De populatiedosis kan niet direct worden gemeten, maar moet worden gesimuleerd met behulp van modelberekeningen uit de gemeten emissies. Vooral bij kleine kinderen kunnen de onzekerheden bij het bepalen van de dosis oplopen tot enkele machten van tien.

Voor dr. med. Claussen moet nu uitvoering geven aan het door het Europese en constitutionele recht vereiste principe van risicopreventie. De arts trok een vergelijking uit haar praktijk: "Als er zoveel ernstige bijwerkingen bekend zouden worden van een medicijn, dan zou dit medicijn direct uit de handel worden genomen totdat de oorzaken van de bijwerkingen volledig zijn opgehelderd. Dit is een vanzelfsprekende voorzorgsmaatregel principe om patiënten te beschermen. Waarom geldt dit niet voor de werking van de kerncentrales?"

Bron: IPPNW persbericht, www.ippnw.de

*

In de mijn van Asse II bij Wolfenbüttel in de voormalige zoutmijn werden tussen 1967 en 1978 124.494 pakketten laagradioactief en 1.293 pakketten middelradioactief afval opgeslagen. Dit staat in de officiële versie van 18 april 2002 in de "bijgewerkte inventaris van radionucliden". Met het oog op Gorleben moest dit experiment bewijzen hoe goed zoutmijnen geschikt zouden zijn voor de opslag van kernafval voor duizenden jaren.

Jarenlang heeft het binnendringen van water en loog van Asse een atomair toilet gemaakt met een opwaartse spoeling. Een hele regio leeft nu in angst voor de radioactieve overblijfselen van de afgelopen decennia. Asse staat binnenkort onder water. De angst voor burgerinitiatieven: De overstroming verandert de zoutkoepel in een spons en mobiliseert de radioactieve stoffen nog meer. Op 5 juli 2008 demonstreerden duizend mensen hiertegen.

Volgens officiële informatie bevindt zich in de Asse-mijn 102 ton uranium, 87 ton thorium en 11,6 kg plutonium. Thorium is een duidelijke aanwijzing dat er ook radioactieve stoffen uit het THTR Jülich zijn opgeslagen. De kiezelbedreactor van de Arbeitsgemeinschaft Versuchsreaktor (AVR) had een vermogen van 15 MW en was in bedrijf van 1966 (eerste kritiekheid) tot 1988. "Eind 1985 waren er meer dan 255.000 splijtstofelementen in de AVR gebruikt" (1), aldus de exploitant. Ze schreef het volgende over de berging van gebruikte radioactieve splijtstofelementen:

“In 1973 werd een programma opgezet voor de testopslag van AVR-splijtstofelementen in de zoutmijn van Asse, die samen met de opwerkingstestfaciliteit JUPITER destijds voldoende capaciteit bood voor AVR-verwijdering. De voorlopige sluiting van de Asse en de heroriëntatie van het JUPITER-project vereisten echter een herziening van het bergingsconcept ”(2).

Hoewel in Asse alleen laag- en middelradioactief afval mag worden opgeslagen, gebeurde er iets anders: van 1967 tot 1982 werd bij THTR Jülich slechts 93% verrijkt uranium-235 gebruikt: “In de AVR is de werkgroep daarom geleidelijke vervanging van hoogverrijkte thoriumhoudende splijtstofelementen sinds 1982 laagverrijkte splijtstofsamenstellingen. In 1985 vormden ze 43% van de splijtstofelementen in de reactorcyclus ”(3). Het is onnodig te speculeren of er tussen 1967 en 1978 honderdduizend van deze hoogradioactieve splijtstofelementen zijn opgeslagen of meer. Het had niet mogen gebeuren.

De Groenen van Nedersaksen publiceerden de op hun homepage "Begeleidende lijst voor de experimentele opslag van middelradioactief afval in de zoutmijn van Asse", Afzender: Jülich nucleaire onderzoeksfaciliteit. Datum: 15 december 12. De afvalstoffen U, Th (Thorium!) en SP worden genoemd. Soort radioactief afval: "Brandstofelementballen in een blikje"! - Zo werd het millennia lang veilig opgeslagen. Dit is een slechte grap!

In het maandblad “Konkret” van augustus 2008 wees Detlef zum Winkel er als eerste op dat hoogradioactief kernafval van de THTR Jülich in Asse werd opgeslagen en merkte op: niveau radioactief is een tien jaar lang misleidend publiek dat nauwelijks kan worden overtroffen als het gaat om durf. Dit verduidelijken zou een van de taken zijn geweest van het parlementslid dat het kiesdistrict waarin Asse is gevestigd in de Bondsdag vertegenwoordigt: Sigmar Gabriel, vandaag ook minister van Milieu in Berlijn."

