Τα ενημερωτικά δελτία THTR από το 2007

***

THTR Newsletter No. 111, Μάρτιος 2007

Η αντίστασή μας γίνεται πιο συγκεκριμένη

Η διαδήλωση 400 ατόμων στις 3 Φεβρουαρίου 2007 στο Münster δεν στρεφόταν μόνο εναντίον των σχεδίων επέκτασης στην προσωρινή αποθήκευση στοιχείων καυσίμου Ahaus, στο εργοστάσιο εμπλουτισμού ουρανίου (UAA) στο Gronau και στις μεταφορές ουρανίου εκεί, αλλά περιλάμβανε επίσης ρητά τη διαμαρτυρία ενάντια στην αναγέννηση της γραμμής αντιδραστήρων υψηλής θερμοκρασίας. Στις 17 Ιανουαρίου, ο Horst Blume, μετά από πρόσκληση της εκπαιδευτικής κοινότητας SALZ και του WASG / PDS Dortmund, έδωσε μια διάλεξη σχετικά με τον ειδικό ρόλο που διαδραματίζουν η Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία και η περιοχή του ανατολικού Ρουρ στην παγκόσμια αποκατάσταση της χρεοκοπίας του HTR τεχνολογία. Το κίνημα πρωτοβουλίας πολιτών κατά των πυρηνικών σταθμών είναι ακομμάτιστο, αλλά αν τα κόμματα θέλουν πληροφορίες από εμάς ή ακόμη και συνεργάζονται μαζί μας, τότε αυτό είναι καλό.

Uhde στο επίκεντρο

Στο Ντόρτμουντ, η εταιρεία Uhde και η κατασκευή αγωγών υψηλής πίεσης Essener (EHR) συμμετέχουν με το υποκατάστημά τους στο Dortmund στην κατασκευή του Pebble Bed Modular Reactor (PBMR) στη Νότια Αφρική. Όπως είναι λογικό, αρχικά υπήρχε κάποια ανάγκη για συζήτηση στη Ντόρτμουντ. Η συνειδητοποίηση ότι το να κερδίζεις χρήματα με την κατασκευή μιας τεχνολογίας θανάτου είναι απλώς ανήθικο πρέπει να περάσει από πολλά στάδια στον εγκέφαλο των συνδικαλιστών πριν πέσει η δεκάρα (ελπίζουμε).

Οι επικριτικές φωνές για την πυρηνική δέσμευση του Uhde αυξάνονται. Στις 19 Ιανουαρίου 1, στην ομιλία της στη συνέλευση των μετόχων της ThyssenKrupp, συμπεριλαμβανομένου του Uhde, η ένωση ομπρέλα των κρίσιμων μετόχων αναφέρθηκε λεπτομερώς στο σχεδιαζόμενο κτίριο THTR στη Νότια Αφρική μπροστά σε περίπου 2007 μετόχους: «Όχι λιγότερο από το Νόμπελ Ειρήνης Ο βραβευμένος με το βραβείο και Αρχιεπίσκοπος Desmond Tutu είπε: "Δεν χρειαζόμαστε πυρηνική ενέργεια. Ο κόσμος δεν χρειάζεται πυρηνική ενέργεια. Το να φέρεις θάνατο από ραδιενέργεια στις σημερινές και τις μελλοντικές γενιές είναι ασυγχώρητο." Η Earthlife Africa είναι ένας οργανισμός στον εντυπωσιακό μακρύ κατάλογο των εθνικών του έργου Γράφετε: «Η ESKOM, η νοτιοαφρικανική ενεργειακή εταιρεία, δεν είναι αξιόπιστος εταίρος. Στις αρχές του 2.000, η περιοχή του Κέιπ μαστιζόταν από σοβαρές διακοπές ρεύματος και μόνο ελάχιστα γλίτωσε ένα μεγάλο ατύχημα στον αντιδραστήρα στον πυρηνικό σταθμό Koeberg κοντά στο Κέιπ Τάουν. Μία από τις αιτίες ήταν προφανώς ένα μπουλόνι που κατέστρεψε μια τουρμπίνα. Στο πρόβλημα συνέβαλαν και οι ανεπαρκείς εργασίες συντήρησης στον πυρηνικό σταθμό. Λόγω των αστοχιών, υπάρχει πάντα μια διαμάχη μεταξύ της ESKOM και της εθνικής ατομικής αρχής - NNR, η οποία κατηγορεί την ESKOM για αμέλεια στο χειρισμό του συστήματος. (...)».

