خبرنامه های THTR از سال 2003

***

***

خبرنامه THTR شماره 82 آوریل 2003

میکروکره های THTR: پلوتونیوم در باغ

هر کسی که کمی با THTR سروکار داشته باشد، از تصاویر متعدد توپ های عنصر سوخت گرافیتی آن را می داند که قطری در حدود 6 سانتی متر دارند. اینها حاوی چندین هزار کره به اصطلاح PAC (= پلوتونیوم، آمریکیوم، کوریم) هستند و بسیار رادیواکتیو هستند. همانطور که هفته نامه "فریتاگ" گزارش داد، دقیقاً این گوی های توخالی کوچک در خاک باغ در مناطق مسکونی هانائو پیدا شده است. در نزدیکی، شرکت Nukem آنها را در مقیاس بزرگ برای THTR Hamm، در میان دیگران، تولید کرد. دانه‌های PAC نیز در Geesthacht در نزدیکی مرکز تحقیقات GKSS یافت شد و ظاهراً به موارد غم‌انگیز لوسمی مرتبط است. علاوه بر این، تحقیقات غیرقانونی در مورد توسعه سلاح های کوچک هسته ای در اینجا انجام شد که ظاهراً منجر به حوادث شد. عملیات THTR Hamm نیز از سال 1985 تا 1988 دچار شکستگی توپ و حوادث متعددی شد. آیا حوادث THTR و پیامدهای آن باید با توجه به حقایقی که اکنون منتشر شده است مورد ارزیابی و بررسی مجدد قرار گیرد؟ ابتدا مقاله Sebastian Pflugbeil را در "فریتاگ" بخوانید:

در مجاورت تاسیسات هسته ای Geesthacht (نیروگاه هسته ای کرومل و مرکز تحقیقات GKSS)
قابل توجه ترین افزایش موارد لوسمی در کودکان در سراسر جهان است. مشکلات در سال 1990 آغاز شد. کمیسیون های سرطان خون در شلسویگ-هولشتاین و نیدرزاکسن به دنبال علل آن بودند. شما می توانید تمام علل احتمالی را رد کنید، به جز یکی - تشعشعات رادیواکتیو. (...) دو سال است که دست اندرکاران این اکتشاف حمایت قابل توجهی دریافت کرده اند. یک گروه کاری به رهبری پروفسور آرتور شارمن از دانشگاه گیسن از توضیحات پوچ مقامات شلسویگ-هولشتاین در مورد منشاء پلوتونیوم آگاه شدند. کارشناسان طرفدار انرژی اتمی می‌خواستند دقیقا بدانند - آنها نمونه‌هایی از خاک هر دو ساحل البه را برداشتند و تجزیه و تحلیل کردند و "کره‌هایی" را یافتند که از کار در شرکت Nukem (هاناو) با آنها آشنا بودند. اینها کره های توخالی هستند که اندازه آنها میلی متر است و درجات مختلفی از سوخت هسته ای یا مواد شکافت پذیر درون آنها وجود دارد. آنها در ادبیات فیزیک هسته ای به عنوان مهره های PAC شناخته می شوند. ساختار آنها شبیه به گلوله هایی است که از آنها عناصر سوخت راکتور توریم با دمای بالا در Hamm ساخته شده است - این گلوله ها در مقیاس صنعتی در Hanau ساخته شده اند. گروه Scharmann که از «کشف‌های کره‌ای در مناطق مسکونی در البه» نگران شده بودند، خاک یک منطقه مسکونی هانائو را در چند 100 متری ساختمان نیروگاه هسته‌ای بدنام هانائو بررسی کردند. این گلوله ها نیز در این منطقه مسکونی پیدا شده است. سپس از طرف سازمان پزشکان برای جلوگیری از جنگ هسته‌ای (IPPNW)، اندازه‌گیری‌های بسیار پیچیده‌ای در دانشگاه‌های گیسن و ماربورگ انجام شد که منشا هسته‌ای کره‌ها، اورانیوم غنی‌شده، ایزوتوپ‌های پلوتونیوم، آمریکیوم و کوریم را نشان داد. . علاوه بر ایزوتوپ‌های معمولی برای شکافت هسته‌ای، ایزوتوپ‌هایی نیز وجود داشتند که در ناحیه همجوشی رخ می‌دهند. این با اطلاعات موجود در ادبیات تخصصی مطابقت دارد.
«کشف‌های گلبول‌ها آنقدر ماجراجویانه به نظر می‌رسیدند که باید بررسی می‌شدند. در سفری به هانائو، گروهی از کارشناسان به سفارش IPPNW، که نویسنده به آن تعلق داشت، آزمایش را آزمایش کردند، نمونه‌هایی از خاک منطقه مسکونی «ولفگانگ» برداشتند و بلافاصله آن‌ها را بررسی کردند. چند کاسه عکس، یک صافی چای، موچین و میکروسکوپ نوری بازتابی برای جدا کردن «گلبول‌ها» در عرض چند دقیقه کافی بود. بلافاصله این سوال مطرح شد که این گلوله های حاوی سوخت هسته ای یا مواد شکافت پذیر از کجا می آیند و چگونه وارد مناطق مسکونی شده اند.

