De THTR nieuwsbrieven uit 2010

***

***

THTR nieuwsbrief nr. 132, juli 2010

inhoud:

Zuid-Afrika: wereldkampioen afval?

Nucleaire faciliteit Angra 3, Brazilië

HTR gepland in Polen?

Herter: Marcig gelijk

Zuid-Afrika: wereldkampioen afval?

De ontwikkeling van de Pebble Bed Modular Reactor (PBMR) in Zuid-Afrika heeft de afgelopen jaren ongeveer een miljard euro gekost. Dat is 70 procent van de bouwkosten van de nieuwe FIFA-stadions voor het WK (1). Ondanks het immense gebruik van fondsen eindigde de poging om een ​​hogetemperatuurreactor in Afrika te bouwen op een fiasco.

Al in januari 2009 werden de radioactieve sferische splijtstofelementen voor de PBMR, die met Duitse hulp in Zuid-Afrika werden vervaardigd, naar de VS verscheept om daar verder te experimenteren (2). Het personeelsbestand van het semi-publieke bedrijf PBMR wordt eind 2010 teruggebracht van 800 naar 200. Inmiddels hebben veel medewerkers het opgegeven en zijn op zoek gegaan naar nieuwe banen in andere landen.

In juni 2010 werd aangekondigd dat het aantal werknemers opnieuw zou worden teruggebracht tot een belachelijke 25 om als een gekoesterd brievenbusbedrijf te kunnen blijven bestaan ​​​​en de rudimentaire knowhow minstens de komende een of twee jaar te behouden met een laag budget (3).

Tal van gebreken en problemen

Zuid-Afrika moet redden. Armoede, aids en misdaad kwellen het land. Overal is geldgebrek. Nieuwe investeerders voor het controversiële project zijn nog niet in zicht. Ondertussen wordt de verspilling en het wanbeheer die gepaard gaan met de ontwikkeling van de PBMR openlijk bekritiseerd en besproken in de media. "Mail & Guardian online" (4) somde in april 2010 een aantal organisatorische problemen en tekortkomingen op bij de ontwikkeling van de PBMR: - Geschillen tussen PBMR-beheerders en de nucleaire toezichthouder, ongeoorloofde opdrachten, onrealistische toepassingen. - Contractpartners overschreden vaak het afgesproken budget. - Om andere landen failliet te laten gaan, reisden PBMR-managers veel over de hele wereld; duurste hotels werden bezocht. De manager Ferreira stelt dat de reiskosten "slechts" minder dan 1 procent uitmaakten van de eerdere PBMR-kosten. Nog geen 10 miljoen euro aan reiskosten is zeker geen klein bedrag. - Het aantal werknemers is kunstmatig verhoogd omdat de in Zuid-Afrika voorgeschreven antidiscriminatiemaatregelen moeten worden gevolgd. In plaats van 800 medewerkers waren 300 tot 400 voldoende geweest. - De werkwijze van voormalig hoofddirecteur Jaco Kriek was controversieel omdat hij de talrijke belangenconflicten niet aankon. - Zelfs Johan Slabbert, PBMR Chief Technology Officer, gaf toe dat de Zuid-Afrikaanse nucleaire industrie nog te onderontwikkeld was om een ​​veeleisend project als de hogetemperatuurreactor aan te kunnen.

De terugtrekking uit de faillissementsreactor

De Zuid-Afrikaanse minister Barbara Hogan gaf tijdens een parlementair debat (5) dat het geplande PBMR-project pas de onderzoeks- en ontwikkelingsfase bereikte en nog ver verwijderd was van de voltooiing van een echte reactor. Ondanks deze tegenslagen moet het energiebeleid naar uw mening ook in de toekomst gebaseerd zijn op nucleaire modellen. Dit worden dan waarschijnlijk drukwaterreactoren.

Op 1 juni 2010 deelde de Zuid-Afrikaanse nucleaire toezichthouder het parlement mee dat het bedrijf PBMR de aanvraag voor de bouw van een hogetemperatuurreactor had ingetrokken (6)! Dit luidde het hopelijk definitieve afscheid in van een reactorlijn die tijdens de apartheid door vertegenwoordigers van de United Electricity Works (VEW) uit Dortmund voor het toenmalige criminele regime smakelijk werd gemaakt. Zuid-Afrika heeft nu immers een voordeel ten opzichte van de BRD: het heeft geen ruïnes van stralingsreactoren zoals de THTR Hamm, waarvan het kernafval duizenden jaren moet worden verwerkt.

