De THTR nieuwsbrieven uit 2012

***

THTR nieuwsbrief nr. 138, april 2012

inhoud:

Moddergevecht tegen Moormann

Mysterieuze bolletjes gevonden bij THTR!

Protest voor de jaarvergadering van RWE in Essen!

Moddergevecht tegen Moormann

"Klokkenluider in het nucleair-industriële complex"

We hadden al bericht over de toekenning van de klokkenluidersprijs aan de Jülich-wetenschapper Rainer Moormann in THTR-circulaire nr. 136 en de redenering van de jury gepubliceerd. Inmiddels is dit jaar een boekje van 122 pagina's verschenen met bijdragen van meerdere auteurs en van Moormann zelf over de prijsuitreiking. Het boek behandelt de incidenten in de twee kiezelbedreactoren in Jülich en Hamm, met doofpotpogingen van operators en in het Jülich Research Center (FZJ). En de strijd van een enkele wetenschapper om de waarheid toch voor een groter publiek toegankelijk te maken.

Toen het einde van de Pebble Bed Modular Reactor (PBMR) in Zuid-Afrika, die met de knowhow van Jülich werd voorbereid, drie jaar geleden duidelijk werd, gaf de THTR-lobby zijn laatste kracht aan de propaganda-tegenaanval om te redden wat nog kon wees gered. Ze maakte gebruik van de interne tijdschriften van de nucleaire industrie en hun aangename schrijvers. In 2011, kort na de ramp in Fukushima, prees de FAZ de "mooiste van alle machines" (1), "Die Welt" had ook prof. Hurtado, van alle mensen, die afhankelijk is van THTR-onderzoeksfondsen, een lezing over de vermeende voordelen van kiezelbedtechnologie (2). De THTR-circulaire bericht hierover uitgebreid.

Rechtse 'leidende media' verspreiden schaamteloze leugens

Sommige lezers hebben deze bizarre rapporten misschien niet erg serieus genomen omdat ze duidelijk door interesse gedreven en door en door gênant waren. Feiten en incidenten spraken zo duidelijk tegen deze berichten dat een nadere beschouwing ervan voor sommige lezers misschien ronduit belachelijk leek. In zijn lofbetuiging in het boek beschreef WDR-journalist Martin Herzog levendig welk irritant effect het schrijven van sommige "leidende media" over de zogenaamd "inherent veilige" en oh zo veel onbegrepen "wonderreactoren" nog steeds heeft. Tijdens de voorbereiding en het filmen over THTR en PBMR in Zuid-Afrika (3), gebeurde het volgende:

“We zijn benaderd door verschillende vrienden, maar ook door interne redacteuren die van ons werk af wisten, maar er verder niet op in waren gegaan. Dat zijn belangrijke aspecten en niemand wist dat dit type reactor zo ongevaarlijk was. Een kernsmelting is niet eens mogelijk - geniaal! De propaganda van de bolvormige clustergemeenschap had dus al vruchten afgeworpen.

Zonder Rainer Moormann zouden we op dit moment in een behoorlijk verliezende positie hebben gestaan. En onze uitzendingen over de problemen van de Jülich-reactor zouden nooit op deze manier hebben plaatsgevonden. Of, wat misschien nog erger is, ze zouden ook zijn verworden tot promotionele evenementen voor de kiezelbedreactor. Al onze kritische vragen hadden op niets moeten uitlopen: het ongeluk in 1978? Een routinezaak! De radioactieve grond onder de reactor? Kan gebeuren in een experimentele reactor, niet slecht. De aanhoudende problemen met de demontage? Alles op schema! De verhoogde leukemie bij kinderen in het gebied? Een verband kan niet worden bewezen!

Zonder Rainer Moormann en zijn geduldige uitleg hadden we geen vervolg kunnen geven aan andere interviews. We hadden de argumenten moeten accepteren die ons werden voorgelegd. We hadden ons moeten overgeven aan het constante vuur met een zeer technisch vocabulaire. We zouden het gedrag van deze reactor bij een binnendringend water nooit te weten zijn gekomen, Tsjernobyl best vergelijkbaar, hebben zelfs nooit een neus gekregen voor het feit dat deze reactor in Jülich destijds waarschijnlijk alleen aan een kernexplosie ontsnapte door een haar- scheurbreedte. "(Pagina 42)

1978: Verborgen bijna-ramp in Jülich!

