De THTR nieuwsbrieven uit 2013

***

***

THTR nieuwsbrief nr. 142, december 2013

inhoud:

De film "High Power" over de effecten van kernenergie in India

Kudankulam: geweldloos verzet tegen kerncentrales in Zuid-India

Kritiek ongewenst: overheid draait kraan open voor burgermaatschappij Nucleaire leugens: Indiase film heeft donaties nodig

THTR-brandstofelementen zijn eersteklas atoombommateriaal!

THTR: De kosten van ontmanteling

Incidenten in de kolencentrale van Hamm

SPD kolenstroom maakt energiebedrijven blij

Beste lezers!

Effecten van kernenergie in India:

Bedrogen, uitgezet, ziek en verarmd

In de filmdocumentaire "High Power" illustreren interviews met bewoners de effecten van kernenergie

Hoe verwoestend de kerncentrale van Tarapur aan de Indiase westkust, die in bedrijf is sinds 1967/68, mens en milieu treft, wordt beschreven door beklijvende interviews van een bezoeker met boze bewoners en beklemmende opnames in Pradeep Indulkars documentaire "High Power" .

Sinds 1999 protesteren de inwoners van de dorpen rond Tarapur tegen de kerncentrale. De regering beloofde hen werk en uitbreiding van de infrastructuur, maar loog en bedroog hen omdat ze geen elektriciteit hebben, hoewel ze in de onmiddellijke nabijheid van de elektriciteitscentrale wonen. Toen ze protesteerden, heeft de politie hen met geweld uit hun dorpen verdreven en hun huizen platgewalst. Het hete koelwater vernietigde alle vissen in de kustwateren, zodat de vissers ver in motorboten moeten varen om slechts een paar minuscule visjes te vangen die niemand wil kopen.

De meeste dorpelingen werden werkloos en verarmden. Velen lijden aan voorheen onbekende ziekten zoals kanker, hart-, ademhalings- en nieraandoeningen, onvruchtbaarheid, miskramen, hoge kindersterfte, hersenbeschadiging en handicaps. Bomen en vruchten groeien veel langzamer en zijn maar half zo groot, waardoor de oogst gehalveerd werd. Waar hoogspanningsleidingen lopen, is een 25 meter brede strook levensgevaar. De circa 30 kijkers in de gemeenschappelijke bioscoop zijn eerst stil, stellen daarna verschillende vragen aan de regisseur, wiens antwoorden anti-nucleaire activist Peter Hauck vertaalt en aanvult.

Werd radioactiviteit gemeten in Tarapur?

"De Indiase overheid controleert en controleert de centrales, maar publiceert geen resultaten", was het antwoord. Buitenlandse wetenschappers mogen niet (opnieuw) naar binnen, zoals een Amerikaanse geoloog die het aardbevingsgebied rond Jaitapur onderzocht, waar de grootste kerncentrale ter wereld wordt gebouwd. De door een arts en activist gemeten verhoogde radioactiviteit wordt niet herkend. Daarom plannen Europese anti-atoomactivisten metingen door een team van experts om de publieke druk op te bouwen, kondigde Hauck aan.

Wat vinden de Indianen van atoomenergie?

Ondanks de ramp in Fukushima is de publieke opinie in India nog steeds overwegend voorstander van kernenergie vanwege overheidspropaganda, en de media zijn overwegend regeringsgezind, meldt Indulkar. "Daarom heb ik de film gemaakt om de waarheid aan mijn landgenoten duidelijk te maken."
Ondertussen kon hij in Mumbai "High Power" laten zien: "Het publiek reageerde zoals ze hadden gehoopt, werd bedachtzaam en ging bewuster om met elektriciteit." Omdat de elektriciteit door de staat wordt geleverd via een gecentraliseerd netwerk, kunnen Indiërs de elektriciteit niet veranderen leveranciers, maar ze protesteren geweldloos. Duizenden hielden waken, hongerstakingen en overtreden opzettelijk verboden om hun arrestatie uit te lokken en zo de autoriteiten te overweldigen.

Hoe is Duitsland erbij betrokken?

De internationale nucleaire industrie is nauw met elkaar verweven. Daarom is Duitsland betrokken bij nieuwe kerncentraleprojecten waarvoor bedrijven uit Europa, de VS en Rusland onderdelen leveren. Hoewel de aanvraag van de Duitse regering voor Hermes-garanties ter ondersteuning van het Jaitapur-project nog niet is beslist, pleit volgens Hauck de vakbond IG Metall ervoor, omdat het Duitse banen zal veiligstellen. Welke technologie gebruiken Indiase kerncentrales? Het Indiase nucleaire programma bestaat uit drie fasen: momenteel werken zwaarwaterreactoren met natuurlijk uranium, in de toekomst zullen snelle kweekers, "een technologie die niet wereldwijd werkt", energie opwekken met behulp van natuurlijke thoriumafzettingen, aldus Hauck. Nucleair afval wordt beschouwd als een brandstof en daarom wordt een centrale opwerkingsfabriek onder internationale controle gepland.

Gebruikt India ook hernieuwbare energie?

Op dit moment zijn kolen, gas, olie en grootschalige waterkracht de belangrijkste energiebronnen van India, het aandeel van hernieuwbare energie met zonne- en windenergiecentrales is ongeveer 12 procent en kernenergie slechts ongeveer 3,5 procent. Omdat kernenergie duur is, maar de prijzen voor het opwekken van duurzame energie dalen, hoopt Hauck dat India zijn energiebeleid om economische redenen zal wijzigen en in de toekomst elektriciteit zal opwekken uit zon en wind. Tot slot sturen enkele bezoekers van de avond een teken van solidariteit met de Indiase anti-nucleaire beweging en ondertekenen een spandoek met de boodschap "Stop Jaitapur".

