Τα ενημερωτικά δελτία THTR από το 2012

***

***

THTR Newsletter No. 139, Ιούνιος 2012

Περιεχόμενο:

Μετά από 26 χρόνια: μπλακ άουτ σε περίπτωση περιστατικού THTR;

Αντιδραστήρας με βότσαλο στο Jülich: Στα ίχνη των προσπαθειών συγκάλυψης του χειριστή!

Βρέθηκαν σωροί από σφαίρες - τι τώρα;

Πυρηνική τρομοκρατία: όχι «τρελλοί» κακοποιοί, αλλά κυβερνήσεις που διψούν για εξουσία!

Το «Grassroots Revolution» κλείνει τα 40 - και γιορτάζει και συζητά!

Επιτυχημένη εκστρατεία για την προεκλογική εκστρατεία THEATeR

Μετά από 26 χρόνια: μπλακ άουτ σε περίπτωση περιστατικού THTR;

Στις 26 Απριλίου, η μνήμη της GAU στο Τσερνόμπιλ έγινε σε διάφορα μέσα ενημέρωσης. Το περιστατικό στον αντιδραστήρα υψηλής θερμοκρασίας θορίου (THTR) στο Hamm-Uentrop, το οποίο συνέβη μόλις οκτώ ημέρες αργότερα, στις 4 Μαΐου 1986, συχνά λησμονήθηκε σε αυτό το πλαίσιο. Ακόμη και στη NRW.

Ακόμη και πολλοί άνθρωποι που ήταν μάρτυρες εκείνης της εποχής ή που συμμετείχαν σε διαδηλώσεις στο Hamm δεν θυμούνται πλέον τι ακριβώς συνέβη και τους ελιγμούς συγκάλυψης των χειριστών. Τα τελευταία χρόνια αυτό σήμαινε ότι ο Τύπος Springer, η FAZ και άλλα μέσα μαζικής ενημέρωσης μπόρεσαν να φαντασιώνονται τις απίστευτες μελλοντικές προοπτικές ενός υποτιθέμενου αντιδραστήρα με βότσαλο χωρίς καταστροφές χωρίς να προκαλέσουν εξοργισμένη κατακραυγή. Μετά τη Φουκουσίμα, το THTR παρουσιάστηκε από αυτούς ως μια μεγάλη ελπίδα για την ενεργειακή πολιτική, αν και όλα τα γεγονότα μιλούν εναντίον της. Σε αυτό το σημείο βοηθάμε λίγο τους «ξεχασιάρηδες» στα άλματα.

Το ψέμα της «πληροφοριακής καταστροφής».

Οι φίλοι του αντιδραστήρα του pebble bed καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να μεταφράσουν σημειολογικά το περιστατικό εκείνη την ώρα σε «πληροφοριακό περιστατικό». Χρησιμοποιείτε το γεγονός ότι η νεότερη γενιά δεν έχει γίνει μάρτυρας αυτού του περιστατικού.

Γιατί χιλιάδες άνθρωποι μπήκαν στον κόπο να διαδηλώσουν ενάντια στο THTR από το 1986 έως το 1989 και να αποκλείσουν τους δρόμους για μέρες; - Ήταν όλοι τους παραπληροφορημένοι και παραπλανημένοι, που αντέδρασαν εντελώς υπερβολικά; Τι έγινε τότε;

Σε ποιες πληροφορίες θα μπορούσατε να βασιστείτε τότε; Για παράδειγμα, σχετικά με τις πληροφορίες που παρείχε ο χειριστής, ο οποίος είχε προηγουμένως αποσιωπήσει δεκάδες περιστατικά και βλάβες στο THTR; Σχετικά με τις πληροφορίες από την αρμόδια εποπτική αρχή, την πολιτειακή κυβέρνηση της NRW, η οποία υπήρξε ένας από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της τεχνολογίας με βότσαλο εδώ και δεκαετίες; Αναμένονταν αντικειμενικές πληροφορίες από αυτούς όταν επρόκειτο για σταθερά οικονομικά συμφέροντα;

Εμβληματικός αντιδραστήρας SPD

Ένας από τους προτιμώμενους τύπους αντιδραστήρων στο σοσιαλδημοκρατικό κράτος καταγωγής της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας ήταν ο ερευνητικός αντιδραστήρας THTR στο Jülich, του οποίου το ατύχημα από το 1978 μόλις τώρα συζητείται ευρέως στο κοινό. Και ειδικά το THTR στο Χαμ.

Οι δήμαρχοι των κατ' εξοχήν σοσιαλδημοκρατικών διοικούμενων δήμων συγκέντρωσαν τα εκατομμύρια από τα αντίστοιχα ταμεία της πόλης και ίδρυσαν την ομάδα εργασίας πειραματικού αντιδραστήρα (AVR) για το THTR Jülich. Ή έγιναν μέτοχοι της HKG για την THTR Hamm και έτσι έκαναν κοινή υπόθεση με το ενεργειακό μονοπώλιο VEW. Γιατί αυτό τους υποσχέθηκε ζουμερές επιστροφές και δουλειές.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είδαν τα οικονομικά τους κρυφά να αιωρούνται με το ατύχημα το 1986. Η κυρίαρχη σοσιαλδημοκρατική πολιτειακή κυβέρνηση της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας, που ήταν τελικά και η πλευρά χειριστή του THTR και όχι μια ουδέτερη αρχή έγκρισης και εποπτείας! Τις μέρες μετά το περιστατικό THTR, οι πολίτες αφέθηκαν μόνοι τους.

Ραδιενεργά σφαιρίδια PAC

Κεντρικό στοιχείο του THTR είναι η μπάλα στοιχείου καυσίμου σε μέγεθος μπάλας του τένις, από την οποία υπήρχαν 675.000 στο Χαμ. Όπως υποδηλώνει το όνομα, στοιβάζονται σε ένα μεγάλο δοχείο για να σχηματίσουν ένα βότσαλο. Εκτός από τον γραφίτη, μια μόνο μπάλα στοιχείου καυσίμου περιέχει χιλιάδες μικροσκοπικές μπάλες PAC που είναι μόλις ορατές με γυμνό μάτι. Το PAC σημαίνει Πλουτώνιο, Αμερίκιο, Κούριο. Εάν η σφαίρα του στοιχείου καυσίμου υψηλής ραδιενέργειας καταστραφεί, οι μικροσκοπικές μπάλες και η σκόνη γραφίτη μπορεί να εξαπλωθούν και να γίνουν μεγάλος κίνδυνος.

Καταστρέφονται 52 σφαίρες ανά ημέρα πλήρους φόρτωσης!

