خبرنامه های THTR از سال 2004

***

***

خبرنامه THTR شماره 88 2004 فوریه

لابی هسته ای پاسخ می دهد:

HTR ها در چین و ژاپن در حال کار هستند!

بودجه اتحادیه اروپا برای توسعه بیشتر HTR!

نه آپارتاید در آفریقای جنوبی و نه قتل عام در میدان تیان‌آن‌من در پکن در سال 1989 مانع از آن نشد که صنعت هسته‌ای و ذینفعان آن فناوری راکتورهای با دمای بالا را که در حال حاضر رو به افول است، در این کشورها لابی کنند. در نتیجه بیش از 70 کار بر روی HTR توسط تأسیسات تحقیقاتی هسته‌ای یولیخ بین سال‌های 1990 و 1995، این راکتورها تقریباً کاملاً بدون توجه جهانیان در ژاپن و چین ساخته شدند، جایی که برای اولین بار در سال‌های 1998 و 2000 بحرانی شدند. در سال‌های اخیر، لابی هسته‌ای HTR-TN (شبکه فناوری) را ایجاد کرده است، ابزاری که در آن 17 مؤسسه تحقیقاتی اروپایی و شرکت در سراسر جهان در تلاش هستند تا خط HTR را به‌عنوان مؤلفه اصلی «خط راکتور چهارم» که ذاتاً ایمن است، ایجاد کنند. .

حداقل 17 میلیون یورو در سطح اتحادیه اروپا در سال 2001 برای بازگشت HTR در دسترس قرار گرفت. صلح سبز فیشر وزیر امور خارجه آلمان را متهم می کند که "در خلال بحث در مورد قانون اساسی اتحادیه اروپا در کنوانسیون اروپا در سکوت مشاهده کرده است که ارتقای انرژی هسته ای به عنوان تنها شکل انرژی در پیش نویس لنگر انداخته است."

مؤسسه تحقیقات اتمی ژاپن (JAERI)، شریک همکاری علمی Forschungszentrum Jülich (FZJ)، از سال 1969 شروع به کار کرده است. در مورد توسعه راکتور تست مهندسی دما بالا (HTTR).

در سال 1987، یک سال پس از چرنوبیل، کمیسیون انرژی اتمی ژاپن تصمیم به ساخت این راکتور گرفت. در مارس 1991 ساخت یک HTTR 30 مگاواتی در مرکز تحقیقاتی Oarai آغاز شد. این راکتور برای تولید برق نیست، بلکه برای آن است تامین حرارت فرآیند فکر. در نظر گرفته شده است که استفاده از دماهای بالاتر در HTR ها را با بررسی کاربرد مستقیم گرمای با دمای بالا از طریق مبدل حرارتی میانی هلیوم تسریع کند.

ساخت و ساز در سال 1996 به استثنای تأسیسات ذخیره سوخت مصرف شده و یک سالن آزمایشی تکمیل شد. این امر با آزمایش های عملکردی و بهبود درایوهای میله ای به دلیل گرم شدن بیش از حد محافظ بتنی بالایی دنبال شد.

Im دسامبر 1997 تولید المان های سوختی برای اولین بار با اورانیوم 900 کیلوگرمی توسط شرکت ژاپنی Nuclear Fuel Industries Ltd (NFI) به پایان رسید. در اولین بحران در 10 نوامبر 1998 و آزمایش انرژی صفر در ژانویه 1999 انجام شد. پس از عملیات تست قدرت از سپتامبر 1999 تا نوامبر 2001، HTTR برای اولین بار به بار کامل رسید. با این حال، عملیات موسوم به دمای بالا به دلیل مشکلات فنی نمی تواند پس از آن انجام شود. در مقالات مختلف در مجله "Atomwirtschaft" (atw) چندین بار اشاره شد که دانش گسترده آلمان در توسعه HTTR استفاده شده است. این امر به ویژه در مورد "دستور العمل" در فناوری عنصر سوخت صدق می کند.

Forschungszentrum Jülich در فهرست نشریات علمی خود در اینترنت که محدود به سال های 1990 تا 1995 است، بیش از 70 اثر و تحقیق (!) را فهرست می کند که با وجود تعطیلی THTR و متروکه شدن رسمی این خط راکتور در آلمان، به طور مستقیم با توسعه بیشتر HTR مقابله کنید. پنج مطالعه از سال 1992 و 1995 در ارتباط با HTTR در ژاپن دیده می شود. سه مقاله در "کنفرانس بین المللی طراحی و ایمنی نیروگاه های هسته ای پیشرفته، مجموعه مقالات" ارائه شد. 25 تا 29 اکتبر 1992 در توکیو ارایه شده:

HJ Rütten و E. Teuchert "ویژگی های ایمنی پیشرفته HTR های تخت سنگریزه ای با استفاده از توریوم" و "استفاده از توریوم در بستر سنگریزه HTR با ویژگی های ایمنی پیشرفته".

K. Kugler در مورد "گزینه های طراحی برای HTR پیشرفته".

در مورد "شورای جهانی انرژی 16^th کنگره از 8 تا 13 اکتبر 1995 در توکیو این سخنرانی با سخنرانی "فناوری هسته ای بدون فاجعه برای تامین انرژی جهان آینده" توسط K. Kugler و PW Phlippen انجام شد.

