Τα ενημερωτικά δελτία THTR από το 2003

***

***

Ενημερωτικό δελτίο THTR Αρ. 81 Μαρτίου 2003

Forschungszentrum Jülich υπό πυρά

Αυτό το αμφίβολο ερευνητικό κέντρο δέχεται δημόσια κριτική όχι μόνο λόγω της αμφιλεγόμενης ανάπτυξης και υποστήριξης για την κατασκευή της παραλλαγής THTR Pebble Bed Modular Reactor (PBMR) για τη Νότια Αφρική, επίσης υπό μια κόκκινη-πράσινη κυβέρνηση. Το 15 MW HTR του Arbeitsgemeinschaft Versuchsreaktor (AVR) Jülich έκλεισε το 1988 και τώρα προκαλεί ασταμάτητα πρωτοσέλιδα και σκάνδαλα. Η «Süddeutsche Zeitung» έγραψε στις 15 Φεβρουαρίου 2 στην εθνική της ενότητα:

«Το δυσδιάκριτο κτίριο οδήγησε εν τω μεταξύ σε μια άνευ προηγουμένου έκρηξη κόστους για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση: Αρχικά, ο πύργος του αντιδραστήρα, που εξωτερικά μοιάζει με ένα μεγάλο σιλό σιτηρών, έπρεπε να σφραγιστεί για 39 εκατομμύρια ευρώ. Τώρα όμως ο λογαριασμός ξεπερνά τα 200 εκατομμύρια ευρώ χωρίς το ραδιενεργό σκραπ να έχει σφραγιστεί με ασφάλεια. Τώρα ο απύθμενος λάκκος πρόκειται να εξαλειφθεί εντελώς. Η επιτροπή προϋπολογισμού της Bundestag ενέκρινε ομόφωνα μια συμφωνία την Πέμπτη που προβλέπει την κατεδάφιση αυτού που κάποτε ήταν η καρδιά της πυρηνικής έρευνας του Jülich. Αναμενόμενο κόστος: Άλλα 200 εκατ. ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται τα έξοδα για την πρώην τελική αποθήκευση. (...)
Το σίγουρο είναι ότι το μεγαλύτερο λάθος έγινε όταν το εργοστάσιο έκλεισε. Εκείνη την εποχή, το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Έρευνας ενέκρινε μια σύμβαση με το AVR που έκανε τους ελεγκτές να σηκώνονται στα μαλλιά. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση διαβεβαίωσε την εταιρεία ότι θα κάλυπτε σχεδόν όλα τα έξοδα χωρίς να καθορίσει χρονοδιάγραμμα. Μετά από αυτό, οι άδειες άργησαν. Χρειάστηκαν χρόνια μέχρι να υποβληθούν τα έγγραφα στο αρμόδιο υπουργείο ενέργειας NRW. «Τα χαρτιά ήρθαν σε φέτες», λένε από το υπουργείο. «Δεν είχαμε εμπειρία από τέτοιες εργασίες παροπλισμού»,
ο τεχνικός διευθυντής της AVR, Siegbert Storch, υπερασπίζεται τον εαυτό του. Επιπλέον, το υπουργείο ζήτησε επανειλημμένα έγγραφα και χρειάστηκε να αντικατασταθεί πραγματογνώμονας. Το αποτέλεσμα: «Τίποτα δεν συνέβη μέχρι το 1994», είπε ο Storch.
Παρόλα αυτά, το AVR πλήρωσε 100 υπαλλήλους που περίμεναν χρόνια για τις άδειες. «Δεν ξέρω τι έκαναν όλοι τα πρώτα χρόνια» λέει ο Storch, ο οποίος εντάχθηκε στο AVR μόνο αργότερα. (Ίσως έκαναν έρευνα για το THTR για τη Νότια Αφρική· αρκετές αναφορές στον σχετικό ιστότοπο της FZJ καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. - THTR-RB) Θα μπορούσε κανείς να ασχοληθεί μόνο με «επαναλαμβανόμενες δοκιμές στο σύστημα του αντιδραστήρα» και «εργασίες επισκευής '. Τα ερείπια κοστίζουν περίπου 30 εκατομμύρια μάρκα το χρόνο. «Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πεταχτεί εδώ σιωπηλά χρόνο με τον χρόνο χωρίς η ομοσπονδιακή κυβέρνηση να ενοχλεί αισθητά», λέει ένας πυρηνικός ειδικός που κάποτε συμμετείχε στην έγκριση της σφραγίδας του αντιδραστήρα. Ο αρμόδιος τότε υπουργός Έρευνας, Heinz Riesenhuber (CDU), παραδέχεται επίσης ότι πρόκειται για «προφανώς μια ατυχή σύμβαση». (...)
