Τα ενημερωτικά δελτία THTR από το 2012

***

THTR Newsletter No. 138, Απρίλιος 2012

Περιεχόμενο:

Μάχη λάσπης εναντίον του Μούρμαν

Βρέθηκαν μυστηριώδη σφαιρίδια στο THTR!

Διαμαρτυρία μπροστά στην ετήσια γενική συνέλευση της RWE στο Έσσεν!

Μάχη λάσπης εναντίον του Μούρμαν

«Ο πληροφοριοδότης στο πυρηνικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα»

Είχαμε ήδη αναφερθεί για την απονομή του βραβείου whistleblower στον επιστήμονα Jülich Rainer Moormann στην εγκύκλιο THTR Νο. 136 και δημοσιεύσαμε το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής. Στο μεταξύ, έχει εκδοθεί φέτος ένα φυλλάδιο 122 σελίδων με τη συμβολή αρκετών συγγραφέων και του ίδιου του Moormann για την τελετή απονομής. Το βιβλίο πραγματεύεται τα περιστατικά στους δύο αντιδραστήρες με βότσαλο στο Jülich και στο Hamm, με απόπειρες συγκάλυψης από τους χειριστές και στο Ερευνητικό Κέντρο Jülich (FZJ). Και ο αγώνας ενός μόνο επιστήμονα να κάνει την αλήθεια προσιτή σε ένα ευρύτερο κοινό τελικά.

Όταν πριν από τρία χρόνια φάνηκε το τέλος του Pebble Bed Modular Reactor (PBMR) στη Νότια Αφρική, που προετοιμαζόταν με την τεχνογνωσία του Jülich, το λόμπι THTR έδωσε το τελευταίο του σθένος στην προπαγανδιστική αντεπίθεση για να σώσει ό,τι μπορούσε ακόμα να σωθεί. Έκανε χρήση των εσωτερικών περιοδικών της πυρηνικής βιομηχανίας και των ευγενικών γραφέων τους. Το 2011, λίγο μετά την καταστροφή της Φουκουσίμα, η FAZ επαίνεσε την «πιο όμορφη από όλες τις μηχανές» (1), η «Die Welt» είχε επίσης τον καθηγητή Hurtado, από όλους τους ανθρώπους που εξαρτώνται από τα ερευνητικά κεφάλαια THTR, να δώσει διάλεξη σχετικά με τα υποτιθέμενα πλεονεκτήματα της τεχνολογίας κρεβατιών με βότσαλο (2). Η εγκύκλιος της THTR αναφέρθηκε λεπτομερώς σε αυτό.

Τα δεξιά «κορυφαία μέσα ενημέρωσης» διαδίδουν χυδαία ψέματα

Μερικοί από τους αναγνώστες μπορεί να μην είχαν λάβει πολύ σοβαρά υπόψη αυτές τις περίεργες αναφορές, επειδή ήταν προφανώς βασισμένες στο ενδιαφέρον και ήταν εντελώς ενοχλητικές. Γεγονότα και περιστατικά μιλούσαν τόσο προφανώς ενάντια σε αυτές τις αναφορές που μια πιο προσεκτική ματιά σε αυτά ίσως φαινόταν εντελώς γελοία σε ορισμένους αναγνώστες. Στο εγκώμιό του που τυπώθηκε στο βιβλίο, ο δημοσιογράφος του WDR Martin Herzog περιέγραψε με γλαφυρό τρόπο τι εκνευριστικό αποτέλεσμα έχει ακόμα το γράψιμο ορισμένων «κορυφαίων μέσων» για τους υποτιθέμενους «εγγενώς ασφαλείς» και ω τόσο παρεξηγημένους «θαυματουργούς αντιδραστήρες». Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και των γυρισμάτων για το THTR και το PBMR στη Νότια Αφρική (3), συνέβη το εξής:

«Μας προσέγγισαν αρκετοί φίλοι, αλλά και εσωτερικοί συντάκτες που γνώριζαν για τη δουλειά μας, αλλά δεν είχαν ασχοληθεί περαιτέρω με το θέμα. Αυτές είναι σημαντικές πτυχές και κανείς δεν γνώριζε ότι αυτός ο τύπος αντιδραστήρα ήταν τόσο ακίνδυνος. Μια κατάρρευση του πυρήνα δεν είναι καν δυνατή - ευρηματικά! Άρα η προπαγάνδα της σφαιρικής κοινότητας συμπλεγμάτων είχε ήδη αποδώσει καρπούς.

Χωρίς έναν Rainer Moormann, θα ήμασταν σε μια αρκετά χαμένη θέση σε αυτό το σημείο. Και οι εκπομπές μας για τα προβλήματα του αντιδραστήρα Jülich δεν θα είχαν γίνει ποτέ έτσι. Ή, το ίσως ακόμη χειρότερο, θα είχαν επίσης εκφυλιστεί σε εκδηλώσεις προώθησης για τον αντιδραστήρα με βότσαλο. Όλα τα κρίσιμα ερωτήματά μας δεν θα έπρεπε να έχουν καταλήξει: Το ατύχημα του 1978; Θέμα ρουτίνας! Το ραδιενεργό έδαφος κάτω από τον αντιδραστήρα; Μπορεί να συμβεί σε έναν πειραματικό αντιδραστήρα, όχι κακό. Τα επίμονα προβλήματα με την αποξήλωση; Όλα σύμφωνα με το πρόγραμμα! Τα αυξημένα ποσοστά λευχαιμίας στα παιδιά της περιοχής; Μια σύνδεση δεν μπορεί να αποδειχθεί!

