خبرنامه های THTR از سال 2007

***

خبرنامه THTR شماره 111، مارس 2007

مقاومت ما در حال ملموس تر شدن است

تظاهرات 400 نفر در 3 فوریه 2007 در مونستر نه تنها علیه برنامه‌های توسعه در تأسیسات ذخیره موقت عنصر سوخت آهاوس، کارخانه غنی‌سازی اورانیوم (UAA) در گرونائو و حمل‌ونقل اورانیوم به آنجا بود، بلکه صراحتاً شامل اعتراض نیز می‌شد. در برابر رنسانس خط راکتور با دمای بالا. در 17 ژانویه، هورست بلوم، به دعوت جامعه آموزشی SALZ و WASG / PDS دورتموند، در مورد نقش ویژه ای که نوردراین-وستفالن و منطقه روهر شرقی در برقراری مجدد ورشکستگی HTR در سراسر جهان ایفا می کنند، سخنرانی کرد. فن آوری. جنبش ابتکاری شهروندان علیه نیروگاه های هسته ای غیرحزبی است، اما اگر احزاب از ما اطلاعات می خواهند یا حتی با ما همکاری می کنند، این چیز خوبی است.

Uhde در تمرکز

در دورتموند، شرکت Uhde و ساخت خط لوله فشار قوی Essener (EHR) با شعبه دورتموند خود در ساخت راکتور مدولار بستر Pebble (PBMR) در آفریقای جنوبی مشارکت دارند. قابل درک است که در ابتدا نیاز خاصی به بحث در دورتموند وجود داشت. درک این موضوع که پول درآوردن با ساختن یک فناوری مرگ به سادگی غیراخلاقی است، باید چندین مرحله را در مغز اتحادیه‌گرایان طی کند، قبل از اینکه پنی (امیدوارم) سقوط کند.

صداهای انتقادی درباره تعهد هسته ای اوهده در حال افزایش است. در 19 ژانویه 1، در سخنرانی خود در مجمع سهامداران ThyssenKrupp، از جمله Uhde، انجمن چتر سهامداران مهم به ساختمان برنامه ریزی شده THTR در آفریقای جنوبی در حضور حدود 2007 سهامدار به تفصیل اشاره کرد: "چیزی کمتر از صلح نوبل نیست. برنده جایزه و اسقف اعظم دزموند توتو گفت: "ما به انرژی هسته ای نیاز نداریم. جهان به انرژی هسته ای نیازی ندارد. آوردن مرگ ناشی از تشعشعات به نسل های حال و آینده نابخشودنی است." این نقل قول از بروشور Earthlife Africa در سال 2.000، What You Need گرفته شده است. درباره برنامه هسته‌ای آفریقای جنوبی بدانید Earthlife Africa یکی از سازمان‌های موجود در فهرست طولانی و چشمگیر مخالفان ملی این پروژه است. شما می‌نویسید: «ESKOM، شرکت انرژی آفریقای جنوبی، شریک قابل اعتمادی نیست. در آغاز سال 2002، منطقه کیپ با قطعی شدید برق گرفتار شد و تنها به سختی از یک حادثه بزرگ راکتور در نیروگاه هسته‌ای کوبرگ در نزدیکی کیپ تاون نجات یافت. یکی از دلایل ظاهراً پیچ و مهره ای بود که به یک توربین آسیب رساند. تعمیر و نگهداری ناکافی در نیروگاه هسته ای نیز به این مشکل کمک کرد. به دلیل خرابی ها، همیشه بین ESKOM و مرجع ملی اتمی - NNR اختلاف وجود دارد که ESKOM را به سهل انگاری در مدیریت سیستم متهم می کند. (...)."

همچنین در این زمینه جالب است که معامله توسط شرکت مادر Uhde، ThyssenKrupp برای تامین تجهیزات الکترونیکی نظامی برای ناوچه های نظامی به آفریقای جنوبی - از جمله اتهامات فساد اجباری که دادستان عمومی دوسلدورف در حال بررسی است - در این سخنرانی مورد بحث قرار گرفت. بنابراین این شرکت "پاک" چندین آهن کشنده در آتش دارد.

