Τα ενημερωτικά δελτία THTR από το 2004

***

***

THTR Newsletter No. 88 2004 Φεβρουαρίου

Το πυρηνικό λόμπι απαντά:

HTR σε λειτουργία στην Κίνα και την Ιαπωνία!

Κοινοτικά κονδύλια για περαιτέρω ανάπτυξη HTR!

Ούτε το απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική ούτε η σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν στο Πεκίνο το 1989 εμπόδισαν την πυρηνική βιομηχανία και τους δικαιούχους της να ασκήσουν πιέσεις στην τεχνολογία των αντιδραστήρων υψηλής θερμοκρασίας, η οποία ήδη βρίσκεται σε παρακμή, σε αυτές τις χώρες. Ως αποτέλεσμα περισσότερων από 70 εργασιών για HTR από την πυρηνική ερευνητική εγκατάσταση Jülich μεταξύ 1990 και 1995, αυτοί οι αντιδραστήρες κατασκευάστηκαν σχεδόν εντελώς απαρατήρητοι από τον κόσμο στην Ιαπωνία και την Κίνα, όπου έγιναν για πρώτη φορά κρίσιμοι το 1998 και το 2000, αντίστοιχα. Τα τελευταία χρόνια, το πυρηνικό λόμπι δημιούργησε το HTR-TN (Technology Network), ένα όργανο στο οποίο 17 ευρωπαϊκά ερευνητικά ιδρύματα και εταιρείες σε όλο τον κόσμο εργάζονται για να καθιερώσουν τη γραμμή HTR ως το κύριο συστατικό της φερόμενης ως εγγενώς ασφαλούς «τέταρτης γραμμής αντιδραστήρα». .

Τουλάχιστον 17 εκατομμύρια ευρώ διατέθηκαν σε επίπεδο ΕΕ το 2001 για την επιστροφή του HTR. Η Greenpeace κατηγορεί τον Γερμανό Υπουργό Εξωτερικών Φίσερ ότι «παρακολούθησε σιωπηλά κατά τη διάρκεια της συζήτησης για το σύνταγμα της ΕΕ στην Ευρωπαϊκή Συνέλευση, καθώς η προώθηση της πυρηνικής ενέργειας είναι αγκυρωμένη στο προσχέδιο ως η μόνη μορφή ενέργειας».

Το Ιαπωνικό Ινστιτούτο Ατομικών Ερευνών (JAERI), εταίρος επιστημονικής συνεργασίας του Forschungszentrum Jülich (FZJ), εργάζεται από το 1969 σχετικά με την ανάπτυξη του αντιδραστήρα δοκιμής μηχανικής υψηλής θερμοκρασίας (HTTR).

Το 1987, ένα χρόνο μετά το Τσερνόμπιλ, η Ιαπωνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας αποφάσισε να κατασκευάσει αυτόν τον αντιδραστήρα. στο Μαρτίου 1991 Η κατασκευή ενός HTTR ισχύος 30 MW ξεκίνησε στο ερευνητικό κέντρο Oarai. Αυτός ο αντιδραστήρας δεν είναι για παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά για αυτό Παροχή θερμότητας διαδικασίας σκέψη. Προορίζεται να επιταχύνει τη χρήση υψηλότερων θερμοκρασιών σε HTR εξετάζοντας την άμεση εφαρμογή θερμότητας υψηλής θερμοκρασίας μέσω ενός ενδιάμεσου εναλλάκτη θερμότητας ηλίου.

Η κατασκευή ολοκληρώθηκε το 1996 με εξαίρεση την εγκατάσταση αποθήκευσης αναλωμένων καυσίμων και μια πειραματική αίθουσα. Ακολούθησαν λειτουργικές δοκιμές και βελτιώσεις στις ράβδους μετάδοσης κίνησης λόγω υπερβολικής θέρμανσης της άνω θωράκισης από σκυρόδεμα.

Im Δεκέμβριος 1997 Ολοκληρώθηκε η παραγωγή των στοιχείων καυσίμου για την πρώτη φόρτωση με ουράνιο 900 kg από την ιαπωνική εταιρεία Nuclear Fuel Industries Ltd (NFI). Στο Η πρώτη κρίσιμη κατάσταση έγινε στις 10 Νοεμβρίου 1998 και οι δοκιμές μηδενικής ενέργειας έγιναν τον Ιανουάριο του 1999. Μετά τη λειτουργία δοκιμής ισχύος από τον Σεπτέμβριο του 1999 έως τον Νοέμβριο του 2001, το HTTR έφτασε σε πλήρες φορτίο για πρώτη φορά. Ωστόσο, η λεγόμενη λειτουργία υψηλής θερμοκρασίας δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί εκ των υστέρων λόγω τεχνικών προβλημάτων. Στα διάφορα άρθρα του περιοδικού «Atomwirtschaft» (atw) επισημάνθηκε αρκετές φορές ότι η εκτεταμένη τεχνογνωσία από τη Γερμανία χρησιμοποιήθηκε για την ανάπτυξη του HTTR. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τη «συνταγή» στην τεχνολογία στοιχείων καυσίμου.

Στον κατάλογο των επιστημονικών δημοσιεύσεών του στο Διαδίκτυο, που περιορίζεται στα έτη 1990 έως 1995, το Forschungszentrum Jülich απαριθμεί πάνω από 70 (!) Έργα και έρευνες που, παρά το κλείσιμο του THTR και την επίσημη εγκατάλειψη αυτής της γραμμής αντιδραστήρων στη Γερμανία, ασχολούνται άμεσα με την περαιτέρω ανάπτυξη του HTR . Πέντε μελέτες από το 1992 και το 1995 μπορούν να φανούν σε σχέση με το HTTR στην Ιαπωνία. Τρεις εργασίες παρουσιάστηκαν στο «Διεθνές Συνέδριο Σχεδιασμού και Ασφάλειας Προηγμένων Πυρηνικών Σταθμών, Πρακτικά» από 25-29 Οκτωβρίου 1992 στο Τόκιο παρουσίασε:

HJ Rütten και E. Teuchert "Advanced Safety Features of Pebble Bed HTRs with Thorium Utilization" και "Thorium Utilization in the Pebble Bed HTR with Advanced Safety Features".

K. Kugler με θέμα «Επιλογές σχεδίασης για προηγμένο HTR».

Σχετικά με το «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ενέργειας 16^th Κογκρέσο από 8-13 Οκτωβρίου 1995 στο Τόκιο Ακολούθησε η διάλεξη «Πυρηνική τεχνολογία χωρίς καταστροφές για τον μελλοντικό παγκόσμιο ενεργειακό εφοδιασμό» των K. Kugler και PW Phlippen.

