خبرنامه های THTR از سال 2007

***

***

خبرنامه THTR شماره 118، دسامبر 2007

گانگسترهای هسته ای!

حمله وحشیانه به مرکز تحقیقات هسته ای آفریقای جنوبی Pelindaba، جایی که شرکت های BRD سوخت هسته ای را برای راکتور با دمای بالا تولید می کنند. در مرکز کنترل مبارزه کنید
در آنجا، با کمک شرکت های آلمانی NUKEM (Alzenau)، Uhde (دورتموند)، SGL Carbon (Wiesbaden، Meitingen)، کارخانه لوله فشار قوی Essener EHR (شعبه دورتموند) و شرکت تابعه ایالات متحده Meridium (Walldorf) در Pelindaba، تولید سوخت هسته ای راکتور مدولار تخت سنگریزه (PBMR)، یک حمله مسلحانه سنگین به مرکز کنترل مرکز تحقیقات هسته ای در 8 نوامبر 2007 انجام شد.

چهار گانگستر مستقیماً به سمت تابلوی ابزار تاسیسات هسته ای هجوم بردند و مدیر مسئول را با شلیک گلوله به شدت مجروح کردند. در این زمینه، اکنون مشخص شد که یک حمله مسلحانه نیز در ژوئن 2007 رخ داد که در آن یک مدیر دیگر به ضرب گلوله کشته شد.

اشپیگل آنلاین آخرین حمله را در 11/11/2007 گزارش کرد: روزنامه 'Saturday Star' گزارش می دهد: «دو نفر از چهار مرد مسلح به اتاق کنترل قفل شده الکترونیکی دسترسی پیدا کرده و به سمت داشبورد هجوم بردند. آنها به سینه آنتون گربر مدیر مسئول شلیک کردند - و اندکی بعد ناپدید شدند.

طبق فلسفه رسمی دولت، Pelindaba یکی از امن ترین مکان ها در جمهوری آفریقای جنوبی است که با جدی ترین و بسیار مکرر ترین جنایت مواجه است. چگونگی ورود عاملان به مرکز کنترل هسته ای هنوز کاملاً مشخص نیست. پس از همه، نه تنها دارای پست های بازرسی مختلف با نظارت تصویری، بلکه حصارهای الکترونیکی و سیستم های امنیتی برای غلبه بر بود.
روزنامه آفریقای جنوبی "پرتوریا نیوز" گزارش داد که یکی از کارمندان این مرکز صدای بلندی را در بلوک شرقی شنیده است و مهاجمان می توانستند از نردبان آتش نشانی در بیرون ساختمان برای دسترسی به پنجره ای استفاده کنند که سپس باز شد. با زور در جریان درگیری بعدی در مرکز کنترل، مدیر مسئول بر اثر دو گلوله که به سختی از قلب و ستون فقرات خارج شده بود به شدت مجروح شد.

شرمندگی بین المللی
مهاجمان پس از حمله توانستند فرار کنند. اما آنها در مرکز تحقیقات هسته ای چه می خواستند؟ «دی ولت» در تاریخ 11/11/2007 گزارش داد و سعی کرد کل موضوع را کشف کند:

سخنگوی پلیس تایید کرد که مجرمان تحت تعقیب هستند. تاکنون هیچ بازداشتی صورت نگرفته است. این حادثه پیش از این روز پنجشنبه رخ داده بود. انگیزه عاملان این جنایت که ناشناس متواری شدند نامشخص بود.

بیش از شش بمب اتمی در Pelindaba در دوره آپارتاید ساخته شد، اما قبل از چرخش دموکراتیک در کیپ خنثی شد. بر اساس اطلاعات تایید نشده رسمی، اورانیوم با درجه تسلیحات هنوز در محل کارخانه تحت نظارت بین المللی است و برای اهداف پزشکی برای تولید ایزوتوپ ها استفاده می شود. (...)
در گذشته، خشونت‌های شدید در کشور میزبان جام جهانی فوتبال 2010 به تأسیسات دارای بالاترین سطح امنیتی مانند سفارت‌خانه‌ها یا فرودگاه‌ها ختم نمی‌شد.»