Χωρίς τον Rainer Moormann και τις υπομονετικές του εξηγήσεις, δεν θα μπορούσαμε να δώσουμε συνέχεια σε άλλες συνεντεύξεις. Θα έπρεπε να είχαμε αποδεχθεί τα επιχειρήματα που μας παρουσιάστηκαν. Θα έπρεπε να παραδοθούμε στο συνεχές πυρ με άκρως τεχνικό λεξιλόγιο. Ποτέ δεν θα είχαμε μάθει για τη συμπεριφορά αυτού του αντιδραστήρα σε περίπτωση εισόδου νερού, το Τσερνόμπιλ αρκετά συγκρίσιμο, ποτέ δεν καταλάβαμε το γεγονός ότι αυτός ο αντιδραστήρας στο Jülich εκείνη την εποχή πιθανότατα γλίτωσε από μια πυρηνική έκρηξη μόνο με τρίχα- πλάτος ρωγμής. "(Σελίδα 42)

1978: Συγκάλυψη κοντά στην καταστροφή στο Jülich!

Εκ των υστέρων, ένα από τα πιο σημαντικά γεγονότα στην ιστορία των αντιδραστήρων με βότσαλο ήταν πριν από 34 χρόνια. Ο Δρ. Ο Dietrich Deisenroth, δικαστής στο Ομοσπονδιακό Διοικητικό Δικαστήριο της Λειψίας και μέλος της κριτικής επιτροπής για τα βραβεία whistleblower, γράφει στο εισαγωγικό άρθρο του βιβλίου:

«Στις 13 Μαΐου 1978, ως αποτέλεσμα μιας αρχικά απαρατήρητης διαρροής στο τμήμα υπερθερμαντήρα της γεννήτριας ατμού, 27,5 τόνοι νερού εισήλθαν στο πρωτεύον κύκλωμα ηλίου και έτσι στον πυρήνα του αντιδραστήρα. Στην «Έκθεση για ειδικά γεγονότα στους πυρηνικούς σταθμούς της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας το 1977 και 1978» που παρουσιάστηκε στο κοινό από το Ομοσπονδιακό Υπουργείο, το «περιστατικό» που ταξινομείται στην κατηγορία «Γ» περιγράφεται συνοπτικά ως εξής: «Νερό διαρροή στο πρωτεύον σύστημα». Ωστόσο, το AVR δεν πρέπει να «επιβιώσει» από αυτό το περιστατικό. Τελικά έκλεισε. Οι ακριβείς λόγοι για αυτό δεν αποκαλύφθηκαν ποτέ ανοιχτά.

Ο Δρ. Ο Moormann, ο οποίος υπήρξε επί μακρόν υποστηρικτής της χρήσης της ατομικής ενέργειας στους αντιδραστήρες, κατέληξε στο συμπέρασμα το 2008 σε μια μελέτη που είχε πραγματοποιήσει στο FZ Jülich ότι το AVR μόνο λίγο «γλίστρησε» από μια καταστροφή όταν συνέβη το ατύχημα στο 1978. Ο Δρ. Moormann: «Έχω ερευνήσει ένα σοβαρό περιστατικό, μια εισροή νερού που συνέβη το 1978. Αν η διαρροή ήταν μεγαλύτερη εκείνη την εποχή, θα μπορούσε να είχε συμβεί μια καταστροφή - που προκλήθηκε από μια έκρηξη όπως αυτή που βιώθηκε στη Φουκουσίμα (Ιαπωνία). Το 2007 έγραψα μια έκθεση για τους υπεύθυνους του πυρηνικού τομέα στο ερευνητικό κέντρο, η οποία φυσικά δεν βοήθησε. Στη συνέχεια απευθύνθηκα στο διοικητικό συμβούλιο του Forschungszentrum Jülich και, ένα χρόνο αργότερα, μετά από μακροχρόνιες εσωτερικές συζητήσεις, δημοσίευσα μια μελέτη που προκάλεσε αίσθηση. Αυτό σίγουρα συνέβαλε στο γεγονός ότι η κατασκευή ενός αντιδραστήρα με βότσαλο στη Νότια Αφρική δεν συνεχίζεται πλέον.» (Σελίδα 29)

Ο Rainer Moormann γράφει τα εξής σχετικά με την πρακτική δημοσίευσης των χειριστών σε αυτό το επικίνδυνο περιστατικό: «Στο βιβλίο 2009 σελίδων της AVR GmbH που δημοσιεύτηκε το 100 στο AVR (50 χρόνια του AVR) υπάρχουν 3 ανούσιες προτάσεις για την είσοδο νερού. Υπάρχει μόνο μια ρωγμή που έτρεξε 30 τόνοι νερού στον αντιδραστήρα, δεν λέγεται. Στο έργο δημοσίων σχέσεων της AVR, η εισροή νερού καταστέλλεται όσο το δυνατόν περισσότερο.» (Σελίδα 110)

Στοιχεία καυσίμου μπάλας μόλυναν ραδιενεργά τον αντιδραστήρα

Στην ομιλία αποδοχής του για την απονομή του βραβείου whistleblower, ο Moormann μιλά επίσης για τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους αντιδρούν τα χαρακτηριστικά στοιχεία καυσίμου μπάλας μεγέθους μπάλας του τένις:

«Ο αντιδραστήρας με βότσαλο δείχνει έτσι καλή συγκράτηση του ιωδίου και των νουκλεϊδίων ευγενών αερίων, τα οποία είναι προβληματικά στους συμβατικούς αντιδραστήρες. Η θετική εικόνα θολώνει όταν εξετάζονται άλλα προβληματικά νουκλεΐδια όπως το καίσιο, ο άργυρος ή το στρόντιο, τα οποία μπορούν να διαπεράσουν αργά ακόμη και ανέπαφα φράγματα του σφαιρικού στοιχείου καυσίμου ακόμη και σε κανονικές θερμοκρασίες λειτουργίας. Αυτό το φαινόμενο, γνωστό ως διάχυση, δεν υπάρχει σε συμβατικά συγκροτήματα καυσίμων. Η πραγματικά τεράστια μόλυνση του αντιδραστήρα Jülich AVR με καίσιο και στρόντιο που έχει συσσωρευτεί κάτω από τα μάτια των εποπτικών αρχών, γεγονός που καθιστά την αποσυναρμολόγηση του εξαιρετικά περίπλοκη, οφείλεται σε τέτοιες διαδικασίες διάχυσης. Περιορίζουν την υπεύθυνη χρήση των τρεχόντων σφαιρικών στοιχείων καυσίμου σε σχετικά χαμηλές, λιγότερο ελκυστικές θερμοκρασίες.

Τέλος, μερικές παρατηρήσεις για τις λιγότερο γνωστές εμπειρίες λειτουργίας των γερμανικών αντιδραστήρων με βότσαλο: Η τριβή των σφαιρών στον αντιδραστήρα ήταν πολύ ισχυρότερη από την υποθετική, γεγονός που οδήγησε σε εμπλοκή, σπασμένα στοιχεία καυσίμου και πολλή σκόνη. Η σκόνη απορρόφησε τη ραδιενέργεια, η οποία αποδείχθηκε ότι ήταν μεγάλο πρόβλημα καθώς η σκόνη δεν μπορούσε να αφαιρεθεί από το κύκλωμα ψύξης. Επιπλέον, οι μπάλες του στοιχείου καυσίμου στον πυρήνα του αντιδραστήρα δεν κινήθηκαν όπως είχε προβλεφθεί: το καύσιμο κατανεμήθηκε διαφορετικά από το αναμενόμενο και η αλυσιδωτή αντίδραση ήταν εκτός ρυθμού. Πιθανώς και για αυτόν τον λόγο, ορισμένες περιοχές των αντιδραστήρων έγιναν πολύ ζεστές, ενώ άλλες παρέμειναν πολύ κρύες. Το αποτέλεσμα ήταν ζημιά σε συγκροτήματα καυσίμου και εξαρτήματα. Επομένως, δεν μπορούν να παραβλεφθούν μετρήσεις σε πραγματικό χρόνο στον πυρήνα του αντιδραστήρα, για παράδειγμα θερμοκρασιών. Τέτοιες μετρήσεις δεν είναι πάντα δυνατές σε αντιδραστήρες με βότσαλο.» (Σελίδα 53)

Οι έρευνες του Moormann και τα αβέβαια συμπεράσματά του πήγαν και πέφτουν στο απροχώρητο, αποτελούν απειλή για την προηγούμενη ερευνητική πρακτική στο Jülich. Ο Μάρτιν Χέρτζογκ δίνει το παρασκήνιο:

«Είναι όλα σχετικά με επιχειρηματικά συμφέροντα. Και πρόκειται για χρήματα. Βραχυπρόθεσμα για χρηματοδότηση, για διδακτορικές και μόνιμες θέσεις σε ερευνητικά ιδρύματα, για αμοιβές συμβούλων και εμπειρογνωμόνων. Μεσοπρόθεσμα για παραγγελίες για γερμανική βιομηχανία. Μακροπρόθεσμα, η μεγάλη τούρτα της παροχής ρεύματος σε περιόδους παγκόσμιας αναταραχής στην αγορά ενέργειας.» (Σελίδα 38)

Οι εθισμένοι στο THTR πολεμούν τον Moormann με συκοφαντίες

Αντίστοιχα, οι αντιδράσεις από τους άμεσα επηρεασμένους συναδέλφους του Moormann, των ερευνητών που εξαρτώνται από το THTR και του FZJ έχουν αποτύχει. Ο Μάρτιν Χέρτζογκ αναφέρει ότι μετά τη μετάδοση της ταινίας του στη Νότια Αφρική στο WDR ακόμη και από το Πεκίνο, όπου γίνονται εργασίες σε έναν ερευνητικό αντιδραστήρα THTR, ένας πυρηνικός φυσικός εξέφρασε σκληρές προσβολές και συκοφαντίες εναντίον του Μούρμαν μέσω email:

«Τις ημέρες, τις εβδομάδες και τους μήνες που ακολούθησαν, λάβαμε μια σειρά από άλλα e-mail και επιστολές με παρόμοιο έντονο τόνο. Στις επιστολές έλεγε ότι το «WDR-Rotfunk» είχε μεταδώσει ένα «κομμάτι εκπομπής» στο οποίο εμφανιζόταν ένας «ψευδοειδικός», ένας «κ. Μούρμαν» που «ευτυχώς φαντασιώνεται» και λέει κακόβουλα ψέματα. Ένας επιστολογράφος έφτασε στο σημείο να πει ότι ο Rainer Moormann ήταν ένας «επιδέξιος ταραχοποιός» που μας εκμεταλλευόταν ξεδιάντροπα για την προσωπική του εκδίκηση. (...)

Αναρωτηθήκαμε τι οδηγεί αυτούς τους κυρίους στα ξεσπάσματα θυμού τους; Οι περισσότεροι από τους εμπνευστές των αποκρουστικών κατηγοριών ήταν γνωστοί σε μένα: Όλοι τους ήταν υποστηρικτές της τεχνολογίας σφαιρικών πασσάλων. Αυτή είναι μια μικρή και θορυβώδης κοινότητα - ως επί το πλείστον πρώην υπάλληλοι του αντιδραστήρα Jülich. Προφανώς, δύσκολα αντέχουν το γεγονός ότι το έργο της ζωής τους, που ξεκίνησε με μεγάλες ελπίδες τη δεκαετία του '60, τελείωσε τόσο αθόρυβα και χωρίς ήχο όπως συνέβη με τον «Ατομικό Πειραματικό Αντιδραστήρα» στο Jülich στα τέλη της δεκαετίας του '80.