Auf der Ετήσιο συνέδριο πυρηνικής τεχνολογίας 1995 Στη Γερμανία, οι συγγραφείς του Jülich Baba, Hada, Singh και Barnert έδωσαν τη διάλεξη "Εξετάσεις για συστήματα χρησιμοποίησης θερμότητας για επιδείξεις διεργασιών με HTTR στην Ιαπωνία".

Θα ήταν πραγματικά πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε ποια θέματα εργάστηκε αυτό το πολυάσχολο ερευνητικό κέντρο μετά το 1995. Όμως, παραδόξως, ο κατάλογος των επιστημονικών δημοσιεύσεων τελειώνει το 1995. Σύμπτωση?

Και τώρα, με την απλότητα που προσφέρεται εδώ, μερικές συμβουλές για λαϊκούς για το πώς λειτουργεί το HTTR. Γνωρίζουμε από το THTR Hamm ότι οι ράβδοι διακοπής τρύπησαν στα σφαιρικά βότσαλα από σφαιρικά στοιχεία καυσίμου επικαλυμμένα με γραφίτη και τότε προέκυψαν τα γνωστά προβλήματα: Οι ράβδοι λύγισαν, οι σφαίρες καταστράφηκαν μερικώς, οι σφαίρες έσπασαν και ο γραφίτης σκόνη ξεπήδησε.

Το δοχείο πίεσης HTTR στην Ιαπωνία έχει ύψος 13,2 m και διάμετρο 5,5 m, ο πυρήνας του αντιδραστήρα έχει συνολικό ύψος 2,9 m και διάμετρο 2,3 m και περιβάλλεται από δακτύλιο εξαγωνικά μπλοκ γραφίτη. Για να το θέσω πιο απλά: όλα αυτά τα μπλοκ έχουν σχήμα κηρήθρας παρατεταγμένα το ένα δίπλα στο άλλο. Σε αυτόν τον κοίλο κύλινδρο μήκους 58 cm είναι σύμφωνα με τη μέθοδο "καρφίτσα σε μπλοκ" Οι ράβδοι ελέγχου ανασύρονται από πάνω και το ψυκτικό αέριο ήλιο, γνωστό από το THTR, ρέει μέσα από την κοιλότητα συνολικά 7 mm που απομένουν μεταξύ της ράβδου και του κοίλου κυλίνδρου.

Τα στοιχεία καυσίμου δεν έχουν σχήμα σφαιρών, αλλά κυψελωτών κοίλων κυλίνδρων, που με "Επικαλυμμένα σωματίδια"(σφαίρες PAC, σωματίδια καυσίμου) γεμίζονται, όπως το γνωρίζουμε από τις σφαίρες THTR.

Δεδομένου ότι η Ιαπωνία είναι πολύ επιρρεπής στους σεισμούς, οι εξωτερικές δομές από γραφίτη περιβάλλονται από περίτεχνα σχεδιασμένους δακτυλίους τάνυσης, οι οποίοι υποτίθεται ότι λειτουργούν σαν σκληρά στερεωμένα ελατήρια. Αυτό το HTTR, "στιβαρά κατασκευασμένο" σύμφωνα με την atw, θα πρέπει να αντιπροσωπεύει την τελευταία λέξη της τεχνολογίας σε πολλούς τομείς. Όμως, δεδομένου ότι υπάρχει μια "παγκόσμια μετατόπιση ενδιαφέροντος" λόγω των ανταγωνιστικών μονάδων HTR του PBMR στη Νότια Αφρική, το HTTR "έχει πάρει λίγο περιθώριο και σε αυτό το πλαίσιο δεν είναι εύκολο για την JAERI να εξασφαλίσει περαιτέρω χρηματοδότηση για το έργο» (atw 8-9, 2001). Ωστόσο, οι επόμενες δοκιμές προγραμματίζονται για το 2008. "Τα πρώτα αποτελέσματα για την απελευθέρωση προϊόντων σχάσης είναι πολύ ικανοποιητικά. (...) Από τη μία πλευρά, τα καλά αποτελέσματα χαμηλής απελευθέρωσης δεν προκαλούν έκπληξη, καθώς τα στοιχεία καυσίμου δεν έχουν σχεδόν καεί..." (atw 7, 2002).

Δεδομένου ότι στην ιαπωνική εταιρεία NFI «η γνώση για την παραγωγή καυσίμου HTR από τις κλασικές χώρες HTR συνέρρευσε», θα ήταν μια μελλοντική προμήθεια νέων HTR «ακόμη και για τη Γερμανία» (!) (atw 2, 1999) εξασφαλισμένη. Έτσι θα ήθελαν να είναι οι φίλοι της πυρηνικής ενέργειας από τον Jülich. 

Μήπως θα έπρεπε να την επισκεφτούμε στο open day του FZJ στις 27 Ιουνίου 2004;

Όταν, στις 19 Ιανουαρίου 1978, ο αναπληρωτής υπουργός Ενέργειας της Κίνας, Chang Pin, επισκέφτηκε το THTR, το οποίο ήταν τότε υπό κατασκευή στο Hamm-Uentrop, με μια αντιπροσωπεία 17 ατόμων, οι γερμανο-κινεζικές επαφές είχαν ήδη δημιουργηθεί δύο χρόνια νωρίτερα. Μηχανικοί από την Ένωση Διαχειριστών Μεγάλων Σταθμών ηλεκτροπαραγωγής (VGB), με έδρα το Έσσεν, ταξίδευαν στην Κίνα εκείνη την εποχή, όπου προώθησαν σκόπιμα το HTR και τους προσκάλεσαν στη Γερμανία.

Ο Κινέζος υπουργός Ενέργειας έγινε δεκτός στο THTR από τον πρόεδρο του διοικητικού συμβουλίου της VEW Klaus Knizia (WR-WAZ από τις 20 Ιανουαρίου 1· αυτή η εφημερίδα ήταν ακόμα διαθέσιμη στο Hamm με τοπική έκδοση!). Τα επόμενα χρόνια το Innotec energietechnik kg από το Έσσεν στην αγορά μικρότερων HTR παγκοσμίως, για τα οποία υπολογίστηκαν 35 εκατομμύρια DM, ενώ το 70% του κόστους έπρεπε να καλυφθεί από τη γερμανική ομοσπονδιακή κυβέρνηση.