مجله نظامی عمومی سوئیس ASMZ در 10.11 نوامبر نوشت. 2007: «سیاستمداران اپوزیسیون از این حادثه به عنوان یک تهدید جدی برای امنیت کشور انتقاد کردند. دایان کوهلر بارنارد، نماینده ائتلاف دموکراتیک گفت: اگر پلیندابا به دست تروریست ها بیفتد، امنیت کل کشور به خطر می افتد.

این شرمساری در زمان بسیار نامناسبی رخ می دهد: آفریقای جنوبی در حال حاضر در حال آماده شدن برای به عهده گرفتن ریاست آژانس بین المللی انرژی اتمی است، که قرار است کنوانسیونی را آماده کند که سطح بالایی از ایمنی هسته ای بین المللی و امنیت موثر در برابر تاسیسات هسته ای را تضمین کند. اثر از این بدتر نمی شود!

آفریقای جنوبی: سوپرمارکت هسته ای جنایی
تنها سه روز بعد، پس از مشخص شدن حمله گانگستری فعلی به مرکز تحقیقات هسته ای آفریقای جنوبی در FRG، خبرگزاری AP گزارش داد که "پدر بمب اتمی پاکستان" برای چندین دهه راه اندازی شده است. عبدالقیدیر خان، قاچاقچیان فعال هسته ای گوتارد لرچ پس از شکست رسمی فرآیندهای قبلی، او هنوز باید به دادگاه عالی منطقه‌ای اشتوتگارت به اتهام دخالت در توسعه برنامه تسلیحات هسته‌ای لیبی پاسخ دهد. پایگاه اصلی عملیات او برای توسعه و ساخت سانتریفیوژها برای ساخت بمب اتمی آفریقای جنوبی بود. نقشه های ساخت و ساز از طرف خان بود که از آنها به عنوان کارمند گروه آلمانی-هلندی استفاده کرد URENCO (Gronau / Almelo) به طور غیرقانونی در آنجا در دهه 70 به سرقت رفت. 

AP در 14 نوامبر 11 گزارش داد: «او قطعات سانتریفیوژ را در آفریقای جنوبی ساخته بود. یک کشتی باری با اجزای سازنده در سال 2007 در راه لیبی متوقف شد، تحویل آن متوقف شد. گفته شد که این مهندس حدود 2003 میلیون مارک (حدود 55 میلیون یورو) برای خدمات خود دریافت کرده است. به گفته دادستانی، این مبلغ برای ساخت سانتریفیوژها نیز پرداخت شده است.

اشپیگل راکتور دمای بالا PBMR در آفریقای جنوبی به ویژه برای صادرات به کشورهای در حال ظهور توسعه یافته است. در نتیجه، کشورهای بیشتر و بیشتری اورانیوم را در اختیار می گیرند که خطر تکثیر آن را به شدت افزایش می دهد. آفریقای جنوبی نه تنها در دوران رژیم آپارتاید مرکز قاچاق هسته ای بین المللی بود، بلکه امروزه نیز هست. حوادث کنونی در Pelindaba و ساخت واقعی سلاح های کشتار جمعی هسته ای نشان می دهد که پلیس، دادگاه ها و دولت در سال های اخیر نتوانسته اند باتلاق اتمی را خشک کنند.

با ساخت PBMR که با کمک شرکت های آلمانی NUKEM، Uhde، SGL Carbon، Essener tubes high pressure works (EHR) و Meridium در حال تحقق است، رسوایی های اتمی آینده و احتمالاً حتی جنگ های اتمی بیشتر می شود. - باند هسته ای واقعی اینجا چه کسانی هستند؟

به روز رسانی:

یک هفته پس از بدترین حمله به تاسیسات هسته ای در تاریخ اخیر، برخی جزئیات جدید فاش شده است. مقامات امنیتی آفریقای جنوبی آشکارا هنوز در تاریکی هستند.
به گزارش "تایمز" در 14 نوامبر 2007، گروه دیگری از مهاجمان در قسمت غربی تأسیسات قرار گرفتند و پس از تبادل آتش ناشناس متواری شدند.

