Τα ενημερωτικά δελτία THTR από το 2009

***

***

THTR Newsletter No. 125, Φεβρουάριος 2009

125 θέματα: Όχι πάντα THTR ...

Αφού το Daily Horror Trip Reaktor (THTR) έπαψε να είναι ένα, συνέχισε να λάμπει ήσυχα μπροστά του και να τράβηξε την προσοχή λιγότερο συχνά. Εφόσον η ραδιενέργεια και τα πυρηνικά απόβλητα δεν εξαφανίζονται περισσότερο από τις προσπάθειες ορισμένων πολιτικών να αναστήσουν αυτόν τον τύπο αντιδραστήρα, λέμε από το 1987: Μείνετε σε εγρήγορση και τεκμηριώστε την πλήρη έκταση της χρεοκοπίας για τις μελλοντικές γενιές στην εγκύκλιο THTR.

Αλλά υπήρχε ακόμα χρόνος για τα πιο ευχάριστα πράγματα στη ζωή, συμπεριλαμβανομένης της ανάγνωσης της τοπικής μας εφημερίδας. Διότι χωρίς αμφιβολία ήταν σημαντικό να γνωρίζουμε πού βρίσκονταν οι περισσότεροι καλικάντζαροι του κήπου στο Χαμ ή τι σχεδίαζε η λέσχη αναπαραγωγής κουνελιών δίπλα. Αυτή η εξαιρετικά αξιοσημείωτη εστίαση πληροφοριών στην τοπική εφημερίδα δημιούργησε τη βάση ώστε η εγκύκλιος THTR να λάμψει με άρθρα παρασκηνίου, για παράδειγμα για να εξηγήσει γιατί η εφημερίδα είναι έτσι όπως είναι: "Typing for Ippen" και "Ο Θεός με έκανε εκδότη" Το Νο 51 εμφανίστηκε πρώτα στην ΤΑΖ, αλλά μετά μαζί μας. Θα πρέπει τώρα να εξηγηθεί στους νεότερους αναγνώστες το αργότερο ότι το THTR-Rundbrief τεκμηρίωσε πολλά άρθρα από άλλες εφημερίδες μέχρι το τεύχος 52. Μέχρι σήμερα, το συνολικό μήκος όλων των ενημερωτικών δελτίων είναι περίπου 2.600 σελίδες.

Ο μέσος πνευματικός ορίζοντας, ευρέως διαδεδομένος σε μια επαρχιακή πόλη όπως το Χαμ, παρήγαγε το σωστό προσωπικό στα πολιτικά κόμματα. Η δημοφιλής, μέχρι στιγμής, σειρά 19 μερών για το "Leithammel Laurenz" με τον περήφανο γερμανό τακτικό βασιλιά, τον ξεδιάντροπο λόμπι της VEW και τη συνέντευξή του στην ακροδεξιά εφημερίδα "Junge Freiheit" δείχνει ξεκάθαρα πώς ορισμένες φιγούρες αυτή η κοινωνία παραμένει στην κορυφή για δεκαετίες (χωρίς απαραίτητα να έχει εκλεγεί από την πλειοψηφία).

Αλλά τίποτα δεν μένει όπως ήταν. Στο μεταξύ, ακόμη και η WA μιμείται τη σειρά εγκυκλίων και καρικατούρων THTR τη βασική ικανότητα του Meyer: "Meyer στα McDonalds, Meyer στο βενζινάδικο, Meyer ψήνει τηγανίτες πατάτας στον πεζόδρομο, Meyer στο Oktoberfest, Meyer underground και Meyer laing ο θεμέλιος λίθος για το μπλοκ ηλεκτρικής ενέργειας της RWE με καύση άνθρακα». (11/10/2008). Η σάτιρα του Meyer έχει προφανώς φτάσει στο mainstream και αυτό αρχίζει να εκπλήσσει με θετικό τρόπο. Το μόνο που μου μένει να κάνω τώρα είναι να ελπίζω σε μια νέα, προσοδοφόρα υποψηφιότητα του Meyer προκειμένου να διερευνήσω το συναρπαστικό ερώτημα εάν θα διαχειριστεί το εμπόδιο του 30% στο Hamm αυτή τη φορά; Γιατί και οι αγαπητοί συμπολίτες μας δεν είναι εντελώς τυφλοί.

