De THTR nieuwsbrieven uit 2002

***

***

THTR nieuwsbrief nr. 76 sept. 2002

Hartz terreur tegen de werklozen!

Het miljardendollar-faillissement van Bankgesellschaft Berlin, veroorzaakt door de georganiseerde misdaad door bankiers en politici, heeft ertoe geleid dat welgestelde fondsbeleggers decennialang de staatskas plunderen ten koste van de rest van de bevolking en dat de ontslagen topmanagers worden toegestaan ontslagvergoedingen en pensioenuitkeringen in de miljoenen op te vrolijken. Tegelijkertijd heeft de rood-groene federale regering zich teruggetrokken uit het door solidariteit gefinancierde pensioenstelsel, dat de lasten voor werkgevers zal verlichten en de lage inkomens van de bevolking in de ouderdomsarmoede zal drijven. Omdat de DGB-vakbonden geen alternatieven boden voor de door de werkgevers gepropageerde zogenaamd noodzakelijke verlaging van de indirecte arbeidskosten, werden zij politiek ontwapend en overspoeld door de gebeurtenissen.

Om kort voor een mogelijk verloren federale verkiezing nog eens te wijzen, heeft Schröder de Commissie Hartz in het leven geroepen, waarvan het concept uitzicht zou moeten bieden op een aanzienlijke vermindering van de werkloosheid.

Arbeidsmarkt à la Hartz / Schröder:
's Ochtends kranten bezorgen, 's middags de ramen lappen, 's avonds de wc doorspoelen.

De bijna euforische berichtgeving in vrijwel alle media, waarmee dit diep reactionaire ontwaken op de arbeidsmarkt werd gevierd voordat de kleine lettertjes bekend waren, gaf een idee van wat komen ging. Ongeacht de uitslag van de Bondsdagverkiezingen, het is nu al duidelijk dat de meest fundamentele ontmanteling van de socialezekerheidsstelsels zal plaatsvinden onder de volgende federale regering na de Tweede Wereldoorlog! Het gaat niet alleen om de verdere herverdeling van onderaf, die de laatste decennia door elke overheid min of meer intensief wordt nagestreefd. Het gaat erom de werklozen onder een systeem van druk en controle te plaatsen, waarbij ze een groot deel van hun eerdere rechten verliezen tot aan de dreiging van beroving van levensonderhoud. De boodschap van de Commissie Hartz van deregulering en flexibilisering van de arbeidsmarkt, uitbreiding van uitzendwerk, uitbreiding van de lagelonensector en de privatisering van sociale risico's is zeer trendy en kan rekenen op steun van rood naar zwart, geel naar groen .

Hartz en Co rekenen op een gedwongen en verbeterde plaatsing van werklozen. Je creëert natuurlijk geen nieuwe banen, maar vergroot alleen de fluctuatie op de arbeidsmarkt. De strategie van Hartz richt zich wederom op de lagelonensector. Indien nodig moeten potentiële werklozen in dit segment van de arbeidsmarkt worden gedwongen. De organisatie van het overheidswerk en de controle van bepaalde mensen uit de uitkering ("Ich-AG's") zijn evenzeer onderdelen van deze strategie als uitkeringskortingen en het aanscherpen van de regelgeving op redelijkheid.

Als het gaat om kostenreductie door repressie, blijkt de Commissie Hartz buitengewoon creatief te zijn. In de toekomst zullen werklozen mogelijk overal in de republiek moeten gaan werken. De bewijslast wordt ook omgekeerd. Werklozen moeten bewijzen dat een baan onredelijk is. Wie niet kan werken, krijgt in de toekomst een bijstandsuitkering. Tegelijkertijd wordt de beroeps- en kwalificatiebescherming verder ondermijnd en worden bestaande beroepskwalificaties gedevalueerd. Tegelijkertijd ontvangen de intermediairs van de arbeidsbureaus bij een succesvolle plaatsing een ruimere beoordelingsvrijheid en doelgroepgerichte prestatiebonussen. Allemaal prikkels om de werklozen onder druk te zetten.

Het hart van het Hartz-concept zijn de door de arbeidsbureaus opgerichte persoonlijke servicebureaus (PSA's). Iedereen die via een PSA wordt geplaatst bij bedrijven of uitzendbureaus wordt niet als werkloos beschouwd. Als hij of zij rechtstreeks in dienst is bij een PSA, moet hij/zij het eerste halfjaar werken bij een eventueel wisselende werkgever. Anders bestaat het risico dat u een werkloosheidsuitkering (ALG) verliest. Vanaf de 7e maand moet voor hetzelfde werk alleen nog een "collectief loon" van ongeveer 70% van het vorige brutoloon worden betaald. Vanaf dat moment geldt de aangescherpte redelijkheidsregeling, zodat een verdere afwaardering naar een minder goedbetaalde en minder gekwalificeerde baan kan plaatsvinden.