Terugkijkend was 34 jaar geleden een van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van kiezelbedreactoren. dr. Dietrich Deisenroth, rechter bij de federale administratieve rechtbank in Leipzig en lid van de jury voor klokkenluiders, schrijft in het inleidende artikel van het boek:

“Op 13 mei 1978 kwam als gevolg van een aanvankelijk onopgemerkte lekkage in het oververhittergedeelte van de stoomgenerator 27,5 ton water in het primaire heliumcircuit en dus in de reactorkern. In het "Rapport over speciale gebeurtenissen in de kerncentrales van de Bondsrepubliek Duitsland in 1977 en 1978", dat door het Bondsministerie aan het publiek werd gepresenteerd, wordt het "incident" ingedeeld in categorie "C" beknopt als volgt beschreven: "Water lekkage in het primaire systeem”. De AVR mag dit incident echter niet ‘overleven’. Het werd uiteindelijk afgesloten. De exacte redenen hiervoor werden nooit openlijk onthuld.

dr. Moormann, die lange tijd pleitbezorger was van het gebruik van atoomenergie in reactoren, kwam in 2008 in een door hem uitgevoerd onderzoek bij FZ Jülich tot de conclusie dat de AVR slechts ternauwernood aan een ramp "glipte" toen de ongeval in 1978. dr. Moormann: “Ik heb onderzoek gedaan naar... een ernstig incident, een binnendringend water dat in 1978 heeft plaatsgevonden. Als het lek destijds groter was geweest, had er een catastrofe kunnen zijn - veroorzaakt door een explosie zoals die in Fukushima (Japan) werd ervaren. In 2007 schreef ik een rapport voor degenen die verantwoordelijk zijn voor de nucleaire sector van het onderzoekscentrum, wat natuurlijk niet hielp. Ik wendde me vervolgens tot de raad van bestuur van Forschungszentrum Jülich en een jaar later, na langdurige interne discussies, publiceerde ik een onderzoek dat opzien baarde. Dit heeft er zeker toe bijgedragen dat de bouw van een kiezelbedreactor in Zuid-Afrika niet meer wordt nagestreefd.” (Pagina 29)

Rainer Moormann schrijft het volgende over de publicatiepraktijk van de operators over dit gevaarlijke incident: “In het 2009 pagina's tellende boek van AVR GmbH dat in 100 is gepubliceerd over de AVR (50 jaar AVR) staan ​​3 nietszeggende zinnen over het binnendringen van water. Er is alleen een haarscheurtje dat er 30 ton water in de reactor is gelopen, wordt niet gezegd. In het PR-werk van AVR wordt het binnendringen van water zoveel mogelijk onderdrukt.” (Pagina 110)

Ball splijtstofelementen radioactief besmette reactor

In zijn dankwoord voor de uitreiking van de klokkenluidersprijs vertelt Moormann ook over de verschillende manieren waarop de kenmerkende brandstofelementen ter grootte van een tennisbal reageren:

“De kiezelbedreactor vertoont dus een goede retentie van de jodium- en edelgasnucliden, die problematisch zijn in conventionele reactoren. Het positieve beeld wordt vertroebeld wanneer andere probleemnucliden zoals cesium, zilver of strontium in aanmerking worden genomen, die zelfs bij normale bedrijfstemperaturen langzaam zelfs intacte barrières van het sferische splijtstofelement kunnen binnendringen. Dit effect, bekend als diffusie, bestaat niet in conventionele brandstofassemblages. De werkelijk enorme vervuiling van de Jülich AVR-reactor met cesium en strontium die zich onder de ogen van de toezichthouders heeft opgehoopt, waardoor de ontmanteling uiterst complex wordt, is te wijten aan dergelijke diffusieprocessen. Ze beperken het verantwoord gebruik van de huidige sferische splijtstofelementen tot relatief lage, minder aantrekkelijke temperaturen.