Λόγω των πολλών περιστατικών και βλαβών, το THTR ήταν σε λειτουργία μόνο 423 ημέρες με πλήρες φορτίο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου 17.000 μπάλες στοιχείου καυσίμου έσπασαν και άλλες 5.000 σπασμένες μπάλες υπολογίστηκαν για την εκκένωση. Η πλευρά του χειριστή σχεδίαζε αρχικά να σπάει μόνο 2 σφαίρες ετησίως. Στατιστικά όμως καταστράφηκαν 52 σφαίρες ανά ημέρα πλήρους φόρτωσης! Αυτές οι διαστάσεις δείχνουν ξεκάθαρα πόσο μεγάλα ήταν πραγματικά τα προβλήματα στο THTR.

Όταν οι κρατικές αρχές ανέφεραν 11 ημέρες μετά την καταστροφή του αντιδραστήρα στο Τσερνόμπιλ ότι είχαν μετρηθεί 50.000 μπεκερέλ ανά τετραγωνικό μέτρο στο THTR, ο κώδωνας του κινδύνου σήμανε για πολλούς ανθρώπους στο Χαμ. Εκείνη την εποχή η VEW δημοσίευσε ένα επιπλέον φύλλο με τον γκροτέσκο τίτλο «Το Τσερνόμπιλ μας έφερε 50.000 Becerel, το THTR μόνο 0,1».

Τις δηλώσεις του VEW ότι αυτή η εξαιρετικά υψηλή τιμή στο Hamm δεν είχε καμία σχέση με το THTR, επιβεβαίωσε ο ακτινολόγος Dr. Ο Dietrich Grönemeyer το αντέκρουσε. Με τις συσκευές μέτρησής του μέτρησε επίσης πολύ υψηλά επίπεδα ουσιών που δεν θα μπορούσαν να προέρχονται από το Τσερνόμπιλ.

Η πίεση της ομάδας δράσης «αγρότες και καταναλωτές» και του κοινού αυξήθηκε μέχρι που τελικά μετά από τρεις ακόμη εβδομάδες η VEW στη συνέχεια παραδέχτηκε δημόσια το «γεγονός».

Οι ταινίες μέτρησης απενεργοποιήθηκαν την κρίσιμη στιγμή!

Ραδιενεργά εμπλουτισμένα σωματίδια σκόνης έφυγαν από το THTR μέσω της καμινάδας εξαγωγής. Ακριβώς σε αυτό το χρονικό σημείο, η καταγραφή με χρήση ταινιών μέτρησης δεν λειτούργησε για τους χειριστές. Υπήρχαν 5 κενά συνολικά!

Η κυβέρνηση της πολιτείας NRW ανέθεσε στη συνέχεια μια έκθεση έρευνας στην οποία δεν εμπλέκεται ούτε ένας κριτικός πυρηνικής ενέργειας ή μέλος του Ökoinstitut. Από όλους τους ανθρώπους, ανατέθηκε η έρευνα σε εκείνους που είχαν προηγουμένως εγκρίνει τη λειτουργία βλάβης του THTR και έγνεψαν το άκριτο νεύμα τους.

Στο ίδιο ακριβώς ψήφισμα δηλώθηκε ότι η τεχνολογία HTR θα συνεχίσει να θεωρείται «προτιμώμενη και ασφαλής γραμμή αντιδραστήρα» για το μέλλον. Ως εκ τούτου, αναμενόταν το αποτέλεσμα της έρευνας. Αυτή η συμπεριφορά της πολιτειακής κυβέρνησης της NRW χαρακτηρίστηκε από τον καθηγητή Michael Karger ως εξής:

«Ένας νεκρός από ναρκωτικά βρέθηκε και ο έμπορός του έχει ζητήσει έκθεση έρευνας».

Την ίδια ημέρα που ανατέθηκε η έκθεση έρευνας, η διακοπείσα λειτουργία του THTR επαναλήφθηκε. Η έκθεση της Επιτροπής κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν είναι δυνατό να προσδιοριστεί με σαφήνεια εάν έχει σημειωθεί υπέρβαση της εγκεκριμένης ημερήσιας οριακής τιμής ή όχι.

Παρ' όλες τις προσπάθειες των πολιτικών της NRW να σώσουν το THTR, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Πρόσθετα περιστατικά και όλο και περισσότερα σχεδιαστικά ελαττώματα κατέστησαν αναγκαία την εκ των υστέρων τοποθέτηση. Αυτό έγινε ακριβό. Ζητήθηκε επίσης να πληρώσουν οι συμμετέχοντες και αρχικά ενθουσιώδεις δήμοι. Ως αποτέλεσμα, η αγάπη για τον θαυματουργό αντιδραστήρα μειώθηκε σημαντικά ακόμη και σε σοσιαλδημοκρατικούς δήμους που ήταν ανθεκτικοί στις συμβουλές.

Πρωθυπουργός NRW: Το THTR είναι το τελευταίο πράγμα που πρέπει να απενεργοποιηθεί!

Δεν συμβαίνει το ίδιο με την κυβέρνηση της πολιτείας NRW. Μόλις λίγους μήνες πριν από την οριστική διακοπή λειτουργίας το 1989, ο πρωθυπουργός Johannes Rau δεσμεύτηκε να καταργήσει σταδιακά την πυρηνική ενέργεια. Αλλά τόνισε ότι το THTR είναι το ασφαλέστερο από όλα τα πυρηνικά εργοστάσια και γι' αυτό πρέπει να απενεργοποιηθεί ως το τελευταίο πράγμα στη Γερμανία.

Ακόμη και μετά το κλείσιμο, οι προσπάθειες επαναφοράς της γραμμής HTR συνεχίστηκαν. Το 2001, το μέλος του SPD Fritz Fahrenholt, ως «μέλος του Συμβουλίου για την Αειφόρο Ανάπτυξη στην Ομοσπονδιακή Καγκελάριο» Schröder στο «Vorwärts», προχώρησε στην αύξηση της έρευνας THTR προκειμένου να ξαναχτιστούν αυτοί οι αντιδραστήρες.

Κατά τη διάρκεια των δύο κόκκινων-πράσινων νομοθετικών περιόδων από το 1995 έως το 2005, πραγματοποιήθηκε περαιτέρω έρευνα για τη γραμμή αυτή, ειδικά στο Jülich. Η τεχνογνωσία πουλήθηκε στη Νότια Αφρική, εταιρείες NRW όπως η Uhde-Dortmund και η Essener Röhrenwerke κέρδισαν πολλά από την ατομική συμφωνία - και η κατασκευή στη Νότια Αφρική απέτυχε! 1,5 δισ. ευρώ σπαταλήθηκαν στη Νότια Αφρική.

Έρευνα THTR

Επειδή οι αντιδραστήρες ελαφρού νερού έχουν περιέλθει σε ανυποληψία λόγω των τρεχόντων περιστατικών, υπάρχει πλέον ο κίνδυνος να αποσυρθεί η γραμμή HTR από το κουτί του σκόρου σε ορισμένες χώρες. Περαιτέρω έρευνα διεξάγεται στο Rossendorf κοντά στη Δρέσδη, σε επίπεδο ΕΕ καθώς και στις ΗΠΑ, την Ινδία και την Ιαπωνία.