Video Blog ویدئو بلاگ DER کنفرانس سالانه فناوری هسته ای 1995 در آلمان، نویسندگان جولیخ بابا، هادا، سینگ و بارنرت سخنرانی کردند "ارزیابی سیستم های استفاده از گرما برای نمایش فرآیند با HTTR در ژاپن".

واقعاً بسیار جالب خواهد بود که بدانیم این مرکز تحقیقاتی شلوغ بعد از سال 1995 روی چه موضوعاتی کار کرده است. اما به طرز عجیبی لیست انتشارات علمی در سال 1995 به پایان می رسد. اتفاقی؟

و اکنون، در سادگی ارائه شده در اینجا، چند نکته برای افراد عادی در مورد نحوه عملکرد HTTR. ما از THTR Hamm می دانیم که میله های خاموش کننده در سنگریزه های کروی ساخته شده از عناصر سوخت کروی با پوشش گرافیتی فرو می روند و سپس مشکلات شناخته شده به وجود می آید: میله ها خم می شوند، کره ها تا حدی تخریب می شوند، کره ها شکسته می شوند و گرافیت. گرد و غبار بیرون رفت

مخزن تحت فشار HTTR در ژاپن 13,2 متر ارتفاع و 5,5 متر قطر دارد، هسته راکتور دارای ارتفاع کلی 2,9 متر و قطر 2,3 متر است و توسط یک حلقه احاطه شده است. بلوک های گرافیتی شش ضلعی. به بیان ساده تر: این بلوک ها همگی شکل لانه زنبوری دارند که در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. در این استوانه توخالی به طول 58 سانتی متر طبق روش قرار می گیرند "پین در بلوک" میله های کنترل از بالا جمع می شوند و گاز خنک کننده هلیوم، که از THTR شناخته می شود، از طریق حفره 7 میلی متری باقی مانده بین میله و سیلندر توخالی جریان می یابد.

عناصر سوختی شکل کروی ندارند، بلکه سیلندرهای توخالی لانه زنبوری هستند که با "ذرات پوشش داده شده"(کره های PAC، ذرات سوخت) پر می شوند، همانطور که ما آن را از کره های THTR می شناسیم.

از آنجایی که ژاپن بسیار مستعد زلزله است، ساختارهای گرافیتی بیرونی توسط حلقه‌های کششی با طراحی دقیق احاطه شده‌اند که قرار است مانند فنرهای سخت عمل کنند. این HTTR که طبق atw "به شکلی محکم ساخته شده" باید آخرین وضعیت هنر را در بسیاری از زمینه ها نشان دهد. اما از آنجایی که به دلیل وجود ماژول‌های HTR رقیب PBMR در آفریقای جنوبی، "انحراف علاقه‌مندی در سراسر جهان" وجود دارد، HTTR "کمی حاشیه‌ساز شده است و در این زمینه برای JAERI تامین بودجه بیشتر برای آن آسان نیست. پروژه" (atw 8-9، 2001). با این وجود، آزمایشات بعدی برای سال 2008 برنامه ریزی شده است. "اولین نتایج در مورد رهاسازی محصولات شکافت بسیار رضایت بخش است. (...) از یک طرف، نتایج خوب و آزادسازی کم تعجب آور نیست، زیرا عناصر سوخت عملاً هیچ سوختگی ندارند..." (atw 7، 2002).

از آنجایی که در شرکت ژاپنی NFI "دانش در مورد تولید سوخت HTR از کشورهای کلاسیک HTR با هم سرازیر شد" عرضه آتی HTR های جدید "حتی برای آلمان" (!) خواهد بود. (atw 2, 1999) تضمین شد. دوستداران انرژی هسته ای یولیچ دوست دارند اینگونه باشد. 

شاید ما باید او را در روز باز FZJ در 27 ژوئن 2004 ملاقات کنیم؟

هنگامی که در 19 ژانویه 1978، معاون وزیر انرژی چین، چانگ پین، از THTR که در آن زمان در Hamm-Uentrop در حال ساخت بود، با یک هیئت 17 نفره بازدید کرد، تماس های آلمان و چین از دو سال قبل برقرار شده بود. مهندسان انجمن اپراتورهای نیروگاهی بزرگ (VGB)، مستقر در اسن، در آن زمان به چین سفر می کردند، جایی که به طور هدفمند HTR را تبلیغ کردند و آنها را به آلمان دعوت کردند.

وزیر انرژی چین در THTR توسط رئیس هیئت مدیره VEW Klaus Knizia (WR-WAZ از 20 ژانویه 1؛ این روزنامه هنوز در Hamm با نسخه محلی موجود بود!) پذیرفته شد. در سالهای بعد Innotec Energietechnik KG از بازار اسن HTR های کوچکتر در سرتاسر جهان، که برای آن 35 میلیون DM تخمین زده شد، که به موجب آن 70 درصد از هزینه ها باید توسط دولت فدرال آلمان تامین می شد.