Met de kiezelbedreactor in Zuid-Afrika is een belangrijk prestigeobject uit de handen geglipt van de depressieve nucleaire gemeenschap. De "18th International Conference on High Temperature Reactor Technology HTR", gepland voor 20-5 oktober in Praag, stond aanvankelijk op het punt van de laatste gebeurtenissen, maar zal nog steeds plaatsvinden met een beperkt programma (7). Nu is het tijd voor atomisten om "wonden te likken".

Opmerkingen:

1. "Fin24" van 26 mei 5
2. Zie "THTR-Rundbrief" Nee. 131, "PBMR: Het voorlaatste contingent - met Obama-dollars!"
3. "Technieknieuws" van 4 juni 6
4. "Mail & Guardian Online" van 23 april 4
5. uit: http://www.pmg.org.za/briefing/20100415-minister-public-enterprises-media-briefing-budget-speech
6. Zie 3
7. Zie: www.htr2010.eu

Toen minister van Buitenlandse Zaken Guido Westerwelle in maart 2010 Zuid-Amerika bezocht, was het aanvankelijk niets bijzonders dat hij werd vergezeld door tal van vertegenwoordigers van het bedrijfsleven om nieuwe business te starten. Veel andere regeringsleiders en ministers hebben hetzelfde gedaan. Het zal ook niemand verbazen dat Westerwelle de nucleaire industrie graag helpt aan nieuwe contracten in het buitenland. Het is echter verbazingwekkend hoe rechtlijnig Westerwelle handelt binnen historische continuïteiten die teruggaan tot de tijd van het fascisme toen Duitse nazi-wetenschappers nucleair onderzoek uitvoerden voor de "eindoverwinning".

2,5 miljard euro Hermes-garantie

"Westerwelle voerde massaal campagne voor de nucleaire industrie en bevestigde volledig de Duits-Braziliaanse nucleaire overeenkomst van 1975", citeerde de TAZ (1) Ulrich Gräber, de begeleidende directeur van het Frans-Duitse nucleaire bedrijf Areva, waarin Siemens een derde van de aandelen bezit. Het gaat onder meer om de verdere bouw van de Braziliaanse oven Angra 3 door Areva/Siemens en de 2,5 miljard Hermes-garantie van de Duitse staat voor dit omstreden project. Controversieel "niet alleen omdat Brazilië weigert het Aanvullend Protocol bij het Non-proliferatieverdrag te ondertekenen. Maar ook omdat er geen onafhankelijke nucleaire regelgever in het land is" (2). Brazilië ziet zichzelf nu als een wereldspeler in nucleair beleid en probeert zich - met eigen belangen - te onderscheiden als bemiddelaar in het Iran-conflict.

Van 1964 tot 1985 werd Brazilië geregeerd door een militaire dictatuur. In Angra, van alle plaatsen, het enige aardbevingsgevoelige gebied in Brazilië, zouden de drie kernreactoren worden gebouwd. "Noch de landrechten van de lokale bevolking werden erkend, noch was er een open discussie met de bevolking" (3) meldde het hoofd van de milieuorganisatie SAPE, Rafael Ribeiro. "Kerncentrale Angra 1 kostte $ 2 miljard; Angra 14 kostte nog eens $ XNUMX miljard" (4) Greenpeace kwantificeert de kosten.

Militaire dictatuur, repressie en schulden

Economisch waren Angra 1 en 2 een ramp voor Brazilië met een zware schuldenlast. "De waarde van het Duits-Braziliaanse kernpakket bereikte in 1979 ongeveer 45 miljard dollar. Hoe dit bedrag kon worden betaald gezien de hoge schuld van het land, had de regering van Bonn waarschijnlijk niet nagedacht; alleen de financiering van de eerste reactor die in Angra moest worden gebouwd, leek te worden beveiligd "(5). Zelfs onder de dictatuur van generaal "Alemano" Geisel was er kritiek op het nucleaire verdrag van de eeuw. Maar dit werd onderdrukt: "De pers zou gecensureerd moeten worden. Gevechtsfondsen van de in Lausanne gevestigde exportkartels van de Duitse elektrische industrie - IEA - begonnen de Braziliaanse repressie te financieren. De dictatuur van Geisel was het favoriete kind van Duitse bedrijven. Peter von Siemens bezocht de dictator in Brasilia persoonlijk" (6).

