خبرنامه های THTR از سال 2006

***

***

خبرنامه THTR شماره 104، ژانویه 2006

راکتور دمای بالا در جولیخ: راکتور روی قلاب

عناصر سوخت رادیواکتیو به چین فروخته شد

هر کسی که می‌خواهد در مورد ابعادی که مشکلات در هنگام برچیدن THTR Hamm می‌توانند تصور کنند، به Jülich نگاه کنند! راکتور آزمایشی عمومی (AVR) در آنجا برچیده خواهد شد.

این HTR تا سال 1988 با توان 15 مگاوات کار می کرد و از آن زمان تاکنون بیکار بوده است. برای مقایسه: THTR ارائه شده است عملکرد الکترونیکی بیست برابراگر به عنوان یک استثنا، هیچ حادثه ای مانع این امر نشد.

AVR در سال 1994 مجوز حبس ایمن را صادر کرد. سپس باید چهار بار تغییر می کرد. پس از سوراخ‌های بازرسی گسترده در کشتی راکتور، "رویدادهای پیش‌بینی نشده" باعث تاخیر بیشتر در تلاش‌های برچیدن شد. در مارس 1999، وزارت اقتصاد و شرکتهای متوسط، فناوری و حمل و نقل NRW گزارش داد: "در سیستم محفظه بتنی راکتور آزمایشی AVR از کار افتاده در جولیخ، آب آلوده به رادیواکتیو شناسایی شد. (...) فعالیت خاص اندازه گیری شده در محفظه بتنی آب که عمدتاً توسط رادیونوکلئید استرانسیوم 90 ایجاد می شود، 80 بکرل در لیتر با مقدار کل آب در حدود 800 متر مکعب به دلیل خروج است. (...) در نتیجه، خاک در مجاورت ساختمان راکتور آلوده شد و آب محفظه بتنی آلوده وارد فاضلاب آب باران در محل AVR و FZJ شد."

به عنوان سهامداران AVR، 15 شرکت تامین انرژی (EVU) تحت تأثیر این پروژه قرار گرفتند، مسئولیت بیشتر را به Energiewerken Nord (EWN) GmbH واگذار کردند و به این روش زیبا، از شر یک مشکل بزرگ خلاص شدند. شرکت اصلی آلمان شرقی EWN قبلاً تأسیسات ذخیره موقت زیردریایی های هسته ای در مورمانسک و نیروگاه هسته ای گریفسوالد را برچیده است. اتفاقاً، جابست وایسنبورن، "صنیکالیست" از هیئت مدیره اصلی IG BCE به عنوان معاون رئیس هیئت نظارت کمک می کند.

قصد اولیه از برچیدن رآکتور در ساختمان موجود و انتقال آن به انبار رها شده است. مفهوم جدید برچیدن، کل کشتی راکتور را به طور کامل از نیروگاه با قلاب های بزرگ خارج می کند.. برای این منظور یک قاب نگهدارنده عظیم از تیرها و تکیه گاه های فولادی در اطراف راکتور ساخته شد. این «قفل مادی» عظیم به تنهایی 2.400 تن وزن و 5,5 میلیون یورو قیمت دارد. ساختمان راکتور را از 48 متر به 58 متر افزایش می دهد. علاوه بر این، سیستم های تهویه نیز باید نصب شوند. مساحت سقف تازه ایجاد شده 1.500 متر مربع است. ساخت پوسته قفل مواد طی سه چهارم سال توسط شرکت "Stahlbau Queck Düren" انجام شد. مراسم تکمیل این پروژه ساختمانی در 16 سپتامبر 9 برگزار شد. این جشن به طرز شرم آوری با تعداد زیادی از افراد مشهور سیاسی برگزار شد.

کل ساخت و ساز (به گفته Stahlbau Queck "یک کار بسیار دشوار") تنها در سه سال دیگر تکمیل خواهد شد. تنها در این صورت می توان راکتور را متصل کرد و عملیات برچیدن را آغاز کرد.