Μια καρικατούρα του Meyer, που σίγουρα δεν υπάρχει στο mainstream, τύπωσε το THTR-Rundbrief στο τεύχος 64. Ο συντάκτης ήταν ο Siegbert Künzel. Στον αριθμό 78 έγραψε επίσης ένα μεγαλύτερο άρθρο για την κατεστραμμένη συναγωγή στο Hamm και τις νέες μορφές μνήμης στη Synagogenplatz. Οι αιτίες και οι συνέπειες της εθνικιστικής αλαζονείας ήταν πάντα θέμα αυτής της εφημερίδας.

Η ενασχόληση με τον αναζωπυρούμενο αντισημιτισμό στην ΟΔΓ οδήγησε στο γεγονός ότι αυτή η εφημερίδα (Νο. 75) ανέφερε λεπτομερώς πώς οι απόγονοι πολλών εκατομμυρίων Εβραίων στη Ρωσία και την Ουκρανία επεξεργάστηκαν την καταστροφή του Τσερνομπίλ στη μουσική κλέζμερ Η περιοχή του Κιέβου είναι μια παλιά εβραϊκή περιοχή οικισμού - πρέπει να ειπωθεί τώρα.

Από πολλές απόψεις, ήταν αναπόφευκτο να υπάρξει μια αντιπαράθεση με το κόμμα που είχε αρχικά επιλέξει τα λαμπερά ερείπια μας ως τον αγαπημένο του αντιδραστήρα. Μερικοί από αυτούς τους πολιτικούς τον θρηνούν ανοιχτά ή ακόμα και μετά - οι θέσεις σε δημοτικές επιχειρήσεις κοινής ωφελείας, εποπτικά συμβούλια και επιτροπές στις οποίες υπογραμμίστηκαν τα υποτιθέμενα πλεονεκτήματα του θαυματουργού αντιδραστήρα με τη βοήθεια πολυτελών δωρεών ήταν πάρα πολλές. Εν μέρει μέχρι σήμερα. Ήμουν κι εγώ μέλος αυτού του κόμματος στα 17 μου και ελπίζω να περάσει ως νεανικό αμάρτημα. Από τη δική μου οδυνηρή εμπειρία, ο κομματικός Βισμαρξισμός του SPD ήταν υπό στενότερη εξέταση. Υπήρχαν πολλά να αναφέρουμε:

Ο υπουργός Περιβάλλοντος της NRW Matthiesen εκτέθηκε ως κύριος της παραπληροφόρησης (αρ. 48). Ο υπουργός Εσωτερικών της NRW, Kniola δυσφήμησε τους αντιπάλους των πυρηνικών σταθμών στο Ahaus, αλλά άφησε τους μαζικούς δολοφόνους των SS να πάνε και να κατασκοπεύσουν αυτούς που διώκονται από το ναζιστικό καθεστώς (Νο. 56). Σχολιάσαμε τη δήλωση του υπουργού οικονομικών της NRW και αξιολογητή ατυχημάτων THTR, Jochimsen, ότι η γραμμή HTR ήταν «προτιμότερη και ασφαλής»: «Βρέθηκε ένας νεκρός ναρκωτικών και ζητήθηκε από τον έμπορό του μια έκθεση έρευνας» (αρ. 63). Οι άοκνες προσπάθειες του υπουργού Οικονομικών της NRW Schleusser να αποτρέψει το κλείσιμο του THTR την τελευταία στιγμή (Νο. 66) αναγνωρίστηκαν, όπως και η πανελλαδική εφημερίδα SPD για τοπικούς πολιτικούς «Δημοκρατική Κοινότητα» (Νο. 64). Ακόμη και μετά την καταστροφή του Τσερνομπίλ, αυτό το φύλλο χαρτιού ξεχείλισε με καρφιτσωμένη πυρηνική προπαγάνδα και πληρωμένες διαφημίσεις από την πυρηνική βιομηχανία για πολλά χρόνια. Η σοσιαλδημοκρατική ρεαλπολιτική συνήθως φαινόταν ανάλογα.

