| Het reactorfaillissement - THTR 300 | De THTR nieuwsbrieven |
| Studies over THTR en nog veel meer. | De THTR-uitsplitsingslijst |
| Het HTR-onderzoek | Het THTR-incident in de 'Spiegel' |
De THTR nieuwsbrieven uit 2007
***
| 2023 | 2022 | 2021 | 2020 | ||
| 2019 | 2018 | 2017 | 2016 | 2015 | 2014 |
| 2013 | 2012 | 2011 | 2010 | 2009 | 2008 |
| 2007 | 2006 | 2005 | 2004 | 2003 | 2002 |
***
THTR nieuwsbrief nr. 114, juni 2007
PBMR komt 10 jaar later.
Misschien 15. Als er iets is.
Nucleair-kritische wetenschapper Steve Thomas bracht verbazingwekkende informatie aan het licht in zijn laatste onderzoek in april 2007 dat nieuw licht wierp op het geplande Pebble Bed Modular Reactor (PBMR)-project. Bijzonder interessant zijn de ontnuchterende termijnen waarbinnen de uiterst moeizame pogingen van de nucleaire industrie om vooruit te komen.
In het novembernummer van het tijdschrift atw (Atomwirtschaft) van november 2006 werd in een artikel van vier pagina's beweerd dat het "basisontwerp" van de PBMR al in 2005 was voltooid en dat de reactor in 2010 in gebruik kon worden genomen. Maar de reactor blijft koppig net als zijn voorganger, de thorium-hogetemperatuurreactor (THTR) in Hamm-Uentrop.
In maart 2007 gaf een woordvoerder van de PBMR Society toe dat de bouw van de HTR niet voor eind 2008 of begin 2009 kan beginnen. Maar zelfs deze veronderstelling is een optimistische wens. Er zijn momenteel geen aanwijzingen dat in ieder geval de bouwplannen volledig zijn afgerond. De samenwerkingsovereenkomsten van alle betrokken bedrijven zijn nog niet allemaal afgesloten. Als gevolg hiervan kan de definitieve versie van de plannen niet voor eind 2007 bij het Zuid-Afrikaanse Agentschap voor Atoomenergie worden ingediend. Aangenomen mag worden dat deze instantie minimaal twee jaar nodig heeft om de documenten te onderzoeken. De bouw zou dus op zijn vroegst in 2010 kunnen starten.
Een woordvoerder van de PBMR-Gesellschaft bevestigde dat het laden met de radioactieve sferische splijtstofelementen pas vier jaar na de start van de bouw van de reactorinstallatie kan plaatsvinden. Dit roept ook de vraag op of de bedrijven Uhde uit Dortmund en SGL Carbon uit Wiesbaden misschien overweldigd worden door de productie van de splijtstofelementen? - Voor verschillende testen wordt dan nog eens 6 maanden ingeschat. Is dat genoeg? Want zoals het verleden met de THTR liet zien, konden een aantal kogels breken of vast komen te zitten in het buizenstelsel. Bijvoorbeeld. Inmiddels zijn we volgens de huidige exploitantinformatie in 2014 aangekomen, waarin de THTR in gebruik moet worden genomen. Dat zou 10 jaar later zijn, toen de toekomstige operators in 1998 aankondigden.
Deze enorme vertraging heeft uiteraard verdere gevolgen voor het eveneens beoogde nucleaire exportprogramma van Zuid-Afrika. Omdat, zoals bekend, de nucleaire industrie hoge verwachtingen heeft van HTR-export naar opkomende landen. Nucleair expert Steve Thomas vraagt zelfvoldaan wat de vertraging van minstens tien jaar bij de implementatie van een demonstratiecentrale aantoont? En verwijst naar de THTR in Hamm-Uentrop, die in 423 moest worden stilgelegd na 1989 vollastdagen.
In het Zuid-Afrikaanse milieukaderplan (RFESR) van januari 2007 is aangenomen dat de geplande PBMR-demonstratiefabriek uiteindelijk nog 10 jaar verschillende testseries zal moeten draaien zodat in 2017 de eerste commerciële orders voor deze hardnekkige reactor kunnen worden ontvangen - en in 2021 ( !) kon, kon, kon ...
Wat moeten we daar nog over zeggen? Dit klinkt ons allemaal verdomd bekend in de oren, bewoners van de niet meer gebruikte THTR. Maar moet dit verdomde verhaal zich keer op keer herhalen?