De bouwtijd voor Angra 2 was 25 jaar! De oven werd pas in 2000 voltooid. "Angra 3 begon in 1984. Twee jaar later werd het stopgezet. Sindsdien zijn de componenten opgeslagen in tropische verpakkingen en kostten ze 15 miljoen euro per jaar" (7). Precies deze stilgelegde ruïnedelen worden nu weer tot leven gewekt als resultaat van Westerwelle's reis.

In de voetsporen van Genscher: nucleair-liberale continuïteiten

Tijdens zijn nucleaire ondersteuningstours treedt Westerwelle in de voetsporen van zijn liberale voorganger Hans-Dietrich Genscher, die minister van Binnenlandse Zaken was van 1969 tot 1974 en vervolgens minister van Buitenlandse Zaken tot 1992. Als minister van Binnenlandse Zaken was Genscher ook verantwoordelijk voor "milieubeschermingsmaatregelen". Gedurende deze tijd, in 1972, bezochten zestig officieren van de Braziliaanse militaire dictatuur het nucleaire onderzoekscentrum in Jülich, waar uraniumcentrifuges in bedrijf werden genomen en Braziliaanse wetenschappers werden opgeleid. Drie jaar later ondertekenden minister van Buitenlandse Zaken Genscher en zijn Braziliaanse ambtgenoot Azeredo da Silveire het Duits-Braziliaanse kernverdrag, dat acht reactoren, uraniumverrijking en opwerking omvatte. In 1976 vond de financieringsovereenkomst met de kredietbescherming door middel van Hermes-garanties door Duitsland plaats. In 1978 toonde Juntachef Geisel tijdens een bezoek aan Bonn ook interesse in de THTR.

Het doel: kernwapens

Brazilië heeft de zesde grootste uraniumvoorraden ter wereld en een totaal van een miljard dollar in opwerking technologieën. Niet alleen om de verrijking van uranium te verlagen met 30 procent, maar in staat zijn om atoombommen te bouwen. Tijdens de inspectie van het Internationaal Atoomenergie Agentschap IAEA in de Resende uraniumverrijkingsfabriek 160 kilometer van Rio de Janeiro werden de inspecteurs geen toegang tot de centrale delen van de plant in 2004 (gegeven8). "Terwijl Iran staat onder grote druk van de westerse mogendheden onder leiding van de VS vanwege zijn nucleaire programma, is Brazilië het openen van een verrijking van uranium centrum zonder de geringste overtreding. (...) Brazilië is op een pad dat is erg veel op die van Iran is vergelijkbaar, maar Iran alle aandacht krijgt "(9).

Nazi-wetenschappers bouwen mee aan het nucleaire programma van Brazilië

De BRD had in 1967 laten zien hoe ze kon frauderen met grondige internationale nucleaire controles toen het erop aankwam de ondertekening van het Non-proliferatieverdrag voor kernwapens uit te stellen en het voor de BRD te verzwakken door middel van beperkende aanvullende clausules. Robert Jungk schreef in zijn boek "Atomstaat": "Vanaf het begin heeft de Bondsrepubliek Duitsland het meest energieke verzet geboden tegen intensieve inspectiemaatregelen, zoals die met name Washington wilde afdwingen" (10).

Genscher, zelf jarenlang lid van het German Atomic Forum, was goed bevriend met Karl Winnacker, die tijdens de Tweede Wereldoorlog algemeen directeur was van de beruchte IG Farben (11). Na 1945 werd Winnacker voorzitter van het Duitse Atomic Forum en een vooraanstaand lid van verschillende andere atoomcommissies. In die hoedanigheid werkte hij de beperkingen uit waaronder de BRD in 1969 uiteindelijk het Nucleaire Non-proliferatieverdrag ondertekende.