"Μια μελέτη σκοπιμότητας εκτελείται επί του παρόντος με τον Κινέζο εταίρο συνεργασίας, ο οποίος θα προτείνει το HTR 100 τόσο για παραγωγή ενέργειας όσο και για παραγωγή ατμού διεργασίας και παραγωγή θερμότητας για αεριοποίηση άνθρακα" (Westfälischer Anzeiger της 21ης ​​Ιανουαρίου 1). Σε αυτό το διάστημα υπήρχαν ήδη εντατικές επαφές μεταξύ των Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Jülich και το Ινστιτούτο Πυρηνικής Τεχνολογίας (ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ) στο Πανεπιστήμιο Tsinghua στο Πεκίνο.

Στην έκθεση 223 σελίδων «Αξιολόγηση εγχώριων και ξένων αντιλήψεων για μικρούς αντιδραστήρες υψηλής θερμοκρασίας», που εκπονήθηκε για λογαριασμό της Greenpeace, ο Lothar Hahn έγραψε το 1990: «Το ενδιαφέρον της Κίνας για HTR επικεντρώνεται κυρίως στην παραγωγή βαρέος πετρελαίου μέσω έγχυσης ατμού , η λεγόμενη τριτογενής παραγωγή πετρελαίου. Για έργα έρευνας και ανάπτυξης ξεκίνησαν μαζί με τη γερμανική πυρηνική ερευνητική εγκατάσταση Jülich Incidents στην Κίνα, όλες οι διαπραγματεύσεις έχουν διακοπεί ... "

Εκτός από την αναπόφευκτη πυρηνική ερευνητική εγκατάσταση Jülich, βρισκόταν και η θυγατρική της Siemens διατομή. Ένα μεγάλο σύστημα μονάδων HTR με 300 MW ήταν επίσης με τον Σουηδικό-Ελβετικό όμιλο Asea Brown Boveri (ABB) σχεδιασμένος. Ως γνωστόν, η ABB και η Siemens λάνσαρε το "HTR-GmbH" ιδρύθηκε για την κατασκευή αντιδραστήρων υψηλής θερμοκρασίας στη Σοβιετική Ένωση.

Η σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν στο Πεκίνο το 1989, ωστόσο, δεν πτόησε την πυρηνική βιομηχανία και τους επιστήμονές της στο παραμικρό από περαιτέρω επακόλουθη συνεργασία με την Κίνα, όπως θα δούμε αργότερα. «Αν πρόκειται για τέτοιες συμφωνίες, τότε μόνο εάν λάβουν τεράστια οικονομική υποστήριξη από τη γερμανική πλευρά και επειδή οι κατασκευαστές πρέπει οπωσδήποτε να οικοδομήσουν ένα σύστημα αναφοράς κάπου», έγραψε ο Lothar Hahn, ο πρώην πρόεδρος της γερμανικής επιτροπής ασφάλειας Reartor.

Άρχισαν οι Κινέζοι 1995 στις εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου Tsinghua στο Πεκίνο με την κατασκευή αντιδραστήρα υψηλής θερμοκρασίας 10 MW. Είναι ένας αντιδραστήρας με βότσαλο όπως αυτός στο Hamm-Uentrop. Την 1η Δεκεμβρίου 12, ο αντιδραστήρας έγινε κρίσιμος για πρώτη φορά. "Οι δοκιμές των συστημάτων θερμού αερίου ολοκληρώθηκαν με επιτυχία και η ξήρανση των εσωτερικών του κεραμικού αντιδραστήρα έχει προχωρήσει αρκετά. Έχουν αφαιρεθεί 103 κιλά νερού. Το HTR-10 αρχικά λειτουργεί με κύκλωμα γεννήτριας ατμού, αλλά έχουν ήδη ξεκινήσει σχέδια για μετατροπή ο αντιδραστήρας σε ένα σύστημα μονού κυκλώματος με άμεσο στρόβιλο ηλίου» (atw 8-9, 2001). Παρέχει τη βάση για μια μονάδα HTR 200 MW από 2005 κατασκευαστεί και, εάν χρησιμοποιηθεί επιτυχώς, πρόκειται να χρησιμοποιηθεί εμπορικά.

Στην προαναφερθείσα λίστα με πάνω από 70 έργα σε HTR στο FZJ, η ακόλουθη καταγράφει τη γερμανο-κινεζική συνεργασία μεταξύ της σφαγής στην πλατεία Τιενανμέν και της έναρξης της κατασκευής στο Πεκίνο:

• Στο ετήσιο συνέδριο πυρηνικής τεχνολογίας 1990 ανέφεραν οι Fröhling, Schwarzkopp, Kugeler, Waldmann και Harzberger σχετικά με τη "Χρήση του HTR στην παραγωγή βαρέος πετρελαίου και στη χημική βιομηχανία στην Κίνα - αποτελέσματα μελέτης έργου".

• 1991 κράτησε τους Fröhling, Waldmann, Schwarzkopp, Steinwarz, Zhong και Ye στο "5^th UNITAR / UNDP-Διάσκεψη για το «Βαρύ αργό και πίσσα Άμμος» «στο Καράκας της Βενεζουέλας: «Μεταφορά τεχνολογίας παραγωγής πυρηνικών ροών για την ανάκτηση βαρέος πετρελαίου και την πετροχημική βιομηχανία στην Κίνα».

• Είμαι τον Αύγουστο 1993 έγραψαν οι Zhang, Gerwin και Scherer: «Ανάλυση της διαδικασίας διάχυσης αερίου κατά τη διάρκεια ενός υποθετικού ατυχήματος εισόδου αέρα σε έναν αρθρωτό αντιδραστήρα αερίου με ψύξη αερίου υψηλής θερμοκρασίας».

