خبرنامه های THTR از سال 2010

***

***

خبرنامه THTR شماره 130، مارس 2010

مطالب و محتوا:

همچنان 1-0 در آفریقای جنوبی مقابل صنعت هسته ای

به زودی یک پادگان THTR دیگر در ایالات متحده آمریکا؟

انرژی هسته ای نفت امارات متحده عربی - کمک های FRG و کره جنوبی دریافت می شود

ریزش دودکش در کنار THTR

24.04.10 آوریل XNUMX - تظاهرات چرنوبیل در آهاوس

لورنتس مایر، قسمت 21

همچنان 1-0 در آفریقای جنوبی مقابل صنعت هسته ای

دولت آفریقای جنوبی تاکنون 2,5 میلیارد یورو پول مالیاتی را صرف آماده سازی برای جام جهانی فوتبال 2010 کرده است. فیفا به عنوان یک سازمان دهنده از این موضوع سود می برد. و بخش گردشگری در حال افزایش است. اما این پول کمکی به غلبه بر نابرابری بین سیاه و سفید و همچنین بین نخبگان سیاه پوست و اکثریت سیاه پوست نمی کند. این واقعیت که میانگین امید به زندگی در سال 1990 از 62 سال به 50 سال امروز کاهش یافته است، نشان می دهد که وضعیت چقدر چشمگیر است (1).

بحران اقتصادی و مالی بین المللی به آفریقای جنوبی رحم نکرد. رونق مواد خام از نظر زمانی محدود شد و ساختارهای موجود را تقویت کرد که با توسعه پایدار محلی سازگار نیستند. آفريقاي جنوبي زمينه زدايي گسترده را تجربه كرد "(2). رآکتور ورشکستگی در کشور ورشکسته ضمانت‌های وام محبوب‌ترین شکل مهار هزینه برای اپراتورهای نیروگاه هسته‌ای است. رتبه اعتباری ESKOM در آگوست 2008 در مقیاس خاصی بدتر ارزیابی شد (3). بودجه ESKOM برای سال 2017 برای ساخت نیروگاه های زغال سنگ و نیروگاه های هسته ای جدید 34 میلیارد دلار آمریکا بود. در بلندمدت، 20 گیگاوات انرژی هسته ای تا سال 2025 برنامه ریزی شده بود. این پول در حال حاضر تنها برای 7 گیگاوات ظرفیت انرژی هسته ای کافی است. "در نوامبر 2008، ESKOM سرانجام منصرف شد و مناقصه خود را به دلیل سرمایه گذاری بسیار زیاد پس گرفت" (4).

آفریقای جنوبی در مجموع 2008 میلیارد دلار برای توسعه راکتور مدولار بستر Pebble (PBMR) تا سال 3,25 هزینه کرد. "هزینه های این فناوری قبلاً نیمی از مقدار مورد نیاز برای - طبق برنامه ریزی - اتصال همه آپارتمان ها به شبکه برق ... را خورده است" (5).

غرور ملی در مقابل پایداری

از آنجایی که بدبختی بسیار زیاد است، باید ایده ای فراگیر یافت که آگاهی انتقادی را مبهم می کند و همه مشکلات را به پس زمینه می برد: "ترویج هویت ملی و غرور ملی فقط از طریق سرود ملی سه زبانه اتفاق نمی افتد. (...) در تغییر نام تجاری آفریقای جنوبی، که جام جهانی فوتبال 2010 باید سهم مهمی در آن داشته باشد، دولت آفریقای جنوبی را به پروژه‌های فضایی، فن‌آوری هسته‌ای مدرن (پبل بستر رآکتور) و وسایل حمل‌ونقل با کارایی بالا (Gautrain) ارجاع می‌دهد. و به برندگان جایزه نوبل ادبیات (دوریس لسینگ، جان ام. کوتزی). (6)

در فوریه 2009 مشخص شد که برنامه ریزی شده 165 مگاوات PBMR در کوبرگ در نزدیکی کیپ تاون ساخته نمی شود، اگرچه کارخانه عناصر سوخت که چندین شرکت آلمانی در آن مشارکت داشتند، قبلاً تکمیل شده بود. جهت گیری مجدد به سمت گرمای فرآیند هسته ای - با همکاری ایالات متحده آمریکا (7) وارد بازی شد. پس از انتخابات در 22 آوریل 2009 در آفریقای جنوبی، گروه PBMR شروع به بررسی این موضوع کرد که آیا این پول ممکن است برای یک مینی PBMR با 80 مگاوات کافی باشد یا خیر. به گفته وی، تا تکمیل آن 9 سال دیگر طول خواهد کشید. با افزایش 31,8 درصدی قیمت برق، مشتریان فقیر اکنون باید هزینه سیاست شکست خورده انرژی ESKOM را بپردازند (8).

به طور قابل توجهی، در 30 ژوئیه 7، رئیس PBMR، Jacko Kriek اولین کسی بود که جزئیات بیشتری را در مورد طراحی تغییر یافته PBMR برنامه ریزی شده جدید در مجله فرقه سیاسی مبهم BÜSO "EIR Science & Technology" اعلام کرد (2009). بر این اساس، دمای مفید راکتور از 9 درجه سانتیگراد به 900 درجه سانتیگراد کاهش می یابد که می تواند باعث افزایش ایمنی شود. با این حال، مانند مفاهیم آلمانی، ورود آب یک پتانسیل خطرناک برای حوادث می‌افزاید. مهمتر از همه، مفهوم جدید هیچ مزیتی نسبت به راکتورهای معمولی ندارد و بسیار گران است. مفهوم قدیمی PBMR با تولید هیدروژن با تقسیم آب تبلیغ شد که بسیاری را مورد توجه قرار داد. این امکان اکنون دیگر در دسترس نیست.

خروج نرم از فناوری PBMR

امارات متحده عربی (VAR)، که PBMR به آن پیشنهاد شد، در سال 2009 امتناع کرد و رآکتورهای آب سبک از کره جنوبی را ترجیح داد (به مقاله مفصل در این وب سایت مراجعه کنید).

در پایان سال 2009، تردیدها در مورد PBMR در سیاست افزایش یافت. نکات اصلی انتقاد عبارتند از: بسیار گران، بیش از حد ناپخته، بسیار کم تست شده است. وزیر امور خارجه جدید دولت ANC، Thebe Mabanga، در حال عقب نشینی است و در نوامبر 2009 برنامه های هسته ای موجود را لغو کرد. با این حال، از آنجایی که قبلاً مبالغ هنگفتی در PBMR سرمایه گذاری شده است، به نظر آنها حداقل دانش باید حفظ و نگهداری شود (10). جان والمسلی از «انجمن صنایع هسته‌ای آفریقای جنوبی» (نیاسا) نیز با معرفی نوعی «دانشگاه هسته‌ای» برای تأمین دانش و آموزش در همین راستا است (11). با این حال، برای این کار، شرکت‌های هسته‌ای مختلف باید پول ضایع کنند، زیرا دولت قبلاً به اندازه کافی مورد استفاده قرار گرفته است. فقط برای اینکه بتوانید در آینده به عنوان یک شریک همکاری در صحنه بین المللی بازی کنید، هنوز باید چیزهای زیادی به دست آورید.