در همین حال، یک مرکز ذخیره موقت عنصر سوخت در سایت AVR راه اندازی شده است. حدود 5.400 عنصر سوخت کروی رادیواکتیو از راکتور خارج شده و به مرکز تحقیقاتی همسایه Jülich (FZJ) بازگردانده شد. صفحه اصلی FZJ در مورد مکان بیشتر این توپ ها گزارش می دهد:انتقال 5.400 عنصر سوخت AVR برای یک پروژه بین المللی به PR چین (تکمیل شده)در آنجا به آنها به عنوان سوخت برای نسل جدید HTR نیاز فوری است، زیرا یک راکتور تحقیقاتی HTR در حال حاضر در پکن در حال بهره برداری است و ساخت یک راکتور بزرگ قدرت HTR در سال آینده آغاز خواهد شد.

با این حال، در آلمان، فاجعه HTR هسته ای باعث مارپیچ بی پایان هزینه ها شده است. طبق اطلاعات رسمی، از سال 1988 تا 2003 تنها برای از کار انداختن AVR بودند 189,7 میلیون یورو صادر شده. و وجود خواهد داشت 200 میلیون یورو اضافه شود. تا سال 2003، 90٪ به دولت فدرال و 10٪ به ایالت نوردراین-وستفالن پرداخت می کردند. وزارت آموزش و تحقیقات فدرال (BMBH) در سال 2002 در مورد یک "دوره متروک پروژه(TAZ 15 ژوئیه 7).

TAZ ادامه داد: "اداره حسابرسی فدرال اکنون این پرونده را به عهده گرفته است. ارزیابی آن ویرانگر بود. اگر وضعیت قبلی و سرعت کار حفظ شود، احتمالاً این پروژه به جای برنامه ریزی اولیه حداقل چهار سال طول می کشد. سال 18 وی به کمیته بودجه بوندستاگ هشدار داد. هزینه ها از 39 میلیون اولیه به 2 افزایش می یابد15 میلیون یورو بیش از پنج برابر (...) طبق قانون، دولت فدرال نه موظف به انجام برچیدن رآکتور است و نه تامین مالی آن. این ملک متعلق به ایالت نوردراین-وستفالن است، خود راکتور متعلق به AVR است که 15 شرکت خدمات شهری در آن مشارکت دارند. اداره حسابرسی فدرال معتقد است که AVR و ایالت نیز باید مسئول برچیدن نیروگاه باشند. این مبلغ برای AVR-HTR 64,5 میلیون خواهد بود. علاوه بر این، سالانه 5,6 میلیون یورو برای از کار انداختن THTR در Hamm وجود دارد. صنعت هسته ای دوست دارد این هزینه ها را زیر فرش بکشد.

فاجعه چند دهه ای HTR در نوردراین-وستفالن مانع از ادامه گسترش تهاجمی این فناوری ورشکستگی توسط صنعت هسته ای نخواهد شد. درست همسایه در شهر شریک یولیخ آخن، آنها اهلی هستند 16 تا 18 مه 2006 روی کنفرانس سالانه فناوری هسته ای طرح های جدیدی برای آینده بسازید و جسورانه در مورد موهبت های فرضی راکتورهای با دمای بالا صحبت کنید. همه ما می توانیم تاوان این مزخرفات فاحش را بپردازیم.

در همین حال، RWE در حال آماده سازی گسترش بیشتر HTR ها در سطح بین المللی با تولید "طراحی جزئیات" برای راکتور مدولار بستر Pebble (PBMR) در آفریقای جنوبی است. در روزنامه "Atomwirtschaft" (atw، نوامبر 2005) یک آگهی کار تمام صفحه از RWE وجود دارد که به دنبال یک مدیر برای "وظیفه چالش برانگیز در زمینه تنش بین مکانیک عناصر سوخت، نوترونیک، ترموهیدرولیک" است. به ویژه در مورد "مشخصات و ارزیابی طرح های جدید هسته و عناصر سوخت" است. در حال حاضر مشخص است که وظایف به شرح زیر تنظیم می شود: "ارتباط با شرکت های مهندسی ملی و بین المللی، سازمان ها و مراجع متخصص و همچنین موسسات تحقیقاتی". این نشان دهنده اراده برای گسترش انرژی هسته ای است.