Με αφορμή την πρώτη κρισιμότητα του HTR στην Κίνα πραγματοποιήθηκε από 19-21 Μαρτίου 2001 στο Πεκίνο διεθνές συνέδριο με 46 συμμετέχοντες από Κίνα, Γαλλία, Γερμανία, Ιαπωνία, Ολλανδία, Ρωσία, Νότια Αφρική και ΗΠΑ. Το "Atomwirtschaft" (8 - 9, 2001) κάνει λόγο για ένα "ανυψωτικό συναίσθημα", "επιτέλους να μπορέσουμε να γιορτάσουμε ξανά την κρισιμότητα ενός HTR." Οι εγκαταστάσεις προκάλεσαν "μια πολύ προσεγμένη και καθαρή εντύπωση" και ο συντάκτης της έκθεσης ήταν ευχαριστημένος που "το τοπίο HTR είναι και πάλι σε κίνηση". Ωστόσο, ο εισηγητής του atw δεν είναι άγνωστος. είναι Ο Δρ. rer. Nat. Chrysanth Marnet, προσεκτικοί αναγνώστες ενημερωτικών δελτίων THTR γνωστοί ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Düsseldorfer Stadtwerke και της «Association of Large Power Plant Operators (VGB) και αργότερα διευθύνων σύμβουλος του AVR στο Jülich, ο οποίος αναγκάστηκε να ακυρώσει την προγραμματισμένη περιοδεία του στη Νότια Αφρική το 1987 λόγω δημοσίων διαμαρτυρίες από το κίνημα κατά του απαρτχάιντ (βλ. RB No. 84).

Στο άρθρο atw, η Marnet δίνει μια επισκόπηση των 21 ερευνητικών τμημάτων του ΙΝΕΤ με τους 551 υπαλλήλους τους, συμπεριλαμβανομένων 68 τακτικών καθηγητών και 191 λέκτορων. Ενδιαφέρον σε αυτή τη δημοσίευση από το 2001 είναι ο πίνακας «Επισκόπηση νέων συστημάτων HTR», όπου, εκτός από τους αντιδραστήρες στην Κίνα, την Ιαπωνία, τις ΗΠΑ και τη Νότια Αφρική, εμφανίζεται και η Γερμανία με HTR 200 MW: «Κατάσταση: λεπτομερής σχεδιασμός». Θα θέλαμε να μάθουμε περισσότερα για αυτό!

Πριν από μερικά χρόνια, το Υπουργείο Ενέργειας (DOE) ξεκίνησε τις προετοιμασίες στις ΗΠΑ για την κατασκευή μιας νέας υποτιθέμενης αντικαταστροφικής γραμμής αντιδραστήρα, με την οποία η κυβέρνηση των ΗΠΑ θέλει να δικαιολογήσει την επίθεσή της για την κατασκευή μεγάλου αριθμού νέων πυρηνικών εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής στους επικριτές. είναι το "Γενιά IV".

Οι ευρωπαϊκές πυρηνικές εταιρείες και τα ερευνητικά τους ινστιτούτα θέλουν να πάρουν μέρος της μεγάλης τούρτας που θα διανεμηθεί στο μέλλον και έχουν ζητήσει από την «Ευρωπαϊκή Επιτροπή» να συμφωνήσει με την 5ο Πρόγραμμα Πλαίσιο της ΕΕ (ΠΠ5) για να εμπλακούν περισσότερο στη γραμμή HTR. Με αυτόν τον τρόπο, θέλουν να προωθήσουν την αποδοχή των HTR ως υποσχόμενων υποψηφίων για αυτήν τη νέα γενιά ατομικής ενέργειας. Για το σκοπό αυτό, διάφορες εταιρείες και ερευνητικά ιδρύματα ίδρυσαν το HTR Technology Network (HTR-TN) το 2000. Εδώ είναι ένα μικρό χρονολόγιο:

• Im Ιανουάριος 2000 πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες συνέδριο με συμμετέχοντες από 11 χώρες.

• Im Νοέμβριος 2000 Συγκροτήθηκε μια συντονιστική επιτροπή με την Cogema (Γαλλία), την VTT (Φινλανδία) και την Bund Deutscher Techniker e. V., Hagen (BDT, Γερμανία).

• Im Μαρτίου 2001 η συνεργασία με την κινεζική INET συμφωνήθηκε στο ήδη αναφερθέν συνέδριο HTR στο Πεκίνο.

• Im Απρίλιος 2001 Η VUJE (Σλοβενία) και η Ciemat (Ισπανία) προστέθηκαν στην τρίτη συνεδρίαση αυτής της επιτροπής.

• Im Ιούνιος 2001 Το δίκτυο HTR παρουσιάστηκε στη Μόσχα στο συνέδριο ISTC (Διεθνές Επιστημονικό και Τεχνικό Κέντρο· αυτός ο οργανισμός χρηματοδοτείται κυρίως από τις ΗΠΑ, σύμφωνα με το "Russia now") και σε συνεργασία με το Ρωσικό Ινστιτούτο Kurchatow και το OKB (γραφείο πειραματικού σχεδιασμού ; προφανώς μέρος του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος).

• Από 22 έως 24 Απριλίου 4 Πάνω από 160 ειδικοί από όλο τον κόσμο συναντήθηκαν στο Petten (Ολλανδία) ως μέρος του δικτύου HTR. Δόθηκαν συνολικά 46 διαλέξεις.

Joel Guidez, Μέλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και επικεφαλής της «High Flux Reactor Unit» στο Petten, είναι ένας από τους ομιλητές και προπαγανδιστές αυτού του δικτύου HTR. Στο περιοδικό «Nuclear Europe World-scan» (7-8, 2001) γράφει ότι το 2001 ήταν στον προϋπολογισμό του 5ου προγράμματος πλαισίου της Ε.Ε. 17 εκατ. ευρώ δαπανήθηκαν για το υποέργο HTR!

Στην «Έκθεση Επιστημονικών Αποτελεσμάτων» 2002 του Ερευνητικό Κέντρο Jülich η έκθεση των HJ Rütten και KA Haas "Investigations on the combustion of plutonium 2.3.2.3nd generation in HTR" (υπογράμμιση στο πρωτότυπο) μπορεί να διαβαστεί στο σημείο 68 στη σελίδα 2. Ο Rütten έδωσε μια διάλεξη για το HTR στο Τόκιο το 1992 (δείτε αυτό το RB στην Ιαπωνία) και έχει γράψει πολυάριθμες μελέτες για το HTR στο FZJ από το 1990. Ο Χάας επίσης. Και αυτός και άλλοι εγγράφηκαν στη Γερμανία στις 15 Ιουνίου 6, τέσσερα χρόνια μετά το κλείσιμο του THTR Ευρεσιτεχνία προς: «Αντιδραστήρας βοτσαλωτής κλίνης με λειτουργία παρτίδας».