Στην Κίνα, γίνονται προετοιμασίες για την κατασκευή αντιδραστήρα με βότσαλο ως απάντηση στην καταστροφή της Φουκουσίμα. Και όχι τυχαία στη χερσόνησο Shandong στο Tsingtau (Qingdao), την πρώην γερμανική αποικιακή βάση. Μια έντονη μεταφορά της επιστήμης μέσω αντιδραστήρων με βότσαλο λαμβάνει χώρα με τη βοήθεια ερευνητών Rossendorf στην Πολωνία.

Δυστυχώς, ο ομοσπονδιακός υπουργός Περιβάλλοντος Gabriel αρνήθηκε το 2008 να αναθέσει μια μελέτη για τον παιδικό καρκίνο για την περιοχή γύρω από το THTR.

Ακόμη και 25 χρόνια μετά το περιστατικό, δεν υπάρχει ακόμα αρχείο στο οποίο όλα τα σημαντικά έγγραφα για το THTR να είναι επιστημονικά επεξεργασμένα και προσβάσιμα στο κοινό. Εάν δεν ληφθούν διορθωτικά μέτρα, υπάρχει κίνδυνος να χαθούν οι κρίσιμες γνώσεις αυτού του περιστατικού τις επόμενες δεκαετίες. Τότε θα μείνει στην ιστορική μνήμη μόνο αυτό που οι φορείς εκμετάλλευσης και η πολιτειακή κυβέρνηση της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας είπαν σχετικά: "Μόνο ένα αβλαβές, μη αναφερόμενο γεγονός έλαβε χώρα στο THTR το 1986". Η κριτική άποψη του συμβάντος θα παραμεληθεί.

Για να μην συμβεί αυτό, κάνουμε το "www.reaktorpleite.de"

Στις 15 Μαΐου 2012, ο Rainer Moormann και ο δημοσιογράφος Jürgen Streich στράφηκαν στον Christian Küppers, τον πρόεδρο της ερευνητικής επιτροπής που ασχολείται με την ιστορία των ατυχημάτων και την προηγουμένως μη επεξεργασμένη εισροή ραδιενεργού νερού στο AVR το 1978 στο Jülich.

Το Forschungszentrum Jülich (FZJ) συνήθως αρνήθηκε να παράσχει στους δύο επικριτές του αντιδραστήρα με βότσαλο λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με αυτό το ευρέως αγνοημένο ατύχημα. Ωστόσο, οι δυο τους βρήκαν διαφορετική πηγή πληροφοριών και τώρα δίνουν αρχικές ενδείξεις για γεγονότα και ερωτήματα που δεν έχουν ληφθεί επαρκώς υπόψη.

Γράφετε: "Ξεκινήσαμε να εξετάζουμε πρόσφατα προσβάσιμα έγγραφα για θέματα τεχνικής ασφάλειας και διαδικασίες συμβάντων και μπορούμε ήδη να πούμε ότι οι χειρότερες υποψίες μας έχουν ξεπεραστεί - επίσης όσον αφορά την αντιμετώπιση των κινδύνων κρίσιμης σημασίας και ακόμη και μη εξουσιοδοτημένο χειρισμό του συστήματος προστασίας του αντιδραστήρα στο πορεία του παραπάνω γεγονότος του 1978».

Ραδιενεργό νερό στο έδαφος από το 1978

Οι Moormann και Streich επισημαίνουν ότι 25-30 τόνοι υψηλής ραδιενεργού ατυχήματος στο έδαφος και στα υπόγεια ύδατα ανακαλύφθηκαν μόνο μετά από 21 χρόνια το 2000 και ότι απαιτούνται πρόσθετες μετρήσεις κατά τη διάρκεια μελλοντικών εργασιών αποκατάστασης προκειμένου να καταλήξουμε σε ρεαλιστικές εκτιμήσεις της υγείας δυνητικό κίνδυνο.

Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, το μεγαλύτερο μέρος του ραδιενεργού στροντίου έχει παραμείνει επί τόπου και έχει φύγει από το χώρο του αντιδραστήρα μόνο σε μικρότερο βαθμό. Ωστόσο, κατά τη γνώμη των Moormann και Strauch, είναι επείγον να ελεγχθεί εάν κινητοποιητικές επιρροές όπως οι αλλαγές στην τιμή του pH μπορούν να αποκλειστούν κατά τη διάρκεια δεκαετιών.

Οι Moormann και Streich θεωρούν ότι η συγκέντρωση του τριτίου είναι πολύ προβληματική: «Υπάρχει ακόμη η πιθανότητα μεγαλύτερες ποσότητες τριτίου από το HTO (= ένωση τριτίου, HB), ενώ το νερό αποστραγγίζεται από τον αντιδραστήρα και κατά τη διάρκεια του ίσως κάπως ερασιτεχνικού πειράματος, το ραδιενεργό νερό με μια εσπευσμένη μπετονιέρα κοντά στο να εδραιωθεί ο ελαττωματικός σύνδεσμος δαπέδου στους θαλάμους σκυροδέματος και επομένως στα υπόγεια ύδατα Εάν συνέβαινε αυτό, το AVR θα είχε οδηγήσει στη μεγαλύτερη γνωστή ραδιενεργή μόλυνση των υπόγειων υδάτων στη Δυτική Ευρώπη: Έχουμε την τρέχουσα ισχύουσα οριακή τιμή πόσιμου νερού των 100 Bq / l για το τρίτιο με τη συνολική ποσότητα να συγκρίνεται με το θαμμένο τρίτιο περίπου 500 δισεκατομμύρια Μπεκερέλ.

Το ερώτημα λοιπόν: Είναι σίγουρα βέβαιο ότι αυτό το τρίτιο έχει ακολουθήσει την πιθανώς πιο αβλαβή διαδρομή στην ατμόσφαιρα μέσω της εξάτμισης, αντί να εισέλθει στα υπόγεια ύδατα; Ή μήπως ήταν αυτό το επιχείρημα στο προσκήνιο ότι δεν χρειαζόταν να αποδεχτούμε τη μαζική ραδιενεργή μόλυνση των υπόγειων υδάτων και επομένως μείωσε περαιτέρω τις ευκαιρίες της αγοράς για τους αντιδραστήρες με βότσαλο; Όπως ίσως γνωρίζετε, ο εμπειρογνώμονας εκείνη την εποχή ήλπιζε για το έργο PBMR του αντιδραστήρα με βότσαλο της Νότιας Αφρικής και είχε σχετικά μεγάλη συμμετοχή εκεί από το 2000 περίπου μέχρι την κατάρρευσή του το 2010.