Elisabeth Klaper op 27 september 9 in de "Murrhardter Zeitung" over een van de 2013 evenementen in Duitsland en Frankrijk met Pradeep Indulkar. Meer informatie over Jaitapur in "Le Monde diplomatique":

http://www.monde-diplomatique.de/pm/2011/04/08/a0046.text.name,askPOarE9.n,0

http://indien.antiatom.net/

http://indien.antiatom.net/high-power-doku-film-uber-indische-atomanlage-regisseur-auf-rundreise-in-deutschland/#more-202

Eenheid 1 van de kerncentrale Kudankulam in de Zuid-Indiase deelstaat Tamil Nadu bereikte op 13 juli 2013 voor het eerst een kritieke toestand. Het reactorvermogen wordt stapsgewijs opgevoerd tot 1000 megawatt. De tweede reactor moet volgend jaar in gebruik worden genomen.
De twee drukwaterreactoren van het type VVER-1000 werden geleverd door het Russische nucleaire bedrijf Rosatom. Er wordt momenteel onderhandeld over een derde en vierde blok. Een totaal van zes nucleaire installaties zijn gepland voor Kudankulam.
De mensen in de regio bieden bewust geweldloos verzet tegen de nucleaire installatie. Al twee jaar voeren ze een kettinghongerstaking in het vissersdorp Idinthakarai, herhaaldelijk aangevuld met openlijke hongerstakingen en andere geweldloze maatregelen in de traditie van Gandhi.
Met wegblokkades bereikten ze in het najaar van 2011 een bouwstop. Hieraan werd in maart 2012 een einde gemaakt door een grote politieaanwezigheid. Idinthakarai, het centrum van de verzetsbeweging met meer dan 10.000 inwoners, was enkele dagen volledig afgesloten van de buitenwereld. Gratis toegang is vandaag nog steeds niet mogelijk. Bijna iedereen in het kustgebied leeft onder de meest eenvoudige omstandigheden: schoon drinkwater is niet eenvoudig en elektriciteit is alleen beschikbaar voor individuen.

Een vredesonderzoeker moet ondergronds gaan

Ondanks het afzetten van het gebied rond Idinthakarai, konden we Dr. Vraag SP Udayakumar naar de huidige situatie. Hij werd geboren in 1959 in Nagercoil bij Idinthakarai en voltooide zijn eerste studie aan de Universiteit van Kerala in 1981. Later doceerde hij jarenlang Engels in Ethiopië en voltooide hij zijn postdoctorale studie aan de Universiteit van Hawaï met een Ph.D. politieke wetenschappen. In verschillende landen doceerde hij over geweldloze conflictoplossing, vredesonderzoek en duurzame ontwikkeling. Udayakumar voert al sinds eind jaren tachtig campagne tegen kernenergie en is woordvoerder van PMANE (People's Movement Against Nuclear Energy).

In 2002 richtte hij in zijn geboorteplaats de “SACCER Matriculation School” op, waar kansarme leerlingen worden voorbereid op het hoger onderwijs volgens ecologische en pacifistische principes. Deze school is sinds 2011 verschillende keren vernield door vreemden. Hij heeft lange tijd specifieke bedreigingen tegen hem ontvangen als "buitenlandse agent" en zijn partner. Udayakumar heeft de stad Idinthakarai al meer dan anderhalf jaar niet kunnen verlaten, omdat hij buiten de stad wordt bedreigd met onmiddellijke arrestatie en mogelijk tientallen jaren gevangenisstraf.

De PMANE-woordvoerder liet ons weten dat Idinthakarai nog steeds niet bereikbaar is met openbare bussen, maar dat de plaats zal worden voorzien van voedsel en benodigdheden door deeltaxi's en privéauto's. Kinderen lopen vaak kilometers naar hun school. Over de zorg hebben we niets kunnen vinden.

Op 1 juli zou een televisieploeg van de ARD hebben geprobeerd verslag uit te brengen over de verzetsbevolking, maar mocht dat niet doorgaan. De activiste bevestigt dat een Duitse journaliste het gebied uit is verjaagd toen ze zich bij het politiebureau in Kudankulam meldde. Ze werd "zwaar lastiggevallen" door leden van de inlichtingendienst en de lokale politie.

Repressie tegen anti-nucleaire activisten

Tot dusver zijn tienduizenden activisten in en rond Idinthakarai getroffen door in totaal 325 rechtszaken. Tegen 227.000 mensen werden beschuldigingen ingebracht zoals “oorlog tegen de staat”, “opstand”, “ernstige schending van de vrede” enz. Het hoge aantal wordt ook verklaard door berichten in de vorm van "Mevrouw A., Dhr. B. en nog tweeduizend anderen ... worden beschuldigd ...". Er lopen in de regel meerdere procedures tegen de betrokkene. De heer Ganesan zit al bijna zes maanden in de gevangenis. Hij is lid van het lokale organisatiecomité voor geweldloos verzet, het "Strijdcomité". In zijn pro-nucleaire uitspraak van mei 2013 riep het hooggerechtshof van India op tot amnestie voor degenen die tegen kernenergie zijn. De verantwoordelijke regering van de deelstaat Tamil Nadu weigerde de procedure af te sluiten omdat amnestie niet opportuun zou zijn zolang het protest voortduurde en hongerstakingen en werkonderbrekingen niet zouden eindigen. De actievoerders verwachten niet dat de procedure binnen afzienbare tijd wordt beëindigd.