Το 2002 αυτοί οι δύο επιστήμονες δημιούργησαν στο πλαίσιο του 5ου προγράμματος πλαισίου της ΕΕ, το υποέργο HTR-N1, «Μια πρώτη βασική μελέτη για την ανακύκλωση και την αποτέφρωση του πλουτωνίου της λεγόμενης «2ης γενιάς» σε σφαιρικό κρεβάτι HTR». Εφόσον εξετάζονται και συγκρίνονται διαφορετικές στρατηγικές φόρτωσης καυσίμου με πλουτώνιο και ουράνιο, αυτή η εργασία υπερβαίνει κατά πολύ μια «έρευνα ασφάλειας» για πυρηνικούς σταθμούς, καθώς εξακολουθεί να γίνεται ανεκτή στη Γερμανία από τα αρμόδια κοκκινοπράσινα υπουργεία.

Μεταξύ άλλων, λειτουργεί ως ανάδοχος της FZJ «Ινστιτούτο Πυρηνικής Ενέργειας και Ενεργειακών Συστημάτων» (IKE) του Πανεπιστημίου της Στουτγάρδης στην έρευνα HTR (βλ. επίσης RB No. 79, σελ. 5). Από την 1η Μαΐου 5 έως τις 1999 Απριλίου 30, οι εργασίες πραγματοποιήθηκαν εδώ στο ερευνητικό πρόγραμμα "Gas Cooled HTR Network" (GHTRN). Από την 4η Ιουλίου 2001 έως τις 1 Δεκεμβρίου 7, η FZJ και η πυρηνική εταιρεία Framatome ανέθεσαν το έργο "HTR-TN" για να βοηθήσουν την ευρωπαϊκή πυρηνική βιομηχανία να κατασκευάσει αυτόν τον τύπο αντιδραστήρα.

Πρέπει λοιπόν να δηλώσουμε ότι η πυρηνική βιομηχανία ερευνά τη γραμμή HTR της σε επίπεδο ΕΕ, η οποία είναι πιο δύσκολο να κατανοηθεί και να ελεγχθεί, και επίσης συνεργάζεται εντατικά με μη ευρωπαϊκές χώρες. Όλες οι ερωτήσεις που θέσαμε στα γερμανικά υπουργεία σχετικά με το PBMR στη Νότια Αφρική είναι και πάλι κατάλληλες αυτή τη φορά.

Υπάρχουν μισή ντουζίνα άλλες χώρες που εμπλέκονται ή ενδιαφέρονται πολύ για την έρευνα HTR αλλά δεν έχουν ακόμη αναφερθεί εδώ λόγω έλλειψης χώρου. Λοιπόν: συνεχίζεται.

Λουλούδι Horst

Το Foreign Office έγραψε στις 10.01.2004 Ιανουαρίου XNUMX στην πρωτοβουλία πολιτών για την προστασία του περιβάλλοντος στο Hamm:

«Σας ευχαριστώ για τις επιστολές σας προς τον Ομοσπονδιακό Υπουργό Φίσερ της 11.07ης Ιουλίου και της 27.11.2003ης Νοεμβρίου XNUMX. Λόγω σφάλματος γραφείου, η πρώτη σας επιστολή δεν έχει απαντηθεί ακόμη, για την οποία ζητώ την επιείκειά σας.

Δεν υπάρχει συνεργασία μεταξύ του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Εξωτερικών και της νοτιοαφρικανικής εταιρείας ενέργειας ESKOM. Σύμφωνα με το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Παιδείας και Έρευνας που είναι υπεύθυνο για το Forschungszentrum Jülich (FZJ), υπάρχει αποκλειστικά εμπορική συνεργασία μεταξύ της FZJ και της ESKOM, η οποία σχετίζεται με τις πτυχές ασφάλειας της τεχνολογίας PBMR. Δεν υπάρχει οικονομική υποστήριξη από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση για αυτό.

Το Υπουργείο Εξωτερικών ενημερώθηκε από το FZJ για το ταξίδι του καθηγητή Treusch από το FZJ στη Νότια Αφρική, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Αυτό δεν περιλάμβανε καμία υποστήριξη από το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών για μια πιθανή αποστολή του καθηγητή Treusch σε θέματα πυρηνικής συνεργασίας με τη Νότια Αφρική.

Το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών δεν είναι υπεύθυνο για ερωτήσεις σχετικά με την αξιολόγηση των εμπειριών με την τεχνολογία αντιδραστήρων υψηλής θερμοκρασίας. Ωστόσο, μπορείτε να επικοινωνήσετε με το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Παιδείας και Έρευνας σχετικά με αυτό.

Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσω ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση υποστηρίζει επίσης με αυξανόμενη επιτυχία την εισαγωγή της γερμανικής τεχνολογίας στον τομέα της παραγωγής ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στη Νότια Αφρική. Ελπίζει ότι αυτό θα δώσει ώθηση και στο διάλογο για την ενεργειακή πολιτική εκεί. Ωστόσο, δεν έχει καμία επιρροή στην επιλογή που άνοιξε η Συνθήκη Μη Διάδοσης για την ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας στη Νότια Αφρική. Όσον αφορά το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει λάβει καμία αρνητική πληροφορία για την εταιρεία ESKOM».

Αχαα και Ωχού!

Το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εξωτερικών αρνείται την υποστήριξη για πυρηνική συνεργασία με τη Νότια Αφρική. Σε αντίθεση με αυτό, το FZJ τονίζει ρητά μια «συμφωνία με το Υπουργείο Εξωτερικών» και, αναφερόμενος στο Υπουργείο Εξωτερικών, διακηρύσσει: «Έτσι όλα πήγαν εντελώς νόμιμα» (WDR 5 στις 23.12.2002 Δεκεμβρίου 80, τεκμηριωμένη στο THTR-RB Αρ. . XNUMX). Αυτές οι δύο δηλώσεις δεν ταιριάζουν απόλυτα μεταξύ τους. 

Σε κάθε περίπτωση, το Foreign Office χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργηθεί η εμφάνιση της επίσημης νομιμοποίησης για τις δραστηριότητες του Forschungszentrum Jülich στη Νότια Αφρική. 

Από τις ερωτήσεις μας, ιδιαίτερα αυτό σχετικά με τους κινδύνους διάδοσης δεν απαντήθηκε (βλ. RB No. 84) και τα λεπτομερή επιχειρήματά μας στη δεύτερη επιστολή μας σχετικά με αυτό το θέμα δεν συζητήθηκαν επίσης λεπτομερέστερα. Σε αντίθεση με τη δημόσια πίεση στο Ιράν να αποφύγει τη διάδοση, το Υπουργείο Εξωτερικών δεν γνωρίζει τέτοιες δραστηριότητες στη Νότια Αφρική. Είναι επίσης πολύ εκπληκτικό το πόσα «λάθη γραφείου» υπάρχουν στα γερμανικά υπουργεία.