De onverbeterlijke NRW-nucleaire fetisjisten Pinkwart en Thoben zouden door de hernieuwde Zuid-Afrikaanse THTR-ervaring gewaarschuwd kunnen worden en zouden ophouden miljoenen euro's uit te geven aan een faillissementsreactor om niet als onleerbare idioten voor het verhaal te eindigen. Helaas kunnen we niet hopen op een dergelijk inzicht. De economische belangen die zij vertegenwoordigen zijn te groot. Met toenemende moeilijkheden in Zuid-Afrika kunnen Pinkwart & Thoben op een gegeven moment brutaal beweren dat Afrikanen niet in staat zijn en dat wij in Duitsland alles beter kunnen doen. Maar wie werkt er al jaren aan de hardnekkige PBMR in Zuid-Afrika? - Het is Uhde uit Dortmund, de Essener hogedrukbuizenfabriek (EHR), RWE-NUKEM uit Essen, SGL Carbon uit Wiesbaden. Amateurisme made in Germany!
Het belangrijkste tragische van deze ontwikkeling is het feit dat de vele miljarden euro's zullen ontbreken om de komende klimaatramp een beetje te verzachten door consequente ecologische veranderingen.
Horst bloem
Informatie uit: Nuclear Monitor, nr. 655, 3 mei 2007
Atoomglobalisering |
Wat hebben New Mexico (VS), Yibin (China), Rio de Janeiro (Brazilië), Irkutsk (Rusland) en het Westfaalse Gronau met elkaar gemeen? Op het eerste gezicht niets, maar op het tweede gezicht een intense atomaire relatie: de uraniumverrijker Urenco is op al deze plekken in de wereld actief, met Gronau als een van de centrale knooppunten in het stralende spinnenweb.
Na Tsjernobyl werd het gemeengoed dat de gevolgen van atoomenergie wereldwijd voelbaar zijn. De radioactieve wolk bewoog zich in 1986 over de hele wereld. Maar dit besef heeft niet altijd de nodige uitdrukking gevonden in het echte werk van de anti-nucleaire beweging. Grensoverschrijdende samenwerking (om nog maar te zwijgen van een wereldwijd netwerk van anti-nucleaire resistentie) is niet eenvoudig op te zetten en mislukt vaak door taal- en afstandsproblemen. Een blik op de activiteiten van de nucleaire industrie onthult echter de noodzaak van internationale anti-nucleaire samenwerking.
De globaliseringsinspanningen van de Duitse en West-Europese nucleaire industrie worden geschetst aan de hand van vier voorbeelden: Urenco, E.ON, Siemens en HTR-Technologie zijn voorbeelden van het streven van de nucleaire lobby naar wereldwijde orders.
Voorbeeld 1 - Urenco
Urenco is een multinationale onderneming, waarvan elk een derde eigendom is van de Britse en Nederlandse overheid en elk een zesde van E.ON en RWE. Wat soms lijkt op een typisch middelgroot Westfaals bedrijf in Gronau, is in werkelijkheid een agressief staats-privaat nucleair bedrijf dat zijn aandeel op de wereldmarkt in uraniumverrijking drastisch uitbreidt. Alleen al van 2005 tot 2006 steeg het aandeel van 19% naar 23%, volgens de eigen informatie van het bedrijf. Met de uitbreiding van de uraniumverrijkingsfabrieken (UAA) in Gronau en Almelo (NL) en de bouw van UAA's in Pierrelatte/Frankrijk en New Mexico, zou Urenco in enkele jaren tijd ruim 40% van de wereldmarkt kunnen voorzien van verrijkt uranium. jaar.
Door de samenwerking met het Franse staatsbedrijf AREVA en de toetreding tot de Amerikaanse markt heeft Urenco strategisch belangrijke partners gekregen in het G-8-gebied.
Ook zorgt Rusland voor de afvoer van zijn eigen uraniumafval en worden uitstekende relaties onderhouden met opkomende kernmachten als China, Zuid-Afrika, Zuid-Korea en Brazilië.
Voor alle duidelijkheid: uraniumverrijking heeft alleen zin als je a) gelooft in de toekomst van kernenergie en/of b) militaire ambities hebt. De centrifugetechnologie van Urenco wordt verantwoordelijk gemaakt voor de bouw van de Pakistaanse atoombom, die nu ook Iran heeft bereikt. Met andere woorden: als je kernenergie wilt uitfaseren, moet je eerst de uraniumverrijkingsfabrieken stilleggen.