Αυτό το υψηλό επίπεδο φθοράς στην πολιτική ήταν δύσκολο να αντέξει. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η μη προσφυγή στον ένοπλο αγώνα, αλλά η συνειδητή προσφυγή σε μη βίαιη δράση, παρέμενε μια διαρκής πρόκληση. Οι εμπειρίες παλιών μη βίαιων μαχητών όπως ο Γκάντι και ο Θορό έπρεπε να αναπτυχθούν περαιτέρω για το κίνημα της σύγχρονης πρωτοβουλίας πολιτών. Σημαντικό βοήθημα ήταν το «Movement Action Plan» (Νο 51), το οποίο σχεδίασε ο Bill Moyer, υπάλληλος του Martin Luther King, ως μια δυναμική και στρατηγικά προσανατολισμένη πρόταση δράσης. Ο Moyer αποδίδει διαφορετικούς ρόλους και καθήκοντα στους διάφορους συμμετέχοντες, που μπορούν να αλληλοσυμπληρώνονται και τα οποία θα πρέπει να είναι όλα αξιοποιήσιμα. Αυτοί είναι οι επικριτικοί πολίτες, οι «επαναστάτες», οι ακτιβιστές της κοινωνικής αλλαγής και οι αναπόφευκτοι μεταρρυθμιστές που θα προδώσουν την υπόθεσή μας τη στιγμή που η πίεση θα υποχωρήσει.

Όταν πριν από λίγα χρόνια έγινε όλο και πιο σαφές ότι ένα νέο THTR έπρεπε να κατασκευαστεί κοντά στο Κέιπ Τάουν στη Νότια Αφρική, προέκυψε μια απροσδόκητη διασύνδεση με έναν από τους πιο σημαντικούς πρωτοπόρους του κινήματος BI. Στην εκτενή επετειακή έκδοση 100 αναφέρθηκε ότι ο Μαχάτμα Γκάντι είχε ζήσει ως δικηγόρος και ακτιβιστής στη Νότια Αφρική (κατά καιρούς ακόμη και στο Κέιπ Τάουν) για 21 χρόνια. Τα απεργιακά κινήματα των ανθρακωρύχων που υποστήριζε πραγματοποιήθηκαν στο Osttransval, το σημερινό κράτος-εταίρο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας. Ορισμένες εταιρείες στην περιοχή του Ρουρ κατασκευάζουν τώρα τμήματα του THTR στη Νότια Αφρική. Αρκετός λόγος για να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά σε αυτή τη χώρα σε αυτή την εφημερίδα. Και στη γειτονική Ναμίμπια (Νο. 101 +103), πρώην γερμανική αποικία, από όπου προέρχεται το ουράνιο. - Δεν απέχει πολύ από εδώ μέχρι το μεγαλύτερο σκάνδαλο λαθρεμπορίου ατομικής βόμβας όλων των εποχών. Το άρθρο "Το ατομικό τρίγωνο: Γερμανία, Νότια Αφρική και Πακιστάν" (Νο. 95) έγινε το πιο διαβασμένο σε αυτό το άρθρο με πολλές αναδημοσιεύσεις σε άλλες εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας. Αυτό το σκάνδαλο είναι ένα θέμα ξανά σε αυτό το τεύχος.

Και μετά ήταν ο Χαρτς IV. Αρκετοί άνθρωποι από το κίνημα για την προστασία του περιβάλλοντος δεν είπαν τίποτα στην αρχή γιατί, λόγω της προνομιακής ταξικής τους κατάστασης, πίστευαν πολύ εγωιστικά ότι δεν είχαν να αντιμετωπίσουν κάτι τόσο εγκόσμιο. Ακόμη και πριν αυτή η κοινωνική ληστεία γίνει νομικά δεσμευτική, αρκετά ειδικά θέματα εμφανίστηκαν το 2002 (αρ. 73, 76) για αυτό το θέμα. Και μετά αναφέραμε τι να πιστεύουμε για την «αντίσταση» της DGB ενάντια στον Hartz IV: Σχεδόν όλοι οι ομοσπονδιακοί βουλευτές που ήταν μέλη της DGB έχουν εγκρίνει τον νόμο! Τι άλλο μπορεί να γίνει από το να πει με τον τραγουδοποιό Georg Kreisler: «Δεν έχει πια νόημα να φτιάχνεις τραγούδια αντί να βάζεις κάτω τους υπεύθυνους» (Νο 85);