Με τον τρόπο: Ο εκπρόσωπος Τύπου του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Michael Schroeren, υποσχέθηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις μας τηλεφωνικά στο άμεσο μέλλον. Ίσως, έξι εβδομάδες μετά τη δεύτερη επείγουσα υπενθύμισή μας, η παρόρμηση να έρθουμε σε επαφή μέσω ενός σχεδόν ολοσέλιδου άρθρου στο Νέος κόσμος Αυτή ακριβώς την ημέρα (05.01.2004) προσεγγίστηκε ρητά το Υπουργείο Περιβάλλοντος για την εξαγωγή HTR και ο Trittin εμφανίστηκε με μια μεγάλη βαλίτσα με πυρηνική τεχνογνωσία.

Το πολύ δραστήριο Ίδρυμα Böll ξεκίνησε μια άλλη πρωτοβουλία στη Νότια Αφρική για να υποστηρίξει τους τοπικούς περιβαλλοντολόγους:

«Στο πλαίσιο του «περιβαλλοντικού προγράμματος» του Ίδρυμα Heinrich Böll Στη Νότια Αφρική, προωθήσαμε τον διάλογο με την κοινωνία των πολιτών σχετικά με τον σχεδιασμό και τις εξελίξεις στον πυρηνικό τομέα (παραγωγή καυσίμων, κατασκευή σταθμών ηλεκτροπαραγωγής και επεξεργασία και διάθεση απορριμμάτων) τους τελευταίους μήνες.

Αυτές οι προσπάθειες θα φτάσουν τώρα σε ένα προκαταρκτικό αποκορύφωμα σε μια ακρόαση του νοτιοαφρικανικού κοινοβουλίου τον Φεβρουάριο, η οποία διοργανώνεται από την Επιτροπή Περιβάλλοντος του Κοινοβουλίου κατόπιν πρότασής μας. Το ίδρυμα έχει οργανώσει τρία περιφερειακά εργαστήρια για την προετοιμασία αυτής της ακρόασης και θα διασφαλίσει ότι όσοι επηρεάζονται από την περιοχή των τριών "ατομικών κέντρων" (Pelindaba, Koeburg και Vaalputs) μπορούν να λάβουν μέρος στην ακρόαση.

Από την άποψή μας, στόχος του μέτρου είναι ένα κοινοβουλευτικό ψήφισμα για έναν νόμο εξόδου παρόμοιο με το γερμανικό μοντέλο "(ελπίζουμε με μεγαλύτερη επιτυχία!; HB).

Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στο Κέιπ Τάουν στις 16-17 Φεβρουαρίου.

Ο Gottfried Wellmer, συγγραφέας του άρθρου "The Significance of ESKOM for the Apartheid System" στο THTR-Rundbrief No. 84, έγραψε το προαναφερθέν βιβλίο μαζί με την Birgit Morgenrath, το οποίο στο τρέχον τεύχος Φεβρουαρίου (αρ. 285) του " Grassroots Revolution» -και εδώ φυσικά- που αναφέρθηκε αναλυτικά από τον Horst Blume. 

Η Νότια Αφρική είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα του γεγονότος ότι οι εταιρείες δεν θέλουν να περιορίζονται στην επιδίωξή τους κέρδους από τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το γεγονός ότι έχει κατατεθεί πλέον μήνυση κατά των Γερμανών συνεργατών με το καθεστώς του απαρτχάιντ επικαιροποιεί τη συζήτηση για τον ρόλο των διεθνών εταιρειών και στο παρόν. Στην ενδελεχή έρευνα εμφανίζονται και ορισμένα ονόματα εταιρειών που έχουν να κάνουν με την ενεργειακή πολιτική της NRW. 

Το νησί Robben, το πρώην νησί των φυλακών του κράτους του απαρτχάιντ, είναι τώρα το μεγαλύτερο τουριστικό αξιοθέατο του Κέιπ Τάουν. Εκεί όπου οι άνθρωποι έχουν κλειστεί στα κελιά των φυλακών για δεκαετίες, τώρα διοργανώνονται κωμικά σόου και εορταστικά δείπνα για διασημότητες που πληρώνουν, οι οποίοι στη συνέχεια περνούν τη νύχτα στα σπίτια των δεσμοφυλάκων ως αποκορύφωμα. Αυτή η μορφή «μνήμης» της εποχής του απαρτχάιντ δεν είναι καθόλου καλύτερη από τη λήθη.

Όταν συνόδευα μερικά μέλη μη κυβερνητικών οργανώσεων στην περιοχή του Ρουρ στο ταξίδι μετ' επιστροφής τους σε τοποθεσίες εναλλακτικής ενέργειας, ένας περιπατητής μας συνάντησε ένα αδιάφορο σκυλί που τράβηξε, το οποίο προκάλεσε την παρατήρηση ενός μαύρου συμμετέχοντα ότι τα γερμανικά σκυλιά είναι προφανώς πιο ειρηνικά. από τα νοτιοαφρικανικά σκυλιά. Οι σκιές του παρελθόντος είναι ακόμα εκεί.

Για δεκαετίες, το γερμανικό κεφάλαιο καρπώθηκε τα μέγιστα κέρδη από την εκμετάλλευση και την καταπίεση των μαύρων. Και εδώ στη Γερμανία υπήρχε ένα ευρύ κίνημα κατά του απαρτχάιντ που διαμαρτυρήθηκε για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αλλά μετά την οριστική κατάργηση του απαρτχάιντ πριν από δέκα χρόνια και τη μετατροπή του σε επίσημη δυτική δημοκρατία, οι συνθήκες στη Νότια Αφρική δεν είναι πλέον ένα θέμα που προσελκύει μεγάλη προσοχή.

Το βιβλίο των Morgenrath και Wellmer θεραπεύει αυτή την έλλειψη μέσω μιας τεκμηριωμένης παρουσίασης και ανάλυσης των επιχειρηματικών σχέσεων Γερμανίας-Νοτίου Αφρικής και δείχνει σε συγκλονιστικές αναφορές πόσο άσχημα ήταν τότε η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού της Νότιας Αφρικής όπως είναι σήμερα και με τι αδαή τρόπο οι Γερμανοί εξακολουθούν να κάνουν τώρα Οι εταιρείες πλένουν τα χέρια τους με αθωότητα.