برای ما به عنوان یک ابتکار عمل شهروندان THTR بسیار خوشحال کننده بود که چندین گروه مایل بودند از Uhde به عنوان نقطه شروع رژه ماشین تا تظاهرات در مونستر استفاده کنند و بنابراین در عمل از کار ما حمایت کنند. قبل از Uhde و در دو گردهمایی موقت در Lünen و Lüdinghausen، سخنرانان مختلف چندین بار به مشکل فناوری HTR پرداختند و چاپ مجدد بخشنامه THTR در Uhde بین علاقه‌مندان توزیع شد. در حالی که ما جلوی در ورودی روبروی Uhde ایستاده بودیم، یکی از سخنگویان Uhde به WDR فیلمبرداری دستور داد که محل شرکت را ترک کنند و از راه دور در پیاده رو به کار خود بروند. البته امیدواریم که اوهده به رفتار بسیار غیردوستانه خود با نمایندگان رسانه ها ادامه دهد... متأسفانه سبزهای دورتموند در تظاهرات دورتموند شرکت نکردند، اگرچه دفتر، تقریباً همه مقامات منتخب، مناطق و گروه های کاری دعوت شده بودند. در ده ها ایمیل در زمان مناسب. در اینجا ما باید در آینده کمی پرانرژی تر "در بزنیم". واکنش رسانه ها در شهرهای مختلف، از جمله چندین گزارش تلویزیونی به وقت محلی دورتموند و مونستر، بسیار دلگرم کننده بود. همچنین باعث خوشحالی است که بیش از 40 نفر در تجمع میانی در لونن شرکت کردند و تمایل خود را برای شرکت در فعالیت های بعدی نشان دادند.

طرف مقابل هم بیکار نیست. EHR در تلاش است تا بر سیاست به شیوه ای هدفمند و مستقیم تأثیر بگذارد تا با ساخت نیروگاه های هسته ای تجارت بیشتری انجام دهد. به عنوان مثال، همپلمن، سخنگوی گروه پارلمانی SPD در سیاست انرژی، سال گذشته برای یک گفتگوی اطلاعاتی از EHR بازدید کرد که مجله کارمند NEWS 2/2006 در مورد آن گزارش داد. او "... تحت تاثیر صلاحیت تکنولوژیکی و امکانات تولید پیچیده EHR قرار گرفت. (...) تصمیم سیاسی در آلمان برای حذف تدریجی فناوری نیروگاه های هسته ای برای شرکت ها مضر و از نقطه نظر فناوری غیرقابل درک است. مورد عملی استفاده داخلی و فرصت‌های صادراتی در بازار انرژی جهان مستقیماً مرتبط است و برای آینده تعیین‌کننده است.(...) آقای همپلمن استدلال‌ها را با خود به برلین می‌برد، جایی که امیدواریم به تغییر در سیاست انرژی در این کشور کمک کنند. آلمان." - از شما برای کلمات صریح در مورد نحوه اتخاذ تصمیمات سیاست انرژی در اینجا در FRG سپاسگزارم. و اکنون می دانیم که وقتی فرصت پیش بیاید، ما نیز باید به طور قاطع به آقای همپلمن بگوییم. بنابراین ما در مقاومت خود در دورتموند و منطقه روهر شرقی یک قدم فراتر رفته ایم. در اینجا، جایی که صنعت هسته‌ای تا کنون به‌طور گسترده‌ای بدون توجه به تولید و کار کردن بخش‌های منفرد برای فناوری مرگ می‌پردازد، ما باید شروع کنیم، آنها را به کار بگیریم و مردم را بسیج کنیم. دروازه های کارخانه دیگر سرزمین آرامی برای صنعت هسته ای نیست!

گل هورست

یکی از دلایل مهم تظاهرات در 3 فوریه حمل و نقل خطرناک اورانیوم متعدد به گرونائو بود. سال گذشته، اعضای ابتکار شهروندان ما، مجهز به چکمه، چراغ قوه و دوربین، اغلب شب‌ها برای بازرسی از تدابیر امنیتی در هام نزدیک ایستگاه قطار بیرون می‌رفتند. اما چنین چیزی وجود نداشت! از آنجایی که دفتر شهردار XNUMX تلاش برای تماس و گفتگو را بلعید، اکنون نشان می دهیم که می توانیم کارهای مختلفی انجام دهیم. اکنون دولت اجازه دارد از طریق یک کاتالوگ سه صفحه ای و مفصل از سوالاتی که ما به کمیته شکایات ارسال کرده ایم کار کند. قبلاً در Westfälischer Anzeiger، روزنامه یکشنبه و رادیو Lippwelle گزارش شده است. ما حق داریم در جلسه آتی کمیته صحبت کنیم و البته در مورد پاسخ مدیریت اظهار نظر خواهیم کرد و در صورت لزوم سوالات بیشتری خواهیم پرسید. در اینجا ما فقط "پیشگفتار" را چاپ می کنیم، کل پرسشنامه را می توان در وب سایت ما یافت:

قطارهایی با هگزافلووراید اورانیوم بسیار خطرناک (UF-2001) در مسیر کارخانه غنی سازی اورانیوم گرونائو (UAA) حداقل از سال 6 از شهر هام عبور می کنند. دره موزل) و از طریق تریر، کوبلنز از طریق راینلند حرکت می کنند. و منطقه روهر برای استراحت شبانه در هام.

اعضای Hamm e. V. دریافت که هر 2 تا 3 هفته یک چنین قطار چندین ساعت را در محوطه ایستگاه می گذراند و ممکن است جابه جا شود. برخی از واگن ها با برزنت پوشیده شده اند، برخی نه. فقط علائم هشدار دهنده کوچک با علائم رادیواکتیویته روی شاسی وجود دارد. علاوه بر واگن‌های حاوی مواد رادیواکتیو، سایر واگن‌هایی که ممکن است با مواد شیمیایی بارگیری شده باشند، مشاهده شدند. با نگرانی شدید چندین بار متوجه شدیم که حتی در شب نیز هیچ نگهبان یا پلیسی در مجاورت قطار اورانیوم وجود ندارد. اما در مجاورت این محموله هسته‌ای قطارهای مسافربری با تعداد زیادی از ریل‌ها عبور کردند.

بر اساس اطلاعات Westfälische Rundschau در 13 دسامبر 12، 2006 واگن در سال به کارخانه غنی سازی اورانیوم گرونائو می رسد (که یک سوم آن متعلق به تامین کنندگان انرژی RWE Energie و E.ON Kernkraft از طریق شرکت Uranit است). با این حال، این تنها در مورد مقدار فعلی جداسازی اورانیوم 260 تنی صدق می کند. پس از تاییدیه صادر شده در سال 1800 برای توسعه تاسیسات هسته ای تا 2005 تن کار جداسازی اورانیوم، مقدار هگزافلوراید اورانیوم مورد انتقال نیز خیلی زود چند برابر خواهد شد و پتانسیل خطر مجدداً افزایش چشمگیری خواهد داشت.

هنگامی که UF-6 از مخازن واگن ها خارج می شود، با رطوبت موجود در هوا واکنش داده و اسید هیدروفلوئوریک بسیار سمی را تشکیل می دهد. این اسید هیدروفلوئوریک تهاجمی تر از اسید گوگرد، نیتریک یا هیدروکلریک اسید است و حتی در مقادیر کم کشنده است. می تواند از طریق راه های هوایی و پوست جذب شود. این ماده به دلیل حالت گازی خود به سرعت در محیط پخش می شود.

برای افزایش سود RWE باید ارزان، ارزان و ارزان باشد. ما در مورد محافظت از راکتور ورشکستگی THTR صحبت می کنیم. تا کنون 18 نگهبان توسط شرکت Wach-und Kontrolldienst Nord (Wako) استخدام شده‌اند که بر اساس "Westfälischer Anzeiger" مورخ 21 دسامبر 12 "در برخورد با کارکنان معتبر و منصفانه" است. بدیهی است که این شرکت برای RWE بسیار گران شده است و از ابتدای سال 2006 "غول صنعت Dussmann این سرویس را در اختیار خواهد گرفت". رالف بولن، مدیر منطقه Ver.di به WA گفت: "وضعیت در حال حاضر بسیار دشوار است. من نگران همکارانم و نظارت بر سیستم ها هستم." محافظان جدید THTR، که برخی از آن‌ها قدیمی‌ها خواهند بود، احتمالاً دیگر «حقوق بالای 2007 یورویی» در صنعت فعلی خود را دریافت نخواهند کرد، اما باید به کمتر راضی شوند. و همه می دانند که این چه نوع عواقبی خواهد داشت: دستمزد کمتر به معنای کیفیت کمتر، به معنای محافظت ضعیف تر از خرابه های هسته ای. RWE در حال تلاش برای صرفه جویی در امنیت خود است. با بیش از 12 میلیون یورو، از کار انداختن THTR به اندازه کافی گران است. و تنها در دو سال، هزینه تحویل عملیات از رده خارج شده مجدداً مورد مذاکره قرار خواهد گرفت. البته مالیات دهنده مجاز است بیشتر آن را بپردازد. برای پایین نگه داشتن هزینه ها، تنها یک کار باقی مانده است: صرفه جویی، صرفه جویی، صرفه جویی. اگر این روند ادامه پیدا کند، در 5 یا 20 سال آینده چطور؟