Είναι επίσης ενδιαφέρον σε αυτό το πλαίσιο ότι η συμφωνία της μητρικής εταιρείας του Uhde, ThyssenKrupp, για παράδοση στρατιωτικών ηλεκτρονικών ειδών για στρατιωτικές φρεγάτες στη Νότια Αφρική - συμπεριλαμβανομένων των υποχρεωτικών καταγγελιών για διαφθορά που ερευνά ο εισαγγελέας του Ντίσελντορφ - συζητήθηκε στην ομιλία. Αυτή λοιπόν η «καθαρή» εταιρεία έχει πολλά θανατηφόρα σίδερα στη φωτιά.

Ήταν πολύ ευχάριστο για εμάς ως πρωτοβουλία πολιτών THTR που πολλές ομάδες ήταν πρόθυμες να χρησιμοποιήσουν το Uhde ως σημείο εκκίνησης για την παρέλαση αυτοκινήτων στη διαδήλωση στο Münster και έτσι να υποστηρίξουν το έργο μας στην πράξη. Πριν από το Uhde και στις δύο ενδιάμεσες συγκεντρώσεις στο Lünen και στο Lüdinghausen, οι διάφοροι ομιλητές εξέτασαν το πρόβλημα της τεχνολογίας HTR αρκετές φορές και μια επανέκδοση της εγκυκλίου THTR για το Uhde διανεμήθηκε στα ενδιαφερόμενα μέρη. Ενώ βρισκόμασταν μπροστά στην πόρτα της εισόδου μπροστά από το Uhde, ένας εκπρόσωπος του Uhde έδωσε εντολή στο WDR που κινηματογραφούσε να εγκαταλείψει τις εγκαταστάσεις της εταιρείας και να συνεχίσει τη δουλειά του από απόσταση στο πεζοδρόμιο. Ελπίζουμε, φυσικά, ότι ο Uhde θα συνεχίσει να είναι πολύ εχθρικός προς τους εκπροσώπους των μέσων ενημέρωσης... Δυστυχώς, οι Πράσινοι της Ντόρτμουντ δεν συμμετείχαν στη διαμαρτυρία στο Ντόρτμουντ, αν και το γραφείο, σχεδόν όλοι οι εκλεγμένοι αξιωματούχοι, οι περιφέρειες και οι ομάδες εργασίας προσκλήθηκαν σε δεκάδες email έγκαιρα. Εδώ θα πρέπει να «χτυπήσουμε» λίγο πιο δυναμικά στο μέλλον. Η ανταπόκριση των μέσων ενημέρωσης στις διάφορες πόλεις, συμπεριλαμβανομένων πολλών τηλεοπτικών ρεπορτάζ στην τοπική ώρα Ντόρτμουντ και Μίνστερ, ήταν πολύ ενθαρρυντική. Είναι επίσης ευχάριστο το γεγονός ότι πάνω από 40 άτομα συμμετείχαν στο ενδιάμεσο ράλι στο Lünen και έδειξαν την προθυμία τους να συμμετάσχουν σε περαιτέρω δραστηριότητες.