Tot slot nog enkele opmerkingen over de minder bekende bedrijfservaringen van Duitse kiezelbedreactoren: De wrijving van de kogels in de reactor was veel sterker dan aangenomen, wat leidde tot vastlopen, kapotte splijtstofelementen en veel stof. Het stof absorbeerde radioactiviteit, wat een groot probleem bleek te zijn omdat het stof niet uit het koelcircuit kon worden verwijderd. Bovendien bewogen de brandstofelementballen in de reactorkern niet zoals voorspeld: de brandstof werd anders verdeeld dan verwacht en de kettingreactie liep uit de pas. Vermoedelijk ook om deze reden werden sommige delen van de reactoren veel te warm, terwijl andere te koud bleven. Het resultaat was schade aan brandstofassemblages en componenten. Realtime metingen in de reactorkern, bijvoorbeeld van temperaturen, kunnen daarom niet ontbreken. Dergelijke metingen zijn niet altijd mogelijk in kiezelbedreactoren.” (Pagina 53)

Moormanns onderzoeken en zijn onverbloemde conclusies gingen tot in de puntjes, ze vormen een bedreiging voor de eerdere onderzoekspraktijk in Jülich. Martin Herzog geeft de achtergrond:

“Het gaat om zakelijke belangen. En het gaat om geld. Op korte termijn voor financiering, voor promotie- en vaste aanstellingen in onderzoeksinstellingen, voor adviseurs- en experthonoraria. Middellange termijn voor opdrachten voor de Duitse industrie. Op de lange termijn de grote koek van stroomvoorziening in tijden van wereldwijde onrust op de energiemarkt.” (Pagina 38)

THTR-verslaafden vechten tegen Moormann met laster

De reacties van de direct getroffen collega's van Moormann, de THTR-afhankelijke onderzoekers en de FZJ zijn dan ook mislukt. Martin Herzog meldt dat nadat zijn Zuid-Afrikaanse film op WDR was uitgezonden, zelfs vanuit Peking, waar wordt gewerkt aan een THTR-onderzoeksreactor, een kernfysicus per e-mail schrille beledigingen en laster tegen Moormann uitte:

“In de dagen, weken en maanden die volgden, ontvingen we een reeks andere e-mails en brieven met een vergelijkbare hoge toon. In de brieven stond dat de “WDR-Rotfunk” een “showstuk” had uitgezonden waarin een “pseudo-expert” was verschenen, een “Mr. Moormann” die “blij fantaseert” en kwaadaardig liegt. Een briefschrijver ging zelfs zo ver om te zeggen dat Rainer Moormann een 'vaardige agitator' was die ons schaamteloos uitbuitte voor zijn persoonlijke wraak. (...)

We vroegen ons af wat deze heren drijft tot hun woede-uitbarstingen? De meeste bedenkers van de vuile beschuldigingen waren mij goed bekend: ze waren allemaal voorstanders van bolpaaltechnologie. Dit is een kleine en lawaaierige gemeenschap - meestal voormalige werknemers van de Jülich-reactor. Het is duidelijk dat ze het nauwelijks kunnen verdragen dat hun levenswerk, dat in de jaren zestig met hoge verwachtingen begon, zo stil en geluidloos eindigde als eind jaren tachtig met de "Atomic Experimental Reactor" in Jülich.

Deze groep droomt van de wederopstanding van het kiezelbed of de hogetemperatuurreactor. Het is niet de bedoeling dat de renaissance plaatsvindt in het "technologievijandige" Duitsland, waar men de hoop waarschijnlijk al heeft opgegeven, maar in landen als Zuid-Afrika, China, Australië, Indonesië en recentelijk Polen, waar men de Duitse techniek nog kan waarderen. . Iemand als Rainer Moormann bemoeit zich met zijn kritiek." (blz. 37 en 38)

Moormanns vroege kritiek op de THTR

Voor ons als burgerinitiatief dat al sinds 1975 actief is tegen de THTR-300 in Hamm, is het natuurlijk interessant om achteraf te weten wat er de afgelopen decennia achter de schermen in Jülich is gebeurd. Kritische uitspraken van Moormann zijn lang geleden genegeerd of tegengewerkt. Hier is een kleine chronologie van Rainer Moormann zelf:

“1984: Een gepubliceerde publicatie over het in gevaar brengen van kiezelbedreactoren door het binnendringen van lucht / grafietbrand werd voorkomen door de kiezelbedgemeenschap, argument (vóór Tsjernobyl): grafietvuur is onmogelijk.

1987: Berekeningen voor het binnendringen van lucht en grafietbrand bij de THTR-300 (Hamm) in de nasleep van Tsjernobyl. In opdracht van de waarnemend instituutsdirecteur, prof. Schulten, moest ik een overeenkomstige technische notitie intrekken "omdat het de THTR-300 in gevaar zou kunnen brengen."