De Braziliaanse historicus Otto Buchsbaum beschrijft de prehistorie van de nucleaire samenwerking tussen nazi-Duitsland en Brazilië en de rol van Karl Winnacker als volgt:

"August 10 en 11, 1944: Duitse bedrijfsleiders en nazi-experts ontmoeten in Straatsburg, aan het Maison Rouge Hotel Bespreking van wat kan worden gedaan in Duitsland met betrekking tot de onvermijdelijke nederlaag Hoe de Duitse industrie, banken, Nazi kaders en energie te beheren.. structuren Hoe onderzoek opslaan - vooral nucleaire en raketprogramma onderzoek -. voor de toekomst Duitse Rijk fondsen in internationale valuta's werden gemobiliseerd, goud en diamanten van de SS, voornamelijk afkomstig uit de concentratiekampen, alles bij elkaar meer dan 500 miljoen dollar - alles was gepland , hoe men in het buitenland zou kunnen nemen om onroerend goed daar te kopen, gevonden bedrijven en helpen bij het organiseren van de nazi-vluchtelingen de Duitse wetenschappers geplande die kon riskeren een verblijf in Duitsland en die moesten vluchten (...) met inbegrip van:.. (...) Karl Winnacker, Wilhelm Groth (...) "(12).

8 jaar na de 2e Wereldoorlog bouwde de BRD al nieuwe uraniumcentrifuges!

Al in 1946 nam de Braziliaanse admiraal en natuurkundige Avaro Alberto, na overleg met zijn regering, contact op met de Duitse autoriteiten om atoomtechnologie in bezit te krijgen. In 1953 reisde de generaal opnieuw naar Duitsland, waar hij had gestudeerd, en ontmoette de voormalige SA-man Wilhelm Groth, die later werkgroepleider werd bij de nucleaire onderzoeksfaciliteit van Jülich. "Het Duitse atoomonderzoek, dat bijna werd stopgezet door de eisen van de geallieerden, kon slechts met grote moeite worden voortgezet. De admiraal bleek een 'redder' te zijn - professor Groth zou tegen hem hebben gezegd: 'Haal het geld en we bouwen de prototypes. Als we later vertrekken, gaan we naar Brazilië om daar de apparatuur te bouwen.' (...)

De admiraal keerde terug naar Brazilië en zocht de nodige financiële middelen daar. In plaats van een officiële koopcontract, had de Duitse partners gevraagd om 80.000 dollar om het project vanwege vermeende onderzoeksdoeleinden te financieren. (...) De Duits-Zuid-Amerikaanse Bank overgedragen 80.000 dollar op de rekening van het Instituut voor Natuur- en scheikunde aan de universiteit van Bonn. De financiering van de drie uranium centrifuges werd beveiligd. De onderdelen van de centrifuges werden gebouwd in verschillende plaatsen. Echter, zodra de ultracentrifuges waren voltooid, moesten ze worden verscheept naar Brazilië. Dus de admiraal in het geheim deed het Braziliaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Maar minder dan 12 uur later, de centrifuges werden in beslag genomen: zij werden bevestigd door een verhoogde militaire aanwezigheid van de Militaire Raad van Security. (...)

De ultracentrifuges bleven in Göttingen, waar ze door een werkgroep reactorfysica waren voltooid. Pas na het einde van de bezetting, tijdens de ambtstermijn van Franz-Josef Strauss als de eerste federale minister van Atoomzaken, bereikten de centrifuges eindelijk Brazilië."(13). Kort daarvoor, in januari 1956, werd Karl Winnacker vice-voorzitter van de door Strauss ingestelde atoomcommissie. Het is niet ver van hier naar de daaropvolgende nucleaire samenwerkingen tussen Brazilië en de nazi-wetenschappers in de nucleaire onderzoekscentra in Jülich en Karlsruhe in de jaren zestig en zeventig. We hebben hierover uitgebreid gerapporteerd in drie nummers van de THTR-Rundbrief (14). De cirkel sluit wanneer voormalig Nazi Winnacker minister van Buitenlandse Zaken Dietrich Genscher op het juiste nucleaire pad wijst en hij op zijn beurt de gloeiende brandstof doorgeeft aan zijn opvolger, Guido Westerwelle.

Rood-groen schijnt!

Tussendoor is er een klein verschil van 9 jaar rood-groen. Wat gebeurde er in die tijd? In 2004 staat garant voor de Hermes voor de nucleaire projecten verlopen en moet ofwel reeds zijn beëindigd of verlengd. Maar minister van Buitenlandse Zaken Joschka Fischer, die was altijd goed voor bedrijven, geblokkeerde consequent optreden tegen de nucleaire overeenkomst die aan de orde was en stuurde een beleefde, juridisch geheel vrijblijvend een diplomatieke nota aan Brazilië (15). De kans om een ​​einde te maken aan de nucleaire geest was verspild. Wie had iets anders verwacht? - Zes jaar later zitten de Groenen in de oppositie, is de opwinding over nieuwe Hermes-garanties ineens enorm en maakt het groene lid van de Bondsdag Ute Koczy zich zorgen (16), waar Joschka in het verleden zonder kleerscheuren doorheen had gezwaaid. Je moet goede zaken voor de nucleaire industrie niet verstoren, anders ben je niet lang meer minister van Buitenlandse Zaken.