یک شبکه متراکم فزاینده از شواهد نشان می دهد که باید هم در مرکز تحقیقاتی GKSS در البه و هم در نوکم حادثه ای رخ داده باشد که در آن یک راکتور هیبریدی شکافتن همجوشی یا یک دستگاه مشابه احتمالاً نابود شده است. می توان گفت که این تصادفات در سپتامبر 1986 در GKSS Geesthacht و در ژانویه 1997 در Hanau رخ داده است.

در صورت وقوع انفجار یا آتش سوزی، ذرات ریز در صدها تا هزاران متر در منطقه پخش می شدند.
در 14 اکتبر، کمیسیون لوسمی شلزویگ-هولشتاین به ابتکار خود و برای اولین بار به صورت علنی در محل در مارشاخت (البمارش) پس از اینکه وزارت دارایی مسئول تقریباً دو سال کار این کمیسیون را مسدود کرده بود، تشکیل جلسه داد. گزارش های گروه Scharmann و یک کار اجمالی در مورد آلودگی رادیواکتیو در مجاورت نیروگاه هسته ای Geesthacht مورد بحث قرار گرفت - همه کارها به نمایندگی از IPPNW و ابتکار عمل شهروندان علیه سرطان خون در Elbmarsch انجام شد. کمیسیون سرطان خون به شدت در مورد تحقیقات ارائه شده نگران بود - به ویژه در مورد این واقعیت که در مناطق مسکونی در Elbmarsch و Hanau نه تنها گلوله های PAC در اطراف باغ ها قرار دارند. بلکه دانه های کوچکتری که معمولاً باید داخل مهره های PAC باشند. این کره های ریز ده تا 50 میکرومتر قطر دارند و به سختی با چشم غیر مسلح قابل مشاهده هستند. آنها به قدری سبک هستند که به راحتی می توان آنها را با گرد و غبار منفجر کرد و استنشاق کرد. اکنون می دانیم که این کره های کوچک از چه چیزی ساخته شده اند: تا حد زیادی از ایزوتوپ های پلوتونیوم، آمریکیوم و کوریم، همه چیزهای شیطانی و بسیار سمی.
تا به امروز، وزارتخانه های مسئول، مقام نظارت بر هسته ای در هسن و شلسویگ-هولشتاین، وزارت محیط زیست در برلین و فالانژ چشمگیر کارشناسان وفادار به دولت همه چیز را انکار می کنند. گلبول ها به عنوان "فضولات کرم" اعلام شده اند، منشا هسته ای آنها مورد مناقشه است و آلودگی مناطق مسکونی به پلوتونیوم و اورانیوم غنی شده رد شده است. افسانه های مقامات می تواند دلایل مختلفی داشته باشد: ضعف های شخصی مسئولین، علاقه به تصویر یک اقتصاد هسته ای سالم یا عدم تمایل به اعتراف به 16 سال خوابیدن یا دروغ گفتن.
شاید توضیح ساده تری هم وجود داشته باشد. ما از ادبیات می دانیم که این دانه ها نه تنها برای تحقیقات انرژی همجوشی مفید هستند، بلکه برای آنها نیز مفید هستند توسعه سلاح های هسته ای استفاده شد. در یک گزارش کارشناسی از سال 1987، استاسی ابراز نگرانی کرد که ممکن است کار روی توسعه سلاح‌های هسته‌ای کوچک در شمال آلمان انجام شود. اگر این درست باشد، ما نه تنها با سرطان خون در کودکان سر و کار داریم، بلکه با موضوع غیرقانونی و نیمه قانونی سلاح های هسته ای آلمان نیز سروکار داریم که هم در سیاست داخلی و هم در سیاست خارجی به شدت انفجاری است. اگر این درست باشد، باید به صورت رسمی به ما دروغ گفته شود.» (6 دسامبر 12)