Αυτή η ομάδα ονειρεύεται την ανάσταση του βότσαλου ή του αντιδραστήρα υψηλής θερμοκρασίας. Η αναγέννηση δεν υποτίθεται ότι θα λάβει χώρα στην «εχθρική για την τεχνολογία» Γερμανία, όπου μάλλον έχουν χάσει την ελπίδα τους, αλλά σε χώρες όπως η Νότια Αφρική, η Κίνα, η Αυστραλία, η Ινδονησία και πρόσφατα επίσης η Πολωνία, όπου η γερμανική μηχανική εξακολουθεί να εκτιμάται. Κάποιος όπως ο Rainer Moormann παρεμβαίνει στην κριτική του.» (Σελίδες 37 και 38)

Η πρώιμη κριτική του Moormann για το THTR

Για εμάς ως πρωτοβουλία πολιτών που δραστηριοποιείται κατά του THTR-1975 στο Hamm από το 300, είναι φυσικά ενδιαφέρον να μάθουμε εκ των υστέρων τι συνέβη στα παρασκήνια στο Jülich τις τελευταίες δεκαετίες. Οι επικριτικές δηλώσεις του Moormann αγνοήθηκαν ή αντιτάχθηκαν εδώ και πολύ καιρό. Εδώ είναι ένα μικρό χρονολόγιο από τον ίδιο τον Rainer Moormann:

«1984: Μια δημοσιευμένη δημοσίευση σχετικά με τον κίνδυνο των αντιδραστήρων με βότσαλο από εισροή αέρα/πυρκαγιά γραφίτη αποτράπηκε από την κοινότητα των κρεβατιών με βότσαλο, επιχείρημα (πριν από το Τσερνόμπιλ): Η πυρκαγιά από γραφίτη είναι αδύνατη.

1987: Υπολογισμοί για την είσοδο αέρα και τη φωτιά γραφίτη στο THTR-300 (Hamm) στον απόηχο του Τσερνομπίλ. Αναγκάστηκα να αποσύρω ένα αντίστοιχο τεχνικό σημείωμα με τις οδηγίες του αναπληρωτή διευθυντή του ινστιτούτου, καθηγητή Schulten, «γιατί θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο το THTR-300».

1987: Κριτικό σχόλιο για τους ισχυρισμούς της εποχής ότι στους αντιδραστήρες με βότσαλο η κατακράτηση ραδιενέργειας στον γραφίτη θα βελτιωνόταν με την αύξηση της θερμοκρασίας.

1988: Διαδικασία έγκρισης για τη μονάδα HTR στην Κάτω Σαξονία: Τόνισα ότι η απελευθέρωση ιωδίου σε ατυχήματα που προκαλούνται από εισροή νερού δεν ελήφθη υπόψη, γεγονός που οδήγησε σε διαμάχη με τον προμηθευτή Siemens.

1992: Ενδείξεις προβλημάτων αδειοδότησης σε αντιδραστήρες βοτσαλωτής κλίνης λόγω ραδιενεργού σκόνης και ιωδίου σε ατυχήματα εκτόνωσης πίεσης.

1994: Κριτική δήλωση σχετικά με την αστάθεια διάβρωσης του υλικού του αντιδραστήρα με βότσαλο καρβίδιο του πυριτίου.

2005: Η νοτιοαφρικανική εταιρεία κατασκευής αντιδραστήρων PBMR, η οποία ήθελε να κατασκευάσει έναν αντιδραστήρα με βότσαλο, ενημερώθηκε από εμένα για προβλήματα με τη μηχανική της κλίνης με βότσαλο στο AVR και στο THTR-300 που δεν είχαν επιλυθεί ποτέ ως μέρος των προκαταρκτικών εργασιών μου στον χώρο ασφαλείας. Μεταξύ άλλων, κανόνισα μια συνάντηση εμπειρογνωμόνων PBMR την άνοιξη του 2005 με συνταξιούχους Γερμανούς ειδικούς. Αυτό οδήγησε σε διαφωνίες με την κοινότητα των σφαιρικών σμήνων Jülich, η οποία το θεώρησε ως κίνδυνο για την τεχνολογία τους. (...)

2006, Μάιος: εκδήλωση εσωτερικής συζήτησης FZJ για το πρόβλημα της εξαιρετικά ραδιενεργής σκόνης: Ο καθηγητής Kugeler με κατηγορεί ότι θέτω σε κίνδυνο μια παγκοσμίως αναγνωρισμένη προσέγγιση για την επίλυση του ενεργειακού προβλήματος και ότι σέρνω τα βότσαλα στο χώμα μέσω των δραστηριοτήτων μου.

2006, Σεπτ.: Το φθινόπωρο έδωσα μια διάλεξη για το πρόβλημα της σκόνης στο Γιοχάνεσμπουργκ στο HTR2006. Αντίδραση των Νοτιοαφρικανών: «Γιατί το μαθαίνουμε μόνο τώρα;» (Σελίδα 60)

Κλιμάκωση και καταγγελίες: «Μας πηγαίνετε όλους φυλακή…»

Η διαμάχη για τη δημοσίευση και τη συζήτηση των κρίσιμων ερευνών για το AVR κλιμακώνεται: «Φεβ. 2007: Ένας υπάλληλος του AVR με προειδοποιεί για περαιτέρω έρευνα για το ατύχημα εισόδου νερού του 1978 "Μας πηγαίνουν όλους στη φυλακή..." "(σελίδα 60)

25.07.2008/2008/XNUMX: Ο καθηγητής Allelein απορρίπτει γραπτώς τη συμμετοχή μου στο HTRXNUMX.