Οι πρωτοβουλίες πολιτών προκύπτουν όταν τα κοινοβούλια κυβερνώνται ενάντια στη δεδηλωμένη βούληση της πλειοψηφίας του λαού. Αυτό δεν ισχύει μόνο για την Bundestag, αλλά και για την τοπική πολιτική (βλ. Lippesee, No. 108). Το 2009 βρισκόμαστε σε μια «σούπερ εκλογική χρονιά» στην οποία, σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες εμπειρίες, κάποιοι τρέφουν την ψευδαίσθηση ότι κάνουν κάτι σωστά με ένα σταυρό στο σωστό μέρος. Το μόνο που κάνουν είναι να αναθέτουν τις δικές τους υποθέσεις σε μερικούς ανεμοδαρμένους πολιτικούς γραφειοκράτες! Προκειμένου να δείξουμε στους αδιόρθωτους ψηφοφόρους πώς το Συμβούλιο Hammer αντιμετώπισε το εξαιρετικά εκρηκτικό θέμα των ατυχημάτων THTR ένα χρόνο μετά την καταστροφή του Τσερνομπίλ, ρίχνουμε μια ματιά σε ένα παλαιότερο θέμα. Δείτε πώς πήγε η τοπική πρωτοβουλία ψηφοφόρων Grün-Alternative Liste αφού κατάφερε να μπει στο δημοτικό συμβούλιο του Hamm:

"Ακούστε τις ομιλίες, τα χέρια ψηλά, τα χέρια κάτω, αναζητήστε το επόμενο πρότυπο από το σωρό, παραβλέπονται εσκεμμένα από τη διοίκηση όταν τους ζητείται να μιλήσουν, αλλά εξακολουθείτε να αγωνίζεστε για το δικαίωμα να μιλήσετε, να δώσετε μια ομιλία στο THTR για μια φορά, ακολουθήστε την παράλογη διαδρομή προς το μικρόφωνο, μετά ακούστε το παράλογο χειροκρότημα από μερικούς θεατές, την επόμενη μέρα στέκεστε στην εφημερίδα και ο αντιδραστήρας συνεχίζει να λειτουργεί, πιθανώς να διακόπτεται από έναν τρομακτικό αριθμό αναφερόμενων περιστατικών και από νέες εργασίες επισκευής.

Η ομιλία του δεν απαντήθηκε μόνο με διαφωνία για το τι μπορούσε να γίνει ανεκτή. Όχι σπάνια διακόπηκε από περιφρονητικά γέλια από τους άλλους αιρετούς. Στη συνέχεια, ο Λόρεντζ μίλησε επιδεικτικά με τον άντρα πίσω του. Κάποιοι από αυτούς πήγαν στην τουαλέτα ή ήπιαν μια γρήγορη μπύρα μόλις τώρα και επέστρεψαν μόνο για να καταψηφίσουν τις προτάσεις τους.» (Νο. 97)

Όποιος έχει βιώσει αυτό το αποκρουστικό τσίρκο όχι μόνο χάνει τον σεβασμό, αλλά και την ελπίδα βελτίωσης στα δεδομένα των συστημάτων πολιτικής εκπροσώπησης. Όποιος καταφέρει να μπει στη βουλή ή ακόμα και στην κυβέρνηση -ίσως με καλές προθέσεις- θα μπορέσει να αλλάξει τρομακτικά ελάχιστα. Γιατί την πραγματική εξουσία την έχουν άλλοι. Οι κακές συνθήκες πραγματικά αμφισβητούνται και αλλάζουν κυρίως με άμεσες δράσεις, μαζικές κινητοποιήσεις και εξωκοινοβουλευτικές κινήσεις – πρωτοβουλίες πολιτών.