گل هورست

مقالات بیشتر در مورد AVR در Jülich را می توانید در اینجا بیابید بخشنامه THTR شماره 80 و شماره 81 برای پیدا کردن.

چند روز مانده به کریسمس، نشانه ها و شگفتی ها هنوز اتفاق می افتد. در 20 دسامبر 12، وزارت اقتصاد، شرکت‌های متوسط ​​و انرژی NRW به درخواست ما در 2005 مارس 18 در مورد عناصر سوخت THTR در BEZ Ahaus پاسخ داد، پس از اینکه برای بار دوم در ژوئیه 3 برای پاسخ کامل تلاش کردیم. . متن پاسخ این وزارتخانه به شرح زیر است:

"با توجه به سوال شما در مورد بررسی های یک سوئیچ فشار روی ظروف CASTOR، امروز می توانم به شما اطلاع دهم که برنامه معاینه مربوطه که توسط MWME آغاز شده است اکنون انجام و تکمیل شده است. GNS) همچنین شامل موسسه فدرال تحقیقات مواد و تست (BAM) و TÜV Nord EnSys Hannover GmbH & Co. KG.

بررسی ها دلیلی برای پاسخ سیستم نظارت عملیاتی (BÜS) دارد. خرابی سوئیچ مرجع سوئیچ فشار آدرس دهی شده به وضوح تایید شده است.

آزمایش نشتی یکپارچه انجام شده روی کل واحد سوئیچ فشار (کلید اصلی به اضافه سوئیچ مرجع) و همچنین آزمایش‌های نشت فردی هیچ شکایتی را نشان نداد. نشتی پیدا نشد فشار محفظه آب بندی و نقطه سوئیچ کلید اصلی نیز در محدوده تعیین شده قرار داشت.

عملکرد سوئیچ فشار مورد بررسی مطابق با مشخصات بود، زیرا سفتی و فشار محفظه قفل محفظه CASTOR که باید نظارت شود همچنان در همه زمان‌ها نظارت می‌شد، یعنی حتی پس از خرابی سوئیچ مرجع.

کارشناسان همچنین اظهار داشتند که یک نقص مربوط به یک سوئیچ اصلی - مشابه با سوئیچ مرجع - می تواند BÜS را راه اندازی کند. بنابراین نظارت خود سوئیچ فشار به دلیل خرابی بالا مختل نشد، اما همانطور که در نظر گرفته شده بود کار می کرد.

خرابی سوئیچ مرجع که رخ داده است به عنوان یک خطا توسط کارشناسان مورد نظر ارزیابی شد.

از طرف PG Ceyrowsky "

در پاکستان، عبدالخدرخان را یک قهرمان ملی می‌دانند - با وجود انتقال فناوری هسته‌ای مخفی به ایران، لیبی و کره شمالی. خان دانش خود را در دهه XNUMX - در بخش هلندی اورنکو - به دست آورد.

در ماه اوت، رود لوبرز، نخست وزیر سابق هلند، هموطنان خود را شوکه کرد: لوبرز در رادیو اعلام کرد: به درخواست سرویس مخفی ایالات متحده سیا، هلند در اواسط دهه XNUMX، عبدالخدرخان جاسوس هسته ای پاکستان را رها کرد. لوبرز می‌گوید: «به ما اطلاعات بدهید و او را دستگیر نکنید»، درخواست سیا در آن زمان بود - در جنگ سرد که معادل دستور بود: «لاهه، واشنگتن حرف آخر را زد. شکی نبود که آنها همه چیز را می دانستند و شنیدند.» لوبرز به عنوان وزیر مسئول اقتصاد حتی در آن زمان نیز شک داشت: "من شک داشتم که این راه درست است".