اگر دولت آفریقای جنوبی به طور جدی به آینده PBMR در کشور خود اعتقاد داشته باشد، بودجه را برای دوره های آموزشی PBMR در دسترس قرار می دهد. - در هر صورت، این یک سوال هیجان انگیز است که آیا و چه مقدار پول برای توسعه بیشتر PBMR زمانی که بودجه قبلی در آوریل 2010 منقضی می شود، تصویب می شود.

ارزیابی تاثیر حماقت در میان نخبگان

با وجود تمام مشکلات، روند قدیمی و مداوم ارزیابی اثرات زیست محیطی (EIA) برای PBMR در سایت Koeberg که از 5 سپتامبر 9 (!) آغاز شده است، نباید فراموش شود. در آن زمان برای یک راکتور 2008 مگاواتی درخواست شد. در 400 دسامبر 23 EIA تصویب شد! - به هر حال اگر بازیگران PBMR تا گردن باشند و دوستان اتمی در وب فریاد بزنند و دستان خود را فشار دهند، معنایی ندارد: "PBMR را نجات دهید!"

در ژانویه 2010، راب آدام، مدیر پیشرو اتمی NECSA، آشکارا اعتراف کرد که آینده PBMR دیگر چندان روشن نیست (12) زیرا هیچ کس نمی خواست پول زیادی برای پروژه بگذارد. حداکثر همکاری با آمریکا یا چین قابل تصور است. در غیر این صورت با راکتورهای آب سبک "معمولی" رانندگی بسیار بهتری انجام می شود. نشانه های زیادی وجود دارد که اوباما اکنون باید PBMR را نجات دهد. دوست حزب او ال گور، در آخرین کتاب خود "ما انتخاب داریم"، کمی از PBMR فاصله گرفت، اما نه کاملا غیر دوستانه.

راکتور آب سبک؟

بزرگترین رقابت برای PBMR در آفریقای جنوبی از راکتور آب سبک است که به طور فزاینده ای مورد توجه قرار گرفته است. این قرار است در Bantamsklip نزدیک هرمانوس، در حدود 100 کیلومتری جنوب شرقی کیپ تاون ساخته شود. این یک ذخیره گاه طبیعی منحصر به فرد و مقصدی برای اکوتوریست های متعدد است! نهنگ ها در ساحل زایش می کنند. در 19 دسامبر 12، 2009 نفر علیه برنامه های هسته ای ESKOM تظاهرات کردند. محیط بانان در اینجا خود را به خوبی سازماندهی کرده اند (300) و قاطعانه فریاد می زنند: "Bantamsklip را نجات دهید!" مشکل بزرگ اجتناب ناپذیر است. این شرکت ابزار واقعاً در هر گذرگاه تقلبی قدم می گذارد.

شور و شوق فوتبال برای جام جهانی در مقطعی دوباره از بین خواهد رفت، مشکلات فقر و تامین انرژی باقی خواهد ماند. پیشنهادات سازمان های مردم نهاد برای حل این مشکلات مدت هاست مطرح شده است. هنینگ ملبر، مدیر بنیاد Dag Hammerskjöld در اوپسالا / سوئد، تأکید می‌کند: «تغییر اجتماعی به نفع اکثریت مردم به ندرت (اگر اصلاً) داوطلبانه آغاز می‌شود. از پایین اجرا می شود "(14). من فکر می کنم او آن را بسیار مودبانه بیان کرد.

آخرین پیشرفت

در 17 فوریه 2010، دولت آفریقای جنوبی اعلام کرد که یارانه PBMR را برای سه سال آینده تا سال 2013 به شدت کاهش خواهد داد. در حالی که در سه سال گذشته 700 میلیون یورو در اختیار دولت قرار گرفته است، اما در مجموع تا سه سال آینده تنها حدود یک میلیون یورو خواهد بود! این تنها 350.000 یورو در سال خواهد بود. از 800 کارمند شرکت PBMR، 600 نفر اکنون اخراج خواهند شد، 200 نفر هنوز می توانند باقی بمانند (15). محیط بانان از این تصمیم استقبال کردند و امیدوارند که اکنون کارهای بیشتری برای انرژی های تجدیدپذیر انجام شود. بحث در نامه‌های خطاب به سردبیر برخی از روزنامه‌ها در مورد میزان هدر رفت سرمایه برای توسعه راکتور به خوبی در جریان است.

مانند THTR در هام 25 سال پیش، فعالیت مسافرتی خریداران بالقوه برای راکتور ورشکستگی حتی در آخرین تشنجات PBMR ادامه دارد. کامنا، رئیس آژانس انرژی اتمی الجزایر، دکتر. M. Derdour، این روزها از آفریقای جنوبی بازدید کرد و بلافاصله همه چیز را دید.

قصد نامه (!) شرکت ژاپنی میتسوبیشی صنایع سنگین Lrd را باید کمی جدی تر گرفت. (MHI) به دنبال توسعه بیشتر راکتور بستر سنگریزه همراه با آفریقای جنوبی است. این شرکت ژاپنی قبلاً کار طراحی PBMR را در سال های گذشته انجام داده بود. اما اول از همه، آفریقای جنوبی پولی برای آزمایش های هسته ای بیشتر ندارند. این باید از خارج، شاید از ایالات متحده نیز بیاید. اوباما می خواهد در بلندمدت در توسعه نسل های جدید راکتورها در آنجا سرمایه گذاری کند. مدیران PBMR ممکن است هنوز هم بتوانند بلیط هواپیما به واشنگتن را تهیه کنند ...