Maar rood-groen definieerde de Gronau UAA niet eens als een kerncentrale in het "Ausstiegsgesetz" en gaf het in plaats daarvan een onbeperkte blanco cheque uit voor voortgezette werking en massale uitbreiding. Een nucleaire uitfasering ziet er anders uit.
Voorbeeld 2 - E.ON
E.ON is het grootste Duitse nucleaire bedrijf dat betrokken is bij tal van kerncentrales (zie www.sofa-ms.de). De nucleaire inzet van E.ON in het buitenland is minder bekend. Het bedrijf is z. B. betrokken bij alle Zweedse kerncentrales, inclusief de beruchte Forsmark-kerncentrale, waar in 2006 een bijna-super-meltdown plaatsvond. E.ON Energie is alleen al in 18 Europese landen actief.
Bekende kernfanaten zitten in de raad van bestuur van E.ON. Walter Hohlefelder was hoofd van de afdeling "Reactorveiligheid en Nucleair Afvalbeheer" van 1986-94 onder de regering van Kohl. In die tijd heeft hij aanzienlijk voorkomen dat de ernstige gevolgen van Tsjernobyl in Duitsland werden getrokken.
Vandaag ondersteunt hij nieuwe kerncentraleprojecten in zijn verantwoordelijkheidsgebied. E.ON wil nieuwe kerncentrales bouwen in Roemenië (Cernavoda) en Slowakije (Bohunice). Groot-Brittannië wordt ook aangevallen als een lucratieve nucleaire markt.
Hohlefelder is tevens plaatsvervangend voorzitter van de Raad van Commissarissen van Urenco (zie hierboven) en is daarom ook vertegenwoordigd in de verrijkingsbranche. Daarnaast is Urenco-baas Engelbrecht een oude E.ON-man en is bestuurslid Bergmann ook de Russische honorair consul in Düsseldorf. Dit maakt het onderhandelen over uraniumafvalovereenkomsten met de Russische regering natuurlijk veel gemakkelijker. E.ON heeft zich de afgelopen jaren ontwikkeld tot een van de meest agressieve Europese nucleaire lobbyisten.
Voorbeeld 3 - Siemens
Siemens stond in de jaren tachtig en negentig bekend als een hoofdrolspeler in de nucleaire lobby. Demonstraties voor het hoofdkwartier van de reactordivisie van KWU of de boycot van Siemens trokken veel aandacht. Siemens is altijd al actief geweest over de hele wereld.
De deelname aan de politiek zeer omstreden kerncentrales Atucha 1 (Argentinië), Angra 2 (Brazilië) en Mochovce (Slowakije) zijn hiervan het bewijs. De afgelopen jaren zijn de nucleaire activiteiten van het bedrijf stiller geworden. Dit komt echter niet omdat Siemens inmiddels is overgestapt op "go green".
Je stelt je gewoon anders in. Gezien de zwakke ordersituatie in Europa heeft Siemens de reactordivisie samengevoegd met het Franse Framatome. De joint venture, waarin Siemens 34% bezit, werd in 2006 omgedoopt tot AREVA-dochteronderneming tot AREVA NP. Siemens blijft wereldwijd bestellingen zoeken onder dit logo, maar blijft ook splijtstofelementen produceren in Lingen. Naast directe toegang tot de Franse markt worden in Zweden reactoren 'gemoderniseerd', terwijl ze in China ook bieden op nieuwbouwprojecten, terwijl ze in Turkije mislukten. Trouwens: in Frankrijk is het nucleaire programma altijd zowel civiel als militair geweest. Hier opende de samenwerking met AREVA nieuwe deuren voor Siemens.
AREVA NP probeert momenteel het "nieuwe" type reactor EPR op de Europese markt te implementeren. De bouw begon in Finland, maar is vertraagd door ernstige constructiefouten; in Flamanville in Normandië moet in 2007 worden begonnen. De eerdere belofte van een "inherent veilige" kerncentrale is al lang losgelaten.
Het voorbereidende werk aan de zogenaamde 4e generatie reactoren, waarvoor AREVA de ANTARES-reactor ontwikkelde, bleef grotendeels onopgemerkt door het publiek.
Hier is Siemens ook betrokken bij het "International Generation IV Forum" via AREVA, waaraan ook Zuid-Afrika, Brazilië, Canada, Zuid-Korea, de VS, Frankrijk, Japan, Groot-Brittannië en de EU deelnemen. Uiteindelijk biedt Siemens oude wijn in nieuwe zakken aan - en zet het zijn wereldwijde nucleaire strategie onverminderd voort (we laten de THTR-verkopen hier buiten beschouwing).