"یک مطالعه امکان سنجی در حال حاضر با شریک همکاری چینی در حال انجام است، که HTR 100 را هم برای تولید برق و هم برای تولید بخار فرآیند و تولید گرما برای گازی سازی زغال سنگ توصیه می کند" (Westfälischer Anzeiger از 21 ژانویه 1). در این مدت تماس های فشرده ای بین این دو وجود داشت مرکز تحقیقات هسته ای جولیخ و موسسه فناوری مهندسی هسته ای (اینترنت) در دانشگاه Tsinghua در پکن.

لوتار هان در گزارش ۲۲۳ صفحه‌ای «ارزیابی مفاهیم داخلی و خارجی برای راکتورهای کوچک با دمای بالا» که به نمایندگی از Greenpeace تهیه شد، در سال ۱۹۹۰ نوشت: «علاقه چین به HTR در درجه اول بر تولید نفت سنگین از طریق تزریق بخار متمرکز است. به‌اصطلاح تولید نفت ثالثیه. برای پروژه‌های تحقیق و توسعه به همراه تأسیسات تحقیقاتی هسته‌ای آلمان، حوادث Jülich در چین، تمام مذاکرات قطع شده است...

علاوه بر تاسیسات تحقیقاتی هسته ای یولیخ اجتناب ناپذیر، شرکت تابعه زیمنس نیز در این تاسیسات حضور داشت. اینتراتوم. یک سیستم بزرگ ماژول HTR با 300 مگاوات نیز با گروه سوئدی سوئیسی بود آسه براون بووری (ABB) برنامه ریزی شده. همانطور که شناخته شده است، ABB و زیمنس راه اندازی کردند "HTR-GmbH" برای ساخت رآکتورهای با دمای بالا در اتحاد جماهیر شوروی تأسیس شد.

با این حال، کشتار «میدان تیان‌آن‌من» در پکن در سال 1989، صنعت هسته‌ای و دانشمندان آن را از همکاری بیشتر با چین که بلافاصله بعداً دنبال شد، منصرف نکرد. لوتار هان، رئیس سابق کمیسیون ایمنی عقب آلمان، می‌نویسد: «اگر نوبت به چنین معاملاتی می‌رسد، تنها در صورتی که از طرف آلمانی حمایت مالی گسترده‌ای دریافت می‌کنند و به این دلیل که تولیدکنندگان باید در جایی سیستم مرجع بسازند».

چینی ها شروع کردند 1995 در محوطه دانشگاه Tsinghua در پکن با ساخت یک راکتور 10 مگاواتی با دمای بالا. این یک راکتور بستر سنگریزه ای است مانند راکتور Hamm-Uentrop. در 1 دسامبر 12، راکتور برای اولین بار بحرانی شد. "آزمایش‌های سیستم‌های گاز داغ با موفقیت به پایان رسید و خشک‌کردن قسمت‌های داخلی راکتور سرامیکی به خوبی پیشرفت کرده است. 103 کیلوگرم آب حذف شده است. HTR-10 در ابتدا با مدار مولد بخار کار می‌کند، اما برنامه‌هایی برای تبدیل آغاز شده است. راکتور را به یک سیستم تک مدار با یک توربین هلیوم مستقیم "(atw 8-9، 2001). این پایه یک ماژول 200 مگاواتی HTR را فراهم می کند 2005 ساخته شده و در صورت موفقیت آمیز بودن استفاده تجاری می شود.

در فهرست فوق شامل بیش از 70 اثر بر روی HTR ها در FZJ، موارد زیر همکاری آلمان و چین بین کشتار در میدان تیان آن من و شروع ساخت و ساز در پکن را نشان می دهد:

• در کنفرانس سالانه فناوری هسته ای 1990 Fröhling، Schwarzkopp، Kugeler، Waldmann و Harzberger در مورد "استفاده از HTR در تولید نفت سنگین و در صنایع شیمیایی در چین - نتایج یک مطالعه پروژه" گزارش کردند.

• 1991 Fröhling، Waldmann، Schwarzkopp، Steinwarz، Zhong و Ye در "5^th یونیتار / UNDP-کنفرانس "خام سنگین و ماسه های قیر" "در کاراکاس، ونزوئلا:" انتقال فناوری تولید جریان هسته ای برای بازیافت نفت سنگین و صنعت پتروشیمی در چین ".

• در ماه آگوست 1993 ژانگ، گروین و شرر نوشتند: "تجزیه و تحلیل فرآیند انتشار گاز در طی یک تصادف فرضی ورود هوا در یک راکتور گازی خنک‌شده با گاز با دمای بالا".

به مناسبت اولین انتقاد از HTR در چین از 19-21 مارس 2001 در پکن کنفرانس بین المللی با 46 شرکت کننده از چین، فرانسه، آلمان، ژاپن، هلند، روسیه، آفریقای جنوبی و ایالات متحده آمریکا. "Atomwirtschaft" (8 - 9، 2001) از "احساس نشاط بخش" صحبت می کند، "در نهایت قادر به تجلیل از انتقاد از HTR دوباره." این تاسیسات "تأثیر بسیار تمیز و تمیزی" ایجاد کرد و نویسنده گزارش خوشحال بود که "چشم انداز HTR دوباره در حال حرکت است". با این حال، گزارشگر atw غریبه نیست. آن است دکتر. rer. نات. کریزانت مارنتخوانندگان با دقت خبرنامه THTR که به عنوان یکی از اعضای هیئت مدیره Düsseldorfer Stadtwerke و "انجمن اپراتورهای نیروگاه های بزرگ (VGB) و بعداً مدیر عامل AVR در جولیخ شناخته می شوند، که مجبور شد تور سخنرانی برنامه ریزی شده خود را در سال 1987 به آفریقای جنوبی به دلیل عمومی لغو کند. اعتراضات جنبش ضد آپارتاید (رجوع کنید به RB شماره 84).