SP Udayakumar wordt door de Indiase media vaak afgeschilderd als een “sekteleider” of “hoofd van de oproerkraaiers”. In dit land zou hij leider worden genoemd. Hij benadrukt echter dat de organisatiestructuren van de verzetsbeweging zeer democratisch zijn en dat alle betrokkenen een gelijk aandeel hebben. Het "Strijdcomité" bestaat uit afgevaardigden uit de omliggende steden, vertegenwoordigers van de actiealliantie PMANE en katholieke priesters. Het "Strijdcomité" organiseerde talrijke stakingen, demonstraties en blokkades op het platteland en door de politieaanwezigheid steeds vaker op het water.

Vissersfamilies verliezen hun levensonderhoud

Met betrekking tot de risico's en gevolgen van de kerncentrale moet worden vermeld dat het Russische bedrijf Zio Podolsk inferieure componenten heeft geleverd. De hoofdinkoper van Zio Podolsk werd gearresteerd voor het kopen van inferieur staal en het nemen van het prijsverschil met het dure staal dat nodig is voor de bouw van de kerncentrale. Udayakumar voegt toe dat er ook inferieure kabels zijn gebruikt bij de constructie en dat er problemen kunnen zijn met het reactordrukvat als gevolg van lasnaden in gebieden waar dit niet is toegestaan.

Tijdens de werking van de kerncentrale worden duizenden tonnen verwarmd en stralingsarm koelwater in zee gepompt. Dat alleen al zal een enorme impact hebben op de groei en voeding van de vissen, het belangrijkste levensonderhoud voor de mensen in de regio. Want de visgronden beginnen direct naast de kerncentrale. SP Udayakumar wijst erop dat de ontziltingsinstallaties in de nabije toekomst hun afval en chemicaliën in de zee zullen dumpen - een zekere dood voor het meeste zeeleven ter plaatse.

Nergens in de regio hebben tegenstanders van kernenergie toegang tot stralingsmeetapparatuur. De activist vreest zelfs dat onafhankelijke stralingsmetingen worden verboden.

Bijna niemand gelooft dat het eerste blok van de kerncentrale over een paar weken online gaat, zoals aangekondigd. Zelfs als de staatsbedrijfsmaatschappij alles uit de kast zou halen, zouden er ernstige problemen blijven bestaan. Talloze componenten van de tweede reactor werden gebruikt als reserveonderdelen voor die van de eerste eenheid. Deze moeten nu opnieuw geproduceerd en geleverd worden. Daarom kan het jaren duren, niet maanden, voordat de tweede reactor voor het eerst elektriciteit kan leveren - aan de steden en aan de verre industrie.

De stemming in de beweging is nog steeds goed. Er is optimisme dat de extra vier reactoren helemaal niet zullen worden gebouwd en dat verdere inbedrijfstelling van de twee bestaande reactoren kan worden voorkomen. Het verzet tegen kernenergie in India blijft zich uitbreiden en in veel regio's vormen zich nieuwe groepen. Bij de geplande kerncentrale in Jaitapur, aan de westkust in de staat Maharashtra, voeren steeds meer mensen campagne tegen de installatie van de Franse atoommultinational AREVA.

Al bijna 40 jaar bestaat er een beweging tegen de Indiase atoombommen. Maar nu is er eindelijk een sterke beweging tegen atoomenergie, zegt Udayakumar blij. De actieve mensen in India geven veel door van wat ze kunnen leren over de anti-nucleaire beweging in Duitsland. Volgens de PMAE-activist dienen de nucleaire uitfasering van het industrieel en wetenschappelijk hoogontwikkelde Duitsland en het besluit om hernieuwbare energiebronnen te gebruiken als rolmodel voor andere landen.

Er is in India weinig bekend dat kerncentrales en brandstofassemblages nog steeds vanuit Duitsland worden geëxporteerd. De internationale nucleaire business van de BRD krijgt in dit land nog te weinig aandacht.

Igor en Peter Moritz (uit: "Graswurzelrevolution", nr. 381, september 2013)

Ik heb al uitgebreid gerapporteerd over Kundankulam in THTR-circulaire nr. 140

De grootste democratie ter wereld - zo ziet officieel India zichzelf graag. Maar de regering in New Delhi neemt steeds drastischer maatregelen tegen organisaties die volgens haar in strijd zijn met het 'algemeen belang'. Dit omvat alles wat met economische groei te maken heeft.

Een wasruimte, een toilet en twee kamers van elk 30 vierkante meter met meer dan een dozijn bureaus, waar activisten tegen kernenergie, mensenrechtenactivisten, critici van genetische manipulatie en tegenstanders van grote industriële projecten en speciale economische zones werken. Dit is het kantoor van INSAF, het Indian Social Action Forum in New Delhi. Het acroniem betekent "rechtvaardigheid" in het Urdu. Meer dan 700 organisaties en bewegingen hebben zich verenigd onder de paraplu van INSAF, een partnerorganisatie van “Bread for the World”. Maar INSAF kan sinds juni geen geld meer opnemen omdat het ministerie van Binnenlandse Zaken de rekening van de vereniging heeft bevroren; de basis hiervoor is de Wet op de registratie van buitenlandse fondsen.