En er is nog een zeer explosieve verbinding met de Winkel in "Konkret": "Asse verbergt de erfenissen van het begin van het Duitse nucleaire programma. Omdat het spul zo lang schijnt en zo moeilijk te verbergen is, zou het veel raadsels en geheimen kunnen oplossen uit de tijd dat onze Ahmadinejad nog Franz Josef Strauss heette. In Karlsruhe en elders was het - toevallig! - gewerkt aan dezelfde projecten die Iran momenteel wil, uraniumverrijking en zwaarwaterreactor."
De azen brengen het aan het licht. Met dit in gedachten: veel succes!

Opmerkingen:
1. "Lange-termijn ervaring met de AVR experimentele kerncentrale", BBC + HRB, 1987, pagina 7
2. De kiezelbedreactor van de experimentele reactorwerkgroep", Ed.: AVR, BBC, HRB; mei 1987, pagina 19
3. Zie onder 1., pagina 6. Dit artikel geeft ook een belangrijk inzicht in de operationele praktijk van de AVR: “In de eerste jaren van bedrijf waren er bijzonder onderhoudsgevoelige componenten in gebieden binnen de reactoromhulling die alleen onvolledig afgeschermd van directe straling. Dit verklaart de relatief hoge doses in de eerste 3 jaar van gebruik. Nadat deze onderdelen waren vervangen door betere...", kwamen ze dan naar Asse?
In een brief aan de redactie in WA van 29 augustus 8 werd verwezen naar de aansluiting Asse - THTR. Op 2008 september 5 berichtte ook de WA hierover als onderdeel van een themapagina: "Wat kwam er uit NRW?" 

*

Een nieuwe studie (1) door de wetenschapper Rainer Moormann over de werking van de thorium-hogetemperatuurreactor (THTR) AVR in Jülich, die in 1988 werd stilgelegd, stelt niet alleen de hele eerdere officiële veiligheidsarchitectuur van deze reactorlijn ter discussie , maar schudt ook de uitspraken van de internationale atoomgemeenschap over de voordelen van de nieuwe generatie IV-reactoren in hun fundamenten.

Opmerkelijk is dat deze kritiek afkomstig is van een wetenschapper die al jaren regelmatig onderzoek doet naar de HTR-lijn bij Forschungszentrum Jülich en hierover heeft gepubliceerd. Met een ongekende mate van openheid onthult deze "veiligheidsgerelateerde herbeoordeling" voor het eerst significante problemen in de operatie en de huidige ontmanteling van de algemene testreactor (AVR) in Jülich en pakt aanzienlijke radioactieve besmetting aan. Hier zijn de resultaten in detail:

1. Veel beveiligingsproblemen in de AVR zijn tot nu toe verborgen.
"Dit werk behandelt voornamelijk enkele onvoldoende gepubliceerde maar veiligheidsrelevante problemen van de AVR-operatie."

2. De ontmanteling brengt het aan het licht: er was een significant hogere vervuiling binnen de faciliteit dan voorspeld. Radioactief grafietstof is "mobiel".
“Het koelcircuit van de AVR is zwaar vervuild met metaalsplijtingsproducten (Sr-90, Cs-137), wat bij de huidige ontmanteling tot grote problemen leidt. De omvang van de verontreiniging is niet precies bekend, maar de evaluatie van de depositie-experimenten van splijtingsproducten suggereert dat deze verontreiniging aan het einde van de operatie enkele procenten van een kernvoorraad bereikte en dus ordes van grootte hoger is dan de voorlopige berekeningen en ook aanzienlijk hoger dan de verontreiniging in grote LWR. Een aanzienlijk deel van deze verontreiniging is gebonden aan grafietstof en is daarom gedeeltelijk mobiel bij ongevallen met drukontlasting, waarmee rekening moet worden gehouden bij veiligheidsbeoordelingen van toekomstige reactoren."

3. Ontoelaatbaar hoge kerntemperaturen zijn de oorzaak van hoge emissies.
“Het bleek dat de vervuiling van het AVR-koelcircuit niet primair werd veroorzaakt door onvoldoende kwaliteit van het brandstofelement, zoals eerder werd aangenomen, maar door ontoelaatbaar hoge kerntemperaturen, waardoor de afgifte aanzienlijk versnelde. De ontoelaatbaar hoge kerntemperaturen werden pas 1 jaar voor het definitieve einde van de werking van de AVR ontdekt, omdat een kiezelclusterkern nog niet instrumenteerbaar was. De maximale kerntemperaturen in de AVR zijn nog onbekend, maar lagen ruim 200 K boven de berekende waarden. (...) Op dit moment zijn betrouwbare berekeningen vooraf van kerntemperaturen in kiezels niet mogelijk."