Een groot deel van de nieuwe rijksuitzendkrachten komt pas via het nieuwe dienstverband in de oude staat van werkloosheid terecht, maar met twee nadelen: WW is alleen mogelijk in verband met dwangarbeid, en als de werkloosheid weer optreedt, zijn de uitkeringsrechten aanzienlijk lager. Voor het Federaal Arbeidsbureau (BA) en de staat is tijdelijk werk een gerichte overgangsfase naar kostenverlaging voor mensen die niet binnen afzienbare tijd kunnen worden geïntegreerd in regulier betaald werk. Het verlagen van de uitkeringsaanspraken is het uiteindelijke doel van PSA's en de reden waarom uitzendwerk in zulke grote aantallen wordt gepland (500.000 voor PSA's plus 280.000 voor uitzendbureaus). Het is te verwachten dat laagopgeleide mensen met weinig kans op plaatsing zullen worden "opgeroepen" bij de PSA's, zodat hun recht op een uitkering kan worden verminderd door tijdelijke arbeid.

De Commissie Hartz biedt verschillende mogelijkheden om groepen mensen volledig uit te sluiten van een uitkering:

- Het royaal gesubsidieerde "Ich-AG"-model is bedoeld om werklozen te verleiden tot mini-zelfstandigheid. De oprichters van de "Ich-AG's" krijgen als starter 50% van hun recht op een uitkering plus de kosten van de sociale zekerheid. Na drie jaar worden de "ego-aandeelhouders" gecontroleerd. Ze konden alleen terugkeren naar het verzekeringsstelsel via een nieuwe baan waarvoor sociale bijdragen betaald moesten worden. Het vinden ervan was precies haar probleem!

- Mensen die tussen de 500 en 1000 euro verdienen, krijgen een getrapte socialezekerheidsuitkering. Precaire, laagbetaalde werkgelegenheid wordt gesubsidieerd en bevorderd via een werkloosheidsverzekering.

- In het kader van de "nieuwe vrijwilligheid" wordt alle werkloze 55-plussers aangeraden om zich vrij van de plaatsing in te kopen en niet meer beschikbaar te zijn voor de arbeidsmarkt. ze

alleen een werkloosheidsuitkering krijgen in plaats van een werkloosheidsuitkering (in de toekomst ALD II).

Een tot nu toe weinig besproken, maar toch essentiële vernieuwing in de plannen van de Commissie Hartz is de gedeeltelijke privatisering van het Federaal Arbeidsbureau (BA) en de werkloosheidsverzekering. Ze zijn dus slechts in beperkte mate onderworpen aan sociale controle. Dit betekent dat het grootste deel van de werklozen die aan de nieuwe restrictieve bezuinigingen zullen worden blootgesteld, uitsluitend onderworpen zijn aan het geprivatiseerde deel van de BA en haar raad van bestuur. Na pensioen en ziektekostenverzekering is ook begonnen met de privatisering van de werkloosheidsverzekering.

Tot dusver hebben de vakbonden van de DGB de plannen van de Commissie Hartz in wezen goedgekeurd. Ze protesteerden alleen tegen de bezuinigingen op de uitkeringen. Door het totaalpakket niet te verwerpen, dragen deze "vakbonden" actief bij aan de sociale randvoorwaarden voor werklozen, eventueel in het geval van structurele werkloosheid

Getroffen personen en laagbetaalden blijven achteruitgaan door maatregelen van de overheid. De "vakbonden" offeren de belangenbehartiging van arbeiders en werklozen op aan een kortetermijnoptie!

Werknemers die niet tot de hogere verdieners behoren en werklozen kunnen geen beroep meer doen op deze DGB-bonden. Ze zouden zich moeten aansluiten in zelfhulpgroepen en georganiseerd verzet bieden tegen de geplande aanslag op hun sociale rechten!