Τα υπόγεια ύδατα έχουν μολυνθεί ραδιενεργά;

Μετά το ατύχημα στο υδραγωγείο, δεν ανακαλύφθηκαν αξιοσημείωτες ποσότητες τριτίου στους κάτω ορόφους. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, η μόλυνση των υπόγειων υδάτων που έχει σημειωθεί περιορίζεται στην ανώτερη στάθμη των υπόγειων υδάτων, ενώ το δημόσιο πόσιμο νερό αποσύρθηκε από τις χαμηλότερες στάθμες. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να δοθεί ένα απολύτως ξεκάθαρο:

«Σχετικά με το επιχείρημα 3 πρέπει να σημειωθεί ότι

a) Εκτός από τη δημόσια άντληση πόσιμου νερού, συμβαίνουν και άλλες μορφές χρήσης των υπόγειων υδάτων (άρδευση, πότισμα βοοειδών κ.λπ.), οι οποίες κατά προτίμηση θα είχαν επηρεάσει τον επάνω όροφο. Μπορούν οπωσδήποτε να αποκλειστούν τέτοιες χρήσεις της ανώτερης στάθμης των υπόγειων υδάτων για την περίοδο 1978-1982 στα κατάντη του AVR;

b) Σύμφωνα με πληροφορίες ειδικών της Rheinbraun, υπάρχουν συνδέσεις μεταξύ των επιπέδων των υπόγειων υδάτων στη σχετική περιοχή. Μπορεί να αποκλειστεί με αρκετή βεβαιότητα διαρροή ραδιενέργειας σε βαθύτερα επίπεδα υπόγειων υδάτων με άντληση πόσιμου νερού; Ήταν τόσο κοντινή η αλληλουχία δειγματοληψίας στο υδραγωγείο για μέτρηση τριτίου που θα έπρεπε ούτως ή άλλως να είχε ανακαλυφθεί ένα προσωρινό «νέφος τριτίου»;

Τέλος, το ερώτημα που μας τίθεται είναι πώς ακριβώς καταγράφηκαν οι εκπομπές τριτίου μέσω του αέρα εξαγωγής. Όπως ίσως γνωρίζετε, από το 1966 έως τον Αύγουστο του 1973 δεν παρατηρήθηκε ότι τα φίλτρα τριτίου στο AVR δεν λειτουργούσαν και ότι όλο το τρίτιο απελευθερώθηκε στο περιβάλλον αφιλτράριστο.

Με δεδομένο ότι τα συχνά κρούσματα παιδικής λευχαιμίας (1980-90) που εμφανίστηκαν στην περιοχή Jülich μπορούν, τουλάχιστον χρονικά, να σχετίζονται με το ατύχημα εισόδου νερού AVR, θεωρούμε ότι η διεξοδική επεξεργασία αυτών των ερωτήσεων είναι απολύτως απαραίτητη. Ειδικότερα, αυτό που θεωρούμε ότι είναι η πρόωρη αποτροπή της FZJ, της AVR και ορισμένων επίσημων φορέων σε αυτό το θέμα θα πρέπει να αμφισβητηθεί, επειδή ο πληθυσμός δικαιούται να έχει πλήρη τεκμηρίωση των διαδικασιών απελευθέρωσης και πιθανών συνεπειών στην υγεία, συμπεριλαμβανομένων όλων των αβεβαιοτήτων».

Επιτρέπονταν οι υψηλές θερμοκρασίες του αντιδραστήρα;

Συμπερασματικά, οι Moormann και Streich επισημαίνουν ότι τον Δεκέμβριο του 1987 διαπιστώθηκε πειραματικά ότι ο μικρός THTR στο Jülich είχε πολύ υψηλότερες θερμοκρασίες σε ορισμένα σημεία από ό,τι υποτίθεται προηγουμένως. Τίθεται το ερώτημα εάν οι υψηλές θερμοκρασίες κατά τη λειτουργία από το 1974 έως το 1987 ήταν εκτός της 13ης συμπληρωματικής ειδοποίησης της έγκρισης AVR. Δηλαδή ο αντιδραστήρας λειτουργούσε εντός των εγκεκριμένων νόμιμων απαιτήσεων;

Τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα δεν θα δημοσιευτούν!

Τα περιστατικά, οι υψηλές θερμοκρασίες και η είσοδος νερού στο AVR υπολογίστηκαν χρησιμοποιώντας το πρόγραμμα υπολογιστή WAPRO στο Ερευνητικό Κέντρο Jülich. Ωστόσο, μόνο με βάση τις εκτιμώμενες μέγιστες θερμοκρασίες που είναι πολύ χαμηλές.

"Οι υπολογισμοί με υψηλότερες θερμοκρασίες αιχμής είναι γνωστοί μόνο για τις συνθήκες του αντιδραστήρα από το 1988 και μετά, δηλαδή για λιγότερο προβληματικές περιπτώσεις με συνολικό χαμηλότερο επίπεδο θερμοκρασίας του αντιδραστήρα. Από όσο γνωρίζουμε, τα αποτελέσματα WAPRO ισχύουν επίσης για τις προβληματικές συνθήκες 1974-87 (θερμοκρασία αερίου Δημιουργήθηκε 950 ° C συν πραγματική μέγιστη θερμοκρασία γραφίτη άνω των 1300 ° C, αλλά δεν δημοσιοποιήθηκε ποτέ λόγω των ανεπιθύμητων αποτελεσμάτων (μη ελεγχόμενο ατύχημα σχεδιασμού, επομένως ο αντιδραστήρας μη ασφαλής). Ως εκ τούτου, θα συνιστούσαμε να ζητήσετε τέτοια αποτελέσματα WAPRO από το AVR .

Είναι εντυπωσιακό το πώς το FZJ αντιμετώπισε τα δυσάρεστα αποτελέσματα των δοκιμών και την ασφάλεια των ανθρώπων για δεκαετίες. Εδώ η κορυφή ενός παγόβουνου γίνεται ορατή. Τι άλλο θα βγει από αυτό;

Παρεμπιπτόντως: Στη μηνιαία επιχειρηματική εφημερίδα "brand eins" από τον Μάιο του 2012 υπάρχει ένα μεγαλύτερο άρθρο για τον Ράινερ Μούρμαν με τίτλο "Μπορεί η αλήθεια να είναι αμαρτία;" εμφανίστηκε. Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ: http://www.brandeins.de/magazin/loyalitaet/kann-denn-wahrheit-suende-sein.html

Για τον διαγωνισμό "Jugend forscht", η δωδεκάχρονη Samantha Seithe και ο επιστημονικός της επόπτης Achim Hucke έκαναν αυτό που οι αρμόδιες κρατικές εποπτικές αρχές προσπάθησαν ανεπιτυχώς για 21 χρόνια: Αναζήτησαν τις ραδιενεργές μικροσκοπικές σφαίρες στη γη κοντά στο THTR, τα οποία ανατινάχτηκαν από την καμινάδα εξάτμισης το 1986 οκτώ ημέρες μετά την καταστροφή του Τσερνομπίλ σε ένα ατύχημα στο Hamm.