اولین گروه چهار نفره از افراد مسلح یک کامپیوتر را ضبط کردند که سپس در بالکن نزدیک مرکز کنترل رها شد. هنوز مشخص نیست که هارد دیسک حذف شده است یا خیر. در وب‌سایت‌های روزنامه‌های مختلف آفریقای جنوبی آمده بود که عاملان این حمله باید بسیار با تأسیسات هسته‌ای آشنا بوده باشند. فقط یکی گروه فوق تخصصی با دانش درونی بنابراین می توانست سیستم های هشدار را خاموش کند و بر همه موانع غلبه کند. ظاهراً مجرمان دقیقاً می‌دانستند کجا می‌خواهند اقدام کنند.
گزارش‌های آفریقای جنوبی مکرراً به بمب‌های اتمی که تا سال 1993 در اینجا مسلح شده بودند اشاره می‌کنند و می‌پرسند که آیا دو گروه مهاجم می‌خواستند دو جزء مختلف (بمب و احتراق یا کدهای استارت) را با قصد بسیار مخرب ترکیب و ترکیب کنند. و چه اطلاعاتی هنوز در این رایانه امروزی بود. اگر هر دو مؤلفه آنقدر نزدیک به هم قرار گیرند و واضح است که به راحتی قابل دسترسی باشند، واقعاً یک اشتباه مهلک خواهد بود!

یا اینکه گانگسترها می خواستند مطالب یا اطلاعات خاصی را بدزدند؟ داده های ذخیره شده در رایانه می تواند برای تروریسم بین المللی مفید باشد.

تناقضات بیشتر در مطبوعات آفریقای جنوبی مورد بحث قرار می گیرد: نامزد سرمهندس هسته ای آنتون گربر که به شدت مجروح شده بود در زمان حمله در بخش بسیار حساس تأسیسات چه می کرد؟ اظهارات گربر قبل از حمله چقدر جدی است که او انتظار داشت "مشکل" گرفته شود. آیا او چیزی می دانست؟

پرسنل امنیتی شش نفره در این قسمت از تأسیسات، از جمله رئیس آنها، پس از حمله از کار برکنار شدند. آنها و نحوه کار آنها موضوع تحقیق خواهد بود. آیا افشاگری یا همدستی وجود داشت؟

چهره مهاجمان فقط در فیلم های نظارتی به طور مبهم قابل مشاهده است. هیچ اثری از عاملان این جنایت وجود ندارد. - برای صنعت هسته ای آفریقای جنوبی و دولت به موضوعی بسیار شرم آور تبدیل شده است. سازمان حفاظت از محیط زیست Earthlife Africa حتی در نیویورک تایمز با بیانیه انتقادی خود نقل قول شد. می توان منتظر پیشرفت رویدادها بود.

بخشنامه THTR حاوی مقالاتی در مورد شرکت های زیر است:
در NUKEM: شماره 101 (2005)، 107 (2006) و 110 (2007).
درباره Uhde: شماره 100 (2005)، 101 (2005)، 111 (2007)
درباره کارهای لوله فشار قوی Essener (EHR): شماره 110 (2007)، 111 (2007)، 112 (2007)
در مورد کربن SGL: شماره 102 (2005)، شماره 117 (2007)
On Meridium: شماره 116 (2007)
در مورد URENCO و خان: شماره 95 (2004)، شماره 99 (2005)، شماره 101 (2005)، شماره 104 (2006)، شماره 111 (2007)

در حالی که در هلند، شبکه «پدر بمب اتمی پاکستان»، عبدالقیدیر خان، موضوع بحث اجتماعی گسترده ای شده است، در FRG تنها گزارش های پراکنده و منزوی در روزنامه های منتخب وجود دارد. و این در حالی است که آلمانی ها و سوئیسی های مقیم آفریقای جنوبی مقصر اصلی هستند.
 
هنگامی که لیبی در سال 2003 شروع به همکاری با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی کرد، دسیسه‌های ناجوانمردانه افشا شد: قبلاً در پایان دهه 90، مهندس آلمانی گوتارد لرچ تحویل یک سیستم سانتریفیوژ برای غنی سازی اورانیوم با درجه تسلیحاتی را آماده کرد. گرهارد ویسر از زوریخ تولید قطعات را به عهده گرفت و آنها را در کارخانه ای در آفریقای جنوبی ساخت. در ادامه مراحل تک تک رسوایی ارائه می شود که البته پایان آن دور از ذهن است.