“In 2010 hebben ze de wet gewijzigd; Accounts kunnen nu ook geblokkeerd worden voor 'politieke activiteiten'', legt Wilfried D'Costa, woordvoerder van INSAF, uit. Zijn organisatie is een van de 22.000 maatschappelijke organisaties in India die financiering uit het buitenland hebben ontvangen. Iedereen moet zich registreren bij het ministerie van Binnenlandse Zaken. INSAF heeft de nieuwe versie van de wet aangeklaagd bij het Hooggerechtshof, maar het ministerie van Binnenlandse Zaken creëert feiten. De officiële brief zegt niet veel over de redenen voor de accountopschorting: de activiteiten van INSAF zouden "het algemeen belang nadelig beïnvloeden".

Sinds de opmars van het neoliberalisme in India is publieke belangstelling synoniem met economische groei. De regering interpreteert protesten die grootschalige economische projecten of handelsovereenkomsten belemmeren, als daden van staatsvijandigheid. "Degenen die vechten voor economische, sociale en culturele rechten zijn het doelwit van repressie geworden", zegt een onderzoek van de ACT Alliance, een vereniging van 130 Christenen Hulporganisaties van over de hele wereld.

In 2012 bekritiseerde de Indiase premier Manmohan Singh tegenstanders van kernenergie en critici van genetische manipulatie, die vaak de strijd van boeren, vissers en lokale bewoners tegen dergelijke projecten steunen, in een interview met het Amerikaanse wetenschapsmagazine 'Science'. "Er zijn NGO's, vaak gefinancierd uit de Verenigde Staten en Scandinavië, die de ontwikkelingsuitdagingen van ons land niet begrijpen", zei Singh. En een zin later probeerde hij potentiële kritiek op zijn begrip van democratie uit de zeilen te nemen: "Maar we zijn een democratie, we zijn niet zoals China."

Maar misschien zoals Rusland? Kort na het interview heeft het ministerie van Binnenlandse Zaken accountlicenties van meer dan 4000 niet-gouvernementele organisaties ingetrokken, naar verluidt om formele redenen. Veel van de getroffen organisaties hadden geprotesteerd tegen wat momenteel de grootste Indiase kerncentrale is in Koodankulam in Zuid-India, die werd gebouwd met de hulp van het Russische bedrijf Rosatom. De activiteiten van de Indiase overheid werken. Veel NGO's vrezen nu voor hun bestaan. Dit wordt ook bevestigd door SP Udayakumar, de woordvoerder van de beweging tegen de kerncentrale in Koodankulam: NGO's zijn nu bang om deel te nemen aan de protesten.

Acties van burgerlijke ongehoorzaamheid maken deel uit van de gangbare praktijk van sociale protestbewegingen in India. "Zelfs eenvoudige demonstraties en strijd door boeren en inheemse volkeren definiëren ze nu als een verboden politieke activiteit", zegt INSAF-woordvoerder D'Costa. "Maar we zeggen dat politieke activiteit een grondrecht is van elke Indiase burger - zoals het staat in onze grondwet." (...)

Dit is een artikel van Dominik Müller uit het tijdschrift "Welt-Sichten" nr. 8, 2013

Praved Krisnapilla maakt een documentaire over de strijd van de lokale bevolking tegen het Indiase nucleaire programma. Met de steun van de Oostenrijkse eco-beweging zamelt hij donaties in om de film te financieren.

“De 60 minuten durende film “Nuclear Lies” toont de verschrikkelijke grieven, leugens en politiegeweld rond nucleaire installaties zoals die in Koodankulam. De slachtoffers en hun benarde situatie waarvoor de Indiase regering verantwoordelijk is. Hij leidt ons door de dorpen die dicht bij de bestaande probleemreactoren liggen. En toont de sterk vervuilde mijnen, verwerkingsfabrieken en de geplande mega-kerncentrales. De film registreert de stemmen van de getroffenen en hun strijd om te overleven." Bel voor donaties + informatie:

http://www.startnext.de/nuclear-lies

http://indien.antiatom.net/category/kudankulam/

Nadat de THTR Hamm in 1989 werd stilgelegd, werden de 600.000 radioactieve sferische splijtstofelementen ervan naar de tijdelijke opslagfaciliteit in Ahaus gebracht. Pas nu blijkt uit klokkenluider en voormalig medewerker van Forschungszentrum Jülich (FZJ) Rainer Moormann en medeauteur Jürgen Streich hoe ongelooflijk gevaarlijk dit transport was:

De splijtstofelementen, met een diameter van ongeveer zes centimeter, zijn zeer radioactief, bijna perfect geschikt voor kernwapens en vertegenwoordigen eeuwenlang een tikkende tijdbom!

De verantwoordelijken in Jülich, die goed worden ondersteund met staatsgeld, zijn er in het verleden niet alleen niet in geslaagd een coherent "verwijderingsconcept" te ontwikkelen, maar doen ook heftige pogingen om met andere landen over hun mislukte reactorconcept te praten. In plaats van te proberen de enorme schade die ze hebben aangericht te beperken, werkt de staatssteun in Jülich er keihard aan om de ontstane problemen te vermenigvuldigen. Een ongelooflijk schandaal!

De bevolking werd misleid over zeer gevaarlijke transporten!

In 1995 waren er 59 spoortransporten met meer dan 600.000 hoogradioactieve bollen van Hamm naar Ahaus geweest. Omdat het een kleine treinroute in de regio Hamm was, passeerde de weinig opgemerkte risicovolle vracht van in totaal 305 wielen tientallen niet-geblokkeerde overwegen en is nu opgeslagen in de tijdelijke opslagplaats voor het brandstofelement (BEZ) in Ahaus. Volgens de vergunning mogen de ballen daar tot 2036 worden opgeslagen. Volgens een nieuwe mededeling van de federale overheid gaat zij ervan uit dat deze "tussenopslag" tot 2055 zal duren. Alle eerdere toezeggingen zijn dus verspild.