26 Ιουλίου 7.2008: Ένα δελτίο τύπου από τη νοτιοαφρικανική εταιρεία PBMR (που επιβεβαιώθηκε από την εταιρεία PBMR) περιέχει το απόσπασμα «ότι κατά τη γνώμη των άλλων ειδικών της Jülich η έκθεσή μου είναι τόσο κακή που δεν μου επιτρέπεται να πάω στο HTR2008. "

01.08.2008/2008/XNUMX: Ο καθηγητής Bachem αγνοεί την ψήφο του καθηγητή Allelein και εγκρίνει τη συμμετοχή μου στο HTRXNUMX

Σεπτ. 2008: Ενόψει του συνεδρίου HTR2008, το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της FZJ, Καθ. Bolt, αρνήθηκε να συναινέσει σε μια συνέντευξη που μου είχε ζητήσει το διεθνές περιοδικό Nucleus Week. (...)

Οκτ. 2008: HTR2008 - Η παρουσίασή μου συνάντησε μεγάλο ενδιαφέρον (όλες οι θέσεις κατειλημμένες)

Οκτ. 2008: Σύμφωνα με πληροφορίες από τον καθηγητή Bachem, η PBMR Ltd ζητά από την FZJ να αποσύρει την αναφορά μου και απειλεί να ακυρώσει τις παραγγελίες στην FZJ. Ο καθηγητής Bachem ανακοίνωσε ότι αρνήθηκε.

Φθινόπωρο 2008: Λαμβάνω το αίτημα να το δημοσιεύσω στο περιοδικό Kerntechnik. Ο καθηγητής Allelein απορρίπτει το πρόχειρό μου χωρίς βάσιμο λόγο. (...)

Δεκέμβριος 2008: Δεδομένου ότι αυξάνονται οι προσπάθειες των υποστηρικτών του HTR να παρουσιάσουν τον εαυτό μου ως ψυχικά άρρωστο κ.λπ., προτρέπω τον FZJ να λάβει μέτρα εναντίον του υπό την έννοια του καθήκοντος φροντίδας, ιδιαίτερα κατά του συγγραφέα του Παραρτήματος 6 (του βιβλίου, HB). Η FZJ το απορρίπτει γραπτώς γιατί δεν πρόκειται για προσβολές και δεν υπάρχει κίνδυνος επανάληψης.» (Σελίδα 63)

FZJ: Συγκάλυψη, άρνηση, υπόσχεση, αναμονή…

Προσπαθώντας να βρει μια ισορροπία, η κριτική επιτροπή για το βραβείο whistleblower ρώτησε επίσης τον Forschungszentrum Jülich για τα περιστατικά και τα περιστατικά. Δεδομένου του γεγονότος ότι το AVR μόλις έχασε μια μεγάλη καταστροφή και το μόνο άτομο που αντιμετώπισε επικριτικά όλα αυτά προσβλήθηκε και συκοφαντήθηκε, η δήλωση είναι σκέτη κοροϊδία και ασύστολα μάγουλα:

«Κατά τη διάρκεια των ετών που ο δοκιμαστικός αντιδραστήρας AVR δημιουργήθηκε και λειτούργησε στο Jülich, διεξήχθη έρευνα σε διάφορα θέματα που σχετίζονται με την τεχνολογία HTR. Αυτή η βασισμένη στην έρευνα εξέταση της τεχνολογίας HTR συνέβαλε στο γεγονός ότι τα προβλήματα σχεδιασμού AVR έγιναν διαφανή, υποβλήθηκαν σε επιστημονική επεξεργασία και μπορούσαν να ληφθούν στο εξωτερικό για έργα HTR που επιδιώκονται εκεί. (...)

Το γεγονός ότι η Arbeitsgemeinschaft Versuchsreaktor GmbH (AVR GmbH) και η Forschungszentrum Jülich έχουν ιδρύσει μια ομάδα εργασίας για την ασφάλεια AVR δεν σχετίζεται με το έργο ή τις εμφανίσεις στα μέσα ενημέρωσης του Dr. Moormann, αλλά είναι μια αντίδραση στο ατύχημα του αντιδραστήρα στη Φουκουσίμα. Μου προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι αμφισβητείτε τη σύνθεση, την ικανότητα εργασίας και την ανεξαρτησία της ομάδας εργασίας ακόμη και πριν καν ξεκινήσει τη δουλειά της.» (Σελίδα 103)

Ωστόσο, είμαστε «έκπληκτοι» που μέχρι σήμερα δεν έχουν δημοσιευτεί αποτελέσματα! Επειδή αυτή η επιστολή είναι από τις 19 Μαΐου 5. Υπενθυμίζουμε ότι η FZ Jülich είχε ήδη ανακοινώσει πλήρη στις 2011 Απριλίου 11: «Η ομάδα εργασίας υποτίθεται ότι θα αναφέρει σχετικά με τα ενδιάμεσα αποτελέσματα της δουλειάς της. Για το σκοπό αυτό, θα πρέπει να προσκαλέσει εκπροσώπους του δήμου, της περιφέρειας και των περιφερειακών περιβαλλοντικών και φυσικών ενώσεων για την προστασία της φύσης σε γύρους ανταλλαγής. Προγραμματίζονται επίσης γύροι ενημέρωσης του κοινού και συζήτησης. Η ομάδα εργασίας πρόκειται να παρουσιάσει μια πρώτη ενδιάμεση έκθεση στους εταίρους του ερευνητικού κέντρου και στις αρμόδιες εποπτικές αρχές έως το τέλος του έτους.4). - Τίποτα παρά ωραία λόγια και φτηνές υποσχέσεις!