Verdere informatie:

"Direct Action", krant van de Free Workers Union (FAU), 29e jaar. Referentie: Mühlgasse 13, 60486 Frankfurt / Main

"Analyse en kritiek - AK", 32e jaargang, referentie: Romberg Strasse 10, 20255 Hamburg. (Een deel van de informatie in dit artikel is afkomstig van AK nr. 463)

www.labournet.de

Daarom verwierp de lobby van de kerncentrale de kanselier-kandidaat Stoiber

Vanuit het standpunt van de milieuverenigingen en de kernkritische artsenorganisatie IPPNW is het kernenergiebeleid van de rood-groene federale overheid een ramp. Men zou in de verleiding kunnen komen om de kritiek van de verenigingen af ​​te doen als buitensporig - als Edmund Stoiber, de kandidaat van de Unie voor kanselier, er niet was.

Die laatste liet maanden geleden meermaals weten dat hij de "nucleaire uitfasering" wil herzien bij een verkiezingsoverwinning. Maar toen grepen ze in

Exploitanten van kerncentrales met de kandidaat van de Unie voor kanselier. Volgens berichten in de media wezen ze Stoiber op de voordelen van de "nucleaire consensusovereenkomst" die met de rood-groene federale regering was onderhandeld, die hen een looptijd van meer dan 30 jaar garandeerde. De nucleaire industrie is zeer tevreden met de onlangs gewijzigde Atomic Energy Act en staat de federale regering genereus toe om de bestaande bescherming voor Duitse kerncentrales aan het publiek te verkopen als een "exit uit kernenergie". Stoiber heeft begrepen en heeft sindsdien geen aankondigingen gedaan dat hij de Atomic Energy Act, die zo gunstig is voor de nucleaire industrie, wil wijzigen.

De rood-groene Atomic Energy Act garandeert de bedrijfstijden van Duitse kerncentrales tot hun technisch en economisch einde. De federale regering negeerde genereus haar eigen bezorgdheid over de veiligheid. Nog in 1999 hebben de verantwoordelijke advocaten van het federale ministerie van Milieu in een interne juridische opinie het bewijs geleverd dat geen van de Duitse kerncentrales voldoet aan de huidige "state of the art of science and technology". Volgens de huidige jurisprudentie van het Bundesverfassungsgericht had dit rapport moeten leiden tot de onmiddellijke sluiting van de Duitse kerncentrales.

In plaats daarvan beweren dezelfde topfunctionarissen van het ministerie van Milieu in de nieuwe Atoomenergiewet - zonder verdere rechtvaardiging - gewoon precies het tegenovergestelde: Duitse kerncentrales komen overeen met de stand van de techniek op het gebied van wetenschap en technologie. De nieuwe Atoomenergiewet is ook een poging om de onmiddellijke problemen van de nucleaire industrie met haar kernafval op te lossen: het radioactieve afval kan eenvoudig worden opgeslagen in nieuwe polyvalente hallen direct naast de kerncentrales zonder te hoeven bewijzen dat er een bewaarplaats. En dat van de opwerkingsfabrieken in

Plutonium dat terugkeert naar Frankrijk en Groot-Brittannië kan worden "verbrand" in Duitse kerncentrales, hoewel dit leidt tot een meer onstabiele werking van de reactor.

In het nucleaire consensusverdrag verzekerde de federale regering de nucleaire industrie dat ze haar verschillende privileges onaangetast zou laten. In tegenstelling tot andere energiebronnen zou uranium belastingvrij moeten blijven, en in tegenstelling tot andere risicovolle bedrijven zal de nucleaire industrie nog steeds geen bewijs hoeven te leveren van een risico-adequate aansprakelijkheidsverzekering voor haar centrales. De nucleaire voorzieningen van meerdere miljarden dollars moeten beschikbaar blijven voor de nucleaire bedrijven als een optie voor goedkope interne financiering voor de lopende expansiekoers. Bovendien beloofde de federale overheid (illegaal) om in de toekomst geen dure veiligheidsaanpassingen voor te schrijven.

Als de exploitanten van kerncentrales zoals RWE, E.ON, EnBW en HEW tevreden waren met de "atomaire consensus", steunde deze federale regering de kerncentralefabrikant Siemens met tal van Hermes-garanties voor zijn nucleaire export naar het buitenland. Siemens kreeg dergelijke garanties voor het ombouwen van een Sloveense, een Argentijnse en een Litouwse kerncentrale.

Rot.Grün heeft zelfs een Hermes-garantie afgegeven voor de bouw van twee nieuwe kerncentraleblokken in een Chinese speciale economische zone. Bovendien stemde de Duitse regering niet tegen geplande EU-leningen voor de prefabbouw van twee kerncentrales in Oekraïne. Dus terwijl in Duitsland decennialang de exploitatie van kerncentrales verzekerd was, promootte Rood-Groen de bouw van kerncentrales in het buitenland.