Operator en overheid: in plaats van een concept, alleen verwarring

Een paar weken geleden spraken Rainer Moormann en zijn co-auteur Jürgen Streich zich uit in een 14 pagina's tellende paper en onthulden meedogenloos de huidige situatie op het gebied van opslag en behandeling van de THTR-splijtstofelementen.

Aangezien de vergunning voor de opslag van de 290.000 AVR-splijtstofelementen in de 152 wielen in Jülich bijna afloopt, wordt er achter de schermen hevig geworsteld over wat ermee moet gebeuren. Naast de mogelijkheid van opslag op de locatie of verzending naar Ahaus, staat ook het transport over de vijver naar de VS ter discussie, aangezien het hoogverrijkte uranium (HEU) voor de THTR-splijtstofelementen (tot 1977) daar vandaan kwam. De VS hebben belang bij het verzamelen van de HEU, die ooit zo vrijelijk werd verspreid, dat er geen atoombommen mee kunnen worden gebouwd. "Tot 1977 werd in totaal ca. 1250 kg HEU voor kiezelbedreactoren vanuit de VS aan Duitsland geleverd."

THTR-brandstofelementen zijn een uitnodiging voor terroristen!

In deze situatie stappen de twee wetenschappers in met hun nieuwe onderzoek en bewijzen dat er een enorm verschil is tussen de brandstofelementballen van de AVR Jülich enerzijds en de THTR Hamm anderzijds!

De AVR-atoombollen uit Jülich zijn door jarenlang gebruik in zeer grote mate afgebrand. Hierdoor kunnen ze niet zo gemakkelijk worden gebruikt om kernwapens te maken.

Bij de THTR-ballen van Hamm is de situatie heel anders: “De hoogverrijkte brandstof werd pas onvolledig verbrand, zoals de THTR-300 in Hamm al daarna was vanwege enorme technische en veiligheidsproblemen die de werkmaatschappij op de rand van het faillissement brachten in 1989 14 maanden vollast moest worden opgegeven. De verbranding van zijn splijtstofelementen is net zo laag als in onderzoeksreactoren.”- Als volgens Moormann minder dan de helft van het zeer wapenwaardige uranium in de bollen wordt opgebruikt, dan blijft er nog voldoende splijtstof over overgebleven om vijf atoombommen op Hiroshima te bouwen. Of zelfs 10 tot 12 atoombommen met een bijzonder gunstige reflectoropstelling.

Gemakkelijker omgaan met atoombommen

Het gevaar van militair of terroristisch gebruik van de THTR-kogels zal in de toekomst niet afnemen, maar aanzienlijk toenemen: doordat de indringende (!) straling die van de kogels afkomt in de loop van de tijd aanzienlijk afneemt (en vanaf de jaren 2250-2300 grotendeels zal zijn verdwenen) ), kunnen mensen er veel makkelijker mee omgaan en er splijtstoffen uit halen die nodig zijn voor atoombommen.

Met hoogverrijkt uranium kan relatief eenvoudig een atoombom worden gebouwd. Het zou mechanisch eenvoudig te construeren zijn en er is maar weinig specifieke kennis voor nodig.

Moormann en Streich stellen dat bij de opslag van splijtstofelementen uit kiezelbedreactoren die van THTR Hamm de komende eeuwen verreweg het grootste probleem vormen. Tot nu toe hebben de operators en de regeringen geen oplossingen uitgewerkt, hoewel ze daar decennialang de tijd voor hadden.

Het cv van Moormann und Streich moet volledig worden overeengekomen:

“Om structuur te brengen in de verwarrende discussie over de verwijdering van atomaire kiezel- en kiezelbedreactoren, eisen wij dat Jülich/Aken wordt gebracht om eindelijk een einde te maken aan het gemakkelijk overbodige, schijnbaar anachronistische werk voor toekomstige kiezelbedreactoren en ander overbodig nucleair onderzoek en de vrijgelatenen mensen aan het werk voor berging / Ontmanteling van kiezelbedreactoren We vermoeden dat de verwaarlozing van dit werk in Jülich / Aken gedurende meer dan 20 jaar ten gunste van ontwikkelingswerk voor toekomstige reactoren al aanzienlijke schade heeft aangericht aan de moeilijke kiezelbedreactor - ontmanteling / verwijdering."

De laatste: FZ Jülich hielp apartheidsstaat Zuid-Afrika aan nucleaire knowhow!

Moormann en Streich schrijven: “Trouwens, Jülich / Aken was als volgt betrokken bij het kernwapenprogramma van de Zuid-Afrikaanse apartheidsregering: De Zuid-Afrikanen hadden knowhow nodig om kleine kerncentrales te bouwen om kernonderzeeërs aan te drijven pak de A-bommen. Vanwege het internationale embargo konden ze dergelijke knowhow niet verkrijgen totdat de reactorontwikkeling van Jülich / Aken onder het mom van wetenschappelijke samenwerking in de bres sprong en vanaf 1988 de knowhow voor kiezelbedreactoren leverde. Na het einde van de apartheid resulteerde dit in het civiele Zuid-Afrikaanse PBMR-project, dat in 2010 mislukte."

Het PDF-bestand "Opmerkingen over de wapencapaciteit van de atoombollen van AVR Jülich en THTR (Hamm) en over een levering van atoomkogels aan de VS" von Moormann / Streich is hier te bekijken.