Οι εταιρείες ενέργειας αγοράζουν τις θέσεις τους - μετά από 3 χρόνια ο φορολογούμενος πληρώνει!

Στην εισαγωγή, ο Dieter Deiseroth αναφέρεται σε μια συχνά παραμελημένη πτυχή της επιρροής των μεγάλων εταιρειών στην κατεύθυνση της επιστήμης και της έρευνας:

«Σύμφωνα με μήνυμα του Ινστιτούτου Γκαίτε, υπάρχουν τώρα περισσότερες από 660 προικισμένες θέσεις καθηγητών στη Γερμανία, 114 μόνο στη Βαυαρία και 103 στη Βάδη-Βυρτεμβέργη». (Σελίδα 18)

«Οι εταιρείες έχουν συμφωνήσει σε μεγάλο βαθμό σε περιφερειακές αρμοδιότητες για τη χρηματοδότηση αυτών των θέσεων καθηγητών. Η EnBW συμμετέχει στη Βάδη-Βυρτεμβέργη, το Vattenfall στις νέες ομοσπονδιακές πολιτείες, η RWE στο Άαχεν και η E.ON στο Μόναχο. Μόνο η ενεργειακή εταιρεία EnBW κατέχει έντεκα προικισμένες θέσεις καθηγητών σε γερμανικά πανεπιστήμια. Η Ε.ΟΝ δώρισε 40 εκατομμύρια ευρώ στο Ερευνητικό Ινστιτούτο Ενέργειας του Πανεπιστημίου RWTH του Άαχεν, χρηματοδοτώντας έτσι πέντε καθηγητικές θέσεις στο ινστιτούτο. (...)

Λοιπόν, θα μπορούσε κανείς να τραγουδήσει το Τραγούδι των Ασμάτων υπό την αιγίδα. Αλλά αυτό γρήγορα μετατρέπεται σε τραγωδία: οι προικισμένες θέσεις καθηγητών χρηματοδοτούνται μόνο ιδιωτικά για τρία έως πέντε χρόνια, μετά τα οποία χρηματοδοτούνται περαιτέρω από κρατικούς ή πανεπιστημιακούς πόρους. Ι. Ε. Εδώ, τα πολλά λεφτά αγοράζουν την επιστήμη που θέλει και τους επιστήμονες που επέλεξε, μόνο για να τους απολύσει μακροπρόθεσμα στον φορολογούμενο». (Σελίδα 19)

«Αυτό που έρχεται ως αιγίδα ή φιλανθρωπική δέσμευση της κοινωνίας των πολιτών είναι τα μεγάλα χρήματα που διαμορφώνουν την πορεία της επιστήμης ή του κοινωνικού λόγου και επομένως και την κοινωνική ανάπτυξη με προικισμένες έδρες και ερευνητικές εργασίες». (Σελίδα 21)

Οι εταιρείες ενέργειας καθορίζουν τι και πώς διεξάγεται η έρευνα για δικό τους όφελος χωρίς κανένα δημοκρατικό έλεγχο. Αν και η ΟΔΓ «αποσύρεται» από την πυρηνική ενέργεια, ορισμένες έρευνες συνεχίζουν να πηγαίνουν προς μια εντελώς διαφορετική κατεύθυνση.

Οι χειριστές AVR κρύβουν το πραγματικό κόστος απόρριψης!

Ο Rainer Moormann γράφει για την αποσυναρμολόγηση του μολυσμένου AVR και το κόστος απόρριψης:

«Εδώ, ακολουθήθηκαν και ακολουθούνται γενικά οι τακτικές σαλαμιού. Πρώτη εκτίμηση κόστους: 39 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα και χρόνος διάλυσης 5 χρόνια, σήμερα: 612 εκατομμύρια ευρώ μόνο μέχρι το 2015. Ωστόσο, το αρχικό σχέδιο για την προώθηση της διάλυσης ως σημαντικό τεχνολογικό επίτευγμα φαίνεται να έχει εγκαταλειφθεί.

Αρχή: Αν και η αρχή είναι εσφαλμένη όσον αφορά τη διάθεση AVR από τον χειριστή και την FZJ, οι πληροφορίες σχετικά με προβλήματα και το κόστος συνεχίζουν να διαβιβάζονται μόνο διστακτικά και μόνο ως απάντηση σε κοινοβουλευτικές έρευνες. Δεν είναι ακόμη σαφές τι πραγματικά περιλαμβάνει το κόστος που αναφέρθηκε το 2010 ύψους 612 εκατομμυρίων ευρώ έως το 2015 (π.χ. καθαρισμός δαπέδων;).

Χειριστής: Ο χειριστής προσπαθεί να ξεσκεπάσει το πρόβλημα απόρριψης με μαζικό τρόπο. Το βιβλίο του χειριστή, που εκδόθηκε το 2009, περιέχει πολλή προπαγάνδα. Στην περίπτωση του κόστους, ο φορέας εκμετάλλευσης συχνά κατανέμει μόνο μερικό κόστος προκειμένου να υποβαθμίσει το πρόβλημα». (Σελίδα 111)

Το θέμα της αποσυναρμολόγησης του AVR καθώς και της αποθήκευσης και μεταφοράς των 288.161 ραδιενεργών στοιχείων καυσίμου THTR από το Jülich στο Ahaus θα καθορίσει την εσωτερική πολιτική συζήτηση τα επόμενα χρόνια. Αυτό το μικρό βιβλίο για τον αφοσιωμένο πληροφοριοδότη Rainer Moormann προσφέρει εκτενείς βασικές πληροφορίες για το γιατί έχει προκύψει αυτή η επικίνδυνη κατάσταση, η οποία έχει μπερδευτεί για δεκαετίες. Θα επανερχόμαστε συχνά σε αυτό το σημαντικό έργο, το οποίο εκδόθηκε από έναν καταξιωμένο εκδότη.