سباستین فلوگبیل در پاسخ به نامه‌ای به سردبیر کارمند «نوکم لینهارت» در «فریتاگ» در 10 ژانویه 2003 نوشت:
(...) "آقای لینهارت باید بداند که گلبول هایی از نوع توصیف شده در مقیاس بزرگ در هاناو ساخته شده اند - برای راکتور دمای بالا توریم در Hamm. با این حال، تاکنون هیچ کس فکر نکرده است که مواد هسته ای از این نوع در خارج از محوطه شرکت در مناطق مسکونی ظاهر شود. (...) کره های عکاسی شده، کره های توخالی هستند که هیچ تشعشع قوی به بیرون ساطع نمی کنند. رادیونوکلئیدهای خطرناک ذکر شده در داخل کره ها قرار دارند، پرتوهای آلفا و بتا توسط پوسته کروی بسیار پایدار رهگیری می شوند. ابتدا کره های توخالی زیر میکروسکوپ شناسایی شدند که ابعادی بین 100 تا 2.000 میکرومتر دارند. تنها در آخرین گزارش ELB5 بود که می‌توان گوی‌های فلزی سنگینی را که قرار بود در داخل گوی‌های توخالی باشند، جدا کرد. این گوی‌های فلزی سنگین نیز آزادانه در باغ‌ها قرار دارند. قطر آنها 10-50 میکرومتر است، آنها را می توان به راحتی توسط باد حمل کرد یا استنشاق کرد. این کره ها با میکروسکوپ الکترونی ثبت شده و با طیف سنجی جرمی با SIMS (ELB5) اندازه گیری شده اند. آنها در واقع حاوی کل دسته رادیونوکلئیدهای خطرناک هستند.
(...) اما اگر گلبول ها را از هم جدا نکرده باشید، نمی توانید آن ها را هم بررسی کنید - در واقع تاکنون حتی یک کارشناس به سفارش دولت ساختار و محتوای گلبول ها را بررسی نکرده است. تجزیه و تحلیل خاک انجام شده به طور مداوم قادر به ثبت این شکل خاص از آلودگی نبود.

در 17 ژانویه 1، TAZ گزارش داد که تحقیقات دفتر دادستان عمومی لوبک در مورد موارد سرطان خون در Elbmarsch متوقف شده است، که انجمن پزشکی IPPNW شکایتی را علیه آن تسلیم کرد.

اطلاعات جدید برای THTR Hamm چه معنایی دارد؟

با توپ های عنصر سوخت گرافیتی که توپ های PAC در آنها قرار دارند، در طول عملیات THTR مشکلات دائمی وجود داشت. توپ ها اغلب در سیستم بارگیری گیر می کردند و می شکستند. در می 1986 تلاش شد تا توپ مسدود کننده با فشار گاز بالا منفجر شود. هلیوم آلوده سپس به داخل قفل سرازیر شد و از طریق دریچه ای که به اشتباه به داخل دودکش باز شد به بیرون فرار کرد. تکنسین که 30 ساعت دست خود را روی وسیله لازم امتحان کرد، پس از آن XNUMX گلوله شلیک کرد تا دوباره گرفتگی لوله را آزاد کند. همچنین گیرهای زیادی در لوله اگزوز توپ با مشکلات مشابه وجود داشت.
چگالی کره ها در سنگریزه بیشتر از آن چیزی بود که اپراتورها پیش بینی کرده بودند. میله های هسته خم شدند و فشار بالا توپ های بیشتری را از آنچه در نظر داشت شکست. شکستگی توپ رادیواکتیو و گرد و غبار گرافیت زیادی وجود داشت که باید استخراج می شد. در حادثه مه 1986، دستگاه های اندازه گیری خاموش شدند و یکی از بزرگترین رسوایی ها در تاریخ انرژی هسته ای آلمان رخ داد. نرخ انتشار رادیواکتیو را فقط می توان تقریباً در THTR تخمین زد.
اپراتورهای THTR اظهار داشتند که یک توپ عنصر سوخت تنها هر دو سال یکبار آسیب می بیند. در اواسط سال 1987، 8.000 نفر بودند! از آنجایی که ساییدگی عناصر کروی سوخت باعث مشکلات بیشتر و بیشتر می شد، چندین فیلتر ریز اضافی تنها پس از حادثه در می 1986 نصب شد.
مشکلات چند لایه شکستن توپ در THTR در طی سالیان متمادی حداقل یک چیز را کاملاً روشن می کند. نمی توان کاملاً رد کرد که همانطور که اکنون در پرونده Hanau و Geesthacht شناخته شده است، اجزای کروی یا حتی کره های PAC از رآکتور فرار کرده اند. از آنجایی که دانه‌های PAC در ابتدا هیچ تشعشع قوی به بیرون ساطع نمی‌کنند، با روش‌های اندازه‌گیری مرسوم در آن زمان نمی‌توان به آنها توجه کرد. ارائه شواهدی از مواد رادیواکتیو در خارج از راکتور امروزه نسبتاً گران خواهد بود. مهره های احتمالی PAC باید با کمک یک برنامه اندازه گیری جهت یابی ردیابی شوند. همراه با مطالعات عمیق، این امر نسبتاً گران است و باید توسط ایالت نوردراین-وستفالن تأمین مالی شود.