Ούτε η άλλη πλευρά είναι αδρανής. Το EHR προσπαθεί να επηρεάσει την πολιτική με στοχευμένο και άμεσο τρόπο, προκειμένου να συνεργαστεί περισσότερο με την κατασκευή πυρηνικών σταθμών. Για παράδειγμα, ο Hempelmann, ο εκπρόσωπος της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD για την ενεργειακή πολιτική, επισκέφτηκε το EHR πέρυσι για μια ενημερωτική ομιλία για την οποία ανέφερε το περιοδικό των εργαζομένων NEWS 2/2006. «... εντυπωσιάστηκε από την τεχνολογική ικανότητα και τις εξελιγμένες εγκαταστάσεις παραγωγής του EHR. (...) Η πολιτική απόφαση στη Γερμανία να καταργήσει σταδιακά την τεχνολογία των πυρηνικών σταθμών είναι επιζήμια για τις εταιρείες και ακατανόητη από τεχνολογική άποψη. Το πρακτικό Η εγχώρια χρήση και οι ευκαιρίες εξαγωγής στην παγκόσμια αγορά ενέργειας είναι άμεσα συνδεδεμένες και καθοριστικές για το μέλλον.(...) Ο κ. Hempelmann παίρνει μαζί του τα επιχειρήματα στο Βερολίνο, όπου ελπίζουμε ότι θα συμβάλουν στην αλλαγή της ενεργειακής πολιτικής στο Γερμανία." - Σας ευχαριστώ για τα ειλικρινή λόγια σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνονται οι αποφάσεις ενεργειακής πολιτικής εδώ στην ΟΔΓ. Και ξέρουμε πλέον ότι, όταν παρουσιαστεί η ευκαιρία, έχουμε να πούμε και κάτι εμφατικά στον κ. Hempelmann. Έτσι έχουμε προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα στην αντίστασή μας στο Ντόρτμουντ και στην περιοχή του ανατολικού Ρουρ. Εδώ, όπου μέχρι στιγμής σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητη η πυρηνική βιομηχανία παράγει και επεξεργάζεται τα επιμέρους εξαρτήματα για την τεχνολογία θανάτου, πρέπει να ξεκινήσουμε, να τα αντιμετωπίσουμε και να κινητοποιήσουμε το κοινό. Οι πύλες του εργοστασίου δεν είναι πλέον μια ήσυχη ενδοχώρα για την πυρηνική βιομηχανία!

Λουλούδι Horst

Σημαντικός λόγος για τη διαδήλωση της 3ης Φεβρουαρίου ήταν οι πολυάριθμες επικίνδυνες μεταφορές ουρανίου στο Γκρονάου. Πέρυσι, μέλη της πρωτοβουλίας πολιτών μας, εξοπλισμένα με μπότες, φακούς και κάμερες, ήταν συχνά έξω και τριγυρνούσαν τη νύχτα για να επιθεωρήσουν τα μέτρα ασφαλείας στο Hamm κοντά στο σιδηροδρομικό σταθμό. Αλλά δεν υπήρχε κάτι τέτοιο! Εφόσον το γραφείο του δημάρχου παρέσυρε μισή ντουζίνα απόπειρες επικοινωνίας και συνομιλίας, τώρα δείχνουμε ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Τώρα επιτρέπεται στη διοίκηση να εργαστεί μέσω ενός τρισέλιδου, λεπτομερούς καταλόγου ερωτήσεων που υποβάλαμε στην επιτροπή παραπόνων. Έχει ήδη αναφερθεί στην Westfälischer Anzeiger, την κυριακάτικη εφημερίδα και στο Radio Lippewelle. Έχουμε το δικαίωμα να μιλήσουμε στην επικείμενη συνεδρίαση της επιτροπής και φυσικά θα σχολιάσουμε την απάντηση της διοίκησης και, εάν χρειαστεί, θα κάνουμε περαιτέρω ερωτήσεις. Εδώ τυπώνουμε μόνο τον «Πρόλογο», ολόκληρο το ερωτηματολόγιο βρίσκεται στην ιστοσελίδα μας:

«Τρένα με το εξαιρετικά επικίνδυνο εξαφθοριούχο ουράνιο (UF-2001) στο δρόμο προς το εργοστάσιο εμπλουτισμού ουρανίου στο Gronau (UAA) διέρχονται από την πόλη Hamm τουλάχιστον από το 6. κοιλάδα Moselle) και οδηγούν μέσω Trier, Koblenz μέσω της Ρηνανίας και την περιοχή του Ρουρ για να κάνετε ένα διάλειμμα στο Χαμ τη νύχτα.