Wat te doen?
De Duitse nucleaire bedrijven blijven over de hele wereld sleutelen aan hun nucleaire nachtmerries - er is geen spoor van bereidheid om te vertrekken. Hiertegen is verzet nodig. Wanneer activisten van over de hele wereld zich in Heiligendamm verzamelen om te demonstreren tegen het beleid van de G8-landen, mag ook de kwestie van het nucleair beleid niet over het hoofd worden gezien. Effectieve actie tegen de geglobaliseerde nucleaire industrie kan alleen worden bereikt door internationale netwerken van de initiatieven.
Het is niet gemakkelijk, maar het is mogelijk. Enkele actuele voorbeelden bewijzen dit: In 2006/7 heeft de milieuorganisatie Dringwald samen met. Na vele jaren van gedetailleerd werk was BI Environmental Protection Hamm in staat om de wereldwijde HTR-plannen bloot te leggen, en het WISE Uranium Project was in staat om iets soortgelijks te doen op het gebied van uranium.
Sinds 2006 is er een nauwe samenwerking tussen het Münsterland, Nederlandse en Russische anti-nucleaire initiatieven om het transport van uraniumafval van Gronau/Almelo naar Rusland te stoppen. Voor het eerst werd een gezamenlijk actiekader gecreëerd over vele duizenden kilometers tussen Gronau en Irkoetsk, dat via de transportroute ook Nederland, Denemarken, Zweden, Finland en Estland raakt.
Op basis van de succesvolle Frans-Duitse samenwerking tegen de CASTOR-transporten van Duitse kerncentrales naar La Hague en de CASTOR-transporten van daar naar Gorleben, wordt een grensoverschrijdende samenwerking opgezet tegen de uraniumtransporten van Pierrelatte in het zuiden van Frankrijk naar Gronau tot het leveren van de Om UAA Gronau te voorkomen van natuurlijk uranium. De grote anti-EPR-demonstratie in Cherbourg in 2005 kreeg Europese steun.
Maar er moet meer worden gedaan om de nucleaire industrie te stoppen. Hoe kunnen nucleaire projecten in China, India of Zuid-Korea effectief worden voorkomen? Hoe kan de EU worden overgehaald om het EURATOM-verdrag dat de bevordering van kernenergie voorschrijft, op te zeggen? Hoe kan de UAA Gronau worden stilgelegd en de verlenging van de levensduur van de Duitse kerncentrales worden voorkomen? Hoe kunnen de monopolie atomaire bedrijven worden vernietigd? Deze vragen moeten worden besproken tijdens de contratop van de G8-bijeenkomst.
Een eerste richtpunt kan b.v. B. een Europees anti-nucleair congres zijn. Een tweede bestemming zou een internationale uraniumtransportdag kunnen zijn van Pierrelatte via Gronau/Almelo naar St. Petersburg en Siberië. Er zijn al eerste overwegingen. Want één ding is duidelijk: de nucleaire industrie zal niet vrijwillig van de aardbodem verdwijnen.
Dit kan alleen worden bereikt door enorme druk van onderaf. Met een beetje creativiteit zijn er veel manieren om in te grijpen zodat de nucleaire industrie haar radioactieve soep te zout krijgt.
Matthew Eickhoff
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in het tijdschrift Grassroots Revolution van mei 2007.