Αυτό το βιβλίο εμφανίζεται επίσης στο πλαίσιο του κατηγορητηρίου ενώπιον αμερικανικού δικαστηρίου στο οποίο 91 θύματα της Νότιας Αφρικής κατηγορούν 22 διεθνείς εταιρείες για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Ομάδα Υποστήριξης Khulumani εκπροσωπεί 32.000 θύματα του απαρτχάιντ ως οργάνωση αυτοβοήθειας και υποστηρίζει τη νομική αρχή της «δευτερεύουσας συνυπευθυνότητας», η οποία εισήχθη στη διεθνή νομολογία από τις Δίκες της Νυρεμβέργης. Σύμφωνα με αυτό, οι συνεργοί ενός καθεστώτος φέρουν έμμεση ευθύνη για εγκλήματα που διαπράχθηκαν. Ενάγονται οι ακόλουθες γερμανικές εταιρείες: Rheinmetall, Commerzbank, Deutsche Bank, Dresdner Bank, Daimler Chrysler και AEG. Στην ίδια τη Γερμανία, αυτές οι εταιρείες δεν μπορούν να διωχθούν.

«Απαρτχάιντ σήμαινε: όχι συνδικάτα, χαμηλούς φόρους, φθηνό εργατικό δυναμικό, υψηλά κέρδη - και μια όμορφη ζωή σε μια όμορφη χώρα με εξαιρετικά φθηνό προσωπικό υπηρεσιών». Επί πενήντα χρόνια «μη παραγωγικοί» ιθαγενείς, όπως ηλικιωμένοι, παιδιά και γυναίκες, επανεγκαταστάθηκαν βίαια σε στείρες ως επί το πλείστον περιοχές, ενώ οι ισχυροί νεαροί άνδρες επιτρεπόταν να μετακινηθούν στις πόλεις ως μισθωτοί σκλάβοι. Με αυτόν τον τρόπο, το 70 τοις εκατό του πληθυσμού ήταν γραμμένο στις λεγόμενες πατρίδες, που αποτελούσαν μόνο το 13 τοις εκατό της έκτασης της Νότιας Αφρικής.

Προκειμένου να προστατευθεί από τις οικονομικές κυρώσεις από το εξωτερικό, το καθεστώς συγκέντρωσε την οικονομία σε κρατικές εταιρείες. Από το 1980 και μετά, η Γερμανία έδινε τα περισσότερα δάνεια παγκοσμίως σε αυτούς τους θεσμούς της κυβέρνησης του απαρτχάιντ, παρέχοντας έτσι τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους στη ζωή αυτής της άδικης κοινωνικής τάξης.

Μία από τις σημαντικότερες κρατικές εταιρείες ήταν η εταιρεία παροχής ενέργειας ESKOM, για την οποία ένας από τους διευθυντές της κατέθεσε στην Επιτροπή Αλήθειας και Συμφιλίωσης το 1997: «Είναι αλήθεια ότι η ESKOM λειτούργησε αποτελεσματικά ως θεσμός του απαρτχάιντ και ως εκ τούτου εξυπηρετούσε κυρίως το λευκό τα ενδιαφέροντα." Η ESKOM διαχειριζόταν 14 σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα και δύο συγκροτήματα πυρηνικών σταθμών στο Koeberg κοντά στο Κέιπ Τάουν. «Η Deutsche, η Dresdner, η Commerz-, η Westdeutsche Landes- και η Bayrische Vereinsbank έδωσαν το 30-70% των δανείων τους στην ESKOM». Το τεράστιο μέρος της ηλεκτρικής ενέργειας πήγε στη βιομηχανία εξόρυξης άνθρακα και χρυσού και όχι στον μαύρο πληθυσμό.

Στο πλαίσιο μιας πολιτιστικής ανταλλαγής (!) Πραγματοποιήθηκαν ζωηρές αμοιβαίες επισκέψεις πυρηνικών επιστημόνων μεταξύ της ΟΔΓ και της Νότιας Αφρικής. Ειδικότερα, οι ειδικοί της Εταιρείας Πυρηνικών Ερευνών στην Καρλσρούη και της κρατικής Essener Steinkohle-Elektrizitäts AG (STEAG) ξεχώρισαν και στο τέλος της ανάπτυξης η Νότια Αφρική είχε στην κατοχή της αρκετές ατομικές βόμβες!

Εγγυήσεις Hermes για τις γερμανικές εξαγωγές έχουν δοθεί ευχαρίστως από κάθε γερμανική κυβέρνηση τις τελευταίες δεκαετίες και μεγάλο μέρος των δανείων επιστράφηκε στην ESKOM. Σύμφωνα με τους δύο συγγραφείς, ο υπουργός Εξωτερικών του μεγάλου συνασπισμού τη δεκαετία του 60, Willy Brandt, αντέδρασε στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων «με διακριτική συγκράτηση στο πολιτικό επίπεδο και σαφή έγκριση στον οικονομικό τομέα». Το ότι οι παλιές καλές συνδέσεις της πυρηνικής βιομηχανίας και των επιστημόνων της εξακολουθούν να είναι άριστες σήμερα δείχνει το γεγονός ότι περισσότερα από 30 χρόνια μετά τον Μπραντ, υπό τον Πράσινο Υπουργό Εξωτερικών Φίσερ, συνεχίζεται η πυρηνική συνεργασία με το κράτος μετά το απαρτχάιντ: υπό την ηγεσία του , ιδρύθηκε ο γερμανικός αντιδραστήρας υψηλής θερμοκρασίας -Know-how για τον προγραμματισμένο Pebble Bed Modular Reactor (PBMR) κοντά στο Κέιπ Τάουν που πωλήθηκε σε εταιρεία ESKOM.

Σε πολλά ξεχωριστά κεφάλαια, οι δύο συγγραφείς δείχνουν πώς οι εταιρείες Siemens, Düsseldorfer Waffenfabrik Rheinmetall και Mercedes παρείχαν στον κυβερνώντα μηχανισμό της Νότιας Αφρικής στρατιωτικό εξοπλισμό σε μια βασική περιοχή παρά το ψήφισμα 1977 του ΟΗΕ για υποχρεωτικό εμπάργκο όπλων, το οποίο ψηφίστηκε το 418. Στην περίπτωση της Mercedes, αυτές οι εταιρείες συμμετείχαν ακόμη και άμεσα στην καταστολή: «Αυτοί οι διευθυντές της Mercedes φορούσαν όμορφα κοστούμια με γραβάτες τη μέρα και καμουφλάζανε τη νύχτα και πυροβόλησαν και σκότωσαν άοπλους νέους, ηλικιωμένους, ακόμη και μικρά παιδιά. επιδρομές από πόρτα σε πόρτα».

