De THTR nieuwsbrieven uit 2010

***

***

THTR nieuwsbrief nr. 130, maart 2010

inhoud:

Nog steeds 1-0 in Zuid-Afrika tegen de nucleaire industrie

Binnenkort weer een THTR-kazerne in de USA?

Verenigde Arabische Emiraten oliekernenergie - hulp komt van de BRD en Zuid-Korea

Schoorsteen instorten naast de THTR

24.04.10 april XNUMX - Demonstratie in Tsjernobyl in Ahaus

Laurenz Meyer, deel 21

Nog steeds 1-0 in Zuid-Afrika tegen de nucleaire industrie

De Zuid-Afrikaanse staat heeft al 2,5 miljard euro aan belastinggeld uitgegeven aan de voorbereidingen voor het WK voetbal 2010. Daar profiteert de FIFA als organisator van. En de toeristische sector krijgt een flinke boost. Maar het geld helpt niet om de huiveringwekkende ongelijkheid tussen zwart en blank, en ook tussen de zwarte elite en de zwarte meerderheid, te overwinnen. Hoe dramatisch de situatie is, blijkt uit het feit dat de gemiddelde levensverwachting in 1990 is gedaald van 62 jaar naar 50 jaar nu (1).

De internationale economische en financiële crisis heeft Zuid-Afrika niet gespaard. “De grondstofhausse bleek in de tijd beperkt en versterkte bestaande structuren die niet verenigbaar zijn met lokaal verankerde duurzame ontwikkeling. Uitzonderlijk hoge jaarlijkse groeicijfers leidden niet tot armoedebestrijding, werkgelegenheid, lokale eigen verantwoordelijkheid of waardecreatie. In plaats daarvan ervoer Zuid-Afrika massale deïnstrialisatie "(2). Faillissementreactor in failliete staat Kredietgaranties zijn de meest populaire vorm van kostenbeheersing voor exploitanten van kerncentrales. De kredietwaardigheid van ESKOM werd in augustus 2008 op een bepaalde schaal slechter beoordeeld (3). Het budget van ESKOM voor 2017 was voor de bouw van nieuwe kolen- en kerncentrales van 34 miljard US dollar. Op de langere termijn was tegen 20 2025 GW kernenergie gepland. Het geld is momenteel slechts genoeg voor 7 GW aan kernenergiecapaciteit. "In november 2008 gaf ESKOM uiteindelijk op en trok haar aanbesteding in vanwege de enorme hoeveelheid investeringen" (4).

Zuid-Afrika heeft in 2008 in totaal $ 3,25 miljard uitgegeven aan de ontwikkeling van de Pebble Bed Modular Reactor (PBMR). "De kosten voor deze technologie hebben al de helft opgeslokt van het bedrag dat nodig is om - zoals gepland - alle appartementen op het elektriciteitsnet aan te sluiten ..." (5).

Nationale trots versus duurzaamheid

Omdat de ellende zo groot is, moet er een overkoepelend idee worden gevonden dat het kritische bewustzijn vertroebelt en alle problemen naar de achtergrond verdringt: "De bevordering van nationale identiteit en nationale trots gebeurt niet alleen via het drietalige volkslied. (...) Bij de re-branding van Zuid-Afrika, waaraan het WK voetbal 2010 een belangrijke bijdrage moet leveren, verwijst de Zuid-Afrikaanse regering naar ruimteprojecten, naar moderne nucleaire technologie (Pebble Bed Reactor), naar performante transportmiddelen (Gautrain ) en aan Nobelprijswinnaars in de literatuur (Doris Lessing, John M. Coetzee)." (6)

In februari 2009 werd bekend dat de geplande 165 MW PBMR in Koeberg bij Kaapstad niet gebouwd zou worden, hoewel de splijtstofelementenfabriek, waarbij verschillende Duitse bedrijven betrokken waren, al was voltooid. In samenwerking met de VS werd een heroriëntatie op nucleaire proceswarmte ingezet (7). Na de verkiezingen van 22 april 2009 in Zuid-Afrika begon de PBMR-groep na te denken over de vraag of het geld genoeg zou zijn voor een mini-PBMR met 80 MW. Volgens haar zou het nog 9 jaar duren voordat het klaar was. Met een elektriciteitsprijsstijging van 31,8 procent moeten arme klanten nu betalen voor het mislukte energiebeleid van ESKOM (8).

Veelbetekenend was dat op 30 juli 7 de PBMR-baas Jacko Kriek als eerste meer details aankondigde over het gewijzigde ontwerp van de nieuwe geplande PBMR in het tijdschrift van de obscure politieke sekte BÜSO "EIR Science & Technology" (2009). Dienovereenkomstig zou de bruikbare temperatuur van de reactor worden verlaagd van 9o C naar 900o C, wat een zekere winst in veiligheid zou kunnen opleveren. Net als bij de Duitse concepten zou het binnendringen van water echter een gevaarlijk potentieel voor ongevallen opleveren. Bovenal biedt het nieuwe concept geen voordelen ten opzichte van conventionele reactoren en is het veel te duur. Het oude PBMR-concept werd geadverteerd met waterstofopwekking door water te splitsen, wat velen heeft geïnteresseerd. Deze mogelijkheid is nu niet meer beschikbaar.

Zachte exit uit PBMR-technologie

De Verenigde Arabische Emiraten (VAR), waaraan de PBMR werd aangeboden, weigerden in 2009 en gaven de voorkeur aan lichtwaterreactoren uit Zuid-Korea (zie uitgebreid artikel op deze website).

Eind 2009 groeide in de politiek de twijfel over de PBMR. De belangrijkste punten van kritiek zijn: te duur, te onvolwassen, te weinig getest. De nieuwe staatssecretaris van de ANC-regering, Thebe Mabanga, roeit terug en annuleerde in november 2009 bestaande nucleaire programma's. Aangezien er echter al enorme bedragen in de PBMR zijn geïnvesteerd, moet volgens hen in ieder geval de knowhow worden behouden en onderhouden (10). John Walmsley van de "Nuclear Industry Association of South Africa" ​​​​(NIASA) gaat in dezelfde richting door een soort "nucleaire universiteit" te introduceren om knowhow en training veilig te stellen (11). Hiervoor zouden echter verschillende nucleaire bedrijven geld moeten losmaken omdat er al vaak genoeg op de staat is afgeluisterd. Om in de toekomst als samenwerkingspartner op het internationale toneel te kunnen spelen, moet je nog veel bedenken.