ملاحظات:

1. "afrika süd" 5/2009، صفحه 4، پیام های کوتاه
2. "آفریقای جنوبی" 5/2009؛ هنینگ ملبر: «توسعه اجتماعی-اقتصادی در جنوب آفریقا»، صفحه 32
3. "گزارش وضعیت جهانی صنعت هسته ای 2009" به نمایندگی از وزیر فدرال برای محیط زیست، حفاظت از طبیعت و ایمنی هسته ای، اوت 2009، صفحه 62
4. زیر 3 را ببینید.
5. "آفریقای جنوبی" 6/2008؛ تروشا ردی: "ورود به حفاظت از آب و هوا؟" صفحه 35
6. "از سیاست و تاریخ معاصر" 1/2010، ضمیمه "Das Parlament"; نوربرت کرستینگ: "مشارکت اجتماعی، هویت و بیگانه هراسی در آفریقای جنوبی"
7. بخشنامه THTR شماره 126
8. بخشنامه THTR شماره 127
9. "EIR Science & Technology"، 2009، صفحه 68. همچنین به BÜSO مراجعه کنید: بخشنامه THTR شماره 128
10. نامه مالی، 11 دسامبر 12
11. "ee publishers"، 17 دسامبر 12
12. "ee publishers"، 20 دسامبر 1
13. www.savebantamsklip.org
14. به یادداشت 2، صفحه 33 مراجعه کنید
15. کیپ تایمز، 19 فوریه 2

سه دهه پس از فاجعه اتمی هریسبورگ، رئیس جمهور ایالات متحده، اوباما در 16 فوریه 2010 اعلام کرد که حدود هشت میلیارد دلار وام دولتی برای ساخت دو راکتور در ایالت جورجیا ارائه خواهد کرد.

دویچه وله در همان روز افزود: به دلیل هزینه های بالای ساخت تاسیسات جدید هسته ای، تعهدات وام دولتی به شرکت های خصوصی هسته ای عامل مهمی است. بوش - این اجازه می دهد تا وام های دولتی برای پروژه های شرکت های خصوصی انرژی به شرط کاهش انتشار گازهای گلخانه ای. طبق آمار دولت، این صندوق در حال حاضر حدود 18 میلیارد دلار دارد. اوباما می خواهد آن را سه برابر کند.

نکته جالب توجه دویچه وله است: "ما باید نسل جدیدی از تاسیسات هسته ای ایمن و پاک را در آمریکا بسازیم." او انرژی اتمی را «منبع پاک انرژی» توصیف کرد که دولتش مانند انرژی باد و خورشید می‌خواست تا حد امکان آن را ترویج کند. ایالات متحده یکی از اعضای "انجمن بین المللی نسل چهارم" (GIF) و یکی از نیروهای محرک توسعه بیشتر خط رآکتور HTR است. بدیهی است که در آینده بودجه زیادی برای این امر در اختیار دولت قرار خواهد گرفت. با توجه به تاخیر در توسعه HTR، ساخت HTR ها در بهترین حالت فقط می تواند چشم اندازی میان مدت از سال 2020 داشته باشد.

ال گور: "THTR: اصل زیبا"

حتی ال گور، معاون سابق رئیس جمهور سابق ایالات متحده که گفته می شود مترقی است و گورو خودخوانده حفاظت از آب و هوا است، در آخرین کتاب خود "ما انتخاب داریم"، خود را نسبت به THTR ابراز غیر دوستانه نکرد:

برای برخی کارشناسان، امیدوارکننده‌ترین نوآوری «رآکتور بستر سنگ‌ریزه‌ای» است که بر اساس یک نوع ساخت آلمانی از دهه 1960 ساخته شده است، یعنی گاز بی‌اثر ترکیبی، می‌تواند ایمنی نیروگاه‌های هسته‌ای را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. یک مزیت مورد انتظار این اصل این است که راکتور می تواند در حالی که با عناصر سوخت جدید بارگیری می شود به کار خود ادامه دهد. (...) به نظر می رسد ذوب هسته منتفی باشد.

ما فرود بی‌ظرافت این خط رآکتور در آلمان را مستند کرده‌ایم که شامل مجموعه‌ای از تصادفات واقعاً چشمگیر با جزئیات در بسیاری از مکان‌های دیگر است. حمایت ال گور (یا نویسنده اشباح او) از یک رآکتور ورشکستگی به وضوح نشان می دهد که او نیز چقدر باید منافع صنعتی قدرتمند را در نظر بگیرد.

پنهان کردن تجربیات خود

بدیهی است که اوباما و ال گور احمق نیستند. البته آنها در مورد شکست های سیاست انرژی در گذشته در کشور خود می دانند. اما آنها نیز باید خواسته های سیاست انرژی شرکت ها را برآورده کنند. قبلاً 20 سال قبل از (!) شکست THTR در Hamm-Uentrop، شکست فاجعه بار کل خط راکتور قبلاً به طرز چشمگیری از طریق ساخت راکتورهای با دمای بالا اعمال شده بود! با راکتور تحقیقاتی Peach Bottom-1 و نمونه اولیه HTR Fort St. Vrain.

"پس از دومین کنفرانس ژنو سازمان ملل متحد در مورد استفاده صلح آمیز از انرژی اتمی، USAEC در سپتامبر 1958 از صنعت آمریکا خواست تا پیشنهاداتی برای توسعه یک راکتور دمای بالا با گاز خنک شود. جنرال اتمی با این درخواست موافقت کرد. مشتری برای اولین HTR آمریکایی شرکت فیلادلفیا الکتریک بود. "(1) پایین هلو: مشکلات قابل توجه Ökoinstitut Darmstadt توسعه بیشتر را در سال 1990 شرح داد: "پایین هلو-1 با خروجی الکتریکی 42 مگاوات اولین و تنها راکتور تحقیقاتی HTR در جهان بود. ایالات متحده در حال عملیات. (...)

با این حال، مشکلات قابل توجهی در طول راه اندازی به وجود آمد. اولین عنصر سوختی که با ذرات سوخت ساده پوشیده شده بود به دلیل آسیب به لوله های روکش گرافیت عناصر سوخت باید به طور کامل جایگزین شود. عملیات نیروگاه در سال 1974 به دلیل مشکلات فنی متوقف شد. "(2) نویسنده Bendig اضافه کرد: "در اینجا با ژنراتورهای بخار نیز مشکلاتی وجود داشت." (3) Fort St. Vrain: عمدتاً ساکن

مشابه THTR در هام، زمان ساخت راکتور فورت سنت ورین (FSV) بسیار طولانی بود. هیچ عنصر سوختی کروی در آن استفاده نشده است، بلکه از عناصر بلوکی استفاده شده است. Ökoinstitut Freiburg در سال 1986 گزارش داد: "FSV-HTR پس از 1976 سال ساخت و ساز در سال 11 مورد بهره برداری قرار گرفت و به طور مداوم با بار کامل کار نکرده است، زیرا یک بار دیگر، خطاهای جدی رخ داده است، به عنوان مثال 1985 میله خاموش کننده برای مدت زمان جمع نشده اند. دلایل ناشناخته. علاوه بر این، ترک‌های خوردگی تنشی در کابل‌های میله کنترل و غیره یافت شد. (6)

دانشمندان دارمشتات افزودند: «تقریباً از همان ابتدا، FSV به دلیل نوسانات گاز در هسته راکتور و مشکلات فن خنک‌کننده و همچنین عدم اطمینان در مورد گرمای باقیمانده تضمین شده اجازه نداشت بیش از 70 درصد از ظرفیت کامل را کار کند. ظرفیت حذف. علاوه بر این، یک نشتی در مولد بخار و همچنین یک سری مشکلات اضافی وجود داشت. به عنوان مثال، از شروع کار تا سال 1981، سیستم تنها به میانگین در دسترس بودن کار 1988٪ دست یافت. (14,5)

حتی ورنر فون لنسا (معاون رئیس شبکه فناوری راکتورهای دمای بالا اروپا) نمی‌تواند در ارائه امروز خود تحت عنوان "تجارب" از اعتراف مشکلات در فورت سنت ورین اجتناب کند:

- کاویتاسیون ("حفره کردن"، HB) پمپ های آب = یک سال تاخیر
- نشتی در بلبرینگ فن He = تاخیر بیشتر
- خطا در میله های خاموش کننده (رزرو).
- دور زدن هلیوم داغ و خوردگی در درایوهای میله خاموش
- نوسان جریان هسته = عملکرد 70٪
- نشت لاینر در پشتیبانی هسته "(6)

250 کارمند تخلیه شدند...