Στη λεπτομερή μελέτη τους, οι δύο συγγραφείς δείχνουν σημείο προς σημείο ότι οι 400 γερμανικές εταιρείες με τα υποκαταστήματά τους στη Νότια Αφρική όχι μόνο «βοηθούσαν» το καθεστώς, αλλά ήταν μέρος του συστήματος. Οι ισχυρισμοί των εταιρειών ότι δεν υπήρχαν διακρίσεις στις δραστηριότητές τους εκτίθενται ως χοντροκομμένα ψέματα.

Το 1983/84 περίπου το 40 τοις εκατό του συνολικού προϋπολογισμού δαπανήθηκε για τον εξοπλισμό των δυνάμεων ασφαλείας και του κατασταλτικού μηχανισμού. Τα κρατικά ταμεία άδειασαν. Τη δεκαετία του 80 «η γενιά των νεαρών λιονταριών» πήρε τον αγώνα στα εργοστάσια και απαίτησε το ανθρώπινο δικαίωμά της στην ισότητα και την αξιοπρέπεια με απίστευτη δύναμη και αφοβία. Για μένα οι περιγραφές του πολέμου στα εργοστάσια είναι από τις πιο εντυπωσιακές του βιβλίου. Εδώ, επίσης, είναι αξιοσημείωτο ότι το 1990 και το 1991, όταν επιτράπηκαν ξανά τα απελευθερωτικά κινήματα, η καταστολή και οι απολύσεις ήταν χειρότερες στην εταιρεία Hoechst επειδή η ομάδα ήθελε να εξορθολογιστεί γρήγορα και φθηνά πριν από το οριστικό τέλος του απαρτχάιντ.

Ακολούθησε η απογοήτευση όταν η νέα δημοκρατική κυβέρνηση δεν διόρθωσε τις άδικες κοινωνικές δομές που δημιουργήθηκαν από το απαρτχάιντ, αλλά το ενίσχυσε με τη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική από το 1996. Το κόκκινο χαλί στρώθηκε ξανά για διεθνείς εταιρείες. Η Γερμανία εξελίχθηκε γρήγορα στον υπ' αριθμόν ένα εμπορικό εταίρο για τη Νότια Αφρική. Ωστόσο, ούτε μια γερμανική εταιρεία δεν κατέθεσε ενώπιον της επιτροπής αλήθειας, στην οποία έπρεπε να αντιμετωπιστεί το παρελθόν. Δεκάδες χιλιάδες από όσους κακοποιήθηκαν και βασανίστηκαν, καθώς και οι συγγενείς των δολοφονημένων, ήλπιζαν σε οικονομική αποζημίωση. Γιατί για πολλούς ανθρώπους εξακολουθεί να είναι θέμα επιβίωσης μπροστά στην ακραία κοινωνική ανισότητα. Αλλά δεν υπάρχουν πλέον χρήματα για αυτό. χρειάζεται για την εξυπηρέτηση του χρέους.

Η οργάνωση αυτοβοήθειας Khulumani, μαζί με άλλες 4000 πρωτοβουλίες, απαιτεί από τις τράπεζες και τις εταιρείες να αναγνωρίσουν την αδικία που έχουν διαπράξει και απαιτεί ατομική και συλλογική αποζημίωση. Απαιτούν τη διαγραφή του ποταπού χρέους γιατί ήταν το καθεστώς του απαρτχάιντ που κατέστρεψε τα κρατικά οικονομικά. «Η έκκληση για διεθνείς αποζημιώσεις είναι έκκληση για οικονομική ανακατανομή, πολιτική αλλαγή και αποκατάσταση της ισότητας μεταξύ των εθνών».

Η συντονιστική ομάδα της εκστρατείας για ελάφρυνση χρέους και αποζημίωση αναζήτησε και έδειξε τον διάλογο με τους χρηματοδότες του απαρτχάιντ, παρευρέθηκε στις γενικές συνελεύσεις των εταιρειών, έδωσε ομιλίες και έγραψε επιστολές. Οι αρωγοί του απαρτχάιντ το βαραίνουν και μάλιστα αρνούνται να ανοίξουν τα αρχεία της εταιρείας, κάτι που θα αποκάλυπτε την πλήρη έκταση των κατακριτέων πράξεών τους. Οι αντίπαλοι του σημερινού κοινωνικού απαρτχάιντ θα συνεχίσουν να αγωνίζονται και να ελπίζουν στην αλληλεγγύη μας. Αυτό το συγκινητικά γραμμένο και συγκλονιστικό βιβλίο δείχνει πολύ ξεκάθαρα ότι το παρελθόν της Νότιας Αφρικής είναι επίσης η ιστορία μας.

Λουλούδι Horst

Birgit Morgenrath / Gottfried Wellmer: "Γερμανικό κεφάλαιο στο ακρωτήριο. Συνεργασία με το καθεστώς του απαρτχάιντ", Έκδοση Ναυτίλος, 160 σελίδες, 12,90 ευρώ

Αγαπητοι αναγνωστες!

Μπορείτε να δείτε μόνοι σας, δεν υπάρχει αρκετός χώρος για να φιλοξενήσει τις νέες μεταφορές Castor από Rossendorf να Αχάους για να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες. Θα γίνουν σύντομα και κάτι συμβαίνει στο Münsterland σχεδόν κάθε εβδομάδα. Στις 06.03.2004 Μαρτίου XNUMX α Ημέρα δράσης Autobahn που πραγματοποιήθηκε κατά μήκος της διαδρομής. Απλά ρίξτε μια ματιά στο διαδίκτυο www.bi-ahaus.de

Παρεμπιπτόντως, αυτή η αρχική σελίδα μας επισκέπτεται πολύ συχνά ο FZ Jülich και ο στρατός των ΗΠΑ, κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη εν όψει του προβλήματος διάδοσης και των πυρηνικών σχεδίων της αμερικανικής κυβέρνησης.

Σχετικά με την αίτηση των πολιτών: Ανταλλαγή εμπειριών μεταξύ Hamm και Κέιπ Τάουν σχετικά με τους κινδύνους των αντιδραστήρων υψηλής θερμοκρασίας. Η γνώμη του δημάρχου και η απάντησή μας στην αρνητική του στάση.

***

αρχή της σελίδας

***

***

αρχή της σελίδας

***