Als de Zuid-Afrikaanse regering serieus zou geloven in de toekomst van de PBMR in hun land, zou zij geld beschikbaar stellen voor PBMR-trainingen. - Het is in ieder geval een spannende vraag of en hoeveel geld er wordt goedgekeurd voor de verdere ontwikkeling van de PBMR als de vorige financiering in april 2010 afloopt.

Domheidseffectbeoordeling onder de elites

Ondanks alle problemen mag het oude, lopende proces van de milieueffectrapportage (MER) voor de PBMR op de locatie Koeberg, die sinds 5 september 9 (!) loopt, niet worden vergeten. Op dat moment werd een 2008 MW reactor aangevraagd. Op 400 december 23 is het MER goedgekeurd! - Dat hoeft echter niets te betekenen, als de acteurs van de PBMR tot hun nek zitten en de atoomvrienden op het web handenwringend roepen: "Red de PBMR!"

In januari 2010 gaf Rob Adam, een vooraanstaand atoommanager van de NECSA, openlijk toe dat de toekomst van de PBMR niet meer zo rooskleurig was (12) omdat niemand veel geld in het project wilde steken. Hoogstens zou een samenwerking met de VS of de Chinezen denkbaar zijn. Anders zou men veel beter rijden met "conventionele" lichtwaterreactoren. Er zijn veel aanwijzingen dat Obama nu de PBMR moet redden. Zijn partijvriend Al Gore nam in zijn laatste boek "We Have the Choice" wat afstand van de PBMR, maar niet geheel onvriendelijk.

Lichtwaterreactor?

De grootste concurrentie voor de PBMR in Zuid-Afrika ontstaat vanuit de lichtwaterreactor die steeds meer in beeld komt. Deze wordt gebouwd in Bantamsklip bij Hermanus, ongeveer 100 kilometer ten zuidoosten van Kaapstad. Het is een uniek natuurgebied en een bestemming voor tal van ecotoeristen! De walvissen kalven aan de kust. Op 19 december 12 protesteerden 2009 mensen tegen de nucleaire plannen van ESKOM. Milieuactivisten hebben zich hier goed georganiseerd (300) en roepen vastberaden: "Red Bantamsklip!" Grote problemen zijn onvermijdelijk. Dit nutsbedrijf stapt echt in elke faux pas.

Het enthousiasme voor voetbal voor het WK zal op een gegeven moment weer afnemen, de problemen met armoede en de energievoorziening blijven. Voorstellen van niet-gouvernementele organisaties om deze problemen op te lossen liggen al lang op tafel. Henning Melber, directeur van de Dag Hammerskjöld Foundation in Uppsala / Zweden, benadrukt: "Sociale verandering in het belang van de meerderheid van de mensen wordt zelden (of helemaal niet) vrijwillig tot stand gebracht. Dit was vrijwel zeker in bijna alle gevallen door publieke druk en eisen van onderaf afgedwongen "(14). Ik denk dat hij het heel beleefd zei.

De nieuwste ontwikkeling

Op 17 februari 2010 kondigde de regering van Zuid-Afrika aan dat ze de subsidies voor de PBMR voor de komende drie jaar tot 2013 drastisch zou verminderen. Hoewel er de afgelopen drie jaar maar liefst 700 miljoen euro beschikbaar is gesteld door de staat, zal het de komende drie jaar in totaal slechts ongeveer een miljoen euro zijn! Dat zou slechts 350.000 euro per jaar zijn. Van de 800 medewerkers van het PBMR-bedrijf gaan er nu 600 af, er kunnen er nog 200 overblijven (15). Milieuactivisten verwelkomden het besluit en hopen dat er nu meer zal worden gedaan voor hernieuwbare energiebronnen. Het debat in de brieven aan de redacteur van sommige kranten over de hoeveelheid geld die wordt verspild aan de ontwikkeling van de reactor is in volle gang.

Net als bij de THTR in Hamm 25 jaar geleden, gaat de reisactiviteit van potentiële kopers voor de faillissementsreactor door, zelfs tijdens de laatste stuiptrekkingen van PBMR. De voorzitter van het Algerije Agentschap voor Atoomenergie, Comena, Dr. M. Derdour, bezocht Zuid-Afrika dezer dagen en zag de hele zooi meteen.

De intentieverklaring (!) van het Japanse bedrijf Mitsubishi Heavy Industries Lrd moet wat serieuzer worden genomen. (MHI) samen met Zuid-Afrika de kiezelbedreactor verder willen ontwikkelen. Het Japanse bedrijf had in voorgaande jaren al ontwerpwerkzaamheden voor de PBMR uitgevoerd. Maar allereerst hebben de Zuid-Afrikanen geen eigen geld voor verdere nucleaire experimenten. Dit zou uit het buitenland moeten komen, misschien ook uit de VS. Obama wil daar op lange termijn investeren in de ontwikkeling van nieuwe generaties reactoren. De managers van PBMR kunnen zich wellicht nog een vliegticket naar Washington veroorloven...