Στις 5 Νοεμβρίου 2008, η DPA δημοσίευσε το παρακάτω άρθρο με τίτλο "Το κόστος προκαλεί τη Νότια Αφρική να απομακρυνθεί από την επέκταση της πυρηνικής ενέργειας". Σε διάφορες πολύ συντομευμένες εκδόσεις των εφημερίδων, προκάλεσε ορισμένους εκνευρισμούς σε ορισμένους αναγνώστες: Ισχύει αυτή η κίνηση και για το Pebble Bed Modular Reactor (PBMR); - Εδώ είναι η μεγάλη έκδοση του μηνύματος: 
"Η Νότια Αφρική εγκατέλειψε αρχικά την προγραμματισμένη επέκταση των πυρηνικών της σταθμών ενόψει του αυξημένου κόστους κεφαλαίου. Η κρατική ενεργειακή εταιρεία Eskom δήλωσε την Παρασκευή ότι η σχεδιαζόμενη νέα κατασκευή ενός δεύτερου αντιδραστήρα νερού υπό πίεση είχε ακυρωθεί. Ο γαλλικός όμιλος Areva και ο κατασκευαστής των ΗΠΑ ήταν στην τελική επιλογή Westinghouse.
Μέχρι στιγμής, το Κέιπ Στέιτ έχει λειτουργήσει τον μοναδικό εμπορικό πυρηνικό σταθμό της Αφρικής στο Koeberg (κοντά στο Κέιπ Τάουν). Ο παραγωγός ουρανίου Νότια Αφρική αναπτύσσει επί του παρόντος έναν μίνι αντιδραστήρα (PBMR) παράλληλο με την Κίνα, το πρωτότυπο του οποίου θα πρέπει να ολοκληρωθεί έως το 2012.
Το PBMR που έχει σχεδιαστεί βάσει του γερμανικού αντιδραστήρα υψηλής θερμοκρασίας πρόκειται επίσης να εξαχθεί αργότερα. Ενόψει της οξείας ενεργειακής κρίσης στη χώρα, η Eskom είχε προγραμματίσει 150 δισεκατομμύρια ραντ (15 δισεκατομμύρια ευρώ) για ένα πενταετές πρόγραμμα ανανέωσης. Ωστόσο, η παγκόσμια κρίση έκανε την άντληση κεφαλαίων στη διεθνή χρηματοπιστωτική αγορά πιο δύσκολη από ό,τι αναμενόταν. Μέχρι στιγμής, η χώρα έχει παράγει περίπου το 94 τοις εκατό της ενέργειάς της από άνθρακα και το 5 τοις εκατό από τον πυρηνικό σταθμό Koeberg, ο οποίος κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1980 και του οποίου οι δύο αντιδραστήρες αποδίδουν 1800 μεγαβάτ. Μόνο ένα τοις εκατό προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας».

Έτσι, η Νότια Αφρική πρέπει μόνο να απέχει από τους αντιδραστήρες πεπιεσμένου νερού που σχεδιάζονται ως επόμενοι αλλά ένας για οικονομικούς λόγους, επειδή δεν έχει χρήματα για αυτούς. Η πυρηνική βιομηχανία και η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής είναι αποφασισμένες να συνεχίσουν την κατασκευή του PBMR. Το περιοδικό πυρηνικής σημασίας "Nuclear Monitor" ανέφερε στο τεύχος 681 της 18ης Δεκεμβρίου 12 για το ιστορικό αυτής της νέας εξέλιξης. Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα:

"Το 1998 αναμενόταν ότι η κατασκευή ενός πρωτοτύπου του PBMR θα ξεκινούσε το 1999 και ότι θα ολοκληρωνόταν πριν από το 2003 προκειμένου στη συνέχεια να καταστεί δυνατή η εμπορική χρήση. Τον Μάρτιο του 2007, ένας εκπρόσωπος των χειριστών PBMR ανακοίνωσε ότι η κατασκευή του Ένα πρωτότυπο μπορεί να μην ξεκινήσει πριν από το 2008 ή τις αρχές του 2009.

Το 2007, ο πυρηνικός επιστήμονας Steve Thomas περίμενε ότι το μοντέλο επίδειξης δεν θα ήταν σε θέση να παρέχει ηλεκτρική ενέργεια μέχρι τα μέσα του 2014. Αυτό θα ήταν περισσότερο από 10 χρόνια αργότερα από ό,τι προέβλεπαν οι μελλοντικοί φορείς εκμετάλλευσης το 1998.

Τον Απρίλιο του 2006, ο Νοτιοαφρικανός υπουργός Alec Erwin ανακοίνωσε ότι ρώτησε την εταιρεία παροχής ενέργειας ESKOM εάν θα μπορούσε να κατασκευάσει έναν αντιδραστήρα νερού υπό πίεση (!) για να καλύψει τις επείγουσες ανάγκες της χώρας σε ηλεκτρική ενέργεια. Η απάντηση ήταν ότι ένας τέτοιος πυρηνικός σταθμός με ισχύ από 200 έως 300 MW θα μπορούσε να παραδώσει ηλεκτρική ενέργεια μόνο το 2014. Και θα κόστιζε 9-11 δισεκατομμύρια δολάρια.

Σύμφωνα με τον αναλυτή Van der Waal της Frost & Sullivan, το τρέχον «στάσιμο» στο γενικό πυρηνικό πρόγραμμα της ESKOM θα καθυστερήσει επίσης την εμπορική χρήση του PBMR κατά τέσσερα χρόνια έως το 2020. Η εκπρόσωπος Τύπου των επιχειρηματικών ενώσεων, Portia Molefe, φοβήθηκε επίσης στις 5 Δεκεμβρίου 12 ότι αυτή η κατάσταση θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρή ζημιά στο έργο PBMR και προέτρεψε μια έγκαιρη θεμελιώδη απόφαση ώστε να συνεχιστεί.