30 jaar na de eerste pogingen om de THTR in Hamm te starten, wordt er in de politieke commissies en in de media steeds meer gediscussieerd en gespeculeerd over vroegere en toekomstige kosten van de faillissementsreactor. En over hoe om te gaan met de mislukte relikwie uit het nucleaire steentijdperk in de komende decennia.
Resterende verwerking, ontmanteling en "berging" van het radioactieve afval worden genoemd als opties voor de toekomst. Met deze overwegingen zou echter alleen de periode tot ca. 2080 worden gedekt. Maar zelfs met dit beheersbare tijdsbestek hebben de exploitanten van de hogetemperatuur-kerncentrale (HKG) en de federale en deelstaatregering van Noordrijn-Westfalen het moeilijk.
De politieke partijen en operators gaan ervan uit dat de ontmanteling van de THTR in 2023 moet beginnen. Dat dit project tegen een aantal serieuze problemen ingaat, wordt hier buiten beschouwing gelaten.

Demontage is een groot gevaar!

Enerzijds zit er nog zo'n 1,6 kilogram splijtstof in de reactor. Het zal heel moeilijk zijn om te herstellen. Aan de andere kant wees Rainer Moormann, die zich al 26 jaar bezighoudt met de veiligheid van kiezelbedreactoren, erop dat de binnenkant van de kerncentrale is bedekt met een laag radioactief stof door het breken van de kiezelsteen (1) . Daarnaast is er na de sluiting van de THTR in 1989 geen nuclidad las ontstaan ​​waar de burgerinitiatieven om hadden gevraagd. Hierin kon men zien op welke punten van de reactor welke radioactieve deeltjes zich bevinden.

Toekomstige ontmantelaars tasten dan ook in het duister wanneer ze de door de operators geraamde 6.000 kubieke meter radioactief afval (2) uit de THTR halen. U moet voorbereid zijn op onaangename verrassingen en de sloopwerkzaamheden kunnen het leven van de bevolking in gevaar brengen! - Tot dusver zijn deze gevaren echter geenszins het onderwerp geweest van openbare discussies!
Het zou zeker een optie zijn om te bespreken om de reactor de komende decennia niet te openen, maar ervoor te zorgen dat deze zo veilig mogelijk wordt ingeperkt, zodat de straling nog meer kan afnemen. Wellicht vindt deze variant nog meer aanhang onder politieke besluitvormers als de immense werkelijke kosten van de ontmanteling openlijk worden genoemd.

Wie betaalt de tien jaar durende 'shutdown-operatie'?

In Bundestag-papier 17/14588 reageerde de federale regering op een klein verzoek van de Groenen op 20 augustus 8 over de ontmantelings- en financieringsproblemen.
Centraal staat de stelling dat HKG als THTR-operator slechts 41,5 miljoen euro eigen vermogen heeft en daardoor de vele honderden miljoenen euro's voor ontmanteling en "verwijdering" niet kan betalen. Dat is op zich al een schandaal. Door het bestaan ​​van het "faillissement" HKG als exploitant valt het grote energiebedrijf RWE grotendeels buiten de aansprakelijkheid voor de faillissementsreactor en kan het bijna alle kosten op de belastingbetaler leggen en winst blijven maken.
In ieder geval omschrijft de HKG haar taak op haar homepage als volgt: "Veilige behuizing van de THTR 300 tot stand brengen en onderhouden". Er wordt met geen woord gerept over de ontmanteling en verantwoorde "verwijdering" van kernafval!

Geheime onderhandelingen over kostenovername

De eerdere afspraken over de jaarlijkse exploitatiekosten van circa 5 miljoen euro voor de buiten gebruik gestelde (!) THTR, waarbij de federale overheid, de deelstaat Noordrijn-Westfalen en de HKG de kosten in drieën deelden, liepen in 2009 af. Vier jaar lang werd achter gesloten deuren over de herverdeling van de kostenvergoeding voor de volgende jaren onderhandeld zonder enige kennis van het geheime overleg. Het publiek werd opzettelijk buiten de gênante strijd van miljoenen gehouden omdat de betrokken regeringen er geen belang bij hadden dat hun eigen decennialange betrokkenheid bij het THTR-wanbeheer te duidelijk zou worden.
De zogenaamde laatste opslagvoorschotten die jaarlijks in het Bundestag-papier moeten worden betaald, worden als een aparte kostenpost genoemd. Van 2010 tot 2012 moest hiervoor jaarlijks 4,5 miljoen euro worden betaald. In de derde aanvullende overeenkomst die nu tussen 3 en 2010 is overeengekomen, moeten de federale en deelstaatregeringen tweederde van het bedrag ophalen. De Bundesdrucksache vervolgt: "Dit verlicht ook de last van de eigen middelen van HKG, die kunnen worden gebruikt om de exploitatie van de veilige omhulling en de tussentijdse opslag van de verbruikte splijtstofelementen voor een langere periode te financieren. Deze overeenkomst regelt niet de financiering van demontage". Met andere woorden: de staat draagt ​​de meeste kosten, RWE is in orde.