در مقاله atw، مارنت مروری بر 21 دپارتمان تحقیقاتی INET با 551 کارمندشان، از جمله 68 استاد کامل و 191 مدرس، ارائه می دهد. جالب توجه در این نشریه از سال 2001 جدول "نمای کلی سیستم های HTR جدید" است، که در آن، علاوه بر راکتورهای چین، ژاپن، ایالات متحده آمریکا و آفریقای جنوبی، آلمان نیز با HTR 200 مگاواتی ظاهر می شود: "وضعیت: برنامه ریزی دقیق". ما دوست داریم در این مورد بیشتر یاد بگیریم!

چند سال پیش، وزارت انرژی ایالات متحده (DOE) مقدمات ساخت یک خط راکتور جدید، ظاهراً ضد فاجعه را آغاز کرد، که با آن دولت ایالات متحده می خواهد تهاجم خود را برای ساخت تعداد زیادی نیروگاه هسته ای جدید توجیه کند. گیاهان به منتقدان آن است "نسل چهارم".

شرکت‌های اتمی اروپایی و موسسات تحقیقاتی آنها می‌خواهند چیزی از کیک بزرگ برای توزیع در آینده دریافت کنند و از کمیسیون اروپا خواسته‌اند تا با این موضوع موافقت کند. پنجمین برنامه چارچوب اتحادیه اروپا (FP5) برای درگیر شدن بیشتر در خط HTR. به این ترتیب، آنها می خواهند پذیرش HTR ها را به عنوان نامزدهای امیدوارکننده برای این نسل جدید انرژی اتمی ترویج کنند. برای این منظور شرکت ها و موسسات تحقیقاتی مختلف شبکه فناوری HTR (HTR-TN) را در سال 2000 تأسیس کردند. در اینجا یک زمان بندی کوچک وجود دارد:

• Im ژانویه 2000 کنفرانسی با شرکت کنندگان از 11 کشور در بروکسل برگزار شد.

• Im نوامبر 2000 یک کمیته راهبری با Cogema (فرانسه)، VTT (فنلاند) و Bund Deutscher Techniker e تشکیل شد. V.، هاگن (BDT، آلمان).

• Im مارس 2001 همکاری با INET چین در کنگره HTR قبلا ذکر شده در پکن مورد توافق قرار گرفت.

• Im آوریل 2001 در سومین نشست این کمیته VUJE (اسلوونی) و Ciemat (اسپانیا) اضافه شدند.

• Im ژوئن 2001 شبکه HTR در کنفرانس ISTC (مرکز بین المللی علمی و فنی؛ این سازمان عمدتاً توسط ایالات متحده آمریکا تأمین مالی می شود) و با همکاری مؤسسه Kurchatow روسیه و OKB (دفتر طراحی آزمایشی) در مسکو ارائه شد. آشکارا بخشی از مجتمع نظامی-صنعتی).

• از 22 تا 24 آوریل 4 بیش از 160 کارشناس از سراسر جهان در پتن (هلند) به عنوان بخشی از شبکه HTR ملاقات کردند. در مجموع 46 سخنرانی ارائه شد.

جوئل گویدز، عضو کمیسیون اروپا و رئیس "واحد راکتور شار بالا" در پتن، یکی از سخنرانان و مبلغان این شبکه HTR است. در مجله "Nuclear Europe World-scan" (7-8، 2001) او می نویسد که در سال 2001 در بودجه پنجمین برنامه چارچوب اتحادیه اروپا بود. 17 میلیون یورو برای زیر پروژه HTR هزینه شد!

در "گزارش نتایج علمی" 2002 از مرکز تحقیقات یولیخ گزارش HJ Rütten و KA Haas "تحقیقات در مورد احتراق پلوتونیوم نسل دوم در HTR" (زیر خط اصلی) را می توان در زیر نقطه 2.3.2.3 در صفحه 68 خواند. روتن در سال 2 در توکیو در مورد HTR سخنرانی کرد (به این RB در ژاپن مراجعه کنید) و از سال 1992 مطالعات زیادی در مورد HTR در FZJ نوشته است. هاس هم همینطور و او حتی در 1990 ژوئن 15، چهار سال پس از تعطیلی THTR در آلمان، با دیگران ثبت نام کرد. حق ثبت اختراع به: "رآکتور بستر سنگریزه ای با عملیات دسته ای".