1987: Kritisch commentaar op de beweringen destijds dat in kiezelbedreactoren de retentie van radioactiviteit in het grafiet zou verbeteren met toenemende temperatuur.

1988: Goedkeuringsprocedure voor de HTR-module in Nedersaksen: ik wees erop dat er geen rekening werd gehouden met het vrijkomen van jodium bij ongevallen door binnendringend water, wat leidde tot een controverse met de leverancier Siemens.

1992: Aanwijzingen voor vergunningsproblemen met kiezelbedreactoren als gevolg van radioactief stof en jodium bij ongevallen met drukontlasting.

1994: Kritische verklaring over de corrosie-instabiliteit van het kiezelbedreactormateriaal siliciumcarbide.

2005: Het Zuid-Afrikaanse reactorbouwbedrijf PBMR, dat een kiezelbedreactor wilde bouwen, werd door mij geïnformeerd over problemen met de kiezelbedmechanica in de AVR en in de THTR-300 die nooit waren opgelost als onderdeel van mijn voorbereidend werk in de veiligheidszone. In het voorjaar van 2005 heb ik onder meer een bijeenkomst van PBMR-experts met gepensioneerde Duitse experts geregeld. Dit leidde tot geschillen met de Jülich bolvormige sterrenhoop gemeenschap, die dit als een gevaar voor hun technologie zagen.(...)

2006, mei: FZJ-intern discussie-evenement over het probleem van hoogradioactief stof: Prof. Kugeler beschuldigt mij van het in gevaar brengen van een wereldwijd erkende aanpak om het energieprobleem op te lossen en van het meeslepen van de kiezels in het vuil door mijn activiteiten.

2006, sept.: In het najaar gaf ik een lezing over het stofprobleem in Johannesburg op de HTR2006. Reactie van de Zuid-Afrikanen: "Waarom weten we dat nu pas?" "(Pagina 60)

Escalatie en beschuldigingen: "Jullie brengen ons allemaal naar de gevangenis ..."

Het dispuut over de publicatie en bespreking van de kritische onderzoeken op de AVR escaleert: “Feb. 2007: Een AVR-medewerker waarschuwt me voor verder onderzoek naar het waterindringingsongeval van 1978 "Ze brengen ons allemaal naar de gevangenis ..." "(pagina 60)

25.07.2008-2008-XNUMX: Prof. Allelein wijst mijn deelname aan de HTRXNUMX schriftelijk af.

26 juli 7.2008: Een persbericht van het Zuid-Afrikaanse bedrijf PBMR (bevestigd door het bedrijf PBMR) bevat de passage "dat naar de mening van de andere Jülich-experts mijn rapport zo slecht is dat ik niet naar de HTR2008 mag. "

01.08.2008/2008/XNUMX: Prof. Bachem negeert de stem van Prof. Allelein en keurt mijn deelname aan de HTRXNUMX goed

Sept. 2008: In aanloop naar de HTR2008-conferentie weigerde FZJ-bestuurslid prof. Bolt in te stemmen met een interview dat het internationale tijdschrift Nucleus Week me had gevraagd. (...)

Okt. 2008: HTR2008 - Mijn presentatie kreeg veel belangstelling (alle stoelen bezet)

Oktober 2008: Volgens informatie van Prof. Bachem vraagt ​​PBMR Ltd aan FZJ om mijn rapport in te trekken en dreigt het de bestellingen aan FZJ te annuleren. Prof. Bachem kondigde aan dat hij had geweigerd.

Najaar 2008: Ik krijg het verzoek om het te publiceren in het tijdschrift Kerntechnik. Prof. Allelein verwerpt mijn concept zonder geldige reden. (...)

December 2008: Aangezien de pogingen van de HTR-voorstanders om mijzelf als geestesziek etc. af te schilderen toenemen, dring ik er bij FZJ op aan om in de zin van de zorgplicht hiertegen op te treden, in het bijzonder tegen de auteur van bijlage 6 (van het boek, HB). FZJ wijst dit schriftelijk af omdat er geen sprake is van beledigingen en er geen risico op herhaling bestaat.” (Pagina 63)

FZJ: Verdoezelen, ontkennen, beloven, wachten...