4. De stoomgenerator is tijdens het gebruik beschadigd.
“Bovendien werden azimutale temperatuurverschillen tot 200 K gemeten aan de kernrand, die vermoedelijk te wijten zijn aan een onbalans in de prestaties. Boven de kern werden af ​​en toe strengen heet gas gemeten met temperaturen boven de 1100°C, die de stoomgenerator hadden kunnen beschadigen."

5. De werking van de AVR was onveilig en onbetrouwbaar. Hierdoor zijn deze negatieve veiligheidseigenschappen ook te verwachten in toekomstige Generation IV reactoren.
"Er was daarom geen veilige en betrouwbare AVR-werking bij gasuitlaattemperaturen die geschikt zijn voor proceswarmte, zoals aangenomen als basis voor de ontwikkeling van VHTR met kiezelstenen in het Generation IV-project."

6. HTR-sferische splijtstofassemblages kunnen niet voorkomen dat radioactiviteit ontsnapt. Een mythe wordt ontmaskerd als een leugen.
“De AVR-verontreinigingsproblemen houden ook verband met het feit dat intacte HTR-splijtstofassemblages niet kunnen worden gezien als een bijna volledige barrière voor metallische splijtingsproducten zoals ze zijn voor edelgassen. Metalen diffunderen in de brandstofkern, in de coatings en in het grafiet. Een doorbraak door deze barrières vindt plaats in langdurig normaal bedrijf wanneer bepaalde temperatuurgrenzen die specifiek zijn voor het splijtingsproduct worden overschreden. Er is een onopgelost zwak punt in HTR dat in andere reactoren niet bestaat."

7. Er is een ongecontroleerde (!) verspreiding van radioactieve nucliden over het gehele koelcircuit.
“Een ander zwak punt van de HTR dat heeft bijgedragen aan de besmetting van de AVR is te wijten aan het feit dat de nucliden die vrijkomen uit de splijtstofelementen in de HTR zich ongecontroleerd verspreiden over het hele koelcircuit. Door de hoge depositiesnelheden van chemisch reactieve splijtingsproducten in HTR-koelcircuits, kan de activiteit die vrijkomt uit de splijtstofelementen niet met een reinigingssysteem worden verwijderd, zoals standaard in de LWR.”
Reactie: Dus nu weten we waarom de exploitanten van de THTR Hamm ons verzoek om een ​​nuclidenregister zo heftig hebben verzet na de sluiting ervan. Een extra ramp zou duidelijk en openbaar zijn geworden!

8. Er vond binnendringen van water plaats. Deze moeten in de toekomst worden geëlimineerd door extra apparaten.
"In het geval van binnendringend water, moet het binnendringen van vloeibaar water in de kiezelsteen, zoals gebeurde bij een AVR-ongeval, structureel worden uitgesloten om een ​​mogelijke positieve leegte-coëfficiënt van reactiviteit met reactiviteitsexcursie te voorkomen."

9. Een gasdichte insluiting (veiligheidscontainer) ontbreekt volledig, maar is absoluut noodzakelijk.
“Criteria voor een maximaal toelaatbare geaccumuleerde activiteit in het HTR-koelcircuit zijn ontwikkeld op basis van de Duitse regelgeving voor ontwerpongevallen en op basis van eisen uit onderhoud en demontage. De toepassing van deze criteria op kiezelbedreactoren leidt tot de conclusie dat gasdicht insluiten noodzakelijk is, ook als er geen te hoge kerntemperaturen worden aangenomen."

10. In zijn onderzoek bespreekt de auteur of men in het belang van de veiligheid in de toekomst in het algemeen moet afzien van heetgastemperaturen.
Met andere woorden: de Very-High-Temperature Reactor (VHTR), die vooral in Generatie IV de voorkeur had, zorgt voor een bijzonder groot aantal problemen die nog moeten worden opgelost. Daarvoor zou een “zeer uitgebreid R&D-programma” onontbeerlijk zijn voordat verdere stappen zouden worden gezet.

11. De verdere ontwikkeling van de kiezelbedreactor zal zeer kostbaar zijn en daarom dienen economische risico's vooraf goed ingeschat te worden. Is de enorme inspanning het wel waard?
“Een uitgebreid geïnstrumenteerde experimentele kiezelbedreactor zou onmisbaar zijn om deze problemen op te lossen. Voordat een R&D-programma van deze omvang wordt gestart, dient een haalbaarheidsstudie inclusief kostenraming te worden uitgevoerd om het economische risico van deze ontwikkeling te kwantificeren."