Opmerkingen:

1. "afrika süd" 5/2009, pagina 4, korte berichten
2. "Zuid-Afrika" 5/2009; Henning Melber: "Socio-economische ontwikkeling in zuidelijk Afrika", pagina 32
3. "The World Status Report for the Nuclear Industry 2009" namens de federale minister van Milieu, Natuurbehoud en Nucleaire Veiligheid, augustus 2009, pagina 62
4. Zie onder 3.
5. "Zuid-Afrika" 6/2008; Trusha Reddy: "Instap in klimaatbescherming?" Pagina 35
6. "Van politiek en hedendaagse geschiedenis" 1/2010, aanvulling op "Das Parlament"; Norbert Kersting: "Sociale participatie, identiteit en vreemdelingenhaat in Zuid-Afrika"
7. THTR circulaire nr. 126
8. THTR circulaire nr. 127
9. "EIR Science & Technology", 2009, pagina 68. Zie ook BÜSO: THTR circulaire nr. 128
10. Financiële post, 11 december 12
11. "ee uitgevers", 17 december 12
12. "ee uitgevers", 20 december 1
13. www.savebantamsklip.org
14. Zie opmerking 2, pagina 33
15. Cape Times, 19 februari 2

Drie decennia na de kernramp in Harrisburg kondigde de Amerikaanse president Obama op 16 februari 2010 aan dat hij ongeveer acht miljard dollar aan staatsleningen zou verstrekken voor de bouw van twee reactoren in de staat Georgia.

Deutsche Welle voegde op dezelfde dag toe: "Vanwege de hoge kosten van de bouw van nieuwe nucleaire installaties, zijn toezeggingen van staatsleningen aan particuliere nucleaire bedrijven een belangrijke factor. Obama's toezeggingen zijn gebaseerd op een wet uit de tijd dat zijn voorganger George W. Bush - dit maakt staatsleningen mogelijk voor projecten van particuliere energiebedrijven, op voorwaarde dat ze de uitstoot van broeikasgassen verminderen. Volgens cijfers van de overheid heeft dit fonds momenteel ongeveer 18 miljard dollar. Obama wil het verdrievoudigen."

Bijzonder interessant is de opmerking van Deutsche Welle: "'We moeten een nieuwe generatie veilige en schone nucleaire installaties bouwen in Amerika.' Hij beschreef atoomenergie als een "schone energiebron" die zijn regering, net als wind- en zonne-energie, zoveel mogelijk wilde promoten." De VS is lid van het "Generation IV International Forum" (GIF) en een van de drijvende krachten achter de verdere ontwikkeling van de HTR-reactorlijn. Hiervoor zal in de toekomst uiteraard veel geld beschikbaar worden gesteld door de staat. Vanwege de vertraging in de ontwikkeling van HTR's kan de bouw van HTR's op zijn best pas vanaf 2020 een perspectief op middellange termijn hebben.

Al Gore: "THTR: Elegant Principe"

Zelfs de zogenaamd vooruitstrevende voormalige Amerikaanse vice-president en zelfbenoemde klimaatbeschermingsgoeroe Al Gore sprak zich niet onvriendelijk uit tegen de THTR in zijn nieuwste boek "We have the choice":

"Voor sommige experts is de meest veelbelovende innovatie de 'kiezelbedreactor', die is gebaseerd op een Duits type constructie uit de jaren zestig. , dwz gecombineerd inert gas, zou de veiligheid van kerncentrales aanzienlijk kunnen verhogen. (... ) Een verhoopt voordeel van dit principe is dat de reactor kan blijven draaien terwijl hij wordt geladen met nieuwe splijtstofelementen. (...) Een kernsmelting lijkt uitgesloten.”

We hebben de nogal onelegante buiklanding van deze reactorlijn in Duitsland gedocumenteerd, inclusief de werkelijk indrukwekkende reeks ongevallen in detail op veel andere plaatsen. Het pleidooi van Al Gore (of zijn ghostwriter) voor een faillissementsreactor laat duidelijk zien hoezeer ook hij rekening moet houden met machtige industriële belangen.

Eigen ervaringen verbergen

Het is duidelijk dat Obama en Al Gore niet dom zijn. Natuurlijk kennen ze de flops van het energiebeleid in hun eigen land. Maar ook zij moeten voldoen aan de wensen van het energiebeleid van de corporaties. Reeds 20 jaar voor (!) Het falen van de THTR in Hamm-Uentrop, werd het catastrofale falen van de hele reactorlijn al op een opvallende manier uitgeoefend door de bouw van de hogetemperatuurreactoren! Met de onderzoeksreactor Peach Bottom-1 en het HTR-prototype Fort St. Vrain.

"Na de tweede VN-conferentie van Genève over het vreedzaam gebruik van atoomenergie, verzocht de USAEC in september 1958 de Amerikaanse industrie om voorstellen te doen voor de ontwikkeling van een gasgekoelde hogetemperatuurreactor. General Atomic voldeed aan dit verzoek. De klant voor de eerste Amerikaanse HTR was de Philadelphia Electric Company."(1) Peach Bottom: aanzienlijke problemen Het Ökoinstitut Darmstadt beschreef de verdere ontwikkeling in 1990:" Peach Bottom-1 met een elektrisch vermogen van 42 MW was de eerste en enige HTR-onderzoeksreactor in de VS in bedrijf. (...)

Tijdens de inbedrijfstelling deden zich echter aanzienlijke problemen voor. De eerste belading van het brandstofelement met eenvoudig gecoate brandstofdeeltjes moest volledig worden vervangen vanwege schade aan de grafietmantelbuizen van de brandstofelementen. De exploitatie van de fabriek werd wegens technische problemen in 1974 stopgezet. "(2) De auteur Bendig voegde eraan toe:" Ook hier waren er problemen met de stoomgeneratoren. "(3) Fort St. Vrain: Meestal stilstand

Net als bij de THTR in Hamm was de bouwtijd van de reactor van Fort St. Vrain (FSV) erg lang. Daarin zijn geen bolvormige splijtstofelementen gebruikt, maar blokelementen. Het Ökoinstitut Freiburg rapporteerde in 1986: "De FSV-HTR werd in 1976 na 11 jaar bouwen in gebruik genomen en heeft sindsdien niet meer continu op vollast gewerkt. Opnieuw zijn er ernstige fouten opgetreden, bijv. 'onbekende' redenen. Daarnaast werden spanningscorrosiescheuren gevonden in de stuurstangkabels etc." (1985)