URENCO، با مکان‌های خود در گرونائو، آلملو و کاپن هرست، اکنون نه تنها به این دلیل که سوخت هسته‌ای بسیاری از نیروگاه‌های هسته‌ای در اروپا را تولید می‌کند، زباله‌های هسته‌ای را به روسیه منتقل می‌کند یا به این دلیل که مقصد قطارهای بی‌شماری است، در معرض دید عموم قرار گرفته است. حمل و نقل با هگزا فلوراید اورانیوم بسیار خطرناک (U -6) است. اورنکو در چند دهه گذشته تهدیدی جدی برای صلح جهانی بوده است و تا حدودی مسئول این واقعیت است که ما امروز در آستانه استفاده تروریست ها و دولت های دیکتاتوری از بمب اتمی هستیم. در حالی که URENCO به این مسئولیت در سطح گسترده ای در هلند می پردازد، درک عمومی از این واقعیت تنها در جمهوری فدرال آلمان آغاز شده است. توجه جدید عمدتاً به خاطر روزنامه نگار Egmont R. Koch است که با کتاب "Atomwaffen für Al Quaida" و برنامه های تلویزیونی مختلف توجه را به کمک شرکت های بی وجدان اروپایی در ساخت مخفیانه بمب اتمی جلب کرد. تمرکز بر روی کارخانه های غنی سازی اورانیوم URENCO و دانشمند پاکستانی عبدالقیدیر خان است، که از اوایل دهه 70 بدون هیچ مشکل عمده ای توانسته است دانشی در مورد ساخت بمب اتمی در اینجا به دست آورد، نقشه های ساخت و ساز را دزدیده و آنها را برای تولید بمب زیر سوال ببرد. بخش های فردی بی شماری که شرکت های آینده را پیدا می کنند. تعداد زیادی از آلمان و سوئیس آمده بودند. پس از اینکه خان کارخانه غنی‌سازی اورانیوم خود را به کشور خود پاکستان عرضه کرد، برای اینکه خودش درآمد کسب کند، «سوپرمارکت هسته‌ای» خود را به لیبی، ایران و کره شمالی عرضه کرد.

بنابراین تهدید جهانی با URENCO آغاز شد. Koch می نویسد: «در پاییز 1974، کار بر روی دو نوع مدرن سانتریفیوژ، G1 و G2 آغاز شد که توسط دانشمندان نازی برای سلاح هسته ای نهایی هیتلر اختراع شد و شوروی پس از جنگ با کمک هیتلر آن را توسعه داد. همان سال دانشمندان نازی، کمتر از شش ماه پس از نامزدی خود به عنوان یک مامور پاکستانی، از عبدالقیدیر خان خواسته شد تا اسناد آلمانی زبان G1 و G2 را به هلندی ترجمه کند. (...) در این مدت، خان دو مورد را ترجمه کرد. بخش هایی از یک گزارش دوازده قسمتی آلمانی که به عنوان "محرمانه" طبقه بندی شده بود توسط کمیسیون کشف شد. با آنها به غذاخوری مجاور برای یک استراحت قهوه، سؤالات خاص زیادی پرسید تا او احتمالاً بتواند «تمام فناوری سانتریفیوژ آلمانی» را جاسوسی کند، همانطور که بعداً بررسی شد. گزارش فراخوانی خواهد شد." (ص 64) - و آن در "جعبه مغز"، که در آن هر تکنسین یک ماه بررسی ایمنی را گذرانده بود - حداقل به طور معمول.