یکی از بزرگترین انجمن های منطقه سبز در آلمان سخت کار کرد. در ژانویه، بخشنامه اعضای KV Münster در مورد این مشکل گزارش داد: "باور کردن سخت است، اما دخمه ها در حال باز شدن هستند ...". نامه ای سرگشاده به وزیر محیط زیست فدرال تریتین مورد بحث و بررسی قرار گرفت و در یک جلسه عمومی به تصویب رسید.

یکی از قسمت‌هایی که به وضعیت سیاسی کنونی جهانی می‌پردازد، به‌ویژه جالب است: «شیوه عملکرد راکتور بستر سنگ‌ریزه‌ای همراه با تولید انبوه کنترل‌نشده، خطرات غیرقابل انکار را آشکار می‌کند که فراتر از سؤالات بی‌پاسخ «استفاده صلح‌آمیز» است. برخلاف نیروگاه‌های هسته‌ای معمولی، سوخت هسته‌ای به شکل گوی‌های گرافیتی کوچک می‌تواند به طور مداوم به راکتور بستر سنگ‌ریزه‌ای در حین کار اضافه یا از آن خارج شود. کنترل مواد رادیواکتیو غنی شده، که می تواند حاوی پلوتونیومی باشد که قبلاً در طول عملیات تولید شده است، برای ما تقریبا غیرممکن به نظر می رسد. پس چه کسی می تواند از ساخت یک "بمب کثیف"، یعنی مخلوط شدن مواد رادیواکتیو یا حتی ساخت بمب اتمی جلوگیری کند؟ راکتورهای کوچک در کشورهای توسعه نیافته نیز اهداف عالی برای حملات تروریستی هستند. به ویژه، باید ترسید که مانند Hamm-Uentrop، هیچ محدودیت اضافی وجود نداشته باشد. (...) آیا نرم افزار توسعه یافته توسط FZJ برای اتصال هر یک از ماژول ها توسعه بیشتر فناوری راکتور نیست؟ و آیا این تحقیق هنوز هم می تواند به عنوان تحقیقات همراه مرتبط با ایمنی اعلام شود؟ آیا نیازی به اقدام - صرف نظر از قانون خروج - برای ممنوعیت صادرات فناوری هسته ای شرکت های خصوصی آلمانی می بینید؟ - شاید سایر انجمن های منطقه سبز از ساکنان مونستر الگو بگیرند و صحبت کنند!
چندین نفر به دلیل مسئولیت خود مستقیماً در تصمیم گیری برای صادرات دانش THTR آلمان به آفریقای جنوبی نقش دارند. اینها شامل وزیر محیط زیست فدرال Trittin، وزیر تحقیقات فدرال Bulmahn و رئیس ver.di Bsirske به عنوان یکی از اعضای مجلس سنای انجمن Helmholtz مسئول کنترل محتوا در Jülich است.
BI Environmental Protection Hamm در نامه ای چهار صفحه ای این افراد را مورد خطاب قرار داد و از آنها خواست که فرآیندهای توصیف شده را ارزیابی کنند و از آنها خواسته بود هر کاری در توان دارند انجام دهند تا اطمینان حاصل شود که حداقل در آینده آلمان از ساخت نیروگاه های هسته ای بیشتر در آفریقای جنوبی حمایت می کند. در دسترس نخواهد بود. ما مشتاقانه منتظر پاسخ ها هستیم.
مجلات فرامنطقه ای نیز اخیراً در مورد Forschungszentrum Jülich گزارش داده اند. ماهنامه "جریان ضد اتم" مقاله ای در مورد "فناوری پلوتونیوم برای آفریقای جنوبی" در شماره مارس خود چاپ کرد.
در دو مقاله در ماهنامه "انقلاب مردمی" در ماه مارس و آوریل، هورست بلوم نیز سعی در برانگیختن علاقه ملی به این موضوع دارد و می نویسد: «قطعات منفرد راکتور قرار است از قطعات چینی، آمریکایی، روسی و ترکی مونتاژ شوند. همه کشورهایی که برای دهه‌ها به THTR علاقه داشته‌اند و نمایندگان آن‌ها در FZ Julich مسئولیت را بر عهده گرفتند و با افتخار تا به امروز توسط این مرکز تحقیقاتی معروف در وب‌سایت خود به عنوان شرکای همکاری معرفی می‌شوند. هیچ کس در اینجا در مورد "حذف تدریجی هسته ای" صحبت نمی کند."
کنفرانس امسال جنبش ضد هسته ای از 1 تا 4 می در مونستر برگزار می شود.