همه اینها در مقایسه با آنچه که هولگر استروم در کتاب پرفروش خود "صلح در فاجعه" تحقیق کرد، هیچ است: "آمریکایی ها امیدهای زیادی داشتند و پول زیادی در توسعه راکتورهای با دمای بالا داشتند. با ساخت قلعه سنت ورین. راکتور نمایشی آمریکایی ها نیز در سال 300 شروع به کار 1973 مگاواتی کردند. با این حال، در آغاز سال 1975 چندین تن آب به درون هسته نفوذ کرد، به طوری که راکتور برای چندین سال ساکن ماند. خرابی منبع تغذیه خارجی به عنوان علت اصلی احتمالی حوادث بزرگ است.

در ژانویه 1978 حادثه دیگری با راکتور دمای بالا آمریکا رخ داد. به درخواست نماینده زیویتس (FDP)، دولت فدرال به بوندستاگ اطلاع داد: «در نیروگاه هسته‌ای فورت سنت ورین، خدمات عمومی کلرادو، که مجهز به راکتور دمای بالا خنک‌شده با هلیوم است، افتتاح شد. 23 ژانویه 1978 حوالی ساعت 11.30:250 صبح (به وقت ساحل شرقی ایالات متحده) شکست در مهر و موم دوکی دریچه هلیوم که با ید رادیواکتیو نفوذ کرده بود به داخل ساختمان رآکتور رها شد... به عنوان یک اقدام احتیاطی، 7 کارمند به تخلیه منتقل شدند. مرکز اطلاع رسانی روبروی تأسیسات و خیابان های اطراف در نتیجه طرح های اضطراری در جولیخ بسته شد ... "(XNUMX)

صلح سبز همچنین حادثه دیگری را در 3 اکتبر 1987 گزارش کرد: "نیروگاه هسته ای فورت سنت ورین در کلرادو: نشت نفت باعث آتش سوزی در ناحیه توربین می شود. خطوط اتاق کنترل، دریچه ها و ابزارها به شدت آسیب دیده اند." (8)

کاهش خط راکتور

اولریش کرشنر کاهش این خط راکتور در ایالات متحده را در کار استاندارد خود "راکتور دمای بالا" اینگونه توصیف می کند: "در سال های 1974 و 1975 شرکت های تامین انرژی در ایالات متحده به دلایل مختلف همه گزینه های مربوط به راکتورهای با دمای بالا را کنار گذاشتند. تصمیمات نقش ویژه‌ای در این تصمیم‌ها داشتند. مشکلات و حوادث مربوط به راکتور فورت سنت ورین، که راه‌اندازی موفقیت‌آمیز آن یک شرط شرط لازم (شرایط HB) برای راه‌اندازی بازار آمریکا در نظر گرفته شد. در تابستان 1989، شرکت بهره بردار تصمیم گرفت که راکتور نباید به کار خود ادامه دهد، اگرچه زمان عملیاتی تا سال 2008 برنامه ریزی شده بود. (9)

قلعه سنت Vrain در سال 1992 تخریب شد و به این ترتیب به پایان ناشکوهی رسید. با هلو پایین-1 و FSV، صنعت هسته ای آمریکا بین سال های 1962 تا 1992 به مدت 30 سال با مشکل مواجه شد و خود را شرمنده کرد. اما هیچ کدام از اینها مهم نیست. صنعت خواسته های خود را دارد و مقامات دولتی که به آن وابسته هستند باید آنها را برآورده کنند. به همین دلیل است که باراک اوباما اکنون میلیاردها دلار برای ادامه یک ماجراجویی هسته ای هزینه می کند که نتیجه آن قابل پیش بینی است.

ملاحظات:

1. دیتر بندیگ "راکتورهای با دمای بالا خنک شونده با گاز"، 1972، صفحه 10
2. "ارزیابی مفاهیم داخلی و خارجی برای راکتورهای کوچک با دمای بالا"، Ökoinstitut Darmstadt (Hahn and Nockenberg)، مارس 1990، صفحات 2 - 3
3. بندیگ، صفحه 168
4. Ökoinstitut Freiburg (فری، فریچه، هربرت، کوهلر): "رآکتور با دمای بالا توریم در هام و انواع راکتورهای دمای بالا برنامه ریزی شده"، صفحه 19
5. Ökoinstitut Darmstadt، زیر 2، صفحات 2 تا 4 را ببینید
6. ورنر لنسا، "برنامه های توسعه بین المللی برای راکتورهای با دمای بالا"، ورق 33
7. هولگر استروم: «صلح در فاجعه»، 1981، صفحه 789; تصحیح کوچک در مدخل کتاب: ورود آب در سال 1975 اتفاق افتاد نه 1973.
8. صلح سبز: http://www.greenpeace.de/themen/atomkraft/atomunfaelle/artikel/der_jahreskalender_oktober/
9. اولریش کرشنر: "رآکتور با دمای بالا. تضادها، منافع، تصمیمات"، 1991، صفحه 120

هنگامی که گزارش تماشایی در 28 دسامبر 12 در رسانه های متعدد منتشر شد مبنی بر اینکه کنسرسیومی از شرکت های کره جنوبی برای ساخت چهار راکتور هسته ای 2009 مگاواتی در امارات متحده عربی مأموریت یافته است، تمرکز بر شرمساری فرانسه بازنده مناقصه بود. به طور قابل توجهی، موقعیت های خاص و شرایط همراه در کره جنوبی و امارات و همچنین نقش FRG مورد تردید قرار نگرفت.

تنها تعداد کمی از روزنامه‌ها از اینکه سومین کشور بزرگ تولیدکننده نفت در جهان با فرصت‌های فراوان برای تولید انرژی خورشیدی، انرژی هسته‌ای از همه چیز را به عنوان یک گزینه انرژی انتخاب می‌کند، ابراز شگفتی کردند. این واقعیت که تمایل به داشتن تسلیحات هسته‌ای در نهایت می‌تواند پشت این جهت‌گیری استراتژیک باشد، در سطح وسیعی مورد بحث قرار نگرفت.