در سال 2002 این دو دانشمند در چارچوب پنجمین برنامه اتحادیه اروپا، پروژه فرعی HTR-N5، ایجاد کردند. "اولین مطالعه اساسی در مورد بازیافت و سوزاندن پلوتونیوم به اصطلاح "نسل دوم" در بستر توپ HTR". از آنجایی که استراتژی های مختلف بارگیری سوخت با پلوتونیوم و اورانیوم مورد بررسی و مقایسه قرار می گیرند، این کار بسیار فراتر از یک "تحقیق ایمنی" برای نیروگاه های هسته ای است، زیرا هنوز در آلمان توسط وزارتخانه های قرمز-سبز مسئول تحمل می شود.

از جمله اینکه به عنوان پیمانکار FZJ فعالیت می کند موسسه انرژی هسته ای و سیستم های انرژی (IKE) از دانشگاه اشتوتگارت در تحقیقات HTR (همچنین رجوع کنید به RB شماره 79، ص 5). از 1 می 5 تا 1999 آوریل 30، کار در اینجا بر روی پروژه تحقیقاتی "شبکه HTR خنک کننده گاز" (GHTRN) انجام شد. از 4 ژوئیه 2001 تا 1 دسامبر 7، FZJ و شرکت هسته ای Framatome پروژه "HTR-TN" را برای کمک به صنعت هسته ای اروپا برای ساخت این نوع رآکتور راه اندازی کردند.

بنابراین باید بگوییم که صنعت هسته ای در حال تحقیق در مورد خط HTR خود در سطح اتحادیه اروپا بوده است که درک و کنترل آن دشوارتر است و همچنین به شدت با کشورهای غیر اروپایی همکاری می کند. تمام سوالاتی که از وزارتخانه های آلمان در مورد PBMR در آفریقای جنوبی پرسیدیم، این بار دوباره مناسب است.

نیم دوجین کشور دیگر هستند که درگیر یا بسیار علاقه مند به تحقیقات HTR هستند اما به دلیل کمبود فضا هنوز در اینجا ذکر نشده اند. بنابراین: ادامه دارد.

گل هورست

وزارت خارجه در 10.01.2004 ژانویه XNUMX به ابتکار شهروندان برای حفاظت از محیط زیست در هام نوشت:

"از نامه های شما به فیشر وزیر فدرال در 11.07 ژوئیه و 27.11.2003 نوامبر XNUMX متشکرم. به دلیل یک اشتباه دفتری، نامه اول شما هنوز پاسخ داده نشده است، که من از شما خواهش می کنم.

هیچ همکاری بین وزارت خارجه فدرال و شرکت انرژی آفریقای جنوبی ESKOM وجود ندارد. به گفته وزارت آموزش و تحقیقات فدرال مسئول Forschungszentrum Jülich (FZJ)، یک همکاری تجاری منحصراً بین FZJ و ESKOM وجود دارد که به جنبه های ایمنی فناوری PBMR مربوط می شود. هیچ حمایت مالی از سوی دولت فدرال برای این امر وجود ندارد.

وزارت امور خارجه طبق معمول در چنین مواردی از سفر پروفسور تروش از FZJ به آفریقای جنوبی توسط FZJ مطلع شد. این شامل هیچ گونه حمایت وزارت خارجه فدرال برای مأموریت احتمالی پروفسور تروش در زمینه همکاری هسته ای با آفریقای جنوبی نمی شد.

وزارت خارجه فدرال مسئولیتی در قبال سؤالات مربوط به ارزیابی تجربیات با فناوری راکتورهای با دمای بالا ندارد. با این حال، می توانید در این زمینه با وزارت آموزش و تحقیقات فدرال تماس بگیرید.

خوشحالم به اطلاع شما برسانم که دولت فدرال نیز با موفقیت روزافزون از معرفی فناوری آلمانی در زمینه تولید انرژی های تجدیدپذیر در آفریقای جنوبی حمایت می کند. او امیدوار است که این امر به گفتمان سیاست انرژی در آنجا نیز انگیزه دهد. با این وجود، هیچ تأثیری بر گزینه ای که معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای در آفریقای جنوبی باز کرده است، ندارد. تا آنجا که به موضوع حقوق بشر مربوط می شود، وزارت خارجه فدرال هیچ اطلاعات منفی در مورد شرکت ESKOM دریافت نکرده است.

آها و اوهو!

وزارت خارجه فدرال حمایت از همکاری هسته ای با آفریقای جنوبی را رد می کند. در مقابل این، FZJ صریحاً بر «توافق با وزارت خارجه» تأکید می کند و با اشاره به وزارت خارجه اعلام می کند: «بنابراین همه چیز کاملاً قانونی پیش رفت» (WDR 5 در 23.12.2002 دسامبر 80؛ مستند در THTR-RB No. XNUMX). این دو جمله کاملاً با هم جور در نمی آیند. 

در هر صورت، از وزارت خارجه برای ایجاد مشروعیت رسمی برای فعالیت های Forschungszentrum Jülich در آفریقای جنوبی استفاده شد.. 

به سؤالات ما، به‌ویژه سؤالی که در مورد خطرات گسترش سلاح‌های هسته‌ای بود پاسخ داده نشد (رجوع کنید به RB شماره 84) و استدلال‌های مفصل ما در نامه دوم ما در مورد این موضوع نیز با جزئیات بیشتر مورد بحث قرار نگرفت. برخلاف فشار عمومی بر ایران برای پرهیز از اشاعه، وزارت خارجه از چنین فعالیت‌هایی در آفریقای جنوبی اطلاعی ندارد. همچنین بسیار شگفت انگیز است که تعداد "اشتباهات اداری" در وزارتخانه های آلمان بسیار زیاد است.