تردیدهای لابرس موجه بود: خان اکنون بزرگترین قاچاقچی هسته ای تمام دوران است. در فوریه 2004، مهندس مکانیک، که از سال 1976 تا 2001 مدیریت برنامه هسته ای پاکستان را بر عهده داشت، علناً فناوری و دانش هسته ای را پذیرفت. ایران، لیبی و کره شمالی گذشتن ننگ برای مقر سیا در لنگلی: هر سه کشور متعلق به "دولت های سرکش" بی حساب هستند که رئیس جمهور جورج دبلیو بوش آنها را "محور شرارت" می نامد.

خود خان هرگز مجازات نشد: دانشمند هسته‌ای در پاکستان یک قهرمان ملی در نظر گرفته می‌شود - از این گذشته، هند که پس از پایان حکومت استعماری بریتانیا در سال 1947 سه جنگ با آن کشور مسلمان جنگید، سلاح کشتار جمعی نیز دارد. علیرغم اعترافات، پرویز مشرف، نخست وزیر پاکستان به دلیل خدماتش در برنامه هسته ای این کشور مورد عفو قرار گرفت، اما عملاً در اسلام آباد پایتخت این کشور در حصر خانگی به سر می برد.

دولت هلند نیز در اواسط دهه XNUMX تمایلی به اقدام علیه خان نداشت. پس از تحصیل در دانشگاه فنی دلفت، خان به طور قابل توجهی به فناوری سانتریفیوژ برای غنی سازی اورانیوم که توسط بخش هلندی اداره می شود علاقه مند شد. اورنکو در آلملو. این از دید سرویس مخفی هلند پنهان نمانده بود. قرار بود او در اوایل سال 1974 دستگیر شود، اما سیا یک دست حفاظتی از او داشت. در عوض، مهندس منتقل شد - و به او هشدار داده شد: یک سال بعد او از سفر به پاکستان برنگشت.

هلند تنها در سال 1983 او را به صورت غیابی محاکمه کرد. با این وجود، خان در راین و ماس دارای سابقه کیفری در نظر گرفته نمی شود: در سال 1985 در دومین تلاش به دلیل اشتباهات رسمی تبرئه شد و پس از آن حتی دو بار شخصاً به هلند سفر کرد. در آنجا او فناوری گمشده برنامه هسته‌ای پاکستان را خریداری کرد، خان هنوز هم امروز به خود می‌بالد: "در آن زمان، ما با پیشنهادات مواجه شدیم."

در منطق جنگ سرد این فقط منطقی بود. خان که مجهز به فناوری سانتریفیوژ غنی‌سازی اورانیوم از Urenco بود، قرار بود به خنثی کردن قدرت هسته‌ای جوان هند کمک کند - و تبدیل به جن از بطری شد: این فیزیکدان هسته ای در ازای آخرین فناوری موشکی، دانش خود را در اختیار ایران، لیبی و کره شمالی قرار داد. نقش ارتش پاکستان در برنامه تسلیحاتی هرگز روشن نشده است - مشرف نخست وزیر پاکستان ژنرال این نیرو بود.

خان هنوز هم امروز درگیر دیپلماسی بین‌المللی است: ایالات متحده به ایران در کارهای زیرزمینی مظنون است ناتانس برای ترویج غنی سازی اورانیوم بسته به درجه غنی سازی، مواد اتمی می تواند برای تولید برق صلح آمیز و همچنین برای ساخت بمب های اتمی استفاده شود. بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر سابق اسرائیل، دیروز خواستار حمله پیشگیرانه علیه برنامه هسته ای ایران شد: مانند سال 1981، نیروی هوایی اسرائیل باید تأسیسات هسته ای را بمباران کند. و بدین ترتیب انتقال تکنولوژی عبدالخدرخان به آوار و خاکستر فعلا تبدیل شد."

آندریاس ویپوتا، از: TAZ-NRW از 06.12.2005 دسامبر XNUMX

گزارش های بیشتر در مورد UAA و خان ​​در شماره های THTR-Rundbrief آمده است شماره 95, شماره 98 و شماره99 برای پیدا کردن.

دکل های کماندار، روزهای قطع برق - آب و هوا صنعت را نیازمند توضیح کرده است که نشان دهنده افزایش قیمت و سود فوق العاده است.