Ακόμη αργότερα, το AVR χάθηκε στη ζούγκλα του πυρηνικού νόμου. Όταν τελικά δόθηκε η άδεια το 1994 και συγκεντρώθηκαν τα στοιχεία καυσίμου του αντιδραστήρα σε μέγεθος μπάλας του τένις, αποδείχθηκε ότι η FZJ δεν είχε καμία άδεια να την αποδεχτεί. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έπρεπε να παρακολουθήσει και να πληρώσει για όλα αυτά. «Δεν έχουμε νομικές επιλογές εναντίον των συντρόφων», λέει το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Ερευνών. Οι εμπειρογνώμονες που συμμετέχουν υποπτεύονται ότι η μακρόχρονη αδράνεια της ομοσπονδιακής κυβέρνησης δεν ήταν τυχαία. Η αντιμετώπιση του προβλήματος δεν ήταν καθόλου επιθυμητή όσο το μέλλον της πυρηνικής ενέργειας εξακολουθούσε να εμπιστεύεται.
Αυτό άλλαξε μόνο όταν οι Ερυθροπράσινοι ήρθαν στην εξουσία το 1998. Δύο χρόνια αργότερα αποφασίστηκε η πλήρης αποσυναρμολόγηση του αντιδραστήρα. Την πρόθεση ακολούθησε μια παρατεταμένη διαμάχη για το ποιος θα έπρεπε να πληρώσει για το έργο. Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ελέγχου αναμένει τώρα περαιτέρω κόστος 300 εκατομμυρίων ευρώ και η NRW υποθέτει ακόμη και 400 έως 450 εκατομμύρια ευρώ. Το μόνο που είναι ξεκάθαρο είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος του κόστους θα συνεχίσει να βαρύνει την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Το Βερολίνο και το Ντίσελντορφ συμφώνησαν γρήγορα σε μια κατανομή κόστους 70 προς 30, ο πρώην φορέας εκμετάλλευσης AVR, μια συγχώνευση 15 δημοτικών επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, συνεισέφερε συνολικά 15 εκατομμύρια ευρώ. Οι ενεργειακές εταιρείες θα είχαν ωφεληθεί από την έρευνα και στη συνέχεια θα είχαν παραδώσει τα ακριβά πυρηνικά ερείπια στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση, σύμφωνα με το Υπουργείο Έρευνας. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία ενέργεια κατά των 15 δημοτικών επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, ορισμένες από τις οποίες ανήκουν σε ενεργειακούς κολοσσούς όπως η RWE ή η EON.
Η ιστορία του ερευνητικού αντιδραστήρα σε καμία περίπτωση δεν θα τελειώσει με το σχέδιο κατεδάφισης που έχει πλέον εγκριθεί από τους προϋπολογισμούς. Οι εμπειρογνώμονες από την ομοσπονδιακή Energiewerke Nord (EWN) έχουν προθεσμία μέχρι το 2012 για την αποξήλωση. Ο προϊστάμενος του EWN Dieter Rittscher θεωρεί ότι αυτό είναι «ένα από τα πιο δύσκολα καθήκοντα που είχαμε ποτέ». «Ο αντιδραστήρας είναι απολύτως μοναδικός», λέει ο Rittscher. Οι υπάλληλοί του μπορούν να περιμένουν την εξαγωγή ραδιενεργού σκόνης και μολυσμένων εξαρτημάτων μηχανής από τον στενό και στρεβλό πυρηνικό αντιδραστήρα υπό υψηλή έκθεση σε ακτινοβολία. Το κύριο πρόβλημα, ο πυρήνας του αντιδραστήρα, θα παραμείνει στο Jülich - σαν ένα άσχημο σουβενίρ. Ένας ειδικός γερανός θα σηκώσει τη δομή των 1700 τόνων έξω από το κτίριο για να την τοιχοποιήσει σε κοντινή απόσταση. Μετά από 40 έως 50 χρόνια, σύμφωνα με τον Rittscher, μπορείτε να δείτε πώς μπορείτε επιτέλους να αντιμετωπίσετε το λαμπερό τέρας».