به هر حال: مایکل شرورن، سخنگوی مطبوعاتی وزارت محیط زیست، در تماس تلفنی گفت که در آینده نزدیک به سوالات ما پاسخ دهد. شاید، شش هفته پس از دومین یادآوری فوری ما، اصرار برای برقراری ارتباط از طریق یک مقاله تقریباً تمام صفحه در دنیای جوان در همین روز (05.01.2004/XNUMX/XNUMX) به وزارت محیط زیست به صراحت در مورد صادرات HTR صحبت شد و Trittin با یک چمدان بزرگ با دانش هسته ای به نمایش درآمد.

بنیاد بسیار فعال Böll ابتکار دیگری را در آفریقای جنوبی برای حمایت از محیط بانان محلی راه اندازی کرده است:

"به عنوان بخشی از "برنامه زیست محیطی" از بنیاد هاینریش بل در آفریقای جنوبی، ما گفتگوی جامعه مدنی را در مورد برنامه ریزی و تحولات در بخش هسته ای (تولید سوخت، ساخت نیروگاه و پردازش و دفع زباله) در چند ماه گذشته ترویج کرده ایم.

این تلاش ها اکنون در جلسه استماع پارلمان آفریقای جنوبی در ماه فوریه، که توسط کمیته محیط زیست پارلمان به پیشنهاد ما سازماندهی شده است، به اوج اولیه خود خواهد رسید. این بنیاد سه کارگاه منطقه‌ای را برای آماده‌سازی برای این جلسه برگزار کرده است و اطمینان حاصل می‌کند که آسیب‌دیدگان از مجاورت سه "مرکز اتمی" (پلیندابا، کوبورگ و والپوتس) می‌توانند در این جلسه شرکت کنند.

از دیدگاه ما، هدف از این اقدام، تصویب یک مصوبه مجلس در مورد قانون خروج مشابه با مدل آلمانی است "(امیدوارم با موفقیت بیشتر!؛ HB).

این کنفرانس در تاریخ 16 تا 17 فوریه در کیپ تاون برگزار می شود.

گوتفرید ولمر، نویسنده مقاله "معنای ESKOM برای سیستم آپارتاید" در THTR-Rundbrief شماره 84، کتاب فوق را به همراه بیرگیت مورگنرات نوشته است که در شماره فوریه جاری (شماره 285) مجله " انقلاب مردمی» - و البته در اینجا - به تفصیل توسط هورست بلوم مورد بحث قرار گرفته است. 

آفریقای جنوبی نمونه ای عالی از این واقعیت است که شرکت ها نمی خواهند در تعقیب سود توسط حقوق بشر محدود شوند. این واقعیت که اکنون شکایتی علیه همکاران آلمانی با رژیم آپارتاید تنظیم شده است، بحث در مورد نقش شرکت های بین المللی را نیز در حال حاضر به روز می کند. در تحقیقات کامل، نام برخی از شرکت ها که با سیاست انرژی NRW مرتبط هستند نیز ظاهر می شود. 

جزیره روبن، جزیره زندان سابق ایالت آپارتاید، اکنون بزرگترین جاذبه گردشگری کیپ تاون است. در جایی که مردم ده‌ها سال در سلول‌های زندان حبس شده‌اند، اکنون نمایش‌های کمدی و ضیافت‌هایی برای افراد مشهور برگزار می‌شود که پس از آن شب را در خانه‌های نگهبانان زندان می‌گذرانند. این شکل از «یادآوری» دوران آپارتاید به سختی بهتر از فراموش کردن است.

وقتی تعدادی از اعضای سازمان‌های غیردولتی را در منطقه روهر در سفر رفت و برگشتشان به مکان‌های انرژی جایگزین همراهی می‌کردم، یک واکر با سگی بی‌تفاوت رو به رو شد که یکی از شرکت‌کنندگان سیاه‌پوست این اظهارات را برانگیخت که سگ‌های آلمانی به وضوح صلح‌جوتر هستند. نسبت به سگ های آفریقای جنوبی سایه های گذشته هنوز وجود دارد.

برای چندین دهه، سرمایه آلمان حداکثر سود را از استثمار و سرکوب سیاهان بدست آورد. اینجا در آلمان نیز یک جنبش گسترده ضد آپارتاید وجود داشت که به نقض حقوق بشر اعتراض می کرد. اما پس از اینکه آپارتاید در نهایت ده سال پیش لغو شد و به یک دموکراسی رسمی غربی تبدیل شد، شرایط آفریقای جنوبی دیگر موضوعی نیست که توجه بسیاری را به خود جلب کند.

کتاب مورگنراث و ولمر این نقص را از طریق ارائه و تحلیل مستدل روابط تجاری آلمان و آفریقای جنوبی برطرف می کند و در گزارش های تکان دهنده نشان می دهد که اکثریت قریب به اتفاق جمعیت آفریقای جنوبی در آن زمان تا چه اندازه مانند امروز وضعیت بدی داشتند و آلمانی ها به چه شیوه نادانی بودند. هنوز هم اکنون این کار را انجام می دهند.