Μέλη του Hamm e. Ο V. διαπίστωσε ότι ένα τέτοιο τρένο περνά αρκετές ώρες στις εγκαταστάσεις του σταθμού περίπου κάθε 2 έως 3 εβδομάδες και μπορεί να μεταφερθεί. Κάποια βαγόνια είναι καλυμμένα με μουσαμά, άλλα όχι. Υπάρχουν μόνο μικροσκοπικές προειδοποιητικές πινακίδες με πινακίδες ραδιενέργειας στο σασί. Εκτός από τα βαγόνια με ραδιενεργό περιεχόμενο, παρατηρήθηκαν και άλλα που μπορεί να ήταν φορτωμένα με χημικά. Με μεγάλη ανησυχία παρατηρήσαμε αρκετές φορές ότι ακόμη και τη νύχτα δεν υπήρχε καμία παρουσία φρουρών ή αστυνομίας στην περιοχή του τρένου ουρανίου. Ωστόσο, σε άμεση γειτνίαση με αυτό το πυρηνικό φορτίο, επιβατικά τρένα με πολυάριθμα άτομα πέρασαν τις γραμμές.

Σύμφωνα με πληροφορίες από το Westfälische Rundschau στις 13 Δεκεμβρίου 12, 2006 βαγόνια ετησίως φτάνουν στο εργοστάσιο εμπλουτισμού ουρανίου στο Gronau (το ένα τρίτο των οποίων ανήκει στους προμηθευτές ενέργειας RWE Energie και E.ON Kernkraft μέσω της εταιρείας Uranit). Ωστόσο, αυτό ισχύει μόνο για την τρέχουσα ποσότητα εργασιών διαχωρισμού ουρανίου 260 t. Μετά την έγκριση που χορηγήθηκε το 1800 για την επέκταση της πυρηνικής εγκατάστασης σε 2005 τόνους εργασιών διαχωρισμού ουρανίου, η ποσότητα εξαφθοριούχου ουρανίου που θα μεταφερθεί επίσης πολύ σύντομα θα πολλαπλασιαστεί και το δυναμικό κινδύνου θα αυξηθεί ξανά δραματικά.

Όταν το UF-6 διαφεύγει από τις δεξαμενές στα βαγόνια, αντιδρά με την υγρασία του αέρα για να σχηματίσει το εξαιρετικά τοξικό υδροφθορικό οξύ. Αυτό το υδροφθορικό οξύ είναι πιο επιθετικό από το θείο, το νιτρικό ή το υδροχλωρικό οξύ και είναι θανατηφόρο ακόμη και σε μικρές ποσότητες. Μπορεί να απορροφηθεί μέσω των αεραγωγών και του δέρματος. Λόγω της αέριας κατάστασής της, αυτή η ουσία εξαπλώνεται γρήγορα στο περιβάλλον.»

Πρέπει να είναι φθηνό, φθηνό, φτηνό για να αυξήσει η RWE τα κέρδη της. Μιλάμε για τη φύλαξη του πτωχευτικού αντιδραστήρα THTR. Μέχρι στιγμής, οι 18 φύλακες απασχολούνταν στην εταιρεία Wach- und Kontrolldienst Nord (Wako), η οποία σύμφωνα με το «Westfälischer Anzeiger» της 21ης ​​Δεκεμβρίου 12 είναι «έγκριση και δίκαιη στις συναλλαγές με τους εργαζομένους». Προφανώς, αυτή η εταιρεία έχει γίνει πολύ ακριβή για την RWE και από τις αρχές του 2006 ο «γίγαντας της βιομηχανίας Dussmann θα αναλάβει αυτήν την υπηρεσία». Ο διευθυντής της περιοχής Ver.di, Ralf Bohlen, δήλωσε στο WA: "Η κατάσταση είναι επί του παρόντος πολύ δύσκολη. Ανησυχώ για τους συναδέλφους μου και την παρακολούθηση των συστημάτων." Οι νέοι γκαρντ του THTR, μερικοί από τους οποίους θα είναι οι παλιοί, μάλλον δεν θα παίρνουν πλέον τον σημερινό ασυνήθιστο «κορυφαίο μισθό» των 2007 ευρώ την ώρα, αλλά θα πρέπει να αρκούνται σε λιγότερα. Και όλοι γνωρίζουν τι είδους συνέπειες θα έχει αυτό: λιγότεροι μισθοί σημαίνουν λιγότερη ποιότητα, σημαίνει φτωχότερη φύλαξη των πυρηνικών ερειπίων. Η RWE προσπαθεί να εξοικονομήσει από μόνη της την ασφάλεια. Με πάνω από 12 εκατομμύρια ευρώ, ο παροπλισμός του THTR είναι αρκετά ακριβός. Και σε μόλις δύο χρόνια θα επαναδιαπραγματευτεί το κόστος ανάληψης της παροπλισμένης επιχείρησης. Φυσικά, ο φορολογούμενος επιτρέπεται να πληρώσει το μεγαλύτερο μέρος. Για να μειώσετε το κόστος, απομένει μόνο ένα πράγμα: εξοικονόμηση, εξοικονόμηση, εξοικονόμηση. Τι γίνεται με την ασφάλεια σε 5 ή 20 χρόνια, αν συνεχιστεί αυτό;