De jury voor de klokkenluidersprijs probeerde een evenwicht te vinden en vroeg Forschungszentrum Jülich ook naar de incidenten en incidenten. Gezien het feit dat de AVR ternauwernood een grote catastrofe heeft gemist en de enige persoon die dit alles kritisch had aangepakt, werd beledigd en belasterd, is de uitspraak pure spot en onbeschaamde brutaliteit:

“In de jaren dat de AVR-testreactor in Jülich is opgezet en geëxploiteerd, is er onderzoek gedaan naar verschillende onderwerpen met betrekking tot HTR-technologie. Dit op onderzoek gebaseerde onderzoek van HTR-technologie heeft ertoe bijgedragen dat problemen van AVR-ontwerp transparant werden, wetenschappelijk werden verwerkt en in het buitenland konden worden ontvangen voor HTR-projecten die daar werden uitgevoerd. (...)

Het feit dat de Arbeitsgemeinschaft Versuchsreaktor GmbH (AVR GmbH) en het Forschungszentrum Jülich een werkgroep over AVR-veiligheid hebben opgericht, heeft niets te maken met het werk of de media-optredens van Dr. Moormann, maar is een reactie op het reactorongeluk in Fukushima. Het verbaast me dat je de samenstelling, het vermogen om te werken en de onafhankelijkheid van de werkgroep in twijfel trekt nog voordat deze zelfs maar met haar werk is begonnen. ”(Pagina 103)

We zijn echter "verbaasd" dat er tot op heden geen resultaten zijn gepubliceerd! Want deze brief is van 19 mei 5. Ter herinnering: FZ Jülich had op 2011 april 11 al full-bodied aangekondigd: “De werkgroep wordt geacht inhoudelijk te rapporteren over tussentijdse resultaten van haar werkzaamheden. Daartoe zou ze vertegenwoordigers van de gemeente, het stadsdeel en de regionale milieu- en natuurverenigingen moeten uitnodigen om rond te wisselen. Ook zijn er voorlichtings- en discussierondes gepland. De werkgroep zal tegen het einde van het jaar een eerste tussentijds rapport voorleggen aan de partners van het onderzoekscentrum en de verantwoordelijke toezichthoudende autoriteiten "(4). - Niets dan mooie woorden en goedkope beloften!

Energiebedrijven kopen hun leerstoelen - na 3 jaar betaalt de belastingbetaler!

In de inleiding gaat Dieter Deiseroth in op een vaak verwaarloosd aspect van de invloed van grote bedrijven op de richting van wetenschap en onderzoek:

"Volgens een bericht van het Goethe-instituut zijn er nu meer dan 660 bijzondere leerstoelen in Duitsland, 114 in Beieren en 103 in Baden-Württemberg". (Pagina 18)

“De corporaties zijn het grotendeels eens over de regionale verantwoordelijkheden voor de financiering van deze lectoraten. EnBW is betrokken in Baden-Württemberg, Vattenfall in de nieuwe deelstaten, RWE in Aken en E.ON in München. Alleen al het energiebedrijf EnBW heeft elf bijzondere leerstoelen aan Duitse universiteiten. E.ON doneerde 40 miljoen euro aan het Research Institute for Energy van de RWTH Aachen University en financierde daarmee vijf lectoraten aan het instituut. (...)

Nou, je zou het Hooglied kunnen zingen op patronage. Maar dit wordt al snel een tragedie: de bijzondere leerstoelen worden privaat slechts voor drie tot vijf jaar gefinancierd, waarna ze verder worden gefinancierd uit staats- of universiteitsgelden. I.E. Hier koopt het grote geld de wetenschap die ze wil en de wetenschappers die hij (mede) heeft geselecteerd, om ze op den duur aan de belastingbetaler te ontslaan”. (Bladzijde 19)

"Wat als patronaat of charitatieve betrokkenheid van het maatschappelijk middenveld komt, is het grote geld dat de koers van de wetenschap of het sociale discours en dus ook de sociale ontwikkeling vormgeeft met leerstoelen en onderzoeksopdrachten". (Pagina 21)

De energiebedrijven bepalen wat en hoe onderzoek wordt uitgevoerd in hun eigen voordeel zonder enige democratische controle. Hoewel de BRD zich "terugtrekt" uit kernenergie, gaat bepaald onderzoek nog steeds een heel andere richting uit.

AVR-operators verbergen echte verwijderingskosten!

Rainer Moormann schrijft over de ontmanteling van de vervuilde AVR en de verwijderingskosten:

“Hier zijn en worden salami-tactieken over het algemeen gevolgd. Eerste kostenraming: 39 miljoen DM en ontmantelingstijd 5 jaar, vandaag: 612 miljoen euro alleen al in 2015. Het oorspronkelijke plan om de ontmanteling als een technologisch hoogstandje op de markt te brengen, lijkt echter te zijn opgegeven.