این کتاب همچنین در چارچوب کیفرخواست دادگاهی در ایالات متحده آمده است که در آن 91 قربانی آفریقای جنوبی 22 شرکت بین المللی را به نقض جدی حقوق بشر متهم می کنند. گروه حمایت خلومانی 32.000 قربانی آپارتاید را به عنوان یک سازمان خودیاری نمایندگی می کند و با اصل حقوقی "مسئولیت مشترک ثانویه" که توسط دادگاه نورنبرگ به حقوق بین الملل معرفی شد، استدلال می کند. بر این اساس، همدستان یک رژیم مسئولیت غیرمستقیم جنایات ارتکابی را بر عهده دارند. از شرکت های آلمانی زیر شکایت می شود: راین متال، کامرزبانک، دویچه بانک، درسدنر بانک، دایملر کرایسلر و AEG. در خود آلمان این شرکت ها قابل پیگرد قانونی نیستند.

آپارتاید به این معنا بود: بدون اتحادیه، مالیات کم، نیروی کار ارزان، سود بالا - و زندگی زیبا در کشوری زیبا با پرسنل خدمات بسیار ارزان. به مدت پنجاه سال بومیان «غیرمولد» مانند افراد مسن، کودکان و زنان به اجبار در مناطق عمدتاً عقیم اسکان داده شدند، در حالی که مردان جوان قوی اجازه داشتند به عنوان بردگان مزدور به شهرها نقل مکان کنند. به این ترتیب، 70 درصد از جمعیت در به اصطلاح سرزمین‌های مادری که تنها 13 درصد از مساحت آفریقای جنوبی را تشکیل می‌دادند، سکنی گزیدند.

رژیم برای محافظت از خود در برابر تحریم های اقتصادی خارج از کشور، اقتصاد را در شرکت های دولتی متمرکز کرد. آلمان از سال 1980 بیشتر وام های جهان را به این نهادهای حکومت آپارتاید داد و بدین ترتیب راه نجات این نظم ناعادلانه اجتماعی را با منابع مالی لازم فراهم کرد.

یکی از مهم‌ترین شرکت‌های دولتی، شرکت تامین انرژی ESKOM بود که یکی از مدیران آن در برابر کمیسیون حقیقت و آشتی در سال 1997 شهادت داد: «درست است که ESKOM به‌عنوان یک نهاد آپارتاید به طور مؤثر عمل می‌کرد و در نتیجه عمدتاً به سفیدپوستان خدمت می‌کرد. منافع." ESKOM 14 نیروگاه زغال سنگ و دو بلوک نیروگاه هسته ای را در کوبرگ نزدیک کیپ تاون اداره می کرد. Deutsche، Dresdner، Commerz، Westdeutsche Landes و Bayrische Vereinsbank 30 تا 70 درصد وام های خود را به ESKOM دادند. بخش عظیمی از برق به صنعت معدن زغال سنگ و طلا اختصاص یافت و نه به جمعیت سیاه پوست.

به عنوان بخشی از یک تبادل فرهنگی (!) بازدیدهای متقابل پر جنب و جوشی توسط دانشمندان هسته ای بین FRG و آفریقای جنوبی انجام شد. به ویژه، کارشناسان انجمن تحقیقات هسته ای در کارلسروهه و شرکت دولتی Essener Steinkohle-Elektrizitäts AG (STEAG) برجسته بودند و در پایان توسعه آفریقای جنوبی چندین بمب اتمی در اختیار داشت!

ضمانت‌های هرمس برای صادرات آلمان با خوشحالی توسط دولت‌های آلمان در چند دهه گذشته داده شده است و بخش بزرگی از وام‌ها به ESKOM برگشته است. به گفته این دو نویسنده، وزیر امور خارجه ائتلاف بزرگ در دهه 60، ویلی برانت، به نقض حقوق بشر "با درایت در سطح سیاسی و تایید واضح در زمینه اقتصادی" واکنش نشان داد. اینکه ارتباطات قدیمی و خوب صنعت هسته‌ای و دانشمندان آن امروز هم عالی هستند، نشان دهنده این واقعیت است که بیش از 30 سال پس از برانت، در زمان وزیر خارجه سبز فیشر، همکاری هسته‌ای با دولت پس از آپارتاید ادامه دارد: تحت رهبری او. رآکتور دمای بالا آلمان تأسیس شد - دانش فنی برای راکتور مدولار بستر Pebble (PBMR) در نزدیکی کیپ تاون که به یک شرکت ESKOM فروخته شد.

در چندین فصل جداگانه، دو نویسنده نشان می‌دهند که چگونه شرکت‌های زیمنس، دوسلدورف وافن فابریک راین متال و مرسدس به دستگاه حاکم آفریقای جنوبی تجهیزات نظامی در یک منطقه کلیدی را علی‌رغم قطعنامه 1977 سازمان ملل برای تحریم تسلیحاتی اجباری، که در سال 418 تصویب شد، ارائه کرده‌اند. در مورد مرسدس، این شرکت‌ها حتی مستقیماً در سرکوب شرکت کردند: «این مدیران مرسدس بنز روزها لباس‌های زیبا با کراوات می‌پوشیدند و شب‌ها لباس‌های استتار می‌پوشیدند و جوانان غیرمسلح، افراد مسن و حتی بچه‌های کوچک را تیرباران می‌کردند و می‌کشتند. یورش خانه به خانه».