Η URENCO, με τις τοποθεσίες της στο Gronau, το Almelo και το Capenhurst, έχει έρθει τώρα στη δημοσιότητα όχι μόνο επειδή παράγει τα πυρηνικά καύσιμα για πολλές δεκάδες πυρηνικούς σταθμούς στην Ευρώπη, μεταφέρει πυρηνικά απόβλητα στη Ρωσία ή επειδή είναι ο προορισμός για αμέτρητους σιδηροδρόμους μεταφέρεται με το εξαιρετικά επικίνδυνο εξαφθοριούχο ουράνιο (U -6) είναι. Η URENCO έχει αποτελέσει σοβαρή απειλή για την παγκόσμια ειρήνη τις τελευταίες δεκαετίες και ευθύνεται εν μέρει για το γεγονός ότι βρισκόμαστε σήμερα στο κατώφλι της χρήσης ατομικών βομβών από τρομοκράτες και δικτατορικά κράτη. Ενώ η URENCO αντιμετωπίζει αυτήν την ευθύνη σε ευρεία βάση στις Κάτω Χώρες, η κοινή αντίληψη αυτού του γεγονότος μόλις τώρα αρχίζει στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Η νέα προσοχή οφείλεται κυρίως στον δημοσιογράφο Egmont R. Koch, ο οποίος με το βιβλίο του "Atomwaffen für Al Quaida" και διάφορα τηλεοπτικά προγράμματα επέστησε την προσοχή στη βοήθεια αδίστακτων ευρωπαϊκών εταιρειών στη μυστική κατασκευή της ατομικής βόμβας. Η εστίαση είναι στα εργοστάσια εμπλουτισμού ουρανίου της URENCO και στον Πακιστανό επιστήμονα Abdul Quadeer Khan, ο οποίος μπόρεσε να αποκτήσει γνώσεις για την κατασκευή ατομικών βομβών εδώ από τις αρχές της δεκαετίας του 70 χωρίς κανένα σοβαρό πρόβλημα, κλέβοντας τα κατασκευαστικά σχέδια και αμφισβητώντας αυτά για την παραγωγή τα αμέτρητα μεμονωμένα ανταλλακτικά που εντοπίζουν επερχόμενες εταιρείες. Πολλοί ήρθαν από τη Γερμανία και την Ελβετία. Αφού ο Khan προμήθευσε τη χώρα του, το Πακιστάν, με το δικό του εργοστάσιο εμπλουτισμού ουρανίου, προμήθευσε τη Λιβύη, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα με το «πυρηνικό σούπερ μάρκετ» του για να κερδίσει χρήματα ο ίδιος.

Έτσι η παγκόσμια απειλή ξεκίνησε με την URENCO. Ο Koch γράφει: «Εκεί, το φθινόπωρο του 1974, ξεκίνησαν οι εργασίες για τους δύο σύγχρονους τύπους φυγόκεντρου, τους G1 και G2, που εφευρέθηκαν από τους Ναζί επιστήμονες για το απόλυτο πυρηνικό όπλο του Χίτλερ και που οι Σοβιετικοί ανέπτυξαν μετά τον πόλεμο με τη βοήθεια το ίδιο έτος των Ναζί επιστημόνων, λιγότερο από έξι μήνες μετά την δέσμευσή του ως πράκτορας του Πακιστάν, ο Abdul Quadeer Khan κλήθηκε να μεταφράσει τα γερμανικά έγγραφα των G1 και G2 στα ολλανδικά. (...) Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Khan μετέφρασε δύο μέρη μιας γερμανικής έκθεσης δώδεκα μερών, η οποία χαρακτηρίστηκε ως «μυστική» ανακαλύφθηκε από την επιτροπή. Τι ζύγιζε πολύ περισσότερο: Ο φιλικός, δημοφιλής Πακιστανός θεωρήθηκε από τους συναδέλφους της URENCO ως «ένας δικός τους», είπε. μαζί τους στην καντίνα της διπλανής πόρτας για ένα διάλειμμα για καφέ, έκανε πολλές συγκεκριμένες ερωτήσεις για να μπορέσει ενδεχομένως να κατασκοπεύσει «όλη την τεχνολογία της γερμανικής φυγόκεντρου», όπως ερευνήθηκε αργότερα θα κληθεί η αναφορά." (Σελ. 64) - Και αυτό στο «εγκεφαλικό κουτί» στο οποίο κάθε τεχνικός εκεί είχε περάσει έναν έλεγχο ασφαλείας ενός μήνα -τουλάχιστον κανονικά.