Μόλις στις 20 Φεβρουαρίου 2 λάβαμε την απάντηση από την πολιτειακή κυβέρνηση της NRW στη μικρή έρευνα του Rüdiger Sagel σχετικά με το ερευνητικό κέντρο Jülich και την πυρηνική του δέσμευση για τη Νότια Αφρική (βλ. THTR-RB 2003). Ενώ αυτό το έγγραφο κυκλοφορούσε ήδη σε διάφορα γραφεία εφημερίδων 80 μέρες νωρίτερα, η πολιτειακή κυβέρνηση, ως ο ερωτών, ήταν η τελευταία που μας ενημέρωσε και πρόσθεσε μερικές γραμμές: «Δεδομένου ότι ένας μεγάλος αριθμός εταιρειών στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία ή Η Ευρώπη είναι πιθανοί τεχνολογικά συνεργαζόμενοι εταίροι, το αίτημά σας για μια λίστα με τους τρέχοντες εταίρους θα μπορούσε να εκπληρωθεί μόνο από την ίδια την ESKOM. Το Υπουργείο Επιστημών και Έρευνας δεν έχει καμία δική του ενημέρωση. Οι εν λόγω αναλύσεις ασφαλείας αντιστοιχούν στην καταστατική εντολή του ερευνητικού κέντρου. Δεν έρχονται σε αντίθεση ούτε με το νόμο για τον τακτικό τερματισμό της χρήσης της πυρηνικής ενέργειας ούτε τη συναινετική συμφωνία με τις εταιρείες παροχής ενέργειας. Ειδικά η έρευνα για την ασφάλεια δεν θα πρέπει να παρεμποδίζεται από τη συμφωνία «σταδιακής κατάργησης της πυρηνικής ενέργειας».

Πέρυσι η Hessischer Rundfunk ανέφερε στο πρόγραμμά της «Main thing Culture!»: «Ήταν η μεγαλύτερη συγχώνευση στη γερμανική αγορά εφημερίδων εδώ και χρόνια. Το διάσημο Hessisch Niedersächsische Allgemeine (HNA) πηγαίνει στον Όμιλο Ippen: σε μια ομάδα μέσων που περιλαμβάνει τους Münchner Merkur, tz και Offenbach Post. (...) Είναι ακόμη εντελώς ανοιχτό αν ο συντηρητικός εκδότης Ippen θα αλλάξει και την πολιτική κατεύθυνση του σοσιαλδημοκρατικού HNA (κυκλοφορία: 230.000, THTR-RB). Έδωσε στον ρεπόρτερ μας τουλάχιστον μια πρόγευση της πολιτικής και της νοοτροπίας του στην πληροφόρηση…. (...) Ποια γραμμή θα ελέγχει ο Ippen στο Κάσελ; Το αίτημά μας για συνέντευξη απαντήθηκε με έναν κατάλογο περίεργων συνθηκών: η άδεια ταινίας ισχύει μόνο για το γραφείο του, όχι για τον εκδότη. Μια ανθολογία ποιημάτων που δημοσίευσε ο Ippen - «Des Sommers last Rosen» - θα πρέπει να αναφέρεται στο άρθρο, οι ερωτήσεις πρέπει να παρατίθενται χονδρικά εκ των προτέρων. Οι ασυνήθιστες απαιτήσεις, η «κυρίως κουλτούρα» το δέχτηκε ούτως ή άλλως. Ο Ippen είπε πρώτα στο… και μετά πάλι από».

Σε πολλά θέματα, η λεπτομερής μελέτη των μη βίαιων, άμεσων ενεργειών και της πολιτικής ανυπακοής ήταν εξαιρετικά σημαντική, γιατί για εμάς ως πρωτοβουλία πολιτών προέκυψε το όλο και πιο πιεστικό ερώτημα σχετικά με το πώς θα μπορούσε να σταματήσει ακόμη η THTR.