(...) امروزه تقریبا هیچ چیز بدون انرژی الکتریکی کار نمی کند. شرکت‌های برق برای این کار پاداش شاهزاده‌ای دریافت می‌کنند و با ساختارهای انحصاری‌مانند خود تضمین می‌کنند که پیچ قیمت پرجنب‌وجوش شود. بنابراین لازم نیست تعجب کنید اگر بعد از وقایع مونسترلند سرگردان شدید.

علاوه بر نیروگاه ها، شبکه خطوط لوله مهم ترین سرمایه فیزیکی شرکت های انرژی است. شما می توانید این را با هزینه های انتقال بالا از مشتریان خود تامین مالی کنید. در مقابل، چهار انحصارطلب منطقه‌ای E.on، RWE، EnBW و Vattenfall حداقل موظف هستند از کارکرد این شبکه اطمینان حاصل کنند. بدیهی است که این مورد در مورد RWE در مونسترلند صدق نمی کند، و اکنون حامیان مصرف کننده، مشتریان و سیاستمداران می پرسند که چگونه می تواند باشد، و مطالباتی برای جبران خسارت مطرح می شود. در عین حال، در مورد اینکه شبکه خط لوله در آلمان چقدر امن است، متحیر است.

RWE در ابتدا سعی کرد راه خود را از "فورس ماژور" خارج کند و ادعاهای طرف های آسیب دیده را رد کرد. در این میان، شرکت چندملیتی برق اسن یک صندوق چند میلیون دلاری برای "کمک" در موارد ادعایی سختی ایجاد کرده است. در همان زمان، افسانه فولاد قدیمی که تمایل به شکننده شدن دارد، پخش شد.

بسیاری از دکل های فشار قوی RWE هنوز از این ماده ساخته می شوند و این گروه برنامه ای را برای جایگزینی این دکل ها تا سال 2015 راه اندازی کرده است. آنها می خواهند 550 میلیون یورو برای آن هزینه کنند و این روند نیز قابل تسریع نیست. عادت زنانه.
اما مخالفت هایی با این خط استدلال وجود داشت. »این یک بهانه تنبل است. نگهداری نادیده گرفته شده است«، سعید آکوس پائولینی، متخصص در مهندسی آهن و فولاد، فایننشال تایمز دویچلند (نسخه سه شنبه). فولاد ساخته شده با استفاده از فرآیند به اصطلاح توماس موضوع بحث بود. »تنها ساختمان ساخته شده از Thomasstahl وجود دارد که بیش از 100 سال قدمت دارند و در شرایط کار عالی هستند. والتر ساتروپ، مشاور ساخت و ساز فولادی در دوسلدورف، می‌گوید: «شما باید به طور معقول از آنها مراقبت کنید.

RWE به شدت اتهام تعمیر و نگهداری نامناسب را رد کرد. برنامه بازسازی خود این گروه مخالف این موضوع است. 70 درصد از 2 دکل مشکل دار قبلاً تعویض شده اند. یک سخنگوی گفت: «خطوط سالانه و همچنین با هلیکوپتر بررسی می شوند.
پائولینی این را نپذیرفت. RWE از هزینه‌های پرسنل اجتناب می‌کند: «تعمیر و نگهداری نمی‌تواند خودکار باشد. باید از دکل به دکل رفت، بالا رفت و نگاه کرد. این پروفسور ممتاز گفت: شما نمی توانید این کار را با کنترل پرواز انجام دهید. در سال 2003، RWE تعمیر و نگهداری را به یک شرکت خدماتی برون سپاری کرد. در هر صورت، اگر RWE در اینجا کم است، نمی تواند به دلیل پول باشد، حداکثر به دلیل طمع بدنام آن برای سود. 1,7 میلیارد یورو سود شرکت شهرداری سابق فهرست شده در Dax تنها در سه فصل اول سال جاری گزارش داد. باید شباهت های زیادی با شبه انحصار دیگر در صنعت داشته باشد.