Μετά από μόνο δύο χρόνια εντατικής συνεργασίας με πολυάριθμες εταιρείες παραγωγής, ο Khan μπόρεσε να ξεκινήσει τη μεταφορά του εκρηκτικού υλικού: "Στα τέλη Απριλίου 1977, το πρώτο μέρος του καραβανιού ξεκίνησε για το επίπονο ταξίδι στο Πακιστάν. Migule (από την Εταιρεία Η CES Kalthof, συμβατικός συνεργάτης της Khan· HB) αγόρασε την τεχνολογία του συστήματος από 62 υποπρομηθευτές στην Ευρώπη, από τη μικρότερη βίδα μέχρι σωλήνες από τη Mannesmann και καλώδια από τη Siemens. κατευθυντήριες γραμμές για τις στατιστικές εξωτερικού εμπορίου, ωστόσο Εσφαλμένα δηλωθεί - ως εργοστάσιο παραγωγής φθορίου για την παραγωγή οδοντόκρεμας. (Σελ. 150) Για να δω ποιος στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, εκτός από την URENCO Gronau, συμμετείχε ακόμα στην κατασκευή ατομικής βόμβας για τρομοκρατικούς σκοπούς και δικτατορίες, διάλεξα μερικές τοποθεσίες NRW από το βιβλίο του Koch ως παράδειγμα. Οι αριθμοί σελίδων βρίσκονται μέσα στις αγκύλες:

Düsseldorf

Η εξαγωγή «βαρέος νερού» έπρεπε να αναφερθεί στην πυρηνική εποπτική αρχή (ΔΟΑΕ) στη Βιέννη, εάν ήταν πάνω από έναν τόνο. Η πολυπόθητη ουσία συχνά εμπορευόταν πέρα ​​από τους ελέγχους ακριβώς κάτω από αυτό το όριο. «Μία από αυτές τις αμφίβολες εταιρείες ήταν η Ντίσελντορφ «Rohstoff-Import GmbH» του πρώην Ναζί Άλφρεντ Χέμπελ και ο Μουνίρ Χαν στράφηκε σε αυτόν με τη στενοχώρια του» (σελ. 61). Και ρώτησε την Εταιρεία Πυρηνικών Ερευνών στην Καρλσρούη αν θα μπορούσαν να κάνουν χωρίς κάτι. Το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Έρευνας και Τεχνολογίας (BMFT), η Ευρατόμ και η αμερικανική Atomc Energy είχαν ήδη εγκρίνει τη συμφωνία. Την τελευταία στιγμή, όμως, δεν προέκυψε τίποτα περισσότερο από τα γεγονότα της εξωτερικής πολιτικής. Από τότε που η Ινδία πυροδότησε το πρώτο της πυρηνικό όπλο στις 18 Μαΐου 5, αυτή η διαδρομή παράδοσης στο Πακιστάν έκλεισε. Άλλες προσπάθειες, ωστόσο, ήταν πιο επιτυχημένες.