Οι Seithe και Hucke βρήκαν σφαιρίδια σε μεγάλες ποσότητες σε πολλά σημεία σε ακτίνα έως και τριών χιλιομέτρων από το THTR. Ωστόσο, δεν είναι ακόμη σαφές εάν πρόκειται για ραδιενεργά σφαιρίδια από το THTR.

Ήδη στο τελευταίο τεύχος του THTR-Rundbrief (1) αναφέραμε τις προσπάθειες να εξεταστούν πιο προσεκτικά τα περίπου 0,4 mm μικρές χάντρες. Μερικά παραδόθηκαν στο NRW State Institute for Work Design (LIA) στο Ντίσελντορφ. Στις 17 Απριλίου, η LIA έδωσε το προκαταρκτικό ξεκάθαρο στο Westfälischer Anzeiger: Η ακτινοβολία γάμμα από το υλικό δεν ήταν ραδιενεργή. Ωστόσο, η εξέταση της ακτινοβολίας άλφα και βήτα καθώς και η στοιχειακή ανάλυση, με την οποία θα πρέπει να διαπιστωθεί εάν τα σφαιρίδια μπορούν να βγουν από το THTR, θα διαρκούσε ακόμη περισσότερο.

Στη συνεδρίαση του συμβουλίου της πόλης Hamm στις 15 Μαΐου 2012, συζητήθηκε μια αίτηση της πράσινης κοινοβουλευτικής ομάδας για την ανάθεση μελέτης καρκίνου για το Hamm και τη γύρω περιοχή και για διεξοδική και ολοκληρωμένη εξέταση των σφαιριδίων που βρέθηκαν. Η διοίκηση της πόλης αναφέρθηκε στη διερεύνηση της ακτινοβολίας άλφα, βήτα και γάμμα των σφαιρών από το κρατικό γραφείο, το οποίο είναι πλέον εξοικειωμένο. «Δεν ανιχνεύτηκε ραδιενέργεια», έγραψε η Westfälische Anzeiger (2). Και περαιτέρω: "Για τους Πράσινους το θέμα δεν έχει διευθετηθεί ακόμα. Έχετε ακούσει για έρευνες ερευνητή που δεν θέλει να αναφέρεται δημόσια το όνομά του, σύμφωνα με τις οποίες τα σφαιρίδια είναι όντως ραδιενεργά". Θα είχε χαράξει την επικάλυψη των σφαιριδίων με οξύ και θα μετρούσε έως και 40.000 μπεκερέλ. «Αυτά τα αποτελέσματα πρέπει ακόμη να επιβεβαιωθούν από πιο λεπτομερείς έρευνες».

Ο WA ανέφερε περαιτέρω σωστά: "Ο Horst Blume, εκπρόσωπος της πρωτοβουλίας πολιτών για την προστασία του περιβάλλοντος και ορκισμένος ακτιβιστής κατά των πυρηνικών, προτρέπει την αυτοσυγκράτηση. Εφόσον δεν υπάρχουν όλα τα γεγονότα στο τραπέζι, δεν θέλει να σχολιάσει δημόσια την υπόθεση Δεν θέλει να πανικοβληθεί που εκ των υστέρων αποδεικνύεται αβάσιμο».

Στις 21 Μαΐου, από τις 15 μ.μ., το κρατικό ινστιτούτο LIA δημοσίευσε τα αναλυτικά αποτελέσματα στην αρχική του σελίδα (3) πριν. Με το εξής αποτέλεσμα:

"Ούτε η μέτρηση της ακτινοβολίας γάμμα, ούτε η μέτρηση της ακτινοβολίας βήτα με τη χρήση φασματομετρίας υγρού σπινθηρισμού, ούτε η φασματομετρική έρευνα άλφα για τον ειδικό για νουκλίδιο προσδιορισμό των εκπομπών άλφα, μια δραστηριότητα τεχνητών ραδιενεργών ουσιών δεν μπορούσε να ανιχνευθεί. (...)

Για τον προσδιορισμό της δραστικότητας άλφα και βήτα, διεξήχθη πέψη σε μικροκύματα υψηλής πίεσης (ολική πέψη) στα 80 bar και 210 ° C, στην οποία όλα τα συστατικά φέρθηκαν σε διάλυμα. Οι ακτινίδες (ουράνιο, πλουτώνιο, θόριο) στη συνέχεια διαχωρίστηκαν ραδιοχημικά για ανάλυση άλφα. Η μέτρηση πραγματοποιήθηκε με το σύστημα μέτρησης άλφα φασματομετρίας Alpha Ensemble (Ortec). Πραγματοποιήθηκε μια βήτα φασματομετρική ανάλυση χρησιμοποιώντας το φασματόμετρο υγρού σπινθηρισμού Quantulus 1220 (PerkinElmer). Ούτε πυρηνικά καύσιμα ούτε προϊόντα σχάσης μπόρεσαν να ανιχνευθούν στο δείγμα.»

Αφού το LIA δημοσιεύσει τις μεθόδους μέτρησής του και τα αποτελέσματα, ελπίζουμε ότι ένας άλλος ερευνητής θα δημοσιεύσει τα αποτελέσματά του, τα οποία μπορεί να διαφέρουν από το LIA, τις επόμενες εβδομάδες. Όταν η Επιτροπή Περιβάλλοντος του Δημοτικού Συμβουλίου του Χαμ ασχοληθεί με αυτό το θέμα στις 26 Ιουνίου, ελπίζουμε ότι και οι δύο μελέτες θα μπορέσουν να τροφοδοτήσουν τη συζήτηση.

Ο Achim Hucke έχει επίσης ξεκινήσει μια ηλεκτρονική αναφορά προς τη γερμανική Bundestag, απαιτώντας να εξεταστεί προσεκτικά η σύνθεση, η προέλευση και οι ιατρικές επιπτώσεις των σφαιριδίων στο Hamm, Geesthacht, Hanau και Jülich. Μπορεί να υπογραφεί εδώ μέχρι τις 3 Ιουλίου 7:
http://openpetition.de/petition/online/umwelt-und-gesundheit-bodenfunde-in-der-umgebung-von-kernkraftwerken

Σημειώσεις:

1. Δείτε: THTR-RB Νο. 138

2. Westfälischer Anzeiger από 17 Μαΐου 2012

3. Δείτε: http://www.lia.nrw.de/themen/strahlenschutz/umgebungsueberwachung/messung_hamm_uentrop/index.html

Μεταξύ 2004 και 2009 δημοσίευσα συνολικά επτά τεύχη (1) του THTR-Rundbrief αναφέρει αναλυτικά το ατομικό δίκτυο λαθρεμπορίου του Πακιστανού Abdul Qadeer Khan. Για περισσότερα από 35 χρόνια αυτό το δίκτυο παρέχει τεχνογνωσία και εξαρτήματα για την κατασκευή φυγοκεντρητών ουρανίου και συνεπώς και για την κατασκευή πυρηνικών όπλων. Αυτό το «πυρηνικό σούπερ μάρκετ» προμήθευε πολυάριθμα δικτατορικά καθεστώτα σε όλο τον κόσμο και ως εκ τούτου αποτελεί μεγάλο κίνδυνο.