De kosten in detail

In het businessplan van HKG staan ​​de toekomstige totale kosten op een totaal van 735 miljoen euro. Deze zouden in detail zijn:
+ 404 miljoen euro voor de ontmanteling van 2023 tot 2044
+ 41 miljoen euro voor veilige omheining van 2013 tot 2030
+ 78 miljoen euro voor de tussentijdse opslag van radioactief afval van 2013 tot 2055
+ 210 miljoen euro voor vooruitbetalingen op depot van 2013 tot 2080

Het is nog onduidelijk wie dit allemaal gaat financieren en wat er na 2080 komt! Het bedrag van 404 miljoen euro voor de ontmanteling is ook zeer controversieel en zal waarschijnlijk meerdere keren het opgegeven bedrag hoger zijn:

De bovengenoemde ontmantelingskosten van 400 miljoen euro zijn 'droomdansen', zegt chemicus Rainer Moormann (...). Reeds in 1989 werden de ontmantelingskosten door onafhankelijke deskundigen op 2 miljard mark geschat. Moormann acht een orde van grootte van minimaal een miljard euro dan ook “niet onrealistisch” (...). Hij verwijst naar ervaringen met de Jülich AVR-onderzoeksreactor als voorloper van de THTR: 'In 1990 werden de ontmantelingskosten van de AVR op 39 miljoen mark geraamd. Vandaag zitten we op 700 miljoen euro - en dat zal niet genoeg zijn', zegt hij. "(Taz, 27 augustus 8)
Wat echter vrij precies kan worden gekwantificeerd, zegt het eerder genoemde Bundestag-papier: "Volgens de HKG bedraagt ​​het jaarlijkse elektriciteitsverbruik van het veilig afgesloten THTR 300-systeem gemiddeld 670.000 jWh." Dit komt ongeveer overeen met het jaarverbruik van 150 vierpersoonshuishoudens (3).

Onze eis is: de staat en de federale regering mogen zich niet laten betalen voor de grandioze mislukte dromen van de nucleaire industrie, maar moeten de rekeningen doorgeven aan de vervuilers! Of een sloop van de THTR-kernruïne over 20 jaar verstandig en verantwoord is, moet uitgebreid worden onderzocht, geïnformeerd en besproken!

Eén ding blijft zeker: de THTR zal ook de komende decennia niet uit de negatieve krantenkoppen komen.

Opmerkingen:

1.Taz van 27 augustus 8
2e WA van 3 mei 5
3e WA van 28 mei 8

Toen bondskanselier Angela Merkel en tal van prominenten in 2008 kwamen om de eerste steen te leggen voor de twee enorme kolencentrales in Hamm-Uentrop, protesteerden slechts drie leden van ons burgerinitiatief tegen deze stenen (kolen) tijdelijke technologie.
Twee hielden de banner vast, één deelde de folder uit (zie foto); later kwam er een kleine Greenpeace-groep uit het buitenland. De Westfälische Anzeiger rapporteerde in detail. Al degenen die nu verbaal kritiek uiten op kolencentrales, waren in de jaren vóór 2008, toen de energiebeleidsbeslissingen werden genomen, merkbaar terughoudend om zich te committeren, omdat partijen waartoe ze behoorden medeverantwoordelijk waren: de krachtige slogan "Vol gas op Die Coal" (WA review van 23 januari 1) stuitte in 2006 niet op noemenswaardige weerstand van de gevestigde politiek.

Vandaag worden RWE en de 23 gemeentelijke nutsbedrijven (waaronder Hamm), die verenigd zijn in de GEKKO (gezamenlijke kolencentrale), geconfronteerd met een hoop brokstukken van hun mislukte energiebeleid. Al in december 2010 berichtten de media dat de bouw van de twee kolencentrales, die twee miljard euro kosten, nog eens 200 miljoen euro duurder zou worden. Oorzaak waren onder meer defecte lasnaden in de ketel van de kolencentrale. De ingebruikname liep vertraging op.
Vorig jaar werd steeds duidelijker dat na de snelle toename van de productie van alternatieve energie, de energie uit het enorme kolenblok van 1.600 MW helemaal niet nodig zou zijn. De 23 gemeentelijke nutsbedrijven, die wel een hoog dividend maar geen ecologisch gericht energiebeleid als doel hadden, mogen nu delen in de voorzienbare verliezen. - Wat een parallel met de THTR, waar ook gemeentelijke nutsbedrijven bij betrokken waren en die moesten “bijbetalen” voor hun onverantwoord handelen!
"The Uentrop Millions Grave" (Stadtanzeiger gedateerd 25 november 11) haalde opnieuw de krantenkoppen op 2012 september 7, toen een louter visuele inspectie (!) lekken in het stoomopwekkingssysteem aan het licht bracht. De schade loopt in de miljoenen, verdere vertragingen zijn te verwachten. Het verhaal van de mislukte naburige THTR gaat verder in de twee kolenblokken.
75 procent van de kolengestookte centrales van de BRD wordt al geëxploiteerd met geïmporteerde kolen uit Colombia, Zuid-Afrika, China en Rusland, enz. De "eeuwige kosten" van de mijnbouw als gevolg van de vernietiging van het landschap in deze landen zijn hier niet van belang, evenals de huiveringwekkende, miserabele veiligheidsmaatregelen van de hebzuchtige kolenbedrijven. De wanhoop van de mensen die onder onwaardige omstandigheden in de mijnen werken, is vervaagd. De vele doden bij ongevallen in verre landen zorgen slechts voor korte berichten in het nieuws en worden snel vergeten. Bijna niemand is hier geïnteresseerd in de moorden op vakbondsleden die iets willen veranderen aan de verschrikkelijke situatie.

En wie zit er in de raad van commissarissen van de kolenmarktleider RWE in Noordrijn-Westfalen? Bijna de helft van de DGB-vakbondsleden! Een kwart van de aandelen van RWE is in handen van gemeenten die grotendeels onder het SPD vallen. Zij zijn geïnteresseerd in het dividend van hun RWE-aandelen en niet in (klimaat)rechtvaardigheid. Decennialang werden de lokale en staatspolitici in Noordrijn-Westfalen vetgemest met prestigieuze en geldelijke items, voordelen en voordelen. De warme geldregen biedt voor hen de zekerheid tijdens de grote coalitiebesprekingen dat er niets wordt beslist tegen de belangen van de energiebedrijven in.