Köln

Η εταιρεία Leybold-Heraeus AG από την Κολωνία και το Hanau έχει στοχοποιηθεί από εισαγγελείς και αναλυτές της CIA που παρακολουθούν παγκόσμιες δραστηριότητες διάδοσης για δεκαετίες λόγω ενός ευρέος φάσματος αμφιλεγόμενων παραδόσεων πυρηνικών εξαρτημάτων. "... Η Leybold-Heraeus AG παρέδωσε έναν ειδικό φούρνο στην Πιονγκγιάνγκ που ήταν κατάλληλος για την παραγωγή φυγοκεντρητών ουρανίου. Η Leybold-Heraeus ήταν ίσως το πιο σημαντικό σημείο επαφής για τον Abdul Quadeer Khan στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας εκείνη την εποχή. Και ένα μεταγενέστερη αναφορά ανέφερε: Ο τεχνικός von Leybold-Heraeus συμμετείχε στη μεταφορά εξοπλισμού και πληροφοριών στην Πιονγκγιάνγκ, και ένας ή ακόμα και δύο υπάλληλοι της LH μπορούσαν να εντοπιστούν το 1989 και το 1990 "(σελ. 238). Αυτή η εταιρεία, η οποία ήταν ένας από τους σημαντικότερους προμηθευτές της URENCO, αυτή τη στιγμή φτιάχνει όνομα σε μια τρέχουσα διαδικασία. Ο διευθυντής σας Gotthard Lerch (4), ο οποίος είχε επίσης άριστες διασυνδέσεις με εταιρείες πυρηνικής ενέργειας της Νότιας Αφρικής, εκδόθηκε από την Ελβετία στα γερμανικά δικαστήρια και πρέπει να λογοδοτήσει για παράνομο λαθρεμπόριο πυρηνικών στη Λιβύη. Η διαδικασία είναι ακόμη σε εξέλιξη. Στην περίπτωση του Khan, η παράδοση περιελάμβανε «φούρνους συγκόλλησης, μηχανές συγκόλλησης, αντλίες, βαλβίδες και σύστημα καθαρισμού αερίου» (σελ. 83). Έχουμε ήδη γράψει περισσότερα για αυτό το σύμπλεγμα θεμάτων στην εγκύκλιο THTR αρ. 95, 99 και 104.

Julich

Η εταιρεία Jülich Uranit, συνδεδεμένη με τον Όμιλο URENCO μέσω εταιρείας χαρτοφυλακίου, είναι σήμερα θυγατρική της RWE Power AG και της E.ON Kernkraft GmbH. Το 1984 έλαβε χώρα μια δίκη κατασκοπείας στην Ολλανδία στην οποία ο Khan καταδικάστηκε ερήμην σε φυλάκιση τεσσάρων ετών για κλοπή άκρως απόρρητων κατασκευαστικών σχεδίων Uranit. Το ιστορικό: «Όταν οι ειδικοί της Uranit έλαβαν τα σχέδια για ανάλυση εβδομάδες αργότερα, τα περισσότερα πράγματα τους φάνηκαν οικεία: Η «βασική δομή» του εργοστασίου ουρανίου που περιγράφεται στα έγγραφα αντιστοιχεί σε αυτή των σύγχρονων εργοστασίων URENCO στο Almelo και στο Gronau»». (Σ. 160). «Αλλά την ποινή, φυλάκιση τεσσάρων ετών, επρόκειτο να εισπράξει η δευτεροβάθμια αρχή ενάμιση χρόνο αργότερα – για τυπικούς λόγους γιατί ο κατηγορούμενος δεν επιδόθηκε έγκαιρα με την καταγγελία» (σελ. 134). Και σχετικά με τη συμπεριφορά του Uranit Koch έγραψε: "Μάλλον ήταν προς το συμφέρον του γερμανικού εταίρου της URENCO να αφήσει το θέμα να αποκοιμηθεί. Ένα κλεμμένο "φύλλο ερμηνείας για ένα μικτό αυτόκλειστο" ήταν δυσανάλογο με την πιθανή ζημιά στην εικόνα που προκλήθηκε αναφέροντας ότι θα έκανε σύνδεση με το πυρηνικό πρόγραμμα του Πακιστάν» (σελ. 136).

Κόσεφελντ

Μια μικρή εταιρεία από το Coesfeld, που δεν κατονομάζεται από τον Koch, «η οποία ήταν ένας από τους προμηθευτές για το εργοστάσιο ουρανίου URENCO» (σελ. 130), συνέβαλε στην αποκάλυψη της υπόθεσης κατασκοπείας που περιγράφεται παραπάνω. Τα κατασκευαστικά σχέδια που υποβλήθηκαν από μια ελβετική εταιρεία (Metallwerke Buchs, MWB) στο Coesfeld για μια προσφορά αντιστοιχούσαν σχεδόν ακριβώς σε εκείνα «που είχαν παραδοθεί από τους Coesfelders στο Gronau» (σελ. 130).