De wetenschappers uit Darmstadt voegden toe: "Bijna vanaf het begin mocht de FSV niet meer dan 70% van de volledige capaciteit draaien vanwege gasfluctuaties in de reactorkern en problemen met de koelventilator en onzekerheden met de gegarandeerde restwarmte afvoercapaciteit. Daarnaast was er een lekkage in de stoomgenerator en een hele reeks bijkomende problemen. Zo haalde het systeem vanaf de ingebruikname tot 1981 slechts een gemiddelde werkbeschikbaarheid van 1988%." (14,5)

Zelfs Werner von Lensa (Vice President van het European High Temperature Reactor Technology Network) kan er niet aan ontkomen de problemen in Fort St. Vrain vandaag toe te geven in zijn presentatie onder "Ervaringen":

- Cavitatie ("uitholling", HB) van de waterpompen = een jaar vertraging
- Lekkage in lagers van de ventilator = verdere vertragingen
- Fout op (reserve) afsluitstangen
- Bypass van heet helium en corrosie op afsluitstangaandrijvingen
- Schommeling van de kernstroom = 70% prestatie
- Liner lekt op kernsteun "(6)

250 medewerkers geëvacueerd...

Dit alles is niets vergeleken met wat Holger Strohm onderzocht in zijn bestseller "Peaceful in the Catastrophe": "De Amerikanen hadden hoge verwachtingen en veel geld in de ontwikkeling van hogetemperatuurreactoren. Met de bouw van het Fort St. Vrain demonstratiereactor De Amerikanen kregen in 300 ook een voorsprong van 1973 MWel. Begin 1975 drongen echter enkele tonnen water de kern binnen, waardoor de reactor enkele jaren stilstond. een uitval van de externe voeding als mogelijke hoofdoorzaak van zware ongevallen.

In januari 1978 vond opnieuw een ongeval plaats met de Amerikaanse hogetemperatuurreactor. Op verzoek van parlementslid Zywietz (FDP) deelde de federale regering de Bondsdag mee: "In de kerncentrale van Fort St. Vrain werd de openbare dienst van Colorado, die is uitgerust met een heliumgekoelde hogetemperatuurreactor, geopend op 23 januari 1978 omstreeks 11.30 uur (US East Coast Time) Falen van de spindelafdichting van een klep Helium, dat doordrongen was van radioactief jodium, kwam vrij in het reactorgebouw ... Als gevolg van noodplannen werden 250 medewerkers geëvacueerd naar het informatiecentrum tegenover de inrichting en de omliggende straten werden afgezet in Jülich ... "(7)

Greenpeace meldde ook een ander incident op 3 oktober 1987: "Kerncentrale Fort St. Vrain in Colorado: lekkende olie veroorzaakt brand in het turbinegebied. Regelkamerleidingen, kleppen en instrumenten zijn ernstig beschadigd." (8)

Daling van een reactorleiding

Ulrich Kirchner beschrijft het verval van deze reactorlijn in de VS in zijn standaardwerk "The High Temperature Reactor" als volgt: "In 1974 en 1975 trokken de energievoorzieningsbedrijven in de VS om verschillende redenen alle opties voor hogetemperatuurreactoren in. beslissingen speelden een bijzondere rol bij deze beslissingen. Problemen en incidenten met de reactor van Fort St. Vrain, waarvan de succesvolle ingebruikname werd beschouwd als een 'conditio sine qua non' (conditie, HB) voor de Amerikaanse marktintroductie. In de zomer van 1989, de werkmaatschappij heeft besloten dat de reactor niet mag blijven draaien, hoewel een bedrijfstijd tot het jaar 2008 was gepland." (9)

Fort St. Vrain werd in 1992 afgebroken en kwam daarmee tot een roemloos einde. Met Peach Bottom-1 en FSV heeft de Amerikaanse nucleaire industrie tussen 1962 en 1992 30 jaar lang geworsteld en zichzelf in verlegenheid gebracht. Maar dat telt allemaal niet. De industrie heeft zijn wensen en de regeringsfunctionarissen die ervan afhankelijk zijn, moeten deze vervullen. Daarom besteedt Barack Obama nu miljarden dollars aan de voortzetting van een nucleair avontuur, waarvan de uitkomst voorzienbaar is.

Opmerkingen:

1. Dieter Bendig "Gasgekoelde hogetemperatuurreactoren", 1972, pagina 10
2. "Beoordeling van binnen- en buitenlandse concepten voor kleine hogetemperatuurreactoren", Ökoinstitut Darmstadt (Hahn en Nockenberg), maart 1990, pagina's 2 - 3
3. Bendig, pagina 168
4. Ökoinstitut Freiburg (Frey, Fritsche, Herbert, Kohler): "De hogetemperatuurreactor thorium in Hamm en de geplande varianten van de hogetemperatuurreactor", pagina 19
5. Ökoinstitut Darmstadt, zie onder 2, pagina's 2 - 4
6. Werner Lensa, "Internationale ontwikkelingsprogramma's voor hogetemperatuurreactoren", blad 33
7. Holger Strohm: "Vreedzaam in de catastrofe", 1981, pagina 789; Kleine correctie op de boekinvoer: het binnendringen van water vond plaats in 1975, niet in 1973.
8. Groene Vrede: http://www.greenpeace.de/themen/atomkraft/atomunfaelle/artikel/der_jahreskalender_oktober/
9. Ulrich Kirchner: "De hogetemperatuurreactor. Conflicten, belangen, beslissingen", 1991, pagina 120

Toen op 28 december 12 in tal van media het spectaculaire bericht werd verspreid dat een Zuid-Koreaans consortium van bedrijven de opdracht kreeg om vier 2009 megawatt kernreactoren te bouwen in de Verenigde Arabische Emiraten, lag de focus op de verlegenheid van de verliezende bieder Frankrijk. Het is opmerkelijk dat de bijzondere situaties en bijbehorende omstandigheden in Zuid-Korea en de Verenigde Emiraten en de rol van de BRD niet ter discussie werden gesteld.