(...) از: JungeWelt از 7.12.2005 دسامبر XNUMX

تیمز واتر: چرا RWE سیستم های آب و فاضلاب لندن را خرید و اکنون می خواهد دوباره آنها را به سرعت بفروشد"

Rheinische Elektrizitätswerke AG (RWE) تیمز واتر، شرکت آب و فاضلاب لندن را در سال 1999 خریداری کرد. سودهای اولیه اولیه که برای مدت طولانی در شرکت های خصوصی انگلیسی امکان پذیر بود در اینجا وسوسه انگیز بود. سود در تیمز واتر به قیمت یک سیستم خط لوله درهم ریخته سرازیر شد. از آنجا که مرجع نظارتی اکنون خواستار سرمایه گذاری و محدود کردن بازده آن به شش درصد در سال است، RWE فرار می کند: با گاز و برق می توان درآمد بیشتری کسب کرد.

RWE با خرید تیمز واتر در سال 1999، پرفروش‌ترین سیستم‌های آب و فاضلاب جهان را که توسط یک شرکت خصوصی اداره می‌شود، در اختیار گرفت: تیمز واتر هشت میلیون مشتری برای آب آشامیدنی و 15 میلیون مشتری برای فاضلاب در منطقه لندن دارد. با این کار، RWE می خواست پایه ای برای تبدیل شدن به شماره یک در تجارت جهانی آب ایجاد کند. از آنجا که آب از دهه 90 در بانک های سرمایه گذاری و شرکت های عرضه کننده به عنوان "طلای آبی" ظاهر شده یا ظاهر شده است: با توجه به کمبود روزافزون، می توان آن را به یک تجارت جهانی پرسود قرن گسترش داد. رقبای فرانسوی در بازار جهانی Vivendi / Veolia و Suez / Ondeo قبلاً در آب و فاضلاب کلانشهرهای بین ریودوژانیرو، پاریس و جاکارتا خرید کرده بودند.

در سال 1989، شرکت Thames Water Utilities Limited به عنوان یک شرکت عمومی تحت مدیریت مگی تاچر، بنیادگرای خصوصی‌سازی، تأسیس شد. صندوق های بازنشستگی ایالات متحده و سرمایه گذاران منطقه بانکی لندن این سهام را خریدند. دولت "محافظه کار" به عنوان هدیه تولد، شرکت های خصوصی شده دولتی را از مالیات بر سود معاف کرد. در دهه پس از تأسیس اقتصاد جدید، تمام وعده‌های اقتصاد جدید قابل تحقق بود: حقوق مدیران افزایش یافت، قیمت آب افزایش یافت و سودها افزایش یافت.

RWE پول بسیار زیادی دارد: برای چندین دهه، این گروه از موقعیت خود به عنوان انحصار برق منطقه ای نوردراین-وستفالن برای جمع آوری قیمت های گزاف برق استفاده کرده است. دفتر کارتل ایالتی و صدها سیاستمدار که توسط RWE در هیئت های نظارت و مشاوره و حقوق و دستمزد حمایت می شوند، کمک می کند. حتی در RWE، جایی که تصویر منسوخ شده همچنان حاکم است که شهرداری ها در مورد سهام ترجیحی اندک خود حرفی برای گفتن دارند، سرمایه گذاران بین المللی بی نام مدت هاست که در کنار سهامداران معروف Allianz AG و Münchner Rück وارد شده اند. شما با 41 درصد اکثریت را دارید. شما به دنبال سرمایه گذاری های سودآور هستید.
RWE در سال 1999 تیمز واتر را به قیمت یازده میلیارد یورو خریداری کرد. سهامداران قبلی علیرغم یک دهه با بازدهی بالا از فروش راضی بودند، زیرا RWE خروج خود را با حق بیمه غیرمعمول بالا در ارزش سهام انجام داد: این کار تقلبی بود. 43 درصد. RWE دو هدف داشت: آنها می خواستند "بازگشت رویایی" ظاهراً دو رقمی را در بزرگترین منطقه آبی شهری جهان ادامه دهند. در همان زمان، تیمز واتر کلید فتح بازار جهانی به نظر می رسید: شرکت خصوصی آب، با بهره مندی از موقعیت تاریخی کلان شهر انگلیسی، قبلاً از طریق تملک و سرمایه گذاری در چندین ایالت مشترک المنافع بریتانیا گسترش یافته بود.