روزنامه نگار ولفگانگ فری در 28 ژوئیه 2007 در "Liechtensteiner Wirtschaftswochenzeitung" نوشت:

«در حالی که تحقیقات در مورد مافیای هسته‌ای بین‌المللی در سوئیس و آلمان پیشرفت خوبی ندارد، یک محاکمه آفریقای جنوبی نوید پاک شدن را می‌دهد. دو نفر درگیر قبلاً آنجا را باز کرده اند.
گرهارد ویزرز اس ام اس به شریک زندگی خود یوهان مایر واضح بود: "پرنده باید نابود شود، پرها و همه چیز." مدت کوتاهی قبل، برنامه مخفی بمب اتمی لیبی توسط یک عملیات سرویس مخفی سیا فاش شده بود و Wisser آشکارا به درستی نگران بود که تامین کنندگان فناوری اتمی به زودی مورد حمله قرار گیرند. به هر حال، در این برهه از زمان هنوز چندین کانتینر با قطعاتی برای تولید بمب لیبی در کارگاه شرکت Meyer در Vanderbijltpark، آفریقای جنوبی وجود داشت. ویسر در پیامک دیگری به مایر، جدی بودن وضعیت را روشن کرد: "آنها ما را به سگ ها دادند. (...)
با این حال، در این بین، دفتر دادستانی سعی کرده بود محاکمه را مخفی کند، ظاهراً برای جلوگیری از افشای جزئیات برنامه مخفیانه تسلیحات هسته‌ای خود در دوران آپارتاید. زیرا برخی از دست اندرکاران نیز در این امر دخیل بودند - قبلاً به عنوان تامین کننده.

پس از شکست اولین فرآیند قاچاق اتمی در مانهاین در سال 2006، این فرآیند در سال جاری در آفریقای جنوبی بازگشایی شد. با نتایج شگفت انگیز شایان ذکر است قوه قضاییه تلاش کرد تا بخشی از این روند را غیرعلنی انجام دهد.

رالف ای. کروگر در 4 سپتامبر 9 مطالب زیر را برای "Der Tagesspiegel" گزارش کرد:

امروز در آفریقای جنوبی متهمان به قاچاق فناوری هسته ای برای لیبی در دادگاه بودند. آلمانی 68 ساله (گرهارد ویسر، تیم تحریریه RB) اعتراف کرد. گفته می شود که او میانجی بخشی برای برنامه تسلیحات هسته ای لیبی بوده است.
تقریباً یک سال پس از پایان اولین محاکمه در جهان در مورد قاچاق ادعایی فناوری هسته‌ای برای لیبی - در مانهایم - در یک محاکمه بعدی در کیپ، انفجار رخ داد. تاجر متهم آلمانی در ازای یک حکم خفیف، نه تنها اعتراف کرد، بلکه متعهد شد که با مقامات آلمان و آفریقای جنوبی همکاری کامل داشته باشد. این احتمال تکرار محاکمه علیه یک مربی آلمانی دیگر را که در سال 2006 در مانهایم شکست خورد، افزایش می دهد. زیرا او توسط شریک تجاری سابق خود در پرتوریا دور به دلیل کمک به لیبی و پاکستان برای دستیابی به فناوری هسته ای با یک ساکن سریلانکایی در دبی متهم شد.
به گزارش خبرگزاری فرانسه در 4 سپتامبر 9، ویسر به 2007 سال حبس تعلیقی و سه سال حبس خانگی محکوم شد. بر اساس اطلاعات، قوه قضائیه معادل 18 هزار یورو وجه نقد و دارایی خارجی بیش از 600.000 میلیون یورو را نیز جمع آوری خواهد کرد. محکوم متعهد شد از مقامات آفریقای جنوبی و سایر کشورها در تحقیقاتشان علیه سایر اعضای باند قاچاق حمایت کند.»

جولیا رابه در 13 سپتامبر 9 در "در استاندارد" درباره پیشرفت تحقیقات و ابعاد باورنکردنی که نشان دهنده "بزرگترین تهدید برای معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای" است، نوشت:
با تحقیقات جدید و تعقیب کیفری مظنونان، آفریقای جنوبی می خواهد برای فروپاشی نهایی یک حلقه قاچاق فناوری هسته ای تلاش کند. بخش‌هایی از شبکه اطراف دانشمند هسته‌ای پاکستانی عبدالقدیر خان، که در سال 2003 افشا شد، هنوز می‌تواند فعال باشد. عبدالمینتی، نماینده آفریقای جنوبی در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، در حاشیه نشست شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی این هفته در وین هشدار داد. شبکه غیرقانونی احتمالاً بزرگترین تهدید برای معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای است.»