Slechts enkele kranten spraken enige verbazing uit over het feit dat het op twee na grootste olieproducerende land ter wereld met veel extra mogelijkheden voor de productie van zonne-energie voor kernenergie kiest als energieoptie. Dat de wens om kernwapens te bezitten uiteindelijk ook achter deze strategische oriëntatie zou kunnen zitten, werd niet breed besproken.

Zuid-Koreaanse bedrijven schitteren: grote order voor bouw kernreactor

De opdracht voor de bouw van vier APR 1400 MW Generatie III-reactoren heeft een waarde van 20 miljard euro. Vervolgopdrachten ter waarde van 14 miljard euro liggen in het verschiet. De eerste Advanced Power Reactor zou in 2017 online moeten gaan, en in 2020 zullen er meer volgen. "Het Zuid-Koreaanse biedingsconsortium rond KEPCO (Korea Electric Power Corporation) omvat Hyundai Engineering and Construction, Samsung C&T en Doosan Heavy Industries, evenals het in de VS gevestigde bedrijf Westinghouse Electric, dat eigendom is van het Japanse bedrijf Toshiba. Volgens industriële kringen , het Zuid-Koreaanse bod was ongeveer 16 miljard dollar lager dan dat van de Franse concurrentie "(1).

In Zuid-Korea zijn momenteel 20 kerncentrales in bedrijf en vijf in aanbouw. Dit land heeft samen met Japan en Taiwan de hoogste bevolkingsdichtheid aan kerncentrales ter wereld. Van de reactoren van APR 1400 was er in juli 2009 echter slechts één in aanbouw en stonden er drie op het punt te starten (2). Zuid-Korea heeft dus tot dusver geen operationele ervaring met dit type reactor en de krachtige beweringen over de uitstekende veiligheidseigenschappen van deze aangekochte reactoren moeten nog in de praktijk worden bewezen. In het verleden is Zuid-Korea echter niet al te streng geweest met betrekking tot de veiligheid of de waarheid over kernenergie.

Zuid-Korea negeerde wereldwijde veiligheidsvoorschriften

"In een rapport van half november vatte ook de directeur-generaal van de International Atomic Energy Agency (IAEA), al-Baradei, de situatie in Zuid-Korea samen. Hij merkt op dat het land tussen 1982 en 2000 verschillende experimenten en activiteiten heeft uitgevoerd, die het de IAEA niet heeft gemeld, zoals vereist zou zijn op grond van de vrijwaringsovereenkomst, die de omzetting van uranium en de verrijking ervan en de scheiding van plutonium omvat.

De afgelopen jaren waren de inspecteurs in Wenen duidelijk opgelicht met valse informatie. Zo wilde de atoomautoriteit eind 2002 en in april 2003 het centrum voor laseronderzoek van het Koreaanse onderzoeksinstituut voor atoomenergie Kaeri in Daejeon bezoeken, maar kreeg daarvoor geen toestemming. In maart van dit jaar werden de inspecteurs wel toegelaten, maar mochten ze geen monsters nemen. Er werd gesteld dat het onderzoeksprogramma geen nucleair materiaal omvatte. Op 23 augustus werd echter de verklaring afgelegd dat uranium daadwerkelijk was gescheiden."(3) In een rapport van half november vatte ook de directeur-generaal van de International Atomic Energy Agency (IAEA), al-Baradei, de situatie in Zuid-Korea. Daarin staat dat het land tussen 1982 en 2000 verschillende experimenten en activiteiten heeft uitgevoerd die het niet aan de IAEA heeft gemeld, zoals het op grond van de vrijwaringsovereenkomst zou zijn verplicht. Dit omvat de omzetting van uranium en de verrijking ervan, evenals de scheiding van plutonium. (4)

Radioactief materiaal, bouwplannen en hulp van de BRD

De BRD is direct betrokken bij deze processen. Want op 11 april 4 tekenden Genscher en Riesenhuber een tienjarige en later verlengde samenwerkingsovereenkomst (1986) met Zuid-Korea: "... erkenning van de talrijke voordelen van samenwerking bij het vreedzaam gebruik van kernenergie ...". Deze samenwerking bij het gebruik van kernenergie omvat een uitwisseling van wetenschappers en onderzoekspersoneel, evenals de "levering van plannen, tekeningen en bestekken". Bijzonder interessant: "Overdracht van materiaal, nucleair materiaal (!), Apparatuur, systemen en technologie voor het plannen, opzetten en exploiteren van kerncentrales en andere nucleaire systemen en onderzoeksfaciliteiten" (pagina 5). Het verdrag staat zelfs toe dat "nucleair materiaal" wordt doorgegeven aan derde landen indien de veiligheidsmaatregelen voorzien binnen de IAEA worden nageleefd (blz. 323).

Toen de federale minister van Milieu Trittin er in 2005 bij de rood-groene coalitie op aandrong om de samenwerkingsovereenkomst op niet-nucleaire wijze in te trekken of te wijzigen, voerde de toenmalige minister van Economische Zaken, Clement, een guerrillaoorlog tegen de groene coalitiepartner. Hij zag de beëindiging van het contract als "een verkeerd signaal voor de exportindustrie" (6). In het rood-groene regeerakkoord van 2002 stond echter: "Contracten met andere staten die dienen ter bevordering van kernenergie worden onderzocht om te bepalen of ze moeten worden ingetrokken of aangepast". Nucleaire lobbyist Clement negeert dergelijke contractuele clausules liever; hoe dan ook over de wil van de meerderheid van de bevolking voor een nucleaire uitfasering.

Intussen zendt de voormalige juniorpartner Zuid-Korea zijn eigen exportsignalen uit na de nodige knowhow en materiaal van de BRD te hebben ingewonnen. De verspreiding van materiaal van kernwapenkwaliteit over de hele wereld neemt daardoor toe.

Autoritair feodaal regime gebruikt de juiste vorm van energie

De Verenigde Arabische Emiraten, qua oppervlakte even groot als Oostenrijk, bestaan ​​in totaal uit zeven emiraten, waarvan er twee bijzonder belangrijk zijn. Dubai, dat in 2009 in onroerend goed stapte en in financiële moeilijkheden verkeert, en het rijke Abu Dhabi, dat de kerncentrales in Zuid-Korea bestelde.