Arische atoombommen?

Het federale ministerie van Economische Zaken heeft het semi-state Istec Institute opdracht gegeven voor een deskundig advies voor Angra 3 en heeft het gewenste resultaat gekregen: Agra 3 wordt verondersteld veilig te zijn. De milieuorganisaties "Urgewald" en Greenpeace beschouwen het rapport als fragmentarisch en onsystematisch en eisen dat de toezegging voor het exportkrediet wordt ingetrokken. Maar de zogenaamd civiele kernenergie is ondergeschikt aan het leger. Braziliaanse uraniumverrijking maakt de constructie mogelijk van atoombommen en verheven, autoritaire fantasieën van almacht die de fascisten in Duitsland al hadden. "In 1986 werd een kunstmatig gat van 320 meter diep ontdekt in een luchtmachtbasis in de bergen van Cachimbo in Para, dat precies dezelfde kenmerken heeft als nodig zijn voor een ondergrondse atoombomtestplaats" (17).

President Lula da Silva, die in veel media wordt aangeduid als 'gematigd links', regeert sinds 2002 over Brazilië. Hij regeert in bijna alle belangrijke ecologische en sociale vraagstukken tegen de elementaire belangen van de overgrote meerderheid van de mensen. Hij maakte duidelijk hoe zijn intellectuele horizon was toen hij nog niet in een regeringskantoor zat: "Hitler had het mis, maar hij had iets dat ik bewonder in een man - dit vuur om betrokken te raken om iets te bereiken. Wat ik doe bewonderen is de bereidheid, de kracht, de toewijding "(18).

Hitlers "Mein Kampf" verkoopt goed in Brazilië. "Niet zo verwonderlijk - want het tropische land wordt gekenmerkt door antisemitisme, bood tal van oorlogsmisdadigers onderdak en heeft opvallend veel Hitler-sympathisanten. Nogal wat Brazilianen hebben officiële voornamen zoals Hitler, Himmler of Eichmann" (19). Ook hier is de cirkel rond.

Opmerkingen:

1. TAZ vanaf 13 januari 3
2. vrijdag 18 maart 3
3. Nieuw Duitsland van 9 januari 1
4. Nieuw Duitsland van 19 januari 6
5. Kurt Rudolf Mirow in "Diagnoses", nr. 10, 1981, pagina 15
6. Zie onder 5.
7. TAZ vanaf 29 januari 6
8. Frankfurter Rundschau vanaf 30 oktober 10
9. Junge Welt van 25 april 4
10. Robert Jungk in "Der Atomstaat" (1977), pagina 153
11. Otto Buchsbaum "Kernenergie en fascisme. Prehistorie en achtergrond van het Duits-Braziliaanse kernverdrag" (1980), pagina 28
12. Zie onder 11., pagina 21
13. "The German / Brazilian bomb business", speciale uitgave van de "Latin America News" (1980), pagina's 14 en 15
14. THTR circulaire Nee. 112, Nee. 113, Nee. 114
15. "Atomic contract zojuist een beetje beëindigd", TAZ van 10 november 11
16. TAZ vanaf 21 januari 4
17. Zie onder 4.
18. Deutschlandradio vanaf 1 oktober 10
19. Zie onder 18.

Van 2 t/m 6 mei 2010 vond in Freiberg het energiecongres "4th Freiberg Conference" van de TU Bergakademie Freiberg plaats. Opgericht in 1765 als opleidingscentrum voor mijnwerkers, hebben twee werkgroepen van deze academie het mogelijke gebruik van hogetemperatuurreactoren overwogen.

De namen van de sprekers spreken voor zich: Kugeler, Verhaben, Lensa (allen uit FZJülich), Hurtardo. Opvallend was de deelname van de Poolse sprekers Pienkowski en Cetnar, die ook spraken over HTR-technologie. De nieuwste versie van waarom de wereld zo dringend HTR's nodig heeft, luidt nu: Men wil olierampen zoals in de Golf van Mexico voorkomen door afstand te doen van olie en kernenergie uit te breiden (Freie Presse, 5/5/2010).