از 24 تا 26 مارس سیم های تلفن در مونسترلند و هام داغ شد. در این مدت قرار بود سه کانتینر زباله هسته ای از برونسبوتل و بروکدورف از این منطقه عبور کنند. رادیو لیپول و WDR قبلاً اعتراضات شفاهی ما را علیه این حمل‌ونقل کاستور در «سایه جنگ» گزارش کرده‌اند، تا اینکه مشخص شد قطار از طریق هاله منحرف می‌شود تا به فرانسه ادامه دهد. این اولین بار از می 2001 بود که کاستور مسیر جدیدی را در پیش گرفت.

هنگامی که چهار شرکت کننده آمدند، بلافاصله قبل از حمل و نقل کاستور در مارس 1998 بیش از 6000 نفر حضور داشتند - برای صدمین پیاده روی یکشنبه، بورخارد هلینگ، رئیس BI، تاریخ طولانی این تجمعات اعتراضی را دیروز مرور کرد. حدود 100 شرکت کننده برای "سالگرد" در زیر نور آفتاب در منطقه عابر پیاده روبروی تالار شهر جمع شده بودند، گروه موسیقی زنده را تشویق کردند و اجازه دادند "آشپزخانه مردم" به آنها رسیدگی کنند. (...) در نگاهی به گذشته خود، هلینگ همچنین ابتکارات، انجمن‌ها و گروه‌های دیگری را که در طول سال‌ها در پیاده‌روی‌ها شرکت کرده‌اند - از جامعه زنان کاتولیک گرفته تا جوانان روستایی تا Pax Christi، به یاد آورد.» (از: Münsteraner Zeitung مورخه 250 مارس 17)

شهردار لرد چکش هانستگر-پیترمن (CDU) در 20.02.2003 فوریه 180 در FAZ در صفحه سه با عکسی به عنوان حامل محافظه کار نمونه ای از امید ارائه شد. به گفته FAZ، قصاب استاد HP، به عنوان «تنها صنعتگر در بالای یک شهر بزرگ آلمان»، به CDU نشان می دهد که چگونه این کار را انجام دهد: «هام به مدت سه سال پر از کارگاه های ساخت و ساز بود. هر سه ماه، هانستگر-پترمن، شهردار شهر با 000 نفر ساکن در لبه شرقی منطقه روهر، اکنون افتتاحیه را یکی پس از دیگری جشن می گیرد. (...) هنوز 18 ماه تا انتخابات محلی بعدی در نوردراین-وستفالن باقی مانده است: زمان آن است که از مزایای اولین دوره او به عنوان شهردار تمام وقت منتخب مستقیم بهره ببریم.