پس از تنها دو سال همکاری فشرده با شرکت‌های تولیدی متعدد، خان توانست انتقال مواد منفجره را آغاز کند: "در پایان آوریل 1977، اولین قسمت از کاروان راهی پاکستان شد. Migule (از شرکت CES Kalthof، شریک قراردادی خان؛ HB) فناوری سیستم را از 62 تامین کننده فرعی در اروپا، از کوچکترین پیچ تا لوله ها از Mannesmann و کابل ها از زیمنس، خریداری کرد. دستورالعمل های آمار تجارت خارجی، با این حال به اشتباه اعلام شده است - به عنوان یک کارخانه فلورین برای تولید خمیر دندان. (ص. 150) برای اینکه ببینم چه کسی در نوردراین-وستفالن به غیر از URENCO Gronau هنوز در ساخت بمب اتمی برای اهداف تروریستی و دیکتاتوری نقش داشته است، من چند مکان NRW را از کتاب کخ به عنوان نمونه نمونه انتخاب کردم. شماره صفحه در داخل پرانتز آمده است:

دوسلدورف

صادرات "آب سنگین" باید به مرجع نظارت هسته ای (IAEA) در وین گزارش می شد اگر بیش از یک تن بود. ماده گرانبها اغلب از کنترل‌ها فقط زیر این حد معامله می‌شد. «یکی از این شرکت‌های مشکوک دوسلدورف «Rohstoff-Import GmbH» نازی سابق آلفرد همپل بود و منیرخان در مضیقه‌اش به او روی آورد» (ص 61). و از انجمن تحقیقات هسته ای در کارلسروهه پرسید که آیا آنها می توانند بدون چیزی انجام دهند. وزارت تحقیقات و فناوری فدرال (BMFT)، اوراتوم و انرژی اتم آمریکا قبلاً این قرارداد را تأیید کرده بودند. اما در آخرین لحظه به دلیل اتفاقات سیاست خارجی، چیزی بیشتر از این اتفاق نیفتاد. از زمانی که هند اولین سلاح هسته ای خود را در 18 می 5 منفجر کرد، این مسیر تحویل به پاکستان بسته شد. با این حال، تلاش های دیگر موفقیت آمیزتر بود.

کلن

شرکت Leybold-Heraeus AG از کلن و هانائو توسط دادستان‌های عمومی و تحلیلگران سیا که دهه‌ها فعالیت‌های اشاعه جهانی را رصد کرده‌اند، به دلیل طیف گسترده‌ای از تحویل بحث‌برانگیز قطعات هسته‌ای مورد هدف قرار گرفته است. Leybold-Heraeus AG کوره مخصوصی را به پیونگ یانگ تحویل داد که برای تولید سانتریفیوژهای اورانیوم مناسب بود. در گزارش بعدی آمده است: تکنسین فون لیبولد-هریوس در انتقال تجهیزات و اطلاعات به پیونگ یانگ نقش داشته و یک یا حتی دو کارمند LH را می توان در سال های 1989 و 1990 شناسایی کرد (ص 238). این شرکت که یکی از تامین کنندگان مهم URENCO بود، در حال حاضر در یک فرآیند جاری نامی برای خود دست و پا کرده است. مدیر شما، گوتارد لرچ (4) که ارتباطات بسیار خوبی با شرکت های هسته ای آفریقای جنوبی نیز داشت، از سوئیس به دادگاه های آلمان تحویل داده شد و باید پاسخگوی قاچاق غیرقانونی هسته ای به لیبی باشد. این روند همچنان ادامه دارد. در مورد خان، تحویل شامل «فرهای لحیم کاری، دستگاه های جوش، پمپ ها، شیرها و سیستم تمیز کردن گاز» بود (ص 83). قبلاً در بخشنامه شماره 95، 99 و 104 THTR درباره این مجموعه موضوعات بیشتر نوشته ایم.

یولیش

شرکت Julich Uranit که از طریق یک شرکت هلدینگ به گروه URENCO متصل شده است، اکنون زیرمجموعه RWE Power AG و E.ON Kernkraft GmbH است. در سال 1984 یک محاکمه جاسوسی در هلند برگزار شد که در آن خان به دلیل دزدیدن نقشه های ساختمانی فوق سری Uranit به طور غیابی به چهار سال زندان محکوم شد. پس‌زمینه: «هنگامی که کارشناسان Uranit هفته‌ها بعد نقشه‌ها را برای تجزیه و تحلیل دریافت کردند، بیشتر چیزها برای آنها آشنا به نظر می‌رسید: «ساختار اساسی» کارخانه اورانیوم که در اسناد توضیح داده شده است با کارخانه‌های مدرن URENCO در آلملو و گرونائو مطابقت دارد. (ص 160). «اما حکم چهار سال حبس تعزیری یک سال و نیم بعد - به دلایل صوری - به دلیل عدم ابلاغ به موقع شکایت به متهم، توسط مرجع تجدیدنظر وصول می شد.» (ص 134). و در مورد رفتار Uranit Koch نوشت: "احتمالاً به نفع شریک آلمانی URENCO بود که موضوع به خواب برود. "برگ تفسیر یک اتوکلاو مختلط" به سرقت رفته با آسیب احتمالی به تصویر تناسبی نداشت. با گزارش دادن ارتباط با برنامه هسته ای پاکستان "(ص 136).