Nucleaire rattenlijn, deel 3 |
Deel 1 Deze driedelige serie werd al na enkele dagen het meest gelezen artikel op onze website. de Deel 2 werd herdrukt in het meinummer van "anti-atoom aktuell" (aaa). Het tijdschrift "Graswurzelrevolution" bracht een samenvatting onder de titel "In de voetsporen van de atoomfascisten" in nummer 319. En dus over honderd jaar, als onze homepage niet meer bestaat, de persoonlijke associatie van vele wetenschappers met de fascistische in de archieven kan Regime specifiek worden onderzocht, hier is de lijst in zwart-wit:
Fascisten in de nucleaire onderzoeksfaciliteit van Jülich (KfJ) na 1945
Augustus Wilhelm Snel: Lid van de wetenschappelijke adviesraad (vóór 1945: hoofd van het instituut voor aerodynamiet van het Duitse onderzoeksinstituut voor luchtvaart en luchtmechanica, hoofd van de bouw in de Junkers-luchtwapengroep)
Gunther Otto Schenk: Lid van de wetenschappelijke adviesraad (vóór 1945: sinds 1 mei 5 NSDAP)
Wilhelmus Groth: van 1961 - 69 lid van de wetenschappelijke raad, sinds 1971 erelid (vóór 1945: werkzaam met "bijzondere taken" bij IG Farben, 1937 NSDAP, lid van de SA, personeels- en persvoorlichter van de NS-Sudetenbund)
Konrad Beyerle: ontwikkelde het ultracentrifugesysteem voor Zuid-Afrika bij KfJ (vóór 1945: ingezet bij de ontwikkeling van centrifugesystemen voor de vervaardiging van atoombommen)
Hans Grosse: Lid van de wetenschappelijke raad en hoofd van het instituut voor reactorcomponenten aldaar (vóór 1945: Freikorps-lid bij de Kapp-Putsch, lid van de SA, hoofdingenieur van de Junkers-Werke)
Alfred Boettcher: Bestuurslid KfJ (vóór 1945: directeur DEGUSSA, belast met het ontwikkelen van geheime wapens, SS-Hauptsturmführer te Leiden/Holland, aldaar tot gevangenisstraf veroordeeld wegens oorlogsmisdaden). - (Meer informatie in delen 1 + 2 en in de THTR-circulaires nr. 95 en 110; HB)
Franz Bollenrath: betrokken bij de oprichting van de KfJ (vóór 1945: hoofd van het Instituut voor Materiaalonderzoek van het Duitse Luchtvaartonderzoeksinstituut)
Rolf Daneel: Lid van de wetenschappelijke raad (vóór 1945: tot 1933 lid van de Jonge Duitse Orde, sinds 1 mei 5 NSDAP, ploegleider in SA-Marinestandarte 1937 in Königsberg)
Robert Haul: Lid van de Raad van Bestuur, plaatsvervangend Voorzitter van de wetenschappelijke adviesraad, werkzaam bij het National Chemical Research Laboratory van Pretoria / Zuid-Afrika van 1949-56 (vóór 1945: sinds 1 maart 3 NSDAP, afdelingshoofd aan het Kaiser Wilhelm Institute, sinds 33 docent in Praag)
Vooral met betrekking tot het Zuid-Afrikaanse nucleaire programma en de geplande Pebble Bed Modular Reactor (PBMR), moeten niet alleen de bovengenoemde Konrad Beyerle en Robert Haul worden genoemd, maar ook voor de "Society for Nuclear Research":
Karl Kaisling: voerde onderhandelingen met Zuid-Afrika namens de Duitse Commissie voor Atoomenergie (vóór 1945: NSDAP en SA-Obersturmführer, p. 15)
Bron: “Reiken naar de bom. De Duits-Argentijnse nucleaire business". Redacteur: Onderzoeks- en Documentatiecentrum Chili - Latijns-Amerika (FDCL), 1981, pagina's 14 en 15.
Het transport van uranium wordt een eeuwigdurend probleem |
Wie had dat gedacht! De uraniumhexafluoride-transporten van Frankrijk naar Gronau via Hamm krijgen onvoorstelbaar veel aandacht. Na de toch al geweldige berichtgeving in de media, landden we onze laatste staatsgreep: op de middag van 12 juni hielden we een wake met ongeveer 1 mensen voor de grote spoorwegonderdoorgangen aan de Lohauserholzstrasse.
Er stonden lange files door verschillende bouwplaatsverlichting en de chauffeurs hadden alle tijd om onze nieuwe spandoeken te bekijken en een speciale folder voor omwonenden te ontvangen. In totaal zijn 900 informatiebladen verspreid en de respons was zeer hoog. Sommige bewoners verwachtten ons materiaal vanwege een eerder artikel in het "Wochenblatt" (met 2 foto's en informatieboxen ...). De WA rapporteerde twee keer, de Lippewelle meerdere keren en bracht interviews. De wake van 90 minuten laat duidelijk zien dat we met slechts een paar mensen aanzienlijke successen kunnen boeken.
De volgende stap in het openbaar maken is de raadsvergadering op 19 juni. We wachten op de langverwachte antwoorden op onze vragen die de Groene fractie op ons initiatief heeft ingediend. Op 21 juni vindt vanaf het centraal station in Lünen om 18 uur een demonstratie met routecontrole langs het spoor plaats. Stap voor stap maken we van de uraniumverrijkingsfabriek in Gronau (en daarmee de 32 kerncentrales die ermee 'gevoed' worden) een steeds belangrijker onderwerp. De nucleaire industrie heeft geen rustige minuut meer!