برای سال‌ها، حلقه قاچاق فناوری هسته‌ای را فراتر از کنترل بین‌المللی به کشورهایی مانند لیبی، ایران و کره شمالی فروخته بود. گستره کامل معاملات مخفیانه هنوز تا به امروز ناشناخته است. این شبکه در بیش از 30 کشور فعال بود. زمانی که لیبی در حال تحویل فناوری هسته‌ای دستگیر شد، منفجر شد و چیزی برای انکار باقی نمانده بود. (...) به نظر می رسد اطلاعات کمی در مورد فعالیت های فعلی رینگ وجود دارد. مارک فیتزپاتریک، کارشناس هسته ای از موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک (IISS) در لندن در مورد این استاندارد گفت: "هیچ مدرکی دال بر فعالیت شبکه خان وجود ندارد." افرادی که مشخص است در این امر دخیل بوده اند، از تجارت خارج شده اند.» با این حال، هنوز تامین کنندگان ناشناخته ای وجود دارند که ممکن است در حال حاضر سطح پایینی داشته باشند و ممکن است در آینده دوباره فعال شوند."

در حالی که مشخص می شود همه جنایتکاران و تامین کنندگان درگیر دستگیر نشده اند و حتی در فعالیت های هسته ای جدید دست دارند، برخی از عاملان دستگیر شده در تلاش هستند تا آزاد شوند. این توسط "Neue Züricher Zeitung" در 15 اکتبر 10 گزارش شد. مهندس سوئیسی که از اکتبر 2007 به ظن قاچاق غیرقانونی هسته ای دستگیر شده است. اورس تینر با این حال، باید در بازداشت بماند. درخواست آزادی از زندان رد شد.
در 14 نوامبر 2007، PR-Inside گزارش داد که گوتارد لرچ پس از شکست محاکمه ای در مانهایم مجبور شد دوباره در برابر دادگاه عالی منطقه ای اشتوتگارت پاسخ دهد. انتظار می رود محاکمه تینر در 5 فوریه 2008 در پرتوریا، آفریقای جنوبی آغاز شود. عاقبت دنبال می شود.

در مورد سوپرمارکت هسته‌ای خان و آنچه که FRG، شرکت‌های آلمانی، آفریقای جنوبی، پاکستان، ایران و لیبی با آن ارتباط دارند، به مقالات زیر در بخشنامه THTR نیز مراجعه کنید:
شماره 111 (2007): شرکت های قاچاق اتمی و NRW خان
شماره 104 (2006): جایی که خان یاد گرفت بمب را دوست داشته باشد
شماره 99 (2005): سانتریفیوژهای اورانیوم در آفریقای جنوبی تقریباً تمام شده بودند
شماره 98 (2005): خان ایران را تامین کرد
شماره 95 (2004): مثلث اتمی: آلمان، آفریقای جنوبی، پاکستان (مقاله پراستناد)

پس از تصادف در حین کار در ایستگاه قطار همر، مسئله ایمنی برای جمعیت همر در حال افزایش است. مخصوصاً هنگام حمل کالاهای خطرناک با هگزافلوراید اورانیوم (UF-6) به کارخانه غنی سازی اورانیوم در گرونائو از طریق Hamm.

واگن های بسیار خطرناک معمولاً بین ساعت 23 شب تا 5 صبح در حیاط مارشالینگ هامر بدون مراقبت رها می شدند. دقیقاً در ساعت 0.20 روز 6 نوامبر 11، حادثه در همان مکان رخ داد: واگن ها از ریل پریدند، کابل ها قطع شد، جعبه های برق واژگون شدند، سوئیچ، بستر ریل و خط هوایی. آسیب دیده.