کوزفلد

یک شرکت کوچک از Coesfeld، که کوچ نامی از آن برده نیست، "که یکی از تامین کنندگان کارخانه اورانیوم URENCO بود" (ص 130)، در کشف پرونده جاسوسی که در بالا توضیح داده شد، مشارکت داشت. نقشه های ساخت و ساز ارائه شده توسط یک شرکت سوئیسی (Metallwerke Buchs, MWB) در Coesfeld برای یک پیشنهاد تقریباً دقیقاً مطابق با نقشه هایی بود که "توسط Coesfelders به ​​Gronau تحویل داده شده بود" (ص. 130).

دورتموند

خان قطعات تسلیحات هسته ای لیبی را از دورتموند تهیه کرد. یعنی از Tridelta Dortmund GmbH، که از شرکت Thyssen Magnettechnik (Dortmund-Aplerbeck) پدید آمده است. بنابراین بخشی از شبکه ای از شرکت هایی بود که Uhde نیز به آن تعلق دارد، که در حال حاضر کارخانه عنصر سوخت هسته ای برای HTR در آفریقای جنوبی را تولید می کند.
تریدلتا آهنرباهای حلقه ای مورد علاقه را تولید کرد که همراه با موتورها و اینورترها ("که برای رساندن روتورها به سرعت چرخش بسیار بالا ضروری هستند"، ص 244) که در نهایت در استانبول مونتاژ شدند (!) "و سپس به دبی فرستاده شدند. در آنجا بسته بندی شد و به لیبی فرستاده شد» (ص 244). تنها از طریق کنار گذاشتن جاه‌طلبی‌های هسته‌ای لیبی در سال‌های اخیر و افشای فعالیت‌های گذشته مرتبط با آن، این دخالت شرکت‌های وستفالیایی در ساخت بمب هسته‌ای آشکار شد.

بن

«ضیاءالحق، حاکم نظامی پاکستان، پسر عموی خود عبدالوحید را به عنوان سفیر جدید با جسارتی نادر به بن فرستاده بود تا از سازماندهی تدارکات برای P2، دومین تأسیسات غنی سازی پاکستان در کاهوتا مراقبت کند». 153). در اینجا بود که جلساتی با مغز متفکران اصلی شبکه اتمی خان انجام شد که برخی از آنها به صورت مخفیانه توسط سرویس مخفی آمریکا فیلمبرداری شد. برخی از تراکنش های مالی مورد نیاز برای این کار از طریق Commerzbank در بن پردازش شد.

این کاملا غیر واقعی خواهد بود که فرض کنیم القاعده یا کشورهایی مانند پاکستان قادر بوده اند به طور مستقل یک سلاح هسته ای بسازند و با موفقیت از آن استفاده کنند. Egmont R. Koch در کتاب خود نشان داده است که شرکت های آلمانی - به ویژه آنهایی که از نوردراین وستفالن بودند - به طور قابل توجهی در توسعه و ساخت این سلاح های غیرانسانی مشارکت داشتند. و اینکه حقیقت در مورد استفاده صلح آمیز از انرژی اتمی یک دروغ ظالمانه است. و مهمتر از همه: بدون نیروگاه های غنی سازی اورانیوم آلمان و هلند از URENCO، این پیشرفت فاجعه بار نمی توانست مسیر خود را طی کند. - چیزی مشابه ممکن است در هر زمانی در آینده دوباره اتفاق بیفتد. این یکی از دلایلی است که UAA Gronau باید تعطیل شود!

گل هورست

Egmont R. Koch "Atomwaffen für Al Qaida"، 2005، Aufbau-Verlag، 348 صفحه، 19,90 یورو

***

بالای صفحه

***

***

بالای صفحه

***