Γιατί αυτή η έντονη ενασχόληση με τον Χαν έγινε στο THTR-Rundbrief, όλων των τόπων;

Ως νέος επιστήμονας, εργάστηκε στην URENCO από το 1972 έως το 1975 στα γειτονικά εργοστάσια εμπλουτισμού ουρανίου στο Almelo και στο Gronau, όπου πήρε μαζί του σχέδια και διευθύνσεις προμηθευτών. Μέσω της εταιρείας Uranit, το πυρηνικό ερευνητικό κέντρο Jülich δεν συμμετείχε μόνο στη δημιουργία και ανάπτυξη αντιδραστήρων υψηλής θερμοκρασίας, αλλά και στο UAA Gronau.

Και υπάρχει ένας δεύτερος ουσιαστικός λόγος: η Νότια Αφρική, η οποία ήθελε να κατασκευάσει έναν αρθρωτό αντιδραστήρα Pebble Bed (PBMR) με τη βοήθεια του Jülich, ήταν μια πολύ σημαντική βάση λειτουργίας για το δίκτυο Khan για δεκαετίες. Ακόμη και στην περίοδο μετά το απαρτχάιντ. Μια χώρα στην οποία αυτή η εγκληματική επιχείρηση θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς μεγάλα προβλήματα δεν είναι ιδιαίτερα κατάλληλος χώρος για την κατασκευή και λειτουργία πυρηνικού σταθμού. Όπως είπα στο άρθρο "NuklearGangster!" (2) πολλά πήγαν στραβά εδώ σε ό,τι αφορά την πυρηνική ασφάλεια ούτως ή άλλως: Το 2007 έγινε ακόμη και μια ένοπλη επίθεση στο κέντρο ελέγχου του κέντρου πυρηνικών ερευνών. οι πλέον παροπλισμένες ατομικές βόμβες από το απαρτχάιντ αποθηκεύτηκαν ακριβώς δίπλα όταν έγιναν τα γυρίσματα.

Πολλές εφημερίδες έχουν κάνει αναφορές για τους Γερμανούς και τους Ελβετούς παράγοντες στο δίκτυο πυρηνικής τρομοκρατίας τα τελευταία δέκα χρόνια. Τον Μάιο του 2012 προστέθηκαν δύο εκτενέστερα άρθρα, στα οποία, εκτός από τα γνωστά (και τεκμηριωμένα στην εγκύκλιο THTR), μπορούν να διαβαστούν και κάποιες ειδήσεις.

Το Forschungszentrum Karlruhe εκπαίδευσε πυρηνικούς τρομοκράτες και απέκτησε τεχνογνωσία

Το "Context: Wochenzeitung" από τη Στουτγάρδη, το οποίο είναι προσαρτημένο στην TAZ, ασχολήθηκε με το άρθρο του "Die Pakistan-Connection" (The Pakistan Connection) στις 6 Μαΐου 2012 (3) με τις εντατικές, άκρως επίσημες σχέσεις μεταξύ του Ερευνητικού Κέντρου της Καρλσρούης και των Πακιστανών κατασκευαστών ατομικών βομβών. Μόνο για ενημέρωση: το Ερευνητικό Κέντρο της Καρλσρούης συμμετέχει επίσης στην ανάπτυξη της γραμμής HTR εδώ και δεκαετίες. Έχει τραβήξει την προσοχή στις επιχειρήσεις της λόγω της ιδιαίτερης ευαισθησίας και επιφυλακτικότητάς της;

Το «Context» αναφέρει τα εξής για την άκρως εκρηκτική πυρηνική συνεργασία: «Στην πραγματικότητα, στις 25 Ιουνίου 1974, μια επίσημη συμφωνία συνεργασίας στον τομέα των ειρηνικών χρήσεων της πυρηνικής ενέργειας» συνήφθη μεταξύ της Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας του Πακιστάν (PAEC). ) και το κέντρο πυρηνικών ερευνών της Καρλσρούης, ο αρχαίος εχθρός του Πακιστάν, η Ινδία, είχε πραγματοποιήσει την πρώτη δοκιμή ατομικής βόμβας έναν μήνα νωρίτερα, και ο δικτάτορας του Πακιστάν στρατηγός Ζία ουλ-Χακ είχε ως εκ τούτου διατάξει τη χώρα του να κατασκευάσει επίσης μια βόμβα, ακόμα και «αν έπρεπε να φάμε χόρτο Αυτή η συμφωνία μεταξύ της Καρλσρούης και του Ισλαμαμπάντ έκανε λόγο για ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας, αλλά οι ευαίσθητοι τομείς εμπλουτισμού ουρανίου, επανεπεξεργασίας και παραγωγής βαρέος νερού θα πρέπει επίσης να καλύπτονται ρητά. - Αυτές οι διαδικασίες έγιναν εμφανείς επειδή αυτές οι πληροφορίες από τα Αρχεία Εθνικής Ασφάλειας (4) διατέθηκαν στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον.

Τα γερμανικά επίσημα όργανα διακρίθηκαν για άλλη μια φορά μέσω χονδροειδών ψεμάτων σε αυτό το λεπτό θέμα: «Μόλις τον Οκτώβριο του 1979 το Φόρεϊν Όφις δήλωσε σε μια» ενημέρωση για το πυρηνικό πρόγραμμα του Πακιστάν «κυριολεκτικά: «Διασφαλίσαμε ότι τα γερμανικά ερευνητικά ινστιτούτα δεν έχουν τυχόν Πακιστανοί επιστήμονες στο Τρένο και απασχολούν τον πυρηνικό τομέα, ειδικά στην ευαίσθητη περιοχή. Ακριβώς το αντίθετο συνέβαινε: οι κύριοι από το Ισλαμαμπάντ δούλευαν στην Καρλσρούη εδώ και πολύ καιρό (...) Οι λεκτικοί ακροβατικοί συνεχίστηκαν για χρόνια. Μόνο μια μέρα, ένας υπάλληλος του Ομοσπονδιακού Υπουργείου Οικονομίας και Διοίκησης Επιχειρήσεων έσπασε τον γιακά σε ανταλλαγή επιστολών με το Φόρεϊν Όφις έγραψε ένοπλη αποστολή: «Ενώ, αφενός, συνεχίζονται οι προσπάθειες για την αναστολή (αποτροπή) της επιτυχίας του πυρηνικού προγράμματος του Πακιστάν, το Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών της Καρλσρούης είναι προφανώς κοντά επικοινωνήστε με τις αρμόδιες πακιστανικές υπηρεσίες για να μεταφέρετε τη γνώση για αυτό ακριβώς το πυρηνικό πρόγραμμα».