Λουλούδι Horst

Whistleblowing στο πυρηνικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα

Τελετή βράβευσης 2011 - Δρ. Ράινερ Μούρμαν

Deiseroth, Dieter; Falter, Annegret (Επιμ.)

Berliner Wissenschaftsverlag (BWV) 122 σελίδες, 12,80 ευρώ

Σημειώσεις:

1 και 2. Εγκύκλιος THTR αρ.135: «Η ώρα των θαυματουργών»

3. THTR-Rundbrief No. 126 "WDR-Film: Nuclear Power for Africa"

4. Δείτε: http://www.fz-juelich.de/SharedDocs/Pressemitteilungen

Στις 28 Φεβρουαρίου 2012, η ​​μαθήτρια του Werler Ursulinengymnasium, Samantha Seithe, έλαβε το δεύτερο βραβείο από το "Jugend forscht" στο Ντόρτμουντ στον τομέα της γεωγραφικής και χωρικής επιστήμης. Το θέμα ήταν: «Επηρέασε το περιβάλλον του ο παροπλισμένος πυρηνικός σταθμός Hamm-Uentrop;»

Σε δείγματα εδάφους κοντά στο THTR, η Samantha Seithe και ο βιολόγος Achim Hucke, ως επιβλέπων, ανακάλυψαν ευδιάκριτες μικροσκοπικές σφαίρες που μοιάζουν με τις σφαίρες PAC (πλουτώνιο, αμερίκιο, κούριο) από τα στοιχεία καυσίμου THTR.

Μέσω της περίτεχνης στατιστικής της καταγραφής 35.000 ημερομηνιών γέννησης και θανάτου στα νεκροταφεία σε απόσταση 15 χιλιομέτρων από τον αντιδραστήρα, διαπίστωσε ότι το μέσο προσδόκιμο ζωής στην περιοχή του THTR είναι χαμηλότερο από ό,τι σε μέρη πιο μακριά.

Μαζί με περίπου 40 άλλους συμμετέχοντες στο διαγωνισμό, η Samantha Seithe παρουσίασε τα ερευνητικά της αποτελέσματα στην αίθουσα DASA στο Ντόρτμουντ. Το μικροσκόπιο με τις χάντρες και το μοντέλο με την αναπαράσταση του προσδόκιμου ζωής κοντά στο THTR θα μπορούσαν να εξεταστούν από τους επισκέπτες, ανάμεσά τους και ο Günther Dietrich από το HKG. Μια πικάντικη λεπτομέρεια στο πλάι: Ο κύριος χορηγός του "Jugend forscht" στο Ντόρτμουντ είναι ο Kruppthyssen, ο οποίος έχτισε το εργοστάσιο σφαιρικών στοιχείων καυσίμου για τον προγραμματισμένο αντιδραστήρα υψηλής θερμοκρασίας στη Νότια Αφρική μόλις πριν από λίγα χρόνια με τη θυγατρική του Uhde στο Ντόρτμουντ (1). Ο ίδιος ο αντιδραστήρας δεν ολοκληρώθηκε όμως, αλλά σπαταλήθηκαν 1,5 δισ. (!) Ευρώ.

Ως πρωτοβουλία πολιτών, δημοσιεύσαμε την ίδια ημέρα ένα δελτίο τύπου στο οποίο παρουσιάσαμε και αναλύσαμε τα γεγονότα και τις απαραίτητες συνέπειες με διαφοροποιημένο τρόπο:
«Λίγες μέρες μετά την καταστροφή του αντιδραστήρα στο Τσερνόμπιλ, σημειώθηκε ένα ατύχημα το 1986 με μπλοκαρισμένες και κατεστραμμένες μπάλες ραδιενεργών στοιχείων καυσίμου. Εφόσον οι χειριστές του αντιδραστήρα είχαν απενεργοποιήσει τις συσκευές καταγραφής για την παρακολούθηση της έκλυσης ραδιενέργειας ακριβώς αυτή τη στιγμή, τώρα έχουν τα μετρήσιμα στοιχεία στην καμινάδα της εξάτμισης σκοπίμως αδύνατη για θραύση της μπάλας και μόλυνση του περιβάλλοντος. (...)

Ωστόσο, είναι δύσκολο να προσδιοριστεί χωρίς αμφιβολία με μικροσκόπια και κανονικές συσκευές μέτρησης εάν είναι στην πραγματικότητα τα σφαιρίδια PAC (πλουτώνιο, αμερίκιο, κούριο) από το THTR. Τελικά, μόνο μια πολύ δαπανηρή, εξειδικευμένη εξέταση (όπως μια ανάλυση ενεργοποίησης νετρονίων) μπορεί να προσφέρει βεβαιότητα. Είναι πολύ σημαντικό ότι στα 26 χρόνια μετά το περιστατικό δεν βρέθηκαν κρατικοί θεσμοί για να αναζητήσουν τα μικροσκοπικά σφαιρίδια THTR που έχουν διαφύγει και ότι ένα 11χρονο κορίτσι πρέπει τώρα να αντιμετωπίσει αυτό το σημαντικό θέμα με σχετικά μέτρια μέσα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η BI περιβαλλοντική προστασία Hamm καλεί τις εποπτικές αρχές του NRW και το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Περιβάλλοντος να πραγματοποιήσουν εκτεταμένες έρευνες.»