Μετά τις ενέργειες του Μαχάτμα Γκάντι και του επαναστατικού κινήματος βάσης, εμφανίστηκαν σε όλη τη Γερμανία ομάδες που έκοψαν το 10% των λογαριασμών ηλεκτρικής ενέργειας, εφόσον οι πυρηνικοί σταθμοί κατασκευάζονταν ή λειτουργούσαν με αυτά τα χρήματα. Ενώ πολλοί άνθρωποι που αρνήθηκαν να πληρώσουν πληρωμές ηλεκτρικού ρεύματος πραγματοποίησαν αυτήν την πράξη πολιτικής ανυπακοής στο γειτονικό Ντόρτμουντ, δυστυχώς υπήρχαν μόνο πολύ λίγα νοικοκυριά στο Χαμ. Δεδομένου ότι ο υπεύθυνος συντάκτης, Siegbert Künzel, ήταν ένας «απόλυτος αντίρρηση» που αρνήθηκε όχι μόνο την πολεμική υπηρεσία αλλά και την πολιτική θητεία, ήταν πολύ προφανές να επικεντρωθούμε περισσότερο στον πόλεμο και τον στρατό σε αυτό το περιοδικό. Αυτό δεν έγινε αφηρημένα, αλλά συγκεκριμένα σε σχέση με τον Χαμ. Αφορούσε τον έλεγχο καταστροφών και τις πολεμικές προετοιμασίες, τα πιθανά πυρηνικά όπλα κοντά στο Χαμ και τον στόχο μιας ζώνης χωρίς πυρηνικά όπλα. Αναφορές για διαδηλώσεις, την κινητή έκθεση ειρήνης, "Σιωπή για την Ειρήνη" ή δράσεις ("Πώς έφτασε το περιστέρι στο καταφύγιο;") έδειξαν ως παραδείγματα ότι μπορούν να γίνουν πολλά τοπικά ενάντια στον πόλεμο και τη βία. Στις αρχές της δεκαετίας του 80, το «Green Hammer» έγινε επίσης μέρος του νεοσύστατου, μεγάλου κινήματος ειρήνης.

Από την αρχή, τα δεξιά κινήματα στο οικολογικό κίνημα συζητήθηκαν στο «Green Hammer». Για παράδειγμα στον Herbert Gruhl, ο οποίος προπαγάνδιζε ένα είδος οικολογικής δικτατορίας. Μέσα από κριτικές βιβλίων του οικο-αναρχικού Bookchin, αναφορές σε βιβλία όπως «Why still in the κοινοβούλια;», «Freedom Socialism», «Direct Action» και επανεκδόσεις του περιοδικού «Graswurzelrevolution», οι εκδότες έθεσαν τόνους που είχαν ως αποτέλεσμα ενίσχυση του κινήματος πρωτοβουλίας πολιτών προσανατολισμένη στη δράση .

Οι Πράσινοι, που ιδρύθηκαν μόλις το 1979, είπαν πολλές φορές τον λόγο τους μέσω ρεπορτάζ και συνέντευξης. Σε ορισμένα άρθρα οι συντάκτες επεσήμαναν τις θεμελιώδεις διαφορές μεταξύ των πρωτοβουλιών πολιτών και του κόμματος «Οι Πράσινοι». Ωστόσο, διαπίστωσε ότι οι πολιτικοί στόχοι ως προς το περιεχόμενο είναι οι ίδιοι και για τις δύο πολιτικές ομάδες - ήταν ακόμα οι εποχές! Ο τρόπος με τον οποίο ενήργησαν πολιτικά οι Πράσινοι είχε ήδη επικριθεί από μέλη της συντακτικής ομάδας: "Οι υποστηρικτές του Κόμματος των Πρασίνων εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι είναι ο κοινοβουλευτικός βραχίονας των «πρωτοβουλιών των πολιτών. Η συνεργασία με το BI και την εκλογική περιφέρεια των Πρασίνων είναι εξαιρετικά φτωχοί Ναι, μπορεί κανείς να έχει την εντύπωση ότι οι άλλες οργανώσεις προστασίας του περιβάλλοντος είναι σημαντικές για το Πράσινο Κόμμα μόνο στο βαθμό που αντιπροσωπεύουν ένα αυθαίρετα εκμεταλλεύσιμο εκλογικό σώμα.Τι είδους ώθηση έχει δώσει το Πράσινο Κόμμα εδώ στο Χαμ για να αυξήσει την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση του πληθυσμού; - Κανένα! Αλλά όλο και περισσότεροι άνθρωποι έχουν αφήσει τον εαυτό τους να αποθαρρύνεται από τις αδρανείς ποσοστιαίες εικασίες και τα παιχνίδια αριθμών από το να επέμβουν ανεξάρτητα όπου υπάρχουν σημεία εκκίνησης» (από το Νο. 12, 1980).