Ντόρτμουντ

Ο Χαν προμηθεύτηκε τα εξαρτήματα για τον πυρηνικό οπλισμό της Λιβύης από το Ντόρτμουντ, μεταξύ άλλων. Δηλαδή από την Tridelta Dortmund GmbH, η οποία προέκυψε από την εταιρεία Thyssen Magnettechnik (Dortmund-Aplerbeck). Έτσι, ήταν μέρος ενός δικτύου εταιρειών που περιλαμβάνει επίσης την Uhde, η οποία παράγει επί του παρόντος το εργοστάσιο στοιχείων πυρηνικού καυσίμου για HTR στη Νότια Αφρική.
Η Tridelta παρήγαγε τους πολυπόθητους δακτυλίους μαγνήτες, οι οποίοι μαζί με κινητήρες και μετατροπείς («οι οποίοι είναι απαραίτητοι για να φέρουν τους ρότορες στις εξαιρετικά υψηλές ταχύτητες περιστροφής τους», σελ. 244), οι οποίοι τελικά συναρμολογήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη (!) «Και στη συνέχεια αποστέλλονται στο Ντουμπάι , ξανασυσκευάστηκε εκεί και αποστέλλεται στη Λιβύη» (σελ. 244). Μόνο μέσω της εγκατάλειψης των πυρηνικών φιλοδοξιών της Λιβύης τα τελευταία χρόνια και της σχετικής επακόλουθης αποκάλυψης προηγούμενων δραστηριοτήτων ήρθε στο φως αυτή η εμπλοκή εταιρειών της Βεστφαλίας στην κατασκευή πυρηνικών βομβών.

Βόννη

«Ο Πακιστανός στρατιωτικός ηγέτης Zia ul-Haq είχε στείλει τον ξάδερφό του Abdul Waheed ως νέο πρεσβευτή στη Βόννη με σπάνιο θράσος, ώστε να φροντίσει για την οργάνωση των προμηθειών για την P2, τη δεύτερη πακιστανική εγκατάσταση εμπλουτισμού στην Kahuta» (σελ. 153). Εδώ έγιναν οι συναντήσεις με βασικούς εγκέφαλους του πυρηνικού δικτύου του Χαν, μερικές από τις οποίες γυρίστηκαν κρυφά από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Ορισμένες από τις χρηματοοικονομικές συναλλαγές που απαιτούνται για αυτό διεκπεραιώθηκαν μέσω της Commerzbank στη Βόννη.

Θα ήταν εντελώς μη ρεαλιστικό να υποθέσουμε ότι η Αλ Κάιντα ή κράτη όπως το Πακιστάν θα μπορούσαν να κατασκευάσουν ανεξάρτητα ένα πυρηνικό όπλο και να το χρησιμοποιήσουν με επιτυχία. Ο Egmont R. Koch έχει δείξει στο βιβλίο του ότι γερμανικές εταιρείες - ειδικά αυτές από τη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία - συμμετείχαν σημαντικά στην ανάπτυξη και κατασκευή αυτών των απάνθρωπων όπλων. Και ότι η αλήθεια για την ειρηνική χρήση της ατομικής ενέργειας είναι ένα εξωφρενικό ψέμα. Και πάνω από όλα: Χωρίς τις γερμανο-ολλανδικές μονάδες εμπλουτισμού ουρανίου της URENCO, αυτή η καταστροφική εξέλιξη δεν θα μπορούσε να έχει πάρει τον δρόμο της. - Κάτι παρόμοιο μπορεί να ξανασυμβεί ανά πάσα στιγμή στο μέλλον. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους το UAA Gronau πρέπει να κλείσει!

Λουλούδι Horst

Egmont R. Koch «Atomwaffen für Al Qaida», 2005, Aufbau-Verlag, 348 σελίδες, 19,90 ευρώ

***

αρχή της σελίδας

***

***

αρχή της σελίδας

***