در چند سال اول، انتظارات برآورده شد. RWE تا حد امکان کمتر سرمایه گذاری کرد، قیمت ها را افزایش داد و سود بالایی به دست آورد. با آنها RWE / Thames Water برای گسترش بیشتر جهانی در آسیا، استرالیا، آفریقا، ایالات متحده آمریکا، کانادا و آمریکای جنوبی هزینه کرد. گران ترین بخش، بزرگترین شرکت آب ایالات متحده، امریکن واتر ورکز، با هشت میلیارد یورو بود که در 29 ایالت آمریکا و چهار استان کانادا با 18 میلیون مشتری، آب و سیستم های فاضلاب را اداره می کند. RWE/Thames Water با ذخایر آب در جاکارتا، مفهوم / شیلی، مایورکا و بوداپست، در حال حاضر حدود 70 میلیون مشتری دارد. سود کل گروه، به ویژه به دلیل مشارکت کسب و کار آب از سال 2000 تا 2004 از 3,9 به 5,9 میلیارد یورو افزایش یافت. تیمز واتر نه تنها به بازده بالا تحت مدیریت RWE ادامه داد. پیش نیاز اساسی برای این سود نیز باقی مانده است: سیستم خط لوله عظیم با 32000 کیلومتر لوله آب آشامیدنی و 64000 کیلومتر فاضلاب در پایین ترین سطح ممکن از لحاظ فنی اجرا شد. بسیاری از خطوط و کانال ها بیش از 100 سال قدمت دارند و باید مدت ها پیش مدرن می شدند.

این با پایان مقاله ورنر روگمر در "Junge Welt" در 19 دسامبر 12 فاصله زیادی دارد. به طور کامل در سایت ما قابل مطالعه است. جنبه های زیر به تفصیل ارائه شده است:

مقادیر عظیمی از آب آشامیدنی و فاضلاب به لندن نشت کرده و آسیب های زیست محیطی عظیمی را به بار آورده است. RWE شرکتی است که اغلب در انگلستان متهم به جرایم زیست محیطی است. به دلیل این رسوایی‌ها، نخست‌وزیر بلر نمی‌توانست از ایجاد یک مرجع نظارتی اجتناب کند، که کل سرمایه‌گذاری 1.184 میلیون یورویی را تا سال 2010 برای تعمیر سیستم‌های خط لوله بیمار از RWE خواستار شد. و سود رویایی را به حداکثر 6 درصد محدود کرد. پارگی قبلی با سیستم لوله های معیوب و افزایش قیمت آب اکنون برای RWE غیرممکن شده است. وقت آن است که شرکت مستقر در اسن بخش آب را بفروشد!

گل هورست

کم‌نفره‌های تصادفات Hamm هنوز به‌طور خستگی‌ناپذیر فعال هستند. افسر امنیتی THTR از سال 1986، ایوار کالینوفسکی، به طور قابل توجهی در سال 1991 به همان اداره فدرال حفاظت در برابر تشعشع تغییر کرد که سخاوتمندانه ذخیره سازی THTR Castor در Ahaus را تأیید کرد. همانطور که روزنامه "atw" در نسخه نوامبر 2005 گزارش داد، کالینوفسکی در کنفرانس سالانه فناوری هسته ای در نشست تخصصی "تحولات فعلی برای تضمین دانش و شایستگی در فناوری هسته ای" کار کرد. در اینجا او سخنرانی خود را "کار کمیته - کمک به حفظ دانش" ارائه کرد. نزدیکترین نفوذ ممکن و در هم تنیدگی منافع سازندگان و بهره برداران تاسیسات هسته ای و نیز مقامات و نهادهای کنترلی قطعا توسط هیچ کس غیر از خود او قابل ارائه نیست.

گل هورست

***

بالای صفحه

***

***

بالای صفحه

***