Στις τελευταίες εκδόσεις δημιουργήθηκε τμήμα πολιτισμού, κυρίως με την εκτύπωση ποιημάτων και την προετοιμασία μιας πολιτιστικής εβδομάδας. Εκ των υστέρων, μπορούμε να πούμε ότι το «Green Hammer» με συνολικά 23 εκδόσεις από το 1977 έως το 1982 και μια κυκλοφορία 500 ως επί το πλείστον αντιτύπων σε μια πόλη με 170.000 κατοίκους δεν θα μπορούσε να αποτελέσει ισχυρό αντίβαρο στον μονοπωλιακό Τύπο του Hammer. ποσότητα. Ήταν όμως μια επιτυχημένη προσπάθεια να κινηθεί το ενδιαφέρον σε άλλους ανθρώπους για το αναδυόμενο κίνημα προστασίας του περιβάλλοντος, να έρθουν οι υπάρχουσες ομάδες σε συνομιλία μεταξύ τους και να εδραιωθεί η βασική γνώση σε κύκλους συμπαθών. Δεν είναι χωρίς λόγο ότι ορισμένοι από τους αναγνώστες και τους εκδότες αυτού του μικρού χαρτιού διαδραματίζουν έναν όχι εντελώς ασήμαντο ρόλο στην τοπική πολιτική του Χαμ σήμερα.

Όμως η ιστορία του «Der Grüne Hammer» δεν τελειώνει εκεί. Το 1984, το πρώην μέλος της συντακτικής επιτροπής και μέλος του περιφερειακού συμβουλίου Hamm-Uentrop (1984 έως 1989), Horst Blume, αναβίωσε αυτήν την εφημερίδα ως την εφημερίδα της περιοχής της Green Alternative List για την περιοχή Hamm-Uentrop. Αυτή η κοινότητα ψηφοφόρων, που αποτελείται από διάφορες πρωτοβουλίες πολιτών και τους Πράσινους, έθεσε υποψηφιότητα για τοπικές εκλογές στο Χαμ. Ως δωρεάν μετάδοση, τέσσερις εφημερίδες διανεμήθηκαν από το 1984 έως το 1986 με κυκλοφορία έως και 8.000 αντιτύπων σχεδόν παντού στο Uentrop. Εκτός από το πρόγραμμα των αυτοδιοικητικών εκλογών, περιείχε και ορισμένους πολύ αιχμηρούς και πολεμικούς λογαριασμούς με τα κατεστημένα κόμματα. Η προστασία του περιβάλλοντος και η κριτική του THTR ήταν τα κύρια θέματα. Δεν έμεινε όμως έξω και η κοινωνική πολιτική. Το άρθρο «Χωρίς φτηνούς μισθούς για τους εργαζόμενους λήπτες πρόνοιας» (αρ. 3, 1985) μάλλον δεν έχει χάσει τίποτα από την επικαιρότητά του. Το 1989 μια νέα συντακτική ομάδα δημοσίευσε ξανά την πέμπτη έκδοση. Αυτή τη φορά για να παρουσιάσουμε το τοπικό εκλογικό πρόγραμμα και τους υποψηφίους των Πρασίνων στο Hamm-Uentrop.

Λουλούδι Horst (Πρώην μέλος της συντακτικής ομάδας του «The Green Hammer»)

***

αρχή της σελίδας

***

***

αρχή της σελίδας

***