Ακόμη και πριν από την οικονομική κρίση, το κόστος ενός πρωτοτύπου 165 MW του PBMR δόθηκε αισιόδοξα στα 3 δισ. δολάρια. Έτσι έχετε ήδη διπλασιαστεί σε μέγεθος, έγραψε το Uranium Intelligence Weekly. Η διαδικασία θέσης σε λειτουργία και η αποθήκευση πυρηνικών αποβλήτων δεν περιλαμβάνονται ακόμη».

Τόσα για το απόσπασμα από το «Nuclear Monitor». Το πυρηνικό λόμπι στη Νότια Αφρική έχει ιδρώσει πολύ και θα πρέπει να βρει μερικές ακόμα ιδέες για να βγάλει ίσως το κάρο από τη λάσπη με πολλά χρήματα. Ωστόσο, τα χρήματα έχουν γίνει σφιχτά. Η κριτική μελέτη THTR από τον επιστήμονα Jülich Moormann, γραμμένη στα αγγλικά, είναι πλέον πολύ γνωστή στη Νότια Αφρική και αποτελεί καυτό θέμα συζήτησης. Εκτεταμένες ελπίδες εξαγωγών συνδέονται με το PBMR. Η Νότια Αφρική και η πυρηνική βιομηχανία θα ήθελαν να πείσουν δεκάδες αναδυόμενες οικονομίες και ισλαμικά κράτη να χρησιμοποιήσουν αυτόν τον «θαυματουργό αντιδραστήρα». Και σκέφτονται επίσης ένα πράγμα: ατομικές βόμβες!

Το έργο, το οποίο η πυρηνική βιομηχανία ξεκίνησε με πολλή ευφορία, έχει σταματήσει και θα είναι ακόμα καλό για πολλές εκπλήξεις. Είναι απλώς ένας πραγματικός αντιδραστήρας υψηλής θερμοκρασίας.

Πρόσθετα άρθρα σχετικά με το PBMR στη Νότια Αφρική μπορούν να βρεθούν στους εγκυκλίους THTR Νο. 110 (2007) και 114 (2007).

Τα επόμενα χρόνια, ένας αντιδραστήρας υψηλής θερμοκρασίας, που ονομάζεται Pebble Bed Modular Reactor (PBMR), πρόκειται να κατασκευαστεί στη Νότια Αφρική. Οι προετοιμασίες βρίσκονται ήδη σε πλήρη εξέλιξη. Εταιρείες από την περιοχή του Ρουρ βοηθούν. Η Νότια Αφρική ήταν μια εξαιρετικά επισφαλής περιοχή, και όχι μόνο μετά την επίθεση γκάνγκστερ στη μέση του θαλάμου ελέγχου του πυρηνικού κέντρου Pelindaba, όπου φυλάσσονται ακόμη οι πέντε ατομικές βόμβες του παλιού καθεστώτος του απαρτχάιντ.
Η Νότια Αφρική τονίζει επανειλημμένα ότι θέλει να τηρήσει τη Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων και ότι θα συνεργαστεί εποικοδομητικά με τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ). Ενόψει της συνεχιζόμενης κατασκευής του PBMR κοντά στο Κέιπ Τάουν και της σχετικής και προγραμματισμένης εξαγωγής πυρηνικών εγκαταστάσεων με ευκαιρίες διάδοσης σε αναδυόμενες χώρες, αυτές οι υποσχέσεις δεν αξίζουν πλέον πάρα πολλά.
Τα γεγονότα γύρω από τη διαδικασία λαθρεμπορίου πυρηνικών στη Στουτγάρδη το 2008 έδειξαν ξεκάθαρα ότι η συμπεριφορά της Νότιας Αφρικής στο μεγαλύτερο σκάνδαλο πυρηνικών όπλων στον κόσμο όλων των εποχών υπό τον «πατέρα της ατομικής βόμβας» του Πακιστάν, Abdul Khadir Khan, είναι ανεύθυνη και υποκριτική.

Κατά τη διάρκεια της περιόδου του απαρτχάιντ, το ρατσιστικό καθεστώς προσπάθησε να γίνει πυρηνική δύναμη και έκανε πολυάριθμες διασυνδέσεις με επισφαλείς επιχειρηματίες, μηχανικούς και αξιωματούχους από διάφορα κράτη προκειμένου να αποκτήσει εξαρτήματα. Έτσι, αυτή η χώρα όχι μόνο έγινε κόμβος του πυρηνικού δικτύου λαθρεμπορίου, αλλά και τόπος παραγωγής για διάφορα ιδιαίτερα περιζήτητα μεμονωμένα εξαρτήματα για μονάδες εμπλουτισμού ουρανίου.