12. Alle eerdere onderzoeken naar de veiligheid van HTR's waren ontoereikend en veel te optimistisch in hun conclusies.
“Voor wat betreft buiten het ontwerp vallende ongevallen zijn de veiligheidsproblemen bij luchtinfiltratie/kernbrand nog niet afdoende opgelost. Een vergelijkende veiligheidsstudie van kiezelbed HTR, blok HTR en generatie III LWR zou nuttig zijn om een ​​betrouwbaardere verklaring te krijgen over de veiligheid van de huidige kiezelbed HTR-concepten: Vanuit het huidige perspectief moeten eerdere veiligheidsstudies voor kiezelbedreactoren ook worden gezien als optimistisch."

Na de publicatie van deze kritische studie in het kader van het Jülich Research Center kan er maar één eis zijn: Geen euro meer voor HTR- en Generatie IV-onderzoek; geen bouw van de PBMR in Zuid-Afrika, die precies de genoemde problemen zou hebben!

Opmerkingen:
1. Rainer Moormann: "Een veiligheidsgerelateerde herbeoordeling van de werking van de AVR-kiezelbedreactor en conclusies voor toekomstige reactoren". Rapporten van Forschungszentrum Jülich, 4275. ISSN 0944-2952.

De studie als pdf-bestand van de server van de centrale bibliotheek van Forschungszentrum Jülich

*

Goedkope stroom uit kerncentrales? Vooral voor arme mensen, zoals Laurenz Meyer suggereerde met demagogische bedoeling om een ​​paar bijzonder domme mensen te lokken?

Florian Opitz' meermaals bekroonde documentaire 'The Big Sale' toonde op 23 september 9 in ARTE de realiteit in Afrika's enige land met kernenergie. Omdat in South Africa er zijn twee kerncentrales in Koeberg bij Kaapstad en de kosten voor de naastgelegen THTR (genaamd PBMR) zijn in 10 jaar tijd al vertienvoudigd. In 1999 werd het staatsenergiebedrijf ESKOM geprivatiseerd en verhoogde het de elektriciteitsprijzen met wel 300 procent. Veel huishoudens in de sloppenwijken kwamen in financiële problemen. ESKOM schakelde de elektriciteit voor maximaal 20.000 huishoudens per maand uit.

De arme bevolking en de tegenstanders van privatisering namen hun toevlucht tot zelfhulp en sloten de losgekoppelde huishoudens illegaal weer aan op het elektriciteitsnet. ESKOM vervolgt hen genadeloos met hulp van de staat. In de zeer ontroerende film komt de activist Bongani Lubisi aan het woord, die vier maanden na het einde van de film onder onbekende omstandigheden overlijdt.

Na verdere huiveringwekkende voorbeelden van privatisering in Engeland, de Filippijnen en Bolivia, karakteriseert de Nobelprijswinnaar voor economie Joseph E. Stiglitz het onmenselijke systeem als volgt: “Ik heb ooit bepaalde aspecten van economisch beleid vergeleken met moderne oorlogsvoering. Moderne oorlogsvoering probeert mededogen te ontmenselijken, te verwijderen. Je gooit bommen vanaf 15.000 meter, maar je ziet niet waar ze landen, je ziet geen schade. Het is bijna een computerspel."
Info: www.dergrosseausverkauf.de

Beste lezers!
Naast de opzienbarende Moormann-studie over de THTR in Jülich, is nu de nog steeds actuele 198 pagina's tellende analyse van de HTR-lijn van het Öko-Institut uit 1986 op onze website te bekijken. De media berichten nog steeds zeer uitgebreid over de THTR, bijvoorbeeld:

•  “Kernenergie en zijn tegenstanders. Een geschiedenis van de anti-nucleaire beweging "op Deutschlandradio op 6 augustus 8.
•  "Waar is de verontwaardiging van de tegenstanders van kernenergie?" In "DerWesten" (WAZ-WR-WP) op 10 september 9.
•  "25 jaar Hamm-Uentrop Reactor" in "Zo was het" op de WDR op 13 september 9.
•  “Dure ruïnes. Mislukte grote nucleaire projecten 'op Deutschlandradio op 14 september 9.

Toen bondskanselier Merkel op 29 augustus naar Hamm-Uentrop kwam om de eerste steen te leggen voor de nieuwe kolencentrales, demonstreerden slechts twee leden van onze BI en de Groenen (en Greenpeace) vanuit Hamm. Toch kregen we veel media-aandacht. De lage deelname aan protesten van de milieubeweging was echter buitengewoon gênant! - We kunnen gewoon niet overal zijn en alles doen. Ook bij kankeronderzoek wordt veel initiatief gevraagd van nieuwe mensen. - Wij zijn geen dienstverlenend bedrijf zodat anderen achterover kunnen leunen en zeggen: “Doe het!” Zo werkt het niet.

PS: Kom op 8 november naar Gorleben! Neem contact met ons op over de mogelijkheden voor het delen van ritten van Hamm!

***

top of page

***

***

top of page

***