In 2001 wijzigde de federale regering de stralingsbeschermingsverordening als derde essentiële component van haar nucleair beleid. De nieuwe verordening staat toe dat er onbeperkte hoeveelheden radioactief afval in het milieu terechtkomen. Volgens haar kan een groot deel van het puin van gesloopte kernreactoren in de toekomst op de volgende stortplaats terecht komen (dit zijn mooie vooruitzichten voor de THTR... - Red.). Een verhoging van de bijbehorende grenswaarden maakt het mogelijk. Doordat dit niet-aangegeven kernafval niet meer gecontroleerd wordt, kunnen radioactieve stoffen in de toekomst zelfs onopgemerkt weer in voedsel verschijnen. De Vereniging voor Stralingsbescherming verwacht op lange termijn tienduizenden stralingsdoden als gevolg van de nieuwe regelgeving.

De nieuwe stralingsbeschermingsverordening heeft de stralingsbescherming voor de bevolking aanzienlijk verslechterd. De toelaatbare totale jaarlijkse blootstelling van een normale burger is verhoogd van 0,6 millisievert naar één millisievert (dosislimiet). Door rood-groen kan de stralingsblootstelling dus bijna worden verdubbeld. Bovendien worden zwangere vrouwen blootgesteld aan groot gevaar. Sinds kort mogen ze werken in het binnenste regelgebied van reactoren. En voor de mijnwerkers in de voormalige uraniumwinning van de DDR in de Wismut-regio in het Ertsgebergte gelden de grenswaarden van de Duitse stralingsbeschermingsverordening nog steeds niet eens.

Het specialistische niveau van het federale ministerie van Milieu heeft in april 2001 schriftelijk aan critici bevestigd dat de verordening inzake stralingsbescherming niet op deze manier mag worden aangenomen. Het werd echter vier maanden later van kracht.

Von Hendrik Paulitz. De auteur is lid van de International Doctors for the Prevention of Nuclear War (IPPNW). Uit: "jonge wereld"van 28 augustus 8

Op 24 augustus, aan het begin van de World Environment Summit in Zuid-Afrika, voerden Greenpeace-activisten uit negen verschillende landen een actie tegen het geplande prototype van de Pebble Bed Modular Reactor (PBMR) - een THTR-variant.

De milieuactivisten klommen op de muren van de enige kerncentrale van Zuid-Afrika in Koeberg, 30 km ten noorden van Kaapstad en bevestigden een spandoek met de volgende tekst: "Nukes Out Of Africa". Deze locatie Koeberg is ook bedoeld voor de geplande PBMR. Met deze actie wilde Greenpeace het publiek attent maken op de gevaarlijkheid van deze reactorlijn en riepen ze politici op om niet meer geld te verspillen aan kernenergie, maar om alternatieve energie te promoten.

Zoals de informatiedienst "Nuclear Monitor" meldde in zijn 572e editie op 30 augustus 8, zien de vooruitzichten voor de nucleaire industrie om een ​​PBMR op te zetten er nu weer slechter uit. Een op 2002 juli gepubliceerd rapport door de Zuid-Afrikaanse PBMR Society stelt dat een haalbaarheidsstudie twijfel doet rijzen over het succes van het geplande project en de bouw van de 30 (!) reactoren die volgens het "businessplan" in de komende 7 jaar worden beoogd. Exelon, het grootste Amerikaanse nucleaire bedrijf, heeft zich al teruggetrokken uit het PBMR-ontwikkelingsproject.

Zoals we nu pas weten hebben 13 Nederlandse milieuactivisten de toegang tot de internationale HTR-conferentie 21 met honderd deelnemers op 2002 april van dit jaar een uur lang geblokkeerd.

Contact: Muna Lakhani bij Earthlife Afrika, PO Box 11383, Johannesburg 2000, Zuid-Afrika, Web:

 www.earthlife.org.za

Ter gelegenheid van 25 jaar lokaal verzet nodigt BI Ahaus alle milieuactivisten uit naar het gemeentehuis van Ahaus op 3 november 2002.

Programma: + 11 uur Jubileumfeest, muzikaal vormgegeven door het DGB-koor "Signals".

+ 12.30 uur Brunch in de foyer van het stadhuis, muziek van Basta & Klaus de violist

+ 15 uur Koffie en cake; Video- en tekstdocumentatie en een kinderprogramma gedurende het hele evenement

+ 17 uur Fakkeltocht rond het BZA (bustransfer)

Contact: Telefoon: 02561-961791; www.bi-ahaus.de

***

top of page

***

***

top of page

***