"Volgens hun eigen schattingen moeten de Emiraten de output van hun energiecentraleportfolio verdubbelen tot 2020 megawatt in 40.000. De redenen zijn de toegang tot energie-intensieve industrieën zoals de productie van chemicaliën en aluminium, evenals een sterke bevolkingsgroei. De weelderige levensstijl van de welvarende inwoners, natuurlijk voor de airconditioning of hun eigen zwembad Tot nu toe voldoen de Emiraten vooral met nieuwe gasgestookte elektriciteitscentrales aan de groeiende vraag naar elektriciteit, maar de relatief emissiearme brandstof kan veel lucratiever op de markt worden gebracht in het buitenland in plaats van het tegen gesubsidieerde prijzen te verbranden in binnenlandse elektriciteitscentrales. De Arabieren vertrouwen niet op hernieuwbare energiebronnen - ondanks de geografische ligging van het woestijngebied. Individuele showcaseprojecten zoals de emissievrije stad Masdar, die momenteel wordt gebouwd in de buurt van Dubai, verander niets "(7).

De geostrategische ligging van de Verenigde Emiraten is extreem explosief. Gelegen aan de scheepvaartroute aan de Golf van Oman, zijn er geschillen met het machtige Iran over enkele kleinere eilanden. Als er in het Midden-Oosten een kernmacht komt met de crisisgebieden Irak, Israël/Palestina en Iran, dan heeft dat verstrekkende gevolgen.

Dubai: basis van het Khan-netwerk voor accessoires voor kernwapens

Daarnaast speelt het emiraat Dubai al decennialang een uiterst dubieuze rol als hub voor kernwapencomponenten: “Volgens de Douane Recherche van Keulen (ZHA) worden de ‘hot deals’ ook via de Verenigde Emiraten afgehandeld. Jebel Ali Freezone speelt hierin een prominente rol 'in Dubai werd gemeld dat daar meer dan 2000 bedrijven zijn gevestigd, die alle aan hen geleverde goederen uit het veld van 'dual-use goederen' doorsturen naar Iran, maar ook naar Libië, Noord Korea, Pakistan en Syrië "(8).

Een vrijhandelszone (JAFZ), waarin zowel militair als civiel bruikbare nucleaire componenten heen en weer worden geduwd, in de directe nabijheid van gigantische nieuwe kerncentrales. Er komt veel bij elkaar. De 'vader van de Pakistaanse atoombom' Abdul Quadeer Khan (9) had altijd een aantal zakenpartners van zijn netwerk in Dubai gestationeerd. In de Verenigde Emiraten, waar bijna 80 (!) Procent van de bevolking bestaat uit (meestal uitgebuite en rechtenloze) Indiërs, Pakistanen, Bengalezen, Iraniërs, etc., werd dit niet opgemerkt.

Het Amerikaanse bedrijf Meridium, wiens vestiging in Walldorf (Duitsland) met haar software de Zuid-Afrikaanse bouwvoorbereidingen voor de PBMR heeft proberen te optimaliseren, heeft uiteraard een vestiging in Dubai.

De Verenigde Emiraten is een constitutionele monarchie waarin de oude heersers van de emirs de leiding hebben. En ze denken niets aan persvrijheid en democratische controle: "Op de lijst van persvrijheid staan ​​de Verenigde Arabische Emiraten pas 69. Nu laat het monarchale land nog eens zien wat het denkt van vrijheid van meningsuiting: de beroemdste krant van het land is niet drie weken mogen verschijnen - voor het beledigen van de heersende familie "(10).

"Vorig jaar steeg de Duitse export naar de Emiraten met 40 procent tot 8,1 miljard euro, ondanks de terugval van de wereldhandel. Het verkoopvolume daar overtrof de waarde van Duitse goederen die werden verkocht in onder meer Canada, Zuid-Afrika en zelfs India." (11) Abu Dhabi kocht Daimler-aandelen in maart 2009 en werd de grootste aandeelhouder met 9,1 procent van de aandelen van het bedrijf. Volgens "Konkret" is de kleine staat ook massaal toegetreden tot de Duitse wapenindustrie (Thyssen-Krupp); Sinds 2005 vinden in Abu Dhabi gezamenlijke luchtmachtmanoeuvres plaats met de strijdkrachten. Binnenkort zullen de jachtpiloten echter wat voorzichtiger moeten zijn bij het keren vanwege de nieuwe kerncentrales ... En ex-kanselier Gerhard Schröder troont boven alles. Hij is de voorzitter van de Duits-Emirati Friendship Society. In het verleden cultiveerden de VAE echter heel verschillende vriendschappen: toen het er nog om ging de oude Sovjet-Unie uit Afghanistan te verdrijven, erkenden slechts drie landen het Taliban-regime van Osama bin Laden: Pakistan, Saoedi-Arabië en de VAE.

Agentschap voor alternatieve energie als vijgenblad

De ongelooflijke leugenachtigheid en durf achter de kernenergieoptie van de Verenigde Arabische Emiraten wordt aangetoond door het feit dat op 16 en 17 januari 2010 's werelds toonaangevende evenement, de World Future Energy Summit, zal plaatsvinden in Abu Dhabi. Ook van 16 tot 23 januari 2010 het "Young Future Energy Leaders Program" (programma voor het leiden van jonge mensen op het gebied van energieën van de toekomst), evenals de uitreiking van de "Zayed Future Energy Prize" (Zayed Prize for energys van de toekomst) op 19 januari 2010 en de vergadering van de Adviesgroep Klimaatverandering van de VN-secretaris-generaal op 22 en 23 januari.