درخشش شرکت های کره جنوبی: سفارش اصلی برای ساخت رآکتور هسته ای

ارزش ساخت چهار راکتور نسل سوم 1400 مگاواتی آوریل 20 میلیارد یورو است. سفارشات بعدی به ارزش 14 میلیارد یورو در حال انجام است. اولین راکتور قدرت پیشرفته قرار است در سال 2017 به صورت آنلاین راه اندازی شود و تا سال 2020 تعداد بیشتری از این رآکتورها عرضه شوند. کنسرسیوم مناقصه کره جنوبی در اطراف KEPCO (شرکت برق کره) شامل مهندسی و ساخت و ساز هیوندای، سامسونگ C&T و صنایع سنگین دوسان و همچنین شرکت مستقر در ایالات متحده Westinghouse Electric که متعلق به شرکت ژاپنی توشیبا است. ، قیمت پیشنهادی کره جنوبی حدود 16 میلیارد دلار کمتر از قیمت رقابت های فرانسه بود "(1).

در کره جنوبی در حال حاضر 20 نیروگاه هسته ای در حال بهره برداری و پنج نیروگاه در حال ساخت هستند. این کشور به همراه ژاپن و تایوان دارای بیشترین تراکم نیروگاه های هسته ای در جهان از نظر جمعیت است. با این حال، از میان راکتورهای APR 1400، تنها یک راکتور در ژوئیه 2009 در دست ساخت بود و سه راکتور "در شرف شروع" بودند (2).بنابراین کره جنوبی تاکنون هیچ تجربه عملیاتی با این نوع راکتور و امیران کامل نداشته است. ادعاها در مورد خواص ایمنی عالی این راکتورهای خریداری شده هنوز باید در عمل ثابت شود. با این حال، در گذشته، کره جنوبی نسبت به امنیت و حقیقت در مورد انرژی هسته ای خیلی سختگیر نبوده است.

کره جنوبی قوانین امنیتی جهانی را نادیده گرفت

البرادعی مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نیز در گزارشی از اواسط نوامبر وضعیت کره جنوبی را خلاصه کرد و خاطرنشان کرد که این کشور آزمایش‌ها و فعالیت‌های مختلفی را بین سال‌های 1982 و 2000 انجام داده است. که باعث شد آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارش نشود، همانطور که طبق توافقنامه پادمانی که شامل تبدیل اورانیوم و غنی‌سازی آن و همچنین جداسازی پلوتونیوم می‌شود، لازم بود.

در چند سال گذشته، بازرسان در وین آشکارا با اطلاعات نادرست از بین رفته بودند. به عنوان مثال، در پایان سال 2002 و در آوریل 2003، مقامات اتمی می خواستند از مرکز تحقیقات لیزری در موسسه تحقیقات انرژی اتمی کره در Kaeri در Daejeon بازدید کنند، اما اجازه این کار به او داده نشد. در اسفندماه سال جاری بازرسان پذیرفته شدند، اما اجازه نمونه برداری نداشتند. بیان شد که برنامه تحقیقاتی شامل مواد هسته ای نمی شود. با این حال، در 23 اوت، اعلام شد که اورانیوم واقعاً جدا شده است. "(3)" در گزارشی از اواسط نوامبر، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA)، البرادعی نیز خلاصه‌ای از این موضوع را بیان کرد. وضعیت در کره جنوبی بیان می‌کند که این کشور آزمایش‌ها و فعالیت‌های مختلفی را بین سال‌های 1982 و 2000 انجام داد که به آژانس گزارش نداد، همانطور که طبق توافقنامه پادمان موظف بود انجام دهد. این شامل تبدیل اورانیوم و غنی سازی آن و همچنین جداسازی پلوتونیوم است. (4)

مواد رادیواکتیو، طرح های ساخت و ساز و کمک از FRG

FRG مستقیماً در این فرآیندها دخالت دارد. زیرا در 11 آوریل 4، گنشر و ریزنهوبر یک قرارداد همکاری ده ساله و بعداً تمدید شده (1986) با کره جنوبی امضا کردند: "... با درک مزایای بی شمار همکاری در استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای ...". این همکاری در استفاده از انرژی هسته‌ای شامل تبادل دانشمندان و کارکنان تحقیقاتی و همچنین «تحویل طرح‌ها، نقشه‌ها و مشخصات» است. به ویژه جالب: "انتقال مواد، مواد هسته ای (!)، تجهیزات، سیستم ها و فناوری برای برنامه ریزی، راه اندازی و راه اندازی نیروگاه های هسته ای و سایر سیستم های هسته ای و تاسیسات تحقیقاتی" (صفحه 5). این معاهده حتی در صورت رعایت تدابیر امنیتی پیش بینی شده در آژانس بین المللی انرژی اتمی، انتقال «مواد هسته ای» به کشورهای ثالث را مجاز می داند (صفحه 323).

هنگامی که در سال 2005، تریتین، وزیر محیط زیست فدرال، ائتلاف قرمز-سبز را ترغیب کرد که توافقنامه همکاری را به روشی غیرهسته ای لغو یا اصلاح کند، وزیر اقتصاد وقت، کلمنت، جنگ چریکی را علیه شریک ائتلاف سبز ترتیب داد. وی فسخ قرارداد را «یک سیگنال اشتباه برای صنعت صادرات» می دانست (6). اما در توافقنامه ائتلاف قرمز-سبز در سال 2002 آمده است: «قراردادها با سایر دولت‌ها که در خدمت ارتقای انرژی هسته‌ای هستند، با هدف تعیین اینکه آیا باید لغو یا انطباق شوند، بررسی می‌شوند. کلمنت، لابی‌گر هسته‌ای ترجیح می‌دهد چنین بندهای قراردادی را نادیده بگیرد. به هر حال در مورد اراده اکثریت مردم برای حذف تدریجی هسته ای.

در همین حال، شریک جوان سابق کره جنوبی پس از به دست آوردن دانش و مواد مربوطه از FRG، سیگنال های صادراتی خود را ارسال می کند. در نتیجه گسترش مواد با درجه سلاح های هسته ای در سراسر جهان در حال افزایش است.

رژیم استبدادی فئودالی از شکل مناسب انرژی استفاده می کند

امارات متحده عربی که از نظر وسعت به اندازه اتریش است، در مجموع از هفت امارت تشکیل شده است که دو مورد از آنها اهمیت ویژه ای دارند. دبی که در سال 2009 وارد املاک و مستغلات شد و در مشکلات مالی قرار داشت و ابوظبی ثروتمند که دستور ساخت نیروگاه های هسته ای در کره جنوبی را داد.