Nadere informatie: "Energie(on)locatie Hamm":

http://www.machtvonunten.de/lokales-hamm/160-energie-unver-standort-hamm.html

De dreigende systematische belemmering van alternatieve energie door de nieuwe grote coalitie is niet verwonderlijk voor degenen die de politiek van de reactionaire concrete SPD in Noordrijn-Westfalen de afgelopen decennia bewust hebben meegemaakt.
Deze partij is al sinds de jaren vijftig de voorvechter van de faillissementsreactor THTR en verdedigde, ook na het ongeval in 50, de voortzetting ervan zo lang mogelijk met kaken en klauwen, want deze reactor zou ooit gekoppeld kunnen worden aan kolenvergassing.
Dit beleid was veel slechter dan dat van de CDU. Ten eerste omdat de SPD zelf decennialang de onbetwiste regering in NRW was en dit beleid voerde en niet de CDU. En ten tweede omdat de DGB-'vakbonden' die ermee verbonden waren, als begunstigden van dit pro-kolen- en kernenergiebeleid, bijna volledig faalden om een ​​verzet te steunen. Omdat werken in andere energiesectoren dan in milieubelastende kolen- of kerncentrales hun intellectuele horizon te boven ging. Ze hebben niet slecht geprofiteerd van wat de energiebedrijven hen hadden gegeven. - Als bijvoorbeeld de doodstraf was ingevoerd, zouden mensen uit hun gelederen eerder een DGB-vakbond voor beulen hebben opgericht dan de straat op zijn gegaan tegen de doodstraf.
Tussen 1986 en 1990 schreef ik een tiental artikelen over het energiebeleid van de SPD in het kwartaalblad van de Westfalen Vereniging van Natuurvrienden, die soms voor opschudding zorgden. Om de herinnering aan de belangrijke gebeurtenissen van toen op te frissen en parallellen met vandaag te laten zien, heb ik vier artikelen uit "Cultuur en Milieubescherming" online gezet:

1987, nr. 3: De hogetemperatuurreactor: geloofwaardigheidstest voor de SPD
http://www.machtvonunten.de/atomkraft-und-oekologie/193-der-hochtemperaturreaktor-glaubwuerdigkeitstest-fuer-die-spd.html

1988, nr. 2: THTR aan het eind?
SPD-leden van de Bondsdag en de deelstaatregering van Noordrijn-Westfalen proberen met al hun trucs de THTR te redden en subsidiëren HTR-onderzoek met miljoenen onder een valse naam.
http://www.machtvonunten.de/atomkraft-und-oekologie/198-thtr-am-ende.html

1988, nr. 3: Beschamend: veel nucleaire reclame op een grote nationale bijeenkomst van "Friends of Nature"!
SPD-regering in NRW volledig op nucleair koers, zelfs na Tsjernobyl.
http://www.machtvonunten.de/atomkraft-und-oekologie/200-peinlich-atomwerbung.html

1989, nr. 1: "Democratische gemeenschap" geeft stralende "energie-impulsen"!
Na Tsjernobyl: SPD-magazine als reclamemedium voor kernenergie.
http://www.machtvonunten.de/medienkritik/164-demokratische-gemeinde-gibt-strahlende-energieimpulse.html

In de zomer van de vorige editie van de nieuwsbrief berichtte ik over de start van de bouw van de THTR in China en over de zeer destructieve pogingen om daar de splijtstofelementen te produceren. Korte tijd later verschenen hierover langere artikelen in Tagesspiegel (11 juli), Neues Deutschland (12 juli) en Junge Welt (25 juli). Een zeer controversiële discussie ontstond in de "Hauptstadtzeitung" Tagesspiegel met 15 artikelen op internet (1). De kleine THTR-circulaire heeft dus wel degelijk een bepaald effect. Het RB-artikel "Reichen 667 miljoen euro" markeerde ook het begin van een inmiddels immense hoeveelheid mediaberichten over de ontmantelingskosten van de THTR.

De focus op India in dit nummer vloeit niet alleen voort uit het inzicht dat een eurocentrische visie en rapportage egoïstisch zou zijn en het grootste deel van de werkelijkheid zou verbergen. De grootste thoriumafzettingen ter wereld bevinden zich in India en de regering daar is van plan om thoriumreactoren te bouwen. Hoog tijd dus om de agile anti-nucleaire beweging daar aan te pakken en voor te bereiden. Wat zo 'goed' werkte bij de PBMR in Zuid-Afrika, zou ook in India moeten kunnen: het voorkomen van de bouw van HTR's.
Om deze reden exploiteren we ook onze veelbezochte website "Reaktkorpleite.de" en zullen volgend jaar twee tot drie nummers van de THTR-circulaire uitgeven. Daarnaast doen we samen met de IPPNW financieel mee aan een nieuw laboratoriumonderzoek naar de gevonden bolletjes bij de THTR. Als u op de hoogte wilt blijven en ons wilt steunen, dan bent u van harte welkom. Het rekeningnummer staat in het impressum. En tot slot wens ik je nog een paar fijne feestdagen aan het einde van het jaar!

Horst bloem

(1) http://www.tagesspiegel.de/politik/atomkraft-in-deutschland-gescheitert-in-china-neu-gebaut/8478502.html

***

top of page

***

***

top of page

***