Bevoegdheid: Hoewel de autoriteit zich vergist in de afstoting van de AVR door de exploitant en FZJ, wordt informatie over problemen en kosten nog steeds aarzelend en alleen naar aanleiding van parlementaire vragen doorgegeven. Het is nog onduidelijk wat de in 2010 genoemde kosten van 612 miljoen euro in 2015 werkelijk omvatten (bv. vloerreiniging?).

Operator: De operator probeert het verwijderingsprobleem op een massale manier te verdoezelen. Het in 2009 verschenen boek van de operator bevat veel propaganda. In het geval van kosten spreidt de exploitant vaak slechts gedeeltelijke kosten om het probleem te bagatelliseren”. (Pagina 111)

Het onderwerp AVR-ontmanteling en opslag en transport van de 288.161 radioactieve THTR-splijtstofelementen van Jülich naar Ahaus zullen de komende jaren de binnenlandse politieke discussie bepalen. Dit boekje over de geëngageerde klokkenluider Rainer Moormann biedt uitgebreide achtergrondinformatie over het ontstaan ​​van deze gevaarlijke situatie, die al tientallen jaren wordt vertroebeld. Op dit belangrijke werk, dat door een gerenommeerde uitgeverij is uitgegeven, komen we nog vaak terug.

Horst bloem

Klokkenluiden in het nucleair-industriële complex

Prijsuitreiking 2011 - Dr. Rainer Moormann

Deiseroth, Dieter; Falter, Annegret (red.)

Berliner Wissenschaftsverlag (BWV) 122 pagina's, 12,80 euro

Opmerkingen:

1 en 2. THTR circulaire nr. 135: "Het uur van wonderdoeners"

3. THTR-Rundbrief No. 126 "WDR-Film: Kernenergie voor Afrika"

4. Zie: http://www.fz-juelich.de/SharedDocs/Pressemitteilungen

Op 28 februari 2012 ontving de leerling van het Werler Ursulinengymnasium, Samantha Seithe, de tweede prijs van "Jugend forscht" in Dortmund op het gebied van geo- en ruimtelijke wetenschappen. Het onderwerp was: "Heeft de ontmantelde kerncentrale Hamm-Uentrop gevolgen voor de omgeving?"

In bodemmonsters bij de THTR ontdekten Samantha Seithe en bioloog Achim Hucke als supervisor opvallende microscopisch kleine bolletjes die lijken op de PAC-bolletjes (plutonium, americium, curium) uit de THTR-splijtstofelementen.

Door haar uitgebreide statistische registratie van 35.000 geboorte- en sterfdata op de begraafplaatsen binnen 15 kilometer van de reactor, ontdekte ze dat de gemiddelde levensverwachting in de buurt van de THTR lager is dan op plaatsen verder weg.

Samen met ongeveer 40 andere wedstrijddeelnemers presenteerde Samantha Seithe haar onderzoeksresultaten in de DASA-hal in Dortmund. De microscoop met de kralen en het model met de weergave van de levensverwachting bij de THTR konden worden bekeken door de bezoekers, waaronder Günther Dietrich van HKG. Een pittig detail terzijde: hoofdsponsor van "Jugend forscht" in Dortmund is Kruppthyssen, die enkele jaren geleden met dochteronderneming Uhde in Dortmund (1). De reactor zelf werd echter niet afgebouwd, maar er ging 1,5 miljard (!) euro verloren.

Als burgerinitiatief brachten we diezelfde dag een persbericht uit waarin we de feiten en de nodige consequenties gedifferentieerd presenteerden en analyseerden:
"Een paar dagen na de reactorramp in Tsjernobyl vond er in 1986 een ongeval plaats met vastgelopen en vernietigde kogels van radioactieve splijtstofelementen. Omdat de operators van de reactor de opnameapparatuur voor het bewaken van de radioactiviteit precies op dit moment hadden uitgeschakeld, de meetbare bewijzen in de uitlaatschoorsteen laten opzettelijk onmogelijk maken van kogelbreuk en vervuiling van de omgeving.(...)