"بر اساس برآوردهای خود، امارات باید تا سال 2020 تولید مجموعه نیروگاه های خود را دو برابر کند و به 40.000 مگاوات برساند. دلایل آن ورود به صنایع انرژی بر مانند تولید مواد شیمیایی و آلومینیوم و همچنین رشد قوی جمعیت است. سبک زندگی مجلل. از ساکنان مرفه، برای تهویه مطبوع یا استخر خود، البته تاکنون، امارات تقاضای فزاینده برق را عمدتاً با نیروگاه‌های جدید گازسوز برآورده کرده است. در خارج از کشور به جای سوزاندن آن با قیمت های یارانه ای در نیروگاه های داخلی اعراب به انرژی های تجدیدپذیر اعتماد ندارند - علیرغم موقعیت جغرافیایی مطلوب منطقه کویری. ویترین پروژه های فردی مانند شهر بدون آلایندگی مصدر که در حال حاضر در نزدیکی ساخته شده است. دبی، چیزی را تغییر نده» (7).

موقعیت ژئواستراتژیک امارات متحده به شدت انفجاری است. واقع در مسیر کشتیرانی در خلیج عمان، اختلافاتی با ایران قدرتمند بر سر برخی جزایر کوچکتر وجود دارد. اگر یک قدرت هسته ای در خاورمیانه به مناطق بحران زده عراق، اسرائیل/فلسطین و ایران اضافه شود، این امر عواقب گسترده ای خواهد داشت.

دبی: پایگاه شبکه خان برای لوازم جانبی سلاح های هسته ای

علاوه بر این، امارت دبی برای چندین دهه نقش بسیار مشکوکی را به عنوان مرکزی برای اجزای سلاح هسته ای ایفا کرده است: "طبق گزارش اداره پلیس جنایی گمرک کلن (ZHA)، "معاملات داغ" نیز از طریق امارات انجام می شود. منطقه فری جبل علی نقش برجسته ای در این امر ایفا می کند 'در دبی گزارش شده است که بیش از 2000 شرکت در آنجا مستقر هستند که همه کالاهای تحویلی را از حوزه "کالاهای دو منظوره" به ایران و همچنین به لیبی، شمال ارسال می کنند. کره، پاکستان و سوریه "(8).

یک منطقه آزاد تجاری (JAFZ)، که در آن، اجزای هسته‌ای نظامی و غیرنظامی به جلو و عقب رانده می‌شوند، در مجاورت واحدهای غول پیکر جدید انرژی هسته‌ای. خیلی چیزها جمع می شود. "پدر بمب اتمی پاکستان" عبدالقیدیر خان (9) همیشه برخی از شرکای تجاری شبکه خود را در دبی مستقر می کرد. در امارات متحده که تقریباً 80 (!) درصد جمعیت آن را هندی‌ها، پاکستانی‌ها، بنگلادشی‌ها، ایرانی‌ها و غیره (عمدتاً استثمار شده و بی‌حقوق) تشکیل می‌دهند، به این امر توجهی نشد.

شرکت آمریکایی مریدیوم که شعبه آن در والدورف (آلمان) با نرم افزار خود سعی در بهینه سازی ساختمان آفریقای جنوبی برای PBMR دارد، البته شعبه ای در دبی دارد.

امارات متحده یک سلطنت مشروطه است که در آن خانه های حاکمه قدیمی امیران اداره می شوند. و آنها به آزادی مطبوعات و کنترل دموکراتیک فکر نمی کنند: "در فهرست آزادی مطبوعات، امارات متحده عربی تنها شصت و نهمین است. اکنون این کشور سلطنتی دوباره نشان می دهد که در مورد آزادی بیان چه فکر می کند: معروف ترین روزنامه این کشور نیست. اجازه داده شد تا سه هفته ظاهر شود - به دلیل توهین به خانواده حاکم "(69).

علیرغم رکود تجارت جهانی، صادرات آلمان به امارات 40 درصد افزایش یافت و به 8,1 میلیارد یورو رسید. (11) ابوظبی سهام دایملر را در مارس 2009 خریداری کرد و با 9,1 درصد از سهام این شرکت به بزرگترین سهامدار واحد تبدیل شد. به گزارش "Konkret"، دولت کوچک نیز به طور گسترده وارد صنعت تسلیحات آلمان (تیسن کروپ) شده است. مانورهای مشترک نیروی هوایی با نیروهای مسلح از سال 2005 در ابوظبی برگزار می شود. با این حال، به زودی، خلبانان جنگنده به دلیل نیروگاه‌های هسته‌ای جدید هنگام چرخش باید کمی مراقب باشند... و گرهارد شرودر، صدراعظم سابق، بالاتر از همه چیز بر تخت نشسته است. او رئیس انجمن دوستی آلمان و امارات است. اما در گذشته، امارات دوستی های کاملا متفاوتی را پرورش داد: زمانی که هنوز موضوع بیرون راندن اتحاد جماهیر شوروی قدیمی از افغانستان بود، تنها سه کشور رژیم طالبان اسامه بن لادن را به رسمیت شناختند: پاکستان، عربستان سعودی و امارات.

آژانس انرژی جایگزین به عنوان برگ انجیر

دروغ و جسارت باورنکردنی پشت گزینه انرژی هسته ای امارات متحده عربی با این واقعیت نشان می دهد که در 16 و 17 ژانویه 2010، رویداد پیشرو جهان، اجلاس جهانی انرژی آینده، در ابوظبی برگزار می شود. همچنین از 16 تا 23 ژانویه 2010 "برنامه رهبران انرژی جوان آینده" (برنامه جوانان پیشرو در زمینه انرژی های آینده) و همچنین اعطای "جایزه انرژی آینده زاید" (جایزه زاید برای انرژی ها) از آینده) در 19 ژانویه 2010 و نشست گروه مشورتی تغییرات آب و هوایی دبیرکل سازمان ملل متحد در 22 و 23 ژانویه.

یکی از دلایل این فعالیت ها را می توان در این واقعیت جستجو کرد که ابوظبی از سال 2009 مقر آژانس بین المللی انرژی های تجدیدپذیر، IRENA (آژانس بین المللی انرژی های تجدیدپذیر) بوده است. سال گذشته امارت به عنوان یک رقیب بر بن پیروز شد. آژانس ایالتی "Germany Trade & Invest"، آژانس توسعه اقتصادی جمهوری فدرال آلمان، وظیفه ایرنا را اینگونه تعریف می کند: "وظیفه اصلی ایرنا حمایت از کشورهای صنعتی و در حال توسعه با چارچوب اداری برای تقویت انرژی های تجدیدپذیر و انرژی های تجدید پذیر خواهد بود. در حال توسعه مهارت ها." (12) - برای تأکید بر جدی بودن این نگرانی، کشور میزبان ابوظبی، تنها چند ماه پس از نصب این آژانس معروف انرژی جایگزین، چهار نیروگاه هسته ای جدید سفارش می دهد و علاوه بر آن متعهد به دنبال کردن میان مدت هسته ای اضافی است. سفارشات بالا!