Een reden voor deze activiteiten is terug te voeren op het feit dat Abu Dhabi sinds 2009 de zetel is van het International Renewable Energy Agency, de IRENA (International Renewable Energy Agency). Vorig jaar had het emiraat de overhand op Bonn als concurrent. De staat "Germany Trade & Invest", het bureau voor economische ontwikkeling van de Bondsrepubliek Duitsland, definieert de taak van IRENA als volgt: "De belangrijkste taak van Irena zal zijn om geïndustrialiseerde en ontwikkelingslanden te ondersteunen met het administratieve kader voor de versterking van hernieuwbare energie en vaardigheden ontwikkelen." (12) - Om de ernst van deze bezorgdheid te onderstrepen, bestelt het gastland Abu Dhabi vier nieuwe kerncentrales slechts enkele maanden na de installatie van dit beroemde bureau voor alternatieve energie en verbindt het zich bovendien tot aanvullende nucleaire opvolging op middellange termijn -up bestellingen!

Hoe goed de alternatieve energiebronnen in de Verenigde Arabische Emiraten zijn, geeft het BRD-bedrijfsontwikkelingsbureau "Germany Trade & Invest" openlijk toe: "Het is onwaarschijnlijk dat de GCC-staten (13) zich zullen ontwikkelen tot een topmarkt voor hernieuwbare energie is niet in het belang van olieproducenten om de olieprijs te bederven door te veel betrokken te raken bij hernieuwbare energie.In dit verband waarschuwt de Organisatie van Arabische Olie-exporterende Staten (OAPEC) in een studie voor de gevaren van destabilisatie van de olieprijs een buitensporige ontwikkeling van biobrandstoffen, maar ook van hernieuwbare energiebronnen.”

Als bespottelijk schreef het "Emirates News Agency, WAM" over de absurde theaterproductie van de internationale congressen voor alternatieve energie in het nucleaire wonderland: "... en bevestigt daarmee de solide positie van het emiraat Abu Dhabi als een up- toekomstig centrum voor hernieuwbare energie" (14). Deze luidsprekers van de emirs mogen niets anders schrijven: In het middeleeuwse feodale regime is er perscensuur, inclusief het gebruik van internet. Wat een paradijselijke omstandigheden voor de nucleaire industrie!

Masdar: Een luchtspiegeling

De VAE proberen hun olie- en nucleaire imago te verbeteren met nog een vijgenblad. De zogenaamd CO2-neutrale stad Masdar moet in 22 worden opgeleverd voor 2018 miljard euro. Ondanks het geplande zuinige energieverbruik en de geïntegreerde zonwering door middel van zonwering blijft het concept eendimensionaal en inflexibel. De geplande gescheiden gebieden voor wonen, werken en recreëren worden vandaag door stedenbouwkundigen gezien als mislukte modellen van gisteren. De geplande 50.000 pendelaars die van zo'n 100 kilometer verderop in auto's en bussen naar hun werk moeten rijden, zijn een slechte grap! Dit alles is veel te technocratisch en niet op humane wijze gepland (15).

Al in 1975 verklaarde de eco-anarchist Murray Bookchin dat "alternatieve technologie" in de handen van kapitalistische bedrijven zou ontaarden in technocratische manipulatie en tegelijkertijd emancipatorische doelen zou opgeven:

"Het landschap van alternatieve technologie is nu al vervuild door deze drift, vooral door megaprojecten om de zon en de wind te 'benutten'. Dergelijke projecten zijn niets meer dan een aanfluiting van 'alternatieve technologie'.

Door hun afmetingen zijn ze conventioneel op een bijna klassieke manier. Dit geldt zowel in termen van hun gigantische karakter als de mate waarin ze een bureaucratisch gecentraliseerde nationale arbeidsverdeling die al is begonnen, verergeren. "(16)

Alternatieve energie is geen technologie die willekeurig kan worden ingeruild voor andere vormen van energie, maar moet worden gezien in haar relatie tot het sociale en politieke systeem waarin ze bestaat. Bookchin zei: "'Alternatieve energie' - als het de basis wil leggen voor een nieuwe ecotechnologie - zou op de menselijke maat moeten worden afgestemd. Eenvoudiger gezegd betekent dit dat het gigantisme van bedrijven met hun enorme, onbeheersbare industriële installaties vervangen zouden moeten worden door kleine industriële units, die voor mensen beheersbaar zouden zijn en direct door hen bestuurd zouden kunnen worden.” (17)

Geostrategische locatie

De verslechterende situatie in Jemen, een paar honderd kilometer zuidelijker, zal in de toekomst voor nog meer problemen zorgen. "Jemen lijkt in zijn onstabiele sociale en politieke structuur sterk op Afghanistan. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de strijders van al-Qaeda hier hun basis hebben gevestigd na zware tegenslagen in Pakistan en Saoedi-Arabië. Jemen biedt al-Qaeda-strijders een quasi -natuurlijke ligging op het Arabisch Schiereiland.(...) De VS reageren op deze reële dreiging met de bewapening van de Jemenitische centrale macht en een - nog beperkte - directe deelname aan de militaire strijd tegen de islamisten Jemen zal meer succes hebben dan in de Hindu Kush, daar kan men in ieder geval aan twijfelen." (18). Met zoveel explosieven in de regio kan de situatie voor de nucleaire industrie zelfs in twee opzichten paradijselijk zijn ...

Zonder democratische controlemogelijkheden (hoe beperkt die ook zijn) en met een dictatoriale regering, is er een verhoogd risico dat veiligheidskwesties slordig worden in nucleaire faciliteiten en dat materiaal van atoombomkwaliteit in handen valt van criminelen. Alles waar al jaren voor gewaarschuwd is, gebeurt nu. Het is niet langer alleen de exclusieve kring van de oorspronkelijke grote en middelgrote mogendheden die afhankelijk zijn van kernenergie, maar nu ook risicovolle kleine staten, stamvorsten en autoritaire heersers in crisisgebieden, evenals opkomende economieën die bereid zijn op te klimmen , omgaan met atoombom-compatibel materiaal. De geest is eindelijk uit de fles!