Politie in Recklinghausen bedreigt EON-tegenstanders opnieuw |
Wij werken al lange tijd intensief samen met onze vrienden van MEGA-Waltrop op het gebied van uraniumtransport. We voerden veel gezamenlijke acties in Hamm en in het Münsterland. De repressie van de politie tegen de MEGA die nu heeft plaatsgevonden, kan ons allemaal ooit raken. We documenteren ons persbericht:
De districtspolitie van Recklinghausen heeft gisteren, dinsdag, haar criminaliserings- en intimidatiecampagne tegen Waltrop EON-critici massaal opgevoerd. In een telefoongesprek dreigde een woordvoerder van het politiebureau van Recklinghausen op de G8-top een milieuactivist van Waltrop met mogelijke repressie. De politieagent verwees daarbij naar een internetartikel van de Waltrop-groep MEGA (People against Nuclear Plants), waarin werd opgeroepen tot een "Global Hiking Day" aan de Oostzeekust voor de G8-top en, met duidelijk herkenbare satirische bedoelingen, voor "de weg naar de top" Ook aanbevolen om klimuitrusting, een houweel en parachutes mee te nemen. Concreet ging de politieagent in op mogelijke "problemen" met politiecontroles en verblijfsverboden. Ook informeerde hij intensief naar de details van de reis van de Waltrop G8-tegenstanders naar Heiligendamm.
“Als deze oproep geen slechte grap was, is onze vrees helaas bevestigd dat de huidige pogingen tot criminalisering van Waltrop EON-tegenstanders ook verband houden met de G8-protesten. De oproep was alleen voor intimidatie. Wij wijzen dit massale optreden van de politie resoluut af en eisen excuses van de politie", aldus Marco Pankalla, woordvoerder van MEGA Waltrop.
Achtergrond: Een week geleden riep de districtspolitie van Recklinghausen twee milieuactivisten uit Waltrop op voor een spontane demonstratie tegen de geplande EON-kolencentrale in Datteln voor identificatie. De politie had tegenover de pers elk verband met de protesten van de G8 ontkend. De nu opgeroepen milieuactivist heeft op 16 juni een solidariteitsdemonstratie aangekondigd voor beide getroffenen in Waltrop.
Volgens de eerdere openbare verklaringen van de politie van Recklinghausen is het niet duidelijk waarom er een onderzoek naar dwang is gestart tegen de twee milieuactivisten uit Waltrop. “De gebeurtenissen in de wijk Recklinghausen zijn zorgwekkend. Zelfs de onderzoeken naar de EON-demonstratie zijn volkomen ongegrond, maar de pogingen om G8-tegenstanders van tevoren op zo'n manier te intimideren zijn, voor zover bekend, uniek in Noordrijn-Westfalen. Er is dringend behoefte aan opheldering', zegt Matthias Eickhoff van de Münsterland Action Alliance against Nuclear Plants. “Op het hoofdbureau van politie van Recklinghausen vindt men het waarschijnlijk niet leuk dat er in Waltrop al jaren een toegewijde en aanhoudende demonstratie is tegen de plannen van de EON-centrale, tegen nucleaire transporten en ook tegen de G8-top. Nu worden zelfs degenen die zich inschrijven voor demonstraties het doelwit van de politie', voegt Pankalla toe.
Talrijke milieu- en anti-kernenergie-initiatieven uit het Münsterland en Ruhrgebied, evenals de Federale Vereniging van Burgerinitiatieven Milieubescherming (BBU) tonen solidariteit met de getroffen milieuactivisten van Waltrop en roepen op tot deelname aan de solidariteitsbijeenkomst in Waltrop op 16 juni . “We roepen de politie van Recklinghausen op om het onderzoek stop te zetten en af te zien van pogingen tot intimideren. De politie wil gewoon de aandacht afleiden van de enorme milieuzonden van EON”, zegt Horst Blume van BI Milieubescherming Hamm.
Info: www.mega-waltrop.de
***
top of page |
***
Bel voor donaties- De THTR-Rundbrief wordt gesponsord door de 'BI Environmental Protection Hamm e. V.' uitgegeven en gefinancierd door donaties. - De THTR-Rundbrief is inmiddels een veelbesproken informatiemedium. Wel zijn er doorlopende kosten door de uitbreiding van de website en het drukken van aanvullende informatiebladen. - De THTR-Rundbrief onderzoekt en rapporteert in detail. Om dat te kunnen doen, zijn we afhankelijk van donaties. Wij zijn blij met elke donatie! Donaties-account:BI milieubescherming Hamm |
***
| top of page |
***