آژانس توسعه تجارت BRD "Germany Trade & Invest" آشکارا اذعان می کند که انرژی های جایگزین در امارات متحده عربی چقدر خوب هستند: "بعید است که کشورهای شورای همکاری خلیج فارس (13) به یک بازار برتر برای انرژی های تجدید پذیر تبدیل شوند. به نفع تولیدکنندگان نفت نیست که با درگیر شدن بیش از حد در انرژی های تجدیدپذیر، قیمت نفت را از بین ببرند. از سوخت های زیستی، بلکه در مورد انرژی های تجدیدپذیر."

«خبرگزاری امارات، WAM» گویی در تمسخر در مورد تولید تئاتر پوچ کنگره های بین المللی انرژی های جایگزین در سرزمین عجایب هسته ای نوشت: «... و بدین ترتیب جایگاه محکم امارت ابوظبی را به عنوان یک کشور برتر تأیید می کند. مرکز و مرکز انرژی های تجدیدپذیر» (14). این بلندگوهای امیران اجازه ندارند چیز دیگری بنویسند: در رژیم فئودالی قرون وسطی، سانسور مطبوعات از جمله استفاده از اینترنت وجود دارد. چه شرایط بهشتی برای صنعت هسته ای!

مصدر: سراب

امارات در تلاش است تا با برگ انجیر دیگری وجهه نفتی و هسته ای خود را بهبود بخشد. شهر مصدر که گفته می شود CO2 خنثی است، قرار است تا سال 22 با مبلغ 2018 میلیارد یورو تکمیل شود. علیرغم مصرف انرژی اقتصادی برنامه ریزی شده و محافظت یکپارچه از خورشید از طریق ساخت سایه، این مفهوم یک بعدی و غیر قابل انعطاف باقی می ماند. فضاهای مجزای برنامه ریزی شده برای زندگی، کار و تفریح، امروزه توسط برنامه ریزان شهری به عنوان الگوهای شکست خورده دیروز تلقی می شود. برنامه ریزی شده 50.000 مسافری که باید با ماشین و اتوبوس از حدود 100 کیلومتر دورتر به محل کار بروند، شوخی بدی است! همه اینها بسیار تکنوکراتیک است و به شیوه ای انسانی برنامه ریزی نشده است (15).

در اوایل سال 1975، موری بوکچین، اکوآنارشیست، اظهار داشت که «فناوری جایگزین» در دست شرکت‌های سرمایه‌داری به دستکاری تکنوکراتیک تنزل می‌دهد و در عین حال اهداف رهایی‌بخش را کنار می‌گذارد:

"هم اکنون، چشم انداز فناوری جایگزین توسط این رانش، به ویژه توسط پروژه های بزرگ برای " مهار" خورشید و باد، آلوده شده است. مناطق وسیع بیابانی چنین پروژه هایی چیزی جز تمسخر «فناوری جایگزین» نیستند.

با توجه به ابعادشان، به روشی تقریبا کلاسیک معمولی هستند. این امر هم از نظر ماهیت غول‌پیکر و هم از نظر میزان تشدید تقسیم کار متمرکز بوروکراتیک ملی که قبلاً آغاز شده صادق است.» (16)

انرژی جایگزین فناوری نیست که بتوان آن را خودسرانه با اشکال دیگر انرژی مبادله کرد، بلکه باید در رابطه آن با سیستم اجتماعی و سیاسی که در آن وجود دارد، دیده شود. بوکچین گفت: "انرژی جایگزین" - اگر بخواهد شالوده ای برای یک فناوری زیست محیطی جدید ایجاد کند - باید متناسب با ابعاد انسانی باشد. به زبان ساده تر، این بدان معنی است که غول شرکت ها با کارخانه های صنعتی عظیم و غیرقابل مدیریت خود. باید با واحدهای صنعتی کوچک جایگزین شود که برای مردم قابل مدیریت باشد و مستقیماً توسط آنها مدیریت شود.» (17)

موقعیت ژئواستراتژیک

بدتر شدن وضعیت یمن در چند صد کیلومتری جنوب، مشکلات بیشتری را در آینده ایجاد خواهد کرد. یمن در ساختار اجتماعی و سیاسی ناپایدار خود بسیار شبیه افغانستان است. بنابراین جای تعجب نیست که جنگجویان القاعده پس از شکست های شدید در پاکستان و عربستان سعودی پایگاه خود را در اینجا ایجاد کردند. - موقعیت طبیعی در شبه جزیره عربستان (...) واکنش آمریکا به این تهدید واقعی با تسلیح قدرت مرکزی یمن و مشارکت مستقیم - هنوز محدود - در نبرد نظامی علیه اسلام‌گرایان یمن موفق‌تر از هندوکش، حداقل می توان در آن شک کرد.» (18). با وجود این همه مواد منفجره در منطقه، وضعیت صنعت هسته ای ممکن است از دو جهت حتی بهشتی باشد...

بدون گزینه‌های کنترل دموکراتیک (به همان اندازه که محدود هستند) و با یک حکومت دیکتاتوری، این خطر افزایش می‌یابد که مسائل امنیتی در تأسیسات هسته‌ای شلخته شود و مواد با درجه بمب اتمی به دست جنایتکاران بیفتد. همه چیزهایی که سال ها درباره آن هشدار داده شده بود، اکنون در حال وقوع است. این دیگر فقط دایره انحصاری قدرت‌های بزرگ و متوسط ​​اصلی نیست که به انرژی هسته‌ای تکیه می‌کنند، بلکه اکنون کشورهای کوچک ریسک‌پذیر، شاهزادگان قبیله‌ای و حاکمان مستبد در مناطق بحرانی و همچنین اقتصادهای نوظهوری که مایل به حرکت به سمت بالا هستند نیز هستند. ، مواد سازگار با بمب اتمی را کنترل کنید. جن بالاخره از بطری بیرون آمد!