Kernfysica-professor Konrad Czerski heeft inmiddels een "argumentatiedocument" uitgewerkt met de Poolse universiteitsrector van Szczecin (Stettin), Tarczynski, die de bouw van HTR's in West-Pommeren voorstelt om ze te koppelen aan kolencentrales (Märkische Oderzeitung van 21 juni 6).

Het nieuw gekozen Statenlid Marc Herter, die zich eerder in het openbaar als slim-half-links presenteerde, geldt als een rijzende ster aan de sociaaldemocratische hemel en mocht zelfs deelnemen aan de entourage van de tactisch niet alle- te begaafde coalitiepokerronde met Hannelore Kraft. De nieuwe partijondeugd kreeg 4,5 procent meer eerste stemmen in Hamm dan zijn SPD.

Aangezien het nauwelijks kan worden aangenomen dat de extra stemmen in aanzienlijke aantallen zullen komen van CDU- en FDP-kiezers, zullen het de ongeveer 2.000 groene en 500 linkse kiezers zijn geweest die absoluut het zogenaamd mindere kwaad niet konden opgeven en niet het bijbehorende. partijkandidaten die passen bij de gekozen tweede stempartij. De berekening om op deze manier eventueel een roze-rood-groene coalitie te kiezen of vooral iets goeds te doen door een lid van een Hartz IV-partij te kiezen, bleek een voorzienbare, fatale fout op de tweede (!) dag na de verkiezing.

Hij bazuinde op 11 mei 2010 in de TAZ: "'We hebben de aanspraak op leiderschap.' De partijondeugd lijkt echter de voorkeur te geven aan een verkeerslichtcoalitie met de liberalen boven een rood-rood-groen bondgenootschap: 'We mogen de FDP niet ontslaan van haar staatspolitieke verantwoordelijkheid', benadrukt Herter.' Zo was hij een van de eerste sociaal-democraten die na de verkiezingen links in publieke verklaringen de nek omdraaide en duidelijk maakte dat ze liever zouden werken met een nucleaire lobby die vooral in Noordrijn-Westfalen prominent aanwezig is (1) zou een coalitie vormen. Het zou hem niet hebben gehinderd een coalitie te vormen met een partij waarin vele gevestigde nazi-reuzen decennialang (!)2). Het meer sociale en ecologische alternatief van een coalitie met de Linkse Partij (en de Groenen) was voor de voormalige Juso-voorzitter net zo ondenkbaar als voor Hannelore Kraft, die na een enkel schijngesprek met de Linkse Partij opzettelijk en achterbaks probeerde te ontmaskeren de onbeminde partijpolitieke concurrent in het openbaar. Dit gebeurde echter zo duidelijk dat het de SPD zelfs schaadde.

Sinds de volkspartij de SPD in hun thuisland ruïneerde, verloor nog eens 2,6 procent in vergelijking met de gênante crash van 2005 en had ze hun slechtste verkiezingsuitslag sinds het bestaan ​​van de BRD, hun aanmatigend triomfantelijk geschreeuw na de verkiezingen ontaardde in een belachelijke showvoorstelling. De NRW-staatsgroep behoort tot het meest reactionaire deel van de locatie-chauvinistische partij van Duitsland. Hier werden tijdens de rood-groene coalitie van 1995 tot 2005 binnen de partij competities gehouden om te bepalen wie landskampioen zou worden in het martelen van groen en ecologen. Hannelore Kraft was een politiek pleegkind van Clement, die enkele jaren geleden de SPD had verlaten omdat het hem te "links" leek.

Het is mijl afstand van Ypsilanti's links reformistische claim, die een roze-rood-groene coalitie serieus had geprobeerd. Met zijn uitspraken, heeft Marc Herter zich gepositioneerd in de NRW-SPD beton hoofd mainstream. Zijn verdere pad wordt in kaart gebracht; Hij zal de weg van al opportunisten te gaan. - En zullen de kiezers van het "minste kwaad" steeds slimmer handelen?

Opmerkingen:

1. Zie "THTR-Rundbrief" Nee. 110, Nr.115, Nr.116
2. www.sagel.info/service/DasvergessenebrauneErbe.pdf

***

top of page

***

***

top of page

***