Το κακό με την ιστορία: Δεν είναι παλιές καμήλες από τη δεκαετία του 70, αλλά αυτή η ανεύθυνη πολιτική συνεχίζεται μέχρι σήμερα: "Το 2006 το ερευνητικό κέντρο συγχωνεύτηκε με το τοπικό πανεπιστήμιο για να σχηματίσει το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καρλσρούης. Μέχρι σήμερα, επικριτικές φωνές επιχειρούν μια λεγόμενη πολιτική ρήτρα, η οποία αποκλείει την έρευνα για υλικό που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από τον στρατό. Μέχρι σήμερα, αυτή η προσπάθεια έχει αποτύχει».

Στο τεύχος Μαΐου του «Konkret», ο Detlev zum Winkel συνόψισε την ανάπτυξη του δικτύου Khan στο τρισέλιδο άρθρο «Condoleezza calling», όπως μπορεί να διαβαστεί στα επτά τεύχη της εγκυκλίου THTR. Επιπλέον, ωστόσο, εξακολουθεί να καταλήγει σε ορισμένα σημαντικά νέα ευρήματα που πρέπει οπωσδήποτε να αναφερθούν σε αυτό το σημείο. Πολλά έχουν αναφερθεί μέχρι στιγμής για το ευρέως διαδεδομένο δίκτυο σχέσεων μεταξύ των εργαζομένων στην πυρηνική τρομοκρατία. Επίσης, σχετικά με το πώς, με την αποκάλυψη των προσπαθειών της Λιβύης για την κατασκευή πυρηνικών όπλων, όλο και περισσότερα απίστευτα γεγονότα σχετικά με αυτό το δίκτυο ήρθαν στο φως - και τι ρόλο έπαιξαν Γερμανοί και Ελβετοί τρομοκράτες (5).

Ο «Κακός» Καν ήταν εργαλείο των υπηρεσιών πληροφοριών από πολύ νωρίς

Στις νέες του ανακαλύψεις, ο Zum Winkel βασίζεται κυρίως σε αγγλόφωνα βιβλία των Douglas Franz και Catherine Collins. Ανακεφαλαιώνει ότι οι Ελβετοί βοηθοί του Χαν, η οικογένεια των μηχανικών Tinner, κατηγορήθηκαν σε μια συγκλονιστική δίκη στην Ελβετία. Παραδόξως, όχι μόνο η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής αρνήθηκε να βοηθήσει το δικαστήριο να διευκρινίσει το θέμα, αλλά και οι ΗΠΑ άσκησαν τεράστια πίεση στις ελβετικές αρχές να καταστρέψουν τους ενοχοποιητικούς φακέλους του βοηθού Khan Tinner. Γιατί; Επειδή - έτσι υποτίθεται - οι Tinner συνεργάζονταν με τη CIA από το 2006 και δεν επρόκειτο να δημοσιοποιηθούν λεπτομέρειες για τις επιχειρήσεις πληροφοριών.

Τώρα το "Konkret" αναφέρει τους Φραντς και Κόλινς ότι η οικογένεια Τίνερ προφανώς θα είχε στρατολογηθεί από τη CIA μεταξύ 2002 και 2004.

«Μια ειδική ομάδα εργασίας εισέβαλε στο σπίτι τους το 2003 απουσία της οικογένειας Tinner και αντέγραψε και φωτογράφισε όλα τα έγγραφα που βρέθηκαν εκεί, αλλά δεν πήραν κανένα πρωτότυπο μαζί τους. Επίσης, οδηγίες κατασκευής για δύο πιο προηγμένα πυρηνικά όπλα. Τα σχέδια έμειναν στους λάτρεις της μαύρης αγοράς σημαίνει ότι τους επετράπη να τα μεταδώσουν. (...) Επιπλέον, οι Collins και Frantz αναφέρουν πώς ο ΔΟΑΕ εξετάζει τα αγαθά που κατασχέθηκαν για τη Λιβύη Προς έκπληξή τους, οι επιθεωρητές ανακάλυψαν ένα αυτοκόλλητο σε μια συσκευή από το μέρος όπου ξεκίνησαν όλα: το εργαστήριο ατομικής βόμβας στο Λος Άλαμος (ΗΠΑ) Αντλίες από τη γερμανική εταιρεία Pfeiffer Vacuum Technology είχαν παραδοθεί στο δίκτυο Khan μέσω του Νέου Μεξικού, κάτι που δεν ήταν ακριβώς Ο τρόπος που δούλευαν ήταν ανεπαίσθητος στο οπλοστάσιο χειραγωγημένο? υπήρχε ένας «τρελός» επιστήμονας που συνέχιζε να έρχεται με ασυνήθιστες ιδέες και να τις εφαρμόζει με μεγάλο ζήλο.

Οι χειραγωγημένες αντλίες Pfeiffer από την ίδια παρτίδα πωλήθηκαν επίσης στο Ιράν. Η χρήση τους στο Natanz λέγεται ότι οδήγησε στην καταστροφή 50 φυγοκεντρητών. Υπήρξαν λοιπόν δολιοφθορές κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν χρόνια πριν από το Stuxnet, την επίθεση στον κυβερνοχώρο στα ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου τους, και είναι βέβαιο ότι θα ακούσουμε μόνο ένα κλάσμα από αυτά.

Ήταν ότι αυτό που επέμεινε οι ΗΠΑ για την τήρηση μυστικό γιατί επιχειρήσεις εναντίον του Ιράν είναι ακόμα σε εξέλιξη; Αυτό που παρατηρούμε, διήθηση, τον έλεγχο και τη χρήση της πυρηνικής μαύρη αγορά για τους δικούς τους σκοπούς; «(6) Ο Khan έπρεπε να συλληφθεί δύο φορές από τις ολλανδικές αρχές, το 1975 και το 1985. Αλλά κάθε φορά η CIA το εμπόδιζε αυτό για να μπορεί να τον χρησιμοποιήσει για τους δικούς του σκοπούς (7).

Ο Detlev zum Winkel εξάγει το προφανές συμπέρασμα: "Ο "έμπορος του θανάτου" ήταν ήδη μια πηγή πριν κλείσει την πρώτη του συμφωνία. Η CIA κρατούσε το προστατευτικό της χέρι μέσω αυτού και του δικτύου του για τρεισήμισι δεκαετίες. Και σε αντίθεση με το Khan αυτοαξιολόγηση Έχοντας κάνει τα πάντα μόνος του υπήρξε εργαλείο υπηρεσίας.Εάν η διεθνής κοινότητα κρίνει απαραίτητο να απομακρύνει το Πακιστάν από την πυρηνική ενέργεια, τα Ερευνητικά Εργαστήρια Khan δεν θα έπρεπε να βομβαρδιστούν, μόνο ορισμένα σχετικά κράτη θα έπρεπε να βομβαρδίσουν αυτές του Πακιστάν συμμορφώνονται με τη Συνθήκη για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων που έχουν υπογράψει».