Αφού η Λιβύη αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα σχέδιά της για την ατομική βόμβα τα τελευταία χρόνια και να αποκαλύψει πληροφορίες σχετικά με τους οποίους συνεργαζόταν, έγιναν συλλήψεις και μηνύσεις στην ΟΔΓ και την Ελβετία. Τα αρμόδια δικαστήρια, ωστόσο, έπρεπε να αντιμετωπίσουν μαζικές συγκαλύψεις από μυστικές υπηρεσίες και κράτη κατά την παροχή αποδεικτικών στοιχείων. Αυτό το σκάνδαλο ρίχνει ενδεικτικό φως στην αδυναμία (συχνά και στην απροθυμία) των κρατών να σταματήσουν αποτελεσματικά τη διάδοση των πυρηνικών όπλων. Στις 16 Οκτωβρίου 10, το Focus Online έγραψε την ακόλουθη έκθεση σχετικά με τη δίκη του κατηγορούμενου που ασκεί το επάγγελμα στη Νότια Αφρική:

"Ο Γερμανός μηχανικός Gotthard Lerch καταδικάστηκε για το ρόλο του στο μυστικό πυρηνικό πρόγραμμα της Λιβύης. Η υπόθεση Lerch έφερε το Ανώτατο Περιφερειακό Δικαστήριο της Στουτγάρδης στα όριά του. Ο κατηγορούμενος παρακολούθησε τη διαδικασία σιωπηλά και συχνά με ένα στωικό χαμόγελο, και στο τέλος είχε λόγο να χαμογελάσει: Η Γερουσία Κρατικής Ασφάλειας του Ανώτατου Περιφερειακού Δικαστηρίου της Στουτγάρδης καταδίκασε τον 65χρονο Γερμανό μηχανικό Γκότθαρντ Λερτς, ο οποίος ζει στην Ελβετία, σε πεντέμισι χρόνια φυλάκιση.

Ο λόγος είναι μια συμφωνία μεταξύ της Ομοσπονδιακής Εισαγγελίας, των δικηγόρων υπεράσπισης του Λερτς και του δικαστηρίου: ο Λερτς στη συνέχεια παραδέχτηκε ότι συμμετείχε στην κατασκευή μιας εγκατάστασης εμπλουτισμού ουρανίου στη Νότια Αφρική. Ωστόσο, δεν θέλει να γνωρίζει τίποτα για τον τελικό πελάτη τη Λιβύη. Σε αντάλλαγμα για την ομολογία του, του είχαν διαβεβαιώσει εκ των προτέρων ότι δεν θα αντιμετωπίσει ποινή φυλάκισης άνω των έξι ετών.

Πεντέμισι χρόνια φυλάκιση. Αυτό ακούγεται σκληρό. Όμως οι 66 μήνες «μειώνονται» κατά 12 μήνες «λόγω της μεγάλης διάρκειας της διαδικασίας». Ο μηχανικός χωρίς ποινικό μητρώο έχει ήδη εκτίσει 21 μήνες κράτηση. Απομένουν ακόμη 33 μήνες. Αλλά θα επιστρέψουν ένα «υπόλοιπο της ποινής», το οποίο τώρα ζητά η υπεράσπιση και το οποίο θα εγκρίνει η Ομοσπονδιακή Εισαγγελία. Η συμφωνία λοιπόν.

Στην έκκλησή του, ο ομοσπονδιακός εισαγγελέας Βόλφγκανγκ Σίγκμουντ δικαιολόγησε αυτή τη «συμφωνία» λέγοντας ότι η διαδικασία «είχε δείξει τα όρια της αποκάλυψης της αλήθειας». Τα επίμαχα γεγονότα αφορούσαν διεθνείς επιχειρήσεις με σημεία αναφοράς για τις μυστικές υπηρεσίες, οι οποίες δεν θα μπορούσαν πλέον να επιλυθούν χωρίς εκτεταμένη νομική βοήθεια από ορισμένα κράτη. Σε αρκετές περιπτώσεις, αυτή η νομική συνδρομή δεν υλοποιήθηκε και δεν αναμένεται ούτε στο μέλλον. Ως εκ τούτου, η παραδοχή του Lerch είναι νομικά «υψηλής αξίας».