در مطالعه دقیق خود، این دو نویسنده نقطه به نقطه نشان می‌دهند که 400 شرکت آلمانی با شعبه‌های خود در آفریقای جنوبی نه تنها برای رژیم «مفید» بودند، بلکه بخشی از این سیستم بودند. ادعاهای شرکت ها مبنی بر اینکه هیچ تبعیضی در عملیات آنها وجود نداشته است به عنوان دروغ های خام افشا می شود.

در سال 1983/84 حدود 40 درصد از کل بودجه صرف تسلیح نیروهای امنیتی و دستگاه های سرکوب شد. خزانه دولت خالی شد در دهه 80 "نسل شیرهای جوان" در کارخانه ها به مبارزه پرداختند و با قدرت و بی باکی باورنکردنی خواستار حقوق انسانی خود برای برابری و کرامت شدند. برای من توصیفات جنگ در کارخانه ها از تاثیرگذارترین توصیفات کتاب است. همچنین در اینجا قابل توجه است که در سال‌های 1990 و 1991، زمانی که جنبش‌های آزادی‌بخش مجدداً مجاز شدند، سرکوب و اخراج کارکنان بدترین حالت را در شرکت هوخست داشت، زیرا این گروه می‌خواست پیش از پایان نهایی آپارتاید، سریع و کم هزینه منطقی‌سازی کند.

زمانی که دولت دموکراتیک جدید ساختارهای اجتماعی ناعادلانه ایجاد شده توسط آپارتاید را اصلاح نکرد، اما در عوض با سیاست اقتصادی نئولیبرالی از سال 1996 تشدید کرد، سرخوردگی به دنبال داشت. فرش قرمز دوباره برای شرکت های بین المللی پهن شد. آلمان به سرعت به شریک تجاری شماره یک آفریقای جنوبی تبدیل شد. با این حال، حتی یک شرکت آلمانی در برابر کمیسیون حقیقت، که قرار بود در آن به گذشته رسیدگی شود، شهادت نداد. ده ها هزار نفر از کسانی که مورد آزار و شکنجه قرار گرفتند، و همچنین بستگان مقتول، به غرامت مالی امیدوار بودند. زیرا برای بسیاری از مردم هنوز مسئله بقا در مواجهه با نابرابری شدید اجتماعی است. اما دیگر هیچ پولی برای این کار وجود ندارد. برای پرداخت بدهی مورد نیاز است.

سازمان خودیاری خلومانی به همراه 4000 ابتکار دیگر از بانک ها و شرکت ها می خواهد که بی عدالتی را که مرتکب شده اند بپذیرند و خواهان جبران خسارت فردی و جمعی هستند. آنها خواستار لغو این بدهی نفرت انگیز هستند زیرا رژیم آپارتاید بود که امور مالی دولت را خراب کرد. فراخوان برای غرامت بین المللی فراخوانی برای توزیع مجدد اقتصادی، تغییر سیاسی و بازگرداندن برابری بین ملت ها است.

گروه هماهنگی کمپین رفع بدهی و غرامت به دنبال گفتگو با تامین کنندگان مالی آپارتاید بود و به نمایش گذاشت، در مجامع عمومی شرکت شرکت کرد، سخنرانی کرد و نامه نوشت. یاران آپارتاید آن را سنگین می کنند و حتی از باز کردن بایگانی شرکت امتناع می ورزند، که این امر گستره کامل اقدامات مذموم آنها را آشکار می کند. مخالفان آپارتاید اجتماعی امروز به مبارزه و همبستگی ما امیدوار خواهند بود. این کتاب با انگیزه و شگفت‌انگیز نوشته شده است به وضوح نشان می‌دهد که گذشته آفریقای جنوبی نیز تاریخ ماست.

گل هورست

بیرجیت مورگنراث / گوتفرید ولمر: "سرمایه آلمان در کیپ. همکاری با رژیم آپارتاید"، نسخه ناتیلوس، 160 صفحه، 12,90 یورو

خوانندگان عزیز!

می توانید خودتان ببینید، فضای کافی برای جابجایی وسایل حمل و نقل جدید Castor وجود ندارد روزندورف پس از آهاوس برای رفتن به جزئیات بیشتر آنها باید به زودی اتفاق بیفتند و تقریباً هر هفته چیزی در مونسترلند رخ می دهد. در 06.03.2004 مارس XNUMX ق روز اقدام اتوبان در طول مسیر برگزار می شود. فقط یه نگاه به اینترنت بنداز www.bi-ahaus.de

به هر حال، وب سایت ما اغلب توسط اف.

در مورد درخواست شهروندان: تبادل تجربه بین هام و کیپ تاون در مورد خطرات راکتورهای با دمای بالا. نظر شهردار و پاسخ ما به برخورد منفی او.

***

بالای صفحه

***

***

بالای صفحه

***