آخرین ویرایش ضمیمه NRW از Süddeutsche Zeitung نه در روز جمعه، 13 مارس، بلکه در 14 مارس منتشر شد. روزنامه نگاری با کیفیتی که به مدت 18 ماه انجام شد، به دلیل مشکلات اقتصادی به پایان نامطلوب رسید. تعدادی از مقالات با تحقیقات عالی از مکمل NRW در مورد KFA Jülich در منتشر شد
در چند ماه گذشته در بخشنامه THTR تجدید چاپ شده است. اکنون فقط TAZ به عنوان تنها روزنامه ملی "با کیفیت" با چهار صفحه NRW فقط در روزهای پنجشنبه وجود دارد. نشانه ای از فقر برای چشم انداز رسانه ای NRW.
تیم تحریریه SZ به نقل از ایگنازیو سیلونه (1900-1978) نویسنده ایتالیایی که در آلمان چندان خوانده نمی شود، می نویسد: «وقتی یک روزنامه می میرد، ما نیز هر بار بخشی از خود را از دست می دهیم. حتی کمتر شناخته شده است که او یک نویسنده کمونیست بسیار متعهد و بعداً سوسیالیست بود. آخرین نشانه پنهان تیم تحریریه اخراجی NRW؟
حتی حزب چپگرای ظاهراً فرانکفورتر رودشاو که در واقعیت در بهترین حالت به حزب سوسیال دموکرات نزدیک است، در یک بحران اقتصادی عمیق به سر می برد و مجبور بود از همه جا از کوخ، نخست وزیر راست افراطی هسه درخواست حمایت مالی کند. از آنجایی که FR بارها در سال های اخیر با امتناع از چاپ آگهی های پولی برای جنبش صلح توجه را به خود جلب کرده است، حمایت از این روزنامه برای کخ نباید چندان دشوار می بود.

در بخشنامه های THTR 72 و 79، ما در مورد شرکت Montanhydraulik، که همچنین دارای یک مکان در Hamm با 100 کارمند است، گزارش دادیم. گفته می شود که او در صادرات غیرقانونی اسلحه به هند دست داشته است. در پاسخ به درخواست ما، دادستانی پس از گذشت یک سال و نیم هیچ اطلاعاتی ارائه نکرد و به گزارش‌هایی در رسانه‌ها اشاره کرد که قرار بود در آینده پیش بینی شود. این - تا آنجا که به WA مربوط می شود - با چهار خط و بدون اشاره به Hamm و بدون ذکر نام شرکت بود.
خیلی فقیر. به همین دلیل است که گزارش فوکوس در مورد موشک های هسته ای آگنی از 10.03.2003 مارس XNUMX در اینجا ذکر شده است:

«جمعه گذشته، دادستان عمومی دورتموند دو مدیر عامل Holzwickeder Montanhydraulik GmbH را به ظن صادرات غیرقانونی اسلحه به هند دستگیر کرد. بازرسان در روز پنجشنبه ساختمان شرکت را جستجو کردند. دادستان عمومی، برادران پیتر، 59 ساله، و مایکل ال.، 50 ساله، را متهم می کند که بین سال های 1997 و 2000، XNUMX سیلندر هیدرولیک را به عنوان لایه های پل تحویل داده اند. مدیران می‌دانستند که این فناوری پیشرفته برای موشک‌های میان‌برد نوع Agni که قادر به سلاح‌های هسته‌ای هستند در نظر گرفته شده است. طبق تحقیقاتی که به مدت دو سال ادامه دارد، گفته می‌شود که تکنسین‌های تسلیحات در دهلی نو، سیلندرها را در پرتابگرهای راکت سیار نصب کرده‌اند.

راهپیمایی عید پاک در Hamm در شنبه 19.04.2003 آوریل XNUMX! تجمع افتتاحیه (احتمالا !!) در ساعت 14 بعدازظهر در محوطه جلوی ایستگاه برگزار خواهد شد. سپس تظاهرات از طریق مرکز شهر دنبال می شود. در ساعت 16 بعد از ظهر جشنواره صلح در نقطه شروع برگزار می شود. اطلاعات در فروشگاه مشترک: 41511

خوانندگان عزیز!
از دسامبر، 25 مشترک به خبرنامه THTR کمک مالی کرده اند. برای این کار از شما خیلی ممنونم! این نتیجه نشان می‌دهد که هنوز افراد کمی وجود دارند که گزارش‌های انتقادی در مورد THTR و وزنه‌ای کوچک روزنامه‌نگاری در برابر مطبوعات انحصاری برایشان مهم است. بنابراین ظاهر بعدی ما تضمین شده است. کمک های مالی برای کار روابط عمومی ما هنوز ضروری است.

***

بالای صفحه

***

***

بالای صفحه

***