Στο μεταξύ, το Κρατικό Ινστιτούτο Σχεδιασμού Εργασίας συμφώνησε να εξετάσει τα σφαιρίδια για λογαριασμό του Υπουργείου Εργασίας της NRW. Είναι σημαντικό όχι μόνο να μετράται η ραδιενέργεια, αλλά και να ερευνάται η ακριβής σύσταση με τη χρήση σύγχρονων αναλυτικών μεθόδων (ICP-MS) προκειμένου να είναι σε θέση να προσδιοριστεί εάν αυτό το υλικό εξέρχεται από τον αντιδραστήρα. Μόνο με μια σύντομη "μπάλα" ή στην αρχική φάση λειτουργίας σε χαμηλή ισχύ, η ραδιενεργή ακτινοβολία των πέλλετ του στοιχείου καυσίμου δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι πολύ υψηλή σήμερα. Η ανάλυση υλικού, από την άλλη πλευρά, θα μπορούσε να παράσχει σημαντικές αποδείξεις ότι τα κατεστραμμένα στοιχεία καυσίμου στην πραγματικότητα «απελευθερώθηκαν» από το THTR.

Σημειώσεις:

THTR Νο. 100: «Η αναγέννηση της πυρηνικής ενέργειας έχει ήδη ξεκινήσει»

Εγκύκλιος THTR αρ. 111: "Uhde in focus"

Περισσότερες πληροφορίες για τα σφαιρίδια PAC στα ενημερωτικά δελτία THTR:

Νο. 82 (2003): "THTR microspheres: Plutonium in the garden"

Νο. 108 (2006): * "THTR microspheres in Geesthacht"

Η ετήσια γενική συνέλευση του ομίλου άνθρακα και πυρηνικής ενέργειας RWE θα πραγματοποιηθεί στις 19 Απριλίου στο Grugahalle του Έσσεν. Κάθε χρόνο συγκεντρώνονται εκεί όλοι όσοι θέλουν να κερδίσουν χρήματα από την καταστροφή της φύσης και τους κινδύνους για την υγεία από τον ενεργειακό γίγαντα, όπως η Allianz Versicherung και το Munich Re.

Απτόητη από τη Φουκουσίμα και την ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή, η εταιρεία εμμένει στην πολιτική της για τα πυρηνικά ορυκτά καύσιμα. Η RWE κατέχει ακόμη δύο πυρηνικούς σταθμούς στη Γερμανία, κατέχει μετοχές στο εργοστάσιο εμπλουτισμού ουρανίου στο Gronau και σχεδιάζει ακόμη και νέα κτίρια πέρα ​​από τα σύνορα, για παράδειγμα στην Ολλανδία. Ως φορέας εκμετάλλευσης 3 τεράστιων υπαίθριων ορυχείων και 5 σταθμών ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα στη λιγνιτική περιοχή του Ρήνου, η RWE είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός CO2 στην Ευρώπη. Και εδώ, ο όμιλος επεκτείνεται και σχεδιάζει να επεκτείνει μαζικά τον λιγνιτικό σταθμό Niederaussem.

Παρά το γελοίο μερίδιο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας της τάξης του 3%, η RWE παρουσιάζεται ως μια πράσινη εταιρεία, με τον απερχόμενο Διευθύνοντα Σύμβουλο Großmann να προσελκύει επανειλημμένα την προσοχή ως κορυφαίος εκπρόσωπος των συμφερόντων ενάντια σε μια ενεργειακή ανάκαμψη. Το νέο βιβλίο με σκεπτικισμό για το κλίμα από τις τάξεις της RWE "Die Kalte Sonne", στο οποίο οι μη ειδικοί επιστήμονες Vahrenholt και Lüning βάζουν σε προοπτική τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, ταιριάζει επίσης σε αυτήν την εικόνα. Με άλλα λόγια: Είστε υπέρ της κατασκευής περισσότερων σταθμών ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα και της συνακόλουθης καταστροφής της οικολογίας και των μέσων διαβίωσης σε όλο τον κόσμο. Ήδη πέρυσι υπήρξαν διάφορες ενέργειες κατά της ετήσιας γενικής συνέλευσης, οι οποίες διέκοψαν σημαντικά τη διαδικασία και ήταν πολύ αποτελεσματικές στη δημοσιότητα. Ήταν δυνατό να συγκεντρωθούν ακτιβιστές από διαφορετικούς ενεργειακούς αγώνες. Θέλουμε να οικοδομήσουμε πάνω σε αυτό φέτος για να αντιμετωπίσουμε μαζί τον ενεργειακό γίγαντα και να αγωνιστούμε για έναν αποκεντρωμένο, ανανεώσιμο και κοινωνικό ενεργειακό εφοδιασμό. Συμμετέχετε στην αντίσταση στην ετήσια γενική συνέλευση.

Κοινωνικοποιήστε την RWE, αφήστε κάρβουνο και ουράνιο στο έδαφος! Στεκόμαστε ενάντια σε μια ατομική και χωρίς άνθρακα παροχή ενέργειας!

στρατόπεδο διαμαρτυρίας

από 18.04 Απριλίου μέχρι τις 19.04.2012 Απριλίου XNUMX μπροστά από το Grugahalle Essen

Η ενεργειακή μετάβαση παραμένει χειρωνακτική εργασία!

http://rweunplugged.blogsport.eu

***

αρχή της σελίδας

***

***

αρχή της σελίδας

***