اگر واگنی که از ریل خارج شده بود به کانتینر UF-6 که ساعت ها در آنجا پارک شده بود برخورد می کرد، چه اتفاقی می افتاد؟

آتش نشانی و شهر هم اصلا نمی دانستند که چنین حمل و نقل خطرناکی از هام می گذرد! بنابراین، به نظر ابتکار شهروندان برای حفاظت از محیط زیست، شهر هم باید در آینده اصرار داشته باشد که اپراتورهای کارخانه غنی سازی اورانیوم در گرونائو آنها را از حمل و نقل خطرناک مطلع کنند تا به اورژانس هامر هشدار داده شود و بتوانند اقدام کنند. اقدامات احتیاطی خاص

پس از دو پرس و جو از ابتکار شهروندان برای حفاظت از محیط زیست در هام و گروه پارلمانی سبز و اعتراضات متعدد، سرانجام مدیریت شهری هام با بیانیه ای مفصل (0809/07) در مورد انتقال هگزافلوراید اورانیوم بسیار خطرناک از طریق هام پاسخ داد.

همکار ما گرهارد پایپر از مرکز اطلاعات برلین برای امنیت فراآتلانتیک (BITS) این بیانیه را به طور انتقادی تجزیه و تحلیل کرده و - به طور خلاصه - به نتایج زیر رسیده است (آنها به طور مفصل در پیوست مستند شده اند):

1. بر اساس اطلاعات رسمی ارائه شده توسط مدیریت شهری هام، آتش نشانی هامر هیچ وسیله نقلیه شناسایی ندارد که حتی بتواند آلودگی به هگزا فلوراید اورانیوم بسیار خطرناک را تشخیص دهد.

2.  با توجه به پتانسیل بسیار محدود و تا حدی منسوخ شده (وسایل نقلیه اضطراری از سال 1977 و 1982)، بیانیه مدیریت شهری مبنی بر اینکه کل مدیریت واکنش اضطراری شهر حم "قطعاً مطابق با وضعیت فعلی هنر مجهز یا مجهز است" است. غیر قابل درک.
 
3. تصمیم ابتکار شهروندان مبنی بر اینکه مکان آتش نشانی در Ratenaustraße 16 تنها چند متر از محل واگن های پارک شده با هگزا فلوراید اورانیوم فاصله دارد، توسط اداره نمی تواند باطل شود. توزیع وظایف فرعی مختلف برای پیشگیری از خطرات در مکان های مختلف برای دفاع NBC اعمال نمی شود!

4. در صورت خرابی ناشی از تصادف تجهیزات خود در Ratenaustraße، تیم آتش نشانی Hammer فقط می تواند از فاصله ایمن این فاجعه را تماشا کند.

5. شعاع های 50 تا 100 متر برای مناطق خطرناک و محصور شده که توسط مدیریت شهر همم مشخص شده است، صرفاً توصیه های تاکتیکی بر اساس آیین نامه 500 خدمات آتش نشانی است که باید بسته به موقعیت و با در نظر گرفتن خاص شرایط باد تنظیم و گسترش یابد. ابری از آلاینده های حاوی هگزافلوراید اورانیوم می تواند تا چندین کیلومتر پخش شود!

6. خدمات اورژانس به زمان زیادی نیاز دارند تا قبل از باز شدن ظرف هگزا فلوراید اورانیوم به دلیل سفر، قرار دادن تجهیزات شخصی خاص و برپایی چادرهای ضد آلودگی مورد نیاز، آماده شوند.

7. معدود وسایل نقلیه موجود ABC قرار بود از Ratenaustraße جابجا شوند، که نباید یک مشکل مالی غیرقابل حل باشد.

8. رزمایش با تصادف شبیه سازی شده UF-6 که توسط مدیریت شهری پیشنهاد شده است قابل استقبال است. عموم علاقمندان باید به عنوان تماشاگر پذیرفته شوند.

با توسعه کارخانه غنی‌سازی اورانیوم در شهر گرونائو وستفالیا برای تولید سوخت بیش از 30 نیروگاه هسته‌ای که اکنون آغاز شده است، حمل و نقل هگزافلوراید اورانیوم چندین برابر خواهد شد. این حالت برعکس خروج است! در نهایت، تنها تعطیلی تمامی تاسیسات هسته ای می تواند خطر بالقوه را برای جمعیت کاهش دهد.

این مقاله در 14 نوامبر 2007 به صورت مختصر به صورت نامه ای به سردبیر در WA چاپ شد و همچنین در شماره 185 "anti-atom aktuell" (www.anti-atom-aktuell.de) منتشر شد.

***

بالای صفحه

***

***

بالای صفحه

***