Of het werkelijk de PAC-korrels (plutonium, americium, curium) uit de THTR zijn, is echter nauwelijks mogelijk met microscopen en normale meetapparatuur. Uiteindelijk kan alleen een zeer kostbaar, specialistisch onderzoek (zoals een neutronenactiveringsanalyse) zekerheid bieden. Het is veelbetekenend dat er in de 26 jaar na het incident geen staatsinstellingen zijn gevonden die op zoek zijn naar de minuscule THTR-bolletjes die zijn ontsnapt en dat een 11-jarig meisje dit belangrijke onderwerp nu met relatief bescheiden middelen moet behandelen . Daarom roept de BI-milieubescherming Hamm de NRW-toezichthouders en het federale ministerie van Milieu op om uitgebreide onderzoeken uit te voeren."

Inmiddels heeft het Rijksinstituut voor Arbeidsontwerp toegezegd de bolletjes in opdracht van het Ministerie van Arbeid van NRW te onderzoeken. Het is belangrijk dat niet alleen de radioactiviteit wordt gemeten, maar ook dat met moderne analytische methoden (ICP-MS) de exacte samenstelling wordt onderzocht om te kunnen bepalen of dit materiaal uit de reactor komt. Met slechts een korte "balpass" of in de eerste bedrijfsfase bij laag vermogen, hoeft de radioactieve straling van de brandstofelementpellets tegenwoordig niet per se erg hoog te zijn. De materiaalanalyse zou daarentegen belangrijk bewijs kunnen leveren dat vernietigde splijtstofelementen daadwerkelijk uit de THTR zijn "vrijgelaten".

Opmerkingen:

THTR No. 100: "De renaissance van kernenergie is al begonnen"

THTR circulaire nr. 111: "Uhde in focus"

Meer informatie over de PAC-kralen in de THTR-nieuwsbrieven:

Nr. 82 (2003): "THTR-microsferen: plutonium in de tuin"

Nr. 108 (2006): * "THTR-microsferen in Geesthacht"

De jaarlijkse algemene vergadering van de kolen- en kernenergiegroep RWE vindt plaats op 19 april in de Grugahalle in Essen. Elk jaar verzamelen zich daar al diegenen die geld willen verdienen aan de vernietiging van de natuur en gezondheidsrisico's van de energiegigant, zoals Allianz Versicherung en Munich Re.

Niet afgeschrikt door Fukushima en door de mens veroorzaakte klimaatverandering, houdt het bedrijf vast aan zijn beleid voor nucleaire fossiele brandstoffen. RWE bezit nog twee kerncentrales in Duitsland, heeft aandelen in de uraniumverrijkingsfabriek in Gronau en plant zelfs nieuwbouw buiten de landsgrenzen, bijvoorbeeld in Nederland. Als exploitant van 3 enorme dagbouwmijnen en 5 kolencentrales in het Rijnlandse bruinkooldistrict is RWE de grootste CO2-producent van Europa. Ook hier breidt de groep uit en plant ze de bruinkoolcentrale van Niederaussem massaal uit te breiden.

Ondanks een belachelijk aandeel hernieuwbare energie van 3%, presenteert RWE zich als een groen bedrijf, waarbij de vertrekkende CEO Großmann herhaaldelijk de aandacht trekt als toplobbyist tegen een energieomslag. Ook het nieuwe klimaatsceptische boek uit de gelederen van RWE "Die Kalte Sonne", waarin de niet-gespecialiseerde wetenschappers Vahrenholt en Lüning de gevolgen van klimaatverandering relativeren, past in dit beeld. Met andere woorden: u bent voorstander van het bouwen van meer kolencentrales en de daarmee samenhangende vernietiging van ecologie en levensonderhoud over de hele wereld. Vorig jaar waren er al diverse acties tegen de jaarvergadering, die het proces flink verstoorden en in de publieke belangstelling zeer effectief waren. Het was mogelijk om activisten uit verschillende energiestrijden bij elkaar te brengen. Daar willen we dit jaar op voortbouwen om samen de energiegigant het hoofd te bieden en te strijden voor een decentrale, hernieuwbare en sociale energievoorziening. Doe mee aan het verzet tegen de jaarvergadering.

Socialiseer RWE, laat kolen en uranium in de grond! Wij zijn tegen een atomaire en koolstofvrije energievoorziening!

PROTESTKAMP

vanaf 18.04 april tot 19.04.2012 april XNUMX voor de Grugahalle Essen

De energietransitie blijft handwerk!

http://rweunplugged.blogsport.eu

***

top of page

***

***

top of page

***