Ο προεδρεύων δικαστής Jürgen Niemeyer συμφώνησε με αυτή την εκτίμηση για το σκεπτικό της απόφασης. Η διαδικασία Lerch χαρακτηρίζεται από «ιδιαιτερότητες» που δεν εμφανίζονται «σε κανονικές διεργασίες». Σχεδόν όλες οι σκηνές του εγκλήματος, τα στοιχεία και οι μάρτυρες βρίσκονται στο εξωτερικό. Έδωσε μια επίπληξη ιδιαίτερα στη Δημοκρατία της Νότιας Αφρικής, η οποία απλώς δεν είχε δείξει «καμία αντίδραση» σε πολυάριθμα αιτήματα για νομική συνδρομή. Αυτό θα ήταν σε πλήρη αντίφαση με τις διαβεβαιώσεις της Νότιας Αφρικής προς τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας ότι θα βοηθούσε στην εκκαθάριση του δικτύου Χαν».

Στις 16 Οκτωβρίου 10, η Rheinische Post σχολίασε το αποτέλεσμα της δίκης ως εξής: "Η Ομοσπονδιακή Εισαγγελία είχε ζητήσει φυλάκιση έξι ετών. Η υπεράσπιση ζήτησε μια πιο ήπια ποινή και το δικαιολογούσε με τη θέση ότι η συμφωνία μπορεί να είχε ξεκινήσει από διεθνείς μυστικές υπηρεσίες. Το δικαστήριο δεν ακολούθησε αυτόν τον ισχυρισμό, αλλά επέκρινε τον ρόλο των υπηρεσιών πληροφοριών και του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (ΔΟΑΕ): Η εμπλοκή τους κατέστησε σχεδόν αδύνατη την έρευνα της αλήθειας».

Τρία μέλη της ελβετικής οικογένειας μηχανικών Tinner, που θεωρούνται ύποπτα ως πολύ ενεργά μέλη του δικτύου Khan, αφέθηκαν ελεύθερα διαδοχικά τον Ιανουάριο του 2009 μετά από αρκετά χρόνια προφυλάκισης. Μόνο μετά την αποκάλυψη του ατομικού λαθρεμπορίου τους συνεργάστηκαν με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες. Σε μια απόφαση που κρατήθηκε μυστική, το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο της Ελβετίας διέταξε στις 14 Νοεμβρίου 11, προφανώς υπό την πίεση των ΗΠΑ, να καταστραφούν εκτενείς, εξαιρετικά εκρηκτικοί φορείς δεδομένων από τη διαδικασία Tinner! Αυτό το νέο σκάνδαλο απασχολεί τώρα την Ελβετία τον Φεβρουάριο του 2007. Ακολουθεί η συνέχεια.

Οι διεθνείς αρχές ελέγχου και οι μυστικές υπηρεσίες έκαναν κοινή υπόθεση με αδίστακτες εγκληματικές συμμορίες. Η Νότια Αφρική εμπόδισε κάθε εποικοδομητική συνεργασία με το δικαστικό σώμα για την αποκάλυψη του πυρηνικού σκανδάλου. Αυτή η χώρα δεν τηρεί καν τα εξαιρετικά χαλαρά και αναξιόπιστα ελάχιστα διεθνή πρότυπα. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο πρέπει να αποτραπεί η κατασκευή PBMR!

Οι σιδηροδρομικές μεταφορές με το εξαιρετικά επικίνδυνο εξαφθοριούχο ουράνιο (UF6) μέσω Hamm στο Gronau έχουν οδηγήσει σε πολυάριθμες συζητήσεις τα τελευταία χρόνια. Τώρα ο Χαμ επηρεάζεται ξανά. Μέχρι στιγμής, το εξαντλημένο ραδιενεργό υλικό έχει σταλεί μέσω του Ρότερνταμ στη Σιβηρία, όπου αποθηκεύεται στην ύπαιθρο. - Αλλά στις 8 Δεκεμβρίου 2008 το τρένο το μετέφερε μέσω Hamm στη νότια Γαλλία στην πυρηνική εταιρεία AREVA / Eurodif. Σύμφωνα με τον χειριστή Gronau Urenco, επτά βαγόνια με τέσσερα βαρέλια το καθένα οδήγησαν στη νότια Γαλλία. Αυτό ήταν συνολικά 350 τόνοι εξαφθοριούχου απεμπλουτισμένου ουρανίου.

***

αρχή της σελίδας

***

***

αρχή της σελίδας

***