Opmerkingen:

1. 1. ntv van 27 december 12
2. 2. "Factsheet" Augustus 2009, Nucleair Forum Zwitserland
3. 3. Neue Züricher Zeitung van 26 maart 11
4. 4. atw, februari 2004, pagina 119
5. 5. http://untreaty.un.org/unts/60001_120000/23/24/00045154.pdf
6. 6e TAZ van 16 maart 3
7. 7. Financial Times Deutschland van 8 september 9
8. 8. Saar-Echo van 26 augustus 8
9. 9. Zie THTR circulaire nr. 111 en THTR circulaire nr. 118
10. 10. Financial Times Deutschland van 6 juli 7
11. 11. Jörg Kronauer in "Konkret", januari 2010
12. 12. http://www.gtai.de/DE/Content/SharedDocs/Links-Einzeldokumente-Datenbanken/fachdokument.html?fIdent=MKT200908258011
13. 13. GCC-landen: Saoedi-Arabië, Koeweit, Qatar, Bahrein, Oman en de Verenigde Arabische Emiraten
14. 14, 23 december 12: http://www.uaeinteract.com/german/
15. 15. Zie: Vesta Nele Zareh in "Freitag" van 21 januari 1
16. 16. Murray Bookchin "The Forms of Freedom", Verlag Büchse der Pandora, 1977, pagina 53
17. 17. Zie (1), pagina 56
18. 18e TAZ van 4 maart 1

De bouwplaats van de twee kolenblokken C en D direct naast de THTR in Uentrop blijft nog enige tijd bij ons, aangezien er geen onaanzienlijke vertragingen waren bij de oplevering. Zoals de WA op 19 februari 2 meldde, zal de kolencentrale pas medio 2010 in gebruik worden genomen. Er werden scheuren in lasnaden ontdekt. Nu moeten bestaande constructies weer worden gesloopt en vervangen door nieuwbouw.

Het instorten van een 60 meter hoge schoorsteen in de pyrolyse-installatie van de oude (!) kolencentrale in december 2009 roept de vraag op hoe veilig de ontmantelde THTR is. In de directe omgeving wemelt het immers van hoge bouwkranen, constructies en straks twee 165 meter hoge koeltorens. Wat als deze op de reactor vielen?

Laten we het bij de schoorsteen houden die op 10 december 12 instortte, die in drie delen brak en aanzienlijke schade aanrichtte. De WA van 2009 december 11 schreef: "Het bovenste stuk viel op een transformator, het middelste stuk raakte het dak van Blok C. Waarom het onderste deel van de schoorsteen rond 12 uur afbrak, was vrijdag nog onduidelijk. Een RWE-Speaker steunde de aanvankelijke veronderstelling dat er een deflagratie was na oververhitting niet. (...) Het in- en uitschakelen van het systeem zorgde voor korte tijd voor spanningsschommelingen in het openbare net. Vanuit het oogpunt van veiligheid was dit niet relevant, zegt RWE Effecten op het milieu zijn bij de huidige stand van zaken uit te sluiten."

Het persbureau DDP schreef op 11 december 12: "Om tot nu toe onbekende redenen was de brand uitgebroken in het pyrolysesysteem van de elektriciteitscentrale. Daar was het oververhit geraakt. Daardoor ontstond er brand in de schoorsteen. De schoorsteen stortte in en viel op het gebouw van de elektriciteitscentrale, dat zwaar beschadigd was.”

De schade was in het zescijferige eurobereik. De schoorsteen kantelde naar THTR. Hoe erg zou het THTR-gebouw zijn beschadigd als het was geraakt? De komende twee jaar zal er door de vertragingen veel bouwplaatsactiviteit zijn in de directe omgeving van de THTR en ook daarna is nog niet alles duidelijk: "Omvallen" kan ook in normaal bedrijf veel doen .

Op 24 april om 12.30 uur begint op het treinstation van Ahaus de centrale NRW-demo voor de tijdelijke opslagplaats Ahaus. We willen de ramp in Tsjernobyl herdenken en eisen een onmiddellijke uitfasering van kernwapens.

NRW is een centrum van de nucleaire industrie en daarom achten wij het nodig hier in het Münsterland een voorbeeld te stellen.

• De tussentijdse opslag is gevestigd in Ahaus. We verwachten 1800 containers met laag- en middelstraling van nucleair afval, 152 Castor-achtige containers uit Jülch en 150 atoomcontainers uit La Hague.
• In Gronau, 20 km verderop, staat de uraniumverrijkingsfabriek van Urenco, waar onlangs een medewerker radioactief is besmet.
• Uraniumtransporten rijden al regelmatig over de autosnelwegen en spoorwegen door Noordrijn-Westfalen.
• In Duisburg staat een kernafvalverwerkingsinstallatie van GNS (Society for Nuclear Service).
• In het onderzoekscentrum Jülich wordt nog steeds onderzoek gedaan naar de hogetemperatuurreactor. Niemand weet wat te doen met de vervuilde AVR-ruïnes.

Nadat onze Laurenz vorig jaar zijn parlementair mandaat met slechts 32,8% verloor, moest hij het vijandige beroepsleven in. In zijn rapport aan zijn "casemanager" WA schreef hij op 4 februari 2 over zijn professionele integratie als managementconsultant: "Mijn klanten zijn middelgrote bedrijven met technische innovaties. Ik adviseer over alles van strategisch advies tot communicatie." Maar wat gebeurde er met zijn oude dwangmatige daad om iets onfatsoenlijks te doen? Waar gaat het heen met zijn destructieve energie, waarbij atomen niet langer worden gesplitst? - Als directeur van een vastgoedbedrijf geeft hij nu een nieuw onderkomen op een bijna even blootgestelde locatie aan een wapenwinkel, waartegen de drukke locatie in het stadscentrum de helft van Hamm protesteerde. Zo blijft hij zichzelf: elk jaar een goede slechte daad.

Meer afleveringen van deze populaire serie vind je in de oudere edities: 

THTR circulaire nr. 126

THTR circulaire nr. 103

THTR circulaire nr. 96

THTR circulaire nr. 95

THTR circulaire nr. 87

***

top of page

***

***

top of page

***