ملاحظات:

1. 1. ntv از 27 دسامبر 12
2. 2. "فکت شیت" اوت 2009، انجمن هسته ای سوئیس
3. 3. Neue Züricher Zeitung 26 نوامبر 11
4. 4. atw، فوریه 2004، صفحه 119
5. 5. http://untreaty.un.org/unts/60001_120000/23/24/00045154.pdf
6. ششمین TAZ در 6 مارس 16
7. 7. فایننشال تایمز آلمان از 8 سپتامبر 9
8. 8. Saar-Echo از 26 اوت 8
9. 9. ببینید بخشنامه THTR شماره 111 و بخشنامه THTR شماره 118
10. 10. فایننشال تایمز آلمان، 6 جولای 7
11. 11. Jörg Kronauer در "Konkret"، ژانویه 2010
12. 12. http://www.gtai.de/DE/Content/SharedDocs/Links-Einzeldokumente-Datenbanken/fachdokument.html?fIdent=MKT200908258011
13. 13. کشورهای شورای همکاری خلیج فارس: عربستان سعودی، کویت، قطر، بحرین، عمان و امارات متحده عربی
14. 14، 23 دسامبر 12: http://www.uaeinteract.com/german/
15. 15. نگاه کنید به: وستا نله زارع در "فریتاگ" از 21 ژانویه 1.
16. 16. موری بوکچین «اشکال آزادی»، Verlag Büchse der Pandora، 1977، صفحه 53.
17. 17. رجوع کنید به (1)، صفحه 56
18. ششمین TAZ در 18 مارس 4

سایت ساخت و ساز دو بلوک زغال سنگ C و D درست در کنار THTR در Uentrop برای مدتی با ما باقی خواهد ماند، زیرا تاخیرهای غیر قابل ملاحظه ای در تکمیل وجود نداشت. همانطور که WA در 19 فوریه 2 گزارش داد، نیروگاه زغال سنگ تا اواسط سال 2010 به بهره برداری نخواهد رسید. ترک در درزهای جوش کشف شد. اکنون سازه های موجود باید دوباره تخریب و با ساخت و سازهای جدید جایگزین شوند.

فروریختن یک دودکش به ارتفاع 60 متر در نیروگاه پیرولیز نیروگاه قدیمی (!) زغال سنگ در دسامبر 2009، امنیت THTR از کار افتاده را مطرح می کند. از این گذشته، نزدیکی آن مملو از جرثقیل های ساختمانی بلند، سازه ها و به زودی دو برج خنک کننده به ارتفاع 165 متر است. اگر اینها روی راکتور بیفتند چه؟

بیایید با دودکشی بمانیم که در 10 دسامبر 12 فروریخت و به سه قسمت تقسیم شد و خسارت قابل توجهی به بار آورد. WA در 2009 دسامبر 11 نوشت: "قطعه بالایی روی یک ترانسفورماتور افتاد، قطعه وسط به سقف بلوک C برخورد کرد. چرا قسمت پایین دودکش حوالی ساعت 12:2009 بعد از ظهر شکسته شد. RWE - سخنگوی RWE هنوز مشخص نیست. فرض اولیه مبنی بر اینکه پس از گرم شدن بیش از حد آتش زدایی وجود دارد را پشتیبانی نمی کند. (...) RWE می گوید که روشن و خاموش کردن سیستم منجر به نوسانات ولتاژ در شبکه عمومی برای مدت کوتاهی شد. اثرات آن بر محیط زیست را می‌توان رد کرد.

خبرگزاری DDP در 11 دسامبر 12 نوشت: "به دلایلی که تاکنون نامشخص است، آتش سوزی در سیستم پیرولیز نیروگاه رخ داده بود. آنجا بیش از حد گرم شده بود. در نتیجه آتش سوزی در دودکش شروع شد. دودکش. سقوط کرد و روی ساختمان نیروگاه سقوط کرد که به شدت آسیب دید.»

خسارت وارده در محدوده شش رقمی یورو بوده است. دودکش به سمت THTR کج شد. اگر ساختمان THTR مورد اصابت قرار می گرفت چقدر آسیب می دید؟ طی دو سال آینده، به دلیل تأخیرها، فعالیت های ساخت و ساز زیادی در مجاورت THTR انجام خواهد شد و حتی پس از آن نیز کاملاً مشخص نیست: «سقوط از روی زمین» نیز می تواند در عملیات عادی کارهای زیادی انجام دهد. .

در 24 آوریل در ساعت 12.30:XNUMX بعد از ظهر، دمو مرکزی NRW به محل ذخیره موقت Ahaus در ایستگاه قطار Ahaus آغاز می شود. ما می خواهیم حادثه چرنوبیل را به یاد بیاوریم و خواهان توقف فوری هسته ای هستیم.

NRW مرکز صنعت هسته ای است، به همین دلیل است که ما لازم می دانیم که در اینجا در Münsterland مثالی بزنیم.

• محل ذخیره موقت در آهاوس واقع شده است. ما انتظار داریم 1800 کانتینر با تشعشعات کم و متوسط ​​زباله های هسته ای، 152 کانتینر کرچک مانند از Jülch و 150 کانتینر اتمی از La Hague.
• در گرونائو، 20 کیلومتر دورتر، کارخانه غنی‌سازی اورانیوم اورنکو وجود دارد، جایی که یکی از کارمندان اخیراً به مواد رادیواکتیو آلوده شده است.
• حمل و نقل اورانیوم در حال حاضر به طور منظم در بزرگراه ها و راه آهن از طریق نوردراین-وستفالن تردد می کند.
• در دویسبورگ یک کارخانه تهویه زباله هسته ای از GNS (انجمن خدمات هسته ای) وجود دارد.
• در مرکز تحقیقاتی یولیخ، تحقیقات هنوز بر روی راکتور با دمای بالا در حال انجام است. هیچ کس نمی داند با خرابه های AVR آلوده چه کند.

پس از اینکه لورنز ما در سال گذشته، تنها با 32,8 درصد از سمت پارلمانی خود را از دست داد، سپس مجبور شد وارد زندگی حرفه ای خصمانه شود. او در گزارش خود به "مدیر پرونده" خود WA در 4 فوریه 2 در مورد ادغام حرفه ای خود به عنوان مشاور مدیریت نوشت: "مشتریان من شرکت های متوسط ​​​​با نوآوری های فنی هستند. من در مورد همه چیز از مشاوره استراتژیک گرفته تا ارتباطات مشاوره می دهم." اما عمل اجباری قدیمی او برای انجام یک کار ناشایست چه شد؟ با انرژی مخرب خود به کجا می رود و دیگر اتم ها را نمی شکافد؟ - به عنوان مدیر عامل یک شرکت املاک و مستغلات، او اکنون خانه جدیدی را در مکانی تقریباً به همان اندازه در معرض دید یک مغازه اسلحه فروشی قرار می دهد که به مکان شلوغ آن در مرکز شهر نیمه شهر همم اعتراض کرد. پس به خودش وفادار می ماند: هر سال یک کار بد خوب.

می توانید قسمت های بیشتری از این سریال محبوب را در نسخه های قدیمی تر پیدا کنید: 

بخشنامه THTR شماره 126

بخشنامه THTR شماره 103

بخشنامه THTR شماره 96

بخشنامه THTR شماره 95

بخشنامه THTR شماره 87

***

بالای صفحه

***

***

بالای صفحه

***