Τι ρόλο έπαιξε το αφεντικό της BND Wieck;

Τέλος, μια άλλη σημείωση: Το 2012, οι αρχές ασφαλείας του Πακιστάν συνέλαβαν και απέλασαν τρεις πράκτορες της Ομοσπονδιακής Γερμανικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Πληροφοριών (BND) στην Πεσαβάρ (8). Ήταν μεταμφιεσμένοι ως υπάλληλοι της Εταιρείας Διεθνούς Ανάπτυξης (GIZ). Το Φόρεϊν Όφις προσπάθησε να υποβαθμίσει τη διαδικασία. Η περιοχή Πακιστάν / Ινδίας είναι φυσικά η περιοχή λειτουργίας των γερμανικών ομοσπονδιακών υπηρεσιών. Και για πολύ καιρό. Ο Georg Wieck, επικεφαλής (!) της BND από το 1985 έως το 1990, έγινε εντελώς τυχαία ο επίσημος Γερμανός «πρεσβευτής» στην Ινδία αμέσως μετά τη θητεία του (9), το THTR-Rundbrief ανέφερε σχετικά με μεγάλη λεπτομέρεια. Ποιος θα σκεφτεί κάτι πολύ ιδιαίτερο;

Και επίσης τυχαία ο Wieck ήταν άπληστος προπαγανδιστής για τη γραμμή των αντιδραστήρων υψηλής θερμοκρασίας. Αλλά δεν είχε μεγάλη επιτυχία σε αυτό το θέμα. Η αρχική σελίδα "sbe-international", της οποίας ήταν συνυποστήριξη, δεν έχει ενημερωθεί για περισσότερο από ένα χρόνο. Σε αντίθεση με τον Wieck, ο οποίος είναι τώρα 84 ετών, άλλοι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται ως ηθοποιοί στο «πυρηνικό σούπερ μάρκετ» για λογαριασμό διαφόρων κρατών.

Σημειώσεις:

1. Βλέπε εγκύκλιο THTR αρ. 95, 98, 99, 104, 111, 118, 125

2. Βλ THTR Newsletter No. 118: "Nuclear Gangsters!"

3. Δείτε: http://www.kontextwochenzeitung.de/newsartikel/ 2012/05/die-pakistan-connection/

4. Δείτε: www.nsarchive.org

5. Βλέπε «Ο Καντάφι ως πελάτης στο Γκρονάου» του Χορστ Μπλουμ στο «Graswurzelrevolution» Νο. 358, Απρίλιος 2011:
http://www.graswurzel.net/358/gronau.shtml

6. Detlev zum Winkel στο "Condeleezza calling", "Konkret" Μάιος 2012

7. Δείτε το "Where Khadir Khan Learned To Love the Bomb" στο
"THTR-Rundbrief" Νο. 104: http://www.reaktorpleite.de/nr.-104-januar-06.html

8. Βλέπε: «Νότια Ασία», Νο. 1, 2012, σελ. 68

9. Βλέπε: «Intelligence for the Thorium Industry» στο
"THTR-Rundbrief" Αρ. 134: http://www.reaktorpleite.de/thtr-rundbrief-nr-134-januar-2011.html

Καμία άλλη εθνική εφημερίδα δεν έχει συνδεθεί τόσο στενά με την ιστορία της πρωτοβουλίας των πολιτών μας εδώ και πολλές δεκαετίες όσο αυτή η μηνιαία εφημερίδα για μια μη βίαιη, δεσπόζουσα κοινωνία. Από την ίδρυσή της το 1972, η «Επανάσταση της βάσης» έχει υποστηρίξει πρωτοβουλίες από τα κάτω για να πολεμήσει μαζί τους ενάντια στην πυρηνική ενέργεια και τον στρατό. Ήδη το 1975 οι ενδιαφερόμενοι από το Hamm και η ομάδα μη βίαιης δράσης από το Dortmund (πρώην Arnsberg) γνωρίστηκαν μέσω μιας αγγελίας στο GWR και μαζί ίδρυσαν την πρωτοβουλία πολιτών κατά του THTR! Η αρχική ανάπτυξη του BI και αργότερα η καταπολέμηση της επικίνδυνης γραμμής THTR συνοδεύτηκαν από δεκάδες άρθρα στο GWR για πάνω από 37 χρόνια.

Το φεστιβάλ και το συνέδριο για την 7ή επέτειο θα πραγματοποιηθούν στο Münster (ESG, Breul 9) από τις 43 έως τις 40 Σεπτεμβρίου. Προσφέρονται πολλές διαλέξεις, συζητήσεις και μουσικές συνεισφορές. Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες εδώ: www.grassroots.net

Αγαπητοι αναγνωστες!

Όταν ο Röttgen και η Merkel μίλησαν στις 3 Μαΐου ως μέρος της προεκλογικής εκστρατείας NRW στην πλατεία της αγοράς στο Hamm, ήμασταν παρόντες ως πρωτοβουλία πολιτών με το μεγαλύτερο πανό στην πλατεία και αντιμετωπίσαμε τους πολιτικούς του CDU με τη συγκεκριμένη ερώτηση: «Όταν τα ενεργοποιείς τελικά το πυρηνικό εργοστάσιο στο Γκρονάου;» Τρεις φίλοι το έφεραν μαζί τους από το Münsterland.

Σε ένα άλλο πανό δείξαμε την αρχική μας σελίδα "reaktorpleite.de" και είπαμε τη γνώμη μας για το εκλογικό θέατρο: "Τα πυρηνικά εργοστάσια είναι εξίσου ασφαλή και αξιόπιστα με τους πολιτικούς! Ένα σάπιο αυγό αρκεί, βλέπε ... THTR-Rundbrief". Μπορέσαμε να μεταφέρουμε την ανησυχία μας στους σχεδόν δύο χιλιάδες θεατές με αναμφισβήτητα ξεκάθαρο τρόπο. Έτσι η δράση στέφθηκε με επιτυχία. Για αυτή τη βραχυπρόθεσμη προγραμματισμένη δράση κινητοποιηθήκαμε μέσω του ενημερωτικού δελτίου από την αρχική σελίδα «Hamm εναντίον Atom».
Μένουν ακόμα μερικές φωτογραφίες να δούμε: http://www.hamm-gegen-atom.de/archiv/fotos/2012-05-mai/index.html

***

αρχή της σελίδας

***

***

αρχή της σελίδας

***